Ocenite etot tekst:


             ili Slozhno naved£nnaya gallyucinaciya

                          |KSTAZ Lyubimec Bogov LUCHSHE-VSEH-SPRYATANNYJ

Original etogo teksta lezhit zdes'





                                            Mordor dolzhen byt' razrushen!
                                                               Gendal'f.



Sredizem'e  bylo  cvetushchej  stranoj.  Vsyudu  cveli cvety i peli
pticy. Vs£ bylo  tiho  i  spokojno,  tol'ko  izredka  prihodili
inozemcy, i, uvidev etu zemlyu, ostavalis' navsegda. Takim tihim
i mirnym obrazom prishli Sauron s Sarumanom, Radagast i  drugie.


No  za  predelami  Sredizem'ya  selilis'  Zlo  i Strah. Ottuda i
yavilsya Gendal'f (ochen' seryj). On hodil i seyal v  chistyh  dushah
zlo  i nenavist'. I postepenno Mrak opustilsya na Sredizem'e. No
vse te, kto ne poddalsya na slova Gendal'fa, sobralis' v Mordore
pod  predvoditel'stvom  Saurona.  Ne  poddalsya  i  Saruman - on
ukrylsya v odinochku v  Orthanke.  Nikto  iz  orkov  ne  poslushal
Gendal'fa i oni skrylis' v Morii.

Gendal'f  mechtal  razrushit'  Mordor  do osnovaniya i izobr£l dlya
etogo bombu.  Ona vzryvalas', esli sbrosit' e£ v  Orodruin.  Ej
pridali formu kol'ca.

Sauron  uznal  ob  etom  i  popytalsya zapoluchit' Kol'co. No ego
popytki ne uvenchalis'  uspehom.  Togda  on  prizval  na  pomoshch'
Smeagorla. Smeagorlu udalos' zahvatit' Kol'co.

No  nekto  Bil'bo  Torbins,  byvshij  v kompanii gnomov, kotorye
ubili  poslednego  drakona  i  razgrabili   ego   sokrovishchnicu,
zhul'nicheskim  sposobom  vymanil  Kol'co  obratno. On vzyal ego s
soboj i otn£s k Gendal'fu.  Pri pomoshchi navorovannyh sokrovishch on
razbogatel. I vot emu ispolnilos' 111 let.



Uchastniku   zahvatnicheskogo   pohoda   gnomov  Bil'bo  Torbinsu
ispolnilos' sto odinnadcat' let. On sobral otmetit'  svoj  den'
rozhdeniya  vse  banditskie  semejstva  hobbitov.  Kak  i vse, on
nenavidel vseh, krome sebya. I poetomu vyzval  Gendal'fa,  chtoby
tot  ustroil  vzryv,  v rezul'tate kotorogo vse hobbity pogibli
by.

Gendal'f  obeshchal  pomoch'. No na sluchaj, esli bomba ne vzorv£tsya
(i takoe byvalo), Bil'bo napisal v zaveshchanii, komu  iz  blizkih
kakuyu on veshch' darit.  Ego plemyannik Frodo, izvestnyj brakon'er,
poluchal Kol'co.

Bomba ne vzorvalas'. I vse poluchili svo£.

Frodo   nadel  Kol'co  na  palec  i  nachal  ego  rassmatrivat'.
Neozhidanno poyavilsya Gendal'f.
 -  Otnyne,  Frodo,  ty  budesh' Glavnym Storozhem Kol'ca - posle
menya, konechno. I  my  pojd£m  v  Mordor,  chtoby  vzorvat'  ego.
Nachinaj sobirat' veshchi.
 -  Slushaj,  Mitrandir,  s  kakoj-takoj stati ya pojdu v Mordor?
Durakov net.  Durakov ishchi v Liholes'e. YA nikuda ne idu.
 - Net, Frodo, ty pojd£sh' v Mordor. Podumaj, tam eshch£ zhivut zlye
orki i Sauron s  bandoj.  Kogda  my  vzorv£m  ih,  to  zahvatim
Mordor.  Tebya  ya  sdelayu  korol£m  kakoj-nibud'  mestnosti.  My
naber£m bandu i zavtra otpravimsya v put'.
 - Znachit, ya budu korolem?
 - Da, Frodo.
 - Togda ya idu.

Neozhidanno  v komnatu vorvalsya nevysokij hobbit v maskhalate, s
razrisovannym zel£noj kraskoj  licom,  s  ryukzakom  i  sadovymi
nozhnicami.  On plyunul v kamin i skazal:
 - SHef, ya slyshal, vy edete v Mordor?
 - Da, Sem.
 -  Togda  ya  edu s vami. No s odnim usloviem - vy mne pokazhete
zhivogo elefanta.
 - Gendal'f, ty videl v Mordore elefanta?
 - O, konechno zhe, celye stada elefantov!
 - Nu togda ya, Sem Skrombi, edu s vami.

Gendal'f  vral - on ne znal, vstretyat li oni elefantov, ved' on
ih nikogda ne videl.

Vdrug   cherez   okno  vvalilis'  dva  zagulyavshih  hobbita.  Oni
obnimalis'  i  veselo  napevali   razudaluyu   pesnyu.   Gendal'f
ispuganno  prevratilsya v veshalku. Druz'ya naleteli pryamo na ne£.

 -  Poslushaj-ka,  Pin, ty ne znaesh', otkuda na mo£m puti vzyalsya
etot predmet?  A?
 - Mne, Merri, kazhetsya, chto ran'she tut stoyal servant.
 - Stranno, chto u Torbinsov takie uzkie servanty.

Tut oni zametili Frodo s Semom i s radostnymi krikami brosilis'
obnimat'sya. Tot, kotoryj byl Pin, zakrichal:
 -  Frodo,  vs£  resheno! My s Brendizajkom id£m s toboj. My vs£
podslushali!

Skazav eto, on upal na bok i zahrapel.

Merri skazal:
 - YA izvinyayus' za svoego druga.

I, upav s nim ryadom, tozhe zahrapel.

Veshalka plavno prevratilas' v Gendal'fa.

 - Itak, vyhodim na rassvete.

Utrom  pervym  prosnulsya  Sem.  On  odel  ryukzak  i  pobezhal na
razminku.  Probezhav vosem' kilometrov i vernuvshis' obratno,  on
razbudil Frodo.
 - |j, ty, hozyain, vstavaj!

On  byl  grub,  chto  podelaesh'  -  nedostatok vospitaniya. Frodo
prosnulsya, i oni vmeste s Semom rastolkali Pina, kotoryj  usnul
v  uranovom kotle Gendal'fa. Probudivshis', Pin nachal vopit'. Ot
krika  prosnulis'  Gendal'f  i  Merri.  Vse  umylis'   i   seli
zavtrakat'.  Sem  prigotovil  zharenoe  myaso. On polozhil vsem po
bol'shomu kusku i skazal:
 - Myaso zharenoe, ne stesnyajtes' - esh'te kto kak umeet.

Zatem  sel i dostal iz karmana sekator. CHto govorit' o kul'ture
- v Hobbitanii carilo Srednevekov'e.

Gendal'f,  merzko ulybayas', dostal iz-pod balahona ogromnyj nozh
s kostyanoj ruchkoj. Frodo hladnokrovno vzyal myaso rukami i  nachal
lomat'  ego  na  malen'kie kusochki. Peregrin vstal iz-za stola,
dostal topor i so vsego razmaha stuknul im po  myasu.  Merriadok
zasunul ves' kusok v rot i teper' sidel s udivlennym vidom.

Posle  zavtraka  vse vyterli ruki ob shtany i stali sobirat'sya v
put'.  Ryukzaki byli sobrany Semom. Gendal'f privyazal  k  svoemu
ryukzaku pohodnyj uranovyj kotelok i skazal:
 - Nado vooruzhit'sya.

Sem  pokazal  sadovye nozhnicy i dlya ubeditel'nosti poshch£lkal imi
nad golovoj Frodo. V otvet  na  eto  Torbins  vyhvatil  Tern  -
nasledstvennyj   mech  Torbinsov.  Gendal'f  dostal  iz  ryukzaka
malen'kij ognem£t. Peregrin prodemonstriroval  topor,  a  Merri
vzmahnul sablej. Zabravshis' na stol, Gendal'f izr£k:
 -  YA hochu skazat' rech'. Nam predstoit trudnyj put'. No povsyudu
u nas est'  druz'ya:  el'fy,  gnomy,  nevysokliki,  dunadancy  i
drugie.  No  i  vrag  sil£n  i imeet mnogo druzej v Sredizem'e.
Samymi opasnymi yavlyayutsya  nazguly  -  CHernye  Vsadniki  Smerti!
Znajte, chto Sauron s Sarumanom hotyat porabotit' Sredizem'e. Vse
vy, navernoe, slyshali,  kak  izdevaetsya  Sauron  nad  plennymi!
Kakie eksperimenty provodit Saruman v svoej bashne! O zhestokosti
orkov vy tozhe znaete. No my cherez  vse  trudnosti  i  opasnosti
prones£m  Kol'co  v  Mordor.  I,  riskuya  zhizn'yu, sbrosim ego v
Orodruin! Sredizem'e v opasnosti! Za etot podvig nam vozdvignut
pamyatnik.
 - Slushaj, Gendal'f, zachem nam pamyatnik? Ty obeshchal korolevstvo!
- skazal Frodo.
 - I elefantov, - dobavil Sem.
 -  YA  ne konchil. Vozdvignut pamyatnik! I kazhdyj poluchit to, chto
zahochet. I poetomu my i dn£m i noch'yu budem storozhit' Kol'co.  I
nazyvat'sya  Storozhami. YA budu Verhovnyj Storozh. Frodo - Glavnyj
Storozh. A vy budete tovarishchestvo ili banda - po zhelaniyu.  Dixi,
ya konchil.

Hobbity  vskochili na poni, a Gendal'f posh£l peshkom. Po puti Sem
podrezal vse  popadavshiesya  kusty,  a  Frodo  stroil  plany  na
budushchee.

Vperedi pokazalas' harchevnya "Zolotoj shestok". Hobbity pribavili
skorost', i tol'ko u  samoj  harchevni  zametili,  chto  Gendal'f
poteryalsya.  No oni ne pridali etomu znacheniya, ved' on teryalsya i
ran'she.

Pod®ehav  k  dveryam,  oni speshilis' i privyazali poni. Nebrezhnym
udarom nogi  Sem  otkryl  dver'.  Vnutri  bylo  veselo:  igrala
muzyka,  igrali  v karty, razgovarivali i zanimalis' drugimi ne
menee interesnymi delami. Pervym vosh£l Sem. Vyplyunuv trubku, on
prosh£l  k stojke. Vse otstavili svoi dela i stali smotret', chto
on budet delat' dal'she. Muzyka  zamolchala.  Sem,  prishchurivshis',
vseh  oglyadel  i shch£lknul pal'cami. Podbezhal barmen. Sem pokazal
chetyre pal'ca i skazal:
 - "Dorozhnuyu".

Orkestr zaigral "Dorozhnuyu pesnyu".

 - |j, rebyata, zahodite, vs£ gotovo! - kriknul on.

Voshli  Frodo,  Pin  i  Merri. Oni seli za stolik, i im prinesli
chetyre kruzhki.  Reakciya na zhidkost' byla neodnoznachnoj. Skrombi
momental'no  osushil  svoyu  kruzhku  i  zaryskal glazami po zalu,
Frodo pil medlenno, Pin izuchal na svet sostav zhidkosti, a Merri
reshal tu zhe zadachu cherez zapah.

Nakonec  Sem  uvidel  kogo-to, i, vstav, ush£l v glub' zala. Tam
ogromnyj  detina  v  kaske  sidel  pod  tablichkoj  "CHEMPION  PO
ARMRESLINGU".  On s lenivym vidom pripechatyval ruki protivnikov
k stolu i skladyval den'gi v kuchki.  Skrombi sel naprotiv  nego
i  dostal pachku deneg - el'fijskih shtukencij.  CHempion postavil
stol'ko zhe i vyigral. Sem dostal vosem' pachek i prigotovilsya. K
ego  udivleniyu,  detina  proigral.  Sem vosh£l v azart i pokazal
pal'cem na sebya. CHempion kachnul golovoj i pokazal na Sema i ego
druzej.  Sem  kivnul.  Oni  postavili  ruki  i  nachali. Ruki ne
dvigalis'. Oba udivl£nno podnyali glaza  i  posmotreli  drug  na
druga.  Potom ulybnulis', i, rascepiv ruki, hlopnuli drug druga
po plecham.
 - Sem Skrombi, hobbit.
 - Aragorn, dunadanec, korol'.
 - CHestnoe blagorodnoe korol'?
 - Da! Syn Arahorna i potomok Isildura!
 -  Vo  dela!  Pervyj raz zhivogo korolya vizhu. A dokument u tebya
est'?
 - Da.

I  Aragorn  pokazal  Semu  bumagu:  "Dokument.  Vydan Aragornu.
Dokument dokazyvaet, chto Aragorn dejstvitel'no  ne  tol'ko  syn
Arahorna  i potomok Isildura, no i korol'! Vydano Mitrandirom".


Sem otdal dokument i posmotrel na ploskoe lico Aragorna:
 - Tebe vtoroe korolevstvo ne nuzhno?
 - Voobshche-to nuzhno. A chto?
 - Togda poehali s nami!
 - Kuda?
 - V Mordor!
 -  V  Mordor?  Poehali! Davno hotel posmotret', chto s Sauronom
stalo.

Oni vstali i podoshli k stoliku hobbitov.
 - Frodo, Pin, Merri.
 - Aragorn Arahornovich.

Vsya  kompaniya  vstala  i  napravilas'  k  vyhodu.  V dveryah oni
stolknulis' s Gorlumom. Tot spryatal glaza. Vse sdelali vid, chto
ne  uznali  drug  druga. Oni vyshli na ulicu i vskochili na poni.
Aragorn posh£l peshkom.

Vdrug  razdalos' loshadinoe rzhanie. Na dorogu vyehal nazgul. Vse
ostanovilis'. Sem prygnul v kusty  i  popolz  v  obhod.  Nazgul
gromko zakrichal i dostal mech.
 -  No-no,  polegche,  dorogoj,  ya  mogu  tebya  ne tak ponyat'! -
provorchal Aragorn.

Szadi  nazgula  iz  kustov  vylez  Sem.  On  dostal  nozhnicy  i
prigotovilsya otstrich' vsadniku golovu. No vsadnik slez  s  konya
i, besheno razmahivaya mechom, posh£l na Aragorna i hobbitov.
 -  Nu vs£, ya obidelsya! YA za sebya ne otvechayu! - vzrevel Aragorn
i rinulsya v boj.

CHto   tut   bylo!  Skazat'  strashno!  V  obshchem,  kogda  Aragorn
uspokoilsya, vs£ bylo gotovo: drova, chistaya polyana. Nazgul lezhal
bez chuvstv. Merri razzh£g koster, i vse sobralis' u ognya.

Razdalos'  pokashlivanie,  i iz-za kustov vyshel Gendal'f. U nego
byl ispugannyj vid.
 -  Druz'ya,  Sauron  nabiraet  silu  i  moshch',  Saruman  tozhe ne
dremlet. Nam nado toropit'sya. Poetomu razdelimsya na tri otryada:
ya, hobbity i etot molodoj chelovek. Kstati, kto on?
 - YA Aragorn! Korol'!
 - Ponyatno. Tak tebe i nado. YA idu odin, hobbity vse vmeste...
 -  |,  net!  Tak  ne  pojdet!  YA  idu s Aragornom! I my vmeste
posmotrim na elefantov!
 -  Ladno,  Sem,  ya  tebe eto pripomnyu! A poka - do svidaniya. YA
dolzhen idti na Sovet  Mudryh,  chtoby  plyunut'  v  merzkoe  lico
Sarumana.
 - A mozhno mne pojti s toboj? - sprosil Frodo.
 - Ne sovetuyu, molodoj chelovek, s®edyat.

Gendal'f  skazal  eto i ush£l obratno v kusty. Aragorn podosh£l k
nazgulu i pnul ego nogoj. Tot zastonal i perevernulsya.  Aragorn
posmotrel  na  ego  slomannyj  nos i vybitye zuby. Posmotrel, i
neozhidanno emu stalo zhalko nazgula. On razvyazal ver£vku, i, dav
emu  pinka,  otpustil  nazgula. Tot dopolz do loshadi i uskakal.
Potom Aragorn vzyal svoj veshchevoj  meshok  i  tol'ko  otkryl  rot,
chtoby   skazat'   Semu:   "Poshli!",   kak  strela  s  prisoskoj
prilepilas'  k  ego  lbu.  S  krikami   iz   kustov   vyskochila
nerazluchnaya  para  -  Gimli  i Legolas. Gimli razmahival boevoj
motygoj i vizzhal.  Legolas  vzyal  luk  naizgotovku.  Vdrug  oni
zamolchali, opustili oruzhie i vstali, kak vkopannye.
 - Aragorn?! - skazal Gimli.
 - D o r o g o j Aragorn, - s nazhimom proiznes Legolas.

Aragorn vkratce ob®yasnil im situaciyu.
 - A orkov my vstretim? - sprosil Gimli.
 - Da, - s grust'yu otvetil Aragorn.
 -  Nu,  togda  my  zajd£m  domoj  za  veshchami  i vern£msya cherez
polchasika, - skazali druz'ya.

A Sem Skrombi i Aragorn vzyali ryukzaki i otpravilis' v put'.

Oni  podoshli  k  stolbu  s ukazatelyami "MORDOR" i "ZOLOTOJ LES.
Prohodya mimo stolba v Mordor, Sem pomenyal tablichki mestami.
 -  Gendal'f  skazal,  chto  my  dolzhny  idti  raznymi putyami, -
ob®yasnil on svoj postupok.

Postepenno  oni dobralis' do vorot v Moriyu. Poni Sema zavopil i
ubezhal.  Neozhidanno vorota  so  skripom  otvorilis',  i  ottuda
vyshel  Gendal'f  s  perevyazannoj  golovoj i pravoj rukoj. Levuyu
ruku on derzhal za spinoj.
 -  Zdravstvujte.  Aragorn,  ya prin£s tebe oruzhie tvoego predka
Isildura - Andril. Imenno im Isildur otrubil palec u Saurona. A
potom,  umiraya,  plyunul  na  vseh, i, posoveshchavshis' s inozemcem
Korvinom, vseh proklyal po strashnomu. I ty dostoin etogo  oruzhiya
po pravu.

Gendal'f  vytashchil  iz-za  spiny  i  protyanul  Aragornu ogromnuyu
dubinu. Lico Aragorna rasplylos' v ulybke. On protyanul  ruku  s
obgryzennymi  nogtyami i vzyal dubinu. Sem posmotrel na Gendal'fa
povnimatel'nej i sprosil:
 - CHto s vami, mudrejshij, vy vypali iz okna svoej bashni?
 - Da net, prosto plyunul v lico Sarumanu.

Aragorn  vzmahnul  Andrilom  i  ostanovil  ego  v santimetre ot
golovy Mitrandira.
 - Da-da, mne uzhe pora, - zatoropilsya Gendal'f.

On zabezhal v vorota i zaper ih za soboj.
 - |j, a my? Otkrojte, komandor!

Oni  stali  stuchat'  po  dveri, prich£m Aragorn stuchal Andrilom.
Vorota ne poddavalis'.
 - CHtoby ya eshch£ raz imel delo s koldunami! - vzrevel Aragorn.

Sem perev£l na nego svoi pustye glaza i skazal:
 - Uspokojtes', moj drug - bespolezno.

Aragorn sel i skazal:
 - Togda nam ne osta£tsya nichego inogo, krome kak perevodit' eti
bukovki:  "ZAPADNYE   DVERI   MORIJSKOGO   KOROLEVSTVA   DARINA
OTKRYVAET ZAVETNOE ZAKLINANIE, DRUG.  SKAZHI, I VOJD³SHX".
 - T'fu ty, ch£rt! - proizn£s Sem.

Vorota ne otkrylis'.

 -  Imenno za eto ya i nenavizhu koldunov, - utverditel'no skazal
Aragorn.

Za   dver'yu  razdalsya  smeh,  i  ottuda  pereletel  uchebnik  po
nachal'noj magii.  Aragornu stoilo uvidet' nazvanie,  chtoby  on,
izdav  boevoj  klich,  perebrosil  cherez dver' Andril. Za dver'yu
razdalsya vopl' i uzhasnye proklyatiya po  staroel'fijski.  Aragorn
radostno zahohotal. Sem tiho proizn£s:
 - Vy proizveli nevygodnyj obmen, kollega. No mozhno poprobovat'
vospol'zovat'sya knigoj.
 - Bespolezno. Knigoj dver' ne vyb'esh'! - otvetil Aragorn.
 -  Master Aragorn, vy myslite v odnom napravlenii, a ya myslyu v
dvuh. V knige dolzhny byt' zaklinaniya, - skazal Sem.

CHerez  tri minuty pod rukovodstvom Sema Aragorn zalozhil nogi za
golovu, golovu sunul pod myshku, a ruki zasunul v rot.
 - U fefya flofilof' fpefyaplenie, fto ya fkazhal flovo "dvug".

Vorota  ne otkrylis'. Aragorn prinyal normal'nuyu pozu. I nemnogo
podumav,  izr£k  samoe  uzhasnoe  proklyatie   za   vsyu   istoriyu
Sredizem'ya:
 -  Ah,  chtob  tebya!  Vallar  majyar dudar al'karinkve anpauglit
mahalaksar  gibilgatol!  CHto  b  tebya  vechno   zassd,   shajtan,
Gendal'f,   kizlodda!   Massaraksh   bel'tronding  kabed-en-aras
Ilyuvatar  dor-firn-n-guinar  Mitrandir  haud-en-ndengin  Olorin
niziladun  laer  ku  bleg  barad  immras!  Da posh£l on so vsemi
svoimi hadhodroidami v Mordor!

Dver'   so   skripom  otvorilas'.  Sem  s  Aragornom  udivl£nno
pereglyanulis'.  Potom oni vzyali  meshki  i  zabezhali  v  vorota.
Dver' zahlopnulas'. Vs£ pogruzilos' vo t'mu.



Vs£  pogruzilos'  vo  t'mu. Neozhidanno poslyshalis' shagi. Kto-to
podosh£l k Aragornu i sil'nym udarom svalil  ego  na  zemlyu.  Ne
uspel  on  zakryt'  lico  rukami,  kak  ego  raz pyat' ili shest'
udarili nogoj. Potom etot kto-to ush£l.   Aragorn  podnyalsya,  i,
otkryv ryukzak, dostal ottuda kerosinovuyu lampu.

Vnezapno   zagorelsya  yarkij  svet,  i  druz'ya  obnaruzhili,  chto
nahodyatsya   v   horosho   obustroennoj    kamere.    Poslyshalos'
pokashlivanie, i priyatnyj golos proizn£s:
 -  Zdravstvujte,  Storozha.  Menya  zovut  Sauron, i nastalo mo£
vremya smeyat'sya.  Sejchas k vam  vojdut  orki,  i  vy  pogibnete.
Proshchajte. Ne pominajte lihom.

Blok  steny  ot®ehal,  i  pokazalis' pervye ryady orkov. Aragorn
vzrevel, obnaruzhiv, chto Andrila  net.  On  rinulsya  na  vragov,
besheno razmahivaya kulakami. CHerez neskol'ko sekund draka byla v
razgare. Aragorn, ves' obleplennyj orkami,  oral  i  razmahival
rukami  i  nogami.  Sem, zazhatyj v uglu, vyalo podnimal nogi, no
orki otletali ot nego s uzhasayushchej skorost'yu.

Sily  uzhe  nachali  pokidat' druzej. No poslyshalis' vopli uzhasa.
Skvoz'  ryady  orkov  prorubalsya  krasivyj  molodoj  chelovek   v
zerkal'nyh  ochkah,  zhuyushchij  zhvachku. On razmahival mechom, i orki
padali vokrug nego gorami. Ne perestavaya drat'sya, on skazal:
 -  Privet,  ya  Boromir.  Menya  poslal  Gendal'f,  on  zhd£t nas
snaruzhi. Idite za mnoj. |to tvoj Andril, Aragorn.

Aragorn,  uslyshav  imya  Gendal'fa,  vzrevel, i, shvativ Andril,
pobezhal k vyhodu. Sem pomchalsya za nim.

U vyhoda iz peshchery stoyal smushch£nno ulybayushchijsya Mitrandir.
 -  Kakaya  vstrecha!  -  skazal  Aragorn  i nachal priblizhat'sya k
Gendal'fu, pokachivaya Andrilom. On podosh£l k Gendal'fu, i Andril
uzhe podnyalsya v vozduh dlya udara...

CH'ya-to sil'naya ruka perehvatila ruku Aragorna.
 - Spokojno, dorogoj, spokojno.
 -   |to  ty,  Boromir  kakoj-to,  smeesh'  ostanavlivat'  menya?
Aragorna, syna Arahorna, potomka Isildura! Da ya tebya...

Boromir  otkryl  ot  udivleniya  glaza  i, sev na zemlyu, skazal,
zaikayas':
 - V-vashe velichestvo?..
 - Vo-vo, nashe velichestvo, - hmuro podtverdil Aragorn.

Poslyshalsya golos Gendal'fa:
 -  Aragorn, Sem, Boromir, u menya est' predlozhenie. Po doroge v
Mordor mozhno prouchit' Sarumana.
 - Interesno, interesno... A skol'ko ohrany?
 - Nu, tysyachi dve ili tri.
 - Ne znayu, kto kak, a ya, Aragorn, soglasen!
 - Sem Skrombi id£t s Aragornom.
 - Nu a ya, Boromir, tozhe shozhu, pozhaluj.
 - Otlichno, znachit my id£m pod pokrovom nochi!

Oni vzyali ryukzaki i pobezhali.

Kogda  oni  dobezhali  do  Izengarda,  kak  raz  nastupila noch'.
Gendal'f podosh£l k vorotam i, pokovyryavshis' v zamke, otkryl ih.
Neozhidanno  ot  vorot  otdelilas'  ten'  i popolzla k putnikam.
Potom ten' vskochila i, brosiv dve granaty, zavopila:
 - CHtoby ya vas zdes' bol'she ne videl!

Granaty ne vzorvalis'. Nastupila tishina.

 - Tak. Pojdi-ka syuda, detka, - proshipel Gendal'f.
 -  Moya  Prelest',  eti dobrye i horoshie putniki nas s®edyat. Za
chto oni hotyat skushat' bednogo Smeagorla? Moya Prelest',  gde  zhe
pomoshch'?!

Poyavilos'  beloe siyanie, i mezhdu Gendal'fom i Gorlumom poyavilsya
Sauron.  On byl odet  v  prekrasnyj  el'fijskij  plashch  i  Dobro
svetilos' vokrug nego.
 -  YA  -  Sauron Velikij. I ya hochu dat' vam sovet - ne hodite v
Mordor. Vy zateyali plohuyu igru, chto-nibud' slomaete, ili ub'ete
kogo eshch£. |to plohaya igra. Ne hodili by vy v Mordor.
 - YA, Aragorn, ne boyus' tebya, Sauron, znaj eto.
 -  Nu  i  ne  bojsya, mne-to do etogo kakoe delo? Poslednij raz
govoryu - ne hodite v Mordor, - proizn£s Sauron i ischez.
 - T'fu ty, napast' kakaya! - probormotal Sem.

Oni  voshli  v vorota. Poshli po koridoru, i ih shagi gremeli, kak
grom.  Razdalis'  vopli,  i  na  Storozhej  pobezhali  rezul'taty
selekcii Sarumana - boevye uruk-hej. Gendal'f vyhvatil ognem£t,
i ves' koridor zapolnilsya ogn£m. Uruk-hej pogibali  kak  geroi,
no kto-to uzhasnyj sh£l skvoz' ogon'.  |to byl Barlog. On podosh£l
k Gendal'fu i otnyal u nego ognem£t.  Gendal'f  glupo  ulybalsya.
Barlog  dal  emu poshch£chinu, i Gendal'f upal. Barlog podnyal ego i
snova udaril. Aragorn ne vyderzhal i brosilsya na Barloga.  Mezhdu
gigantami  zavyazalas'  draka.  No  vs£  spas Sem. On neozhidanno
podpolz i ukusil Barloga za nogu. Tot zavizzhal i upal navznich'.
Aragorn  momental'no  svyazal  ego.  Gendal'f  podnyalsya i plyunul
Barlogu v lico -  plevok  zashipel  i  isparilsya.  Oni  ostavili
Barloga lezhat', a sami pobezhali dal'she.

I vot oni podbezhali k Orthanku. Gendal'f podosh£l i postuchal.
 - Kto tam? - razdalos' iz-za dveri.
 -  Pustite,  lyudi  dobrye,  podajte  yurodivym na propitanie, -
propel Gendal'f.

Dver'  so skripom otvorilas', i konservnaya banka bol'no udarila
Gendal'fa po golove.
 - A, kizlodda! - prokrichal on.
 -  Ta-ak,  znachit  ya  - yurodivyj? Tak poluchaetsya? - progovoril
Aragorn.
 -  Ne  nravitsya  -  ne  slushaj!  YA  uhozhu! Boromir, za mnoj! -
proshipel Gendal'f.

On shvatil Boromira, i oni ischezli.
 - Koldun! - prezritel'no brosil Sem i splyunul.

Aragorn podosh£l k dveri i nachal bit' po nej Andrilom.
 - CHto vam ugodno? - razdalos' iz-za dveri.
 - Sema Skrombi! - prokrichal Aragorn.
 - Sem Skrombi pereehal tri goda nazad!
 -  Breshesh', gad! - prorevel Aragorn i udaril Andrilom v dver'.


Iz okna vyletel palantir i udaril Sema po golove.
 -  A  ya-to  zdes'  pri ch£m?! - vozopil on, i, zakinuv ver£vku,
polez v okno.

On  dolez  do  okna. No poyavilos' ulybayushcheesya lico Sarumana. On
shvatil Sema za grud' rubahi, i, prityanuv  k  sebe,  otbil  emu
shchelban.  Sem vzmahnul rukami i upal na zemlyu. Iz okna vsled emu
poleteli palantiry i  drugie  magicheskie  veshchi.  I  vot,  kogda
vyletel  poslednij  stul,  razdalsya  vopl'  na  dva golosa - na
Aragorna upal Zmeinyj YAzyk. Aragorn shvatil YAzyka za  shkirku  i
podnyal k licu.
 - Gorlum!? - razdalsya udivl£nnyj krik Sema.
 -  A,  Moya Prelest', Saruman predal nas! My pogibli! Proshchajte,
brat'ya! Vsego horoshego! - prohripel YAzyk.

Poyavilos'  beloe  siyanie,  i  voznik  Sauron.  On  berezhno vzyal
Gorluma iz ruk  Aragorna.  Potom  vzdohnul  i  udaril  Aragorna
nogoj.  Aragorn  sognulsya, a Sauron ischez. Siyanie ischezlo tozhe.
Aragorn razognulsya i s novymi silami brosilsya na  dver'  bashni.
Neozhidanno  ona  raspahnulas', i Aragorn, ne uspev zatormozit',
vletel vnutr'. On proletel po vsem etazham, i vyletev na  ulicu,
skonfuzhenno skazal Semu:
 - A ego zdes' net!
 - Konechno zhe net! - razdalsya golos, i iz-za bashni vyshel Saruman.
 - Saruman? - hmuro sprosil Sem.
 - Saruman! - otvetil Saruman.
 - A chto my s nim sdelaem? - sprosil Sem.
 - Ne nado nichego so mnoj delat'! YA hochu dat' vam mudryj sovet!
Idite otsyuda podobru-pozdorovu. A to chto-to budet.
 - Koldun? - sprosil Aragorn.
 - Koldun! A chto? - otvetil Saruman.
 - Da nichego, sejchas uznaesh', - zaveril ego Sem.

Aragorn zan£s Andril...

Iz  tunnelya  vybezhali  enty.  Oni  momental'no  obvili list'yami
druzej i Sarumana, i pritashchili ih k Drevobradu. Drevobrad stoyal
na kochke i raskladyval kakie-to instrumenty.
 -  Komandir, eto plennye! Vot chto my u nih otobrali, - skazali
enty i protyanuli Drevobradu Andril, palantir  i  nabor  sadovyh
instrumentov.   Drevobrad  vzyal  Andril  pincetom  i  podn£s  k
glazam.
 - Mdamm... |to byl moj dvoyurodnyj brat. Hozyaina - kaznit'.
 -  Tak,  a  eto  chto  takoe? - sprosil Drevobrad i vzyal v ruki
palantir. Palantir vklyuchilsya, i ent  uvidel,  kak  Gimli  tochit
topor.
 -  A, gnom s toporikom. Nenavizhu! Kaznit'! A za etot inventar'
kaznit' budu ya sam, - i Drevobrad pokazal  pal'cem  na  sadovye
instrumenty Sema.
 -  Vy  dumaete, hum-hum, chto ya ub'yu vas bystro, hum-hum - net,
vy oshibaetes', hum, slishkom toroplivyj narod. Hum. YA kaznyu  vas
tak, hum, chto nazvanie etoj kazni natoshchak ne vygovorish'. Hum.

Ih  privyazali  k  stolbam,  i enty otveli k nim blizhajshuyu reku.
Hot' Aragorn i protestoval, no ego vs£ ravno privyazali naprotiv
Sarumana.  Voda  medlenno pribyvala. |nty kuda-to ushli. Saruman
plakal.
 -  Ved'  ya  zhe  govoril  vam,  chto  nado uhodit'! Pochemu vy ne
poslushalis' menya?  Pochemu?
 - Po kochanu! - otrubil Aragorn.
 -   Vy,   molodoj   chelovek,  vsegda  hamite  mne!  Nemedlenno
izvinites'!
 -  A  eto  ty videl! - skazal Aragorn i pokazal kukish. No ruki
ego byli svyazany za spinoj, poetomu zhesta nikto ne uvidel.
 - YA, molodoj chelovek, videl vs£! Nemedlenno izvinites'!
 - Zatknis', Saruman! Kto tebya prosil stroit' zdes' zamok!
 - Odnako voda pribyvaet, - spokojno zametil Sem.
 - Kakaya radost' osoznavat', Saruman, chto vy sejchas utonete!
 - Kakaya radost' osoznavat', Aragorn, chto i vy sejchas utonete!
 - Bred, ya umeyu plavat'!
 - Posmotrim, posmotrim...

Vody  stalo uzhe po poyas. Vse troe poproshchalis' drug s drugom. No
poyavilsya Gendal'f.
 -  Zdravstvujte, druz'ya! YA rad vas videt'! Dazhe tebya, Saruman.
YA reshil spasti Vas, Saruman, a  etih...  negodyaev  ostavit'  na
s®edenie akulam.
 - Tvoj zamysel, Gendal'f, ne udastsya, zdes' net akul.
 - Ne beda, Sem, vy i tak utonete.

Gendal'f  otvyazal  Sarumana,  i oni ischezli. No Sem s Aragornom
raskachali svoi stolby tak, chto  te  vyskochili  i  poplyli.  Oni
plyli chas ili dva, poka ne pokazalis' porogi.
 - Sem, a tebe ne kazhetsya, chto my plyv£m protiv techeniya?
 - Da? Znachit eto ne gallyucinaciya!..
 - O, Moya Prelest', oni obzyvayut nas ochen' nehoroshimi slovami!
 - Gorlum!? |to ty tolkaesh' nashi br£vna!?
 - Net! Vashi br£vna tolkaet gallyucinaciya.

Gorlum vytolknul br£vna na bereg i razvyazal ruki plennikam.

CHerez neskol'ko minut druz'ya sideli u kostra i mirno besedovali.

 -  Net,  rebyata,  vy zrya zateyali etu istoriyu! Zrya! CHto plohogo
sdelal vam Sauron? Nichego! No i Mitrandira mozhno ponyat'. Rabota
nervnaya. Hotya...

Ne uspel Gorlum zagovorit', kak poyavilsya Glavnyj nazgul.
 -  Da, vy vyzhili. YA etogo ne ozhidal. I ya imeyu chest' napast' na
vas! No ne sejchas, a popozzhe! Ha!

Skazav eto, on uehal.

Aragorn skazal:
 - Nu i kuda my pojdem, nalevo ili napravo?

Vdrug  zaigrali truby, i Aragorn, Sem i Gorlum uvideli, chto oni
nahodyatsya v samom centre predstoyashchej bitvy. S obeih  storon  na
nih neslis' vsadniki.
 -  Mama  moya  koroleva! - voskliknul Aragorn i obhvatil rukami
golovu.
 - Hrenovo! - hmuro konstatiroval Sem.

Tol'ko  Gorlum  ne  poteryal prisutstviya duha i dostal iz svoego
ryukzaka Andril, Tern i Grejsvandir.

Aragorn vzyal vs£ oruzhie i skazal:
 - YA budu srazhat'sya za troih.
 - Net, my budem srazhat'sya vmeste!

Oni  vzyali  oruzhie  i  prigotovilis'  k boyu. Sleva orki, sprava
el'fy,  rohancy,  lyudi,   hobbity.   Sverhu   nazguly.   Vojska
stolknulis',  kak  dve  elektrichki  na  polnom  hodu. Zazvyakalo
oruzhie i polilas' krov'.  Nashi  geroi  bili  i  teh  i  drugih.
Neozhidanno  vverh  vzmyl Glavnyj nazgul, i, zahohotav, sorval s
lica masku. |to byl Gendal'f. I v ruke on derzhal Kol'co.
 -  Vy  vse pogibli! Vzryvom Kol'ca raznes£t vs£ Sredizem'e. Vy
glupcy!  Vlastvovat' nad Sredizem'em budu ya - Gendal'f Velikij.
Odin ya! Tret'ya epoha konchitsya triumfom Mraka.

Razdalsya  gromkij  smeh,  i  iz  ryadov  orkov i trollej vyshli v
obnimku Sauron, Ilyuvatar i Saruman, kotorogo  Gendal'f  poteryal
po  doroge.  Oni  gromko  smeyalis'  i  pokazyvali  na Gendal'fa
pal'cami.
 - Nu, eto, on da£t, nu vashche! - zalivalsya Ilyuvatar.
 -  A  ty  na  etih  pridurkov  posmotri,  kakie  u  nih  mordy
ispugannye! - ukatyvalsya Saruman.
 -  Oj,  ya  ne mogu, ya sejchas so smehu pomru! - smeyalsya Sauron,
tycha pal'cem v Gendal'fa.

Gendal'f smushch£nno oglyadel sebya.
 - Vrode vs£ v poryadke... I ya, Gendal'f Velikij, - prodolzhal on
s  novoj  siloj,  -  sbroshu  Kol'co  v  Orodruin,  esli  vy  ne
pokorites' mne!

Ilyuvatar  zash£lsya v smehe i upal, no Saruman s Sauronom podnyali
ego. I tot, nepreryvno smeyas', skazal:
 - Deti moi! YA vynuzhden priznat'sya, chto moj eksperiment udalsya.
Da,  da,  nikakogo  Kol'ca  net!  |to  vs£  slozhno   naved£nnaya
gallyucinaciya. I teper' ya snimayu e£. YA reshil posmotret': kto kak
budet srazhat'sya s silami T'my. I  ran'she  vseh  sdalis'  el'fy.
Potom gnomy, lyudi i hobbity. No ya proshchayu ih - ved' sladkie rechi
Gendal'fa plenili ih umy i serdca. No  orki,  trolli  i  t£mnye
el'fy  vyderzhali  iskushenie  Vraga. I ya postarayus' nagradit' ih
po-shchedromu. A samoe  osoboe  vnimanie  privlekayut  k  sebe  Sem
Skrombi  i Aragorn. Snachala oni byli na storone Vraga, potom na
storone Dobra, i  v  konce  koncov  sami  za  sebya.  Poetomu  ya
okonchatel'no  zaputalsya  i  ne znayu, chto mne delat'. Poetomu...
|j, a eto kto?

K  beregu  prichalivali  korabli dunadancev. Oni bystro vykatili
pushki i vstali u nih. Aragorn brosilsya k nim.
 - Brat'ya! Vy priehali mne pomoch'! Ura!

Vper£d vystupil roslyj dunadanec:
 -  Tvoj  papochka  nedovolen  toboj,  Aragorn. I on prosil menya
peredat' tebe vot eto!!!

I  on,  plyunuv v lico Aragornu, stuknul ego po shlemu. CHerez chas
Aragorn  sidel  opl£vannyj  i  izbityj.  Vse  dunadancy   sochli
nacional'nym dolgom nakazat' izmennika. Posle izbieniya oni dali
tri zalpa iz  vseh  pushek,  poklonilis'  i,  zakativ  pushki  na
korabli, otchalili domoj.

Aragorn  smotrel  im  vsled, razmazyvaya sl£zy po zabralu. Potom
vskochil i skazal Ilyuvataru:
 - Nagrady mne ne nado!

Sem vzdohnul i prosheptal:
 - A mne elefantov...
 - CHto, chto? Gromche! - poprosil Ilyuvatar.
 - |lefantov! - prooral Sem.

Ilyuvatar potryas golovoj:
 - Budut tebe elefanty.

On skazal zaklinanie, i poyavilos' dva slona.
 -  |lefanty! - proshipel Sem i poproboval lezvie Terna pal'cem.
|lefanty momental'no propali.
 - Net elefantov! - zaklyuchil Sem i sunul mech v nozhny.
 -  O,  Aragorn,  syn  moj,  kak  zovut tebya po-lyudski? - vdrug
sprosil Ilyuvatar.
 - Vo-pervyh, ya ne vash syn! A po-lyudski menya zovut...

Aragorn stal smushch£nno razglyadyvat' noski sapog.
 - Nu, smelee! - podbodril ego Sauron.
 - Po-lyudski ya zovus' Kamennyj Bolvan.
 - Umnoe imya! - skazal Saruman.

Vpered vyshla Galadriel' - starushka s ogromnym dvuruchnym zontikom.
 - My, el'fy i orki, reshili zaklyuchit' mirnyj dogovor.
 - Molodcy! - skazal Ilyuvatar.
 - Gady! - skazal Gendal'f.
 - Parazity, - podtverdil Sem.
 - A Gendal'fa my otpuskaem, - prokrichal Sauron.
 - Pridurki! - zasmeyalsya Mitrandir i ubezhal na sever.
 -  Poshli, Sem! Zdes' mir, a nam nuzhny bitvy, - skazal Aragorn,
i oni s Semom ushli na zapad.

Tri velikih maga prostilis' so vsemi i ushli na yug.

A el'fy i orki ushli na vostok.

Ostalos' odno goloe pole i na n£m lezhali Kol'co i Gorlum.



Go back
HTMLized by Leonid Taycher

Last-modified: Sat, 20 Apr 1996 07:01:18 GMT
Ocenite etot tekst: