Kir Bulychev. Dva bileta v Indiyu
-----------------------------------------------------------------------
Avt.sb. "Devochka iz budushchego". Kishinev, "Lumina", 1984.
OCR & spellcheck by HarryFan, 26 October 2000
-----------------------------------------------------------------------
1. TIGRY HODYAT PO NOCHAM
CHrezvychajnoe proisshestvie sluchilos' v pionerskom lagere "Ogonek" za
chetyre dnya do konca smeny, kogda vse dumali, chto smena obojdetsya bez
chrezvychajnyh proisshestvij.
Pionerka tret'ego otryada YUlya Gribkova uvidela na polyane za kuhnej, kak
dva pionera vtorogo otryada YUra Semenov i Oleg Rozov po prozvishchu Rozochka
izdevayutsya nad koshkoj Larisoj. A izdevalis' oni tak: Semenov privyazal k
hvostu koshki konservnuyu banku, v kotoruyu nasypal gvozdej i sobiralsya
vypustit' koshku v takom vide na estradu, gde samodeyatel'nyj kollektiv
repetiroval narodnye tancy Sejshel'skih ostrovov. Rozochka pomogal Semenovu
sovetami.
Uslyshav vopli koshki. YUlya Gribkova, kak pantera, vyskochila iz kustov,
gde chitala knigu Darrella "Zoopark v moem bagazhe" i prinyalas' molotit'
etoj knizhkoj po golove Semenova. Potom ona otbrosila knizhku i iscarapala
Semenovu shcheki. Semenov, kak tol'ko opomnilsya, stal soprotivlyat'sya, podbil
Gribkovoj glaz, a takzhe nanes, po slovam lagernoj vrachihi, mnozhestvennye,
hotya i nesushchestvennye telesnye povrezhdeniya. Rozochka byl svidetelem i
podaval Semenovu sovety, poetomu tozhe poluchil svoyu dolyu sinyakov...
Vecherom YUlya Gribkova sidela u estrady so svoim priyatelem i
odnoklassnikom Fimoj Korolevym. Uzhinat' ona ne poshla, ne hotelos'. Ona
zhdala, kogda posle kino soberutsya vozhatye i vygonyat ee iz lagerya. Mimo
prohodili znakomye, vyrazhali sochuvstvie, devochki rugali Semenova, a rebyata
shutili. Potom prihodila povariha Verochka i prinesla kotletu i stakan
kompota. Verochka lyubila koshku Larisu. YUlya otdala kotletu i kompot Fime -
on takoj tolstyj, chto nikogda ne mozhet tolkom naest'sya, a doma ego derzhat
na diete.
- Tvoya babushka ne perezhivet, - skazal Fima. - Ona ochen' nervnaya.
YUlya vzdohnula i nichego ne otvetila.
- Pridetsya tebya spryatat' u menya doma, - skazal Fima. - Moi vse ravno v
otpuske. Konchitsya smena, pridesh' domoj kak ni v chem ne byvalo.
- Razumno, - skazala s ironiej YUlya. - A iz lagerya potom pridet pis'mo,
chto menya vygnali za draku.
- I chego tebya uvleklo v boj? - skazal Fima, dopivaya kompot. - Nichego
koshke ot etogo by ne sluchilos'...
- A nervy? - vozrazila YUlya. - A unizhenie? Ved' nervnye kletki ne
vosstanavlivayutsya.
- U koshek mozhet i vosstanavlivayutsya, - skazal Fima. - |to eshche ne
dokazano.
- Net, - YUlya byla nepreklonna. - Esli zveri ne mogut skazat', to nash
dolg ih zashchitit'. I tak mnogih istrebili. Morskoj korovy uzhe ne ostalos'.
I straus moa vymer.
- Koshkam eto ne grozit, - skazal Fima.
- Tut delo v principe.
- Mogla by i slovami obojtis'. A to Semenovu chut' glaz ne vycarapala.
On starshemu vozhatomu zhalovalsya.
- Vot vidish'? A Lariska nikomu ne mozhet pozhalovat'sya. Ushla k sebe pod
dom i perezhivaet.
- Strannaya ty, YUl'ka, - skazal Fima. - Inogda mne kazhetsya, chto ty
lyubish' zhivotnyh bol'she, chem lyudej. Ty by i tigra prigrela, i skorpiona.
- Plohih zverej ne byvaet. Kak plohih mladencev. Lyudi potom postepenno
perevospityvayutsya i prevrashchayutsya, kto v otlichnika, a kto v uroda. A zveri
ostayutsya mladencami.
- Opasnoe zabluzhdenie, - ne soglasilsya s YUlej Korolev. - Ty na toj
nedele zmeyu iz lesa pritashchila. Govorila, chto uzh, a okazalos' - gadyuka.
Mladency ne byvayut yadovitye...
- Vo-pervyh, gadyuka nikogo ne ukusila i ya ee obratno v les unesla.
Vo-vtoryh, ot gadyuk pol'za...
Fima otmahnulsya ot etih slov i oprokinul stakan, chtoby vishenki, kotorye
ostalis' na dne, skol'znuli emu v rot. YUlya zadumalas'. Polozhenie u nee i v
samom dele bylo trudnym, roditelej v Moskve net, babushka ele hodit... kak
ej skazhesh', chto tebya vygnali iz lagerya za draku?
- Zmei, skorpiony i vsyakie gady... - zadumchivo proiznes Fima. Na dne
stakana ostavalas' eshche odna vishenka. - YA predpochitayu imet' delo s
avtobusami.
On snova zaprokinul golovu, vzor ego skol'znul k nebu i v pole zreniya
popala vershina bol'shogo duba, chto ros u samogo zabora. Tam, v listve bylo
chto-to bol'shoe, seroe i neponyatnoe. Vrode tolstogo kabelya s golovoj i
chernymi glazami.
Fima tak udivilsya, chto ne zametil, kak proglotil vishenku.
- Ty chto? - udivilas' YUlya. - Podavilsya?
|... - skazal Fima. I pokazal drozhashchej rukoj na derevo. CHto-to
zashurshalo i kabel' ischez.
- Nichego ne vizhu, - skazala YUlya.
- I ne nado videt', - otvetil Fima. - |to navernoe ot tvoih razgovorov
u menya v glazah gallyucinacii.
Nachalo smerkat'sya. Poyavilis' pervye komary, namechali sebe boevye celi.
Iz lesa tyanulo slabym zapahom gribov i preli. Leto konchalos'. Po dorozhke
shla koshka Lariska, navernoe hotela poblagodarit' YUl'ku, no ne doshla,
vygnula spinu - sherst' torchkom, zashipela i umchalas'.
- U zabora kto-to est', - skazal Fima. - Koshki chuyut.
- Pojdu posmotryu, - skazala YUl'ka.
- Pogodi!
No YUl'ka uzhe podnyalas'. Ej tozhe pokazalos', chto v kustah u zabora
chto-to taitsya. Kusty gustoj stenoj prikryvali zabor i potomu vozhatye ne
dogadyvalis', chto v zabore est' udobnaya dyrka, skvoz' kotoruyu mozhno posle
otboya ubegat' k reke.
Stoilo YUl'ke sdelat' dva shaga k zaboru, kak kusty pokachnulis' i
zamerli. Tiho.
- Ne hodi, a? - skazal Fima. - Nichego tam interesnogo. Malo tebe svoih
ran?
- CHto zhe tam bylo?
- Volk, - skazal Fima. - Ili medved'. Malo li chto byvaet v kustah. - On
popytalsya zasmeyat'sya sobstvennoj shutke, no ne smog.
Tut szadi razdalis' golosa - kino konchilos'. Fima podhvatil tarelku i
stakan - pobezhal na kuhnyu. YUl'ka ostalas' odna i muzhestvenno vynesla vse
smeshki i shutki. Vozhatye i prochie lagernye vzroslye poshli v domik
direktora, gde dolzhny byli obsuzhdat' chrezvychajnoe proisshestvie. YUl'ka
postoyala nemnozhko, potom otpravilas' v svoj korpus - odnoetazhnyj
derevyannyj goluboj dom, sela na krovat' i stala zhdat', kak reshitsya ee
sud'ba.
Ona dazhe ne znala, skol'ko vremeni proshlo - stemnelo. S ploshchadki
neslas' muzyka, tam tancevali. Kto-to zabegal v palatu, chto-to sprashival.
YUl'ka pytalas' bylo chitat' Darrella, no nichego ne poluchalos'. Da i svet
zazhigat' ne hotelos'.
Potom k oknu prostuchali melkie shagi. YUl'ka dogadalas' - Fima.
- YUl'ka, ty zdes'? - skazal on. - Obsudili.
- Menya obsudili?
- YA pod oknom podslushival. Okno otkryto, vse slyshno.
YUl'ka vysunulas' v okno - ono bylo nizkim - golova Fimy kak raz
podnimalas' nad podokonnikom.
- Nu i chto? - sprosila YUl'ka, starayas' ne vydat' volneniya.
- Oni smeyalis', - skazal Fima.
- Pochemu?
- Oni snachala staralis' ser'ezno obsuzhdat', a potom smeyalis'. A
Stepanych, fizkul'turnik, vse treboval, chtoby koshku priveli kak svidetelya.
Ponimaesh'?
- Nichego ne ponimayu.
- Oni reshili tebya ne vygonyat'. I Semenova tozhe. I nasha vozhataya Rita
ochen' rugala Semenova, a potom Semenov, kotoryj pod oknom so mnoj vmeste
stoyal, kriknul, chto on v poryadke samooborony. A ty kak dikaya koshka.
- Nu, esli on mne popadetsya... - nachala YUl'ka.
- Togda vtoroj raz tebya ne prostyat. Tol'ko oni potom nas otognali ot
okna i ya ne znayu, chem konchilos'.
- CHto-nibud' obyazatel'no pridumayut, - skazala YUl'ka.
Tut voshli devochki s tancploshchadki i nachali gromko razgovarivat' na
glupye temy. Fima ubezhal, chtoby ego ne uvideli. A potom YUlya legla v
postel', chtoby bol'she ni s kem ne razgovarivat'. I pritvorilas', chto spit.
V samom dele ona ne spala. Ej sovershenno ne hotelos' spat'. Postepenno
ugomonilis' sosedki po palate, zasnul ves' lager', podnyalas' Luna i
osvetila krovati. Zazhuzhzhal komar. Daleko-daleko zagudel na reke parohod.
Sinyak na shcheke razbolelsya kak zub. Vse ravno, podumala YUl'ka, esli by ya
sejchas ego uvidela, ya by snova na nego napala.
- YUlya, - razdalsya golos pod oknom. Tihij, kak komarinyj zvon.
YUlya podumala bylo, chto vernulsya Fima, hotya eto bylo neveroyatno, potomu
chto Fima obozhaet spat'. Mozhet byt' Semenov reshil svesti schety? YUlya reshila
podozhdat'.
- YUlya, - snova poslyshalsya golos. - Vyjdi k nam. Nado pogovorit'.
YUlya vskochila s krovati, horosho, chto ta stoyala u okna i vysunulas'
naruzhu. Nikogo na ulice ne bylo. Dorozhki kazalis' svetlymi, pochti belymi
ot lunnogo sveta, po nebu bezhali tonkie rvanye oblaka, i vokrug stoyala
pustynnaya tishina.
- Kto zdes'? - sprosila YUlya.
- Ne bojsya, YUlya, - poslyshalsya golos iz bol'shogo rozovogo kusta, kotoryj
ros na perekrestke dorozhek. - My ne shutim. Nam nado pogovorit' s toboj,
chtoby nikto ne videl.
- |to ty, Semenov? - sprosila YUlya.
- Ty nas ne znaesh', - skazal golos. - Nam ne k komu obratit'sya, krome
tebya. Ty nas pojmesh'.
- Pokazhis', - skazala YUlya. - Esli ty ne Semenov.
- Ty ispugaesh'sya, - skazal golos.
- Menya uzhe nichem ne ispugaesh', - otvetila YUlya iskrenne. - YA boyalas'
tol'ko, chto menya iz lagerya vygonyat.
- Spasibo tebe, - otvetil golos. - Togda mne nichego ne ostaetsya, kak
pered toboj poyavit'sya. I postarajsya ne padat' v obmorok ot straha.
V obmorok ot straha YUlya eshche nikogda ne padala, no takoe preduprezhdenie
mozhet kogo ugodno ispugat'. Ved' YUlya pochti ne somnevalas', chto vse eto -
kakaya-to mest' prezrennogo Semenova.
I potomu kogda kust nachal raskachivat'sya i iz-pod nego na serebryanuyu
dorozhku stal vytyagivat'sya dlinnyj tolstyj shlang, YUl'ka dazhe pochuvstvovala
nekotoroe oblegchenie. CHto ugodno, no eto byl ne Semenov.
Po dorozhke polz udav metrov v pyat' dlinoj, v YUl'kinu nogu tolshchinoj. SHeya
ego suzhalas' k ploskoj shirokoj golove, dlinnyj razdvoennyj yazyk bystro
vysovyvalsya izo rta i pryatalsya vnov', nepodvizhnye chernye glaza smotreli v
upor, kak budto gipnotizirovali. Udav propolz po dorozhke neskol'ko metrov
i svernulsya kol'cami pod samym oknom.
- S uma sojti, - prosheptala YUl'ka, kotoraya znala zoologiyu i ugadala pri
svete Luny setchatogo pitona, obitatelya tropicheskih stran. Stranno, no ee v
tot moment ne stol'ko udivilo, chto zmeya razgovarivaet, kak chisto
zoologicheskaya nepravil'nost'. - Setchatye pitony u nas ne vodyatsya, -
skazala ona.
- I ne govorite, - soglasilas' gromadnaya zmeya. - |to sovershenno
isklyucheno.
Rot zmei otkryvalsya v takt slovam, no glaza ostavalis' nepodvizhny,
budto govorila ne zmeya, a kakaya-to mashinka vnutri nee.
Za YUl'kinoj spinoj kto-to skazal sonnym golosom:
- Nu skoro ty ugomonish'sya, Gribkova?
YUl'ka ne otvetila, a peremahnula cherez podokonnik. Mokraya ot rosy trava
byla holodnoj.
- Kuda idti? - sprosila ona shepotom.
- Za kuhnyu, - otvetil piton. - V kusty.
- Togda bystree, - skazala YUl'ka. - V lyuboj moment mozhet prosnut'sya
sobaka ili storozh.
- A vy ne prostudites' bez obuvi? - sprosil piton.
YUl'ka ne otvetila, na cypochkah pobezhala po dorozhke, a piton popolz za
nej, prisheptyvaya na hodu:
- Vy ne boites'? Sovsem ne boites'?
YUl'ka vybezhala na polyanu. Udivitel'no, no ona i v samom dele ne
boyalas'. Ved' kuda luchshe govoryashchij piton, chem mstitel'nyj Semenov,
kotorogo uzhe iz dvuh shkol isklyuchili.
Nepodaleku zalayala sobaka storozha. Piton pribavil hodu, skol'znul
vpered i ischez v kustah.
- Syuda, - skazal on. - Za mnoj, otvazhnoe sushchestvo.
Otvazhnoe sushchestvo konechno zhe otnosilos' k YUl'ke. Ona razdvinula kusty -
vperedi byl laz v zabore, za nim srazu nachinalsya les. V lesu bylo temno i
syro - YUl'ka pozhalela, chto ne odelas' tolkom.
Zmeya ischezla.
- Gde vy? - sprosila YUl'ka.
Nikakogo otveta.
- Vy zhe sami prosili, - skazala YUl'ka i tut ej stalo strashno.
V grobovoj tishine spyashchego lesa otkuda-to sprava poslyshalos' zloveshchee
bormotanie, cokan'e, slovno proskakala loshad'. Potom znakomyj golos pitona
proiznes:
- Govori po-russki. Ne pugaj cheloveka.
- Ty proveril? - razdalsya vtoroj golos. - Ona odna? |to ne lovushka?
- Gluposti, - skazal piton. - Nam skazochno povezlo.
- Ne uveren, ne uveren, - otvetil vtoroj golos. - YA uzhe razuverilsya v
lyudyah.
- Gde vy, v konce koncov? - skazala YUlya. - YA skoro zamerznu, a vy
vyyasnyaete svoi otnosheniya.
- Sdelajte shag vpravo, - skazal piton. - Zdes' svetlee. YA hochu
poznakomit' vas s moim drugom.
YUlya poslushno shagnula v storonu i okazalas' na malen'koj progaline.
Posredi nee lezhal ogromnyj tigr, i on byl by ochen' strashen, esli by uho u
nego ne bylo perevyazano tak, budto u nego bolel zub.
- Eshche chego ne hvatalo, - skazala YUl'ka, uvidev tigra. - A esli vas
kto-nibud' uvidit? Vy ase mozhete kogo ugodno do smerti perepugat'.
- Poka chto vse sluchaetsya naoborot, - mrachno skazal tigr. Govoril on
medlenno, s akcentom, iz-za chego ne vse ego slova mozhno bylo razobrat'.
- Sadites', YUlya, - skazal piton.
YUlya obernulas' i uvidela, chto piton slozhilsya tugimi kol'cami,
poluchilas' vysokaya kruglaya podushka.
- Sadites', ne stesnyajtes', - skazal piton. - Zemlya syraya, a vy sovsem
razdety.
YUl'ka poslushalas' i sela na upruguyu prohladnuyu podushku. Golova pitona
pokachivalas' u samogo ee uha.
Nastupila pauza.
YUl'ka smotrela na tigra, tigr lezhal, polozhiv golovu na tyazhelye lapy i
serdito smotrel na nee. YUl'ke dazhe stalo ne po sebe. Net, ona ne podumala,
chto ee zamanili, chtoby s容st', ob etom ona sovsem ne dumala. Ona tihon'ko
ushchipnula sebya za lokot', potomu chto ponyala, chto vernee vsego eto - son.
Vo-pervyh, udavy i tigry ne govoryat" a vo-vtoryh, oni ne vodyatsya pod
Moskvoj. Esli, pravda, ne sbezhali iz zooparka. No togda oni tozhe ne
govoryat. Tak kak pauza zatyanulas', YUl'ka reshila, chto pora komu-to
prodolzhit' razgovor.
- Prostite, - skazala ona, obrashchayas' k tigru. - Vy bengal'skij ili
ussurijskij? Voobshche-to vy proizvodite vpechatlenie bengal'skogo tigra, no
sejchas plohoe osveshchenie...
- YA proizvozhu vpechatlenie dranoj koshki, - skazal tigr.
- CHto est', to est', - soglasilsya piton. - No nashej gost'e hochetsya
uznat' o nas pobol'she, ne tak li?
Tut tigr zakryl glaza i sdelal vid, chto spit.
- Ochen' hochetsya, - skazala YUl'ka. - Ved' vse eto tak neobychno...
- Kuda uzh, - skazal piton. - Na vashem meste ya by reshil, chto splyu.
- YA uzhe sebya shchipala, - skazala YUl'ka.
- I pravil'no sdelali, - skazal piton. - V obshchem, u nas sluchilos'
neschast'e i nam nuzhna pomoshch'.
- Vy iz zooparka i poteryalis'? - predpolozhila YUl'ka.
- Ni to, ni drugoe. ZHizn', kak vsegda, kuda bolee dramatichna, - skazal
piton, naklonyaya golovu tak, chtoby zaglyanut' YUl'ke v glaza.
YUl'ka podzhala nogi, chtoby ne merzli. Sidet' na svernutom pitone bylo
udobno. Esli by eshche ee nakryt' tigrom vmesto odeyala, to mozhno bylo by
zasnut'.
- My prileteli na Zemlyu pozavchera, - skazal piton.
- Prileteli? - sprosil tigr, ne raskryvaya glaz. - My est' grohnulis',
dryabnulis', folilis', dropnulis'...
- Moj drug eshche ne sovsem osvoil vash yazyk, - skazal piton. - I on
neskol'ko povrezhden v golove.
- Myagko skazano, - zametil tigr. - Danke shen.
- YA prodolzhu? - sprosil piton.
- Znachit vy iz kosmosa? - udivilas' YUl'ka. - I u vas vse takie?
- Gde u nas? - sprosil piton.
- Na vashej planete?
- Ona soshla s uma, - skazal tigr. - Ona krejzi rehnulas'.
- Predpolozhenie samoe logichnoe, - skazal piton. - No lozhnoe.
- A pochemu zhe vy takie?
- Potomu chto nas otpravili v obraze samyh obyknovennyh sushchestv, chtoby
ne privlekat' vnimaniya, - skazal piton.
- Ne privlekat' vnimaniya? Da eto samyj luchshij sposob privlech' vnimanie.
I dazhe paniku.
- Vot imenno, - skazal tigr, potyanulsya, sel i shiroko zevnul, pokazav,
kakie u nego strashnye klyki.
- YA zhe govoryu, chto my upali, - skazal piton. - My leteli sovsem ne k
vam. My leteli tuda, gde nash vid ne vyzovet nikakogo podozreniya. A imenno
v shtat Majsor v YUzhnoj Indii v serdce indijskih dzhunglej.
- I ne doleteli?
- Oshibki sluchayutsya dazhe v takoj razvitoj civilizacii, kak nasha, -
pechal'no proiznes piton. - Nas special'no gotovili dlya etoj ekspedicii.
Tshchatel'no izuchili vse osobennosti YUzhnoj Indii, nashi tela tri goda
perestraivali. My dolzhny byli s odnoj storony byt' samymi obyknovennymi, s
drugoj - dostatochno sil'nymi, chtoby na nas nel'zya bylo nevznachaj
nastupit'...
- No esli vas mozhno bylo peredelat', to peredelali by v indusov. Ih v
Indii polmilliarda.
- Lyudi! - skazal tigr. - Lyudi! Piipl! A dokumenty? A voprosy? A
proniknovenie v gosudarstvennyj zapovednik? Ne est' horosho!
- V samom dele - v glubine dzhunglej kuda luchshe byt' tigrom, chem
chelovekom, - skazal piton. - My dolzhny byli vypolnit' nashu zadachu, a cherez
mesyac za nami dolzhen priletet' korabl', kotoryj dezhurit sejchas za
planetoj... kak zhe ee zovut?
- Platon, - skazal tigr. - Skol'ko raz tebya uchit'?
- Za Plutonom, - skazala YUl'ka. - |to ochen' daleko. Znachit, vam mesyac
pryatat'sya nado?
- Nam nado v Indiyu, - skazal tigr. - V dzhungli. Vy est' glupaya i ne
ponimaesh'.
- S vami poglupeesh', - skazala YUl'ka. - Vy dumaete mne ran'she
prihodilos' na pitonah sidet' ili s tigrami razgovarivat'?
- O, ne serdites', dobraya devochka, - skazal piton. - Pojmite moego
druga. On vchera zahodil v odin odinokij domik poprosit' pomoshchi, a pozhilaya
zhenshchina, kotoraya tam zhivet, stala bit' ego po golove kochergoj. Vy znaete
takoj pribor?
- Oj, izvinite! - skazala YUl'ka. - YA i ne znala. No vy ee ochen'
ispugali.
- YA tri raza poprosil proshcheniya, - skazal tigr. - YA skazal, chto ne
prichinyu nikakogo vreda, a eta zhenshchina bila menya po golove ochen'...
ochen'... zabyl slovo na vashem varvarskom yazyke...
- Bol'no? - sprosila YUl'ka.
- Net.
- ZHestoko, - skazal piton.
- Nu puskaj budet zhestoko, - soglasilsya vorchlivo tigr.
- YA vas perevyazhu, - skazala YUl'ka.
- Eshche ne hvatalo! - skazal tigr. - YA boyus' shchekotki.
- Predstavlyaete ves' uzhas, - prodolzhal piton. - Nasha kapsula razbita,
my chudom uceleli. Nash korabl' pridet za nami cherez mesyac i sovsem v druguyu
stranu, pokazat'sya na ulice my ne smeem, potomu chto lyudi nemnogo boyatsya i
nemnogo serdyatsya, a my dolzhny vypolnit' nash dolg v dzhunglyah Majsora.
- Kakoj dolg? - sprosila YUl'ka.
- Sto let nazad bez vesti propal korabl', kotoryj perevozil v sosednyuyu
zvezdnuyu sistemu kollekciyu nacional'nyh dragocennostej na galakticheskuyu
vystavku. Vse eti sto let nashi uchenye vyschityvali ego traektoriyu i tol'ko
let pyat' nazad udalos' tochno ustanovit', chto oblomki korablya lezhat v samom
centre gosudarstvennogo majsorskogo zapovednika v Indii. I esli my ne
vypolnim nash dolg, to pojdut prahom nadezhdy i trud tysyach nashih
sootechestvennikov. - Piton tiho vzdohnul i opustil ploskuyu golovu.
- Tut ya vam pomoch' ne smogu, - skazala YUl'ka. - Indiya daleko, i bilety
dlya tigrov tuda ne prodayut.
- YA zhe govoril, - skazal tigr. - Nadezhdy net. YA poveshus'.
- Pogodite, - skazala YUl'ka. - My s vami eshche ne nachali dumat'.
- Vot imenno, - skazal piton. - Budem dumat'.
- Vy golodnye? - sprosila YUl'ka.
- Ne bespokojtes', - otvetil piton. - V etom net problemy.
- Kogda podohnem s golodu, to budet problema, kak snyat' s nas shkury, -
skazal tigr.
Piton snova vzdohnul. Emu bylo nelovko za svoego nesderzhannogo druga.
- Uvazhaemaya YUlya, - skazal on. - YA dolzhen skazat', chto moj drug lish'
kazhetsya svarlivym i serditym. V dejstvitel'nosti on - znamenityj professor
i otvazhnyj issledovatel'.
- Ah, ostav', - vozrazil tigr. - Kakoe eto imeet mnenie?
- Uzh pryamo ne znayu, - skazala YUl'ka. - Kak vas nakormit'? Skol'ko vam
myasa nuzhno!
- Ona est' sumasshedshij, - provorchal tigr. - Ona dumaet, chto ya em myaso.
Mozhet, ya kusayu lyudej? Mozhet, moj drug glotaet korovu?
- My ne edim myasa, - myagko skazal piton. - My voobshche ochen' sderzhanny v
svoih potrebnostyah. V etom otnoshenii my ne budem vam obuzoj. Nam nuzhen
krov i druzhba.
YUl'ka pochuvstvovala, chto zamerzaet. No prezhde chem ujti, ona zadala eshche
odin vopros:
- A pochemu vy pozvali imenno menya?
- Stranno, - otvetil tigr. - Kogo eshche? Molodogo cheloveka po imeni
Semenov, kotoryj muchaet melkogo hishchnika?
- My prosideli ves' den' v etih kustah, - skazal piton. - My nablyudali
vash lager', otyskivaya imenno takoe, kak vy, sushchestvo. Doverchivoe, shirokoe,
smeloe, gordoe, otzyvchivoe, energichnoe...
YUl'ka pochuvstvovala, chto ej uzhe ne tak holodno. No tigr vse isportil.
On skazal:
- I takoe glupoe, chto pojdet noch'yu za neznakomoj zmeej v les.
- Ah, Trankverri-Trankoverri, - grustno proiznes piton. - Neudachnaya
posadka lishila tebya tvoih luchshih kachestv.
- YA vsegda govoril pravdu, - otvetil tigr. - A ty. YUlya, obeshchala
popravit' mne povyazku. CHego zh ty, zabyla?
Povyazku okazalis' popravit' ochen' trudno, potomu chto ona byla sdelana
iz navolochki, kotoruyu prishel'cy snyali s chuzhoj verevki, k tomu zhe tigr vse
vremya vorchal i meshal rabotat'. A, kstati, vam kogda-nibud' prihodilos'
perevyazyvat' bengal'skogo tigra v nochnom lesu? Prichem tigra, krajne
razocharovannogo v zhizni?
Poetomu YUl'ka vernulas' v svoj domik tol'ko cherez chas. Pravda, zasnula
kak ubitaya.
Utrom YUl'ku razbudil gorn. Ona nikak ne mogla prognat' ostatki sna -
tam vse pereputalos' - dzhungli, draka s piratami, staya tigrov i govoryashchij
slon. Tak i ne prosnuvshis' eshche, YUl'ka vybezhala na zaryadku. Snaruzhi bylo
prohladno, nizkie oblaka neslis', zadevaya za machtu s flagom. YUl'ka
vzglyanula na les, podstupavshij k lageryu i ponyala, chto vse proshedshee - ne
son. Tam v lesu, mozhet dazhe vyglyadyvaya ottuda v neterpenii, ee zhdut
inoplanetnye prishel'cy.
Posle zavtraka YUl'ka otozvala v storonu Fimu Koroleva.
- CHto my eshche pridumali? - sprosil Fima. - S kem budem drat'sya?
- Ne znayu, - otvetila YUl'ka. - No ya hochu poznakomit' tebya s moimi
novymi druz'yami.
- Vse yasno, - skazal Fima. - Ty nashla golovastika i prigrela skorpiona.
- Ty pochti ugadal, - skazala YUl'ka.
No dokonchit' ona ne uspela, potomu chto na dorozhke pokazalas' doktorsha,
kotoraya pozvala YUl'ku na proverku ee sinyakov i carapin. Fima Korolev hotel
bylo podozhdat' YUl'ku, potomu chto byl zaintrigovan, no potom vspomnil, chto
hotel sdelat' luk i eshche vchera prismotrel dlya etogo kak raz za zaborom
rovnyj i dlinnyj stvol oreshnika. No vchera u Fimy ne bylo nozha, a segodnya
on odolzhil bol'shoj perochinnyj nozh u odnogo parnya iz pervogo otryada, no
obeshchal vernut' ego kak mozhno skoree. Tak chto Fima ne stal tratit' vremeni
darom i pobezhal k dyre v zabore, prolez v nee i bystro poshel po lesu. Vot
tut dolzhen byt' nuzhnyj orehovyj kust... Fima vynul iz karmana nozh, raskryl
ego i sdelal shag vpered, oglyadyvayas', chtoby ne propustit' kust. Aga, -
skazal on sebe. - Vot ty mne gde popalsya!
On shvatil stvol oreshnika i potyanul k sebe.
I v etot moment pryamo iz-pod nog u nego vyletelo chto-to zheltoe,
polosatoe, ogromnoe i s krikom:
- |togo eshche ne hvatalo! - propalo v chashche.
Trudno skazat', kto ispugalsya bol'she - Fima Korolev ili peredelannyj v
bengal'skogo tigra prishelec s trudnym imenem Trankverri-Trankoverri. Tigr,
kotoryj reshil, chto Fima na nego ohotitsya, dobezhal do reki i tam spryatalsya
v kamyshah, a Fima pereletel cherez zabor, probezhal, razmahivaya nozhom, do
stolovoj, vyletel na linejku i tut stolknulsya s YUl'koj, kotoraya kak raz
vyshla iz medpunkta.
- Ty kuda bezhal? - sprosila YUl'ka.
- YA? - Fima obernulsya, no ego nikto ne presledoval.
- Mozhno podumat', - skazala YUl'ka, - chto za toboj tigr gnalsya...
I ona oseklas' - shutka poluchilas' slishkom pohozhej na pravdu.
Fima posmotrel na nee strannymi, sovershenno kruglymi vishnevymi glazami,
kotorye osobenno vydelyalis' na sovershenno pobelevshem lice, potom eshche raz
nervno oglyanulsya i skazal tiho:
- Tigr... ty dumaesh', tigr?
- Ty gde byl? - sprosila YUl'ka. - Poka menya ne bylo, ty gde byl?
- Nigde, to est' ya byl v lesu... tam sovsem ryadom... a tigr prygnul,
chtoby rasterzat'... ty ne ponimaesh'.
- Ne ponimayu? A piton tebe ne vstretilsya?
- Kto?
- Piton. Metrov shest' dlinoj.
YUl'ka govorila sovershenno ser'ezno, i Fima ponyal, chto ona nad nim
izdevaetsya, preziraet ego, potomu chto ni odin normal'nyj chelovek ne budet
govorit', chto v okrestnostyah pionerskogo lagerya brodyat tigry i brosayutsya
na lyudej.
- Vse yasno, - skazal Fima, spryatal nozh v karman i povernulsya, chtoby
ujti navsegda. On kipel ot negodovaniya i obidy. Vchera on byl vernym drugom
i nichem, ponimaete, nichem ne zasluzhil takoj obidy. - Vse yasno, - povtoril
Fima. - Tam eshche byl slon i dva krokodila.
I ochen' udivilsya, potomu vsled emu doneslis' spokojnye slova YUli:
- Slona i krokodilov tam byt' ne mozhet. Ih vsego dvoe. Tigr i piton.
- Aga, - otvetil Fima. Potom proshel eshche dva shaga. Potom ostanovilsya,
posmotrel na YUl'ku i sprosil: - Ty shutish', chto li?
- SHuchu? YA sejchas k nim pojdu. Pogovorit' nado, - otvetila YUlya.
- S kem?
- S tigrom. I s pitonom.
Voobshche-to ran'she Fima schital YUlyu Gribkovu v principe normal'nym
chelovekom. No vse mozhet sluchit'sya. Osobenno, esli Semenov chto-nibud'
povredil YUl'ke v golove. No s drugoj storony - s kem stolknulsya Fima v
oreshnike? Ili ni s kem ne stalkivalsya?
Oblaka rasseyalis', vyglyanulo ne ochen' zharkoe solnce, budto ustalo za
leto zhech' i teper' otdyhalo. Na derevyannoj estrade nedruzhno stuchali nogami
tancory, razuchivali narodnyj tanec Sejshel'skih ostrovov k torzhestvennomu
zakrytiyu lagerya. Iz kuhni tyanulo zharenoj ryboj - tam nachali gotovit' obed.
Koshka Lariska sidela na kryl'ce u kuhni i s otvrashcheniem glyadela na sudach'yu
golovu - eto byla vos'maya golova za utro - povarihi staralis' razvlech'
zhivotnoe posle vcherashnih perezhivanij.
YUlya Gribkova poshla k polyane, slovno byla uverena, chto Korolev pojdet za
nej. No on ne shel, on stoyal, krutil golovoj, i nikak ne mog ob容dinit' v
golove obyknovennost' lagernoj zhizni i strannye sobytiya i strannye slova,
kotorye emu prishlos' uslyshat'.
- Ty, nadeyus', ne boish'sya? - sprosila YUl'ka, podojdya k kustam u zabora.
- YA? - otvetil Fima, ne dvigayas' s mesta. - Kogo?
- Tigrov, - otvetila YUl'ka.
- Net, - skazal Fima. On ochen' boyalsya tigrov.
- Togda poshli, - skazala YUl'ka. I, ne oglyadyvayas' bol'she, ischezla v
kustah. A Fima ne dvinulsya s mesta.
On hotel by dvinut'sya, on schital svoim dolgom dvinut'sya, chtoby
ostanovit' YUl'ku ot bezumnogo pohoda v les, gde na lyudej napadayut tigry,
no nogi otkazalis' idti v les, a golos otkazalsya kriknut' vsled YUl'ke.
YUl'ka-to dumala, chto Fima vse-taki pojdet za nej, potomu chto pri vseh
svoih nedostatkah, k kotorym otnosilis' obzhorstvo i trusost', on vse ravno
ej drug i v bede ne ostavit. Poetomu ona sdelala neskol'ko shagov vpered,
prolezla skvoz' dyru v zabore i tiho pozvala svoih novyh znakomyh. No
nikto ne otvetil ej. CHto zh, reshila YUl'ka, projdem eshche nemnogo, ved' oni
nedavno byli zdes'.
Derev'ya i kusty somknulis' vokrug YUl'ki i potomu ona ne mogla uslyshat',
chto proishodilo za zaborom, v lagere i kak nereshitel'nost' Fimy Koroleva
povlekla za soboj drugie sobytiya.
Poka Fima stoyal i borolsya so svoimi nogami, chtoby otorvat' ih ot zemli,
szadi k nemu podoshel Semenov i ego zakadychnyj druzhok Rozochka. Vid u
Semenova byl serdityj, plastyr' peresekal lico, kak u gvardejcev kardinala
posle poedinka s d'Artan'yanom. Semenov zhazhdal mesti. Semenovu nadoelo, chto
vtoroj den' vse, vklyuchaya malyshej, nad nim smeyutsya. No ne bit' zhe Gribkovu!
I tut, kogda Semenov vo vlasti groznyh dum shel po dorozhke, on uvidel
truslivogo tolstyaka Fimu Koroleva, YUl'kinogo druga.
- Gde tvoya YUl'ka? - sprosil Semenov groznym golosom.
- A tebe chego? - sprosil Fima i pochuvstvoval, chto ego nogi uzhe mogut
dvigat'sya i skoree vsego v tu storonu, kotoraya podal'she ot Semenova i
Rozochki.
- Hochu s nej pogovorit', - skazal Semenov. - Davaj, vykladyvaj pravdu.
Fima v samom dele podumal, chto Semenov hochet otomstit' YUl'ke i emu v
golovu ne prishlo, chto zhertvoj napadeniya stanet on. Hotya, konechno, ot
Semenova mozhno bylo vsego ozhidat'.
- Da chto s nim razgovarivat', - skazal Rozochka, snimaya ochki i protiraya
ih. Rozochka byl malen'kim, hrupkim matematikom, tihonej i bol'shim
pakostnikom. On byl iz teh mal'chikov, kotoryh obozhayut babushki, a mamy
govoryat: "Druzhi s nim, on takoj kul'turnyj i zanyal vtoroe mesto na
rajonnoj matematicheskoj olimpiade". I uchitelya lyubyat Rozochku - poka ne
razberutsya, v chem delo. - YA tebe sovetuyu, YUra, kak sleduet nazhat' na etogo
shpiona i predatelya.
- A on predatel'? - sprosil Semenov, kotorogo uzhe isklyuchali iz dvuh
shkol i yasno, chto on otlichalsya siloj, no ne umom. Dazhe banku k koshkinomu
hvostu on ne dogadalsya by privyazat', esli by Rozochka ne rasskazal emu, kak
eto budet smeshno.
- Razumeetsya, - skazal Rozochka i snova nadel ochki. - Esli on drug
Gribkovoj, znachit, on tebya predal.
Rozochka znal, chto nado okazat' slovo, k kotoromu mozhno pridrat'sya.
Teper' ono zapadet Semenovu v golovu.
- Nu, predatel'! - zarychal Semenov i dvinulsya na Fimu.
Fima ponyal, chto Semenov ego za chto-to sobiraetsya pobit' - i brosilsya
bezhat' k lesu, no ne pryamo k tomu mestu, kuda poshla YUl'ka, a v storonu.
Potomu chto dazhe v tyazhelye momenty on pomnil, chto predavat' druzej nel'zya.
Semenov pobezhal za nim, a Rozochka ostalsya na meste, potomu chto uvidel,
chto po dorozhke idet fizkul'turnik Stepanych. Rozochka srazu prisel na
kortochki i prinyalsya nyuhat' nezabudku.
- Kuda eto tvoj drug pobezhal? - sprosil fizkul'turnik, kotoryj vchera
treboval, chtoby Semenova vygnali iz lagerya za to, chto on podnyal ruku na
zhenshchinu, hot' i v poryadke samooborony.
Nevinnoe, ukrashennoe bol'shimi ochkami huden'koe lichiko Rozochki
obratilos' k fizkul'turniku.
- Biologiya, - skazal on tiho i vezhlivo... - My reshili napisat' doklad o
flore i faune nashego kraya. K nachalu, uchebnogo goda. Vot ya i izuchayu
rasteniya.
- Aga, - skazal fizkul'turnik. - A Semenov-to chego izuchaet s takoj
skorost'yu?
- Babochek, - otvetil Rozochka. - Semenov pobezhal za kapustnicej
redchajshej raskraski...
Esli by kto drugoj rasskazal etu istoriyu fizkul'turniku, Stepanych
nikogda by ne poveril, chto Semenov budet nosit'sya za kapustnicami, a potom
pisat' doklad. No Rozochke on, razumeetsya, poveril, ochen' udivilsya, pozhal
plechami i poshel dal'she. Kogda on skrylsya za uglom zdaniya. Rozochka
ostorozhno podnyalsya na nogi i, szhimaya v kulake nezabudku, ne spesha poshel v
les.
Tem vremenem YUl'ka vse-taki razyskala pitona. Piton vypolz iz-za
povalennogo stvola, naklonil ploskuyu golovu i pozdorovalsya s YUl'koj.
- CHto vy pryachetes'? - sprosila YUl'ka.
- Nas presleduyut, - skazal piton. - Tol'ko chto neizvestnoe lico napalo
na nashego tigra s nozhom v ruke i tot ele uspel skryt'sya v kamyshah.
- Znayu uzhe, - skazala YUl'ka. - |to nedorazumenie. Fima hotel srezat'
stvol oreshnika. On sam ispugalsya.
- Vy ubezhdeny v etom? - sprosil piton.
- Absolyutno. Skoro on pridet, i ya ego s vami poznakomlyu. On moj drug.
- Ne znayu, ne znayu, - vzdohnul piton. - Trankverri-Trankoverri tak
travmirovan...
- Kak zhe vy sobiralis' v Indii zhit'? - sprosila pitona YUl'ka. - A esli
tam nastoyashchie ohotniki vas by nashli?
- Tam zapovednik, - ser'ezno otvetil piton. - A zdes' my ne pod ohranoj
zakona.
- Mozhet, shodim s vami v miliciyu? - sprosila YUl'ka. - Rasskazhem vse i
poprosim ih pomoshchi?
- Ni v koem sluchae, - vozrazil piton. - Vo-pervyh, nikto ne dolzhen
znat', chto my na Zemle - eto narushit osnovnoj Zakon nevmeshatel'stva. I
vtoroe - predstav'te, kak my podojdem k milicii i chto oni skazhut...
YUl'ka ne stala sporit'. Ee bol'she bespokoilo, kuda delsya Fima. Mozhet,
chto-nibud' sluchilos'? Mozhet, on snova vstretil tigra i teper' sam pobezhal
v miliciyu?
I tol'ko uspela YUl'ka obespokoit'sya, kuda delsya Fima, kak so storony
reki poslyshalsya strashnyj tresk - budto skvoz' les prolamyvalos' stado
vzbesivshihsya bujvolov. YUl'ka vskochila i metnulas' k stvolu - piton streloj
vzletel na derevo, kotoroe naklonilos' pod ego tyazhest'yu.
Na polyanku vyletel Fima Korolev. Nichego ne vidya pered soboj, on
brosilsya pryamo k derevu, gde stoyala YUl'ka, vrezalsya v nee, i tut zhe, ne
uderzhavshis', na golovu Fime ruhnul pyatimetrovyj piton, vzvizgnuv pri etom
na inoplanetnom yazyke.
Vse troe upali na zemlyu i celuyu minutu lezhali nepodvizhno, poka ne
prishli v sebya. Pervoj ochnulas' YUl'ka, podnyalas' i popytalas' stashchit' s
oglushennogo Fimy oglushennogo pitona. Piton byl vyalym, podatlivym i
tyazhelym, kak beskonechnyj divannyj valik, a Fima vrode by lishilsya chuvstv.
Po krajnej mere YUl'ke prishlos' ego kak sleduet hlopnut' po shcheke, chtoby on
otkryl glaza.
- Opyat', - skazal on.
- Tebe ploho?
- Opyat' tigry, - skazal Fima.
- Vstavaj i rasskazyvaj.
- YA ne mogu vstat'. U menya nervy ne v poryadke. Na menya derevo upalo.
- |to ne derevo, a moj novyj znakomyj, - skazala YUlya. - I ya hochu, chtoby
vy tozhe poznakomilis'.
Fima ostorozhno skosil glaza v tu storonu, kuda pokazyvala YUl'ka,
zazhmurilsya i postaralsya vstat', chtoby tiho ujti.
- I eto muzhchina konca dvadcatogo veka, - skazala YUl'ka. - Prishelec,
skazhite chto-nibud', chtoby uspokoit' Fimku.
- Zdravstvujte, - skazal piton. - Mozhete nazyvat' menya Kenom. V samom
dele ya tol'ko kazhus' presmykayushchimsya, a obychno prepodayu istoricheskie pauki
v vysshem uchebnom zavedenii na moej dalekoj planete.
Fima prishel v sebya minut cherez desyat'. Tak kak on ne lyubil biologii,
emu okazalos' trudnee privyknut' k strannomu vidu prishel'ca. Zato Fima
vsegda interesovalsya problemami kosmonavtiki i nadeyalsya so vremenem
pohudet' i sam otpravit'sya v kosmos. Poetomu, kogda on ponyal i poveril
pitonu, to ochen' obradovalsya.
- Kontakt, - govoril on, rashazhivaya po polyanke, - eto vekovaya mechta
chelovechestva. Vmeste s vami my poletim v kosmicheskie dali. Skazhite, na
kakom principe rabotaet vash dvigatel'?
- Kakoj? - sprosil vezhlivo piton.
- Na kotorom vy spustilis'?
- On, k sozhaleniyu, uzhe ne rabotaet. On slomalsya.
- Pochinim, - skazal Fima. - Mobilizuemsya i pochinim.
- A my ego raspylili, chtoby on sluchajno ne popal k komu-nibud' v ruki.
- Glupo, - skazal Fima. - Teper' budet trudno dokazat', chto vy
nastoyashchie prishel'cy. Lyudi skoree poveryat v govoryashchih udavov, chem v
prishel'ca. My tak davno zhdem, chtoby vy prileteli, chto uzhe razuverilis'.
- My ne sobiraemsya dokazyvat', - v kotoryj raz povtoril piton. - Nam
nado v Indiyu, a potom obratno.
- Isklyucheno, - skazal Fima. - Snachala vy vstretites' s nashimi
pionerami, rasskazhete o svoih uspehah, a potom my poedem v Akademiyu nauk i
v Zvezdnyj gorodok...
Piton vzdohnul, i YUl'ka ponimala ego - u zverej delo, zadanie. A Fimka
trebuet sovsem drugogo. Ona hotela ostanovit' izliyaniya druga, no tut
izdaleka donessya otchayannyj krik.
- CHto sluchilos'? - ispugalsya piton. - Neuzheli kto-to opyat' napal na
moego druga? Do nego dobralis' v kamyshah.
- Tigra nashel Semenov! - ponyal Fima. - A ya tak staralsya sbit' ego so
sleda!
YUl'ka srazu pobezhala k reke. Za nej, starayas' na otstavat', Fima, szadi
skol'zil piton.
No do reki im dobezhat' ne udalos'.
Na poldorogi oni vstretili kosmonavta Trankverri-Trankoverri v
priskorbnom vide. Povyazka s容hala na sheyu i boltalas' kak sharf u cheloveka,
begushchego za avtobusom, k shersti prilipli kamyshiny i borody vodoroslej, a
na uhe pochemu-to boltalis' ochki Rozochki. I eto bol'she vsego napugalo
YUl'ku. Hotya ona znala, chto kosmonavty ne edyat lyudej, no pochemu ot Rozochki
ostalis' tol'ko ochki?
- YA ustal, - skazal tigr, razdrazhenno glyadya na Fimu, kotoryj pytalsya
ukryt'sya za spinoj YUl'ki. - YA ustal ot napadenij, presledovanij i
neponimanii. YA ustal ot neobhodimosti brodit' po dikoj planete, gde dikoe
naselenie gotovo menya sozhrat'. YA proshu razresheniya prinyat' ampulu s yadom,
kotoraya spryatana v duple moego korennogo zuba.
- Otkazyvayu, - skazal piton. - Otvaga issledovatelya zaklyuchaetsya v
umenii terpet' i prisposablivat'sya. Ujti iz zhizni mozhet kazhdyj durak.
- Sil net terpet'! - vzvyl tigr. - I etot chelovek uzhe gotovit na menya
novoe napadenie. U nego v karmane nozh.
- CHestnoe slovo! - skazal Fima. - Esli by ne vash hishchnyj vid, my by
davno podruzhilis'.
- Znachit - vid? - sprosil tigr. - A esli ya sdelan, kak pauk? Ili
sorokonozhka? Znachit vam vse ravno, kakoj u menya vysokij razum, skol'ko ya
konchil universitetov i napisal nauchnye stat'i, da? Znachit tol'ko po odezhde
proishodit vstrecha? |to nedostojno. YA sushu na beregu svoyu shkuru, a iz lesa
vyhodyat dva molodyh tuzemca, odin krichit i kidaet v menya kamen', vtoroj
kidaet dazhe svoi ochki. A esli by u nih byl s soboj blaster ili lazernaya
pushka? Tozhe by kinuli?
- Vystrelili by, - skazal osmelevshij Fima. - I sredi nashih lyudej
vstrechayutsya eshche nekotorye pechal'nye isklyucheniya. Oni vchera koshku muchali.
- YA im ne koshka, - skazal mrachno tigr.
- Ty ochen' bol'shaya koshka, - skazal piton. - No u tebya rasshatalis'
nervy. Vinovata avariya. I chem skoree my pereedem v Indiyu, gde nikto ne
budet obrashchat' na nas vnimaniya, tem luchshe.
YUl'ka sil'no somnevalas', chto na nih ne budut obrashchat' vnimaniya v
Indii, no sporit' ne stala. Tol'ko ona vse eshche ne predstavlyala, kak
perepravit' kosmonavtov v Indiyu, esli o nih nel'zya nikomu rasskazyvat'.
- My pridumaem, - skazal Fima. On uzhe osmelel.
V etot moment v lagere zaigral gorn. Gorn igral sbor.
- Stranno, - skazala YUl'ka. - S chego by eto?
Nad polyanoj, nagretoj solncem, kruzhilis' strekozy, prygali kuznechiki,
ne boyas' tigrov. I gorn trevozhno zval, podgonyal, narushal tishinu.
- Vozmozhno eto trevoga iz-za nas, - skazal piton.
- Eshche chego ne hvatalo, - vozmutilsya tigr. - Togda ya budu raskusat'
ampulu s yadom.
- Ostavajtes' zdes', - skazala YUl'ka. - My pobezhim v lager'. Esli v
samom dele est' opasnost', kto-nibud' iz nas nas predupredit. I ne
volnujtes'. S nami, s lyud'mi, mozhno dogovorit'sya, esli nam vse ob座asnit'.
- Vot my i pytaemsya, - skazal tigr. - Voz'mi, s soboj ochki. Mne oni ne
trebuyutsya.
YUl'ka snyala s uha tigra ochki, i oni s Fimoj pobezhali v lager'.
So vseh storon k linejke sbegalis' pionery. Speshili vozhatye, dazhe
povarihi stolpilis' na poroge kuhni - nikto ne ponimal, chto sluchilos'.
Posredi linejki ryadom s gornistom stoyal ochen' ser'eznyj direktor lagerya
CHufrinskij, ryadom fizkul'turnik Stepanych. Za ih spinami YUl'ka srazu
ugadala Semenova i Rozochku, kotoryj chasto morgal blizorukimi glazami
otlichnika.
- Vse li zdes'? - gromko sprosil direktor lagerya. - Vozhatye, prover'te
otryady.
YUl'ka i Fima podbezhali k svoemu otryadu i zameshalis' v tolpe. Byla
nerazberiha, potomu chto nikto tak nichego i ne ponyal, a po lageryu
pokatilis' dikie sluhi. Odni govorili, chto kto-to iz pervogo otryada
utonul, drugie, chto nachalas' epidemiya, a odna devochka iz mladshego otryada
uveryala, chto privezli banany i budut vsem davat'.
Nakonec na linejke nastupilo nekotoroe podobie poryadka i okazalos', chto
vse pionery lagerya na meste. Direktor s oblegcheniem vzdohnul i vyter
platkom pot so lba.
- Vsem pioneram, - skazal on, - razojtis' po domikam, vozhatym byt' s
nimi. Bez moego razresheniya ni odnogo cheloveka s territorii lagerya ne
vypuskat'.
- A chto sluchilos'? - nachali sprashivat' so vseh storon.
Direktor zakolebalsya. On ne znal, govorit' ili net. I togda v gnetushchej
tishine razdalsya tonkij detskij golosok:
- A bananov vsem hvatit?
- Kakih bananov? - sprosil direktor, pochesal lysinu, vzdohnul i
dobavil: - Bananov poka ne budet.
Direktor posmotrel na Stepanycha, i Stepanych reshil, chto pora brat'
iniciativu v svoi ruki.
- Slushaj menya! - skazal on svoim zychnym fizkul'turnym golosom. - V
okrestnostyah lagerya nablyudayutsya dikie hishchniki. V vide... v obshchem, nevazhno.
- Ochen' vazhno! - zakrichal tut Semenov. - Tam tigr! On na nas napal.
Dazhe ochki s Rozochki sorval.
Semenov pokazal rukoj na Rozochku, kotoryj pokrasnel, potomu chto ne
vynosil, kogda vsluh proiznosili ego prozvishche.
Vse zavolnovalis', te, kotorye ne ponyali, nachali peresprashivat',
podnyalsya strashnyj shum, a v otryade malyshej kto-to zaplakal. Mozhet byt', ot
straha, a mozhet byt', potomu, chto ne budet bananov.
Direktor pomorshchilsya, Stepanych podnyal sil'nuyu ruku desyatiborca i prizval
k tishine.
- |ti svedeniya, - skazal on, - my dolzhny proverit'. Dopuskaem, chto
imeet mesto oshibka.
- Net, ne oshibka, - skazal Rozochka. - Gde moi ochki?
I tut iz ryadov tret'ego otryada razdalsya golos YUl'ki Gribkovoj:
- Derzhi svoi ochki, Rozov. I ne nado ih teryat', kogda kupaesh'sya v reke
bez razresheniya.
YUl'ka vyshla iz stroya i proshla po pustoj, obshirnoj ploshchadke do Rozochki.
Stoyala tishina. YUl'ka protyanula Rozochke ochki. Ona, razumeetsya, skazala
nepravdu, no sejchas samoe glavnoe bylo, chtoby Rozochke i Semenovu ne
poverili.
- Vret ona, - skazal Semenov. - My ne kupalis'. Mozhete proverit'. YA
ves' suhoj.
- A chto vy delali u reki? - kriknul Fima.
- My za toboj begali, - skazal Semenov. - A tut tigr na nas vyskochil.
- I zachem eto vy za nim begali? - sprosila YUl'ka. Glavnoe - otvesti
razgovor v storonu.
- Zachem, zachem... chtoby nakostylyat'...
Tut Semenov soobrazil, chto govorit lishnee i zamolk.
- YA ne ponimayu, otkuda u Gribkovoj moi ochki, - skazal Rozochka tverdym
golosom otlichnika. - Ochki ya metnul v mordu tigra, chtoby ego ostanovit'.
- A tigr ih otdal Gribkovoj, - podskazal kto-to. I ves' lager'
zahohotal. Dazhe direktor s oblegcheniem ulybnulsya. Lyubomu direktoru lagerya
kuda spokojnej uznat', chto dva pionera kupalis' bez razresheniya, chem
dopustit', chto ryadom hodyat tigry.
- Vy vot ne verite, a budut zhertvy, - kriknul Rozochka, kogda vse
otsmeyalis', no nikto ego uzhe ne slushal, da tut eshche Fima Korolev, kotoromu
ne otkazhesh' v soobrazitel'nosti, kriknul:
- |to koshka Lariska im otomstila. Pozvala svoego dyadyu, chtoby on
Semenova pugnul.
Posle etogo Rozochku s Semenovym uzhe nikto vser'ez ne prinimal.
- Davaj vernemsya v les, - shepnula YUl'ka Fime. - Vrode oboshlos'.
- Pogodi, - skazal Fima. - Ty nedoocenivaesh' direktora. U nego
otvetstvennost'.
On pokazal ej na direktora i Stepanycha, kotorye o chem-to tiho
peregovarivalis'. Potom direktor kivnul i bystro poshel k sebe v domik, a
Stepanych fizkul'turnym golosom ob座avil:
- Prikaz direktora ostaetsya v sile. Do otmeny ego nikto iz lagerya ne
vyhodit.
I, ne slushaya vozrazhenij, Stepanych pospeshil za direktorom.
YUl'ke s Fimoj udalos' nezamechennymi otbezhat' v storonu i dobrat'sya
kustami do direktorskogo domika. Zadnee okno bylo otkryto. Oni prizhalis' u
steny i uslyshali, kak direktor govorit s kem-to po telefonu:
- Konechno, - govoril direktor. - Sluh mozhet byt' lozhnym. No ya proshu
proverit', net li sluchaev pobega tigrov iz zooparkov ili iz cirka. U menya
dvesti detej, i ya ne mogu riskovat'... Da, nikogo v les ne vypuskaem...
Da. Budu zhdat'.
Potom slyshno bylo, kak zvyaknula telefonnaya trubka i direktor skazal
fizkul'turniku:
- Oni skazali ne volnovat'sya, proveryat. Esli budut somneniya, prishlyut
rabotnikov s sobakoj. Osmotryat les.
- Mozhet, ya shozhu, proveryu? - skazal fizkul'turnik.
- A esli tam tigr? - skazal direktor. - On s toboj razgovarivat' ne
budet.
- Eshche by kak pogovoril, - prosheptala YUl'ka. No Fima dazhe ne ulybnulsya.
Prignuvshis', oni pobezhali v les.
Prishel'cy poslushno zhdali, gde dogovorilis'. Tigr brodil po polyanke, za
nim volochilsya sharf, piton Kin obvil sosnovyj stvol, perekinul golovu cherez
nizhnij suk i raskachival eyu v glubokoj dume.
- Vy uvereny, chto ne hotite vstrechat'sya s miliciej? - sprosila YUl'ka,
vbegaya na polyanku.
- Absolyut, - otvetil tigr. - A chto, ona priblizhaetsya?
- Skoro priblizitsya, - skazal Fima Korolev. Ot ego prezhnej robosti ne
ostalos' i sleda - lyudi bystro ko vsemu privykayut. Fima podoshel k tigru,
stashchil s nego sharf i dazhe posmotrel vblizi na uho - zazhilo li.
- Nado bylo vas sdelat' obez'yanoj, - skazala YUl'ka. - Kak zhe pro ruki
zabyli?
Tigr ne govorya ni slova, podnyal perednyuyu lapu i protyanul YUle. Gromadnye
zagnutye kogti pripodnyalis' i pod nimi obnaruzhilis' pal'cy.
- CHto zhe sluchilos'? - sprosil piton, pokachivaya nad nimi ploskoj
treugol'noj golovoj.
- |ti muchiteli koshek, - skazal Fima, - pribezhali v lager' i podnyali
trevogu. My s bol'shim trudom ubedili vseh, chto tigr im tol'ko pomereshchilsya.
- Togda zachem syuda pridet miliciya?
- Potomu chto direktor lagerya bespokoitsya o pionerah. On ne znaet, chto
byvayut tigry, kotorye pionerov ne edyat.
- Kakaya gadost', - skazal tigr. - Poedat' sebe podobnyh.
- Obychno tigry ne schitayut pionerov sebe podobnymi, - poyasnil Fima.
Trankverri-Trankoverri grustno pokachal golovoj.
- I vo chto eto vyl'etsya? - sprosil piton.
- Vernee vsego miliciya reshit proverit', - skazala YUl'ka. - I syuda
priedut milicionery s sobakoj.
- Zachem?
- CHtoby najti vas po sledam. Po zapahu.
- Otvratitel'no, - skazal tigr.
- My ne mozhem vstrechat'sya s vashej uvazhaemoj miliciej, - skazal piton. -
|tim my narushim zakony Galaktiki i sorvem poruchennoe nam delo.
- Ne eto glavnoe, - skazal Fima. - Glavnoe, chto kogda miliciya najdet v
lesu tigra i udava, ona ochen' ispugaetsya za sud'bu detej. U milicii tozhe
est' nervy.
- Nervy, nervy... - provorchal tigr, i vsem stalo yasno, chto u nego tozhe
est' nervy.
- K tomu zhe, - skazal sovsem osmelevshij Fima, - u milicii net garantij,
chto vy ne shpiony, zaslannye na nashu planetu, chtoby vyvedat' nashi tajny.
I Fima v upor posmotrel na tigra. Tigr ne otvel vzglyada. Korolev
pokrasnel, potomu chto ponyal, chto vedet sebya ne ochen' vezhlivo.
- Razumeetsya, samoe razumnoe, - skazala YUl'ka, pogroziv Fime kulakom, -
eto zaslat' k nam shpionov pod vidom tigrov.
- Esli by moi kollegi po universitetu uslyshali, v chem menya obvinyayut...
- iz glaz tigra pokatilis' krupnye slezy.
Vse zamolchali.
Piton posmotrel skvoz' listvu v nebo.
- Sobaki letayut? - sprosil on zadumchivo.
- Net, - skazal Fima, - sobaki begayut.
- Nado vas evakuirovat', - skazala YUl'ka. - V nadezhnoe mesto.
- Nam nado v Indiyu, - skazal tigr. - |to samoe nadezhnoe.
- No snachala pridetsya vas otsyuda evakuirovat'. U menya ideya. Saraj!
- CHego? - udivilsya Fima.
- Saraj. Na ostrove. Gde ran'she bylo seno.
YUl'ka imela vvidu ostrov na reke, dlinnyj i nizkij, porosshij travoj.
Tam poseredine, na nebol'shom holmike, stoyal polurazrushennyj saraj, koe-kak
skrytyj kustarnikom. So storony lagerya ostrov otdelyalsya ot berega
neshirokoj protokoj - osnovnoe ruslo reki bylo s toj storony.
- Voda, - sprosil piton, - pregrada dlya sobaki?
- Pravil'no, - voskliknul Fima. - Na vode sobaka sled vash ne voz'met.
Tak partizany v vojnu delali. Ot esesovcev spasalis'.
K reke nado bylo vyjti v kilometre nizhe lagerya. Oni speshili, no shli
ostorozhno - vperedi YUl'ka, u nee horoshie glaza i bystraya reakciya. V
seredine Fima s tigrom, a piton, u kotorogo krepkie nervy, polz v
ar'ergarde.
YUl'ka nadeyalas', chto staraya lodka s odnim veslom, na kotoroj ezdili na
ostrov, okazhetsya u etogo berega. Konechno, pereplyt' protoku legko i bez
lodki, no lodka - eto dopolnitel'noe priklyuchenie.
Kak nazlo, lodka stoyala pritknuvshis' k trave po tu storonu.
- Pridetsya plyt', - skazala YUl'ka.
- YA ne uveren, chto smogu eto sdelat', - skazal piton. - YA nikogda ne
proboval. Ved' ya ne vodyanaya zmeya.
- CHto kasaetsya menya, - skazal tigr, - to vse ponyatno. Vy hotite menya
topit'.
Fima promolchal - on ploho plaval, no ne lyubil v etom priznavat'sya.
YUl'ka okinula vzglyadom etu strannuyu suhoputnuyu kompaniyu. Vremeni teryat'
bylo nel'zya. YUl'ka skinula tapochki i bluzku i, razbezhavshis', prygnula v
vodu - protoka byla glubokoj i bystroj, so dna bili klyuchi, i YUl'ke dazhe
nekogda bylo oglyadyvat'sya - a to proneset mimo ostrova. Ona vybralas' iz
vody na samoj kose, pobezhala obratno, k lodke. Osoka rezala nogi, myagkij
il chavkal pod nogami i zatyagival. Dobezhav do lodki, YUl'ka zapyhalas'.
Teper' nado bylo vycherpat' iz lodki vodu. Vycherpyvaya vodu, YUl'ka
posmotrela na tot bereg. Piton lezhal, svernuvshis' kol'cami i vysoko podnyav
golovu, - storozhil. Fima zashel v vodu po koleni, emu hotelos' davat' YUl'ke
sovety, no on boyalsya gromko govorit', tigr nervno hodil po beregu.
Veslo okazalos' tyazhelym, gresti bylo trudno, lodka vertelas' i ne
slushalas', no bol'she vsego YUl'ka ustala ot togo, chto nado bylo speshit'.
Sovsem obessiliv, ona brosila veslo na dno. Fima podhvatil lodku za nos i
uderzhival ee. Potom, poka v nee perepolzal beskonechnyj piton, on podnyal
veslo i skazal YUl'ke: "Ostavajsya zdes'. YA ih perevezu!" YUl'ka bylo
kivnula, soglashayas' i stala pomogat' tigru perelezt' cherez bort, no,
ottolknuv lodku ot berega, peredumala i poplyla vsled, podtalkivaya ee.
Lodka pod gruzom prishel'cev opustilas' nastol'ko, chto ee borta chut' bylo
ne sravnyalis' s vodoj. Fima greb nerovno i raskachival lodku, tigr drozhal
ot straha tak, chto lodka tozhe drozhala, a YUl'ka vse vremya boyalas', chto
lodka cherpnet vody i oprokinetsya.
K schast'yu, etogo ne sluchilos'.
Tol'ko u togo berega Fima zametil, chto YUl'ka priplyla tozhe.
- Ty chego? - sprosil on, priderzhivaya lodku, chtoby tigr mog vyskochit' na
bereg - tot vyletel gromadnym pryzhkom, pokryv polovinu rasstoyaniya do saraya
i cherez mgnovenie skrylsya iz glaz.
- Lodku ostavim na ostrove, - skazala YUl'ka. - Tak spokojnee. I nam, i
prishel'cam. Tol'ko peretashchim ee na tu storonu ostrova, chtoby s nashego
berega ee ne uvideli...
- Ponimayu, - pechal'no proiznes ee drug, glyadya na bystruyu protoku. -
Znachit, plyt' pridetsya?
- YA budu ryadom, - skazala YUl'ka. - I botinki tvoi voz'mu. Ty chto,
ispugalsya?
Fima prisel na kortochki i prinyalsya rasshnurovyvat' botinki. YUl'ka
sbegala v saraj, kotoryj propah pyl'yu, sennoj truhoj i ptich'im pometom.
Prishel'cy zakopalis' v seno, tol'ko golovy naruzhu. Oni volnovalis'.
- Ne bespokojtes', - skazala YUl'ka. - Kak stemneet, my vernemsya i
chto-nibud' pridumaem.
S pomoshch'yu Fimy, YUl'ka peretashchila lodku vdol' berega na dal'nyuyu storonu
ostrovka. Potom oni pereplyli protoku i pobezhali k lageryu.
Obed uzhe konchalsya, rebyata podnimalis' iz-za stolov, bylo shumno i nikto,
krome vozhatoj Leny, ne zametil, chto YUl'ka s Fimoj pribezhali pozzhe vseh. A
Lenochka - udivitel'no myagkij chelovek, dazhe kogda delaet tebe zamechanie,
kazhetsya, chto prosit proshcheniya. Ona podoshla k YUl'ke, kotoraya usazhivalas' za
stol, i skazala shepotom:
- Nu zachem zhe vy menya podvodite? YA tak volnovalas'...
- Prostite, - otvetila shepotom YUl'ka, - eto bol'she ne povtoritsya.
I YUl'ka gusto pokrasnela, potomu chto ona uzhe znala, chto eto povtoritsya.
Kosmicheskaya druzhba trebuet zhertv.
Kogda oni vyhodili iz stolovoj, YUl'ka pojmala chej-to vnimatel'nyj
vzglyad. V storone stoyal Rozochka i glyadel ej na nogi.
YUl'ka tozhe posmotrela na svoi nogi i ponyala, chto oni po koleno izmazany
zasohshim ilom.
YUl'ka na vsyakij sluchaj pokazala Rozochke kulak, a Rozochka zagadochno
ulybnulsya. Opasnost' Rozochki v tom, chto on ochen' soobrazitel'nyj i
skrytnyj. CHto-to on ponyal, chto-to zapodozril. No poprobuj dogadajsya - chto.
YUl'ka vsej kozhej chuvstvovala, chto u lagerya prishel'cam ostavat'sya
nel'zya. Ee poslednie somneniya rasseyalis', kogda ona srazu posle obeda
uvidela, kak nad lesom nizko, nad samymi vershinami kruzhitsya zheltyj
milicejskij vertolet. A eshche cherez chas v lager' v容hal milicejskij gazik, v
kotorom sideli molodoj lejtenant i pozhiloj serzhant s ovcharkoj.
Fima sumel opyat' podobrat'sya k direktorskomu oknu i uslyshat', kak
lejtenant rasskazyval, kak snachala oni prinyali zvonok, prostite, s
somneniem. No potom k nim pozvonil eshche odin chelovek, kotoryj zhivet u
samogo shosse. I uveryal, chto videl tigra vchera vecherom. A tretij signal
postupil ot odnoj zhenshchiny, kotoraya uveryala, chto tigr vtorgsya k nej v dom i
prishlos' ego vygonyat' uhvatom. Tak chto proverka budet samaya na stoyashchaya, a
pioneram ni v koem sluchae nel'zya pokidat' territoriyu.
Kogda lejtenant s direktorom vyshli iz domika, sobaku i ee provodnika
tesnym kol'com okruzhili rebyata. Lejtenant sprosil u rebyat, ne videli li
oni chego podozritel'nogo, a potom otdel'no pogovoril s Rozochkoj i
Semenovym. Rozochka i Semenov byli strashno gordy tem, chto dayut nastoyashchie
pokazaniya nastoyashchemu lejtenantu i pyzhilis', kak zhaby. YUl'ka s Fimoj stoyali
v storone. YUl'ka skazala Fime:
- Teper' ty ponimaesh', chto prishel'cev obyazatel'no najdut.
- Nu chto my mozhem sdelat'!
YUl'ka smerila Fimu prezritel'nym vzglyadom i sprosila:
- Razve my ne obeshchali pomoch'?
- |to my obeshchali, - neostorozhno soglasilsya Fima. YUl'ka otvernulas' ot
nego, no ujti ne uspela, potomu chto k nej shel lejtenant milicii, a ryadom s
nim ulybayushchijsya Rozochka. Zahodyashchee solnce otrazhalos' v ego ochkah.
- Ty budesh' pionerka Gribkova? - sprosil lejtenant. - Vot tut tvoj
tovarishch, kotoryj v ochkah, utverzhdaet, chto ty videla hishchnika, znaesh', gde
on skryvaetsya, no po prichinam neob座asnimym ne hochesh' ob etom skazat'.
YUlya vysoko podnyala brovi.
- Pochemu? - sprosila ona.
- A v samom dele - pochemu? - obratilsya lejtenant k Rozochke.
- U nih svoi dela, - skazal Rozochka.
- Ona psihovannaya po chasti zverej, - podderzhal Rozochku Semenov. - Ona
na menya vchera iz-za koshki napala, dazhe uvech'ya nanesla.
- Uvech'ya? - lejtenant posmotrel na Semenova, no krome carapiny na shcheke,
zakleennoj plastyrem, drugih uvechij ne nashel.
- CHto zhe ona, sumasshedshaya, chto li? - gromko sprosil Fima Korolev. - YA s
nej v odnom klasse uchus', no ne videl, chtoby ona druzhila s krokodilom.
- Rech' idet o tigre, - skazal lejtenant i tut vidno podumal, chto osoboj
raznicy net. Uzh esli ty nameren druzhit' s tigrom, to podruzhish'sya i s
krokodilom. Lejtenant vdrug ulybnulsya - v konce koncov on glyadel na
belen'kuyu devchonku let desyati-dvenadcati, i podozrevat' ee v ukrytii
tigrov on ne mog.
- Otlichno, - skazal lejtenant. - Spasibo za pomoshch'. Semenihin, beri
Akbara, poshli. A ty, - on pokazal na Rozochku, - esli ne boish'sya, pojdesh' s
nami, pokazhesh' tochno mesto, gde videl zverya.
- YA tozhe videl, - skazal bystro Semenov.
- Odnogo nam hvatit, - skazal lejtenant. - CHem men'she narodu budet po
lesu hodit', tem luchshe.
- Pravil'no, - skazal direktor. - YA s vami pojdu. YA ne imeyu prava
otpuskat' svoego pionera.
Lejtenant kivnul. On ponimal direktora. I chtoby direktor ne
bespokoilsya, on pohlopal ladon'yu no kobure nagana.
- YA soglasen, - skazal tihij Rozochka, - chtoby vmesto menya poshel
Semenov. On luchshe znaet te mesta. YA byl bez ochkov.
- Spasibo, ty nastoyashchij drug, - skazal hrabryj, no glupyj Semenov,
kotoryj reshil, chto Rozochka otkazyvaetsya ot pohoda radi nego.
Rozochka skromno naklonil golovu. Fima fyrknul - on-to vse ponyal.
Rozochka uslyshal i so zlost'yu poglyadel na Fimu i YUl'ku. I tut vidno
vspomnil. Glyadya na nogi YUl'ki, on skazal tiho, no tak, chtoby slyshal
lejtenant.
- YA vam sovetuyu posmotret' na ostrove, gde stoit staryj saraj.
- Pochemu? - sprosil lejtenant.
- Tam... - Rozochka na sekundu zadumalsya i prodolzhal kak ni v chem ne
byvalo: - Tam vokrug ostrova osobennaya chernaya gryaz'. YA videl sledy tigra,
i v nih byla takaya gryaz'.
YUl'ka ponyala, chto nablyudatel'nyj Rozochka ne zrya smotrel na ee nogi,
kogda ona vernulas' s reki. U nee upalo serdce.
- Poglyadim, - skazal lejtenant. - Poshli, a to vremeni do temnoty pochti
ne ostalos'.
Rozochka provodil ih do vorot lagerya i tut zhe ischez - ne hotel
vstrechat'sya s YUl'koj. On svoe delo sdelal.
- CHto teper'? - sprosil Fima, kotoryj ponyal, chto polozhenie oslozhnilos'.
- Nado ih predupredit', - skazala YUl'ka. - Ostavajsya zdes', ya pobezhala.
Zaderzhi Stepanycha. Vidish', kak on glazami vodit, chtoby nikto ne sbezhal.
I YUl'ka pobezhala k kuhne. Ottuda - k dyre v zabore.
No, k sozhaleniyu. Rozochku ona nedoocenila.
Ona uzhe gotova byla skryt'sya v kustah, kak uslyshala szadi golos vozhatoj
Leny.
- Gribkova! YUlya! Ostanovis'.
YUl'ka obernulas'. Lena bezhala k nej, a za ee spinoj stoyal, ulybayas'.
Rozochka. Vysledil. Dogadalsya.
Esli ubezhat', fizkul'turnik dogonit. |to tochno. Vot on uzhe vybegaet na
shum. Za nim rasteryannyj Fima. I eshche kakie-to rebyata.
- YA zabyla v lesu tapochki, u samogo zabora, - skazala YUlya. - I hotela
ih vzyat'.
- No ty zhe znaesh'! - voskliknula Lena. - CHto tam tigry!
- Neuzheli vy, vzroslyj chelovek, - skazala YUl'ka, glyadya Lene v glaza, -
vser'ez verite v to, chto u nas tut vodyatsya tigry?
- No ved' ne v etom delo... - smutilas' Lena.
- A Gribkova hotela tigra predupredit', - skazal Rozochka. - U nih
zagovor.
- Ah, Rozov, nu chto za chepuhu vy nesete, - vozmutilas' Lena, no krepko
vzyala YUl'ku za ruku i povlekla obratno k domiku. Stepanych nablyudal za etoj
scenoj i ne ushel, poka vozhataya s neposlushnoj pionerkoj ne otoshla ot
opasnoj zony.
To, chto vseobshchee vnimanie bylo otvlecheno na YUl'ku dalo vozmozhnost' Fime
sovershit' otvazhnyj postupok. On vospol'zovalsya momentom, kogda vse
skrylis' za ugol kuhni, i, prigibayas', brosilsya k zaboru. Proletel skvoz'
kusty, proskochil v les - dazhe Rozochka ne zametil, kak tolstyak lomilsya
skvoz' oreshnik. Bol'she vsego Fima boyalsya, chto ego pochuet rozysknaya sobaka
i primet za tigra. K schast'yu, etogo ne sluchilos'.
I kogda on cherez chas blagopoluchno vernulsya v lager', on otyskal za
estradoj mrachnuyu, gotovuyu razrevet'sya YUl'ku.
- Ty gde byl? - sprosila YUl'ka. - Vse pogiblo. A ty v takoj moment
gde-to pryachesh'sya. Navernoe, obzhiralsya na kuhne?
V drugoj situacii Fima by smertel'no obidelsya. No tut on byl takim
geroem, chto tol'ko ulybnulsya, kak ulybaetsya ohotnik, ubivshij medvedya pri
vide mal'chishki s rogatkoj.
- YA byl tam, - skazal on.
- Kak? Ty smog?
- Kto-to dolzhen byl eto sdelat'.
- Togda rasskazyvaj, skoree! Ih pojmali?
- YA vyshel k beregu. YA vseh obognal. Oni eshche to mesto osmatrivali, gde
Semenov tigra spugnul. YA vybezhal k reke i zakrichal, chtoby prishel'cy
pryatalis'.
- A oni?
- Oni molchali.
- A potom? Mozhet, oni tebya ne slyshali?
- Naverno, uslyshali. Poka ya begal i krichal, slyshu, idut s sobakoj. YA
povyshe zabralsya, nablyudal.
- Nu i chto?
- Oni bereg osmotreli. Sobaka volnovalas', dazhe hvost podzhimala. Nashe
schast'e, chto sobaki govorit' ne umeyut.
- Hot' kto-nibud' iz zverej dolzhen ne govorit', - zametila YUl'ka.
- V obshchem oni zapodozrili. No lodki u nih ne bylo.
- I vernulis' obratno?
- Net. Oni okazalis' pohitree. Lejtenant vertolet vyzval. YA sam videl.
Vertolet minut cherez pyatnadcat' priletel, spustilsya u saraya, tut ya tebe
skazhu, ya tak perezhival, chto u menya chut' serdce iz grudi ne vyskochilo.
- Dal'she, dal'she...
- Iz vertoleta vyshli dvoe i pobezhali k sarayu. Potom vyshli i krichali:
"Tam nikogo net!"
Fima vdrug rinulsya k uglu estrady i vyglyanul ottuda.
- Mne pokazalos', chto etot Rozochka opyat' podslushivaet.
YUl'ka nahmurilas'.
- Kuda zhe oni mogli det'sya?
- YA dumayu, - skazal Fima, - chto oni uleteli. Ih nashli, podobrali, i oni
uleteli. Tak chto my mozhem spat' spokojno... - On podumal nemnogo, vdrug
opechalilsya i dobavil: - A zhal', chto nikomu ne rasskazhesh'. Nu kto nam
poverit?
Po tu storonu estrady poslyshalsya shum. Golosa. YUl'ka s Fimoj podnyalis'.
Okazalos', chto vernulas' ekspediciya. Kogda oni podoshli poblizhe, to
uslyshali tol'ko poslednie slova lejtenanta:
- Zavtra s utra prodolzhim. Tak chto preduprezhdayu: ostorozhnost' i
ostorozhnost'. Semenihin s Akbarom ostayutsya u vas. Uzhinom nakormite?
- Nakormim, - skazal direktor. - A sledy na beregu byli tigrinye?
- Trudno utverzhdat', - otvetil lejtenant. - Sledy ne svezhie. Malo li
kakie shutniki byvayut...
Togda YUl'ka obernulas' k Fime i skazala emu tiho, no tverdo:
- Gotov'sya.
- K chemu? - sprosil Fima.
- K pobegu.
- Iz lagerya? Zachem?
YUl'ka potyanula Fimu za rukav podal'she ot lyudej. Uzhe stemnelo, pionery,
ozhivlenno obsuzhdaya sobytiya i poglyadyvaya na Semenova kak na geroya -
vse-taki pobyval v lesu, gde vodyatsya tigry, nachali tyanut'sya k stolovoj, na
uzhin.
- Pojmi, - skazala YUl'ka. - Im nekuda devat'sya. Zdes' dazhe nastoyashchego
lesa net. My dolzhny ih nemedlenno evakuirovat'.
- Esli oni ne uleteli.
- Ne na chem im uletet'! Ne najdem - vernemsya v lager'.
- No kuda my ih denem, esli najdem?
- Otvezem v Moskvu.
- A tam?
- Spryachem v zoopark.
- Ty s uma soshla.
- Tigrom bol'she, tigrom men'she - kto zametit? K tomu zhe ostavat'sya
zdes', znachit nichego ne delat'. Biletov v Indiyu zdes' ne prodayut. V
krajnem sluchae spryachem ih u nas na cherdake.
- YUl'ka, - skazal Fima. - Ty sovershenno ne dumaesh' o posledstviyah. Ty
podumala o nashih roditelyah, o shkole, obo vsem...
- My pozvonim iz Moskvy v lager', chtoby oni ne volnovalis'.
- Net, ya na etu avantyuru ne pojdu, - tverdo skazal Fima.
Tverdo on eto skazal, potomu chto ne byl uveren. Prosto muzhchiny, vopreki
rasprostranennomu mneniyu, kuda menee reshitel'ny, chem zhenshchiny. Dostatochno
skazat', chto ni iz odnogo muzhchiny ne poluchilas' ZHanna d'Ark.
- Snachala ty uzhinaesh', - skazala YUl'ka, - potom beresh' kurtku, potom
zhdesh' otboya, potom skladyvaesh' svoyu postel' tak, chtoby kazalos', chto ty
spish', potom vyhodish' k dyre v zabore. I tam my vstrechaemsya.
Skazav tak, YUl'ka poshla v stolovuyu i spokojno pouzhinala. Fima byl
bukval'no potryasen. U nego, nesmotrya na lyubov' poest', kusok v rot ne shel.
A YUlya ela. Potom vstala iz-za stola, sobrala za soboj posudu i vyshla iz
stolovoj ni na kogo ne glyadya. Dazhe Rozochka ne smog zapodozrit', chto ona
chto-to zadumala.
A Fima ostatok vechera metalsya po lageryu, neskol'ko raz vstrechal Rozochku
i staralsya ego obojti podal'she, zaglyanul v kino, vyskochil ottuda, potom
strashno progolodalsya, potom na nego napala sonlivost', potom on reshil ni v
koem sluchae ne ubegat' iz lagerya. Potom ponyal, chto ne mozhet ne ubezhat',
potomu chto on pervyj muzhchina na Zemle, kotoryj vstretilsya s nastoyashchimi
prishel'cami. V konce koncov v polovine odinnadcatogo, posle togo, kak sam
direktor zaglyanul v spal'nyu i proveril, vse li pionery spyat, Fima
podnyalsya, nakinul kurtku, proveril, est' li v karmane tri rublya, kotorye
emu na vsyakij sluchaj dala s soboj mat' i kotorye poka ne ponadobilis',
shvatilsya za zhivot na sluchaj, esli kto-nibud' za nim sledit, dobezhal do
ubornoj, a ottuda, proveriv, ne sledyat li za nim, polzkom i na
chetveren'kah, potomu chto predatel'ski svetila luna, dobralsya do dyry v
zabore. YUl'ka uzhe zhdala ego tam. Iz temnoty donessya ee shepot:
- YA v tebe pochti ne somnevalas'.
Nadvigalsya dozhd'. Dazhe vozduh otsyrel, i nochnye zapahi v lesu stali
sil'nymi i pryanymi. Les noch'yu kazalsya kuda bol'she i gushche, chem pri svete i
idti prishlos' medlennee, chem dnem, chtoby ne naporot'sya na suk i ne
spotknut'sya o koren'.
Kogda oni vyshli k reke, luna eshche svetila, no oblaka neslis' sovsem
blizko ot nee, inogda prikryvaya ee kiseej, budto zhelaya sozhrat', no Lune
udavalos' vyrvat'sya na otkrytoe nebo.
- |j! - kriknula YUl'ka, podojdya k vode. - |to ya, vyhodite!
- Ty chto dumaesh', oni pod zemlyu ot milicionerov spryatalis'?
- Pridetsya plyt', - skazala YUl'ka. Ona razulas', poprobovala vodu. Voda
byla teplaya, parnaya, tak byvaet pered dozhdem. - ZHdi zdes', - dobavila ona.
Hot' Fima s nej i ne sporil.
YUl'ka nadeyalas', chto prishel'cy, esli im udalos' ubezhat' s ostrova,
ostavili tam kakoj-nibud' znak. No v sarae ona nichego ne nashla. Tam bylo
pusto, temno, kto-to malen'kij shurshal v sene. Tishina byla takaya, chto YUl'ka
uslyshala, kak vorchit sebe pod nos Fima, kak daleko-daleko plesnula ryba.
YUl'ka oboshla ostrov - lodki nigde ne bylo.
- Fima, - skazala ona negromko, vernuvshis' k protoke. - Ih net.
- A ya chto govoril?
- Ne krichi. Tebya v lagere uslyshat. Lodki tozhe net.
- Ty chto dumaesh', tvoj piton gresti nauchilsya?
- No kak-to oni s ostrova ushli. Mozhet, ih pohitili?
- Davaj vernemsya, v lager', a? - skazal Fima zhalkim golosom. - Esli oni
ne uleteli, to zavtra ih my obyazatel'no najdem.
- Zavtra ih najdut bez nas, - skazala YUl'ka. Ej ne hotelos' uhodit' s
ostrova, hotya ona ponimala, chto delat' tam nechego. Fima pereminalsya s nogi
na nogu.
I vdrug YUl'ka uslyshala, kak pleshchet veslo.
Ona posmotrela vverh po techeniyu i uvidela strannuyu kartinu.
V dorozhke lunnogo sveta plyla lodka. Na korme ee sidel, svernuvshis',
ogromnyj piton, a greb tigr, sidya po-chelovecheski, hot' i bylo emu eto
delat' neudobno. I hot' YUl'ka otlichno znala, chto tigr - eto ne tigr, hot'
ona i ochen' obradovalas', chto vidit vnov' prishel'cev - vse ravno ot takogo
dikogo zrelishcha YUl'ka rassmeyalas' i dolgo ne mogla ostanovit'sya.
Trankverri-Trankoverri liho vrezalsya nosom lodki v bereg, piton
radostno pokachal treugol'noj golovoj.
- My uzh ne nadeyalis' vas eshche raz uvidet'! - soobshchil on.
- My tozhe, - skazal Fima s togo berega.
YUl'ka ottolknula lodku, prygnula v nee, chtoby vernut'sya k Fime - tam
ved' ostalas' ee odezhda i sprosila:
- Mozhet vas smenit' na veslah?
- YA privyk, - skromno otvetil tigr. - V etom dazhe est' nekotoroe
udovol'stvie.
- Kak zhe vy smogli spryatat'sya? - sprosila YUl'ka.
- Spasibo nashemu drugu, - otvetil piton. - On svoimi predupreditel'nymi
krikami nastorozhil nas, i my ushli s ostrova na lodke, tak kak ostrov stal
dlya nas, kak tyur'ma. My pryatalis' na tom beregu.
- Da, - skazal Fima, pol'shchennyj tem, chto imenno on spas prishel'cev, -
luchshe by vas sdelali murav'yami. Ili krotami.
- I nas by s容l lyuboj, kto hochet, - provorchal tigr. - Ili nastupil na
golova.
- Na golovu, - popravila ego avtomaticheski YUl'ka.
Tigr gromko fyrknul:
- Menya ne gotovili dlya besedy s russkimi tuzemcami. Vot priedem v
Indiyu, uvidish', kak my umeet znat' yazyk hindi.
YUl'ka vyshla iz lodki i skazala, odevayas':
- Snachala puskaj Fima perevezet na dal'nij bereg tigra. A my podozhdem
zdes'. Tol'ko skoree.
- CHto vy pridumali? - s nadezhdoj sprosil piton. - Est' nadezhda?
- Fima, kazhdaya minuta na schetu. Ty ponimaesh'?
- Slushayus', kapitan, - otvetil Fima, kotoryj ponyal, chto v lager'
vernut'sya ne udastsya.
Kogda lodka s tigrom i Fimoj otplyla, YUl'ka skazala pitonu:
- My ubezhali iz lagerya dlya togo, chtoby perevezti vas v Moskvu.
- Ubezhali? - ne ponyal piton. - Zachem?
- Kak vam ob座asnit'? Pionerskij lager' eto mesto, kuda sobirayut letom
detej, chtoby oni otdyhali na svezhem vozduhe. No vzroslye lyudi, kotorye ih
kormyat i razvlekayut, otvechayut za to, chtoby deti vernulis' obratno v
naznachennyj srok, kogda ih zhdut roditeli. I esli kto-to iz detej ubezhit
ran'she vremeni, vse budut bespokoit'sya i serdit'sya.
- YAsno, - skazal piton. - Osobenno esli v lesu zavelis' tigry.
YUl'ke kazalos', chto vremya tyanetsya strashno medlenno. Uzhe glubokaya noch',
a Fima vse ne vozvrashchaetsya. Ona hodila po beregu, a piton medlenno
povorachival golovu ej vsled.
- My blagodarny vam, - skazal on nakonec. - Vy ne znali nas, vy
iz座avili chuvstvo pomoshchi. YA ponyatno govoryu?
- Ne obrashchajte vnimaniya, - skazala YUl'ka.
- YA budu rad, esli vy priedete k nam v gosti, - skazal piton.
- Spasibo.
YUl'ka prislushalas'. Vrode by lodka vozvrashchaetsya.
- Vy kuda hotite nas spryatat'? - sprosil piton.
- My hotim vernut'sya v Moskvu.
- V bol'shoj gorod?
- V bol'shom gorode inogda legche spryatat'sya, chem v lesu.
Szadi zashurshali list'ya. YUl'ka obernulas' i skazala:
- Popalsya, Rozochka! Ty nas hotel vysledit'!
Ona kinulas' v kusty. Tyazhelaya nochnaya ptica, hlopaya kryl'yami, podnyalas'
v nebo.
- U vas tozhe rasshatalis' nervy, - soobshchil YUl'ke piton. - Prostite, chto
ya vmeshivayus'.
- Vy ne predstavlyaete, kakoj Rozochka kovarnyj, - skazala YUl'ka. - A vot
i Fima. Skoree!
Na tom beregu oni ostavili lodku i proshli uzkoj dorozhkoj do shosse. Bylo
uzhe sovsem pozdno, redkie mashiny poyavlyalis' iz-za dal'nego povorota,
slepili farami i proletali mimo. Tigr ezhilsya, emu bylo holodno. Podnyalsya
veter.
- Ostanavlivat' budem gruzovik, - skazala YUl'ka.
- YAsno, chto ne zhigulenok, - s容hidnichal Fima.
Nachal nakrapyvat' dozhd'.
- My vam doveryaem, - skazal piton, slovno hotel ubedit' sebya v etom.
- Nam nechego teryat', - otvetil tigr, kotoryj sidel v kyuvete, chtoby ego
sluchajno ne osvetilo farami.
Pri vide mashiny, idushchej v storonu Moskvy, YUl'ka podnimala ruku, Fima
stoyal ryadom i chut' szadi.
I byvaet zhe takoe nevezenie: pervoj ostanovilsya zhigulenok. I ne prosto
zhigulenok, a milicejskij patrul'nyj avtomobil'. YUl'ka soobrazila, chto eto
samyj nezhelatel'nyj iz vseh vozmozhnyh variantov tol'ko, kogda, rezko
zatormoziv, zhigulenok vstal vozle nee i ottuda vysunulsya lejtenant, imenno
tot, kotoryj priezzhal v lager'. YUl'ka ne znala, chto lejtenant speshil v
Moskvu, chtoby soglasovat' operaciyu po poimke tigra, kotoruyu nachinali s
utra. On dolzhen byl vzyat' v Moskve odnogo professora, specialista po
tigrinym povadkam, kotoryj tol'ko chto vernulsya iz Indii i dazhe ne uspel
raspakovat' chemodanov.
- Vy chto zdes' delaete, rebyata? - sprosil lejtenant. - A nu-ka bystro v
mashinu! V etom lesu nahodit'sya opasno.
I on, otkinuvshis' nazad, otkryl zadnyuyu dvercu, chtoby rebyatam bylo
udobnee zabrat'sya v mashinu.
Moment byl kriticheskij. YUl'ka dazhe sdelala shag k mashine, potomu chto
lyudi vsegda slushayutsya lejtenantov milicii, kotorye hotyat ih zashchitit' ot
dikih zverej ili eshche kakih opasnostej. Spas vseh Fima - inogda v
otvetstvennye momenty ego golova nachinala rabotat', kak vychislitel'naya
mashina.
- Spasibo, tovarishch lejtenant, - skazal on veselym golosom. - Proizoshla
oshibka. My dumali, chto eto nasha mashina.
- Kakaya vasha mashina? - sprosil lejtenant.
YUl'ka molchala, otvernuvshis'. Sejchas lejtenant prismotritsya i uznaet ee.
Hot' by Luna spryatalas'.
- Papa, - ob座asnil Fima, - poehal v Stukovo zapasku pomenyat' v mashine.
A my vse ostal'nye - mama, sestra, dyadya, starshij brat i dedushka - zhdem,
kogda on vernetsya.
- A gde oni - mama, dedushka...
- Oni v lesu.
- A nu, zovi ih vseh iz lesa! I pobystree. V lesu segodnya nel'zya
ostavat'sya. A ya podozhdu.
- A pochemu nel'zya v lesu? - nevinno sprosil Fima.
- Nel'zya i vse tut, - otvetil lejtenant, kotoryj sovsem ne hotel
podnimat' paniku. - Na zmeyu nastupit' mozhno.
- Aga, ponimayu, - skazal Fima. - Na zmeyu.
On kinul nezametno vzglyad nazad - no zmeya nadezhno pryatalas' v kyuvete. A
vot spinu tigra, esli vylezti iz mashiny, lejtenant obyazatel'no uvidit.
No tut szadi pokazalis' ogni eshche odnoj mashiny.
S krikom:
- Papa! Papa edet! - Fima pobezhal po shosse navstrechu mashine. K schast'yu,
mashina ostanovilas'. I dostatochno daleko ot lejtenanta.
YUl'ka videla, kak Fima podbezhal k mashine, sunul golovu v okno, potom
vytashchil ee, obernulsya k lejtenantu, kotoryj vse eshche ne uezzhal i kriknul:
- Vse v poryadke! Spasibo!
- Nu ladno, - skazal lejtenant i kivnul shoferu. Milicejskij zhigulenok
rvanul s mesta i umchalsya. Potom Fima pomahal rukoj vtoroj ostanovivshejsya
mashine, i ona poehala vsled za lejtenantom.
U YUl'ki kolenki oslabli. Ona opustilas' na travu. Fima vernulsya k nej.
Dazhe v temnote bylo vidno, kak on siyaet, gordyj svoej hitrost'yu.
- Ty chto tomu shoferu skazal? - sprosila YUl'ka.
- Nichego osobennogo. YA sprosil ego, eta doroga na Moskvu ili net. I
skol'ko do povorota na Stukovo. Vot on mne i stal ob座asnyat'.
Iz kyuveta poslyshalsya gor'kij i tyazhelyj vzdoh.
- CHto sluchilos'? - sprosila YUl'ka.
- Nichego, - otvetil tigr. - YA dumayu, chto nam luchshe otkazat'sya ot nashej
celi i sdat'sya vlastyam.
- A zakon Galaktiki? - sprosila YUl'ka.
- Komu nuzhen zakon, iz-za kotorogo horoshie, raspolozhennye k nam lyudi
dolzhny lgat'? Lozh' - samoe uzhasnoe prestuplenie v Galaktike. YA
predstavlyayu, kakie muki prihoditsya terpet' Fime, kogda on lzhet radi nas.
Net, ya etogo ne vynesu!
YUl'ka pochuvstvovala, chto Fima uzhe otkryvaet rot, chtoby otvetit', i so
vsej sily nastupila emu na nogu.
- Ty chego? - udivilsya Fima.
- Esli ty im skazhesh', chto lozh' - ne samoe strashnoe prestuplenie i chto
ty eto delaesh' dazhe po pustyakam, oni poteryayut k nam vsyakoe uvazhenie. I k
Zemle v celom, - prosheptala YUl'ka.
- Aga, - otvetil Fima. - Ponimayu. No ved' zdorovo u menya poluchilos'?
YUl'ka ne otvetila. Ona uvidela, chto po shosse na nih nesutsya dva
bol'shih, shiroko rasstavlennyh glaza. |to shel gruzovik.
Gruzovik ostanovilsya. Furgon. I pustoj. I soglasilsya dovezti do Moskvy.
I soglasilsya, chtoby YUl'ka ehala v kabine, a Fima v kuzove. I dazhe sam ne
stal vylezat' iz kabiny, poka Fima i zveri ustroilis' pod brezentom, i vsyu
dorogu do Moskvy pel pesni, i podvez ih k samomu domu i dazhe deneg ne vzyal
- byvaet takoe vezenie!
Gruzovik ostanovilsya u arki, vedushchej vo dvor YUl'kinogo doma.
YUl'ka ne speshila vyjti. Ona tak dolgo blagodarila shofera, chto tot
rastrogalsya i podaril na proshchan'e YUl'ke kalendarik s olimpijskim Mishkoj.
No vot mashina vzdrognula, osvobozhdayas' ot vesa - eto vyprygnuli zveri i
Fima. Gruzovik uehal.
Fima pozhal lapu tigru, poklonilsya pitonu.
- Ni puha, ni pera, - skazal on. - Mozhet, mne s toboj podnyat'sya?
- Net uzh, ya sama.
Zveri shli po lestnice tiho, stesnyalis', ponimali, chto moment nastupaet
otvetstvennyj. Ih tozhe muchila neizvestnost'.
YUl'ka pozvonila v kvartiru, sdelav znak prishel'cam, chtoby stoyali v
storone, ne sovalis' ran'she vremeni.
Babushka dolgo ne otkryvala. Babushka slomala zimoj nogu i s teh por
hodila s palkoj.
- Kto tam? - razdalsya, nakonec, golos za dver'yu.
- |to ya. YUlya.
- YUlya? - babushka nachala vozit'sya s zamkom. - Ty pochemu tak pozdno?
Dver' priotkrylas'.
Babushka vglyadelas' - i vpravdu YUlya.
- Zahodi. YA tebya tak rano ne zhdala. Ty dolzhna byla poslezavtra
priehat'. CHto-nibud' sluchilos'?
- Nichego ne sluchilos', babushka, - skazala YUl'ka. - YA vernulas'.
- Nichego ne ponimayu, - skazala babushka. - A ya byla uverena, chto ty v
lagere. CHego stoish'?.. Zahodi, zahodi.
- Babushka, pozhalujsta ne pugajsya i ne serdis'. So mnoj moi druz'ya. Im
nuzhno Perenochevat'.
- Priezzhie? - sprosila babushka. Ona tak soskuchilas' odna v kvartire,
chto gotova byla prinyat' lyubyh gostej.
- Babushka, obeshchaj mne ne pugat'sya - poprosila YUl'ka.
- Menya trudno ispugat', - soobshchila babushka. - Zovi gostej.
- A ty ne vygonish' ih iz doma?
- Esli oni ne ochen' p'yanye, to obeshchayu, - skazala babushka. - Vy chto,
sbezhali iz lagerya?
- Pohozhe?
- Ochen' pohozhe. Vedi gostej. Hvatit stoyat' u dveri.
- Zahodite, - skazala YUl'ka prishel'cam.
Ona otstupila v storonu, chtoby prishel'cam bylo legche vojti v dver'.
Snachala voshel tigr. On zaderzhalsya v dveryah, poklonilsya babushke i
skazal:
- Dobryj vecher, izvinite za bespokojstvo.
Babushka zametno poblednela. Ona otorvala palku ot pola, slovno hotela
otognat' eyu tigra, i tigr tut zhe podzhal hvost, sdelal shag nazad i pechal'no
proiznes uzhe s lestnichnoj ploshchadki:
- Nu vot, opyat'! To kocherga, to palka! CHto za manery...
YUl'ka popytalas' prikryt' soboj tigra i bystro skazala:
- Babushka, professor Trankverri-Trankoverri sovsem ne tot, kem on tebe
kazhetsya. On priletel k nam na Zemlyu v ekspediciyu i tol'ko pohozh na tigra.
- Pohozh? - sprosila babushka. - A tebe obyazatel'no ego domoj privodit'?
- Sovershenno obyazatel'no. I ty dolzhna nam pomoch' - skazhi na milost',
gde mne spryatat' cheloveka, pohozhego na tigra, esli kazhdaya babushka vrode
tebya srazu brosaetsya na nego s palkoj?
- YUlya, ya ni na kogo ne kidayus', - otvetila babushka. - No mne stranno,
kuda ty katish'sya. Segodnya ty privedesh' domoj tigra, a zavtra pritashchish'
udava? Anakondu? CHego mne zhdat'?
- Ty zhe sama uchila menya lyubit' zhivotnyh. K tomu zhe oni ne zhivotnye.
Tebe kogda-nibud' ran'she prihodilos' razgovarivat' s tigrom? Tigry u tebya
ran'she prosili proshcheniya?
- YA voobshche s tigrami predpochitayu ne razgovarivat'! - skazala babushka. -
U menya est' s kem pogovorit'!
- A zrya! - skazal tigr iz-za dveri. - U menya est' chto rasskazat'! I na
neskol'kih yazykah. ZHe konpran pa? Du yu anderstend mi? YAvol'.
- S uma sojti, - skazala babushka, i v etot moment sverhu poslyshalsya
strashnyj nechelovecheskij vizg.
YUl'ka metnulas' bylo na lestnicu, no ee sshib s nog perepugannyj tigr,
kotoryj kinulsya v kvartiru i umudrilsya odnim pryzhkom vzletet' na shkaf v
prihozhej, a mezhdu ee nog v koridor proskol'znul piton, k schast'yu, ne
svalivshij babushku. Padaya, YUl'ka uspela uvidet', chto na lestnice, proletom
vyshe stoit, prizhav k zhivotu portfel', obshchestvennik Kramarenko i krichit:
- Zarezali! Ubili!
- Stydno! - skazala YUl'ka, podnyavshis' na nogi i zakryvaya dver'. - Kto
vas zarezal? Kto vas ubil? Vy sovershenno zdorovyj, tol'ko truslivyj
chelovek.
S etimi slovami YUl'ka zahlopnula dver' i uslyshala s lestnicy
priglushennyj krik:
- YA tak ne ostavlyu! YA budu zhalovat'sya!
YUl'ka obernulas'.
Babushka uzhe proshla v komnatu, tigr myagko sprygnul so shkafa i prizhalsya k
stene nebol'shoj prihozhej, zapolniv soboj vse svobodnoe prostranstvo, a
piton spokojno dopolz vsled za babushkoj do dveri v komnatu, postuchal
treugol'noj golovoj o ramu dveri i skazal svoim vospitannym myagkim
golosom:
- Vy nepravy, Mariya Mihajlovna. Esli nash oblik navodit vas na
atavisticheskie analogii, vinit' sleduet ne nas, a vashe vospitanie.
- Eshche chego ne hvatalo! - otozvalas' babushka iz svoej komnaty. - On menya
budet uchit' v moem dome! Razve ya ne videla, kak ty na shkaf prygnul? Stydno
podumat'!
- YA ne prygal na shkaf, - vozrazil piton. - Prygnul moj kollega, kotoryj
nahodilsya v stresse. On ne lyubit, kogda na nego mashut kochergoj. On -
vydayushchijsya myslitel' nashej planety.
Pri etih slovah babushka soblagovolila povernut'sya k pitonu, i ej stoilo
bol'shogo truda ne upast' v obmorok.
- Ran'she YUlya taskala domoj lyagushek, - s toskoj skazala ona.
- Tol'ko bol'shaya nuzhda, - otvetil piton, - zastavila nas obratit'sya k
vashej velikodushnoj pomoshchi. Vy razreshite vojti v komnatu, chtoby ob座asnit'
vam situaciyu?
- A YUlya gde? - vmesto otveta sprosila babushka. - Vy ee tam ne s容li?
- Net, - otvetila YUlya. - Moi druz'ya - vegetariancy.
V etot moment v dver' pozvonili.
- |to, navernoe, Fimka vernulsya, - skazala YUlya.
- Pogodi, - otvetila babushka. - YA ne hochu popadat' v nelepoe polozhenie.
YA sama otkroyu.
Babushka smelo prokovylyala mimo pitona, kotoryj prizhal sheyu k stene,
chtoby ne kosnut'sya babushki, kinula vzglyad na tigra, pyativshegosya v vannuyu i
medlenno proshestvovala k dveri.
- Kto tam? - sprosila ona.
- Izvinite, - razdalsya iz-za dveri neznakomyj golos. - Nam skazali...
nam soobshchili...
- Tigry! - donessya golos obshchestvennika Kramarenko. - Tigry. CHut' menya
ne s容li.
Babushka spokojno otkryla dver'.
Tam stoyali dve devushki s krasnymi povyazkami druzhinnic i za nimi,
otstupaya, obshchestvennik Kramarenko.
- Prostite, pozhalujsta, - skazala odna iz devushek, rostom chut' povyshe
YUli. - |tot chelovek nas ostanovil... On skazal, chto vorvalsya tigr.
Izvinite, esli my oshiblis'.
- Nichego, - skazala babushka. - Kak vy vidite, tigr zdes' by ne
pomestilsya. Kvartira u nas nebol'shaya, dazhe sobaki ne derzhim.
- Znachit, vam ne ugrozhali? - sprosila vtoraya druzhinnica.
- Kto mne budet ugrozhat'! - skazala babushka. - K tomu zhe ko mne
priehali gosti izdaleka i oni ne propustyat ko mne nikakih tigrov. No esli
vy hotite ubedit'sya, zahodite, tol'ko vytrite nogi.
- Nu chto vy, - sovsem uzh smutilis' druzhinnicy. - My za vas
bespokoilis'...
YUl'ka obernulas' i uvidela, chto iz dverej vannoj torchit konec tigrinogo
hvosta. Ona otstupila tak, chtoby zakryt' soboj etu uliku, no druzhinnicy
uzhe ischezli.
- Oj, spasibo, babushka! - skazala YUl'ka, kogda dver' zakrylas'. - Ty
nas bukval'no spasla.
- A teper', - skazala babushka, - poshli ko mne v komnatu i postarajtes'
rasskazat' mne vse po poryadku, tol'ko ne pugajte. YA pozhiloj chelovek, i
nervy u menya daleko ne takie, kak prezhde.
|to udalos' sdelat' ne srazu, potomu chto tigr pryatalsya v vanne, a tam
lezhalo mokroe bel'e i prezhde, chem nachalsya razgovor, tigru ot babushki
sil'no vletelo, hot' on byl i professor s drugoj planety.
Potom babushka sama pozvonila v pionerlager', chtoby tam ne volnovalis',
kuda delis' pionery, velela YUl'ke prigotovit' chaj i prishel'cy iz
vezhlivosti vypili s babushkoj chayu i poslushali nekotorye iz ee rasskazov o
proshlom. Vse bylo horosho, tol'ko kogda poshli spat', babushka poprosila
gostej zakryt'sya v komnate YUl'kinyh roditelej, potomu chto ej ne hotelos'
prosnut'sya noch'yu i uvidet' v temnote glaza ili hvost uvazhaemogo
Trankverri-Trankoverri.
Uhodya spat', piton skazal YUl'ke shepotom:
- Tvoya babushka - dostojnyj predstavitel' kosmicheskogo bratstva.
- Po krajnej mere ona mogla vesti sebya huzhe, mnogo huzhe, - pochti
soglasilsya s pitonom tigr. - Hotya ya ne predstavlyayu, kak my doberemsya do
Indii.
- Babushka pridumaet, - skazala YUl'ka. - U nee bogatyj zhiznennyj opyt.
Vy zuby chistit' pered snom budete?
Utrom YUl'ka bessovestno prospala. Kogda vskochila, podumala, chto
propustila zaryadku, potom uvidela naprotiv znakomuyu kartinku na stene i
srazu vse vspomnila. Prislushalas'. Iz babushkinoj komnaty donosilis' tihie
golosa. YUl'ka vskochila, na cypochkah dobezhala do dveri i vyglyanula. V
koridore pusto. Dver' k babushke priotkryta. CHto tam?
YUl'ka ele sderzhala krik uzhasa.
Ona uvidela, kak prishel'cy pozhirayut babushku.
YUl'ka raspahnula dver'. I tol'ko togda soobrazila, chto babushku nikto ne
pozhiraet. Tigr, sidya na polu, ostorozhno trogaet svoimi lapishchami babushkino
bol'noe koleno, a piton sklonil k babushke ploskuyu golovu i chto-to bormochet
na svoem yazyke. A babushka, - nado zhe! - pokorno polulezhit na divane i
sovershenno ne vozrazhaet protiv takogo s nej obrashcheniya.
- YUlya; - skazala babushka, uvidev, chto ee vnuchka vbezhala v komnatu. - Ne
bespokojsya, lishnyaya konsul'taciya ne pomeshaet. Ty zhe znaesh', chto ya
sovershenno razuverilas' v nashej rajonnoj poliklinike. Pojdi poka,
prigotov' zavtrak.
YUlya postavila chajnik, i tut zhe vernulas' v komnatu. Skorost', s kotoroj
babushka privykla k tomu, chto u nee v dome zhivut prishel'cy, byla
udivitel'noj. Vse-taki YUl'ka babushku nedoocenivala.
- Mozhno, - skazal tigr v tot moment, kogda YUl'ka vernulas' v komnatu. -
YA ubezhden, chto nashe sredstvo vam ne povredit. Esli vy, konechno, ne
vozrazhaete.
- A chto vy hotite sdelat'? - sprosila YUl'ka.
- Ochen' prosto, - skazal piton. - Kogda nam sdelali eti zemnye tela, to
vydali s soboj aptechku. Malo li chto mozhet sluchit'sya? I aptechka eta
rasschitana imenno na zemnyh zhitelej. V tom chisle v nej est' sredstva ot
ozhogov, ot perelomov i ot nasmorka...
- CHto eto za sredstvo?
Tigr provel lapoj sebe po zhivotu i obnaruzhilos', chto na zhivote u nego
est' karman, kak u kenguru, tol'ko zakrytyj na molniyu. Tigr zapustil v
karman lapu, dostal ottuda nechto, pohozhee na tyubik, vyzhal nemnogo zheltogo
snadob'ya sebe na ladon' i nachal rastirat' babushke koleno.
- Goryacho, - skazala babushka.
- |to horosho, - skazal piton. - |to velikolepno. A teper' vam nado
budet polezhat'.
Tigr konchil massazh, prikryl babushku pledom i kak budto vsyu zhizn' prozhil
v dome Gribkovyh, otpravilsya v vannu myt' lapy. Pri svoih razmerah on vse
zhe byl lovok i nichego ne razbil.
- YUlya! - razdalsya babushkin golos iz komnaty. - CHto ty namerena delat'
segodnya?
- Eshche ne pridumala, - skazala YUlya.
- Togda daj mne telefon i zapisnuyu knizhku.
YUlya prinesla vse, dazhe ne zabyla pro ochki.
- Spasibo, - skazala babushka, - teper' ty mozhesh' vzyat' den'gi v
shkatulke i otpravlyajsya v magazin. Moloka kupish' chetyre litra, pyat'
desyatkov yaic, hleba - vosem' batonov...
- Babushka!
- My ne odni. U nas gosti. I ya segodnya s utra vyyasnila uzhe ih vkusy.
Pri vsej ih skromnosti, oni dolzhny pitat'sya... Idi!
Na obratnom puti iz magazina, s trudom volocha sumki, YUl'ka vstretila
Fimu, kotoryj oshivalsya vozle ee doma, no ne reshalsya vojti v pod容zd, ne
znaya, kak proshla vstrecha babushki s prishel'cami. On pomog YUl'ke vtashchit'
sumki naverh, a potom uselsya zavtrakat' vmeste s prishel'cami i s容l rovno
stol'ko, skol'ko i piton. Piton ogranichival sebya v ede, a Fima - net.
A tigr tol'ko pil moloko.
Babushka vse ne vstavala, YUl'ka prinesla ej kofe na divan i sprosila:
- Ty nichego ne pridumala?
- Mne dolzhny pozvonit', - otvetila babushka. - I mozhet byt', tebe
pridetsya s容zdit' v odno mesto.
- On, skazhi, kuda?
- Podozhdi, ne toropis'. A znaesh', noga sovsem ne noet. Mozhet mne
vstat'? Gde palka?
- Podozhdite, - piton vpolz v komnatu i, svorachivayas' kol'cami,
vzobralsya v kreslo, kotoroe proselo pod ego vesom. - Kuda vam speshit'?
Zazvonil telefon. Babushka podnyala trubku.
- |to ty, Nikolaj? - skazala ona. - Nu i chto ty uznal? Tak, YAsnovy?
Otlichno. Ty uveren?.. A gde mozhno tochnee uznat'?.. Oni v Moskve?.. Ty
uveren, chto ne v Habarovske?.. Spasibo, Kolya. Privet vnukam.
Babushka polozhila trubku na rychag.
- Tebe iz zooparka zvonili? - sprosila YUl'ka.
- V zooparke net biletov v Indiyu, - otvetila babushka. - Mne zvonili iz
Ministerstva kul'tury. Teper' slushaj vnimatel'no, raz v zhizni postarajsya
sdelat' tak, kak tebe govoryat starshie.
- YA vsegda starayus', - skazala YUl'ka.
- CHto-to ne vidno. V obshchem, sejchas ty edesh' na Cvetnoj bul'var. Tam ty
nahodish' YAsnovyh. U nih sejchas repeticiya. Ty smotrish' repeticiyu i
prinimaesh' reshenie.
Babushka govorila voennym golosom - ona redko ego upotreblyala. No delo v
tom, chto vo vremya vojny babushka byla desantnicej i ee tri raza zabrasyvali
v tyl vraga.
- Kakuyu repeticiyu? - sprosil Fima. - V cirke?
Babushka kivnula.
- YA srazu dogadalsya, - skazal Fima. - |ta mysl' prishla ko mne eshche
noch'yu. Gde byvayut tigry, podumal ya. I otmetil sam sebe - v cirke.
- I chto? - sprosila YUl'ka, kotoraya eshche nichego ne ponyala.
- My otdaem prishel'cev v cirk. Oni tam zhivut spokojno, rabotayut kak
dressirovannye zveri - gde-to im zhit' nado! A v zooparke, ya vam skazhu,
prosto unizitel'no.
- Kak tak rabotat'? - kriknul iz kuhni tigr, kotoryj myl tam posudu.
- Predstavlyat', - otvetil Fima. - Hodit' na zadnih lapah. Brat' v zuby
golovu dressirovshchika...
- Nikogda, - skazal tigr. - Luchshe smert'!
- Po-moemu, mozhno budet obojtis' bez etogo, - skazala babushka. - No
mnogoe budet zaviset' ot YUli. Poprobuj snachala pogovorit' s kem-nibud' iz
molodyh YAsnovyh - tam celaya sem'ya dressirovshchikov. YA na tebya nadeyus'.
CHerez polchasa YUl'ka v soprovozhdenii Fimy, ot kotorogo izbavit'sya ne
udalos', uzhe byla u starogo Cirka. Okazalos', chto Fimu ona vzyala ne zrya,
potomu chto imenno on otyskal sluzhebnyj vhod, kotoryj nikto ne ohranyal, i
oni okazalis' v propahshih zverinym i osobym cirkovym zapahom koridorah i
probralis' k stranno vyglyadevshej utrennej, rabochej arene v tot moment,
kogda rabochie stavili tam metallicheskie zagorodki. I tot zhe Fima takim
obyknovennym golosom sprosil u odnogo iz rabochih: "YAsnovy zdes'
rabotayut?", chto tot nichut' ne udivilsya prisutstviyu za kulisami chuzhogo
mal'chika i otvetil: "Vidish' zhe, dlya nih stavim".
Zadnie ryady zala skryvalis' v polumrake. YUl'ka s Fimoj podnyalis' tuda i
stali smotret' sverhu, kak repetiruyut dressirovshchiki.
Snachala na arenu vyshel pozhiloj muzhchina v obychnom trenirovochnom kostyume
i podal signal. Po krytomu prohodu na arenu vyshli zveri. SHli oni ne spesha,
slovno znali, chto predstoit ne predstavlenie, a repeticiya.
Fima schital zverej:
- L'vov tri, ne tak mnogo... aga, tigr, i pantera... vot s panteroj ya
by rabotat' ne hotel, u nih ochen' zlobnyj harakter. Da, zhal', chto u nih
uzhe est' tigr.
V krugluyu kletku, gde zveri lenivo rassazhivalis' po tumbam, voshla
molodaya zhenshchina, kruglolicaya i kurnosaya. Ona podhodila k zveryam i chto-to
im govorila. Muzhchina vnimatel'no sledil za nej.
- Ty znaesh', ya sejchas bol'she volnuyus', - skazala YUl'ka, - chem na
predstavlenii.
- A ty ne volnujsya, - uslyshala ona golos szadi.
YUl'ka obernulas'. V sleduyushchem ryadu sidel paren' let dvenadcati s takim
zhe kruglym i kurnosym licom, kak u devushki na arene.
- Pochemu? - sprosila YUl'ka ostorozhno.
- Ona zverej chuvstvuet, - skazal paren'. - Sed'mym chuvstvom. Otec
govorit, chto so vremenem sdast ej nomer. Togda i ya budu tam rabotat'.
- A ty YAsnov? - sprosila YUl'ka.
- Vot imenno. A ty chego syuda prishla? Direktorskaya znakomaya?
- Nichego podobnogo, - vmeshalsya Fima. - U nas est' tigr, i my hotim ego
syuda otdat'.
- Pomolchi! - ogryznulas' YUl'ka. No bylo uzhe pozdno.
- Tigr? - ulybnulsya parnishka. - I gde zhe on, v karmane u tebya?
- CHto, ya vru, da? - Fima povysil golos i podnyalsya.
- Vresh', - spokojno skazal parnishka.
- |to ya vru? - zakrichal Fima.
Starshij YAsnov skazal odnomu iz assistentov, kotoryj stoyal snaruzhi,
derzha nagotove shlang:
- Valerij, vygoni detej iz zala. Zveri nervnichayut.
- Fima! - pochti zaplakala YUl'ka.
- On menya nazval vrunom! - Fima sovershenno poteryal rassudok i pytalsya
nabrosit'sya na mladshego YAsnova. Tak chto Valeriyu s pomoshch'yu YUl'ki prishlos'
bukval'no vynosit' Fimu iz zala.
I kogda izgnannye iz cirka druz'ya okazalis' na zalitoj solncem
ozhivlennoj ulice vozle Central'nogo rynka, Fima nakonec opomnilsya, no
prodolzhal vorchat':
- On sam na menya napal! On menya vyvel iz sebya...
- Znaesh' chto, - skazala YUl'ka. - Pojdi kuda-nibud' poobedaj, otdohni.
Videt' tebya ne hochu.
- YA zhe kak luchshe...
- Uhodi. |goist. Dlya tebya vazhnee sobstvennye perezhivaniya, a radi chego
my syuda prishli, ty zabyl.
- YA emu pravdu skazal. YA hotel emu nashego tigra otdat'...
- Uhodi, - povtorila YUl'ka, povernulas' i poshla v druguyu storonu. Potom
oglyanulas', Fima razdumyval, potom dostal iz karmana svoyu zavetnuyu treshku
i, vidno, reshil posledovat' YUl'kinomu sovetu.
Kogda Fima skrylsya iz glaz, YUl'ka vernulas' k cirku.
ZHdat' prishlos' dolgo. Dva s lishnim chasa. No YUl'ka - chelovek upryamyj.
Ona ne othodila dazhe popit' vody.
Nakonec iz sluzhebnoj dveri vybezhal mladshij YAsnov. YUl'ka dognala ego u
kioska s morozhenym na bul'vare. Ona podozhdala, poka on kupil morozhenoe,
sama ona, k sozhaleniyu, pozvolit' sebe etogo ne mogla, potomu chto ne vzyala
iz doma deneg. YAsnov otoshel k skamejke, sel, vytyanul nogi i razvernul
obertku. YUl'ka sglotnula slyunu, slyuna byla gustaya, slovno YUl'ka celyj den'
shla cherez pustynyu.
- YAsnov, - skazala ona. - Ne obizhajsya na moego druga. On skazal pravdu.
Tol'ko ochen' glupo skazal.
- Privet! - udivilsya YAsnov-mladshij. - YAvlenie novoe. A ty chego za mnoj
hodish'?
- Hochu pogovorit' s toboj ser'ezno.
- Lyubopytno, - skazal YAsnov. - Valyaj.
- YA tebe kazhus' sumasshedshej? - sprosila YUl'ka.
- YA ne vrach, otkuda mne znat'.
- Ty fantastiku lyubish'?
- Lyublyu. Ty tol'ko pobystree govori, a to mne na repeticiyu vozvrashchat'sya
pora.
- Pyat' minut, i ya vse rasskazhu.
- Ni minuty bol'she.
I YUl'ka vse rasskazala budushchemu dressirovshchiku.
I dressirovshchik YAsnov, Semen Semenovich, reshil poverit' YUl'ke, potomu chto
emu bylo ochen' interesno.
I eshche cherez chas oni voshli v YUl'kinu kvartiru.
Dver' im otkryl tigr.
Za spinoj tigra stoyala babushka bez palki i derzhala v obeih rukah po
tarelke.
Babushka ne udivilas' gostyam, a skazala, ulybayas':
- Vse-taki posudu on moet neudovletvoritel'no.
YAsnov v kvartiru ne vhodil. On smotrel na tigra. Tigr smotrel na nego.
YUl'ka smotrela na babushku. Pervoj zagovorila YUl'ka.
- Gde tvoya palka? - sprosila ona.
- Zachem mne palka? - udivilas' babushka. Potom ona posmotrela na
udivlennoe kurnosoe lico YAsnova i dobavila: - Vy, ochevidno, iz cirka?
Zahodite. My ne kusaemsya.
Tigr tozhe izobrazil na morde chto-to vrode ulybki i skazal:
- Ne kusaemsya.
Togda YAsnov okonchatel'no poveril v to, chto byvayut chudesa i prishel'cy, i
skazal tigru:
- Zdravstvujte.
Vsyu ego cirkovuyu samouverennost' kak rukoj snyalo.
I tem bolee on stal skromnym, kogda iz vannoj vysunulas' golova
gromadnogo pitona i piton skazal:
- K sozhaleniyu, ne mogu podat' vam ruki za neimeniem takovoj.
- Verochka, ty soshla s uma, - uverenno zayavil Semen Semenovich
YAsnov-starshij. - YA tebya ne hochu slushat'. My uezzhaem na zagranichnye
gastroli, a ty predlagaesh' vzyat' v nomer neproverennogo zverya.
- On rabotal. YA tebe zhe govoryu, chto on rabotal, - nastaivala Verochka
YAsnova.
- On rabotaet izumitel'no, - skazal Semen YAsnov-mladshij. - YA beru ego
pod svoyu otvetstvennost'.
- |to udivitel'no umnyj zver', - podtverdila babushka. - YA ego
rekomenduyu.
- Net, - skazal YAsnov okonchatel'no.
I vyshel iz komnaty.
- ZHal', esli vse sorvetsya na etom etape, - vzdohnula babushka, podhodya k
oknu. Hodila ona legko, sama ne ustavala udivlyat'sya. - Menya tak i
podmyvalo emu skazat', chto tigr razbiraetsya v medicine luchshe, chem nashi
vrachi.
- Togda by on vyzval skoruyu pomoshch', - skazala Verochka. - Nash papa
konservator. On ne verit v medicinskie poznaniya tigrov.
- Mozhet, podmenim? - sprosila YUl'ka.
- Otec uznaet, - skazal YAsnov-mladshij. - On vseh zverej v lico znaet.
Skandal poluchitsya - ves' cirk razletitsya.
|tot razgovor proishodil v komnate cirkovoj gostinicy. Kazalos' by, vse
naladilos'. Babushkina informaciya byla pravil'noj - YAsnovy uezzhali na
gastroli v Indiyu. Vera i Sema YAsnovy, poznakomivshis' s prishel'cami, stali
ih goryachimi storonnikami, dazhe uvazhaemyj Trankverri-Trankoverri posle
chasovogo spora i skandala soglasilsya vystupit' na arene, izobrazhaya samogo
obyknovennogo talantlivogo dressirovannogo zverya. I vdrug neodolimoe
prepyatstvie so storony YAsnova-starshego.
- Nu chto zhe, - skazal togda YAsnov-mladshij. - YA pojdu na prestuplenie.
- Na kakoe? - sprosila Vera.
- YA dam Akbaru slabitel'noe.
- CHepuha, - vozrazila Vera, no ne ochen' uverenno. - CHepuha...
- U nas est' drugoj vyhod? - sprosil Sema.
- Nado podumat'.
- Vy hotite pryamo segodnya? - sprosila babushka.
- Zavtra budet pozdno. CHerez dva dnya gastroli konchayutsya, - otvetila
Verochka. - My vyezzhaem v Odessu, k parohodu. Esli segodnya otec ne primet
nashego tigra, drugogo shansa ne budet.
- Ponimayu, - skazala YUl'ka. - YA chitala ob etom v biografii kakogo-to
artista. Emu vse ne davali roli, ne davali, poka ne zabolel samyj glavnyj
artist. Togda rezhisser sprosil: "Kto znaet rol'?" I nash geroj otvetil: "YA
znayu!" I proslavilsya v odin den'.
- A kak zhe s pitonom? - sprosila babushka.
- YA s nim govorila, - otvetila Verochka. - On soglasen ehat' v Indiyu v
yashchike. V bagazhe. Vmesto vitaminov. V sluchae chego skazhem, chto eto -
rekvizit.
- Znachit, nachinaem operaciyu "tigr", - skazala YUl'ka. - Kto chto v nej
budet delat'?
- YA ustraivayu Akbaru vyhodnoj den', - skazal Sema.
- YA dostayu v cirke kletku i furgon, chtoby privezti nashego tigra, -
skazala Vera.
- YA beru na sebya direktora cirka, - skazala babushka. - On kogda-to byl
zhenihom moej pokojnoj sestry.
- A ya budu ugovarivat' Trankverri-Trankoverri, - skazala YUl'ka. - YA
predstavlyayu, kak on oskorbitsya, esli uznaet, chto emu pridetsya proehat'
cherez ves' gorod v kletke.
- I kak on ispugaetsya, kogda uznaet, chto emu pridetsya provesti stol'ko
vremeni sredi hishchnikov. Ved' on ne otlichaetsya hrabrost'yu, - skazala
babushka.
Na etom voennyj sovet zakonchilsya i ego uchastniki raz容halis'.
K nachalu vechernego predstavleniya sdelano bylo vot chto:
Sema YAsnov dal tigru Akbaru slabitel'nogo i tot zanemog zhivotom, leg na
pol kletki i otkazalsya ot vsyakogo obshcheniya s chelovechestvom.
Verochka YAsnova ne tol'ko priehala za prishel'cem s furgonom, no i uspela
po doroge v cirk provesti s Trankverri-Trankoverri vospitatel'nuyu besedu i
ob座asnit' emu, chto nado budet delat' na arene.
YUl'ka ehala v furgone vmeste s nimi i vse vremya napominala
vzvolnovannomu prishel'cu, chto ot ego povedeniya zavisit sud'ba mezhzvezdnoj
ekspedicii.
Babushka priehala v cirk zaranee i uselas' v direktorskoj lozhe, chtoby
podbodrit' prishel'ca, esli budet nuzhno.
Odin YAsnov-starshij nichego ne znal. On dopozdna oformlyal dokumenty na
vyezd svoej gruppy i potomu priehal pered samym nachalom predstavleniya,
chtoby uspet' pereodet'sya. On ne ochen' bespokoilsya, potomu chto privyk
doveryat' svoej starshej docheri.
I vot nachalos' vtoroe otdelenie.
Zaigral orkestr, za krugluyu reshetku, kotoroj byla okruzhena arena, upali
luchi prozhektorov i zriteli zahlopali v ladoshi, YUl'ka sidela vo vtorom
ryadu, ryadom s Fimoj, kotorogo ona prostila.
Zatem v osveshchennyj krug vyshel YAsnov-starshij v chernom kostyume i ryadom s
nim voznikla tonen'kaya kurnosaya Verochka v sverkayushchem plat'e.
Sema byl tam, za kulisami. On vmeste s assistentami vypuskal zhivotnyh.
Orkestr zamolk. Stalo tak tiho, chto zalozhilo ushi.
I v etoj tishine po krutomu prohodu iz-za kulis na arenu vybezhali odin
za drugim chetyre l'va, potom chernaya pantera, a potom, posle korotkoj
pauzy, vyshel tigr.
Vdrug vse zveri nastorozhilis'.
Oni pochuvstvovali chuzhaka.
Pantera dazhe prizhalas' k polu i nachala bit' po zemle konchikom hvosta.
I tut Trankverri-Trankoverri, vspomniv instrukcii Verochki, razinul svoyu
ogromnuyu past', pokazal pantere klyki i tak shumno i strashno zevnul, chto
pantera sama brosilas' na tumbu, kak pobitaya koshka.
Tigr posmotrel, skloniv golovu, na YAsnova.
YAsnov na tigra.
YUl'ka otlichno videla, kak drognuli guby dressirovshchika. On eshche ne ponyal,
v chem delo, no uzhe soobrazil, chto proishodit chto-to neladnoe.
- Papa, - uslyshala tut YUl'ka tihij golos Verochki. - Vse v poryadke.
- Tol'ko by on ne otmenil nomer! - sheptala YUl'ka. - Tol'ko by ne
vzbuntovalsya. On sejchas kuda strashnee vseh zverej vmeste vzyatyh.
- A chto budet delat' prishelec? Ne ispugaetsya li? Ne vozmutitsya?
No tigr zakryl past', vezhlivo naklonil golovu, zdorovayas' s YAsnovym, i
proshel na svobodnuyu tumbu. Prygnul na nee i sel, poglyadyvaya na Verochku.
- Molodec! - voskliknula molodaya dressirovshchica. Ne sderzhalas'.
I pri etom razvela ruki v storony, kak by predstavlyaya zverej zritelyam.
Gryanuli aplodismenty. Hmuryj YAsnov tozhe poklonilsya - on byl na rabote. I
YUl'ka ponyala, chto nomer uzhe ne budet otmenen. Teper' vse budet zaviset' ot
togo, kak prishelec spravitsya so svoej rol'yu. YUl'ka poglyadela v storonu
direktorskoj lozhi. Tam sidel sedoj direktor, ryadom s nim babushka, kotoraya
napryazhenno ulybalas'.
Verochka vzyala v ruki bol'shoj obruch i podnyala ego. Starshij YAsnov ne
otryval vzglyada ot podlozhnogo tigra. On i serdilsya na doch', potomu chto
ponyal, kak ego proveli, i, razumeetsya, boyalsya za nee. Hot' ego i uveryali
vse bityj chas, chto novyj tigr opytnyj, mirnyj i razumnyj, vse ravno lyuboj
dressirovshchik znaet, chto dikij zver' ostaetsya dikim zverem i nikogda nel'zya
emu do konca doveryat'.
Zveri, kak i polozheno, odin za drugim prygnuli cherez obruch.
Poslednim dolzhen byl prygat' Trankverri-Trankoverri. On sprygnul s
tumby, podoshel k obruchu i ostanovilsya. Otricatel'no pokachal golovoj.
Vidno, emu eto zanyatie ne ponravilos'.
- Nu pozhalujsta, - skazala Verochka. - YA vas proshu.
V zale nekotorye uslyshali eti slova i zasmeyalis'. Drugie sprashivali
sosedej: "CHto ona skazala?"
Tigr neohotno prygnul, zadel nogami obruch i vyshib ego iz ruki Verochki.
V zale ahnuli. Tigr oglyanulsya, uvidel, v chem delo, i tut, k izumleniyu
vseh, vklyuchaya l'vov, legko izognuvshis', dotyanulsya mordoj do lezhavshego na
zemle obrucha i, podnyav, podal Verochke.
Zal razrazilsya aplodismentami, potomu chto zriteli ponyali, chto eto -
otrabotannyj tryuk.
YAsnov pokachal golovoj - on takogo eshche nikogda ne videl. Dazhe direktor
cirka - YUl'ka eto zametila - hlopal v ladoshi.
No so sleduyushchim tryukom vyshla neuvyazka. L'vy dolzhny byli po komande
lozhit'sya ryadom, kak by kovrom, chtoby Verochka mogla lech' poverh kovra.
L'vy-to legli, a vot tigr, kotoryj tozhe dolzhen byl v etom uchastvovat',
otricatel'no pokachal golovoj. Ne hotel on lezhat' so l'vami.
- Idi, - skazal emu strogo YAsnov, kotorogo ochen' zainteresoval
neobyknovennyj zver'.
Tigr snova pokachal golovoj.
V zale smeyalis'. Tigr vsem nravilsya. On byl komikom. Tol'ko starye
znakomye prishel'ca znali, chto on ne shutit.
- Ne hochu, - vdrug skazal tigr Verochke. - Ot nih pahnet.
- Ladno, ne hodi, - soglasilas' bystro Verochka.
Razgovor etot byl negromkim, no YAsnov ego uslyshal, k schast'yu, ne
poveril sobstvennym usham, kak ne poverili te zriteli v pervyh ryadah,
kotorym na mgnovenie pokazalos', chto tigr beseduet s dressirovshchicej.
Tigr ostalsya na tumbe, no yavno zadumalsya. Tem bolee, chto starshij YAsnov
bol'she ne zval ego sovershat' tryuki, a ostal'nye zveri chestno rabotali,
iskosa poglyadyvaya na noven'kogo i yavno ego ne odobryaya.
YUl'ka ponyala, chto Trankverri-Trankoverri volnuetsya, boitsya za sud'bu
ekspedicii i teper' lihoradochno soobrazhaet, chto by takoe sdelat', chtoby
sklonit' na svoyu storonu holodnoe serdce YAsnova.
Attrakcion uzhe podhodil k koncu i zriteli tozhe zhdali, chto zhe eshche
sdelaet etot velikolepnyj tigr. I vot kogda ostal'nye hishchniki rasselis'
vnov' po tumbam, chtoby vyslushat' zasluzhennye aplodismenty i razojtis',
tigr vdrug bol'shim pryzhkom vzletel nad tumboj, tak vysoko, chto vse ahnuli,
i opustilsya posredi manezha. Dazhe YAsnov otpryanul v storonu. No tigr ne dal
nikomu opomnit'sya. On eshche raz podprygnul i sdelal v vozduhe sal'to. Nikto
eshche ne videl, chtoby tigr delal sal'to.
- Molodec! - kriknul ot prohoda Sema YAsnov.
Togda tigr vstal na perednie lapy i, kak umeyut eto delat'
dressirovannye koshki, proshelsya na perednih po krugu. Kogda on prohodil
mimo YAsnova-starshego, on zaderzhalsya i podmignul dressirovshchiku. YAsnov ne
uderzhalsya - podmignul v otvet, hotya potom nikak ne mog ponyat', zachem on
eto sdelal.
Potom tigr napravilsya k Verochke, i ona protyanula emu navstrechu ruki.
YUl'ka ponyala, chto oni ob etom dogovorilis' zaranee.
Verochka prygnula vpered, vstala na rukah na spinu tigra, i tot prones
ee tak vokrug areny. Zatem Verochka na rukah pereshla tigru na golovu, i on
vstal na zadnie lapy. Vsem kazalos', chto guby tigra dvigayutsya i on chto-to
govorit. No esli on dazhe i govoril, to nichego ne bylo slyshno za gromkimi
ovaciyami.
Ostal'nye zveri uzhe davno ushli s areny, ponuriv golovy, potomu chto dazhe
dikie cirkovye zveri znayut, chto takoe akterskij uspeh i ne lyubyat, kogda
aplodismenty dostayutsya drugomu. A zal vse eshche aplodiroval prishel'cu,
kotoryj tak razoshelsya, chto na bis stoyal na golove, hlopal lapami v takt
orkestru, kuvyrkalsya, poka Verochka ne ugovorila ego ne perebarshchivat'.
- Talantlivyj zver', - skazal direktor cirka babushke. Ta kivnula.
Pervoe pis'mo ot Semy YAsnova YUl'ka poluchila na vtoroj den' zanyatij v
shkole i prinesla ego v klass, chtoby ego mog prochest' Fima.
"Dorogaya YUlya! - pisal budushchij dressirovshchik. - My blagopoluchno doehali
do Odessy. Parohod bol'shoj, horoshij. Tigr ochen' volnuetsya, ne skuchno li
pitonu v yashchike. YA za pitonom uhazhival, hotya on mozhet ne est' hot' tri
mesyaca. YA inogda ustraival im svidaniya, i oni obsuzhdali nauchnye problemy
na svoem yazyke. A Vera sledila, chtoby ih nikto ne uvidel. Tigr Akbar
vyzdorovel, no oni s prishel'cem ne druzhat. Otec vse eshche ne doveryaet nam s
Veroj, zhdet kakogo nibud' podvoha. No my ne mozhem emu vse rasskazat', poka
ne doedem do Indii. A tak kak my ran'she vsegda vse otcu rasskazyvali, to
situaciya nepriyatnaya. Trankoverri chasto vorchit, chto ne hochet vystupat' i
vse rvetsya pogovorit' s otcom, chtoby on obrashchalsya s nim, kak s
professorom, a ne kak s tigrom. No ya nadeyus', chto on ne progovoritsya.
Sejchas speshu, skoro otplyvaem. Privet babushke. Tvoj Semen YAsnov."
- A mne priveta net? - sprosil Fima.
- Zabyl, - skazala YUl'ka.
- A ya vchera Rozochku vstretil, - skazal Fima. - On govorit, chto v lagere
bol'shaya sumatoha byla, kogda my propali. Horosho, chto babushka tvoya srazu
pozvonila. A potom ves' sleduyushchij den' tigrov iskali.
- I ne nashli?
- No ved' tigra ne bylo.
- Esli ochen' hochesh' najti, to najdesh', - skazala YUl'ka. - A znaesh', kak
my s babushkoj skuchaem bez nih. Horosho by u nih vse poluchilos'.
- Inache nashi zhertvy budut naprasny, - torzhestvenno skazal Fima. -
Budesh' pisat' v Indiyu, peredavaj privet.
Sleduyushchee pis'mo prishlo uzhe iz goroda Bombeya. CHerez mesyac.
Tam bylo napisano, chto oni vystupayut kazhdyj den' i Tranki vedet sebya
dostojno, uzhe privyk vystupat' i emu dazhe nravitsya, hot' on eto i
skryvaet. On prirozhdennyj akter, otec k nemu privyk i zhal' budet
rasstavat'sya. Skoro oni edut v Madras, tam tozhe gastroli, i tam prishel'cy
ot nih Ujdut.
Potom proshlo eshche desyat' dnej. Ozhidanie bylo nevynosimym. Dazhe babushka
stala ploho spat'. K schast'yu, Vera YAsnova dogadalas' prislat' v Moskvu
telegrammu:
"RASSTALISX S DRUZXYAMI VSE V PORYADKE PODROBNOSTI PISXMOM VERA"
S etoj telegrammoj YUl'ka pomchalas' vecherom k Fime, i Fiminy roditeli
nikak ne mogli ponyat', pochemu YUlya s ih synom plyashut i krichat - Urra!
A potom prishlo srazu dva pis'ma.
Pervoe ot Semy.
"Dorogaya YUlya! Speshu tebe rasskazat', kak vse bylo. My priehali v shtat
Majsor i vystupali v gorode togo zhe nazvaniya. |to bylo samym blizkim
mestom k tomu zapovedniku - ty ponimaesh'. Vystupali my v shapito, zveri
zhili v furgonah, a my v gostinice. Horosho, chto cirk byl na okraine goroda.
Operaciyu my proveli noch'yu. Pered etim Trankoverri vystupal tak, chto zhiteli
togo goroda na vsyu zhizn' zapomnyat eto predstavlenie. My tozhe. On dazhe
pereborshchil, potomu chto v konce spel pesnyu na yazyke hindi. My vypustili
druzej, i oni pobezhali v les, chtoby dobrat'sya do bezopasnyh mest do
rassveta. Na proshchanie tigr plakal. Ochen' prosil peredat' tebe privet.
Bol'she my ih ne videli. Otec byl rasstroen. No my emu vse rasskazali. Ne
znayu, poveril on nam ili net, no ob座avlenie o propazhe tigra sdelal. No chto
emu ostavalos'? Eshche vchera u nas bylo dva tigra, a stal odin. Sama
ponimaesh', tigra ne nashli. Oni obeshchali nam kak-nibud' soobshchit' o sebe. No
ne skazali, kak. Budem zhdat'. Skoro priedem. Vera grustit. Semen".
Soobshchenie ot prishel'cev prishlo v tot zhe den'.
V dver' pozvonil pochtal'on i poprosil raspisat'sya za zakaznuyu
banderol'. Bez obratnogo adresa. Kogda banderol' razvernuli, v nej
okazalis' fotografii - tigra i pitona. Na oborotnyh storonah bylo
napisano. Na odnoj fotografii: "Dorogoj YUle s blagodarnost'yu ot ee
nazojlivyh gostej". Na drugoj: "Dorogomu Fime..." na tret'ej "Dorogoj
Marii Mihajlovne..." i tak dalee - tam byli fotografii i dlya vsej sem'i
YAsnovyh. I eshche - tyubik s rastiraniem dlya babushkinoj nogi.
Babushka, kotoraya otlichno umeet razuznavat' vse, chto ej nuzhno s pomoshch'yu
telefona, po shtampu na obertke banderoli uznala nomer pochtovogo otdeleniya,
iz kotorogo banderol' byla otpravlena, pochtovoe otdelenie nahodilos' v
odnoj nebol'shoj derevne v Kostromskoj oblasti. Babushka dozvonilas' tuda po
mezhdugorodnomu telefonu i sprosila, kto posylal banderol'. Kakaya-to
zhenshchina otvetila, chto eto - zagadochnaya istoriya. V tu noch' nad derevnej
proletel meteor, i kto-to ostavil banderol' na poroge pochtovogo otdeleniya.
Polozhil sverhu pyat' rublej i prizhal kamnem. Tak chto na pochte nakleili
marki i otoslali paket v Moskvu. Na pochte ostalos' tri s lishnim rublya
sdachi, i tam ochen' hoteli uznat', chto s etimi den'gami delat'.
Babushka ne otvetila, chto delat', zato sprosila, chto za meteor proletal
nad derevnej. Ochen' yarkij, otvetili ej, i dazhe sdelal krug nad derevnej.
Tol'ko eto bylo noch'yu, i pochti nikto ne videl, a kto videl, tomu ne
poverili. Babushka poblagodarila pochtal'onshu i povesila trubku.
YUl'ka okantovala portrety svoih druzej i povesila ih nad krovat'yu.
Babushka polozhila fotografii v svoj al'bom, a Fima do sih por taskaet ih s
soboj, skoro oni u nego sovsem izomnutsya.
I vse oni veryat, chto kak-nibud' gosti priletyat snova, uzhe v bolee
obyknovennom oblike. Nu hotya by v vide koshki i verblyuda.
Vse byvaet...
Last-modified: Mon, 30 Oct 2000 12:30:01 GMT