Rejmond CHandler. Korol' v zheltom
_______________________________
Raymond Chandler. The King in Yellow [1938]
OCR & Spellcheck - Ostashko
_______________________________
Dzhordzh Millar, nochnoj port'e gostinicy "Karlton", modno odetyj,
krepkij, nebol'shogo rosta muzhchina, obladal tihim, nizkim golosom, pohozhim na
golos ispolnitelya sentimental'nyh slashchavyh pesenok. V ego glazah zastylo
serditoe vyrazhenie, kogda on negromko skazal v telefonnuyu trubku:
- Izvinite, pozhalujsta. |to bol'she ne povtoritsya. YA nemedlenno poshlyu
cheloveka naverh.
Dzhordzh Millar polozhil trubku i bystro spustilsya v holl. SHel vtoroj chas
nochi. Dve treti nomerov "Karltona" byli meblirashkami.
V holle, nahodivshemsya na tri stupeni nizhe, krome nochnogo shvejcara,
nikogo ne bylo. Slabyj svet osveshchal tuskluyu mebel' i tolstyj kover. Tiho
murlykalo radio. Millar napravilsya na etot zvuk. Projdya cherez svodchatyj
prohod, on natknulsya na muzhchinu s poluzakrytymi sonnymi glazami, kotoryj
rastyanulsya na svetlo-zelenom divane. V dvuh ryadah ot divana stoyalo radio,
zvuki kotorogo byli slyshny v holle.
- |j, ty! - vozmutilsya Dzhordzh Millar.- Ty syshchik ili gostinichnaya koshka?
Stiv Grejs medlenno povernul golovu i posmotrel na Millara. Vysokij,
let dvadcati vos'mi bryunet s gluboko posazhennymi nevyrazitel'nymi glazami i
nezhnym rtom pokazal bol'shim pal'cem na radio i ulybnulsya.
- Korol' Leopardi, Dzhordzh. Ty tol'ko poslushaj ego trubu. Nezhnaya, kak
angel'skoe krylo.
- CHudesno! Podnimis' naverh i uberi ego iz koridora!
- CHto... opyat'? - na lice Stiva Grejsa poyavilsya strah.- YA dumal, eti
ptichki davno v posteli.
On opustil na pol dlinnye nogi i vstal. Grejs okazalsya ne men'she chem na
fut vyshe Millara.
- Pozvonil 816-j. Leopardi i dvoe ego druzhkov razvlekayutsya v koridore.
Na Korole, krome zheltyh atlasnyh trusov, nichego net. Pohozhe, Leopardi so
svoimi rebyatami reshil porepetirovat'. K nim prisoedinilas' odna iz shlyuh,
kotoryh Kvillan poselil v 811-j. Zajmis' imi, Stiv. Ih pora uspokoit'.
Stiv Grejs krivo ulybnulsya i pointeresovalsya:
- Kem by ni byl Leopardi, otel' emu nichego ne dolzhen. Mne mozhno
vospol'zovat'sya hloroformom ili tol'ko dubinkoj?
Ego dlinnye nogi dvinulis' po svetlo-zelenomu kovru. Stiv Grejs proshel
cherez svodchatyj prohod i napravilsya k otkrytomu liftu, v kotorom gorel svet.
Dveri zakrylis', lift podnyalsya na vos'moj etazh i rezko ostanovilsya.
Dveri otkrylis', i v detektiva, slovno poryv vetra, udaril dikij rev,
ehom otrazhavshijsya ot sten. Iz poldyuzhiny otkrytyh dverej vyglyadyvali serditye
zhil'cy v halatah.
- O'kej, rebyata,- toroplivo uspokoil ih Stiv Grejs.- |to poslednee
otdelenie. Mozhete otpravlyat'sya spat'.
On povernul za ugol i ego chut' ne sbila s nog zvukovaya volna. Ryadom s
otkrytoj dver'yu, iz kotoroj struilsya svet, vdol' steny vystroilis' tri
cheloveka. Srednij s trombonom byl moshchnym muzhchinoj shestifutovogo rosta. Na
raskrasnevshemsya lice p'yano blesteli glaza i temnela nitochka usov. Na zheltyh
atlasnyh trusah, sleva, vidnelis' vyshitye chernymi nitkami inicialy "K. L.".
Obnazhennyj zagorelyj muskulistyj tors blestel ot pota.
Dvoe drugih p'yanyh muzykantov edva derzhalis' na nogah. Odin besheno dul
v saksofon, drugoj - v klarnet.
Pered nimi pod zvuki muzyki izvivalas' blondinka s platinovymi
volosami. Pri etom ona, sil'no fal'shivya, chto-to vyla. Devchonka nacepila
chernuyu pizhamu s dlinnym purpurnym poyasom i tufli na vysokoj shpil'ke.
Stiv Grejs ostanovilsya, kak vkopannyj, i rezko mahnul rukoj.
- Zakruglyajtes'! - prikazal on.- Sobirajte svoi manatki i davajte
spat'. Koncert okonchen. Smatyvajtes'! Korol' Leopardi otorvalsya ot trombona
i zarevel:
- Tush v chest' gostinichnoj ishchejki! Tri p'yanyh muzykanta vydali
zaklyuchitel'nyj akkord, potryasshij steny. Devchonka glupo zahihikala i rezko
zadrala nogu. Ee tufel'ka ugodila Stivu Grejsu v grud'. On podhvatil ee v
vozduhe, brosilsya k blondinke i shvatil za ruku.
- CHto, ochen' delovaya? - usmehnulsya on.- Toboj ya zajmus' v pervuyu
ochered'.
- Vzyat' ego! - zavopil Leopardi.- Vrezh'te emu! Sdelajte iz nego
kotletu!
Stiv podhvatil blondinku i legko, kak pushinku, potashchil ee. Ona stala
razmahivat' nogami, pytayas' lyagnut' detektiva, no Grejs tol'ko rassmeyalsya i
zaglyanul v otkrytuyu dver'. On zaprygnul v nomer i zaper za soboj dver'.
CHerez sekundu v dver' gromko zakolotili, no Grejs ne obratil na stuk
nikakogo vnimaniya.
On tolknul devushku v nebol'shoj koridor. Ona otletela k stene i
prizhalas' k komodu, tyazhelo dysha. Glaza pylali ot yarosti, so lba svesilas'
pryad' vlazhnyh belokuryh volos. Blondinka, kak bezumnaya, zatryasla golovoj i
oskalila zuby.
- Ne hochesh' otpravit'sya na ulicu, sestrenka?
- Poshel k chertu! - vyplyunula sestrenka.- Korol' moj drug, yasno? Tak chto
luchshe derzhi svoi lapy podal'she, legavyj.
- Ty chto, pilikaesh' s nimi? Ona opyat' plyunula v Grejsa.
- Otkuda ty uznala, chto Leopardi ostanovitsya zdes'?
Na krovati rastyanulas' vtoraya devushka. Ee beloe lico zakryvali
vzlohmachennye temnye volosy. SHtanina pizhamy byla razorvana. Ona lezhala
nepodvizhno, tol'ko vremya ot vremeni postanyvala.
Stiv hriplo proiznes:
- A, spektakl' s rvanoj pizhamoj. Ustarelo, sestrenka. A teper'
slushajte, devon'ki. Mozhete spat' do utra zdes', a mozhete vyletet' - vzashej.
Reshajte.
Bryunetka opyat' zastonala, a blondinka potrebovala:
- Ubirajsya iz moego nomera, gryaznyj shpik!
Ona shvatila zerkalo i shvyrnula ego v Stiva. Tot prignulsya, zerkalo
udarilos' o stenu i upalo na pol, ne razbivshis'. Bryunetka perekatilas' na
zhivot i ustalo vzmolilas':
- Zatknites', vy vse. Mne ploho.
Ona zamerla s zakrytymi glazami, ne podavaya priznakov zhizni. Lish'
izredka chut' trepetali resnicy.
Pokachivaya bedrami, blondinka proshestvovala k oknu, nalila sebe
polstakana nerazbavlennogo shotlandskogo viski i, prezhde chem Stiv smog
ostanovit' ee, oprokinula soderzhimoe v sebya. Devushka yarostno zakashlyala,
uronila stakan i opustilas' na pol.
- Da, sestra, takaya doza tebe darom ne projdet,- ugryumo zametil Stiv
Grejs.
Devchonka stoyala na kolenyah i tryasla golovoj. Raz ee chut' ne vyrvalo, i
ona prizhala ruku s puncovymi nogtyami ko rtu. Blondinka popytalas' vstat', no
poskol'znulas', upala na bok i bystro zasnula.
Stiv vzdohnul i zakryl okno. Perekativ bryunetku na spinu, on vytashchil
iz-pod nee skomkannoe odeyalo i sunul pod golovu podushku. Zatem podnyal s pola
blondinku, brosil na krovat' i nakryl obeih devushek odeyalom do podborodka.
Stiv Grejs otkryl framugu, vyklyuchil svet i vyshel v koridor. Dver' zaper
snaruzhi otmychkoj, kotoruyu nosil v karmane na cepochke.
- Gostinichnye dela,- edva slyshno skazal on.- Fu, nadoelo.
V koridore uzhe nikogo ne bylo. V otkrytoj dveri - cherez odnu ot nomera
devchonok - gorel svet. Iz komnaty donosilis' negromkie, no vse zhe
nedostatochno tihie dlya polvtorogo nochi, zvuki trombona.
Stiv Grejs voshel v 815-j nomer, zakryl dver' plechom i proshel mimo
vannoj v komnatu, gde nahodilsya odin Korol' Leopardi.
Rukovoditel' orkestra razvalilsya v kresle, ryadom s kotorym na stolike
stoyal vysokij zapotevshij stakan. Igraya na trombone, on tak razmahival im,
chto na medi plyasali ogon'ki.
Stiv zakuril i ustavilsya cherez dym na Leopardi so strannym
poluvostorzhennym, poluprezritel'nym vyrazheniem.
- Zakanchivaj, zheltoshtannik,- negromko posovetoval on.- Ty otlichno
igraesh' na trube, eshche luchshe na trombone, no zdes' ne koncertnyj zal. YA tebya
raz uzhe preduprezhdal. Hvatit, pryach' svoj nasos.
Leopardi izdevatel'ski ulybnulsya, i iz trombona razdalsya skripuchij
zvuk, napominayushchij d'yavol'skij smeh.
- Leopardi delaet to, chto hochet,- naglo ob座avil Korol',- gde hochet i
kogda hochet. Ego eshche nikto ne ostanavlival, legavyj. Isparis'.
Stiv povel plechami i podoshel k vysokomu muzykantu pochti vplotnuyu.
- Spryach'te-ka etu bazuku, maestro,- terpelivo skazal on.- Lyudyam nado
spat'. CHto podelaesh', u kazhdogo svoya strannost'. Ty velikij chelovek na
scene. Vo vseh ostal'nyh mestah ty obychnyj paren' s polnymi monet karmanami
i reputaciej, ot kotoroj vonyaet ot Majami do Kalifornii. YA na rabote, i ya ee
sdelayu, chego by mne eto ni stoilo. Dun' eshche raz v svoyu trubu, i ya zakruchu ee
vokrug tvoej shei.
Leopardi opustil trombon i sdelal bol'shoj glotok iz stakana. Ego glaza
goreli d'yavol'skim ognem. On opyat' podnes trombon ko rtu, napolnil legkie
vozduhom i vydul takoj zvuk, ot kotorogo zakachalis' steny. Zatem vnezapno
vskochil na nogi i udaril Grejsa truboj po golove.
- Nikogda terpet' ne mog gostinichnyh shpikov,- naglo uhmyl'nulsya Korol'
Leopardi.- Ot vas neset, kak iz obshchestvennogo tualeta.
Stiv otstupil na polshaga i potryas golovoj. Zatem ulybnulsya i vlepil
Leopardi poshchechinu. Nesmotrya na kazhushchuyusya legkost' udara, nezadachlivyj
muzykant otletel k krovati i rastyanulsya na polu. Sev, sunul ruku v otkrytyj
chemodan.
Na neskol'ko sekund, kazalos', oba zamerli. Zatem gostinichnyj detektiv
otshvyrnul nogoj trombon i zagasil v steklyannoj pepel'nice sigaru. V ego
chernyh glazah ne bylo ni gneva, ni udivleniya.
- Esli hochesh' nepriyatnostej,- holodno ulybayas', skazal on,- ya k tvoim
uslugam. YA kak raz ottuda, gde ih delayut.
Leopardi slabo ulybnulsya i vytashchil iz chemodana pravuyu ruku, v kotoroj
nahodilsya pistolet. Bol'shim pal'cem snyal s predohranitelya i napravil oruzhie
na Grejsa.
- Poprobuj luchshe eto,- proiznes muzykant i nazhal na spuskovoj kryuchok.
V zakrytoj komnate vystrel progremel, kak raskat groma. Zerkalo komoda
razletelos' vdrebezgi, i odin iz oskolkov, kak lezvie britvy, proshelsya po
shcheke Stiva Grejsa. Iz malen'kogo poreza mgnovenno nachala sochit'sya krov'.
Gostinichnyj detektiv prygnul vpered. Ego pravoe plecho vrezalos' v
obnazhennuyu grud' Leopardi, a levaya ruka vybila pistolet pod krovat'. Stiv
bystro perekatilsya vpravo i vskochil na nogi.
- Ty postavil ne na tu loshadku, priyatel',- hriplo zayavil on.
Grejs shvatil Leopardi za volosy i ryvkom podnyal na nogi. Korol' zaoral
ot boli i dvazhdy udaril detektiva v chelyust', no Stiv tol'ko ulybnulsya. Levoj
rukoj on prodolzhal tyanut' dlinnye i gladkie chernye volosy rukovoditelya
orkestra. Zatem rezko povernul golovu Korolya v storonu, i tretij udar
Leopardi prishelsya v plecho Stiva Grejsa. Stiv vyvernul ruku myzykanta, i tot
upal na koleni, zavopiv ot boli. Detektiv opyat' podnyal Leopardi za volosy,
otpustil ruku i nanes tri korotkih, uzhasnyh, pryamyh udara v zhivot. Otpustiv
volosy, Stiv Grejs udaril v chetvertyj raz, pogruziv v zhivot Korolya Leopardi
pochti ves' kulak.
Leopardi ruhnul na koleni, i ego nachalo rvat'.
Stiv vyshel v vannuyu i snyal s veshalki polotence. Kinul ego v znamenitogo
trubacha, shvyrnul na krovat' otkrytyj chemodan i prinyalsya brosat' v nego veshchi.
Leopardi vyter lico i s trudom podnyalsya na nogi, vse eshche hvataya rtom
vozduh. Belyj, kak prostynya, muzykant pokachnulsya i shvatilsya za komod.
- Odevajsya, Leopardi,- velel Stiv Grejs.- Vprochem, ya mogu tebya
vyshvyrnut' i golym. Mne vse ravno.
Spotykayas' i shchupaya stenu, kak slepoj, Korol' Leopardi poplelsya v vannuyu
komnatu.
Kogda dveri lifta otkrylis', Millar stoyal za stojkoj port'e. Na belom
ispugannom lice nad verhnej guboj temnela nitochka korotko podstrizhennyh
usikov. Pervym iz lifta vyshel Leopardi. Vokrug shei on povyazal sharf, legkoe
pal'to perebrosil cherez reku. Na golove krivo sidela shlyapa. Korol' shel
kak-to neestestvenno, slegka sognuvshis'. Na zelenovato-beloj fizionomii
goreli pustye glaza.
Za nim vyshli Stiv Grejs s chemodanom i Karl, nochnoj shvejcar, s dvumya
sakvoyazhami i dvumya chernymi kozhanymi futlyarami. Stiv podoshel k stojke i
hriplo skazal:
- Schet mistera Leopardi. On s容zzhaet. Glaza Dzhordzha Millera
rasshirilis'.
- YA... ya ne dumayu, Stiv...
- O'kej. YA tozhe ne dumal.
Leopardi slabo ulybnulsya nepriyatnoj ulybkoj i vyshel cherez obitye med'yu
dvustvorchatye dveri, kotorye otkryl Karl. Pered otelem stoyali dva taksi.
Odin voditel' prosnulsya i stal pomogat' shvejcaru gruzit' veshchi Leopardi.
Korol' sel v mashinu, vysunul golovu v otkrytoe okno i medlenno i hriplo
proiznes:
- Mne zhal' tebya, ishchejka, ochen' zhal'.
Stiv Grejs smotrel na nego svoimi nevyrazitel'nymi chernymi glazami.
Taksi tronulos' s mesta, zavernulo za ugol i skrylos' iz vidu. Stiv vytashchil
iz karmana chetvertak i podbrosil v vozduh, gde ego pojmal nochnoj shvejcar.
- Ot Korolya,- zayavil gostinichnyj detektiv.- Sohrani ego - budesh'
pokazyvat' vnukam.
Stiv Grejs vernulsya v otel', ne posmotrev na Millara, podoshel k liftu,
opyat' podnyalsya na vos'moj etazh i otkryl otmychkoj nomer Leopardi. Zaperevshis'
iznutri, on podnyal s pola avtomaticheskij pistolet 32-go kalibra, sunul v
karman i prinyalsya iskat' gil'zu. Ona lezhala okolo musornoj korziny. Kogda
Stiv potyanulsya k blestyashchej gil'ze, ego vnimanie privleklo soderzhimoe
korziny.
Iz obryvkov bumagi cherez neskol'ko minut Stiv Grejs vosstanovil
zapisku. Vse slova byli vyrezany iz gazety i nakleeny na list bumagi.
"Desyat' shtuk vecherom v chetverg, na sleduyushchij den' posle tvoego
vystupleniya v klube "SHalott". Inache zanaves.
Ee brat".
- Gm,- probormotal Stiv Grejs. On slozhil obryvki v konvert s emblemoj
gostinicy, spryatal ego v nagrudnyj karman pidzhaka i zakuril.
- A paren' ne trus,- zametil detektiv.- |togo u nego ne otnyat'... tak
zhe, kak i ego trubu.
Stiv zaper nomer, na mgnovenie prislushalsya v tihom koridore i podoshel k
dveri nomera, gde ostanovilis' dve devushki. On tiho postuchal i prilozhil uho
k dveri. Skripnul stul, priblizilis' shagi.
- CHto nado? - razdalsya holodnyj i sovsem ne sonnyj zhenskij golos. |to
byla ne blondinka.
- Mestnyj detektiv. Mozhno pogovorit' s vami?
- Vy i tak uzhe govorite so mnoj.
- Ne cherez dver', ledi.
- U vas est' otmychka, tak chto otkryvajte sami.
SHagi udalilis'. Stiv Grejs otkryl dver' i tiho voshel. Na stole gorela
lampa s abazhurom. Na krovati gromko hrapela naparnica, odnoj rukoj
vcepivshis' v platinovye volosy. Bryunetka sela na stul u okna i ustavilas' na
detektiva pustymi glazami.
On podoshel k devushke i pokazal na dlinnuyu dyru v pizhame.
- Vam ne tak uzh ploho,- zametil on.- Vy sovsem ne p'yany. |tu dyru
sdelali davno. V chem delo? Reshili potryasti Korolya?
Devushka holodno smotrela na Grejsa, dymila sigaretoj i molchala.
- On s容hal,- ob座asnil Stiv.- Tak chto, sestrenka, nichego ne vyjdet.
Stiv Grejs izuchal devushku chernymi, pronzitel'nymi yastrebinymi glazami.
- Oh! Menya prosto vorotit ot gostinichnyh legavyh,- vyzyvayushche
voskliknula bryunetka, vnezapno rassvirepev. Zatem vskochila, brosilas' v
vannuyu i zaperlas' tam.
Stiv pozhal plechami i poshchupal pul's u spyashchej blondinki - nerovnyj,
chastyj pul's p'yanogo cheloveka.
- CHertovy shlyuhi,- prosheptal on.
Na komode stoyala krasnaya sumka. Stiv Grejs lenivo podnyal ee i brosil.
Ego lico poser'eznelo - sumka upala s tyazhelym stukom. Bystro otkryl ee i
zasunul ruku. Pal'cy kosnulis' holodnogo metalla. Stiv Grejs otkryl sumku
shire i uvidel malen'kij pistolet 25-go kalibra. Zatem zametil obryvok beloj
bumagi. Grejs posmotrel ee na svet - kvitanciya s imenem i adresom. On
spryatal ee v karman i zakryl sumku. Kogda bryunetka vyshla iz vannoj,
gostinichnyj detektiv stoyal u okna.
- CHert poberi, ty vse eshche zdes'? - prorychala devushka.- Znaesh', chto
byvaet s gostinichnymi shpikami, kotorye po nocham zabirayutsya v spal'nyu k ledi
s pomoshch'yu otmychki?
- Ugu,- ravnodushno otvetil Stiv.- U nih byvayut nepriyatnosti. V nih
mogut dazhe strelyat'.
Lico devushki nahmurilos', glaza metnulis' k krasnoj sumke. Grejs
pristal'no nablyudal za nej.
- Znaesh' Leopardi po Frisko? - pointeresovalsya on.- On ne igral zdes'
dva goda. Togda Korol' byl prostym trubachom v deshevom orkestre Vejna
Utigora.
Skriviv guby v prezritel'noj usmeshke, devushka proshla mimo detektiva i
opyat' uselas' na stul u okna.
- Blossem znala,- tupo proiznesla ona.- |to ona na krovati.
- Znala, chto on budet segodnya zdes'?
- Ne tvoe delo.
- Nikak ne mogu ponyat', pochemu on zayavilsya syuda,- zametil Stiv.- Ved'
"Karlton" - tihoe mesto, ne ochen' podhodyashchee dlya ego bujnogo haraktera. Tem
bolee ne mog predstavit', chto kto-to yavitsya syuda doit' ego.
- Predstavlyaj gde-nibud' v drugom meste. Mne nuzhno spat'.
- Spokojnoj nochi, dorogaya,- poproshchalsya Stiv.- Ne zabud' zaperet' dver'.
Hudoj muzhchina s redkimi belokurymi volosami i tonkim licom stoyal okolo
stojki, tarabanya pal'cami po mramornomu verhu. Millar nahodilsya na tom zhe
meste s tem zhe blednym i ispugannym licom. Hudoshchavyj blondin vyryadilsya v
temno-seryj kostyum s platkom, vyglyadyvayushchim iz-pod vorotnika rubashki.
Sozdavalos' vpechatlenie, chto ego tol'ko chto razbudili. On medlenno posmotrel
zelenovatymi glazami na Stiva Grejsa, vyhodyashchego iz lifta. Stiv podoshel k
stojke i brosil klyuch s birkoj.
- Klyuch Leopardi, Dzhordzh,- poyasnil on.- U nego v nomere razbito zerkalo,
a na kovre - uzhin, v osnovnom shotlandskoe viski.- Detektiv povernulsya k
belokuromu muzhchine.- Vy hoteli menya videt', mister Petere?
- CHto proizoshlo? - sprosil Petere napryazhennym golosom, slovno ne
nadeyas' uslyshat' ni slova pravdy.
- Leopardi s dvumya podruzhkami poselilsya na vos'mom, ostal'nye - na
pyatom. Na pyatom vse muzykanty uleglis' spat'. Parochka yavnyh prostitutok
kakim-to obrazom probralas' v nomer cherez odin ot ego. Oni bystro
podruzhilis', i rebyata shumno veselilis' v koridore. Mne udalos' utihomirit'
etih buyanov tol'ko dav neskol'ko opleuh.
- Vytrite shcheku,- holodno proiznes Petere.- U vas tam krov'.
Stiv poter platkom uzhe zasohshuyu tonen'kuyu strujku krovi.
- YA zaper devchonok v ih komnate,- prodolzhil on.- Dvoe labuhov namek
ponyali i otvalili, no Leopardi po-prezhnemu schital, chto zhil'cy hotyat slushat'
ego trombon. YA prigrozil sognut' trubu u nego na shee, i on vrezal mne. V
otvet ya vlepil emu poshchechinu. Paren' vyhvatil pushku i pal'nul v menya.
Detektiv polozhil na stojku pistolet 32-go kalibra. Ryadom postavil
gil'zu.
- Prishlos' nemnogo vpravit' emu mozgi i zatem vyshvyrnut'.
Petere prodolzhal tarabanit' po stojke.
- Da, vy, kak vsegda, dejstvovali s prisushchim vam taktom.
Stiv udivlenno ustavilsya na Petersa.
- On vystrelil v menya,- spokojno povtoril gostinichnyj detektiv,- iz
etoj pushki. Paren' promahnulsya, a esli by popal? Puli legko prohodyat cherez
menya. Mne nravitsya moj zhivot celym i nevredimym, s odnim vhodom.
Petere suzil glaza i proiznes ochen' vezhlivo:
- My vzyali vas kak nochnogo sluzhashchego, tak kak nam ne nravitsya slovo
"gostinichnyj detektiv". No ni gostinichnye detektivy, ni nochnye sluzhashchie ne
vygonyayut zhil'cov, ne posovetovavshis' so mnoj, mister Grejs.
- Paren' strelyal v menya, priyatel',- ne sderzhalsya Stiv.- Usek? YA chto,
byl obyazan podstavit' emu vtoruyu shcheku? - Lico Stiva Grejsa slegka pobelelo.
- Mozhete porazmyslit' eshche i vot nad chem,- kak by ne zamechaya, prodolzhal
Petere.- Kontrol'nyj paket akcij nashego otelya prinadlezhit misteru Uoltersu,
kotoryj takzhe vladeet klubom "SHalott", gde v sredu vecherom nachinaet
vystupat' Korol' Leopardi. Poetomu, mister Grejs, Leopardi dlya nas ne
prostoj klient. YA chto-nibud' zabyl?
- Ugu. CHto menya vyshvyrnuli,- neveselo otvetil Stiv.
- Sovershenno verno, mister Grejs. Spokojnoj nochi, mister Grejs.
Hudoj blondin podoshel k liftu, i Karl povez ego naverh.
Stiv nemnogo rasteryanno posmotrel na Dzhordzha Millara.
- Dzhumbo Uoltere,- negromko povtoril on.- Navernoe, ya slishkom umen i
krut, chtoby doperet', chto eta berloga i "SHalott" prinadlezhat odnomu
cheloveku. |to Petere priglasil Leopardi?
- Dumayu, on,- ugryumo podtverdil Millar.
- Togda pochemu on ne pomestil ego v bashnyu, v dvadcativos'midollarovyj
nomer s balkonom, na kotorom mozhno tancevat' vsyu noch'? Pochemu ego sunuli v
deshevuyu komnatu na vos'mom etazhe? I zachem Kvillan poselil teh devchonok ryadom
s Leopardi?
Millar prigladil chernye usiki.
- Po-moemu, etot vash Korol' prosto skuperdyaj. CHto kasaetsya devchonok, to
ne znayu.
Stiv udaril ladon'yu po stojke,
- Ladno. Menya vyshvyrnuli za to, chto ya ne pozvolil p'yanomu podonku
prevratit' vos'moj etazh v pivnuyu i strelkovyj tir. Kretiny. ZHal', ya budu
skuchat' po gostinice.
- YA tozhe budu skuchat' po tebe, Stiv,- myagko zametil Dzhordzh Millar,- no
nachnu tol'ko cherez nedelyu. S segodnyashnego utra beru nedel'nyj otpusk. U
moego brata domik v Krestlajne.
- Ne znal, chto u tebya est' brat,- rasseyanno proiznes Stiv Grejs. Ego
kulak, lezhashchij na mramornoj stojke, to szhimalsya, to razzhimalsya.
- On redko byvaet v gorode. Zdorovyj paren' - ran'she byl bokserom.
Stiv kivnul i otorvalsya ot stojki.
- Ostatok nochi ya provedu na divane,- skazal on.- Spryach' etot pistolet
kuda-nibud', Dzhordzh.
Byvshij gostinichnyj detektiv holodno ulybnulsya i otpravilsya v komnatu s
radio. On vzbil podushki, zatem vnezapno dostal iz karmana beluyu bumazhku,
kotoruyu vzyal iz krasnoj sumki bryunetki. |to byl nedel'nyj schet miss Merilin
Delorm, |pt 211, "Ridzhlend |partments", 118, Kort-strit.
Spryatav schet v bumazhnik, Stiv ustavilsya na molchashchee radio.
- Stivi, u tebya budet novaya rabotenka,- prosheptal Stiv Grejs.- Ot etogo
dela chto-to uzh ochen' durno pahnet.
On zashel v tesnuyu telefonnuyu kabinu, nahodyashchuyusya v uglu komnaty, brosil
pyatak i nabral nomer rabotayushchej vsyu noch' radiostancii. Tol'ko s chetvertogo
raza emu udalos' prorvat'sya k vedushchemu programmy "Oul".
- Kak naschet togo, chtoby eshche raz prokrutit' plastinku Korolya Leopardi
"Odinochestvo"? - pointeresovalsya on.
- Million zayavok na "Odinochestvo". Tol'ko segodnya my krutili ee dvazhdy.
Kto zvonit?
- Stiv Grejs, nochnoj sluzhashchij otelya "Karlton".
- O, kollega, rabotayushchij po nocham^ Dlya tebya, druzhishche, chto ugodno.
Stiv vernulsya k divanu, vklyuchil radio i ulegsya, polozhiv ruki za golovu.
Minut cherez desyat' iz priemnika polilis' vysokie, prekrasnye zvuki
truby Korolya Leopardi.
- CHert by ego pobral,- probormotal Stiv Grejs, kogda plastinka
zakonchilas'.- Paren', kotoryj umeet tak igrat', mozhet, ya byl slishkom krut s
nim?
Kort-strit nahodilas' v starom ital'yanskom kvartale, pretenduyushchem na
hudozhestvennyj vkus, v kvartale prohodimcev i melkih huliganov. Ulica
prohodila cherez vershinu Banker-Hill. Zdes' mozhno najti kogo ugodno: ot
bogemy do zhulikov, skryvayushchihsya ot policii, ot izyskannyh i utonchennyh dam
dlya vecherinok do lyudej, zhivushchih na posobie po bednosti i ssoryashchihsya s
izmozhdennymi vladelicami prichudlivyh staryh domikov s azhurnymi krylechkami,
parketnymi polami i perilami iz belogo duba, krasnogo dereva i cherkesskogo
oreha.
Kogda-to Banker Hill byl prekrasnym mestechkom. Ot togo vremeni
sohranilsya lish' smeshnoj malen'kij funikuler - "Polet angela", kotoryj to
podnimalsya, to spuskalsya po zheltoj gline s Hill-strit.
Stiv Grejs vzobralsya na vershinu Banker-Hill v polden'. Vysokij,
shirokoplechij, podzharyj muzhchina v horosho sshitom golubom kostyume napravilsya po
ulice pod nezharkimi luchami osennego solnca.
Dojdya do Kort-strit, on povernul nalevo i nachal rassmatrivat' nomera
domov. Nuzhnyj emu nomer okazalsya vtorym ot ugla, naprotiv domika iz krasnogo
kirpicha s vyveskoj, na kotoroj zolotymi bukvami bylo napisano: "Pohoronnoe
byuro Paolo Perrudzhini". Pered vhodom v krasnoe zdanie stoyal smuglyj, sedoj
ital'yanec v vizitke, kuril sigaretu i zhdal ocherednogo klienta.
Nomer 118-j okazalsya trehetazhnym zdaniem meblirovannyh komnat.
Steklyannuyu dver' zakryvala gryaznaya setka. Vosemnadcati dyujmovaya kovrovaya
dorozhka, tusklye dveri s napisannymi tuskloj kraskoj nomerami, v zadnej
chasti zdaniya lestnica s mednymi prut'yami, blestyashchimi v neyarkom svete.
Grejs podnyalsya na vtoroj etazh. 211-ya kvartira, v kotoroj zhila Merilin
Delorm, nahodilas' sprava ot lestnicy. Negromko postuchal i, ne dozhdavshis'
otveta, postuchal eshche raz. Za dver'yu naprotiv kto-to nachal kashlyat'.
Stoya v slaboosveshchennom koridore, Stiv Grejs sprosil sebya, zachem on syuda
prishel. U Delorm byl pistolet. Leopardi poluchil pis'mo s ugrozoj, porval ego
i vybrosil. Miss Delorm pokinula "Karlton" cherez chas posle togo, kak Stiv
skazal ej, chto Leopardi s容hal. I vse zhe...
Stiv vytashchil svyazku klyuchej i prinyalsya izuchat' zamok, okazavshijsya
neslozhnym. Grejs tiho voshel v komnatu i zakryl za soboj dver'.
V nomere caril polumrak, tak kak oba okna zakryvali shtory. Pahlo
pudroj. Obstanovka nebogataya - mebel' svetlogo cveta, dvuspal'naya krovat',
na kotoroj lezhal zhurnal, stoyal podnos, polnyj sigaretnyh okurkov, i
napolovinu pustaya butylka viski. Ryadom s krovat'yu na stule stoyal stakan. Dve
podushki, sudya po vneshnemu vidu, podkladyvalis' pod golovu, tak kak na nih do
sih por sohranilis' vmyatiny.
Na tualetnom stolike valyalas' rascheska s chernymi volosami, podnos s
prinadlezhnostyami dlya manikyura i kuchka rassypannogo poroshka. V vannoj komnate
bylo pusto. V shkafu za krovat'yu viselo ochen' mnogo zhenskoj odezhdy i stoyali
dva chemodana.
Stiv ostanovilsya u krovati i ushchipnul sebya za podborodok.
- Blossem, plyuyushchayasya blondinka, zdes', pohozhe, ne zhivet,- prosheptal
on.- Tol'ko Merilin, bryunetka v rvanyh shtanah.
On opyat' podoshel k tualetnomu stoliku i nachal vydvigat' yashchiki. V
nizhnem, pod rulonom oboev, nashel korobku medno-nikelevyh patronov dlya
avtomaticheskogo pistoleta 25-go kalibra. Zatem prinyalsya razglyadyvat' okurki
so sledami gubnoj pomady. Stiv opyat' ushchipnul sebya za podborodok i rubanul
vozduh rebrom ladoni, kak grebec veslom.
- Pusto,- tiho proiznes on.- Naprasno tratish' vremya, Stivi.
Grejs podoshel k dveri i vzyalsya za ruchku, no peredumal, vernulsya k
krovati i pripodnyal ee.
Na polu, pod krovat'yu, razbrosav, slovno na begu, dlinnye nogi, lezhala
miss Merilin Delorm. Devushka lezhala v ne ochen' chistom plat'e s korotkimi
rukavami. Odin shlepanec kuda-to ischez. Na shee vidnelis' fioletovye sinyaki.
Lico byl cveta temnoj slivy, a v glazah zastyl tusklyj blesk smerti.
Rot tak shiroko raskryt, chto lico kazalos' men'she, chem na samom dele. Telo
bylo holodnee l'da, no vse zhe eshche dovol'no myagkim. Mertva, kak mini mum,
dva-tri chasa, kak maksimum - shest'.
Krasnaya sumka, shiroko raskrytaya tak zhe, kak rot vladelicy, stoyala
ryadom. Stiv ne dotronulsya do ee soderzhimogo, kotoroe bylo razbrosano po
polu. Ni oruzhiya, ni bumag poblizosti Grejs ne zametil.
On opustil krovat', zatem oboshel komnatu, vytiraya vse, chego kasalsya, i
na vsyakij sluchaj mnozhestvo drugih mest.
U dveri snachala prislushalsya, zatem vyshel v koridor. Iz kvartiry
naprotiv vse eshche donosilsya kashel'. Stiv spustilsya vniz, zachem-to zaglyanul v
pochtovye yashchiki i podoshel k dveri s tablichkoj "Upravlyayushchij".
Iz-za dveri donosilsya monotonnyj skrip. On postuchal, i pronzitel'nyj
zhenskij golos velel vhodit'. Stiv otkryl dver', vzyavshis' za ruchku platkom, i
voshel v komnatu.
V centre komnaty v starom bostonskom kresle-kachalke kachalas' nemolodaya
zhenshchina s besformennym telom. Ona imela vse, chto polozheno imet' domohozyajke
s Banker-Hill - kozhu zemlistogo cveta, voloknistye volosy, serye
hlopchatobumazhnye noski. ZHenshchina ustavilas' na Grejsa s interesom dohloj
zolotoj rybki.
- Vy upravlyayushchaya?
ZHenshchina perestala raskachivat'sya i zavopila:
- |j, Dzhejk! K tebe! - i prinyalas' opyat' raskachivat'sya.
Iz-za priotkrytoj dveri razdalsya shum zakryvaemogo holodil'nika, i v
komnatu voshel ochen' bol'shoj muzhchina s bankoj piva. U nego byli odutlovatoe
glupoe lico, nemnogo puka na absolyutno lysoj golove, tolstye bych'ya sheya i
podborodok i karie svinye glazki, takie zhe nevyrazitel'nye, kak u zhenshchiny.
Eshche vchera etomu bugayu ne meshalo by pobrit'sya. Iz vorota rubashki bez
vorotnika vidnelas' ogromnaya volosataya grud'. Dzhejk nosil alye podtyazhki s
gromadnymi pozolochennymi pryazhkami.
Zdorovyak protyanul zhenshchine pivo. Ona vyhvatila u nego banku i zanyla:
- YA tak ustala, chto nichego ne ponimayu.
- Aga,- soglasilsya upravlyayushchij.- Poetomu ty, navernoe, ploho ubrala
koridor.
- YA ubrala ego tak, kak nado,- prorychala zhenshchina i s zhadnost'yu
nakinulas' na pivo.
Stiv posmotrel na Dzhejka i pointeresovalsya:
- Upravlyayushchij?
- On samyj. Dzhejk Stoyanov. 286 funtov bez odezhdy i pochti bez zhira.
- Kto zhivet v 211-m?
Zdorovyak slegka naklonilsya i prosunul pal'cy pod podtyazhki. V ego glazah
nichego ne izmenilos'. Tol'ko kozha na ogromnyh chelyustyah slegka napryaglas'.
- Dama,- nakonec otvetil on.
- Odna?
- CHto-to vy slishkom lyubopytny,- proiznes gromila. On vzyal s kraya
gryaznogo derevyannogo stola sigaru, gorevshuyu nerovno i vonyavshuyu tak, slovno
kto-to podzheg tyufyak. Stoyanov rezkim dvizheniem zasunul okurok v rot, budto
boyalsya, chto rot otkazhetsya prinyat' takoj podarok.
- YA sprashivayu vas,- nastaival Stiv.
- Projdemte na kuhnyu,- rastyagivaya slova, priglasil chelovek-gora.
Zakryv dver', Dzhejk Stoyanov vytashchil iz holodil'nika dve banki piva,
otkryl i protyanul odnu Stivu Grejsu.
- Syshchik?
Stiv othlebnul piva, postavil banku v rakovinu i vytashchil iz bumazhnika
novuyu vizitnuyu kartochku, napechatannuyu etim utrom.
Upravlyayushchij prochital ee, polozhil v rakovinu, zatem perechital eshche raz.
- CHto ona natvorila na etot raz? - provorchal on, gromko prichmokivaya.
Pozhav plechami, Stiv otvetil:
- Nichego osobennogo. Obychnyj spektakl' s porvannoj pizhamoj. Tol'ko na
etot raz fokus ne udalsya.
- Nu i? Vy reshili zanyat'sya etim prekrasnym del'cem?
Stiv Grejs kivnul. Gromila vypustil izo rta oblako dyma i skazal:
- Nu chto zhe, davajte, rassledujte.
- Ne budete vozrazhat', esli ya voz'mu ee pryamo zdes'? Dzhejk Stoyanov
dobrodushno rassmeyalsya.
- Ne vyjdet, bratok,- tak zhe dobrodushno otvetil on.- Ty chastnyj
detektiv. Tak chto ne ochen'-to razoryajsya. Hotya dazhe esli by ty arestoval ee,
mne bylo by naplevat'. Kopy ne ochen' sil'no dosazhdayut Dzhejku Stoyanovu. Tak
chto mozhesh' delat' vse, chto nuzhno.
Stiv molcha smotrel na upravlyayushchego, kotoryj, pohozhe, zainteresovalsya
delom.
- Krome togo,- prodolzhil Dzhejk, razmahivaya sigaroj,- u menya dobroe
serdce. YA nikogda ne zakladyval damu. Nikogda eshche iz-za menya ni odna
devchonka ne popala v pereplet.
Dopiv pivo, upravlyayushchij-rycar' shvyrnul banku v vedro pod rakovinoj,
vystavil vpered lapu i stal medlenno gladit' bol'shim pal'cem o srednij i
ukazatel'nyj.
- Esli budet...- vyrazitel'no nachal Stoyanov.
- A u vas zdorovye lapy,- prerval ego Stiv.- Vy vpolne mogli sdelat'
eto.
- CHto? - korichnevye glazki pogasli i podozritel'no ustavilis' na
chastnogo detektiva.
- Mozhet byt', vy tut i ni pri chem,- kak ni v chem ne byvalo prodolzhil
Stiv Grejs.- No kopy nikogda ne ostavyat v pokoe cheloveka s takimi ruchishchami.
Stoyanov dvinulsya chut' vlevo ot rakoviny. Ego pravaya ruka svobodno
visela, no rot tak iskrivilsya, chto sigara edva ne ugodila v nos.
- V chem delo? - prolayal on.- CHto ty sh'esh' mne, priyatel'?
- Bros',- medlenno otvetil Stiv.- Ee grohnuli, pridushili. Devchonka
naverhu, pod krovat'yu. Po-moemu, vse eto proizoshlo neskol'ko chasov nazad. Eyu
zanimalis' bol'shie ruki, takie, kak u tebya.
Dzhejk Stoyanov mgnovenno vyhvatil otkuda-to revol'ver. Pushka poyavilas'
tak neozhidanno i bystro, chto kazalos', ona vyrosla v ego ruke pryamo iz
vozduha.
Stchv Grejs nahmurilsya i zamer. Gromadnyj upravlyayushchij pristal'no smotrel
na nego.
- A ty krutoj paren',- zametil on.- YA zanimalsya podobnymi delami
dostatochno dolgo i umeyu otlichat' trusa ot hrabreca. Da, priyatel', ty
dovol'no tverd, no ne tverzhe svinca. Vykladyvaj, da pobystree.
- YA postuchal. Otveta ne bylo. Zamok erunda, i ya voshel v komnatu. CHut'
ne prozeval devchonku. Ona sidela, kak vidno, na krovati i chitala zhurnal.
Nikakih sledov bor'by. Pered uhodom ya pripodnyal krovat' i nashel ee. Mertvee
ne byvaet, mister Stoyanov. Spryach'te svoyu pushku. Ved' neskol'ko minut nazad
vy zayavili, chto kopy ne bespokoyat vas.
- I da, i net,- prosheptal gigant.- V lyubom sluchae oni ne prinesut
schast'ya. Vremya ot vremeni oni stavyat mne shishki. CHestno govorya, my vse-taki
ne ochen'-to ladim. Vy chto-to tol'ko chto skazali o moih rukah, mister?
- SHutka,- pokachal golovoj Stiv.- U nee na shee sledy ot nogtej. Vy
chisty, tak kak uspeli obgryzt' nogti.
Stoyanov ne posmotrel na svoi pal'cy. On sil'no poblednel. V chernoj
shchetine blesteli kapel'ki pota. V etot moment v dver', vedushchuyu iz koridora v
komnatu upravlyayushchego, postuchali. Skrip prekratilsya, i zhenshchina pronzitel'no
zakrichala:
- |j, Dzhejk! K tebe! Stoyanov vzdrognul.
- |ta staraya ved'ma ostanetsya v kresle, dazhe esli zagoritsya dom.
On vyskol'znul iz kuhni i zaper za soboj dver'. Stiv Grejs spryatal
vizitku, zatem vytashchil korotkostvol'nyj revol'ver iz levogo karmana, gde
vsegda nosil ego dulom vniz.
V etot mig za stenoj progremeli ne priglushennye vystrely. CHetyre
vystrela prozvuchali tak bystro, chto slilis' v odin grohot.
Stiv udaril v dver' nogoj, no dver' ustoyala. Grejs vyrugalsya, otoshel
podal'she i vrezalsya v dver' levym plechom. Na etot raz ona pala, i chastnyj
detektiv vletel v gostinuyu. ZHenshchina s zemlyanym licom sidela v kachalke,
svesiv golovu naboh. Pryad' volos myshinogo cveta navisla nad kostlyavym lbom.
- Strelyayut? - glupo sprosila ona.- Gde-to ryadom. Dolzhno byt', na ulice.
Stiv vyskochil v koridor.
Dzhejk Stoyanov vse eshche stoyal na nogah futah v desyati ot dveri. Vhodnaya
dver' byla otkryta. Upravlyayushchij skreb skryuchennymi pal'cami po stene. U ego
nog lezhal revol'ver. Neozhidanno levoe koleno Stoyanova podognulos', i on
opustilsya na pol.
Iz odnoj dveri vyglyanula surovogo vida zhenshchina i srazu zhe spryatalas'.
Iz-za ee dveri totchas zhe razdalis' gromkie zvuki radio
Dzhejk s trudom vstal. No levaya noga tak sil'no drozhala, chto on opyat'
byl vynuzhden opustit'sya na koleni. Upravlyayushchij shvatil revol'ver i popolz k
vhodnoj dveri. Zatem upal na zhivot i popytalsya polzti na zhivote, carapaya
lico ob uzkuyu kovrovuyu dorozhku.
Nakonec telo Dzhejka Stoyanova obmyaklo. On zamer, iz ruki vypal
revol'ver.
Stiv vyskochil na ulicu. Kogda on sobralsya strelyat', seryj avtomobil'
uzhe skrylsya za uglom.
Iz doma naprotiv vyshel muzhchina, Grejs pobezhal za mashinoj, na begu
spryatav revol'ver. Kogda chastnyj detektiv dobezhal do ugla, seryj avtomobil'
uzhe skrylsya. Stiv pereshel na shag i nakonec ostanovilsya.
V polukvartale kakoj-to chelovek vyshel iz mashiny i napravilsya v
zakusochnuyu. Stiv popravil shlyapu i poshel tuda zhe.
Podojdya k stojke, zakazal kofe. CHerez neskol'ko minut donessya voj
siren.
Stiv vypil eshche chashku kofe. Zatem zakuril i poshel po Pyatoj k
funikulernoj stancii, ryadom s kotoroj on ostavil svoyu mashinu. Sel v
avtomobil' i poehal v Vermont, gde segodnyashnim utrom poselilsya v malen'kom
otele.
Bill Dokeri, upravlyayushchij kluba "SHalott", raskachivalsya na kablukah i
pozevyval. Skuchno. Mertvyj chas - vremya pozdnih koktejlej, slishkom rano dlya
obeda i tem bolee rano dlya delovyh vstrech v klube, kotorye v osnovnom
svodilis' k azartnym igram sredi vysshego sveta.
Dokeri byl krasivym muzhchinoj v golubom pidzhake s temno-bordovoj
gvozdikoj. Iz-pod slovno lakirovannyh volos vidnelis' dva dyujma lba,
priyatnye cherty lica, nablyudatel'nye karie glaza s ochen' dlinnymi zagnutymi
resnicami, kotorye on neredko opuskal, simuliruya trusost', chtoby
sprovocirovat' na draku p'yanyh posetitelej-skandalistov.
SHvejcar v livree otkryl otdelannuyu hromom dver', i v foje voshel Stiv
Grejs.
Dokeri ne spesha napravilsya vstretit' gostya. Stiv razglyadyval vysokoe
foje so stenami, otdelannymi matovym steklom, myagko osveshchennym nahodyashchimisya
szadi lampami. Na stekle byli vygravirovany parusnye korabli, dikie zveri,
siamskie pagody, yukatanskie hramy. "SHalott" byl shikarnym klubom. Iz bara
sleva donosilsya negromkij shum golosov, pochti zaglushaya ispanskuyu muzyku,
izyskannuyu, kak reznoj veer.
Dokeri chut' naklonil prilizannuyu golovu.
- CHem mogu sluzhit'?
- Korol' Leopardi zdes'?
Bill Dokeri srazu poteryal interes.
- Rukovoditel' orkestra? On nachinaet vystupat' zavtra vecherom.
- YA dumal, on gde-to zdes'... mozhet, repetiruet.
- Vy ego drug?
- Znakomyj. YA ne ishchu u nego rabotu, esli vy eto
imeete v vidu.
Dokeri nachal raskachivat'sya na kablukah. Sudya po vsemu, Leopardi byl dlya
nego pustym mestom. Upravlyayushchij slegka ulybnulsya.
- YA videl ego tol'ko chto v bare,- i on pokazal kvadratnym
podborodkom-skaloj na bar.
V zapolnennom na tret' teplom i uyutnom bare caril polumrak. V svodchatom
prohode raspolozhilsya malen'kij ispanskij orkestr, igrayushchij nebol'shie
soblaznitel'nye p'esy, bol'she pohozhie na scenki iz zhizni, chem na muzyku.
Tancevat' bylo negde, tak kak pochti vse mesto zanimali stoyashchie ne ochen'
tesno malen'kie kruglye stoliki i udobnye stul'ya. Vdol' sten raspolagalis'
siden'ya. Mezhdu stolikami, kak babochki, porhali oficianty.
Stiv Grejs uvidel Leopardi s devushkoj v dal'nem uglu. Po obe storony ot
nih nahodilis' pustye stoliki. Ot podrugi Korolya mozhno bylo upast' v
obmorok.
Sobesednica Leopardi proizvodila vpechatlenie vysokoj zhenshchiny. U nee
byli ognenno-ryzhie volosy, slovno vy smotrite na ogon' cherez oblako pyli. Na
golove - liho zalomlennyj chernyj barhatnyj beret s dvumya serebryanymi
bulavkami-babochkami, ukrashennymi per'yami. CHerez plecho krasnogo sherstyanogo
plat'ya svisal goluboj pesec kak minimum dvuhfutovoj dliny. V ogromnyh
dymno-golubyh glazah zastyla skuka. Levoj rukoj v perchatke devushka dvigala
po stoliku malen'kij stakan.
Leopardi chto-to govoril, naklonivshis' k nej. Ego plechi kazalis' ochen'
shirokimi v meshkovatom svetlo-korichnevom sportivnom pidzhake. Podojdya k nim
poblizhe, Stiv uslyshal uverennyj smeh Korolya Leopardi.
Grejs uselsya za sosednij stolik. Leopardi zametil dvizhenie i s dosadoj
vzglyanul na chastnogo detektiva. Ego glaza rasshirilis' i zablesteli, a vse
telo medlenno povernulos', kak na sharnire.
Muzykant polozhil dovol'no malen'kie, izyashchnye ruki na stol po obe
storony ot stakana i ulybnulsya. Otodvinul stul i vstal. S teatral'noj
izyskannost'yu dotronulsya do tonen'kih usikov i medlenno proiznes:
- Sukin syn!
Muzhchina, sidyashchij nepodaleku, povernul golovu i nahmurilsya. Oficiant,
brosivshijsya bylo k Leopardi, zamer i rastayal mezhdu stolikov. Devushka
udivlenno posmotrela na Stiva Grejsa, zatem otkinulas' na spinku stula,
namochila konchik pal'ca pravoj ruki i prigladila brov'.
Stiv vstal. Ego shcheki vnezapno pokrasneli.
- Vchera noch'yu ty koe-chto zabyl v otele,- negromko skazal on.- Po-moemu,
tebe sleduet chto-to predprinyat'.
Detektiv protyanul slozhennuyu zapisku. Vse eshche ulybayas', Leopardi
rassmatrival list zheltoj bumagi s nakleennymi obryvkami beloj. Korol'
skomkal bumazhku i brosil na pol.
On sdelal shag k Stivu i povtoril gromche:
- Sukin syn!
Muzhchina, sidyashchij za stolikom nepodaleku i slyshavshij pervoe vosklicanie,
rezko vstal i otchetlivo proiznes:
- Mne ne nravitsya, kogda podobnye slova govoryat v prisutstii moej zheny.
Dazhe ne vzglyanuv na nego, Leopardi posovetoval:
- Idi k chertu vmeste so svoej zhenoj!
Lico vozmushchennogo muzha prinyalo temno-krasnyj ottenok. ZHenshchina, sidyashchaya
ryadom s nim, vstala, vzyala sumochku i pal'to i otoshla ot stolika. Posle
sekundnogo zameshatel'stva muzhchina posledoval za nej. Vse posetiteli sejchas
nablyudali za Leopardi i Grejsom. V dveryah, vedushchih v foje, mel'knul
oficiant, rastvorivshijsya mezhdu stolikov.
Leopardi sdelal vtoroj, bolee dlinnyj shag i nanes udar v chelyust'. Stiv
pokachnulsya i oblokotilsya na sosednij stolik, oprokinuv pri etom stakan. On
povernulsya, chtoby izvinit'sya, no v etot moment Leopardi, kak koshka, prygnul
k nemu i udaril Grejsa po zatylku.
V bar vbezhal Dokeri. On ottolknul dvuh oficiantov, okazavshihsya na puti,
i brosilsya v ugol, pokazyvaya v ulybke vse zuby.
Stiv otskochil ot Leopardi i hriplo progovoril:
- Podozhdi minutu, idiot, eto ne vse... eshche...
Leopardi udaril v rot. Iz guby detektiva potekla strujka krovi i
zablestela na podborodke. Devushka s ryzhimi volosami, poblednev ot gneva,
shvatila sumochku i nachala vstavat' iz-za stola. Neozhidanno Leopardi
razvernulsya i otoshel ot Grejsa. Dokeri vytyanul ruku, chtoby ostanovit' ego,
no Korol' ottolknul ee i vyshel iz bara.
Vysokaya ryzhaya devushka polozhila sumochku i uronila na pol platok. Ona
spokojno posmotrela na Stiva i posovetovala takim zhe spokojnym golosom:
- Vytrite s podborodka krov', poka ona ne zapachkala rubashku.
V ee melodichnom, hriplovatom golose slyshalis' muzykal'nye treli.
K stoliku podoshel Bill Dokeri s surovym licom i krepko vzyal Stiva za
ruku.
- |j, ty, hvatit! Poshli!
CHastnyj detektiv ne svodil glaz so znakomoj Korolya Leopardi. On vyter
rot platkom i slegka ulybnulsya. Dokeri ne mog sdvinut' ego s mesta, skol'ko
ni staralsya. Upravlyayushchij otpustil ruku i sdelal znak dvum oficiantam,
kotorye zashli k Grejsu so spiny, no ne tronuli.
Stiv akkuratno potrogal gubu i posmotrel na pyatna krovi na platke. On
povernulsya k pare, sidyashchej za stolom, na kotoryj on opersya, i izvinilsya:
- Mne ochen' zhal'. YA poskol'znulsya.
ZHenshchina, chej stakan on oprokinul, prikladyvala k plat'yu malen'kuyu
salfetku s bahromoj. Ona ulybnulas' i progovorila:
- Nichego strashnogo. Vy ne vinovaty.
Dva oficianta szadi vnezapno shvatili ruki Stiva. No Dokeri pokachal
golovoj, i oni otpustili chastnogo detektiva. Bill Dokeri ozabochenno
pointeresovalsya:
- Vy udarili ego?
- Net
- Skazali chto-nibud' obidnoe?
- Net.
Devushka nagnulas' za lezhashchim na polu platkom. |to otnyalo u nee paru
sekund. V konce koncov podnyav ego, ona opyat' sela za uglovoj stolik i
ob座asnila:
- Vse v poryadke, Bill. Prosto ocherednaya vyhodka Leopardi.
- Gm? - burknul Dokeri. Zatem on, povernuv tolstuyu sheyu, usmehnulsya i
posmotrel na Stiva.
- On vydal mne tri horoshih opleuhi, prichem raz dvinul szadi. YA sdachi ne
dal,- ugryumo skazal Stiv Grejs.- Vy vyglyadite dovol'no neploho. Mozhete tozhe
poprobovat'.
Bill Dokeri ocenil ego vzglyadom i otvetil rovnym golosom:
- Vasha vzyala. Vryad li u menya chto-nibud' poluchitsya... Ubirajtes' otsyuda!
- rezko prikazal on oficiantam. Kogda oni otoshli, upravlyayushchij ponyuhal
gvozdiku i spokojno ob座avil: - My ne lyubim draki.
Eshche raz ulybnuvshis' devushke, Bill Dokeri otoshel ot stolika,
perebrasyvayas' vremya ot vremeni slovami so znakomymi posetitelyami, i skrylsya
v foje.
Stiv opyat' dotronulsya do guby, spryatal platok i prinyalsya obyskivat' pol
glazami.
- Dumayu, to, chto vy ishchete, nahoditsya v moem platke,- spokojno zayavila
ryzhaya.- Prisazhivajtes'.
U devushki byl zapominayushchijsya golos. Sozdavalos' vpechatlenie, budto vy
uzhe ego slyshali ran'she.
Stiv Grejs sel naprotiv na stul, na kotorom sidel Korol' Leopardi.
- YA ugoshchayu,- zayavila podruga muzykanta.- Ved' ya byla s nim.
- Koka-kola i neskol'ko kapel' gor'koj nastojki,- skazal oficiantu
Stis.
- Madam? - pointeresovalsya oficiant.
- Brendi s sodovoj. Tol'ko pobol'she sodovoj, pozhalujsta.
Oficiant poklonilsya i pospeshil vypolnyat' zakaz.
- Koka, chut' razbavlennaya gor'koj nastojkoj,- izumlenno povtorila
devushka.- V Gollivude bol'she vsego mne nravitsya, chto vstrechaesh' tak mnogo
nenormal'nyh.
Stiv zaglyanul v ee glaza i tiho skazal:
- YA ne hronicheskij alkogolik, kotoryj vyhodit iz doma na polchasa vypit'
kruzhku piva, a prosypaetsya gde-nibud' v Singapure s ogromnoj borodoj.
- Ne veryu ni odnomu vashemu slovu. Davno znaete Leopardi?
- So vcherashnej nochi. My s nim ne ochen' poladili.
- YA eto zametila,- hriplo rassmeyalas' ryzhaya.
- Vernite mne tu bumagu, ledi.
- O, vy okazyvaetsya iz porody neterpelivyh. Kuda speshit' - u nas mnogo
vremeni. Vy ne iz kino?
- Net, chert voz'mi.
- YA tozhe. Slishkom vysoka. Krasavcam prihoditsya zalezat' na stul, chtoby
prizhat' menya k grudi.
Oficiant prines stakany, graciozno vzmahnul salfetkoj i skrylsya.
- Dajte mne tu bumagu, ledi,- spokojno, no upryamo nastaival Stiv Grejs.
- Mne ne nravitsya vashe "ledi". Na moj vzglyad, zvuchit slishkom
po-faraonski.
- YA ne znayu, kak vas zovut.
- YA tozhe ne znayu vashe imya. Gde vy poznakomilis' s Leopardi?
Stiv vzdohnul. Sejchas malen'kij ispanskij orkestr igral kakuyu-to
zadushevnuyu melodiyu, edva slyshnuyu iz-za shuma posetitelej.
Slegka nakloniv golovu, Stiv prislushalsya.
- Na poltona fal'shivyat,- ob座avil on.- Proizvodit dovol'no neobychnyj
effekt.
Devushka vzglyanula na nego s novym interesom.
- YA by nikogda etogo ne zametila,- skazala ona.- Hotya ya, kak
utverzhdayut, dovol'no neplohaya pevica. No vy ne otvetili na moj vopros.
- Vchera noch'yu ya eshche rabotal syshchikom v otele "Karlton",- medlenno
proiznes Stiv.- Hotya menya i nazyvali nochnym sluzhashchim, ya vypolnyal obyazannosti
gostinichnogo detektiva. Leopardi vchera ostanovilsya v "Karltone" i ustroil
koncert, a ya slishkom rezko uspokoil i vyshvyrnul ego. Administraciya tozhe ne
stala ceremonit'sya so mnoj.
- Nachinayu ponimat',- zadumchivo skazala devushka.- On - Korol', a vy...
dovol'no yarkij predstavitel' otryada domashnih detektivov.
- CHto-to vrode etogo. A sejchas, pozhalujsta...
- Vy tak i ne predstavilis'.
Stiv vytashchil iz bumazhnika odnu iz novyh vizitok i polozhil na stol. Poka
devushka chitala kartochku, on neskol'ko raz othlebnul iz stakana.
- Krasivoe imya,- medlenno skazala ryzhaya,- no adres ostavlyaet zhelat'
luchshego. I eto "CHastnyj detektiv" tozhe ne ochen' horosho. Nuzhno napechatat'
malen'kimi bukvami v nizhnem levom uglu: "Rassledovaniya".
- Pust' budet po-vashemu,- uhmyl'nulsya Stiv.- A teper' bud'te dobry...
Neozhidanno devushka protyanula ruku i vyronila skomkannuyu bumazhku.
- Konechno, ya ee ne chitala, i konechno, mne by ochen' hotelos' prochitat'.
Nadeyus', vy mne doveryaete,- ona opyat' posmotrela na kartochku,- Stiv. Da,
vasha kontora dolzhna raspolagat'sya v georgianskom ili ul'trasovremennom
zdanii na Sansete v rajone Vos'midesyatyh. I poslednee - odevajtes' poyarche,
Stiv. CHtoby ne vydelyat'sya v etom gorode, nuzhno odevat'sya, kak popugaj.
Grejs ulybnulsya ryzhej sobesednice. V ego gluboko sidyashchih chernyh glazah
vspyhnuli ogon'ki. Devushka spryatala kartochku v sumochku, popravila nakidku i
vypila polstakana brendi.
- Mne pora,- devushka podozvala oficianta i rasplatilas'. Kogda oficiant
otoshel, ona vstala.
- Syad'te! - rezko prikazal Stiv.
Ona udivlenno posmotrela na chastnogo detektiva. Zatem opyat' sela,
otkinulas' na podushki, ne svodya udivlennyh glaz so Stiva Grejsa. Stiv
naklonilsya cherez stolik i pointeresovalsya:
- A kak dolgo vy znaete Leopardi?
- Ne odin god, hotya ya somnevayus', chto eto vas kasaetsya. Radi boga,
tol'ko ne nachinajte komandovat'. Nenavizhu vlastnyh muzhchin. Kogda-to ya pela s
nim, pravda nedolgo. S Leopardi nevozmozhno rabotat' dolgo. Nadeyus', vy
ponimaete, chto ya imeyu v vidu?
- No vy pili s nim.
Ona slegka kivnula i pozhala plechami.
- On zavtra nachinaet zdes' igrat' i pytalsya sejchas ugovorit' menya opyat'
vystupat' s nim. YA otkazalas', no mne, mozhet, pridetsya nedelyu-dve propet'
zdes'. Vladelec "SHalotta" vladeet i moim kontraktom, a takzhe radiostanciej,
na kotoroj ya mnogo rabotayu.
- Dzhumbo Uoltere,- zadumchivo proiznes Stiv Grejs.- Govoryat, on upryam,
no spravedliv. Hotelos' by vstretit'sya s nim. Teper' pridetsya kak-to
zarabatyvat' na kusok hleba.
CHastnyj detektiv protyanul skomkannuyu bumazhku.
- Imya...
- Dolores CHiozza.
Stiv medlenno povtoril imya i familiyu.
- Otlichnye imya i familiya. YA slyshal mnogo pesen v vashem ispolnenii. Vy
ne poete na potrebu, kak bol'shinstvo vysokooplachivaemyh pevichek,- glaza
detektiva zablesteli.
Devushka razvernula bumazhku i, ne spesha, prochitala ee s nepronicaemym
licom, zatem sprosila spokojnym golosom:
- Kto ee porval?
- Dumayu, Leopardi. Vchera noch'yu v ego nomere ya nashel obryvki v korzine.
U parnya est' harakter, ili on tak chasto poluchaet podobnye pis'ma, chto oni
perestali na nego dejstvovat'.
- On mog eshche podumat', chto eto rozygrysh,- Dolores CHiozza ravnodushno
posmotrela na Grejsa i vernula list.
- Vozmozhno. No esli on tot paren', kakim ego opisyvayut, to odno iz
podobnyh pisem okazhetsya nastoyashchim, i chelovek, napisavshij ego, ne ostanovitsya
na prostom shantazhe.
- Da, on tot paren', kakim ego opisyvayut,- podtverdila Dolores.
- Znachit, zhenshchine... vooruzhennoj zhenshchine netrudno raskvitat'sya s nim?
Dolores CHiozza prodolzhala pristal'no izuchat' vysokogo detektiva.
- Net. I mnozhestvo lyudej s udovol'stviem ej by pomogli. Na vashem meste
ya by vse eto zabyla. Esli on nuzhdaetsya v zashchite, to Uoltere zashchitit ego
luchshe, chem policiya ili vy. A esli zashchita ne nuzhna, to tem bolee, komu kakoe
delo. Mne lichno naplevat'. |to uzh tochno.
- A vy sami dovol'no upryamy, miss CHiozza... v otnoshenii nekotoryh
veshchej.
Devushka promolchala. Na ee slegka poblednevshem lice poyavilos' zhestkoe
vyrazhenie.
Stiv dopil koka-kolu, otodvinul stul i potyanulsya k shlyape.
- Spasibo za koka-kolu, miss CHiozza. Teper', posle nashej vstrechi ya s
eshche bol'shim neterpeniem budu zhdat' vashih pesen.
- Vy chto-to stali ochen' oficial'nym,- zametila devushka.
- Poka, Dolores,- ulybnulsya Stiv.
- Poka, Stiv. Schastlivo... v nelegkoj rabote chastnogo detektiva. Esli ya
chto-nibud' uznayu...
Stiv Grejs napravilsya mezhdu stolikov k vyhodu.
Nachalo temnet'. V prohladnom osennem vozduhe gorelo more ognej
Los-Andzhelesa i Gollivuda. CHistoe nebo, slovno v poiskah bombardirovshchikov,
borozdili luchi prozhektorov.
Stiv Grejs poehal po bul'varu Sanset na vostok. Na uglu Sanseta i
Fejrfaks avenyu kupil vechernyuyu gazetu, no ne nashel ni slova o proisshestvii na
Kort-strit, 118.
Pouzhinal v malen'kom kafe ryadom s otelem i otpravilsya v kino. Posle
fil'ma kupil "Tribyun", v kotorom i nashel interesuyushchie ego novosti.
Policiya schitala, chto Dzhejk Stoyanov mog zadushit' devchonku, no nikakih
sledov bor'by ne nashli. Devushka okazyvaetsya byla stenografistkoj, no v
moment ubijstva nigde ne rabotala. Ee fotografiyu pochemu-to ne pomestili.
Gazeta tisnula tol'ko foto Stoyanova, ochen' smahivayushchee na policejskij
snimok. Faraony razyskivayut muzhchinu, s kotorym besedoval Dzhejk Stoyanov
nezadolgo do smerti. Neskol'ko svidetelej pokazali, chto s upravlyayushchim
razgovarival vysokij chelovek v temnom kostyume. Bol'she o tainstvennom
neznakomce policiya nichego ne znala, esli tol'ko oni, konechno, ne reshili
popriderzhat' informaciyu.
Stiv kislo ulybnulsya i vypil eshche odnu chashechku kofe. K sebe v nomer on
podnyalsya bez neskol'kih minut odinnadcat'. Kogda detektiv otkryl dver',
zazvonil telefon.
Stiv zakryl dver' i zamer v temnote, vspominaya, gde nahoditsya telefon.
Stupaya, kak koshka, v temnoj komnate, on podoshel k telefonu, stoyashchemu na
nizhnej polke stolika, i opustilsya v kreslo.
- Allo?
- Stiv? - v trubke razdalsya hriplyj, drozhashchij golos, v kotorom
slyshalos' napryazhenie.
- Da, eto Stiv. YA vas slyshu i znayu, kto vy.
- Eshche by. Ved' vy nastoyashchij detektiv,- na drugom konce provoda slabo
rassmeyalis'.- Pohozhe, ya budu vashej pervoj klientkoj. Ne mogli by vy
nemedlenno priehat' ko mne? Renfru-strit, 2412, eto v kvartale ot Fauntina.
Moe bungalo poslednee.
- Konechno, priedu,- poobeshchal Stiv.- A v chem delo?
Devushka zamolchala. Ryadom s otelem razdalsya avtomobil'nyj signal, i po
potolku propolzla polosa sveta. Posle pauzy nizkij golos otvetil ochen'
medlenno:
- Leopardi. YA ne mogu ot nego izbavit'sya. On... on lezhit u menya v
spal'ne,- i devushka tut zhe neestestvenno rassmeyalas'.
Stiv szhal trubku tak sil'no, chto zabolela ruka. On skazal rovnym,
gluhim golosom:
- Otlichno. |to vam obojdetsya v dvadcat' bakov.
- Konechno. Tol'ko potoropites', pozhalujsta.
Detektiv polozhil trubku i razvalilsya v kresle, hriplo dysha v temnote.
Sdvinul shlyapu na zatylok, zatem rezkim ryvkom nadvinul na glaza i gromko
rassmeyalsya,
- CHert! - proiznes on.- Vot eto zhenshchina!
Stiv Grejs bez truda nashel 2412-j na Renfru. Kirpichnaya stena otdelyala
vladenie miss CHiozza ot cerkvi. Pered domom pod svetom luny serebrilas'
dlinnaya, akkuratno podstrizhennaya luzhajka.
Podnyavshis' na dve stupen'ki, Stiv podoshel k dveri, po obe storony
kotoroj viseli fonari. V zareshechennoe smotrovoe okoshko vyglyanulo malen'koe
oval'noe lichiko s krasnym rotikom, vyshchipannymi brovyami i volnistymi
kashtanovymi volosami. Devushka voprositel'no vzglyanula pohozhimi na dva svezhih
blestyashchih kashtana glazami.
Stiv vybrosil sigaretu i nastupil na nee.
- Miss CHiozza zhdet menya. YA Stiv Grejs.
- Miss CHiozza otdyhaet, ser,- otvetila devushka, naglo ulybnuvshis'.
- Bros', malyshka. Menya zhdut.
Okoshechko zahlopnulos', i Stiv ostalsya odin. On nahmurilsya i prinyalsya
rassmatrivat' luzhajku. O'kej. Mne vse ravno. Poezdka pod lunoj stoit
dvadcati bakov.
SHCHelknul zamok, i dver' raspahnulas'. Grejs proshel mimo sluzhanki v
tepluyu, uyutnuyu komnatu, obituyu staromodnym sitcem. Lampy i torshery byli ne
novymi, ne starymi, i ih bylo dostatochno, i raspolozheny oni byli v nuzhnyh
mestah. Za mednym ekranom nahodilsya ochag, ryadom divan, v uglu na bare stoyalo
radio.
- Izvinite, ser,- natyanuto proiznesla sluzhanka.- Miss CHiozza zabyla
predupredit' menya. Sadites', pozhalujsta.
Na devushke byla korotkaya yubka, prosvechivayushchie shelkovye noski i tufel'ki
na chetyrehdyujmovoj shpil'ke.
Kogda sluzhanka vyshla iz gostinoj, Stiv sel, polozhil shlyapu na koleno i
nahmurilsya, ustavivshis' v stenu. On vytashchil sigaretu, pokatal mezhdu pal'cami
i, razdaviv, shvyrnul v kamin.
V gostinuyu voshla Dolores CHiozza v zelenoj barhatnoj pizhame. Devushka
krutila koncom dlinnogo poyasa s zolotoj bahromoj, slovno sobiralas' brosit'
ego, kak lasso, i vymuchenno ulybalas'. Na ustalom lice chut' vzdragivali
golubovatye veki.
Stiv vstal i prinyalsya nablyudat', kak iz-pod shtanov pokazyvayutsya zelenye
saf'yanovye domashnye tufli. Kogda hozyajka podoshla, on posmotrel na ee lico i
gluho skazal:
- Privet.
Dolores CHiozza pristal'no posmotrela na chastnogo detektiva, zatem
proiznesla vysokim golosom:
- Znayu, chto uzhe pozdno, no ya takzhe znayu, chto vy privykli k nochnym
dezhurstvam. Poetomu ya podumala, chto my dolzhny pogovorit'... Prisazhivajtes'.
Ona slegka povernula golovu i k chemu-to prislushalas'.
- Nikogda ne lozhus' ran'she dvuh,- uspokoil ee Stiv.- Tak chto nichego
strashnogo.
Devushka pozvonila v kolokol'chik, visevshij ryadom s kaminom. CHerez
neskol'ko sekund poyavilas' sluzhanka.
- Prinesite led, Agata. Potom mozhete idti domoj - uzhe dovol'no pozdno.
- Da, mem,- devushka ischezla.
Nastupilo pochti osyazaemoe molchanie. Hozyajka rasseyanno vytashchila iz yashchika
sigaretu i sunula mezhdu gubami. Stiv neuklyuzhe chirknul spichkoj o podoshvu
bashmaka. Devushka podnesla konchik sigarety k plameni, tverdo glyadya
dymno-golubymi glazami v chernye glaza detektiva. Zatem slegka pokachala
golovoj.
Sluzhanka prinesla mednoe vederko so l'dom. Agata pododvinula k divanu
nizkij indijskij stolik, postavila na nego vederko so l'dom, sifon, stakany,
lozhki i treugol'nuyu butylku, pokrytuyu serebryanoj filigran'yu.
- Nalejte, pozhalujsta,- poprosila Dolores. Stiv smeshal dva koktejlya.
Devushka othlebnula iz svoego stakana i pokachala golovoj.
- Slishkom slabyj.- I posle togo, kak on dobavil viski, pohvalila: -
Teper' luchshe.- Dolores CHiozza otkinulas' na spinku divana.
V komnatu opyat' voshla sluzhanka. Na volnistyh kashtanovyh volosah pod
lihim uglom sidela krasnaya shlyapka. Agata nadela seroe lal'to, ukrashennoe
prekrasnym mehom. V ruke ona nesla chernuyu sumku, v kotoroj moglo by
pomestit'sya soderzhimoe prilichnogo holodil'nika.
- Spokojnoj nochi, miss Dolores,- poproshchalas' devushka.
- Dobroj nochi, Agata.
Agata tiho zakryla za soboj vhodnuyu dver', i po dorozhke zastuchali ee
kabluchki. Dvazhdy hlopnula dverca mashiny, zarabotal motor. SHum motora vskore
stih, i dom okutala tishina - Dolores CHiozza zhila v spokojnom rajone.
Stiv postavil stakan na mednyj podnos, pristal'no vzglyanul na hozyajku i
sprosil hriplym golosom:
- My izbavilis' ot nee?
- Da, ona ezdit domoj na svoej mashine. YA sama ne lyublyu sidet' za rulem,
i Agata privozit menya v moej mashine, kak bylo segodnya vecherom.
- Nu, chego zhe vy teper' zhdete?
Ryzhaya pevica ne svodila vzglyada s mednogo ekrana i nezazhzhennogo kamina
s gazovymi brevnami. Posle dolgoj pauzy Dolores CHiozza otvetila:
- Smeshno, chto ya pozvonila ne Uoltersu, a vam. On by sumel zashchitit' menya
luchshe vas. Tol'ko Uolters by mne ne poveril. YA podumala, chto, mozhet, vas
udastsya ubedit'. YA ne priglashala Leopardi. Naskol'ko mne izvestno, tol'ko my
na vsem belom svete znaem, chto on zdes'.
CHto-to v ee golose zastavilo Grejsa napryach'sya.
Dolores vytashchila iz nagrudnogo karmana zelenoj barhatnoj pizhamy
malen'kij nakrahmalennyj platok, vyronila ego, bystro podnyala i prizhala ko
rtu. Vnezapno, ne proiznesya ni slova, ona nachala drozhat', kak osinovyj list,
- Kakogo cherta! - ne sderzhalsya Stiv.- YA mogu spravit'sya s etim podonkom
odnoj levoj. YA bez truda vyshvyrnul ego vchera noch'yu, kogda on byl vooruzhen i
dazhe strelyal v menya.
Golova devushki povernulas', i na detektiva ustavilis' rasshirennye
glaza.
- No eto ne mog byt' moj pistolet! - voskliknula pevica gluhim golosom.
- CHto? Konechno, net... Podozhdite...
- Sejchas eto moj pistolet. Vy segodnya skazali, chto vooruzhennaya zhenshchina
mozhet legko rasschitat'sya s nim.
Stiv Grejs neponimayushche smotrel na hozyajku. Ego lico poblednelo, i on
otkashlyalsya.
- On ne p'yan, Stiv,- negromko ob座asnila Dolores CHiozza.- On mertv.
Leopardi lezhit v moej posteli, v zheltoj pizhame s moim pistoletom v ruke. Vy
zhe s samogo nachala ponyali, chto on byl ne prosto p'yan, Stiv?
Detektiv vskochil, kak pruzhina, i zamer, razglyadyvaya devushku. Zatem
obliznul guby i posle dolgoj pauzy predlozhil:
- Davajte vzglyanem na nego.
Spal'nya nahodilas' v zadnej chasti doma. Dolores vytashchila iz karmana
klyuch i otkryla dver'. Okna zakryvali venecianskie shtory, na stolike gorela
lampa. Stiv molcha voshel v komnatu, stupaya, kak koshka.
Leopardi raskinulsya poseredine krovati. V smerti etot krupnyj, krasivyj
muzhchina, ch'e lico pokrylos' voskovoj blednost'yu, stal teryat' real'nost'.
Sejchas dazhe ego usy kazalis' prikleennymi. Sozdavalos' vpechatlenie, chto ego
poluotkrytye, nevidyashchie glaza, pohozhie na mramornye shariki, nikogda ne
videli. Trubach lezhal na spine na prostynyah. V iznozh'i krovati valyalos'
skomkannoe odeyalo.
Na Korole byla zheltaya pizhama s otlozhnym vorotnikom. Tonkaya tkan' na
grudi potemnela ot krovi, kotoraya prosachivalas' cherez shelk, kak cherez
promokashku. Neskol'ko pyaten krovi vidnelis' i na obnazhennoj korichnevoj shee.
Razglyadyvaya trup, Stiv Grejs nevyrazitel'no zametil:
- Korol' v zheltom. Kogda-to ya chital knigu s takim nazvaniem. Navernoe,
on lyubil zheltyj cvet. YA-to znayu, ved' ya sobiral ego vchera noch'yu. Hotya on i
lyubil takoj nemuzhskoj cvet, ego nel'zya nazvat' trusom, tak?
Dolores uselas' na pletenyj stul v uglu komnaty i ustavilas' na pol. Na
polu lezhal kofejnogo cveta kover. Mebel' byla uglovatoj, iz
inkrustirovannogo dereva. Okolo krovati stoyal malen'kij tualetnyj stolik s
zerkalom, a v uglu - stol s hrustal'noj figurkoj sobaki i lampoj s samym
puzatym abazhurom, kakoj Stiv kogda-libo videl.
Detektiv perestal razglyadyvat' komnatu i opyat' posmotrel na Leopardi.
Ostorozhno pripodnyav pizhamu, prinyalsya izuchat' ranu. Pulya voshla pryamo nad
serdcem, i kozha na etom meste byla opalena i ispeshchrena tochkami. Krovi
vyteklo ne tak uzh mnogo. Rukovoditel' orkestra umer za kakie-to doli
sekundy.
V ego pravoj ruke lezhal malen'kij mauzer.
- Kakoj artistizm,- zametil Stiv.- Da, otlichnyj vkus. Tipichnaya
kontaktnaya rana, po-moemu. On dazhe nemnogo zadral pizhamu. YA slyshal, chto
inogda tak byvaet. |to 763-j mauzer. Uvereny, chto vash pistolet?
- Da,- devushka prodolzhala smotret' na pol.- On lezhal nezaryazhennyj v
stole gostinoj. Mne kto-to kogda-to podaril. YA dazhe ne znayu, kak ego
zaryazhat'.
Stiv ulybnulsya. Dolores CHiozza vnezapno podnyala glaza, uvidela ulybku i
zadrozhala.
- YA ne nadeyus', chto kto-nibud' v eto poverit,- beznadezhno progovorila
ona.- Po-moemu, nuzhno zvonit' v policiyu.
Stiv rasseyanno kivnul, sunul v rot sigaretu i prinyalsya gonyat' ee iz
ugla v ugol eshche vspuhshimi gubami. Zazheg o nogot' bol'shogo pal'ca spichku,
vypustil nemnogo dyma i spokojno zayavil:
- Nikakih kopov. Eshche rano. Rasskazyvajte.
- YA poyu na mestnoj radiostancii,- nachala ryzhaya pevica,- tri vechera v
nedelyu vo vremya chetvert'chasovoj programmy avtomobil'noj kompanii. Segodnya
byl odin iz moih rabochih vecherov. My s Agatoj vernulis' domoj gde-to v
pol-odinnadcatogo. U samogo doma ya vspomnila, chto zakonchilas' sodovaya, i
poslala Agatu v bar v treh kvartalah otsyuda, a sama zashla v dom. Srazu
pochuvstvovala strannyj zapah, no ne ponyala, chto eto takoe. Pohozhe, budto
neskol'ko muzhchin pobyvali v dome. Kogda ya voshla v spal'nyu, on lezhal tak, kak
lezhit sejchas. YA uvidela pistolet i srazu ponyala, chto propala. YA ne znala,
chto delat'. Dazhe esli policiya poverit mne, vezde, gde by ya ni...
- Kak on popal v dom? - rezko prerval Stiv.
- Ne znayu. j, - Prodolzhajte.
- YA zaperla dver' v spal'nyu, razdelas', a on vse eto vremya lezhal na
moej krovati. Zatem otpravilas' v dush, chtoby sobrat'sya s myslyami, esli oni
voobshche u menya est'. Spal'nyu ya zaperla i klyuch zabrala s soboj. Agata uzhe
vernulas', no ne dumayu, chto ona zametila, v kakom ya sostoyanii. Itak, ya
prinyala dush, i mne stalo chut' luchshe. YA vypila i pozvonila vam.
Devushka zamolchala i, poslyunyaviv pal'chik, prigladila im levuyu brov'.
- Vot i vse, Stiv, absolyutno vse.
- Prisluga mozhet byt' dovol'no lyubopytnoj. Po-moemu, vasha Agata
otnositsya k razryadu samyh lyubopytnyh,- on podoshel k dveri i posmotrel na
zamok.- Derzhu pari, chto tri-chetyre klyucha, imeyushchihsya v dome, mogut otkryt'
etot zamok,- Podojdya k oknam, detektiv potrogal shpingalety i posmotrel na
setki. Zatem ravnodushno brosil cherez plecho: - Korol' lyubil vas?
- On nikogda ne lyubil ni odnu zhenshchinu,- otvetila hozyajka rezkim, pochti
gnevnym golosom.- Paru let nazad, v San-Francisko, kogda ya pela s ego
orkestrom, vokrug nas hodili kakie-to glupye spletni. Leopardi v zayavlenii
dlya pechati, chtoby sozdat' reklamu svoim koncertam v "SHalot-te", opyat'
vspomnil te sluhi. Segodnya dnem ya govorila emu, chtoby on prekratil
raspuskat' etu gryaz' i chto ya ne hochu, chtoby kto-nibud' mog svyazat' nashi
imena. Ot lichnoj zhizni Korolya vonyalo za mnogo mil'. Ves' muzykal'nyj mir
znaet eto. No emu vse proshchalos', v shoubiznese pervosortnye ispolniteli
poyavlyayutsya ne kazhdyj den'.
- Vasha spal'nya okazalas' edinstvennoj spal'nej, kuda on ne poluchil
priglasheniya?
Dolores pokrasnela do kornej temno-ryzhih volos.
- Zvuchit gryazno,- soglasilsya detektiv,- no ya dolzhen uchest' vse
vozmozhnosti. Tak eto pravda?
- Da. No ya by ne skazala, chto moya spal'nya edinstvennaya.
- Vyjdite v gostinuyu i sdelajte sebe koktejl'. Devushka vstala i
pristal'no posmotrela na Stiva Grejsa.
- YA ne ubivala ego, Stiv. YA ne vpuskala ego v dom. YA ne znala, chto on
priedet syuda, dazhe ne podozrevala, chto u nego est' prichiny dlya etogo. Hotite
ver'te, hotite net. No chto-to v etom samoubijstve ne to. Leopardi poslednij
chelovek na belom svete, kotoryj zahochet dobrovol'no rasstat'sya so svoej
roskoshnoj zhizn'yu!
- On ne rasstalsya dobrovol'no s zhizn'yu, moj angel,- vozrazil Stiv.- Ego
ubili. Vse eto fal'shivka, chtoby Dzhumbo Uolters prikryl vas. Idite vypejte.
Stiv podozhdal, poka iz gostinoj ne donesutsya zvuki. Zatem s pomoshch'yu
platka vytashchil iz ruki Leopardi pistolet, tshchatel'no vyter ego, dostal obojmu
i tozhe vyter, proter kazhdyj patron. Stiv vnov' zaryadil mauzer, doslal odin
patron v stvol, vlozhil pistolet v ruku ubitogo, polozhil ukazatel'nyj palec
Leopardi na spuskovoj kryuchok i estestvenno brosil ruku na krovat'.
V prostynyah detektiv nashel gil'zu, tozhe vyter i vernul na mesto.
Ponyuhal platok, zatem podoshel k shkafu s odezhdoj.
- A ty ne ochen' akkuratno obrashchalsya so svoej odezhdoj, paren',-
prosheptal Stiv.
Pod svetlo-korichnevym pidzhakom iz gruboj tkani viseli temno-serye bryuki
s poyasom, sdelannym iz kozhi yashchericy. Ryadom neryashlivo boltalis' zheltaya
satinovaya rubashka i zelenyj galstuk. Iz karmana pidzhaka na chetyre dyujma
vyglyadyval zelenyj platok. Na polu stoyali korichnevye sportivnye tufli iz
kozhi gazeli, iz kotoryh torchali noski. Tut zhe valyalis' zheltye atlasnye trusy
s chernymi inicialami.
Stiv Grejs vytashchil iz bryuk pokojnogo svyazku klyuchej. CHastnyj detektiv
otpravilsya na kuhnyu. Na krepkoj dveri stoyal otlichnyj pruzhinnyj zamok s
klyuchom iznutri. Stiv sravnil etot klyuch s klyuchami Leopardi, ubedilsya, chto ni
odin ne podhodit, sunul klyuch obratno v zamok i poshel v gostinuyu. Ne glyadya na
sidyashchuyu na divane devushku, vyshel na ulicu. Prinyalsya po ocheredi probovat'
klyuchi, poka ne nashel podhodyashchij. Stiv Grejs vernulsya v spal'nyu, vernul klyuchi
na mesto i nakonec vyshel v gostinuyu.
Devushka, ne shevelyas', smotrela na nego.
Grejs prislonilsya k kaminu i vypustil dym.
- Agata byla s vami vse vremya na studii?
- Kazhetsya, da,- kivnula Dolores.- Znachit, on imel klyuch. Vy eto sejchas
proveryali, da?
- Da. Agata davno rabotaet u vas?
- Okolo goda.
- Voruet? YA imeyu v vidu po melocham. Dolores CHiozza ustalo pozhala
plechami.
- Kakoe eto imeet znachenie? Bol'shinstvo sluzhanok privorovyvayut. Tyubik
krema dlya lica, pudru, platok, noski vremya ot vremeni. Da, navernoe, Agata
tozhe taskaet. Prisluga schitaet eto pochti legal'nym delom.
- Mozhet, chto-nibud' eshche? Kokain ili travka? Za vorotnik ne zakladyvaet?
S nej nikogda ne sluchalis' pristupy smeha?
- Kazhetsya, net. Da i kakoe eto imeet otnoshenie k delu?
- Ledi, devchonka prodala komu-to klyuch ot vashej kvartiry. |to yasno. Vy
ne davali emu klyuch, vladelec doma tozhe ne daval, znachit, ostaetsya Agata.
Tak?
V glazah pevicy poyavilos' ispugannoe vyrazhenie, rot slegka zadrozhal.
Okolo nee stoyal netronutyj koktejl'. Grejs othlebnul iz stakana.
- My naprasno tratim vremya, Stiv,- medlenno progovorila devushka.- Nuzhno
zvonit' v policiyu. Sejchas uzhe nikto ne mozhet nichego sdelat'. So mnoj kak s
poryadochnoj zhenshchinoj - koncheno, dazhe esli ya ostanus' na svobode. Vse budut
dumat', chto my byli lyubovnikami, i ya zastrelila ego vo vremya ssory. Dazhe
esli udastsya ubedit' policiyu, chto zastrelila ego ne ya, chto on sam pokonchil s
zhizn'yu v moej posteli, moya reputaciya beznadezhno isporchena. Tak chto mne mozhno
puskat'sya vo vse tyazhkie.
- Smotrite,- skazal Stiv.- Moya mat' chasto tak delala.
On prilozhil palec k gubam, nagnulsya i kosnulsya tem zhe pal'cem ee gub v
tom zhe meste. Zatem ulybnulsya i dobavil:
- Poedem k Uoltersu, ili vy poedete odna. On vyberet faraonov, kotorye
ne stanut vsyu noch' naprolet ustraivat' press-konferencii, kotorye budut
delat' to, chto velit Dzhumbo. On zamnet eto delo, mozhete ne somnevat'sya. A ya
zajmus' Agatoj. Nuzhno bystro vyyasnit', kak vyglyadel chelovek, kotoromu ona
prodala klyuch. Mezhdu prochim, vy mne dolzhny dvadcat' bakov za vizit. Ne
zabud'te.
Vysokaya pevica vstala i ulybnulas'.
- A vy molodec,- pohvalila ona.- Pochemu vy tak uvereny, chto ego ubili?
- Na nem chuzhaya pizhama. Vchera, prezhde chem vyshvyrnut' ego iz "Karltona",
ya slozhil ego veshchi, v tom chisle i pizhamu, na kotoroj vyshity inicialy Korolya
Leopardi. Odevajtes', angel. Dajte mne adres Agaty.
Detektiv otpravilsya v spal'nyu i nakryl telo Leopardi. Pered tem, kak
zakryt' spokojnoe, voskovoe lico, zaderzhalsya na mgnovenie i prosheptal:
- Poka, priyatel'. Ty byl dryan'yu, no ty zdorovo igral na trube.
Agata zhila v malen'kom dome na Brajton avenyu nedaleko ot Dzhefersona v
kvartale staryh, malen'kih domov s krylechkami. Ot sveta luny uzkaya betonnaya
dorozhka, vedushchaya k domu, kazalas' belee, chem byla na samom dele. Stiv
vzobralsya na kryl'co i postuchal. Razdalis' sharkayushchie shagi, i dver' otkryla
staraya zhenshchina. Na chastnogo detektiva smotrela korenastaya staruha s
volnistymi sedymi volosami. Na nej byl zastirannyj halat, na nogah - bol'shie
shlepancy.
- YA ot miss CHiozza,- predstavilsya Stiv Grejs.- Vy mat' Agaty?
- Da, no ee net doma, mister,- gluho otvetila zhenshchina.
Ryadom so stolom na pletenom stule sidel starik so sverkayushchej lysoj
golovoj i molochnymi glazami. On derzhal ruki na kolenyah i postoyanno hrustel
pal'cami. Starik ne smotrel na dver'. On dostal otkuda-to platok i
vysmorkalsya. Zatem mrachno zahihikal.
- Miss CHiozza chto-to nezdorovitsya,- solgal Grejs.- Ona nadeetsya, chto
Agata provedet noch' s nej. Starik s molochnymi glazami opyat' gromko
zahihikal. ZHenshchina skazala:
- My ne znaem, gde ona. Ona eshche ne prihodila. My s Papoj zhdem Agatu, no
ona, kak vsegda, vernetsya tol'ko togda, kogda nam stanet ploho.
Papa ryavknul pronzitel'nym golosom:
- Ona vernetsya, kogda eyu zajmutsya faraony!
- Papa napolovinu slep,- poyasnila mat' Agaty.- Poetomu on i zlitsya.
Vhodite.
Stiv pokachal golovoj i prinyalsya myat' shlyapu, kak zastenchivyj kovboj v
vesterne.
- YA dolzhen najti ee,- prodolzhal nastaivat' on.- Kuda ona mogla poehat'?
- V pivnushku s deshevymi tranzhirami,- prokarkal Papa,- nezhenkami i
slyuntyayami s shelkovymi platkami vmesto galstukov. Esli by u menya byli glaza,
ya by tak vyporol ee, chto ona ne smogla by i shagu sdelat'.- On shvatilsya za
podlokotniki, i na rukah nabuhli veny. Zatem neozhidanno starik zaplakal. Iz
molochnyh glaz po zarosshim beloj shchetinoj shchekam potekli slezy. Mat' Agaty
vytashchila iz ego kulaka platok i vyterla muzhu lico. Zatem ona sama
vysmorkalas' v tot zhe platok i vernulas' k dveri.
- Ona mozhet byt' gde ugodno,- skazala zhenshchina.- My zhivem v bol'shom
gorode, mister. YA ne znayu, gde ona.
- YA pozvonyu pozzhe,- gluhim golosom proiznes Stiv Grejs.- Esli ona
poyavitsya, zaderzhite ee do moego zvonka. Kakoj u vas nomer?
- Kakoj u nas nomer? - kriknula zhenshchina cherez plecho.
- Ne skazhu,- zlobno fyrknul starik.
- Vspomnila. YUg, 2454. Zvonite. Nam s Papoj vse ravno nechego delat'.
Stiv poblagodaril mat' Agaty i vernulsya s polkvartala tuda, gde ostavil
mashinu. Lenivo poglyadel po storonam i uzhe nachal bylo sadit'sya v mashinu, kak
neozhidanno zamer, priderzhivaya dvercu. Zatem otpustil ee, plotno szhav guby,
sdelal tri shaga i prinyalsya chto-to razglyadyvat' na drugoj storone ulicy.
Vse doma v kvartale byli pohozhi drug na druga. No odin dom otlichalsya
tem, chto na malen'koj luzhajke pered nim v zemlyu votknuli ob座avlenie:
"Prodaetsya". Sam dom vyglyadel zapushchennym i absolyutno zabroshennym, no
vnimanie Stiva privlekla malen'kaya chernaya dvuhmestnaya mashina, stoyashchaya na
v容zde.
- U menya kakoe-to predchuvstvie,- prosheptal detektiv.- ZHmi, Stivi!
On ostorozhno pereshel shirokuyu pyl'nuyu dorogu, derzha pravuyu ruku v
karmane, gde lezhal revol'ver. Zajdya szadi, Stiv ostanovilsya i prislushalsya.
Zatem besshumno skol'znul vdol' levoj storony avtomobilya, opyat' oglyadelsya i
nakonec zaglyanul v otkrytoe levoe okno.
Devushka sidela za rulem, slovno tol'ko chto ostanovilas'. Lish' golova
byla otkinuta kak-to neestestvenno. To zhe seroe pal'to, ukrashennoe mehom, ta
zhe krasnaya shlyapka. Agata shiroko raskryla rot, iz kotorogo vyvalilsya yazyk.
Karie glaza nevidyashche ustavilis' v potolok.
Stiv Grejs ne dotronulsya do devushki. Emu i tak bylo yasno, chto na shee
Agaty sinyaki.
- Da, eti parni ne ceremonyatsya s zhenshchinami,- prosheptal on.
Ryadom so sluzhankoj na siden'e lezhala bol'shaya chernaya sumka, shiroko
raskrytaya, kak i rot hozyajki. Vse bylo tochno tak zhe, kak s miss Merilin
Delorm.
- Da, rebyata kruto obhodyatsya s zhenshchinami.
Detektiv popyatilsya ot mashiny, poka ne okazalsya ryadom s pal'moj,
nahodivshejsya na obochine dorogi. Ulica byla pusta, kak zakrytyj teatr. Stiv
podoshel k svoej mashine i sel v nee.
Delat' nechego. Devushka vozvrashchaetsya odna pozdno vecherom domoj. Kakoj-to
bandit podsteregaet ee ryadom s domom i dushit. Vse ochen' prosto. Pervaya zhe
patrul'naya mashina s etimi poluspyashchimi faraonami srazu ne obratit vnimanie na
avtomobil', stoyashchij pered pustym domom.
Na uglu ulic Vashingtona i Figuery Stiv zashel v nochnuyu apteku, nashel
telefonnuyu kabinu, opustil pyatak i nabral nomer policii.
- Zapisyvajte, serzhant,- skazal chastnyj detektiv dezhurnomu.- Brajton
avenyu, kvartal 3200, na zapadnoj storone ulicy na v容zde k pustomu domu.
Ponyatno?
- Da. Nu i chto?
- Tam stoit mashina s mertvoj zhenshchinoj,- i Stiv povesil trubku.
Kvillanu, dnevnomu port'e i zamestitelyu upravlyayushchego "Karltonom",
prishlos' rabotat' noch'yu, tak kak Dzhordzh Millar, nochnoj port'e, vzyal
nedel'nyj otpusk. Probilo polovinu vtorogo nochi. Kvillan, prorabotavshij v
gostinice dvadcat' let, peredelal vse dela i teper' skuchal.
Karl zakonchil uborku holla i sejchas nahodilsya v svoej komnatushke ryadom
s liftom. Odin lift, kak vsegda, byl otkryt i rabotal. Ogni v holle byli
priglusheny. Koroche, obychnoe nochnoe dezhurstvo.
Kvillan byl nizen'kim, dovol'no plotnym muzhchinoj s yarkimi zhab'imi
glazami, kotorye, kazalos', imeyut druzheskoe vyrazhenie, ne imeya nikakogo
vyrazheniya voobshche. Na golove sovsem nemnogo bledno-zheltyh volos. Kvillan
scepil blednye ruki na mramornoj plite stojki. On dremal, hotya glaza byli
shiroko raskryty i nevidyashche smotreli na stenu.
Otdelannye med'yu dvustvorchatye dveri raspahnulis', i v holl voshel Stiv
Grejs v plashche s podnyatym vorotnikom i nizko nadvinutoj shlyape. Iz ugla rta
svisala sigareta, ot kotoroj vilas' tonen'kaya strujka dyma. Stiv byl
nastorozhe, no vyglyadel neprinuzhdenno. Grejs podoshel k stojke i postuchal po
mramoru.
- Prosnis'! - fyrknul on.
Kvillan chut' pripodnyal glaza i ob座avil:
- Vse nomera s oknami na ulicu imeyut vanny. No na vos'mom etazhe nikakih
vecherinok. Privet, Stiv. Znachit, v konce koncov popal pod topor. Da,
ostupilsya. Takova zhizn'.
- O'kej,- soglasilsya Stiv.- Nu kak, nashli novogo nochnogo sluzhashchego?
- On nam ne nuzhen, Stiv. Po-moemu, my i ran'she ne nuzhdalis' v uslugah
detektiva.
- Oshibaesh'sya. On vam ponadobitsya, kogda kakoj-nibud' starik, vrode
tebya, poselit kakih-nibud' shlyuh ryadom s rebyatami, vrode Leopardi.
Kvillan, zakryvshij napolovinu glaza, tut zhe otkryl ih.
- Tol'ko ne ya, druzhishche,- bezrazlichno vozrazil on. -- Hotya oshibku mozhet
sovershit' kazhdyj. Millar bol'she buhgalter, chem port'e.
Stiv otkinulsya nazad. Na konchike ego sigarety povisla tonkaya struya
dyma. S nevozmutimogo lica smotreli nevyrazitel'nye, kak chernye steklyashki,
glaza. Detektiv slegka ulybnulsya.
- Pochemu Leopardi pomestili v chetyrehdollarovyj nomer na vos'mom etazhe,
a ne v dvadcativos'midollarovye apartamenty v bashne?
- YA ne registriroval ego, starina,- ulybnulsya Kvillan.- Imelis'
svobodnye komnaty. Navernoe, on kak raz hotel chetyrehdollarovyj nomer.
Vstrechayutsya lyudi, kotorye ne ochen' lyubyat tratit' monety. Eshche voprosy, mister
Grejs?
- Ugu. Vchera noch'yu 813-j byl svoboden?
- Tam chto-to sluchilos' s vodoprovodom. Tak chto mozhno schitat', chto
svoboden. Dal'she.
- Kto zayavil o nepoladkah?
Bezdonnye glaza Kvillana prinyalis' buravit' Stiva Grejsa. Port'e ne
otvetil.
- Vot pochemu,- poyasnil Stiv,- Leopardi ostanovilsya v 815-m, a devki - v
811-m. Mezhdu nimi odin svobodnyj 813-j. Paren' s otmychkoj mog zabrat'sya v
813-j i otkryt' zamki na skvoznyh dveryah so svoej storony. Esli rebyata iz
815-go i 811-go tozhe zahotyat, oni mogut otkryt' skvoznye dveri u sebya, i u
nih poyavitsya trehkomnatnyj nomer.
- Nu i chto? - pointeresovalsya Kvillan.- Nas raskrutili na vosem' bakov,
da? Nichego strashnogo, takoe proishodit i v bolee prilichnyh otelyah, chem
etot,- ego glaza opyat' poluzakrylis'.
- |to mog sdelat' Millar,- predlozhil Grejs.- No chert poberi, ya ne vizhu
smysla. Millar ne iz teh parnej, chto stanut riskovat' mestom iz-za
neskol'kih bakov.
- Ladno, syshchik,- provorchal port'e.- Vykladyvaj, chto u tebya na ume.
- U odnoj iz shlyuh iz 811-go byl pistolet. Vchera Leopardi poluchil pis'mo
s ugrozami. Ono ego ne ochen'-to napugalo, i paren' porval ego. YA podobral
obryvki v musornoj korzine. Muzykanty Korolya uzhe s容hali?
- Konechno. Oni pereehali v "Normandiyu".
- Pozvoni tuda i poprosi Leopardi. Esli on v gostinice, to, navernyaka,
obnimaetsya s butylkoj i ne odin.
- Zachem zvonit'? - pointeresovalsya Kvillan.
- Zatem, chto ty prekrasnyj paren'. Esli Leopardi podojdet k telefonu,
prosto polozhish' trubku,- detektiv zamolchal i sil'no ushchipnul sebya za
podborodok.- Esli ego net, postarajsya vyyasnit', gde on.
Kvillan vypryamilsya, odaril Grejsa eshche odnim dolgim spokojnym vzglyadom i
zashel za ekran iz matovogo stekla. Prislushivayas' k razgovoru, Stiv odnoj
rukoj besshumno tarabanil po mramornomu verhu stojki.
Kvillan vernulsya cherez tri minuty.
- Ego net. V ego nomere - emu dali ochen' bol'shoj nomer - dym
koromyslom. YA razgovarival s parnem, kotoryj eshche vorochaet yazykom. On skazal,
chto okolo desyati Leopardi pozvonila kakaya-to devchonka. Korol' nadulsya, kak
petuh, i ushel, chto-to nameknuv o mnogoobeshchayushchem svidanii.
- Ty nastoyashchij drug,- poblagodaril Stiv,- Izvini, chto ya tebe nichego ne
rasskazyvayu. Mne nravilos' rabotat' v "Karltone". Raboty bylo nemnogo.
Stiv Grejs napravilsya k vyhodu. Kogda on vzyalsya za mednuyu ruchku,
Kvillan okliknul ego. Stiv medlenno vernulsya.
- YA slyshal, chto Leopardi strelyal v tebya. Po-moemu, ob etom net nikakih
zapisej v zhurnale. Dumayu, chto Petere ne veril tebe, poka ne uvidel razbitoe
zerkalo, v 815-m: Esli hochesh' vernut'sya, Stiv...
- Spasibo,- Grejs pokachal golovoj.
- Kogda ya uslyshal o vcherashnem vystrele, ya vspomnil eshche koe-chto. Dva
goda nazad v 815-m zastrelilas' kakaya-to devica.
Stiv tak rezko vypryamilsya, chto pochti podprygnul.
- Kakaya devica?
- Ne znayu,- udivlenno otvetil Kvillan.- Ne pomnyu ee nastoyashchee imya.
Pomnyu tol'ko, chto ee zhizn' potrepala tak, chto ona tol'ko hotela umeret' v
chistoj posteli.
- V arhive ostalis' zhurnaly, gazetnye vyrezki,- Stiv shvatil port'e za
ruku.- YA hochu posmotret' ih. Kvillan dolgo smotrel na nego.
- Ne znayu, v kakuyu igru, paren', ty igraesh'. Znayu tol'ko, chto eto
opasnaya igra. Nu da ladno. Vse ravno ya umirayu so skuki.
On nazhal knopku zvonka. Iz svoej komnatushki vyshel Karl, nochnoj shvejcar,
i ulybnulsya detektivu.
- Posidi za stojkoj, Karl,- poprosil Kvillan.- Mne nuzhno shodit' v
kabinet mistera Petersa. Kvillan podoshel k sejfu i vzyal v nem klyuchi.
Domik nahodilsya vysoko na sklone gory na opushke gustogo lesa. V zhutkom
svete oktyabr'skoj luny on vydelyalsya vo vseh detalyah, okna byli temny.
Brat Dzhordzha Millara zhil v chetverti mili ot poslednego doma. Stiv
pod容hal v pyat' chasov utra. U nego voznikla uverennost', chto eto tot samyj
dom. Grejs vyklyuchil fary i besshumno poshel po kovru dikogo irisa, rastushchego
na obochine gravijnoj dorogi.
Na urovne dorogi nahodilsya garazh, sdelannyj iz grubyh sosnovyh dosok.
Garazh byl ne zapert. Stiv ostorozhno otkryl dver' i, uvidev temnuyu mashinu,
poshchupal eshche teplyj radiator. Grejs osvetil malen'kim fonarikom seryj,
pokrytyj pyl'yu avtomobil', strelka datchika na pribornom shchitke pokazyvala,
chto benzobak byl pochti pust. Vyklyuchil fonarik, ostorozhno zakryl dver' i
postavil na mesto poleno, sluzhivshee zaporom.
Zatem Stiv Grejs podnyalsya po uzkoj tropinke, vedushchej ot garazha k domu.
Okolo vysokogo kryl'ca lezhali nestru-ganye stvoly mozhzhevel'nika. Na vhodnoj
dveri visela rzhavaya ruchka.
Ne skryvaya shagov, detektiv podoshel k dveri, gluboko vzdohnul i
postuchal. Ego ruka lish' kosnulas' rukoyatki revol'vera, lezhashchego vo
vnutrennem karmane plashcha.
Zaskripel stul, razdalis' shagi, i tihij golos Dzhordzha Millara
pointeresovalsya:
- Kto?
Stiv priblizil guby k dveri i negromko otvetil:
- |to Stiv, Dzhordzh. Ty uzhe vstal?
V zamke povernulsya klyuch, i dver' otkrylas'.
Dzhordzh Millar, elegantnyj nochnoj port'e otelya "Karlton", sejchas byl
odet v starye bryuki i tolstyj goluboj sviter s otlozhnym vorotnikom. Na nogah
- polosatye sherstyanye noski i otdelannye po krayam puhom tapochki. Na blednom
lice temneli tonkie usiki. Na nizkoj balke pod potolkom viseli dve lampochki.
Na stole stoyala lampa s abazhurom, kotoraya osveshchala bol'shoe morissovskoe
kreslo s kozhanym siden'em. V bol'shom otkrytom ochage tlela gora zoly.
- CHert poberi, Stiv! - voskliknul Millar nizkim hriplym golosom.- Kak
ty nashel nas? Zahodi, priyatel'. Millar zaper dver'.
- Gorodskaya privychka,- ulybnulsya on.- Zdes', v gorah, nikto nikogda
nichego ne zapiraet. Sadis' k ognyu, pogrej nogi. V gorah utrom holodno.
- Ugu,- soglasilsya Stiv. On uselsya v kreslo i polozhil shlyapu i plashch na
krepkij derevyannyj stol, stoyashchij za kreslom. Naklonivshis' vpered, protyanul k
ognyu ruki.
- Kak tebe udalos' najti nas?
Ne glyadya na nego, chastnyj detektiv spokojno otvetil:
- Ne tak uzh trudno, kak mozhet pokazat'sya. Vchera noch'yu ty skazal, chto u
tvoego brata v gorah domik, pomnish'? Delat' bylo nechego, i ya podumal
s容zdit' v gory. Gostinica v Krestlajne obsluzhivaet priezzhih, i tam ne
znayut, gde nahodyatsya domiki. V garazhe mehanik tozhe ne znal, gde raspolozhen
domik Millarov. Zatem ya uvidel svet vo dvore lesnogo i ugol'nogo sklada.
Korotyshka, kotoryj odnovremenno vypolnyaet obyazannosti lesnika, pomoshchnika
sherifa, torgovca lesom i uglem i eshche s poldyuzhiny dolzhnostej, kak raz
sobralsya ehat' v San-Bernardino zapravlyat'sya. Ochen' umnyj muzhichok. Kak
tol'ko ya skazal, chto tvoj brat byvshij bokser, on srazu vspomnil. Tak ya
okazalsya zdes'.
Millar pogladil usiki. V sosednej komnate zaskripeli pruzhiny krovati.
- Nu da, on vse eshche zhivet pod svoim bokserskim psevdonimom - Dzheff
Telli. YA podnimu ego, i my vyp'em kofe. Navernoe, my s toboj, Stiv, sdelany
iz odnogo testa - oba privykli rabotat' po nocham. YA voobshche eshche ne lozhilsya.
Detektiv medlenno posmotrel na Millara i otvel glaza. Iz-za spiny
razdalsya grubyj golos:
- Dzheff vstal. Kto tvoj priyatel', Dzhordzh? Stiv podnyalsya i oglyanulsya. On
ne sumel uderzhat'sya i snachala posmotrel na ruki. Dzheff Telli imel ogrom nye
lapy, dovol'no chistye, no grubye i bezobraznye. Kozha na odnom sustave byla
sodrana. Pered Grejsom stoyal zdorovennyj muzhchina s ryzhimi volosami v
svobodnom halate, odetom poverh flanelevoj pizhamy. U byvshego boksera byla
nevyrazitel'naya fizionomiya, vsya ispeshchrennaya shramami. Nos tozhe v svoe vremya
perelomali. Sudya po licu, emu ne ochen' chasto udavalos' uvernut'sya ot kulaka
sopernika. Lish' glaza otdalenno napominali glaza Millara.
- |to Stiv Grejs,- so slegka zagadochnoj ulybkoj ob座asnil Dzhordzh.- Vchera
noch'yu on eshche rabotal nochnym sluzhashchim v "Karltone".
- Rad poznakomit'sya,- Dzheff Telli protyanul ruku.- YA sejchas odenus', i
my chto-nibud' pridumaem na zavtrak. YA uzhe vyspalsya, a Dzhordzh, bednyaga,
sovsem ne spal.
On napravilsya k dveri, cherez kotoruyu voshel. Okolo dveri brat Dzhordzha
ostanovilsya, nagnulsya nad starym patefonom i sunul ruku v kipu plastinok v
bumazhnyh konvertah.
- Povezlo s rabotoj, Stiv? - pointeresovalsya Millar.- Ili eshche ne nashel?
- V nekotorom rode povezlo. Navernoe, ya bolvan, raz sobirayus' zanyat'sya
chastnym syskom. Bez reklamy malo navara,- pozhal plechami Stiv i dobavil
spokojnym golosom: - Korolya Leopardi grohnuli.
Rot Dzhordzha Millara shiroko raskrylsya i ostavalsya v takom polozhenii s
minutu. Dzheff Telli prislonilsya k stene i prinyalsya ravnodushno razglyadyvat'
chastnogo detektiva. V konce koncov Millar voskliknul:
- Grohnuli? Gde? Neuzheli...
- Net, ne v "Karltone", Dzhordzh, a zhal', da? |to proizoshlo v dome odnoj
otlichnoj devushki, kotoraya otnyud' ne zamanivala ego k sebe. Staryj fokus s
samoubijstvom. Tol'ko na etot raz on ne srabotal. Kstati, devchonka moya
klientka.
Millar zamer. Ego brat tozhe ne shevelilsya. Stiv oblokotilsya na kamin i
negromko skazal:
- Vchera dnem ya otpravilsya v "SHalott", chtoby izvinit'sya pered Leopardi.
On sidel v bare s etoj devushkoj. Glupaya ideya - ya imeyu v vidu izvinenie -
potomu chto mne, sobstvenno govorya, ne v chem bylo izvinyat'sya. Korol' trizhdy
zaehal mne po fizionomii i ushel. Devchonke eto ne ponravilos'. My
poznakomilis', vypili. Pozdno veche rom ona pozvonila i skazala, chto Leopardi
u nee doma, chto on p'yan i chto ona ne mozhet ot nego izbavit'sya. YA poehal k
nej. Tol'ko trubach byl ne p'yan, a mertv. Leopardi v zheltoj pizhame mertvyj
lezhal v ee posteli.
Gromila Dzheff provel levoj rukoj po volosam. Mil-lar medlenno
oblokotilsya na kraj stola, slovno boyalsya, chto kraj ostryj i o nego mozhno
porezat'sya. Pod nitochkoj chernyh usikov krivilsya rot.
- Parshivo,-- zametil on.
- Tol'ko eto ne byla pizhama Leopardi,- prodolzhal Stiv Grejs.- Na ego
pizhame chernymi nitkami vyshity inicialy. I eshche, u nego atlasnaya pizhama, ne
shelkovaya. I nesmotrya na to, chto v ruke on derzhal pistolet, pistolet
devchonki, mezhdu prochim, ne on vystrelil sebe v serdce. Kopy bez truda
opredelyat eto. Navernoe, vy, ptashki, ne slyshali o parafinovoj proverke
Lunda, s pomoshch'yu kotoroj mozhno vyyasnit', strelyali iz dannogo oruzhiya nedavno
ili net. Ubijstvo dolzhno bylo proizojti vchera noch'yu v 815-m nomere
"Karltona". YA isportil ves' plan do togo, kak bryunetka iz 811-go smogla
dobrat'sya do nego, tak ved', Dzhordzh?
- Pozhaluj, da,- otvetil Millar,- esli ya voobshche ponimayu, chto ty melesh'.
- Dumayu, ty ponimaesh', chto ya melyu, Dzhordzh,- medlenno skazal Stiv
Grejs.- Esli by Korolya Leopardi grohnuli v 815-m, to v etom byla by
svoeobraznaya poeticheskaya spravedlivost'. Potomu chto dva goda nazad v etom
nomere zastrelilas' odna devica, zaregistrirovavshayasya pod imenem Meri Smit,
chej psevdonim byl Eva Telli, a nastoyashchee imya - Eva Millar.
Dzheff prohripel:
- Navernoe, ya eshche ne prosnulsya. Vse eto pohozhe na gryaznyj rozygrysh. Da,
u nas byla sestra Eva, kotoraya zastrelilas' v "Karltone". Nu i chto iz etogo?
Stiv krivo ulybnulsya i otvetil:
- Poslushaj, Dzhordzh. Ty skazal, chto teh devok v 811-m poselil Kvillan.
No ty zabyl. |to sdelal ty. Ty skazal, chto Leopardi poselilsya na vos'mom
etazhe, a ne v luchshem nomere, potomu chto on zhmot. No Leopardi ne byl zhmotom.
Emu bylo prosto naplevat', gde zhit', lish' by byli poblizosti baby. I ty ih
emu obespechil. Ty, Dzhordzh, vse splaniroval. |to ty posovetoval Petersu
napisat' vo Frisko Leopardi, chtoby on ostanovilsya v "Karltone", kogda
priedet v Los-Andzheles, potomu chto otelem vladeet tot zhe chelovek, chto i
klubom "SHalott".
Kakaya erunda! Budto takoj shishke, kak Dzhumbo Uolters, ne vse ravno, gde
ostanovitsya rukovoditel' orkestra.
Lico Dzhordzha Millara pobelelo.
- Stiv, radi boga... Stiv, o chem ty govorish'? Kak, chert poberi, ya
mog?..
- Izvini, malysh. Mne nravilos' s toboj rabotat'. Pohozhe, ty i teper'
mne nravish'sya, no mne ne nravyatsya tipy, kotorye dushat zhenshchin i kotorye
pytayutsya vse svalit' na zhenshchin, chtoby otomstit'.
Ruka Stiva metnulas' k karmanu, no tut zhe zamerla.
- Polegche,- posovetoval byvshij bokser.- Smotri, chto u menya.
V ruke Dzheffa, vynyrnuvshej iz-za stopy plastinok, nahodilsya kol't 45-go
kalibra. Telli procedil skvoz' zuby:
- YA vsegda schital gostinichnyh syshchikov vsego lish' deshevymi vzyatochnikami.
Na tvoj schet ya, pohozhe, oshibsya. U tebya v kotelke koe-chto est'. CHert, gotov
dazhe derzhat' pari, chto ty pobyval na Kort-strit. Verno?
Stiv posmotrel pryamo v dulo ogromnogo kol'ta i opustil ruku.
- Verno. YA videl mertvuyu bryunetku s otpechatkami tvoih pal'cev na shee.
Faraony mogut legko ih proverit', priyatel'. Zrya ty izbavilsya ot sluzhanki
Dolores CHiozza tem zhe sposobom. Kopy prosto sravnyat otpechatki, uznayut o tom,
chto Delorm nochevala v "Karltone", i srazu obo vsem dogadayutsya. A posle togo,
kak oni vyyasnyat, chto dva goda nazad v "Karltone" zastrelilas' vasha sestra,
vam uzhe ne vykrutit'sya. Po-moemu, u vas ne bol'she dvuh nedel'.
Millar obliznul suhie guby i myagko zametil:
- Net neobhodimosti speshit', Stiv. My sdelali svoe delo. Mozhet, ne
luchshim putem, mozhet, ne ochen' krasivo, no v samoj rabote ne bylo nichego
krasivogo. Leopardi byl samoj poslednej dryan'yu. My lyubili sestru, a on
sdelal iz nee prostitutku. Eva byla bol'sheglazoj devochkoj. Ona vlyubilas' v
etogo podonka, kotoryj cherez nekotoroe vremya vyshvyrnul ee. Emu bol'she
priglyanulas' ryzhaya pevichka. On razbil devochke serdce, i ta pokonchila zhizn'
samoubijstvom.
- Ugu,- hriplo soglasilsya Stiv.- A chto vy delali vse eto vremya?
Manikyur?
- Kogda vse eto proizoshlo, nas zdes' ne bylo. I my ne srazu vyyasnili,
pochemu ona zastrelilas'.
- Znachit, po-vashemu, iz-za etogo stoilo ubivat' chetyreh lyudej? -
pointeresovalsya Stiv Grejs.- CHto kasaetsya Dolores CHiozza, kstati, to ona
dazhe nogi ne-vytirala ob etogo merzavca. No vam, s vashej gniloj mest'yu,
ponadobilos' vputyvat' i ee. Menya toshnit ot tebya, Dzhordzh. Skazhi svoemu
bratu-myasniku, chtoby on delal svoe delo.
Dzheff usmehnulsya.
- Hvatit boltovni, Dzhordzh. Posmotri, est' li u nego pushka. Tol'ko ne
zakryvaj ego ot menya. |tot kloun otygral svoe.
Stiv smotrel na kol't. Ego lico bylo tverdym, kak slonovaya kost', na
gubah igrala holodnaya usmeshka, a glaza byli mrachnymi.
Millar besshumno v myagkih tapochkah podoshel k Grejsu sboku, proveril
karmany, otstupil na shag i pokazal na vnutrennij karman.
- Tam.
- Kakoj ya bolvan,- tiho proiznes Stiv.- YA mog shvatit' tebya, Dzhordzh.
- Otojdi ot nego! - prolayal Dzheff.
Byvshij bokser tyazhelo podoshel k detektivu i tknul gromadnym kol'tom emu
v zhivot. Levoj rukoj Telli vytashchil iz vnutrennego karmana revol'ver Stiva,
ne svodya s nego glaz.
- Derzhi,- on protyanul revol'ver bratu.
Millar vzyal oruzhie, zashel za bol'shoj stol i stal u dal'nego ugla. Dzheff
Telli, pyatyas', otoshel ot Grejsa.
- Nu vot i vse, vunderkind,- skazal on.- Ty znaesh' eto. Iz nashih gor
mozhno vybrat'sya dvumya dorogami, i u nas est' vremya. A ty ved' nikomu nichego
ne skazhesh'. Ponimaesh'?
Stiv stoyal, kak skala. Ugly rta iskrivila slabaya ulybka. On pristal'no
smotrel na kol't slegka ozadachennym vzglyadom.
- Neuzheli net inogo vyhoda, Dzheff? - hriplo sprosil Millar.
Stiv slegka povernul golovu i vzglyanul na nego.
- Konechno, net, Dzhordzh. Ved' vy vsego lish' para deshevyh banditov,
nenormal'nye sadisty, igrayushchie v mstitelej za porugannuyu devich'yu chest'.
Dzheff Telli zasmeyalsya i vzvel bol'shim pal'cem kurok.
- Nachinaj molit'sya, priyatel'.
- Ty dumaesh', v nem est' patrony? Oshibaesh'sya, gryaznyj dushitel',- ugryumo
progovoril chastnyj detektiv.- Luchshe ubej menya, kak teh devchonok - golymi
rukami.
Glaza bugaya drognuli i zatumanilis'. Zatem on rashohotalsya.
- CHert, na etoj pushke s fut pyli. Smotri, Byvshij bokser napravil
gaubicu na pol i nazhal kurok.
Razdalsya suhoj shchelchok. Lico Dzheffa iskazilos'.
Sekundu vse stoyali, zamerev. Zatem Dzheff Telli medlenno povernulsya,
posmotrel na brata i pochti nezhno pointeresovalsya:
- Tvoih ruk delo, Dzhordzh?
Mallar obliznul guby i sglotnul. Emu prishlos' podvigat' gubami, prezhde
chem on byl v sostoyanii govorit'.
- Da, Dzheff. YA stoyal u okna, kogda Stiv pod容hal, i videl, kak on
zaglyanul v garazh. YA znal, chto motor eshche teplyj. Dzheff, uzhe bylo dostatochno
ubijstv, bol'she, chem dostatochno. Poetomu ya razryadil tvoj revol'ver.
Bol'shim pal'cem Millar vzvel kurok revol'vera Stiva. Telli, vylupiv
glaza, smotrel, kak zagipnotizirovannyj, na oruzhie. Zatem on slovno ochnulsya
i brosilsya na brata, razmahivaya bespoleznym teper' kol'tom. Millar proiznes
tusklym golosom, kak starik:
- Proshchaj, Dzheff.
Revol'ver trizhdy prygnul v ego akkuratnoj malen'koj ruke. Iz dula
lenivo vzvilsya dymok.
Dzheff Telli stranno ulybnulsya, sognulsya i zamer. Iz ego ruki vyvalilsya
kol't. On prilozhil lapy k zhivotu i medlenno i hriplo skazal:
- Vse v poryadke, malysh. Vse v poryadke... Po-moemu, ya...
On zamolchal, i ego nogi nachali sgibat'sya. Tremya bol'shimi besshumnymi
pryzhkami Stiv Grejs podskochil k Millaru i nanes emu sil'nyj udar v chelyust'.
A Dzheff vse prodolzhal medlenno, kak srublennoe derevo, padat'.
Dzhordzh vrezalsya v stenu. S podstavki upala belo-golubaya tarelka i
razbilas'. Revol'ver vyskochil iz pal'cev nochnogo port'e. Stiv podhvatil
oruzhie, a Millar, sognuvshis', smotrel na brata.
Dzheff Telli ochen' tiho lezhal na zhivote, kak smertel'no ustavshij
chelovek.
Za krasnymi shtorami posvetlelo. V ochage v centre kuchi myagkogo serogo
pepla krasnelo aloe pyatno.
Last-modified: Mon, 23 Sep 2002 11:23:38 GMT