Ocenite etot tekst:


   -----------------------------------------------------------------------
   Diane Duane. Kill Station (1991) ("Space Cops" #2).
   Per. - S.Ivanov. Smolensk, "Rusich", 1995.
   OCR & spellcheck by HarryFan, 23 August 2002
   -----------------------------------------------------------------------


                             Solnechnyj patrul'  -  borcy za spravedlivost'
                          v prostorah  neob座atnoj  galaktiki,  gde  pravit
                          svoj krovavyj bal bespredel'noe bezzakonie.

                             Zakony, oni kak pautina, v kotoruyu popadayutsya
                          lish' melkie muhi, no shershni i osy legko ee
                          proryvayut.
                            Svift. Kriticheskij ocherk o sposobnostyah razuma

                             Molyu o prohlade pokoya.
                                                   SHekspir. "Korol' Ioann"




   Proshlo uzhe dva chasa, kak oni proleteli YUpiter, napravlyayas'  k  Vneshnemu
Poyasu. Iven el makarony, prigotovlennye po sobstvennomu  receptu,  i,  vse
bolee razdrazhayas', chital tekst, mercavshij na monitore. |to  bylo  poslanie
nachal'nika ekspedicii. "Interesno, - dumal on, - ot  chego  ran'she  u  menya
proizojdet rasstrojstvo zheludka: ot moego sousa ili ot takih poslanij?"
   - Radi Boga! - vzmolilsya Dzhoss. - Ne stav' eto syuda,  ty  zhe  isportish'
obivku!
   "...Ili, pozhaluj, ot moego naparnika..." - dodumal Iven svoyu mysl'.
   - Da chego ty tak volnuesh'sya? "|to" - vsego-navsego makarony.
   - V tomatnom souse soderzhitsya kislota! Ty mozhesh' isportit' obivku.
   - M-da... - Iven vzdohnul i  peredvinul  misku  s  pravogo  siden'ya  na
pribornuyu panel' mezhdu nimi. - Znaesh', moya mama dushi by v tebe ne chayala...
   - I otsyuda uberi.
   - Nu ty daesh'! - Iven dazhe iknul  ot  rasstrojstva.  Ego  zheludok  tozhe
chto-to nedovol'no probormotal, i, kazhetsya... po toj zhe prichine.
   Vnutri korablya, dejstvitel'no, bylo ochen' uzh chisto. I ne mudreno - ved'
s togo momenta, kak oni pokinuli Zemlyu, Dzhoss uzhe shest' raz uspel  sdelat'
uborku.  Iven,  stolknuvshis'  s  etoj  pugayushchej   opryatnost'yu   naparnika,
chuvstvoval sebya ne v svoej tarelke. No chego,  skazhite,  mozhno  ozhidat'  ot
molodogo, sovsem eshche neopytnogo  policejskogo,  kotoromu  doverili  pervyj
patrul'nyj korabl'...
   - Zdes',  naoborot,  ne  pomeshalo  by  nemnogo  togo...  namusorit',  -
provorchal Iven, chuvstvuya bystro rastushchee davlenie v zhivote. - Nu chto my, s
Zemli chto li svalilis'? Ty, verno, hochesh',  chtoby  vse,  kto  nas  uvidit,
podumali, budto my pervyj raz v polete i rvemsya v boj. No ya, chert  voz'mi,
etogo ne hochu! Kogda slishkom mnogo bleska, eto privlekaet vnimanie...
   Dzhoss   spokojno   podoshel   k   siden'yu   Ivena,   naklonilsya   i    s
mnogoznachitel'nym vidom ubral s paneli  ploskuyu  plastmassovuyu  tarelku  s
nedoedennymi makaronami.
   - Togda kogo  zhe  eto  ya  lichno  videl  ahayushchim  i  ohayushchim,  umolyayushchim
gruzchikov nichego ne stavit' na kozhanye kresla, a? Licemer!
   - |j! |j! Stoj! Vernis'! - kriknul Iven vsled  Dzhossu,  udalyayushchemusya  s
ego zamechatel'nymi spagetti-bolon'eze,  no  bylo  pozdno:  tot  uzhe  gudel
pylesosom, nichego ne slysha, a makarony obreli pokoj v musornom bake.
   Da i punkt naznacheniya dolzhen byl pokazat'sya s minuty  na  minutu.  Iven
otkinulsya na spinku kresla, vzdohnul i  stal  smotret'  v  illyuminator  na
znakomuyu s detstva, no vsegda zavorazhivayushchuyu, velichestvennuyu  i  kazhushchuyusya
nepodvizhnoj rossyp' zvezd v gigantskom temnom prostranstve...
   Konechno, eto bol'shaya udacha, chto im dali svoj korabl'. Da eshche kakoj!  Ne
kakoj-nibud' tam  prostoj  dvuhmestnyj  chelnok,  a  nastoyashchij  policejskij
korabl' s dvumya otdel'nymi kayutami, s nebol'shoj kameroj dlya zaderzhannyh  i
otlichnym komp'yuternym centrom. A bez  komp'yuterov  im  bylo  by  nikak  ne
obojtis' v tom  meste,  kuda  oni  napravlyalis'.  Ved'  samye  sovremennye
informacionnye signaly rasprostranyalis' vse-taki medlennee,  chem  svetovye
volny, a buduchi za Marsom, oni nahodilis' by za  2-2,5  svetovyh  chasa  ot
komp'yuternogo centra na Lune. Kakaya tut mozhet byt' operativnost'! V  shest'
chasov sprosish' po racii: "Skol'ko vremeni?" I v polnoch' razdastsya: "Devyat'
vechera!" Ne poprosish' zhe prestupnika ne sovershat' svoih  prestuplenij  ili
ne ubegat', poka oni ne poshlyut zapros v centr i ne dozhdutsya  cherez  poldnya
otveta. Teper' zhe oni sami imeli vsyu informaciyu i mogli sebe pozvolit' eshche
i ezhednevno peredavat' i prinimat'  informaciyu  dopolnitel'no,  s  pomoshch'yu
svoego komp'yutera. I v pervyj raz za dolgie mesyacy v ih naushnikah ne zudel
znakomyj do boli golos dispetchera Telii!
   Kak  starshij  v  komande,  Iven  nastoyal,  i  uspeshno,   na   ustanovke
dopolnitel'nogo  vooruzheniya,  chego  na  obychnyh  policejskih  korablyah  ne
delalos'. Tut, konechno zhe, pomoglo i to, chto s predydushchim  svoim  zadaniem
oni spravilis' blestyashche, - eto priznali vse.  Im  dazhe  udalos'  zavoevat'
horoshee raspolozhenie k sebe v shtabe  patrulya  Solnechnoj  Sistemy.  No  vot
uvelicheniya zarplaty oni tak i ne dobilis': ih rukovoditel',  Lukreciya,  na
material'nuyu storonu dela smotrela po-svoemu...
   "Punkt 3, - vysvetilos' na ekrane u Ivena. - Zatraty.  YA  ponimayu,  chto
dlya  vypolneniya  zadaniya  na  Svobode  trebovalis'  bol'shie  sredstva.  No
komissar upolnomochil menya  dovesti  do  vashego  svedeniya,  chto  neumestnye
rashody, tipa traty godovogo zhalovan'ya v barah i na  narkotiki,  ne  budut
bolee pooshchryat'sya. Na vypolnenie zadaniya vam vydelyayutsya krajne ogranichennye
sredstva. Takzhe vy ne dolzhny dumat', chto raz vam dali svoj korabl', to  vy
mozhete obrashchat'sya s nim kak zablagorassuditsya. Ispol'zovat' ego, naprimer,
v  nezaplanirovannyh  uveselitel'nyh  progulkah,  vsyacheski  portit'   ego,
iznashivat'. Konechno, bylo by nepravil'no s nashej  storony  otpravit'  dvuh
oficerov na asteroidy na obychnom policejskom korable, no..."
   Iven pokachal golovoj i nazhal na knopku, prokruchivaya poslanie vpered.  U
Lukrecii ne nashlos' vremeni samoj uvidet'sya s  nimi  pered  otletom.  Ona,
vidite li, byla zanyata bolee vazhnym delom - otvechala  za  bezopasnost'  na
Otkrytii  novoj  planety  L5  -  "simvola  mezhplanetnogo   sotrudnichestva,
milliardnyh vlozhenij, sovmestnyh usilij  tysyach  issledovatelej  i  uchenyh,
rabotayushchih  na  blago  chelovechestva"  i  t.d.  i  t.p.  Sredstva  massovoj
informacii trubili ob Otkrytii uzhe neskol'ko mesyacev.  Ivenu  zhe  vsya  eta
kanitel' ne nravilas' s samogo nachala, eshche dazhe do  togo,  kak  "Otkrytie"
stalo glavnym razvlecheniem ih shefa i sdelalo ee eshche  bolee  shchepetil'noj  i
delovoj. Iven byl uveren, chto uzh  posle  zadaniya  na  Svobode  u  Lukrecii
najdetsya hot'  para  slov  dlya  pohvaly,  no  ne  tut-to  bylo.  Ona  byla
"chrezvychajno  zanyata".  I  dazhe  esli  b  u  nee  i  nashlos'  vremya,  Iven
podozreval, chto ona prosto sprosila by: "CHego  eshche  oni  hotyat,  chtoby  za
normal'noe vypolnenie svoego zadaniya ih  voznesli  do  nebes?"  On  tyazhelo
vzdohnul i stal chitat' dal'she.
   - Ne znayu, chto ty takoe dobavlyaesh' v sous, -  razdalsya  za  ego  spinoj
golos Dzhossa, - no posle edy tarelki otmyt' nevozmozhno. Tebe sledovalo  by
zapatentovat' ego kak universal'nyj klej. Nu chto,  vse  chitaesh'  "bill'  o
pravah"? - sprosil on, usazhivayas' v sosednee kreslo.
   - Ceni te prava,  chto  est',  -  proburchal  Iven,  vzglyanuv  iskosa  na
naparnika.  Dzhoss  O'Bannion  byl  nizhe  rostom,  chem  obychnyj,  "srednij"
policejskij, no Iven, stol' dolgoe vremya yavlyayas' specialistom po  zashchitnym
kostyumam, umel sudit' o  sposobnostyah  cheloveka  po  vsemu,  chemu  ugodno,
tol'ko ne po rostu. Temnye, korotko podstrizhennye  volosy  i  dobrodushnoe,
spokojnoe lico Dzhossa ne proizvodili kakogo-nibud' osobennogo vpechatleniya.
Bylo  v  nem  chto-to  vostochnoe,  s  primes'yu   chego-to   evropejskogo   -
francuzskogo ili finskogo, ili bog  znaet  chego.  On  byl  horosho  slozhen,
vsegda v otlichnoj forme i v sluchae neobhodimosti bystro i lovko  obrashchalsya
s oruzhiem. Vse  eti  kachestva  svoego  naparnika  Iven  vysoko  cenil,  no
osobenno emu imponirovali um Dzhossa, ego umenie  obshchat'sya  s  tehnikoj,  s
komp'yuterami i, glavnoe, - ego sposobnost' rasputyvat' dela, v kotoryh net
ni kapli logiki.
   |togo bylo vpolne  dostatochno,  chtoby  Iven  prostil  emu  ego  chertovu
opryatnost'. Vse s toj zhe ironiej, no uzhe dobree, on vzglyanul na Dzhossa.
   - Ty chto zhe, nikogda ne snimaesh' formu? Dazhe kogda gotovish'?
   - CHto? Pachkat' grazhdanskuyu odezhdu?
   - Smotri, tam, kuda my napravlyaemsya, chistka budet stoit' dorogo.
   - A chto tam budet deshevle? - Dzhoss potyanulsya za pul'tom i vklyuchil ekran
s  tem  zhe  poslaniem,  kotoroe  chital  Iven:  "...Ogranichivajte  zatraty.
Komissar tak i ne uvelichil platu..."
   - Vot tak vsegda: libo vse, libo nichego, - provorchal Iven.
   - M-da, no my-to vse ravno spravimsya. YA tol'ko ne ponimayu, zachem  nuzhno
davat' vzyatki, chtoby tam rabotat'? - skazal Dzhoss. - Ved' est'  zhe  vsegda
pribyl'nyj  biznes,  te  zhe  narkotiki,  gde  vysokie  stavki,  gde   lyudi
otkupayutsya po-krupnomu. A na etih asteroidah bystryh deneg ne byvaet, odna
tol'ko volokita...
   - A skala Slavy? - Iven namekal na hodivshie  sluhi  o  tom,  chto  posle
stolknoveniya dvuh asteroidov na odnom iz nih v meste  udara  bylo  najdeno
zoloto. No vrode by to,  chto  ot  nego  ostalos'  posle  uplaty  odnim  iz
dobytchikov  vseh  svoih  dolgov  mestnym  postavshchikam  i  nalogosborshchikam,
znachitel'no umen'shilo slavu znamenitoj skaly.
   - Tak ty  dumaesh',  nas  poetomu  tuda  poslali?  -  sprosil  Dzhoss.  -
Po-tvoemu,  kto-to  trebuet  milliardy  u  dobytchikov  i  derzhit  ih   kak
zalozhnikov?
   Iven zasmeyalsya:
   -  Opyat'  ty  nasmotrelsya  svoih  glupyh  fil'mov.  SHahtery  na  oslah,
malen'kie starye lyudishki s dlinnyushchimi borodami i smeshnymi akcentami... Kak
zhe on nazyvalsya?.. "Skazki o Doline Smerti"?
   - "Dni v Doline Smerti", - proburchal nedovol'no Dzhoss.
   Iven uhmyl'nulsya i pritvorilsya uvlechennym  chteniem  teksta  na  ekrane,
boyas', kak by Dzhoss opyat' ne nachal svoi  beskonechnye  rasskazy  o  nelepyh
istoriyah iz fil'mov. Vot ved' paradoks: kogda rech' shla o konkretnom  dele,
Dzhoss byl kratok, pravdiv i tochen  do  melochej,  no  kak  tol'ko  razgovor
kasalsya starinnyh videofil'mov, on gotov byl chasami  vzahleb  rasskazyvat'
samye yavnye nebylicy.
   - YA dumayu, - nakonec izrek Iven, - tam  proishodit  nechto  poser'eznee,
chem prosto zahvat zalozhnikov.
   - Da, pozhaluj, ty prav...
   Iven vzglyanul v illyuminator i vernulsya k svoim myslyam. |ti  Poyasa  byli
strannym mestom, ne pohozhim ni na kakie drugie iz teh, chto nachal osvaivat'
chelovek. Na vseh planetah vlast' prinadlezhala mestnym  pravitel'stvam.  Ih
polnomochiya zakanchivalis' tam, gde  zakanchivalas'  atmosfera  i  nachinalas'
t'ma... I zdes' za soblyudeniem zakonnosti  sledil  uzhe  patrul'  Solnechnoj
Sistemy.
   Na Poyasah zhe atmosfery ne  bylo  -  krome  toj,  razumeetsya,  chto  byla
obrazovana v kupolah staryh i novyh, nedavno vyrytyh poselenij. Na  kazhdom
asteroide bylo svoe upravlenie. Ni odno gosudarstvo  -  chlen  Ob容dinennyh
Planet - dazhe ne pytalos' pretendovat' na vladenie kakim-libo  asteroidom.
|to i ponyatno, ved'  takie  bol'shie  rasstoyaniya  i  neobhodimye  pri  etom
zatraty  delali  poprostu  nevozmozhnym  nikakoe  upravlenie  ili  hotya  by
kontrol' za soblyudeniem zdes'  poryadka  i  zakonnosti.  Pravda,  Solnechnyj
Patrul' imel  celuyu  set'  malen'kih  stancij,  razbrosannyh  po  naibolee
krupnym asteroidam, no v osnovnom on provodil politiku nevmeshatel'stva.  A
prichina prosta: na kazhdogo policejskogo prihodilos' v srednem  okolo  1000
asteroidov. Zakon zdes' prevrashchalsya v ponyatie  neopredelennoe.  Polnomochiya
odnogo  pravitel'stva  rasprostranyalis'   tol'ko   lish'   na   poverhnost'
asteroida, ili do vershiny samogo  vysokogo  kupola,  i  nikakih  "pravovyh
norm" do sleduyushchego  asteroida  ne  sushchestvovalo.  Solnechnyj  Patrul'  byl
edinstvennym  predstavitelem   zakona   v   etih   temnyh   i   zaputannyh
prostranstvah mezhdu beschislennymi,  naselennymi  neizvestno  kem  klochkami
tverdi nebesnoj. Teoreticheski on,  konechno,  mog  rasschityvat'  na  pomoshch'
mestnyh vlastej, no tol'ko teoreticheski. Esli vremya ot vremeni  kakoe-libo
iz  pravitel'stv  i  demonstrirovalo  vdrug  gotovnost'   sotrudnichat'   s
policiej, to tol'ko potomu, chto nikto ne  hotel  byt'  ob座avlennym  "belym
pyatnom", gde  pravoohranitel'nye  organy  ne  dejstvuyut  voobshche...  Koroche
govorya, policejskim prihodilos' zdes' uchit'sya rabotat' samostoyatel'no,  ne
rasschityvaya na pomoshch' mestnyh  vlastej.  I  esli  uchest'  teper'  vse  eti
obstoyatel'stva, a takzhe i to, chto s baz kosmicheskoj  policii  na  Marse  i
orbite YUpitera dostich' blizhajshego asteroida mozhno bylo, v  luchshem  sluchae,
za nedelyu, to vyvod naprashivaetsya sam soboj: eti Poyasa  -  prevoshodnejshee
mesto  dlya  vsevozmozhnogo  nelegal'nogo  biznesa,  a  znachit,  chrezvychajno
opasny!
   V novom poslanii govorilos' prosto: "Situaciya: shtab kosmicheskoj policii
poluchaet mnogochislennye  svedeniya  o  propazhah  grazhdan  i  personala.  Za
poslednie 3 standartnyh mesyaca kolichestvo takih soobshchenij  uvelichilos'  na
29 procentov. Statistiki perestayut otnosit' eto  k  razryadu  sluchajnostej,
tak kak cifry nepredskazuemo rastut.
   Dispoziciya:  na  prilagaemoj  karte  oboznacheny  uchastki,  iz   kotoryh
postupali doklady  ob  ischeznoveniyah.  Okolo  80  procentov  vseh  sluchaev
proizoshlo v rajone, centrom kotorogo yavlyaetsya  stanciya  Uillans  na  Malom
Serese. Kosmicheskie sily, patruliruyushchie mestnost',  ne  dokladyvayut  ni  o
kakih osobyh opasnostyah dlya navigacii, ni o novyh ischeznoveniyah".
   - Ha! - usmehnulsya Iven. U nego bylo  svoe  mnenie  naschet  Kosmicheskih
Sil, i prichem ne slishkom  lestnoe.  On  schital  poprostu,  chto  oni  mnogo
poluchali i malo rabotali i voobshche byli narostom  na  tele  obshchestva.  Iven
otlichno znal, chto u nih takoe zhe primerno predstavlenie o policii, no  ego
eto ne volnovalo. On byl uveren, chto  kosmicheskie  soldaty  ne  smogli  by
obnaruzhit' svin'yu v meshke, esli by dazhe byli tam vnutri  prikovany  k  nej
naruchnikami.
   - CHto? -  sprosil  Dzhoss  so  svoego  kresla.  -  A-a,  nashi  druz'ya  v
golubom...
   -  Opasnosti  dlya  navigacii!  -  prezritel'no  provorchal  Iven.  -  Ih
interesuet tol'ko to, chto mozhno vzorvat'. A nu ih k chertyam...
   - Tochno tak zhe oni poshlyut i nas, i nam samim pridetsya razbirat'sya,  chto
k chemu, - veselo zametil Dzhoss.
   - |to, ya tebe skazhu, dazhe k luchshemu.
   - Nu, chto kasaetsya tebya, to ty, ya dumayu, prosto zaviduesh'. U  nih  ved'
est' polnye voennye kostyumy, a u tebya net...
   Iven promolchal. Veroyatno, v etom byla dolya pravdy. Kogda on  rabotal  v
policii na Zemle, v meste, nekogda nazyvavshemsya Soedinennym  Korolevstvom,
on sotrudnichal v  otdele  razrabotki  i  usovershenstvovaniya  vooruzhenij  i
prohodil podgotovku v luchshem kostyume  iz  kogda-libo  sozdannyh.  Otlichnyj
skafandr, pozvolyayushchij uverenno pronikat' skvoz' kirpichnye steny, okazyvat'
soprotivlenie   protivniku,   prevoshodyashchemu   chislom,   no   chut'    huzhe
vooruzhennomu, poyavlyat'sya vnutri banka v moment ogrableniya i tak dalee. Pri
uhode iz otdela, rabota v kotorom prinosila emu  stol'ko  nravstvennogo  i
fizicheskogo udovletvoreniya, formu i vooruzhenie u nego zabrali, tak kak oni
byli zasekrecheny. "Izvini, starina Iven, - voennaya  tajna!"  On  vyrugalsya
po-uel'sski  i...  smirilsya.  Na   Lune,   pri   prohozhdenii   operativnoj
policejskoj podgotovki, u nego byl opyat'-taki  luchshij  kostyum,  o  kotorom
normal'nyj polismen mozhet tol'ko mechtat', no vse ravno on chuvstvoval  sebya
prosto razdetym, vspominaya o sekretnyh skafandrah. Emu tak nedostavalo ego
plazmennoj pushki, lazera i yadernogo  pistoleta!  Osobenno  etogo  yadernogo
pistoleta!
   Hotya Ivenu, chestno govorya, i ne prishlos' im vospol'zovat'sya. Prosto  on
vnushal emu chuvstvo uverennosti v sebe.
   - Mozhet byt', i tak, - vzdohnuv, promolvil on nakonec.
   - CHto? A-a, nu oni vse ravno ne umeyut imi pol'zovat'sya... Bezmozglye, -
Dzhoss ne srazu  vspomnil,  o  chem  rech',  i,  chtoby  ne  zasmeyat'sya,  stal
pokashlivat'.
   - Mozhet byt', mozhet byt', - Iven nahmurilsya i otvernulsya k monitoru.
   "Zadanie: vam nadlezhit  prosledovat'  v  oboznachennoe  mesto,  provesti
rassledovanie i vyyasnit' prichiny ischeznovenij.  Zaprosy  o  dopolnitel'nom
oborudovanii  i  personale  budut  rassmotreny.   Vremya,   otvedennoe   na
vypolnenie zadaniya, - 1 (odin) standartnyj mesyac".
   - Da oni s uma soshli! - vskipel Dzhoss.
   - Tishe! - Iven mnogoznachitel'no posmotrel na nego.
   - Ty tol'ko vzglyani: oni vydelyayut nam sredstva na odin mesyac! A na  chto
my budem est'?
   - |to uzhe tvoya vina, - vozrazil Iven. - Ne nado bylo tak rvat'sya v boj.
Nado bylo ubedit' ih, chto zadanie trudnoe, trebuet bol'shih zatrat.
   - No ved' i tak  yasno,  chto  tam,  kuda  nas  otpravlyayut,  net  horoshih
restoranov!
   - A vot v spravochnike Michellin govoritsya obratnoe...
   Dzhoss razrazilsya smehom:
   - Da-a, dlya tebya samyj izyskannyj delikates - eto podzharennyj syr!
   - Nichego ne mogu podelat'. - Tut Iven  byl  neprobivaem,  kak  v  svoem
lyubimom skafandre. - Proklyatyj duh nacionalizma nikogda vo mne  ne  usnet.
|to vpitano s molokom materi!
   - Podavaemym k "uel'sskomu kroliku"... - sostril Dzhoss.
   - Zatknis' ty, poedatel' vostochnyh sla...
   Vnezapno ih perepalku prerval signal trevogi,  razdavshijsya  s  perednej
paneli.
   - O! Neuzheli uzhe stanciya Uillans? - zasuetilsya Dzhoss vozle priborov.  -
Da, vidimo, tak...
   Iven podozritel'no vzglyanul na panel'.
   - Ty razve nichego ne dolzhen delat'?
   - Net, vse proizvoditsya avtomaticheski. - Dzhoss sklonilsya nad  priborami
i vnimatel'no izuchal pokazaniya. - YA poslezhu  za  dannymi,  a  ty  davaj-ka
posmotri, vidno li chto-nibud'.
   Iven pril'nul k illyuminatoru, no krome mercayushchih, kak obychno, zvezd  ne
uvidel nikakih ognej. Nado skazat', chto eshche odnoj nepriyatnoj  osobennost'yu
raboty v dal'nem kosmose, vdali ot bol'shih, yarkih planet bylo to,  chto  ty
chasto ne vidish', kuda letish', poka chut' li ne vtykaesh'sya nosom v asteroid.
Sluchalis' dazhe avarii iz-za neispravnostej napravlyayushchih sistem,  vnezapnyh
izmenenij traektorij asteroidov  i  po  prichine  nevnimatel'nosti,  oshibok
pilotov. Tak chto prostim  nashim  bravym  polismenam  neskol'ko  povyshennoe
bespokojstvo, kotoroe oni proyavili v etot moment, - dlya ih  zhizni  on  byl
poistine reshayushchim!
   - Nu gde zhe, gde zhe ih opoznavatel'nye znaki?
   - Radi Boga, smotri ne vrezh'sya! U menya net nikakogo zhelaniya  lezhat'  na
asteroide lepeshkoj, dazhe ryadom s krekerom... - popytalsya sostrit' Iven.
   Oni dovol'no dolgo napryazhenno vsmatrivalis' v  temnotu,  no  nichego  ne
videli.
   - Ty zhe byl zdes' kogda-to! - vspomnil Dzhoss.
   - Nu da, paru let  nazad,  eshche  do  togo,  kak  rabotal  na  Lune.  No,
vo-pervyh, eto bylo sovsem na drugoj storone Poyasov, na stanciyah Hajlajt i
Kruks. A, vo-vtoryh, tam ved' v osnovnom bol'shie poseleniya -  ne  to,  chto
zdes'. |ti mesta oni nazyvali derevnej, gde ne vodyatsya bol'shie den'gi.
   - Navernoe, my dolzhny byt' ves'ma blagodarny...
   - Ty imeesh' v vidu, chto esli v nas tut nachnut strelyat', to  delo  budet
sovsem ne v den'gah? - opyat' popytalsya sostrit' Iven. No Dzhossa  poka  eto
ne volnovalo.
   - Davaj  luchshe  smotret',  a  to,  boyus',  grohnemsya  sejchas  sami,  za
besplatno...
   On nekotoroe vremya molchal i vdrug oblegchenno vzdohnul:
   - Nakonec! Von, vidish'?
   - Net.
   - V levom nizhnem uglu.
   Iven eshche neskol'ko sekund vglyadyvalsya v illyuminator.
   - A-a, eto chto-to vrode krasnogo ogon'ka?
   - Tochno.
   - No esli eto mayak, to ved' on dolzhen byt' zelenym!
   Dzhoss bystro dostal pribor uvelicheniya.
   - Pohozhe... - progovoril on, pripav k glazku, - pohozhe, chto mayak u  nih
peregorel. A dejstvuyushchaya posadochnaya ploshchadka na drugom konce...
   - Otlichno... Prosto prevoshodno! - procedil Iven, otkidyvayas'  nazad  i
nashchupyvaya remni bezopasnosti. Dzhoss tozhe nachal pristegivat'sya.
   Stanciya  Uillans  bystro  uvelichivalas'   v   illyuminatore,   i   Ivenu
stanovilos' vse yasnej, pochemu dobytchiki i zhiteli  s  drugogo  konca  Poyasa
byli nevysokogo mneniya  o  nej.  Asteroid,  na  kotorom  ona  raspolozhena,
dovol'no bol'shoj - okolo 8 km v dlinu i okolo 5 v shirinu,  i  vsya-vsya  ego
poverhnost' ispeshchrena kupolami, kak kozha pryshchikami. Sudya po vneshnemu vidu,
stanciya ves'ma staraya, i nikto ne delal popytok  ee  modernizirovat'.  |to
bylo vpolne ob座asnimo: material stoit zdes' dorogo, rabochih najti  trudno,
tem bolee - uderzhat' ih.
   - Oni zdes' nikogda ne proizvodili gornyh rabot, - zametil Iven.
   - Ne imeet smysla. Po ocenkam geologov, etot asteroid iz pustoj  porody
i kamnya i nichego  ne  stoit.  Est',  pravda,  nemnogo  nikelya...  Vprochem,
dostatochno, chtoby prevratit' stanciyu v torgovuyu bazu i privlech'  vlozheniya.
Nuzhen tol'ko tolkovyj upravlyayushchij...
   - YA by vzyalsya zdes' upravlyat'... - skazal Iven,  glyadya  na  central'nyj
kupol. Avtomaticheskij dispetcher  stancii  vel  ih  korabl'  k  posadochnomu
mestu. Glavnyj kupol byl ves' v zaplatah, chto navevalo  Ivenu  somneniya  v
polnoj bezopasnosti tam, vnutri...
   - Oni nachali stroitel'stvo vo vremya vyborov, - progovoril Dzhoss,  glyadya
v uvelichitel'. V ego golose Iven uslyshal znakomye notki: oni oznachali, chto
Dzhoss pochemu-to nervnichaet. - Dvadcat' let spustya pretendent na titul stal
sam upravlyat' asteroidom...
   - On razorilsya? - sprosil Iven, s nadezhdoj glyadya  na  kupol.  Vdrug  on
ponyal prichinu trevogi naparnika: dveri, vedushchie  na  posadochnuyu  ploshchadku,
byli do sih  por  zakryty!  A  priblizhalis'  oni  dovol'no  bystro.  Dzhoss
vyglyadel razdrazhennym.
   - Uillans-kontrol'. Uillans-kontrol', - progovoril on v  peredatchik.  -
|to Solnechnyj Patrul' CDZ-8064! Idu na posadku. Prover' komp'yuter. Konec.
   V otvet ne razdalos' ni zvuka! Iven v nedoumenii posmotrel na Dzhossa.
   - Uillans-kontrol'! Uillans-kontrol'!  -  Dzhoss  govoril  vzvolnovanno,
bystro pereklyuchaya rychazhki i knopki na pribornoj doske. - Uillans-kontrol'!
Uillans-kontrol'! Vyzyvaet korabl'  Patrulya  Solnechnoj  Sistemy  CDZ-8064,
otvet'te!
   Mertvaya tishina!
   Dzhoss vyrugalsya, shvatil ruchnoj pul't  i  nachal  kolotit'  po  knopkam,
chtoby zamedlit' dvizhenie. Iven szhal zuby, potom, vspomniv, chto  etogo  kak
raz luchshe ne delat', razzhal ih. On by zakryl glaza, no  podumal,  chto  net
smysla umirat', ne vidya, kak eto proishodit,  i  poetomu  prosto  sidel  i
smotrel na stremitel'no priblizhayushchiesya dveri.
   - Nu, davajte zhe, chert  vas  voz'mi!  -  oral  Dzhoss  v  peredatchik.  -
Otkryvajte, idioty!
   On uzhe prosto kulakami kolotil po knopkam. Iven  potihon'ku  pokryvalsya
potom. On ne ponimal, na kogo rugaetsya Dzhoss: na lyudej s asteroida ili  na
oborudovanie korablya? V lyubom sluchae on nichem pomoch'  ne  mog  -  korablem
upravlyal Dzhoss.
   - Esli ya razob'yu svoj korabl', - prodolzhal  tot  orat'  uzhe  kuda-to  v
potolok, - ya iz vas... YA iz vas  otbivnuyu  sdelayu!  Gamburger!  I  skormlyu
pervoj zhe sobake...
   "Vecher kulinarnyh ostrot prodolzhaetsya..." - tupo podumal Iven.
   Dzhoss zakryl vse kryl'ya korablya i  buhnulsya  v  kreslo.  Nichego  bol'she
sdelat' on uzhe ne mog.
   - Tak ty govorish' "tvoj korabl'"? - vydavil iz sebya Iven, glyadya na  vse
priblizhayushchiesya, vse rastushchie, plotno  zakrytye  dveri.  On  dazhe  podumal:
pochemu ego zhizn' ne prokruchivaetsya pered glazami v etot moment?
   - O Bozhe! Rabotaet! - radostno voskliknul Dzhoss.
   - Rabotaet? - peresprosil Iven, no v tu zhe  sekundu  sam  pochuvstvoval,
chto korabl' dejstvitel'no nachal snizhat'sya medlennee.
   - A my... voobshche, ostanovimsya?
   - Horoshij vopros, - zametil Dzhoss. Ivena brosilo v holodnyj pot.
   Oni dvigalis' vse medlennee  i  medlennee,  do  dverej  ostavalos'  400
metrov, 300, 200...
   - Kogda korabl' "nash", on vse-taki umnee. - Iven  otchayanno  pytalsya  ne
vpadat' v paniku.
   - Nu davajte zhe, davajte, idioty! SHevelites'! CHto, nikogo net doma?
   Skorost' prodolzhala padat', no prodolzhali padat' i  oni.  15  metrov  v
sekundu,  10...  Ne  otryvaya  vzglyada  ot   priborov,   Iven   lihoradochno
prikidyval: "Esli grohnut'sya ob eti plity na skorosti 10 metrov v sekundu,
to, esli dazhe ne primesh' smert' ot udara, navernyaka tresnet korpus, vyjdet
atmosfera... Oj! Vzryvnaya dekompressiya... Davlenie 1000 tonn na kvadratnyj
santimetr..."
   Dzhoss vse chertyhalsya,  no  uzhe  s  nekotoroj  nadezhdoj  v  golose:  oni
opuskalis' so skorost'yu 5 metrov v  sekundu  i  do  dverej  ostavalos'  70
metrov. Nizhe, nizhe... Dva metra v  sekundu,  poltora...  Massivnye  plity,
nagluho zakryvshie  vhod,  byli  pryamo  pered  nimi,  pryamo  pered  lobovym
steklom...
   Okruglyj nos korablya gulko i uvesisto udaril v zapertuyu dver'  stancii.
"Pryamo v cel'!" - mel'knulo vmesto iskr v golove  Ivena.  Na  sekundu  vse
zamerlo.  Vytarashchiv  glaza,  oni  smotreli  drug  na  druga  i   zritel'no
predstavlyali  sebe  dejstvie  nekotoryh  zakonov   fiziki.   Tishina   byla
neestestvennaya.
   - My uzhe vzorvalis', ili eto eshche predstoit? - sglotnuv, promyamlil Iven.
   I vdrug oni uvideli, chto korabl' medlenno dvizhetsya nazad. Poltora metra
v sekundu, dva - skorost' rosla.
   - A-ha-ha! Nu kak? - zaoral Dzhoss. - Zvonok, znachit, ne rabotaet, a kak
naschet stuka? |j vy, prosypajtes'! A to my zab'em vas v chernuyu  dyru,  kak
billiardnyj shar!
   - Fu-u! - Iven ster pot so lba: pryamo pered nimi dveri platformy nachali
otkryvat'sya...
   Potrebovalos' eshche pyat' minut, chtoby  ostanovit'  zadnij  hod,  vklyuchit'
perednij i,  nakonec,  sest'.  Posadochnaya  platforma  okazalas'  nebol'shoj
metallicheskoj korobkoj so storonami v 50 metrov. Vnutri bylo ochen'  temno,
tak kak polovina lamp ne gorela voobshche,  ostal'nye  ele  mercali,  rabotaya
lish'  na  tret'  svoej  moshchnosti.  No  i  etot  tusklyj  svet  ne  skryval
mnogochislennyh carapin na kupole: ochevidno, ne ih  pervyh  postigla  takaya
sud'ba pri posadke i pri vzlete piloty zdes' ne osobenno akkuratny.
   Dveri za nimi zakrylis', i Dzhoss nachal glushit' dvigateli.
   - Esli eto proishodit tut kazhdyj raz, kogda kto-to hochet syuda  popast',
to ponyatno, pochemu lyudi uletayut otsyuda kuda glaza glyadyat, - proiznes Iven.
   - A ty uveren, chto eto sluchajnost'?
   - Po-tvoemu, nas hoteli... - Iven nahmuril brovi. - No pochemu?
   - Prosto klassnyj vopros! Nadeyus', eto  ty  obratilsya  ko  vsem  lyudyam,
nenavidyashchim policejskih?
   - No pochemu togda posle oni srazu zhe otkryli?
   - Nam i ne nuzhno bylo pytat'sya vyhodit'  s  nimi  na  svyaz',  -  skazal
Dzhoss. - Ih radarnyj komp'yuter navernyaka  byl  na  svyazi  s  nashim  chernym
yashchikom poslednie poltora chasa, esli ne bol'she.
   - |to suzhaet spisok podozrevaemyh, - podhvatil Iven. - Lyudi v  radarnoj
uzh, konechno, pridumali by luchshij sposob izbavit'sya ot nas, ne privlekaya  k
sebe vnimaniya.
   Dzhoss pokachal golovoj.
   - U nas, kazhetsya, nachinaetsya paranojya. Ranovato!
   - Nu vse, vse... Prosto ya ne lyublyu eti "neozhidannosti i sluchajnosti", -
provorchal Iven.
   - Da, kstati, nam  nuzhno  kak-nibud'  nazvat'  svoj  korabl'!  -  Dzhoss
vspomnil, chto u ego "krasavca" do sih por ne bylo imeni.
   - Naprimer, "|j, ty!"? - sprosil Iven.
   - Vot eshche! Net, eto dolzhno byt' imya sobstvennoe. Nastoyashchee,  ponimaesh'?
Hotya by chtob legche bylo na nego rugat'sya.
   - Ha! Mne ne pokazalos', chto tebe trebovalas' kakaya-to pomoshch', kogda ty
materilsya desyat' minut nazad.
   - Vse-taki nastoyashchee, horoshee rugatel'stvo dolzhno byt' lichnym...
   - U tebya, kazhetsya, poyavilsya shans v  etom  popraktikovat'sya,  -  zametil
Iven: v angare iz kakogo-to kupola poyavilis' dvoe muzhchin i zhenshchina.  Odety
oni  byli  v  kostyumy  iz  materiala,  napominayushchego  kozhu,  kotorye  byli
populyarny v mestah tipa etogo,  gde  dazhe  ne  v  kazhdoj  komnate  imelos'
central'noe otoplenie!
   - Ne nado speshit', - spokojno skazal Dzhoss, glusha poslednij  reaktivnyj
dvigatel'. - Ty budesh' nadevat' formu?
   - Da. Pryamo sejchas i nadenu. YA dumayu, tebe ne  terpitsya  posmotret'  na
nee, - otvetil Iven  i  napravilsya  v  kayutu.  Dostav  iz  garderoba  svoj
policejskij kostyum, on s vidimym udovol'stviem  stal  oblachat'sya.  O,  eta
chernaya s serebryanym otlivom forma! Kakoe naslazhdenie dostavlyalo emu nosit'
ee v pervye gody sluzhby! Uvelichitel'nye pribory,  vmontirovannye  v  shlem,
pozvolyali videt' na milyu skvoz' dym, tuman i  t'mu.  Vstroennaya  v  kostyum
apparatura pomogala podnimat' ves v tonnu  i  bol'she,  probivat'sya  skvoz'
steny, imela massu vozmozhnostej. Ona  navodila  uzhas  na  prestupnikov.  A
ispugannye narushiteli - Iven eto znal  tochno  -  dopuskayut  mnogo  oshibok.
Proveriv,  v  poryadke  li  ego  shchit,  on,  nakonec,  dostal  svoj  luchevoj
vinchester. Ochen' poleznaya  veshch'!  Hotya,  konechno,  ne  takaya  krutaya,  kak
luchevoe ruzh'e Heklera i Koha, byvshee u nego vo vremya raboty v otdele. No i
vinchester  vyglyadel  vnushitel'no,  chto  bylo  glavnym  dostoinstvom  lyuboj
vintovki, - on legko probival kamni i metall, ne  govorya  uzhe  o  lyudyah...
Iven uhmyl'nulsya, vlozhil ego v chehol i napravilsya k vyhodu.
   Kogda oni s Dzhossom vyshli iz korablya, te lyudi kak raz  prohodili  mimo,
pochemu-to uzhe vdvoem, prichem yavno kuda-to speshili. Muzhchina let tridcati  s
izurodovannym shramami i ozhogami licom, vysokij  i  hudoshchavyj,  i  zhenshchina,
sedeyushchaya blondinka let soroka, v meru polnaya. Oni vzglyanuli  na  nego,  ne
ostanavlivayas'.
   - Izvinite... - nachal Iven.
   - My ne rabotaem zdes', - perebil ego muzhchina, a  zhenshchina  dobavila:  -
Ubirajte-ka svoyu shtukovinu s ploshchadki, dajte  lyudyam  spokojno  vzletat'  i
sadit'sya!
   I, ne skazav bol'she ni slova, oni bystro udalilis'.
   Iven hmyknul i poshel k perednej chasti, gde stoyal Dzhoss i  s  udruchennym
vidom gladil okruglyj nos korablya.
   - Sovsem ved' novyj byl! - prichital  on.  -  Pokrytiyu  vsego  neskol'ko
chasov! A teper', tol'ko posmotri! Idioty!
   Na nosu korablya krasovalas' nebol'shaya vmyatina  i  v  odnom  meste  byla
chut'-chut' sodrana kraska.
   - Pohozhe, nam eshche povezlo, chto my ne razbilis',  -  skazal  Iven.  -  A
kraska - eto erunda. Esli chto, skazhem - prosto ternulis' bortom.
   Dzhoss nedovol'no hmyknul, otvernulsya i uvidel tret'ego  -  muzhchinu  let
dvadcati, ochen' malen'kogo. On probegal mimo, dogonyaya svoih.
   - Izvinite, - Dzhoss obratilsya kak mozhno vezhlivej, - ne mogli by vy  nam
skazat'...
   Molodoj chelovek vzglyanul na nih, smachno splyunul i ne ostanovilsya. Dzhoss
s otvrashcheniem posmotrel na pol, potom na Ivena.
   - Ne ochen'-to lyubezno!
   - Oni  prosili  peredvinut'  korabl',  chtoby  on  nikomu  ne  meshal,  -
spokojnym, no tverdym golosom skazal Iven, napravlyayas' k  korablyu  i  berya
naparnika za plecho.
   - K chertu! - vyrugalsya  Dzhoss.  -  No,  voobshche-to,  konechno  zhe,  luchshe
mestnyh nam ne zlit'... - podumav, dobavil on uzhe spokojnee.
   Potrebovalos' neskol'ko minut,  chtoby  ubrat'  s  dorogi  korabl'.  Kak
tol'ko osvobodilos' mesto, kolymaga teh troih vklyuchila  dvigateli.  Kak  i
vse korabli v angare, ona byla urodliva, nepovorotliva i vsya v  carapinah.
I voobshche pohodila na mnozhestvo prikruchennyh  drug  k  drugu  metallicheskih
korobok. Staraya, pokrytaya nekogda chernoj  matovoj  kraskoj,  teper'  pochti
polnost'yu oblezshej i obodrannoj,  ona  yavno  derzhalas'  na  odnom  chestnom
slove.
   Glyadya s brezglivym  sozhaleniem  na  eto  iskopaemoe,  Iven  vspomnil  o
shahterah na oslah i o prochih komicheskih  obrazah  iz  staryh  videofil'mov
Dzhossa. On dumal o prichinah,  zastavlyavshih  lyudej  zhit'  na  Poyasah.  Byt'
mozhet, im  tak  sil'no  nravilas'  eta  svoboda  -  nikakih  udostoverenij
lichnosti! Glavnoe, chtoby u tebya byl bankovskij schet, a kto ty  i  kakaya  u
tebya reputaciya - zdes' eto nikogo ne volnuet.
   Podoshel Dzhoss i, vzglyanuv na uletayushchij korabl', skazal:
   - YA sam postroil pochti takoj zhe, kogda mne stuknulo shest'  let.  Tol'ko
korobki u menya byli kartonnye i letal on gorazdo luchshe!
   - Ah, on eshche i letal? - zasmeyalsya Iven.
   - Nu da, kogda my stolknuli ego s kryshi garazha!
   - YA nadeyus', pilot vyzhil?
   - Kak vidish'.  No  teper'  ya  ne  mogu  spokojno  smotret'  na  krupnye
predmety, nadvigayushchiesya na menya s bol'shoj skorost'yu. Naprimer, Zemlya,  ili
dveri angara...
   Smeyas', oni voshli v sosednij kupol.  Dveri  so  svetoelementami  ne  to
chtoby raspahnulis' pered nimi ili  vovse  ne  otkrylis',  -  oni  zastryali
poluotkrytymi. Protisnuvshis' v nih bokom, Dzhoss posmotrel  na  kontrol'nuyu
panel'. Ona byla v takih strashnyh treshchinah,  chto  kazalos',  budto  v  nee
palili iz pushki.
   - Da-a, pohozhe, tut ne ochen'-to zabotyatsya ob atmosfere vnutri.
   - CHto  za  bezalabernost'?!  -  Iven  pokachal  golovoj.  |to  byl  verh
halatnosti, no posle ih "chudesnoj" posadki udivlyat'sya bylo nechemu.
   - I nikto nas ne vstrechaet. Dazhe te tipy,  iz-za  kotoryh  my  chut'  ne
razbilis'...
   - Uh, ya by ih, bud' moya volya! - Iven pogrozil pustote kulakami.  -  No,
po vsej vidimosti, eto ne pervye fokusy, kotorye nas  tut  ozhidayut.  Zdes'
vse ne tak, kak u lyudej, - ni tebe tamozhen,  ni  immigracionnyh  sluzhb,  a
esli dazhe i est', to rabotayut oni ves'ma original'no. Dazhe tvoi  dannye  v
komp'yuter tut ne vnosyatsya, i, navernoe, special'no: esli ty platish',  -  a
devat'sya tebe nekuda, - to nikogo ne interesuet, otkuda ty vzyalsya.
   Dzhoss nichego ne skazal, tol'ko pomorshchilsya i  peredernul  plechami.  Iven
dogadyvalsya, chto ego naparnik vse ponimaet, tol'ko sam s etim ni razu  eshche
ne vstrechalsya.  On  znal,  chto  shchepetil'nomu  i  sverhakkuratnomu  Dzhossu,
stolknuvshis' s takim besporyadkom, budet osobenno ne po sebe. Ved'  on  byl
vospitan na Lune, v obrazcovom poryadke...
   Nebol'shoj  kupol,  kuda  oni  voshli,  okazalsya  masterskoj,  zavalennoj
kosmicheskimi korablyami na razlichnyh stadiyah remonta. V osnovnom  eto  byli
odnomestnye  i  dvuhmestnye  chelnoki.  Nekotorye  s  nebol'shimi  polomkami
vnutrennih sistem, s povrezhdeniyami obshivki ili prosto bez shassi. Nekotorye
zhe byli yavno sobrany iz pyati-shesti  raznyh  korablej  i  vyglyadeli  ves'ma
nenadezhno.
   Kompanii -  proizvoditeli  kosmicheskih  korablej  i  tehniki,  -  chtoby
umen'shit'  zatraty,  s  opredelennogo  momenta  stali  vypuskat'   deshevye
korabli, kotorye mozhno legko i remontirovat', i zamenit'.  Takie  giganty,
kak "Fol'ksvagen", "SHkoda" i drugie, sozdavali identichnye  mashiny,  shozhie
dazhe po dizajnu, tak chto chasti so "SHkody" legko mozhno  bylo  postavit'  na
"Fol'ksvagen" i naoborot. No zato s takimi zamenami  nikakih  garantij  na
bezopasnost' ne bylo.
   Dzhoss okinul vzglyadom masterskuyu.
   - YA by ni  za  chto  ne  pozvolil  ni  odnomu  specialistu  otsyuda  dazhe
prikosnut'sya k nashemu korablyu. Uzh luchshe by svoej zhe rukoj ego vzorval!
   - Ty, kstati, zakryl ego? - spohvatilsya Iven.
   - A kak zhe! Vklyuchil zamok, reagiruyushchij na golosovuyu komandu.
   - Smotri, ne govori nichego, chto pohozhe na otkryvayushchij kod, -  ulybnulsya
Iven.
   - SHutish'! Nash zamok proveryaet pul's i encefalogrammu.
   - A on uspeet vse eto proverit', esli, skazhem, za nami budet  pogonya  i
nam ponadobitsya kak mozhno skoree popast' na korabl'?
   - Uspeet, uspeet, mozhesh' sam pojti proverit'. A sejchas ne ploho by, dlya
nachala, uznat' mestnoe vremya.
   - 22:00, - skazal Iven. - YA videl hronometry u teh troih v angare.
   - A esli oni priezzhie i u nih svoe vremya? I sejchas uzhe tri chasa dnya ili
vosem' utra?
   Iven ulybnulsya  i  pokazal  rukoj  na  tablo,  gorevshee  nad  dver'yu  v
sleduyushchij kupol-puzyr'. Dejstvitel'no, bylo 22:00.
   - Tozhe mne, umnik. Nu ladno, znachit,  u  nas  eshche  est'  vremya  nanesti
priyatnyj vizit v radarnuyu!
   - S goryachim neterpeniem zhdu etogo znakomstva!
   - A v policiyu uzhe pozdno. Zavtra shodim, - skazal Dzhoss. - Znachit, plan
na  vecher  takoj:  sejchas  v  radarnuyu,  razomnem   nogi   pinkami,   ruki
podzatyl'nikami, potom nado budet gde-to poest'.
   - Tochno! - radostno podhvatil Iven.
   - I vypit'! - so smakom zaklyuchil Dzhoss. Na vseh patrul'nyh korablyah,  i
na ih, estestvenno, tozhe, spirtnoe bylo strogo zapreshcheno, dazhe pivo.
   Oni napravilis' k sleduyushchemu kupolu, dveri kotorogo  takzhe  zastryali  v
poluraskrytom polozhenii.
   ...I vse vremya ih besedy, skryuchivshis' za  odnim  iz  etih  nedodelannyh
korablej, za nimi, nashchupyvaya rukoyatku pistoleta,  sledil  dlinnyj  sutulyj
chelovek. Dozhdavshis', kogda oni uberutsya iz masterskoj,  sutulyj  vylez  i,
prohripev kakoe-to rugatel'stvo, bystro pobezhal v druguyu storonu.


   K bol'shomu razocharovaniyu oboih priyatelej, v radarnoj okazalos' nekogo i
ne za chto stirat' v poroshok. Tam sidel odin nasmert' perepugannyj  molodoj
tehnik, kotorogo starshie, uhodya, ostavili karaulit'  apparaturu,  prikazav
nichego ne trogat'. No i karaulit'-to bylo nechego - avtosistema prebyvala v
sostoyanii hronicheskoj neispravnosti, vse vremya remontirovalas',  i  teper'
ee detali valyalis', razbrosannye po vsemu polu. V obshchem,  starshie  tehniki
ushli na obed, parnyu skazali, chtoby ne volnovalsya, tak  kak  nikakih  novyh
pribytij v blizhajshie dni ne ozhidalos', i vdrug - vyzov Dzhossa.  On  slyshal
vse ego rugatel'stva i otchayannye vopli, no nichego  ne  predprinyal,  potomu
chto vse ravno ne znal, chto nuzhno delat' i na chto nazhimat'.  On  metalsya  v
uzhase po radarnoj rubke i tak byl potryasen, chto hotel uzhe bezhat' otkryvat'
dver' rukami.
   Dzhoss i Iven popytalis' uspokoit' parnya i, poobeshchav zajti v drugoj raz,
ushli. Bespolezno bylo zhdat' vozvrashcheniya starshih tehnikov s obeda,  raz  uzh
davno pora uzhinat'. Pervym delom oni otpravilis' iskat' mesto,  gde  mozhno
ostanovit'sya. Gore-tehnik, opravivshis' nemnogo ot  ispuga,  porekomendoval
im paru takih zavedenij. Otelej, kak takovyh,  na  stancii  ne  bylo,  kak
pochti ne bylo i priezzhih. Paren' ob座asnil im dorogu primerno tak:  "Tretij
povorot nalevo, chetvertyj napravo, povernete vozle bara Merfi..." i t.d. I
u Dzhossa, kogda oni otpravilis' v glub' stancii, pochemu-to voznikli durnye
predchuvstviya.
   Ih put' byl dolgim, oni shli po beskonechnym gryaznym koridoram,  perehodya
iz kupola v kupol. Zdes' ne bylo dazhe robotov-uborshchikov - lyudi,  s  trudom
zarabatyvayushchie na hleb, ne mogli sebe eto pozvolit'.  No  hudshim  vo  vsem
etom zapustenii yavlyalos' to, chto na stenah ne bylo nikakih nadpisej.  Ved'
vezde, vo vseh mestah prozhivaniya, gde caryat podobnye nishcheta i  besporyadok,
steny i dveri ispeshchreny nadpisyami, risunkami i carapinami. Dzhoss znal, chto
takim obrazom lyudi vyrazhayut svoi emocii, svoe nedovol'stvo. Zdes'  zhe  kak
budto u lyudej uzhe ne bylo sil zhalovat'sya, ili eshche  huzhe  -  carili  polnoe
ravnodushie i apatiya. Te redkie prohozhie, kotoryh oni vstrechali,  vyglyadeli
kakimi-to skrytnymi i obespokoennymi. Dzhoss dogadyvalsya,  chto  eto  chast'yu
iz-za ih ustrashayushchej policejskoj  formy.  Kak  radushno  oni  s  Ivenom  ni
ulybalis', lyudi sharahalis', gorbilis' i uskoryali shag.
   - Nichego, skoro  oni  k  nam  privyknut,  -  skazal  Dzhoss,  kogda  oni
podhodili k mestu, gde sdavalis' komnaty.
   - M-da... - zadumchivo proronil  Iven.  Po  doroge  on  bol'she  vnimaniya
udelyal samim lyudyam, chem okruzhayushchemu pejzazhu. Dzhoss  uzhe  ne  raz  otmechal,
skol' ego naparnik byl nablyudatelen i prozorliv, i,  samoe  porazitel'noe,
skol'ko sostradaniya svetilos' podchas  v  ego  bol'shih  i  strogih  golubyh
glazah.  CHestno  govorya,  Iven,  na  pervyj  vzglyad,  pohodil  na  tupogo,
vooruzhennogo do zubov golovoreza, no na samom dele on byl dobr i chutok.
   Hotya pravda i to, chto mnogie prestupniki  poplatilis'  zhizn'yu,  odnazhdy
vstav u nego na puti. "Lyudi, ne zadumyvayas',  strelyayut  v  policejskogo  v
forme, - razmyshlyal Dzhoss, - i  ochen'  udivlyayutsya,  kogda  tot  strelyaet  v
otvet. Strelyaet i ne promahivaetsya..."
   Za stolikom v kupole-gostinice sidel malen'kij lysyj chelovechek s  toshchim
vytyanutym licom. Dzhoss poklyalsya by,  chto  pered  nimi  skuperdyaj-rostovshchik
XVIII veka.
   On posmotrel na voshedshih, kak na neobychnyh, redkih  zhukov,  iz  kotoryh
tem ne menee nuzhno vytyanut' pobol'she deneg, prezhde chem razdavit'.
   - Mogu li ya chem-nibud' vam pomoch'? - sprosil  on  tonom,  srazu  dayushchim
ponyat', chto nichem nikomu pomogat' ne sobiraetsya.
   - Da, - vezhlivo otvetil Dzhoss. - My by hoteli snyat' dve komnaty.
   - Na kakoe vremya?
   - Trudno skazat', - podklyuchilsya Iven, - u nas zadanie.  Nu,  gde-to  na
paru nedel'.
   - Pozhalujsta. Tysyacha vosem'sot kreditov.
   Priyateli v  nedoumenii  pereglyanulis'.  |to  bylo  eshche  huzhe,  chem  oni
ozhidali. S priezzhih, konechno, prinyato drat' v tri-chetyre raza dorozhe, no v
pyat' - eto uzh slishkom.
   -  |-e,  vy  ved'  vse  ravno  na  obespechenii,  -  pospeshil   vstavit'
"rostovshchik",  -  a  luchshe  i  deshevle  apartamentov  vam  zdes'  nikto  ne
predlozhit.
   Osobennyj blesk v ego glazah yasno govoril, chto on  v  schitannye  minuty
svyazhetsya  so  vsemi  podobnymi  zavedeniyami,  opishet  situaciyu,  i  luchshih
variantov u nih dejstvitel'no ne poyavitsya.
   - Horosho, - soglasilsya Iven.
   - Plyus kommunal'nye uslugi. Za vozduh vy eshche ne zaplatili.
   Vopros, otkuda on eto uznal, dazhe i ne voznikal u nih: v takih  mestah,
kak eto, novosti rasprostranyalis' so skorost'yu sveta.
   - Ladno, - prishlos' soglasit'sya Dzhossu. - Mozhno posmotret' komnaty?
   Hmuryas', chelovek vyvel ih cherez dver' za svoim stolom v dlinnyj koridor
s dveryami po obe storony. On otkryl odnu iz nih, zatem eshche  odnu  ryadom  s
pervoj i priglasil vojti. Dzhoss voshel i oglyadelsya. V  komnate  stoyal  odin
plastikovyj stul na metallicheskoj nozhke, dovol'no shatkij, krovat' s bel'em
gryaznovato-serogo cveta i matracem, po kotoromu, kazalos', probezhalo stado
slonov, umyval'nik so schetchikom vody, na kotoryj prihodilos'  smotret'  vo
vremya brit'ya, i stol s plastikovym verhom, prozhzhennym v neskol'kih  mestah
sigaretami. Dzhoss pereglyanulsya  s  Ivenom,  prishedshim  iz  svoej  komnaty.
Drugogo vybora u nih ne bylo...
   - Horosho, - skazal Dzhoss. - Klyuchi, pozhalujsta.
   CHelovek s  nedovol'noj  grimasoj  protyanul  im  kartochki  s  magnitnymi
poloskami. Dzhoss vezhlivo poblagodaril, pryacha svoyu v karman.
   - A zavtrak vklyuchen v oplatu? - osvedomilsya Iven.
   Vzglyad vladel'ca ne zastavil zhdat' otveta.
   - Nu ladno. S etim my sami spravimsya.
   Oni vezhlivo poproshchalis' i  vyshli.  Otojdya  na  dostatochnoe  rasstoyanie,
chtoby ih nikto ne slyshal, -  esli,  konechno,  byli  takie  mesta  na  etoj
stancii, - Dzhoss sprosil:
   - Ty hotel zavtraka?
   - Tam, gde ya obychno ostanavlivalsya, vsegda podavali prilichnye zavtraki.
   Za stenoj poslyshalsya shoroh, i yavno ne myshinyj.
   Poka oni  kruzhili  po  koridoram,  Iven  tak  appetitno  rasskazyval  o
sosiskah, syrah i drugih zamechatel'nyh veshchah, chto  u  Dzhossa  zavorchalo  v
zheludke.
   - YA - stranstvuyushchij surok, mogu pitat'sya... A-a, vot i bar!
   Bar nahodilsya v nebol'shom kupole, eshche men'shem, chem tot, v  kotorom  oni
snyali komnaty. Priyateli voshli v krugloe, sumrachnoe  pomeshchenie,  osveshchennoe
lish' neskol'kimi malen'kimi lampami na stolikah i stenah. Povsyudu sideli i
stoyali lyudi. Drugie detali obstanovki skryvala temnota.  V  nos  im  srazu
udaril tyazhelyj, kislyj zapah prolitogo piva, deshevogo  dzhina,  samodel'noj
kartofel'noj vodki i chut' bolee priyatnye zapahi  gotovyashchejsya  pishchi.  Dzhoss
voshel pervym, tak kak v temnote on orientirovalsya luchshe i potomu eshche,  chto
ne lyubil, kogda lyudi dumali, chto on pryachetsya za  spinu  silacha  Ivena.  Po
mere togo kak ih glaza privykali k temnote, Dzhoss nachinal zhalet', chto  oni
voobshche syuda yavilis'. Vo-pervyh, vse srazu zamolchali - sovsem kak v  staryh
vesternah, kogda sherif zahodil v salun.  Dazhe  perestali  dvigat'sya,  odni
tol'ko ruki potyanulis' kuda-to  za  pazuhi.  V  bare  vocarilas'  grobovaya
tishina.
   Iven i Dzhoss podoshli k stojke, za kotoroj komandovala molodaya zhenshchina s
dlinnymi temnymi volosami i prodolgovatym, neskol'ko mrachnym licom, vpolne
simpatichnaya, no slishkom uzh ser'ezno vyglyadyashchaya. Dzhoss  udivilsya:  chto  ona
delala v takom meste, kak eto?
   - Pivo, pozhalujsta, - vezhlivo poprosil  on.  Iven  tozhe  zakazal  pivo,
protyagivaya kreditnuyu kartochku. Devushka  kivnula  i  ushla  v  drugoj  konec
stojki,  gde  nahodilis'  kraniki  s  pivom.   Priyateli   stoyali   posredi
umolknuvshego bara kak na scene. Vdrug Dzhoss spokojnym golosom nachal:
   - CHto ty dumaesh' naschet sleduyushchego matcha?
   Iven vzglyanul na nego kak na sumasshedshego, no, zametiv, chto razgovory v
bare stali vozobnovlyat'sya, podhvatil:
   - U "Metov" net nikakih shansov, "Tokio" vyigraet.
   - Ne dumayu. Sudya po poslednim trem matcham... - vozrazil Dzhoss.
   Prinesli pivo i kreditnuyu kartochku  Ivena.  Kogda  shum  v  bare  dostig
obychnogo urovnya, Dzhoss skazal:
   - Huzhe vsego to, chto u nas net shlyap, chtoby my smogli ih snyat'...
   Policejskie ne na sluzhbe, zahodya v bar vypit',  vsegda  snimali  shlyapy.
Sledovatel'no, policejskij, ne snyavshij shlyapu, nahodilsya na sluzhbe i  zashel
v bar navernyaka chtoby zadavat' nepriyatnye voprosy. Nesnyatye  shlyapy  vsegda
portili nastroenie posetitelyam. Iven ulybnulsya.
   - Navernoe, nam luchshe imet' svetyashchiesya tablichki s nadpisyami: "My zdes',
chtoby vypit'".
   Oni prinyalis' za pivo, no durnye  predchuvstviya  u  Dzhossa  usilivalis'.
Temnye siluety za stolikami yavno pristal'no sledili za nimi, tol'ko  glaza
sverkali vo t'me. No nikto nikakih rezkih dvizhenij poka ne delal.
   - Esli by nam i prishlos' zadavat' voprosy, vryad li eti  lyudi  okazalis'
by hot' skol'ko-nibud' poleznymi, - zametil Dzhoss.
   - Nu, ne bud' takim pessimistom, - vozrazil Iven. - My ved' tol'ko  chto
poyavilis' zdes', lyudi ne znayut poka, zachem. A kogda uznayut, chto my ishchem ih
propavshih tovarishchej, ya dumayu, otnesutsya k nam gorazdo privetlivej  i  dazhe
pomogut.
   - Esli, konechno, sami oni eti ischeznoveniya ne ustraivayut...
   Iven otpil eshche, postavil bokal i potyanulsya za tarelkoj, na kotoroj, kak
emu pokazalos', byli chipsy s sol'yu. On pododvinul ee i...
   - O Bozhe! CHto eto takoe? - udivilsya on, dostav kusochek iz tarelki.
   - Da eto zhe svinye hvostiki! - vzglyanuv na soderzhimoe  tarelki,  skazal
Dzhoss s ulybkoj.
   - |to chto zhe, novyj vid krekerov!
   - Da net, eto obyknovennye hvostiki svinej, podzharennye. Smotri, a  vot
i uho.
   - Ushi?! I ty sobiraesh'sya ih est'?
   - Konechno. Poslednij raz ya ih  proboval  vo  Francii  goda  dva  nazad.
Poprobuj, oni solenye. Otlichnyj sposob zastavit' lyudej bol'she pit'.
   Iven ulybnulsya.
   - A ty ser'ezno naschet "Metov"?
   Dzhoss perestal hrustet' i vzglyanul na nego. Zametiv, chto  Iven  smotrit
poverh ego plecha, on medlenno povernulsya... Pervoe, chto  on  uvidel,  byla
ogromnaya boroda temno-ryzhego cveta, kotoraya zakryvala nekoe  ispitoe  lico
vplot' do samyh brovej, krome malen'kih mest po krayam nosa,  kroshechnogo  i
kurnosogo. Na vid podoshedshemu bylo bol'she soroka, belaya s gryaznymi pyatnami
rubashka, kostyum pod  cvet  chelovecheskoj  kozhi,  ustalye  glaza,  nastol'ko
uzkie, chto ih cvet razlichit' nevozmozhno; rost pod dva  metra  -  potomu-to
Dzhoss, oglyanuvshis', pervym delom uvidel borodu.
   - Dobryj vecher, - skazal Dzhoss privetlivo i pododvinul muzhchine  tarelku
s hrustyashchimi hvostikami. - Ugoshchajtes'.
   Tot vzyal tarelku, no est' ne stal. Usmehnuvshis', on pokachal golovoj.
   - Kogda takoe edyat policejskie, eto pohozhe na kannibalizm,  -  medlenno
progovoril on skripuchim golosom.
   Ego ulybka srazu zhe ne ponravilas' Dzhossu,  no  on  poka  ne  toropilsya
delat' vyvody.
   - Ne chasto vstretish' zdes' policejskih, - prodolzhal ryzheborodyj.
   Kakie-to temnye figury podoshli i stali  za  spinoj  Dzhossa,  no  on  ne
povernulsya. Iven byl ryadom, i eto ego uspokaivalo.
   - Dela u nas zdes', - skazal Dzhoss. - No oni podozhdut do zavtra.
   - CHto za dela?
   - Zdes' ischezayut lyudi, - podklyuchilsya Iven, -  i  slishkom  chasto.  I  my
pribyli dlya togo, chtoby vyyasnit' prichinu. No  eto  budet  zavtra,  mister,
e-e...
   - Smit, - otvetil muzhchina. V bare razdalis'  smeshki,  vidno,  poschitali
takoj otvet ostroumnym. Iven  ponyal,  chto  neznakomca  zvali  kak  ugodno,
tol'ko ne Smitom.
   - Glindouer, - predstavilsya on v svoyu ochered'. -  A  eto  moj  naparnik
O'Bannion.
   Dzhoss vezhlivo kivnul i sprosil:
   - CHto p'ete?
   - Tol'ko ne etu  mochu,  -  s  otvrashcheniem  proskripel  "Smit".  -  Besh,
nalej-ka mne "Stolichnoj".
   Dzhoss vzyal eshche odin hvostik i stal medlenno zhevat', glyadya na  Ivena.  U
togo vyrazhenie lica bylo spokojnym.
   - A ya vse ravno schitayu, chto ty zrya sporish', - skazal Iven.
   - Kto tebe skazal, chto ya sporyu? - ne ponyal Dzhoss.
   - Da ladno, ty navernyaka vyschityval rezul'tat na  komp'yutere,  poka  my
syuda leteli.
   "Smitu" v eto vremya prinesli stakan. Kak by on sam eto ni  nazyval,  no
vodka v ego stakane nikogda ne byla blizhe k Moskve, chem etot asteroid.  On
otkinul golovu i otpil bol'she poloviny, ne ostanavlivayas', zatem  postavil
stakan  i  smachno  otrygnul.  Dzhoss,  zhevavshij  hvostik,  ot  kommentariev
otkazalsya.
   - Vy chto, stavite na loshadej? - rezko sprosil "Smit" u Dzhossa.
   - Net, na bejsbol, - otvetil tot.
   "Smit" zasmeyalsya.
   - Detskij spor, - skazal on vpolgolosa, potom  povtoril  gromche,  chtoby
vse v bare uslyshali: -  Detskij  spor!  Gospodin  policejskij  sporit  kak
rebenok!
   Dzhoss pytalsya derzhat'sya spokojno.
   - Na chto zhe sporite vy? - sprosil on.
   - Na loshadej, na boi, na togo, kto vernetsya, - otvetil "Smit".
   Dzhoss kivnul. On znal, chto kazhdyj god opredelennyj  procent  dobytchikov
ne vozvrashchalsya. On znal takzhe, chto lyudi, kotorye  delali  stavki,  v  ryadu
podozrevaemyh stoyali pervymi. No ne stal ob etom napominat'.
   - Nu i kak, uspeshno? - pointeresovalsya on tol'ko.
   - Glupyj vopros, - skazal "Smit", - lyudi teryayut druzej...
   - Kto-to teryaet druzej, a kto-to ne lyubit proigryvat', - zametil Dzhoss.
   "Smit" usmehnulsya v borodu.
   - Da. YA vyigryval inogda. |to neslozhno.
   - Konechno, neslozhno, - skazal Dzhoss. - Tol'ko  glupye  lyudi  ne  delayut
stavok, tem bolee v kosmose.
   "Smit" povernulsya nalevo, k tol'ko  chto  podoshedshemu  vysokomu,  toshchemu
cheloveku s ostrymi, nepriyatnymi chertami lica. Glaza ego  tak  blizko  byli
posazheny k nosu, chto  kazalos',  ih  voobshche  net.  A  dlinnyj  krivoj  nos
navernyaka ne vlez by v shlem, esli by emu prishlos' ego nadet'.
   - Ty slyshal, Den? - obratilsya  k  nemu  "Smit".  -  Mister  policejskij
schitaet nas umnymi.
   Den promolchal, no vzglyanul  na  Dzhossa  s  takoj  nenavist'yu,  chto  tot
morgnul.
   "Smit" tozhe povernulsya k Dzhossu,  i  ego  guby  skrivilis'  v  zhestokuyu
uhmylku.
   - My vse ochen' umnye, prileteli syuda na noven'kih, blestyashchih korablyah s
kuchej deneg v karmane, - procedil on.
   Pered Dzhossom iz temnoty  materializovalas'  tret'ya  figura  ugrozhayushchih
razmerov, dazhe bol'she Ivena. Dzhoss ne stal povorachivat'sya k nemu:  v  etot
moment samym razumnym bylo sledit' za "Smitom" i ego toshchim  drugom.  Vdrug
toshchij rezko razmahnulsya i popytalsya udarit' Dzhossa v lico. Na mgnovenie  u
togo promel'knula mysl': "Za chto?", no tut  zhe  srabotala  i  reakciya.  On
bystro ubral golovu,  uklonyayas'  ot  udara,  no  popal  k  stoyashchemu  szadi
gromile, kotoryj tut zhe obhvatil ego svoimi zdorovennymi ruchishchami.  "Smit"
brosilsya na Dzhossa, stremyas' nanesti udar nogoj v zhivot, prichem ne slegka,
chtoby otklyuchit' na vremya, a chtoby probit' naskvoz'. No Dzhoss izlovchilsya i,
peremestiv  tochku  opory,  perebrosil  zdorovyaka  cherez  golovu  pryamo  na
"Smita". Oni svalilis' na pol.
   Tut uzhe vse, kto byl v bare, brosilis' k nim. Dzhoss uzhe  neskol'ko  let
ne byl v potasovkah takogo masshtaba, kogda lomalis' stoly, stul'ya  i  t.d.
On dalee udivilsya, kak bystro emu prishlo na pamyat' vse, chto  nado  delat':
razbit' ob pol vse butylki i stakany, chtoby imi  nikto  ne  vospol'zovalsya
kak oruzhiem; derzhat'sya podal'she ot zheleznyh stul'ev, kotorymi  tebe  mogut
razmozzhit' golovu; ne bit' zerkala, tak kak v nih otrazhayutsya napadayushchie na
tebya szadi; ne okazyvat'sya mezhdu pyat'yu-shest'yu lyud'mi,  ili  tebe  pridetsya
sovsem  tugo.  Ego  takzhe  udivilo,  kak  slozhno  eti  pravila   okazalos'
vypolnyat'. Oruzhiem on ne mog vospol'zovat'sya, inache pozzhe on ne chuvstvoval
by sebya professionalom, spravivshimsya umom i golymi rukami, i  potomu  eshche,
chto esli ponadobilos' by potom  zadat'  neskol'ko  voprosov,  to  poluchit'
kakuyu-libo informaciyu okazalos' by nevozmozhno.  Konechno,  vospol'zujsya  on
sejchas pistoletom, i vse stalo by gorazdo proshche. No  vremeni  na  razdum'ya
bol'she ne bylo - na nego nessya chelovek.  Dzhoss  popytalsya  uklonit'sya,  no
neudachno, i popal pryamo pod udar. Zashchitnye bloki vsegda  byli  ego  slabym
mestom, eto emu  govoril  eshche  ego  trener.  No  tut  Dzhoss,  rassvirepev,
postavil takoj blok, chto dazhe  poslyshalsya  tresk  kostej.  Eshche  odin  udar
prosvistel mimo.
   - Poluchi! - prigovarival on, sbivaya eshche  odnogo  napadavshego  s  nog  i
perevorachivaya  na  nego  stol.  Na  sekundu  on  vzglyanul  na  Ivena:  tot
spravlyalsya prevoshodno, on bil "Smita" i  eshche  kogo-to  golovami  drug  ob
druga. Zvuk ot udarov lbov, pravdu  skazat',  byl  ne  ochen'  muzykal'nym.
"Slishkom slabo", - podumal Dzhoss. Tut  kto-to  shvatil  ego  za  ruku.  Ne
razbirayas', Dzhoss vsem telom razvernulsya  i  nanes  tomu  sil'nyj  udar...
Shvativshaya ego zhenshchina, chut' podletev, grohnulas' na pol.
   - O, chert! - vskriknul Dzhoss, i tut zhe na nego razom  navalilis'  troe.
Poslednee, chto on uspel sdelat', poka v glazah ne pomutnelo i emu ne  seli
na golovu, - on nanes udar v pah odnomu iz napadavshih, prichem tak  sil'no,
chto bednyaga i dumat' v blizhajshem budushchem ne mog o zanyatiyah seksom.
   CHerez  neskol'ko  smutnyh  mgnovenij  Dzhoss   razlichil   golos   Ivena,
pomogayushchego emu podnyat'sya na nogi:
   - Nu, davaj zhe, starina!
   - Podozhdi, my eshche ne zakonchili, -  promychal  Dzhoss,  okidyvaya  vzglyadom
tolpu i podschityvaya golovy. - A-a, da ih vsego tridcat'!
   - Zachem ty, skazhi mne, nachinaesh', kogda ya  ne  v  zashchitnom  kostyume?  -
nedovol'no sprosil Iven, tashcha ego k vyhodu.
   - CHto ty imeesh' v vidu pod slovami "ty nachinaesh'"?
   - YA by ih vseh polozhil! - s pechal'yu v golose proiznes Iven. - A  teper'
nas vykinuli iz bara.
   - Nas ne vykinuli! My sami uhodim! - kriknul nazad Dzhoss, uvolakivaemyj
priyatelem.
   CHelovek pyatnadcat' doveli ih do dverej, hotya i na  dovol'no  bezopasnom
rasstoyanii.
   - Luchshe uzh pomolchi, - uspokoil ego Iven.
   - Ladno, zato teper' ochen'  mnogie  zahotyat  pogovorit'  s  nami,  daby
zakonchit' nachatoe... A poka pojdem vse-taki poedim.





   Policejskij uchastok na Uillanse takzhe razmeshchalsya  v  kupole.  Iven  byl
krajne razdrazhen etim obstoyatel'stvom.  Otdelenie  trebovalos'  vkopat'  v
asteroid radi elementarnoj bezopasnosti. Za eto utro Iven razdrazhalsya  uzhe
ne v pervyj raz i nachinal potihon'ku privykat'  k  takomu  sostoyaniyu.  Emu
dovol'no  dolgo  prishlos'  srazhat'sya  s  oborudovaniem  v  vannoj,   pochti
polnost'yu neispravnym. No tol'ko on pochistil zuby i  sobiralsya  pobrit'sya,
kak ono sovsem vyshlo iz stroya. Vdobavok vecherom predydushchego  dnya  vladelec
vklyuchil v schet uslugi, kotorye,  po  suti  dela,  vovse  ne  sushchestvovali.
Ogromnogo rosta Iven podoshel k  stoliku  tshchedushnogo  vladel'ca,  ugrozhayushche
naklonilsya nad nim i stal  s  vyrazheniem  chitat'  emu  pravila  soderzhaniya
gostinic. Ispuganno morgaya i korchas', tot ischez v svoem  kabinete,  chto-to
bormocha  ob  izmeneniyah  v  pravilah  i  ustranenii  nepoladok.  Iven  byl
udovletvoren. Dzhoss tozhe byl udovletvoren svoim vizitom v radarnuyu.
   - Vladelec napugan? Navernoe, uzhe naslyshan o vcherashnem, - skazal Dzhoss,
kogda oni vyhodili iz kupola-gostinicy. Iven zasmeyalsya:
   - YA uveren, vse uzhe znayut. Zdes' nichego bol'she i  delat'  ne  ostaetsya,
tol'ko rabotat' i spletnichat'. A ty by chto predpochel?
   Dzhoss promolchal.
   - A, kstati, kak tvoj vizit k tehnikam v radarnuyu?
   - Dovol'no pechal'no, - skazal Dzhoss, vzdohnuv. - Nikto  iz  nih  nich'ej
smerti ne zhelal. U nih prosto ne hvataet personala, i rabotayut oni s takim
oborudovaniem, s kakim ya ne stalkivalsya ni razu posle  shkoly.  Konechno,  ya
pokrichal na nih dlya prilichiya, mozhet, oni i stanut poosmotritel'nee.  No  s
takoj tehnikoj vryad li  chto-libo  izmenitsya  k  luchshemu...  -  on  skorchil
nedovol'nuyu grimasu.
   - A golova kak, ne bolit? - pointeresovalsya Iven.
   - Da net, ya v poryadke.  No  pohozhe,  chto  segodnya  utrom  vse  vyglyadit
otvratitel'nee, chem vchera.
   - Soglasen, - skazal Iven, vspomniv, chto on obnaruzhil  v  krane  svoego
umyval'nika i skol'ko prishlos' provozit'sya, vytaskivaya eto, chtoby iz krana
poshla voda. - Ty prav, lyudi zdes' nastol'ko zanyaty, chto u nih  ne  hvataet
vremeni na uborku...
   - Da, i na drugie veshchi v tom  chisle,  -  dobavil  Dzhoss.  -  YA  segodnya
horoshen'ko vzglyanul na porodu asteroida.
   - Ty chto, otodral pol? - dobrodushno poshutil Iven,  znavshij,  chto  sredi
mnogih uvlechenij Dzhossa byla i geologiya.
   - Nash kupol stoit na  skale  i  krepitsya  k  nej  starymi  silikonovymi
krepleniyami.
   - Ogo! - udivilsya Iven. Izvestno, chto  takoe  kreplenie  bylo  nemnogim
luchshe, chem prosto kupol, prikreplennyj k skale rezinovym cementom.
   - I ty znaesh', chto? Poroda tut ne takaya uzh pustaya! |to celoe  skoplenie
zheleza i ego oksidov. Dazhe bez priborov ya opredelil odin  procent  zheleza.
Konechno,  eto  ne  vysokokachestvennaya  ruda,  i  esli  by  oni  nachali  ee
razrabatyvat', to vryad li ih rashody by okupilis'.
   Iven pokachal golovoj. Polnaya  nerazberiha!  Zalatannye  kupola,  gryaz',
potrepannye lyudi. Vse, kogo oni videli vchera vecherom v bare, vyglyadeli kak
ponoshennye veshchi. Nikto, kazalos', ne vel zdes' pribyl'noe delo, ni  odnogo
shahtera, prazdnovavshego uspeshnuyu dobychu. Dazhe dralis'  zdes',  pohozhe,  ne
iz-za zlosti, a ot skuki. Vse eto dejstvovalo  podavlyayushche.  Iven  vspomnil
fil'my ob Uel'se v gody krizisa, kogda  vse  naselenie  zhilo  na  posobiya,
kogda duh lyudej byl slomlen dolgimi godami nuzhdy i bedstvij. On  uzhasnulsya
ot takogo sravneniya.
   - Ty zhe govoril, chto na asteroide vse  normal'no  s  dobychej  zheleza  i
nikelya, - skazal on.
   Dzhoss kivnul.
   - Po krajnej mere, tak skazano v svodkah. Teper' mne hotelos' by samomu
vse eto proverit', esli budet vremya.
   Iven soglasilsya. Mezhdu  tem,  oni  uzhe  vhodili  v  kupol  policejskogo
upravleniya.  Oficial'no  on  prinadlezhal  Kosmicheskoj  Policii   Solnechnoj
Sistemy, no sluzhil i mestnym  policejskim  uchastkom.  Prohodya  dveri,  oni
zametili, chto te ispravny i akkuratno  otkryvayutsya  i  zakryvayutsya.  Kogda
voshli vnutr', u Ivena perehvatilo dyhanie - tak ego porazili krohotnost' i
ubogost' pomeshcheniya. I eto otdelenie policii Solnechnoj Sistemy?!  |to  dazhe
ne pohodilo na obychnyj ofis na Lune. Kupol, ves' v zaplatah snizu doverhu,
byl zavalen  razlichnymi  modulyami,  apparaturoj  i  stopkami  bumag.  Stol
nachal'nika zametit' vo vsem etom besporyadke ne  predstavlyalos'  vozmozhnym.
Molodoj oficer v forme vstal, chtoby poprivetstvovat' ih, no  na  lice  ego
izobrazilos' krajnee udivlenie, pochti shok. Paren', na redkost' ryzhij, ves'
v vesnushkah, vyglyadel let na dvadcat' s  chem-to.  Glyadya,  kak  on  vskochil
privetstvovat' ih, Iven podumal: ne vyglyadel li on sam tak zhe,  kogda  byl
molodym?
   - Vhodite, dzhentl'meny. YA, voobshche-to, nikogo ne  ozhidal,  mne  ved'  ne
soobshchili... - nachal molodoj policejskij, podhodya k nim.
   -  Vidimo,  ne  hoteli  soobshchat',  -  skazal  Dzhoss,   protyagivaya   dlya
privetstviya ruku. - Dzhoss O'Bannion, a eto moj naparnik, Iven Glindouer.
   - Noel Hejden, - predstavilsya paren', krepko pozhimaya ruku Dzhossa. Dzhoss
srazu podumal, chto esli chto-nibud' sluchitsya, to u  etogo  parnya  ne  budet
nepriyatnostej. Vot poetomu-to ego i poslal Solnechnyj Patrul' syuda odnogo.
   - Prohodite, sadites', - skazal Hejden, podvodya ih  k  svoemu  stolu  i
osvobozhdaya iz-pod grudy bumag stul'ya. - Ne dumal, chto oni prishlyut vas  tak
bystro. CHestno govorya,  ya  ne  byl  uveren,  chto  oni  voobshche  kogo-nibud'
prishlyut.
   Iven sel i dostal svoj diktofon  zapisyvat'  informaciyu.  Na  diktofone
gorela malen'kaya lampochka, eto oznachalo, chto komp'yuter  na  bortu  korablya
poluchil kakuyu-to informaciyu iz SHtaba nyneshnej noch'yu. No s etim mozhno  bylo
i podozhdat'.
   - Tak imenno vy dokladyvali ob ischeznoveniyah? - sprosil Dzhoss.
   - Da. |to proishodit uzhe dovol'no  dolgo.  Lyudi  nachinayut  volnovat'sya,
nervnichat'.
   - Dazhe bol'she, chem prosto nervnichat', - zametil Iven.
   Noel druzheski ulybnulsya.
   - Da, vchera vy proshli svoyu kvalifikaciyu zdes'. YA naslyshan. Tut so vsemi
policejskimi tak postupayut. Mozhet byt', vam dostalos' chut' bol'she. |to vse
nervy... Vy chto-nibud' budete, chaj, kofe?
   - Net, spasibo, - skazal Dzhoss. Iven tozhe otricatel'no pokachal golovoj.
   - Nu ladno, - skazal Noel i nachal iskat' chto-to na svoem  stole.  Poisk
etot obeshchal prohodit' dovol'no interesno,  tak  kak  na  stole,  kazalos',
bumagi dostatochno dlya skleivaniya vsego kupola iznutri. "Neplohaya  ideya!  -
podumal Iven. - Po krajnej mere, ne bylo by vidno zaplat".
   - Nachalos' eto vse, naskol'ko ya znayu, tri mesyaca nazad, - nachal Noel. -
Hotya v centre schitayut, chto ischeznoveniya dlyatsya vsego dva  mesyaca.  Oni  ne
uchityvayut moe chut'e. Kogda probudesh' zdes'  gody,  to  ponevole  nauchish'sya
otlichat' obyknovennye avarii i neschastnye sluchai ot podstroennyh.
   - A skol'ko vy uzhe zdes'? - nemnogo udivlenno sprosil Dzhoss.
   - Vosem' let. |to ya prosto tak molodo vyglyazhu, - ulybnulsya  Noel.  -  A
mne uzhe tridcat' vosem'.
   Iven zasmeyalsya:
   - U vas chto, gde-nibud' spryatan vash stareyushchij portret?
   - Da uzh. A, kstati, odno iz moih prozvishch zdes' - "maska". Tak chto,  kto
znaet, mozhet byt'. - Noel pomolchal, potom s dovol'noj ulybkoj  progovoril:
- Vse, kto syuda priletaet, delayut pochemu-to odnu i tu zhe oshibku.  V  bare,
naprimer...
   Dzhoss hmyknul.
   - Tak vot,  -  prodolzhal  Noel,  kopayas'  v  bumagah,  -  nachalis'  eti
ischeznoveniya mesyaca tri nazad. Ne to, chtoby lyudi prezhde zdes'  nikogda  ne
ischezali. Professiya shahtera, voobshche, ved' ne bezopasnaya - tebya mozhet ubit'
tvoya zhe tehnika,  ili  kostyum  podvedet,  ili  korabl'  slomaetsya.  Vpolne
vozmozhno, chto kto-to pomozhet emu slomat'sya. Byvaet  i  takoe,  kogda  lyudi
ubivayut drug druga, chtoby nikto ne znal, gde nahodyatsya ih delyanki...
   - Nam by hotelos' vzglyanut', kak zdes' proishodit registraciya  delyanok,
- skazal Dzhoss.
   - Razumeetsya. |to my ustroim. - Noel vse prodolzhal svoi poiski. -  Huzhe
vsego  vo  vsem  etom  to,  chto  ya  ne  mogu  najti  nikakoj  svyazi  mezhdu
ischeznoveniyami. Konechno, pervym moim  podozreniem  byl  nezakonnyj  zahvat
delyanok. No eto slishkom uzh prosto. Zdes' stol'ko hodit vsyakih spleten, chto
osobo i prislushivat'sya ne nado, chtoby uznat', komu povezlo, komu zavidno i
tak dalee.
   - A chto u vas s naseleniem,  ya  imeyu  v  vidu  nacional'nyj  sostav?  -
sprosil Dzhoss.
   - Naselenie smeshannoe. V osnovnom russkie, yaponcy, ochen' mnogo vyhodcev
iz Pribaltiki i central'noj Evropy... Da, kstati, naschet  bara  -  ya  mogu
porekomendovat' vam odno prilichnoe zavedenie v glavnom kupole,  gde  mozhno
prevoshodno perekusit'. Nazyvaetsya ono "Satra".
   - Zdes' chto, eshche i restoran est'? - brovi Dzhossa ot  udivleniya  polezli
vverh.
   - Nu, my hot' i daleko ot Zemli, no vse-taki ne na krayu sveta.  A,  vot
on! - Noel, nakonec-to, nashel nuzhnyj emu list i protyanul ego Dzhossu. - Vot
pervyj, kogo ya podozrevayu: YUrij Brunov na korable "Vastap". On ne iz  teh,
kto  pozvolit  nezakonno  prisvoit'  svoj  uchastok.  Voobshche-to,  priyatnyj,
spokojnyj chelovek, tol'ko vot pristrelil neskol'kih...
   - A za chto? - sprosil Iven.
   Noel otkinulsya v svoem kresle i vzdohnul.
   - Vy kogda-nibud' rassledovali ubijstva? - sprosil on.
   - Vo vsyakom  sluchae,  -  pokachal  golovoj  Iven,  -  iz-za  nezakonnogo
ispol'zovaniya delyanok poka ne dovodilos'. Vot iz-za narkotikov  -  skol'ko
ugodno.
   - Problema tut vot v chem, - nachal ob座asnyat' Noel. - Dopustim, cheloveka,
pretenduyushchego na chuzhuyu delyanku, ubivayut.  Ubijca  -  zakonnyj  vladelec  -
dokladyvaet  o  vtorzhenii  i  ob座asnyaet   ubijstvo   celyami   samooborony.
Svidetelej, kak pravilo, ne  byvaet.  Dokazat',  chto  eto  byla  vovse  ne
samooborona, trudno: probitye pulej razgermetizirovannye skafandry  unosyat
tela v otkrytyj kosmos.  A  kto  zahochet  neskol'ko  chasov  dogonyat'  trup
napadavshego  na  tebya?  Dazhe  esli  telo  i  udastsya  dognat',  to,  chtoby
pred座avit' ego kak dokazatel'stvo,  nuzhno  osvobodit'  dlya  nego  mesto  v
korable, a eto znachit - vysypat' rudu, stol'kimi trudami dobytuyu. Lyudi  na
eto ne idut. Da i v  sudah  otkazyvayutsya  rassmatrivat'  podobnye  sluchai.
Zakon i spravedlivost' vershat  zdes'  sami  lyudi.  Ty  uchish'sya  prosto  ne
vmeshivat'sya... Teper' o YUrii. Ego pyatidesyatitonnyj korabl'  "Vastap"  imel
na bortu processor dlya pererabotki rudy, chto bylo ochen' udobno i ekonomno:
ne nado bylo tashchit' s soboj 90  procentov  pustoj  porody.  Neskol'ko  let
nazad YUrij zhenilsya. Polgoda on rabotal, polgoda otdyhal s zhenoj  v  letnem
domike na  stancii  Dacha  nedaleko  ot  YUpitera.  Tak  vot,  vernuvshis'  s
ocherednogo otdyha, on pristupil k rabote i  vdrug  neozhidanno  ischez.  CHto
moglo sluchit'sya? Neponyatno. Pilot Brunov byl ochen' akkuratnym...
   - Da-da, - suho proiznes Iven, - akkuratnym pilotam zdes' horosho.
   - Nu, ya slyshal o vashej vcherashnej  probleme,  srazu  zhe  posle  zavtraka
zashel v radarnuyu i otrugal ih. No ih tozhe mozhno ponyat' - rabotat' s  takim
oborudovaniem prosto  nevozmozhno.  Odnim  slovom,  my  vse  zdes'  s  etim
stalkivaemsya... - Noel otkashlyalsya. - Davajte luchshe  vernemsya  k  YUriyu.  On
rabotal na territorii za tridcat' kilometrov otsyuda, gde vsem  hvatilo  by
mesta.  Poroda  tam  bogata  nikelem,  no  eshche  bol'she  zhelezom  otlichnogo
kachestva. I zamet'te - on vsegda sledoval odnomu chetko vyrabotannomu kursu
i nikogda ne otklonyalsya ot nego.
   - I chto, ne bylo nikakogo signala bedstviya? - sprosil Dzhoss.
   - Net. Lyudi rabotayut, v osnovnom, tak daleko,  chto  poka  ty  doletish',
nichem pomoch' uzhe ne smozhesh'. Da lyudi i sami-to ne ochen' zabotyatsya o  svoej
bezopasnosti. Zachem, deskat', volnovat'sya o  tom,  chto  mozhet  nikogda  ne
sluchit'sya. Po etomu povodu mozhno lish' skazat', chto estestvennyj otbor  vse
eshche rabotaet. I takim lyudyam my, dejstvitel'no, nichem pomoch' ne mozhem.  Teh
zhe, kotorye podayut signaly o pomoshchi, my dostavlyaem syuda  za  10-14  chasov,
bez osobyh trudnostej. U menya tut est' para dobrovol'cev, kotorye pomogayut
mne na svoih korablyah. Esli ya zanyat, to vyletayut oni.
   - Nu i kak, dovol'ny vy ih rabotoj? - pointeresovalsya Dzhoss.
   - O da! Dejv Mennes i Dzhoan Sel'vino  -  glavy  samyh  bol'shih  zdeshnih
semejstv. I, veroyatno, edinstvennyh zdes' bol'shih semejstv. V  osnovnom-to
lyudi  starayutsya  vyvesti  otsyuda  svoi  sem'i,  tuda,  gde  usloviya  bolee
blagopriyatnye. Naprimer, na Mars, ili YUpiter.  -  Noel  vzdohnul.  -  Nashe
mesto prevrashchaetsya v kakoj-to gorod prizrakov. Ochen' pechal'no...  Mne  tak
ne hvataet detej.
   Iven nachal ponimat', pochemu vse zdes' vyglyadelo tak bezradostno.
   - Znachit, YUrij ischez bez sleda? A kak zhe ego chernyj yashchik? - sprosil on.
   - Ni-che-go... Obychno my  nahodim  ostanki  korablya,  dazhe  esli  on  za
predelami Poyasa. Zdes' zhe my nichego ne obnaruzhili. A eto  govorit  o  tom,
chto korabl' ego byl unichtozhen polnost'yu.
   - Znachit, ego vzorvali?
   - Ili on sbilsya s kursa, chemu lichno ya veryu s  trudom.  Ved'  on  vsegda
letal v odno i to zhe mesto.
   - A vy uvereny, chto nikto ne popytalsya zahvatit' ego uchastok? - sprosil
Dzhoss.
   - Vidite li, takoe proishodit tol'ko togda,  kogda  kto-nibud'  dumaet,
chto u drugogo ochen' bogatoe mestorozhdenie. No takie mesta zdes'  pochti  ne
najti. Poslednij raz chto-to pohozhee na eto bylo  let  shest'  nazad,  kogda
byli najdeny brillianty. Kstati, ih tozhe obnaruzhil YUrij. No  mestorozhdenie
bylo ne ochen' bol'shim - vsego lish' na pyat' tysyach kreditov.
   Noel eshche porylsya v bumagah.
   -  Zatem  posledovali  sleduyushchie  ischeznoveniya:  B'yanko  na  "Lodnere",
Balenberg na "Hefmune", Fisso na "Kopernike", Roll na "Lyusi" -  pochti  vse
propali bessledno. S promezhutkami v 50 dnej.  I  nikakih  svedenij  ni  vo
vremeni, ni v meste, ni v chem. Sudya po ih kursam, vse oni  napravlyalis'  v
raznye mesta. Nikto v srok ne vernulsya. My vse-taki nashli odin  korabl'  -
"Kopernik", da i to sluchajno. Kto-to po puti k nam natknulsya na  nego.  No
ni sleda ot Fisso. V fyuzelyazhe byla  ogromnaya  proboina,  otsek  s  goryuchim
povrezhden. Takoe inogda sluchaetsya.  Korabl'  byl  staryj,  eshche  s  atomnym
toplivom. Ne znayu, pochemu lyudi do sih por ih  ispol'zuyut.  Mozhet,  potomu,
chto deshevo?
   Iven staralsya ne smotret' na potolok kupola. Nahodit'sya zdes' bylo yavno
nebezopasno.
   - A kak registriruyut zayavleniya na delyanki? - sprosil on.
   - Kontora nahoditsya v glavnom kupole. Vse podobnye kontory na  sosednih
stanciyah postoyanno obmenivayutsya informaciej. My vydaem  prinesshemu  zayavku
special'nyj pribor, takoj, kak vot... etot. - Noel porylsya v yashchikah  stola
i dostal ottuda stal'nuyu trubku, dlinoj okolo 30 sm i diametrom v 5 sm.  -
Ego nuzhno prosto-naprosto vstavit' v poverhnost'. On peredaet nomer i  imya
togo, komu prinadlezhit dannaya territoriya. Vytashchit' ego bez bomb ili lazera
prakticheski  nevozmozhno.  No  dazhe  esli  i  vynesh'  ego,  to  obyazatel'no
ostanetsya sled.
   - No ya tak ponimayu, chto byli i isklyucheniya? - sprosil Dzhoss.
   - O da. To, chto nauka  sozdala,  nauka  zhe  mozhet  i  preodolet'.  Byli
poddelki, i ochen' dazhe interesnye. No i ih mozhno legko vychislit',  ved'  u
nas vse uchteno, poddelki  ne  sootvetstvuyut  nomeram,  imeyushchimsya  v  nashih
spiskah.
   - Tak, davajte poka ostavim ischeznoveniya, - skazal Dzhoss. - Byli  li  u
vas sluchai nezakonnogo zahvata uchastkov v poslednee vremya?
   - Paru raz takoe bylo. - Noel opyat' stal kopat'sya  v  stopkah  i  gorah
bumagi. - Tut u nas komp'yuter slomalsya, zhdem ne  dozhdemsya,  kogda  prishlyut
komplektuyushchie chasti, chtoby otremontirovat' ego. Poetomu u  menya  poka  vse
vot tak vot...
   - Skoro budet takaya apparatura, kotoraya voobshche osvobodit nas ot  bumag,
- vstavil Iven. - Interesno tol'ko, uvidim li my ee?
   - A, vot nashel! - Noel podal Ivenu listy, tot prosmotrel ih  i  peredal
dal'she Dzhossu. - Na ochen' mnogoobeshchayushchem asteroide eto proizoshlo.  Bol'shoe
soderzhanie zheleza. Hek Vaveda podala zayavku  i  nachala  razrabatyvat'  ego
paru mesyacev nazad. I tozhe ne vernulas'. YA poletel iskat', no  ni  ee,  ni
korabl' ne nashel. Ochen' zhal', horoshaya byla zhenshchina.
   - YA by hotel vzglyanut' na eto mesto. Da i na ostal'nye tozhe,  -  skazal
Dzhoss, shelestya bumagami.
   - Da, ya pokazhu ih vam.
   - Konechno, esli u vas net bolee vazhnyh del, - vstavil Iven.
   - Est'. No otvlech'sya vsegda priyatno, - skazal Noel, vstavaya, i dobavil:
- YA by davno vse eto podzheg, no, k sozhaleniyu, ya  zhe  zdes'  otvechayu  i  za
pozharnuyu ohranu. Odnu minutu, mne nado nadet' svoj kostyum...
   Oni vyshli i napravilis' k  tomu  kupolu,  v  kotorom  nahodilsya  angar.
Vojdya, Noel vdrug rezko ostanovilsya i ustavilsya na ih korabl':
   - YA takoj videl v kino! Ne znal, chto oni dejstvitel'no sushchestvuyut...
   - Eshche kak sushchestvuyut, - usmehnulsya Dzhoss. - I stol'ko topliva zhrut, chto
ne napasesh'sya! Otkryvajsya! - prikazal on tonom,  ne  terpyashchim  vozrazhenij.
Zamok shchelknul i otkrylsya, i kollegi lyubezno priglasili voshishchennogo  Noela
projti vnutr' korablya.
   - Eshche pahnet novym! - proiznes on, ozirayas' po storonam.
   - Nu, eto nenadolgo. Vot podozhdite, sejchas moj naparnik  nachnet  zharit'
firmennogo cyplenka s soroka golovkami chesnoka...
   - Soroka golovkami chego? - udivilsya Noel.
   - Pahnet eto vpolne prilichno, - proiznes Dzhoss tonom znatoka, -  a  dlya
mnogih lyudej takoe blyudo - shans uznat', chto chesnok - eto ovoshch.
   - Prosto zamechatel'nyj ovoshch, - mrachno probubnil  Iven,  -  ot  kotorogo
nachinayut govorit' te chasti tela, kakim luchshe pomalkivat'...
   Noel tol'ko udivlenno pomorgal i ot kommentariev otkazalsya.
   - Ogo! - voshishchenno voskliknul on, zaglyanuv v kabinu Ivena. - Za chem zhe
vy, chert poberi, ostanovilis' u Morri?
   |tot vopros uzhe neskol'ko raz prihodil v golovu i Ivenu.
   - Navernoe, dlya svyazi s obshchestvennost'yu, - skazal on, podumav, -  chtoby
ne vyglyadet' zaznavshimisya faraonami, kotorye otsizhivayutsya v svoem  korable
i kotorym net dela do mestnyh problem.
   Oni   pristegnulis',   Dzhoss   vklyuchil   dvigateli   i   progovoril   v
radioperedatchik:
   - Uillans-kontrol'! |to korabl' Solnechnogo Patrulya CDZ-8064. Vy  dolzhny
pomnit': eto tot samyj, s isporchennoj pokraskoj, - sostril Dzhoss.
   - A, CDZ-8064, - poslyshalsya v otvet sonnyj zhenskij golos. - Kakaya u vas
byla kraska?
   - Novaya! - skazal Dzhoss, ulybayas'.
   - YA ochen' sozhaleyu. U menya est' nemnogo laka dlya nogtej. Kak podojdet?
   Dzhoss zasmeyalsya:
   - Nu, ladno. Madam, uvidimsya posle raboty v "Astorii"...
   On nikogda ne upuskal shans priudarit' za zhenshchinami. Vyglyadelo eto chasto
zabavno, osobenno s tochki zreniya Ivena. Vot i sejchas on naznachil  svidanie
v tom samom bare, v kotorom oni tak shikarno vchera posideli.
   Na drugom konce svyazi tozhe poslyshalsya smeh:
   - Vy kuda-nibud' napravlyaetes'?
   - Da, progulyat'sya. Noel, u tebya est' koordinaty mesta, kuda  my  letim,
dlya etoj krasivoj ledi?
   Noel, davya ulybku, naklonilsya k radioperedatchiku:
   - Sesil, my napravlyaemsya v Osasko Pojnt 600.
   - Ponyatno,  Noel.  V  toj  storone  tol'ko  Vlad  Marishal  s  druz'yami.
Opoznavatel'nyj nomer 1,443.
   - Vse yasno, Sesil, - nachal opyat' Dzhoss, ulybayas', - a naschet utra...
   - Nichego strashnogo  ne  sluchilos',  konechnosti  skoro  zazhivut.  My  ne
obidelis'.
   - Spasibo... - hihiknul Dzhoss.
   - Vse v poryadke, mister  policejskij  O'Bannion,  dorogusha.  Schastlivoj
ohoty! Otkryvayu dveri, konec svyazi...
   Dzhoss voprositel'no posmotrel na Noela:
   - "Mister policejskij O'Bannion, dorogusha!". Kak vam eto nravitsya?
   - Pohozhe, chto  nekotorym  ponravilos'  vashe  vcherashnee  vystuplenie.  YA
slyshal, chto kollega vas  bukval'no  vynes  iz  bara...  e-e...  chtoby  vy,
dejstvitel'no, ne sdelali komu-nibud' bol'no.
   Iven shiroko ulybnulsya.
   V eto vremya dveri angara otkrylis', i Dzhoss vklyuchil "vzlet". Kogda  oni
vyleteli iz kupola i naruzhnye dveri zakrylis' za  nimi,  Noel  vzdohnul  i
skazal:
   - Vot, eshche sotnya kreditov na veter.
   - Ne mozhet byt'! - udivilsya Iven. -  V  etih  dveryah  vozduha  vsego-to
kreditov na dvadcat'.
   Noel grustno ulybnulsya:
   - Esli by ego ne prihodilos' privozit' izdaleka. Na Uillanse  ved'  net
vody, i my ne mozhem dobyvat' kislorod zdes', na meste. My,  kak  i  drugie
stancii na Poyase, pokupaem ego u postavshchikov s YUpitera...
   Oni leteli v beskonechnoj t'me. Po dovol'nomu licu  Dzhossa  vidno  bylo,
kak on lyubit svoj  korabl',  ego  sovershenstvo,  ego  formy,  moshch'  i  etu
prostotu  upravleniya.  Uyasniv  iz  ob座asnenij  Noela,  na  kakuyu   chastotu
neobhodimo  nastroit'sya,  on  uyutno  potyanulsya,  hlopnul  rukami  i  poshel
prigotovit' Ivenu chaj, a sebe i Noelu kofe. On  byl  na  svoem  korable  i
chuvstvoval sebya prekrasno. Hotya nel'zya skazat', chto puteshestvovat' v  etih
mestah Vselennoj bylo ochen' uzh priyatno. Obychno eto prevrashchalos' v dolgoe i
tosklivoe ozhidanie...
   CHto-to stranno stuknulo v ionnyh dvigatelyah.
   - CHto eto bylo? - udivilsya Noel.
   - |to? Dvigateli. - Dzhoss dovol'no ulybalsya.  V  etot  moment  on  bylo
pohozh na kota, kotoryj  pered  tem,  kak  s容st'  kanarejku,  polivaet  ee
smetanoj. - Do celi... e-e... eshche okolo  semi  minut,  -  dobavil  on  dlya
effekta.
   - Semi minut?! CHto zhe eto u vas za dvigateli takie?
   Tut Dzhossa poneslo, i ostanovit' ego bylo  nevozmozhno.  Ivenu  vse  eti
podrobnye  ob座asneniya  processov,  ustrojstva  sistem  i  tak  dalee   uzhe
dejstvovali na nervy: on slyshal ih desyatki raz s nebol'shimi variaciyami.
   - A chto eto migaet? - sprosil on gromko.
   - Gde? - Dzhoss s gotovnost'yu povernulsya.
   - A-a, eto signal trevogi. Nu, znachit, uzhe pochti prileteli.
   - Tak bystro?! - opyat' udivilsya Noel. - Togda nam luchshe zamedlit' hod.
   - Net problem!
   Iven prislonilsya k illyuminatoru  i  prishchurilsya.  Na  Zemle  lyudi  imeli
predstavlenie  ob  asteroidah,  poluchennoe  ot  izobrazhenij  na  reklamnyh
snimkah, kak govoritsya, "v uvelichennom vide": vse  v  yarkom,  oslepitel'no
belom svete. No na samom dele zdes' ne bylo tak uzh svetlo. Iven  sravnival
eto  osveshchenie  s  tusklym  zimnim  vecherom  v  Uel'se.  Da  i   chto   tut
udivitel'nogo, ved' Poyas asteroidov nahoditsya tak daleko  ot  Solnca,  chto
ego luchi dobirayutsya do nih v samuyu poslednyuyu ochered',  uspevaya  pochti  vse
razdat' po puti. A tak kak pri  etom  vse  asteroidy  raspolagayutsya  ochen'
blizko drug k drugu,  to  prihodilos'  postoyanno  byt'  nacheku,  chtoby  ne
vrezat'sya. Osobenno imeya takoj skorostnoj korabl', kak u nih. Iven podumal
o drugom konce Poyasa,  gde  skuchennost'  asteroidov  byla  eshche  bol'she,  i
peredernul plechami.  Tam,  stoya  na  odnom  iz  nih,  mozhno  rassmatrivat'
sosednij nevooruzhennym glazom!
   |tot  nebol'shoj  asteroid,  k  kotoromu  oni  podleteli,   imel   formu
priplyusnutogo botinka dlinoj vsego v  polkilometra.  Vsya  ego  poverhnost'
byla  ispeshchrena  voronkami.  Sudya  po  ih  gladkim  krayam,  mozhno  bylo  s
opredelennost'yu skazat', chto prichinoj ih vozniknoveniya bylo energeticheskoe
oruzhie, a ne prostaya vzryvchatka. Dzhoss medlenno opuskal korabl'.
   - Ty chto, pryamo zdes' ego posadish'? - sprosil Iven.
   - Tak budet bezopasnee. Zdes' ved' provodilis' geologicheskie raboty,  i
eshche neizvestno, kak on posle etogo dvigaetsya. A ya  lichno  bol'she  ne  hochu
portit' svoyu krasku.
   - Tvoyu  krasku!  -  hmyknuv,  zametil  Iven  i  ushel  k  sebe  v  kayutu
pereodet'sya.
   Uzhe neskol'ko dnej on ne nadeval svoj kostyum i  teper'  byl  ochen'  rad
etoj  vozmozhnosti.  Bystro  razdevshis'  do  trusov,   on   stal   medlenno
oblachat'sya. Myagkij zvon zastezhek  zvuchal  dlya  nego  kak  samaya  priyatnaya,
romanticheskaya muzyka... Kostyum  nedavno  byl  obnovlen:  perezaryazhen  blok
pitaniya, nastroeny optika i elektronika  shlema.  Obnovlyat'  ih  polagalos'
paru raz v god... Verhnyuyu chast'  nadevat'  osobenno  priyatno:  kostyum  tak
ustroen, chto delaet myshechnye usiliya v neskol'ko raz moshchnee... Obnovlyat' ih
trebovalos'  i  potomu,  chto  ved'  ne  sdavat'  zhe  kosmicheskij  skafandr
policejskogo so vsem oborudovaniem i vooruzheniem v himchistku, a  porabotav
v nem neskol'ko mesyacev ne snimaya, narushitelej  uzhe  nachinaesh'  otpugivat'
svoej von'yu. No etot nyuans kasalsya, konechno zhe, tol'ko raboty v atmosfere,
v vakuume,  sami  ponimaete,  nikakie  zapahi  ne  chuvstvuesh'...  Proveriv
oruzhie, Iven nadel perchatki i tshchatel'no zastegnul ih. Zatem on dostal shlem
i neskol'ko minut smotrel v svoe otrazhenie na ego prohladnoj,  serebristoj
poverhnosti. On znal, chto mnogim takoj shlem  vnushal  uzhas,  v  nem  videli
istochnik slepoj opasnosti, ni glaz, ni lica, dejstvitel'no, v nem ne  bylo
vidno. No Iven i ne vozrazhal: eto oruzhie, i on pol'zuetsya im tak zhe, kak i
svoim shtatnym pistoletom,  -  so  spokojnoj  sovest'yu!  Iven  nadel  shlem,
shchelknul zastezhkami i vyshel k ostal'nym.
   V kabine Dzhoss i Noel  stoyali  v  svoih  skafandrah,  derzha  shlemy  pod
myshkami. Dzhoss, kak obychno, byl spokoen, lico zhe Noela vyrazhalo  izumlenie
i dazhe ispug, no Iven k etomu uzhe privyk.
   - Gotovy? - sprosil on bodro.
   - Vse v poryadke, - otvetil Dzhoss, nadevaya shlem. Iven  molcha  posledoval
ego primeru. Oni vmeste vyshli iz korablya, i Dzhoss zakryl zamok.
   Gravitaciya pochti polnost'yu otsutstvovala na asteroide, i oni  dvigalis'
s pomoshch'yu personal'nyh reaktivnyh mini-dvigatelej. Dzhoss shel vperedi  vseh
i pristal'no vglyadyvalsya v poverhnost' grunta. Noel  sledoval  za  nim  na
nebol'shom rasstoyanii. Vdrug on okliknul Dzhossa:
   - Vot eto samaya bol'shaya dyra zdes', - on ukazal v storonu. - Ne  hochesh'
spustit'sya vniz?
   - Konechno!
   Iven ostanovilsya na krayu ogromnoj yamy i vzglyanul na nebo... On  nikogda
ne smotrel na nego s takogo malen'kogo asteroida. Konechno zhe, ono ne  bylo
takim yarkim, kak na Zemle, vyglyadelo  ne  stol'  uyutno,  zato  mozhno  bylo
razglyadet' drugie asteroidy Poyasov.  Prichem  te,  chto  nahodilis'  dal'she,
vidnelis' bolee otchetlivo, chem blizhnie. To tut, to tam  bol'shie  asteroidy
svetilis' kak zvezdy v molochnom bleske  millionov  drugih,  bolee  melkih.
Cepochka asteroidov vela pryamo k Solncu i  tayala  v  ego  svete.  "Vse-taki
slishkom yarkom dlya nevooruzhennogo  glaza",  -  podumal  Iven.  On  podvigal
chelyustyami, i v  shleme  opustilis'  svetovye  fil'try.  CHerez  nih  on  eshche
neskol'ko sekund smotrel na Solnce, poka  ne  razglyadel  neskol'ko  temnyh
pyaten na ego poverhnosti. "Nu  chto  zh,  spokojnaya  solnechnaya  pogoda,  kak
govoritsya, vetra net, bespokoit'sya ne o chem. I eto prekrasno!"
   Vnimanie Ivena  pereklyuchilos'  na  yamu.  Nesomnenno,  ona  voznikla  ot
ispol'zovaniya energeticheskogo oruzhiya. |to bylo  stranno,  ved'  vzryvchatka
byla gorazdo deshevle. No, esli kto-nibud' vel  dobychu  na  chuzhom  uchastke,
togda, konechno, tak bylo bystree i udobnee. On nagnulsya i  osmotrel  kraya.
Kto-to ochen' horosho ekipirovannyj zdes' byl. S pomoshch'yu svoego  reaktivnogo
dvigatelya Iven nachal medlenno spuskat'sya  vniz,  inache  eto  sdelat'  bylo
nevozmozhno: prityazhenie polnost'yu otsutstvovalo. Na dne bylo zhutko temno, i
Noel s Dzhossom vklyuchili fonari. Dzhoss provel rukoj v perchatke po stene.
   - Luchami rezali, - skazal on podoshedshemu  Ivenu,  -  vysokoj  moshchnosti!
Razrez pryamoj sverhu vniz, sudya po oplavlennosti.
   Iven kivnul i obratilsya k Noelu:
   - A kto u vas imeet takoe oborudovanie?
   - Nemnogie... I u vseh u nih est' alibi. Tol'ko u desyati  procentov  ot
vseh zaregistrirovannyh dobytchikov est' lazery na korablyah,  kotorymi  oni
pol'zuyutsya. Kogda my vernemsya, ya smogu dat' vam tochnye svedeniya.
   - Budet polezno vzglyanut', - soglasilsya Iven. Vidya, chto Dzhoss to i delo
podnimaet i  rassmatrivaet  kamni,  on  okliknul  ego:  -  Nu  kak,  nashel
chto-nibud'?
   - Ne uveren, - otvetil Dzhoss takim golosom, kotoryj yasno daval  ponyat',
chto na samom dele on  uveren,  no  pytaetsya  byt'  vezhlivym.  -  Noel,  vy
kogda-nibud' snimali probu so zdeshnej porody?
   - Net, voobshche-to. Ne bylo neobhodimosti. - Noel byl udivlen.
   - A vot ya zajmus' etim, esli vy ne vozrazhaete, - Dzhoss vytashchil iz sumki
trubku dlya snyatiya proby. - Esli, konechno, ya s nej spravlyus'.  V  poslednee
vremya chto-to sluchilos'  s  drel'yu,  no  ya  vstavil  tuda  novoe  kol'co  s
almazami, mozhet, pomozhet.
   Drel'  rabotala  besshumno,  no  Iven  videl,  chto  Dzhoss   prikladyvaet
znachitel'nye usiliya, chtoby uderzhivat' trubku vo vremya  raboty  vnutrennego
sverla.  A  ved'  Dzhoss  mog  by  spokojno  proanalizirovat'  kakoj-nibud'
obrazec, prosto podnyav ego iz-pod nog. No on, kazalos',  hotel  eshche  snyat'
proby na hrupkost' i na plotnost' porody. Iven vzdohnul. Takie  chrezmernye
zainteresovannost' i rvenie chasten'ko vypirali naruzhu v samye nepodhodyashchie
momenty. No esli eto ne zatyagivalos' slishkom nadolgo, on nauchilsya  uzhe  ne
protestovat'. Emu dazhe nravilos' nablyudat', kak rabotaet mozg Dzhossa,  ishcha
reshenie.
   - Poryadok! -  proiznes  tot,  nakonec-to,  i  chto-to  sdelal  so  svoej
trubkoj. Noel vse eshche udivlenno smotrel na vse proishodyashchee.
   - I kogda zhe budet rezul'tat? - sprosil on.
   - Nado nemnogo podozhdat', -  skazal  Dzhoss,  ottalkivayas'  ot  steny  i
napravlyayas' v drugoe mesto. - YA zhe ne Spok.
   - A kto takoj Spok? - sprosil Noel.
   - Detskij doktor, - vstavil Iven. - U nego chto-to takoe bylo  s  ushami,
ne tak li?
   - Ha! - usmehnulsya Dzhoss, namekaya na neprosveshchennost'  Ivena  v  staryh
fil'mah. - |to dlya ego zhe blaga! Tak kak  on  byl  nedostatochno  kul'turno
obrazovan! - Skazal i s delovym vidom  pristavil  svoyu  trubku  k  drugomu
mestu v yame. Iven vzdohnul i oglyadelsya po storonam: vezde  odna  i  ta  zhe
sero-korichnevaya poroda,  tol'ko  koe-gde  pobleskivali  kusochki  zheleza  i
nikelya. Ih bylo sovsem malo, i nemudreno - esli syuda vtorglis'  nezakonno,
to vse, chto zdes' bylo, uzhe vyvezli. Prichem porabotali na  slavu:  vyvezli
devyat' desyatyh ot massy vsego asteroida, tak chto on stal pohozh na dynyu bez
serdceviny. Tol'ko  zachem  bylo  delat'  takie  ogromnye  dyry,  grozivshie
raskolot' asteroid? - sprashival sebya Iven. CHego etim  dobivalis'?  On  uzhe
sobiralsya zadat' eti voprosy Dzhossu...
   - Vot eshche! - voskliknul tot, perehodya na novoe, uzhe tret'e  mesto.  On,
nakonec-taki,  ne  stal  zdes'  sverlit',  a  prosto  otkolol  kusochek  ot
poverhnosti, chto prishlos' po dushe Ivenu, kotoryj ne  mog  bol'she  spokojno
ostavat'sya na etom asteroide. Mysl' o tom,  chto  kto-to  ubil  rabotavshego
zdes' dobytchika s uverennost'yu, chto ego (ili ee) nikogda ne  najdut,  byla
emu omerzitel'na.
   - Vse! - skazal nakonec Dzhoss. - Nado uhodit' otsyuda.
   - CHto ty obnaruzhil? - sprosil Noel.
   - Davajte podnimemsya naverh. YA hochu koe-chto posmotret'.
   Oni podnyalis' na poverhnost' s pomoshch'yu svoih mini-raket.
   - Teper' vzglyanite vot syuda. - Dzhoss povernul svoyu trubku k svetu  tak,
chtoby Iven i Noel mogli ee videt'. - Vidite etot malen'kij  indikator?  On
pokazyvaet sootnoshenie metalla k pustoj porode.
   Iven  posmotrel  cherez  plecho   Dzhossa   na   pribor.   Na   indikatore
vysvechivalis' tri raznogo razmera poloski i odna krasnaya nad nimi.
   - I chto eto znachit? - sprosil on, vzglyanuv Dzhossu v  lico,  na  kotorom
izobrazilos' vyrazhenie krajnej zainteresovannosti...
   - |to znachit, chto zdes' vsego lish' odin  procent  metalla  i  devyanosto
devyat' - pustoj porody! Rabotat' zdes' bylo nezachem.
   Noel v kotoryj raz izumlenno posmotrel na Dzhossa.
   - Ne mozhet byt'! - vozrazil on. - Rezul'taty analiza dali  pokazaniya  o
soderzhanii metalla vyshe, po krajnej mere, procentov na pyat'! Nikto  by  ne
stal zahvatyvat' uchastok, v kotorom vsego odin procent metalla!
   - Verno, - skazal Dzhoss, yavno dovol'nyj soboj. - Davajte-ka vzglyanem na
registracionnyj marker.
   Prosto tak najti ego zdes' bylo nevozmozhno, no u Noela v skafandre  byl
vstroen peredatchik, nastroennyj na nuzhnuyu chastotu. On i privel ih k mestu.
Po doroge im to i delo  prihodilos'  pereprygivat'  provaly  i  rasshcheliny,
peresekayushchie poverhnost'. Vskore pokazalsya metallicheskij cilindr, torchashchij
iz grunta vsego na neskol'ko santimetrov.
   - O! Pohozhe, eto samyj bol'shoj kusok metalla zdes', - sostril Dzhoss.
   - No ego ne trogali, - zametil Noel. - On takoj zhe, kakim ya peredal ego
Hek paru mesyacev nazad. Ta zhe chastota, tot zhe kod.
   Dzhon kivnul, dostal svoj apparat i poproboval pochvu na poverhnosti.
   - Hm... - proiznes on. - Iven, ty ne mog by prodelat' zdes' dyrku? Hotya
by polmetra glubinoj.
   - A diametr? Santimetrov tridcat' dostatochno?
   - Konechno.
   Iven dostal svoj lazer i privel ego v gotovnost'.
   - Beregite glaza! - predupredil on, napravlyaya apparat v zemlyu i vklyuchaya
luch. Dzhoss i Noel otvernulis'. CHerez dve sekundy uzhe vse bylo gotovo. Iven
vklyuchil lazer,  i  v  polumrake  stalo  vidno,  chto  ispareniya  ot  skaly,
vyzvannye  nagrevom,  kristallizovalis'  v  vakuume  i  teper'   sypalis',
pobleskivaya, vniz v vide snega.
   - Nu kak? - sprosil Iven s bravym vidom.
   - Pokazuha, - probubnil Dzhoss i opustil  svoyu  trubku  v  dyru.  Dostav
ekzemplyar porody, on tut zhe provel analiz: vse  tri  linii  na  indikatore
zashkalivali za krasnuyu polosu.
   - M-da...
   Iven i Noel posmotreli cherez plecho Dzhossa na indikator.
   - Ne mozhet byt', - progovoril Noel. - Nepravil'no  provedennyj  analiz?
Znachit, tol'ko poverhnost' bogata zhelezom, a vnutri ego net...
   - YA ne sovsem v etom uveren, -  medlenno  progovoril  Dzhoss,  glyadya  na
Ivena. Tot nedoumenno nahmurilsya i sprosil:
   - Ne ponimayu, zachem nuzhno bylo  zahvatyvat'  delyanku,  esli  rezul'taty
oficial'nogo analiza byli plohimi? A esli oni sami proveli  analiz?  Zachem
togda ponadobilos' vydalblivat' vse vnutri, esli tam byla pustaya poroda?
   Vse troe stoyali nekotoroe vremya  molcha,  v  tyazhelom  razdum'e.  Nakonec
Dzhoss skazal:
   - Mne nuzhno  eshche  na  koe-chto  vzglyanut'...  -  i  nebol'shimi  pryzhkami
udalilsya. Noel v nedoumenii posmotrel na Ivena, tot tozhe nichego ne  ponyal.
Stoya na meste, oni vdvoem  sledili  za  strannymi  peredvizheniyami  Dzhossa,
kotoryj  to  udalyalsya,  to  priblizhalsya,  provodya  kakie-to   tainstvennye
issledovaniya poverhnosti. CHerez nekotoroe  vremya  on  vernulsya  i  sprosil
Ivena:
   - Poslushaj, skol'ko ty v svoem kostyume mozhesh' podnyat'? Maksimum?
   Iven udivlenno podnyal brovi.
   - Devyat' tonn, mozhet byt', men'she, posle obnovleniya...
   - Hm-m, - promychal Dzhoss i stal potihon'ku prygat'  vokrug  vstroennogo
cilindra. On to vstaval na koleni, issleduya porodu, to opyat' podnimalsya.
   - |to uzhe pohozhe na vizit k doktoru, chert poberi!  -  nachal  nervnichat'
Iven. - CHto ty eshche pridumal?
   Dzhoss vse temi zhe zabavnymi pryzhkami podletel k nim i skazal:
   - Dumayu, pri zdeshnem prityazhenii ty smozhesh' podnyat' tridcat' ili... - on
oglyanulsya, - ili sorok tonn.
   Iven bystro poschital v ume.
   - Mozhet byt'. A chto podnyat'?
   Dzhoss otoshel metrov na pyat' vlevo i pokazal na zemlyu.
   - Kak naschet etogo?
   Iven podoshel k nemu.
   - CHto tut podnimat'?
   - Da vot etot kameshek, - Dzhoss okinul rukoj chast' grunta, v kotoruyu byl
vstroen cilindricheskij peredatchik.
   - Ty chto, spyatil? - vozmutilsya Iven, no tut zhe zametil  treshchiny  vokrug
ukazannogo  mesta.  On  vklyuchil  podsvetku  na  shleme  i  nagnulsya,  chtoby
vzglyanut' poblizhe. - O, chert!
   Vokrug  bol'shogo  kuska  grunta  s  peredatchikom  vilas'   tonkaya,   no
sovershenno  otchetlivaya  treshchina.  On  rasstavil  nogi,  sognul  koleni  i,
prosunuv poglubzhe vnutr' nee ruki, stal s siloj tyanut'. Pod ego perchatkami
nachali kroshit'sya kamni. Tyanut' bylo neudobno. Poproboval  bylo  uhvatit'sya
za chto-nibud' ponizhe, da ne za chto. Glyba sama po sebe  tyazhelaya,  da  eshche,
vidimo, zastryala. Poddavat'sya nikak ne hotela. Iven upiralsya izo vseh  sil
i  uzhe  slyshal,  kak  pohrustyval  i  poskripyval  ego  skafandr,  pytayas'
spravit'sya s neimovernoj tyazhest'yu. On dazhe  pobaivalsya  za  blok  pitaniya,
kotoryj mozhet iz stroya vyjti, esli pytaesh'sya podnyat' chto-nibud'  ochen'  uzh
tyazheloe. V shleme zagorelis' uzhe lampochki  peregruzki,  no  Iven  prodolzhal
geroicheski tyanut', i nakonec kusok v 50 futov diametrom nachal poddavat'sya:
blizhnij k nemu kraj podnyalsya na poltora futa, a dal'nij opustilsya.
   - Nu vse, molodec, dostatochno, - ostanovil ego Dzhoss.
   Pri pochti polnom  otsutstvii  prityazheniya  kusok  asteroida  po  inercii
prodolzhal  eshche  neskol'ko  sekund  podnimat'sya,  potom  zavis  i  medlenno
opustilsya, podnimaya nebol'shoe oblako pyli.
   - Da-a! ZHal', chto ty ne nadel svoj kostyum vchera  na  vecher  v  bare,  -
skazal Dzhoss. Iven iskosa glyanul na vyrazhenie  lica  Noela.  -  My  by  im
pokazali... - mechtatel'no proiznes Dzhoss.
   Iven tozhe byl dovolen soboj, hotya uzhe nachinal podumyvat', kak-to  budut
sebya chuvstvovat' ego bicepsy i drugie myshcy na sleduyushchij den'...
   - Stalo byt', kto-to akkuratno vyrezal peredatchik iz drugogo  asteroida
i perenes ego syuda vmeste s celym  kuskom  porody,  predvaritel'no  sdelav
zdes' neobhodimoe uglublenie, - otdyshavshis', podvel chertu Iven.
   Oni oba posmotreli na Noela. Tot byl prosto porazhen etim otkrytiem:
   - Znachit, asteroid, na kotoryj  Hek  podala  zayavku,  gde-to  sovsem  v
drugom meste, s bol'shushchej yamoj na poverhnosti?
   - I nado ego poiskat', - zakonchil Dzhoss, napravlyayas' k korablyu. -  |to,
dolzhno byt', sovsem ryadom. Esli by ya tashchil takoj kusok i boyalsya, chto  menya
vot-vot mogut pojmat', ya by ne udalyalsya bolee chem na  paru  minut  poleta.
Pojdemte.
   Iven i Noel bystro dvinulis' za nim.


   Tem ne menee im potrebovalos' tri chasa, chtoby najti nuzhnyj asteroid,  -
ih poblizosti okazalos'  celyh  vosemnadcat',  i  chtoby  obsledovat'  vse,
prishlos' povozit'sya. Dzhoss uzhe rugalsya na korabl' za ego "nemanevrennost'"
(polnaya nespravedlivost'!), na skanery i komp'yutery za  ih  "glupost'"  (i
te, i drugie byli prosto prevoshodny), poka  oni  lihoradochno  prochesyvali
mestnost'.
   Nakonec pyatnadcatyj asteroid okazalsya imenno tem, kotoryj  oni  iskali.
|to byl nebol'shoj, vytyanutyj, slovno ogurec, kamen' v  kosmose.  Na  odnom
konce ego chernelo okrugloe otverstie. Dzhoss prinyalsya za rabotu.
   - Konechno, moj  pribor  ne  sovsem  tut  goditsya,  no  ya  mogu  skazat'
navernyaka, chto ruda zdes' ochen' pohozha na tu, kotoraya vozle peredatchika.
   - Esli by u menya byla takaya tehnika... - skazal Noel i prikusil gubu. -
Da pobol'she vremeni...
   - Nichego, nichego, u vas i tak raboty  hvataet,  -  uspokoil  ego  Iven.
Zatem, vzglyanuv na Dzhossa, delovitym tonom skazal: - Nam  nuzhno  akkuratno
zdes' vse proverit'.
   Dzhoss kivnul i  nachal  oblet  asteroida  po  spirali.  Sudya  po  obiliyu
skvazhin, on byl polnost'yu vyrabotan, prichem s  otmennym  staraniem.  Kogda
oni uzhe proletali nad dal'nim  koncom  asteroida,  Dzhoss  grustno  pokachal
golovoj:
   - Da, hitryj narushitel'...
   -  Ili,  mozhet  byt',  nekto,  pozhelavshij,  chtoby  my  ego  prinyali  za
narushitelya, - dobavil Iven.
   - U menya tozhe mel'knula takaya mysl', no ne hotelos' by  volnovat'sya  na
etot schet ran'she vremeni. Mozhet, my eshche chto-nibud' zdes' obnaruzhim.
   Iven naklonilsya i vzglyanul na ekran, zatem na  Dzhossa,  chto-to  s  etim
ekranom sotvorivshego, posle chego na  nem  nichego  ne  stalo  vidno,  krome
neyasnogo svetovogo pyatna sleva.
   - Ty chto sdelal s ekranom?
   - Nichego osobennogo, - spokojno otvetil Dzhoss. - YA  ego  tak  nastroil.
Nuzhno ustanovit' na radare... Vprochem, ya luchshe v sleduyushchij  raz  tebe  vse
ob座asnyu. Zdes' slishkom mnogo kamnya i rudy, eto oslablyaet signal.  -  Dzhoss
pokrutil eshche ruchku nastrojki i dobavil: - Kstati, eto  ty  v  proshlyj  raz
chto-to sdelal s ekranom.
   - YA?! - vozmutilsya Iven. - |to iz-za komp'yutera vse!
   - Nu, tishe, tishe, - uspokoil ego Dzhoss.
   Iven slegka ulybnulsya i  zamolchal.  Dvigateli  zagudeli  gromche.  Dzhoss
napravil  korabl'  k  sleduyushchemu  asteroidu,  nahodivshemusya  kilometrah  v
dvadcati ot togo, iz kotorogo  vyrezali  peredayushchij  sterzhen'.  Poslyshalsya
hlopok v reaktivnyh dvigatelyah, zatem  eshche  i  eshche,  s  intervalom  v  dve
sekundy, i tak nekotoroe vremya. Zatem nastupila tishina...
   Korabl' medlenno podletel k sosednemu asteroidu. On uzhe  byl  otchetlivo
viden na ekrane: snachala poyavilas' malen'kaya tochka sveta,  zatem  ona  vse
uvelichivalas', stali oboznachat'sya kontury prichudlivoj formy. Pohozhe  bylo,
chto on sostoyal iz neskol'kih kuskov skaly, prilepivshihsya drug k drugu.
   - CHert...  -  v  golose  Dzhossa  poslyshalis'  dosada  i  razocharovanie.
Svetovoj siluet na ekrane uvelichivalsya i stanovilsya yarche v centre.
   - CHto, - sprosil Iven, - eto ne tot asteroid, kotoryj nam nuzhen?
   - Net. Nam eshche letet' kilometrov dvadcat' v tom zhe napravlenii.  -  |to
byl otvet bol'she sebe, chem Ivenu.
   I opyat' zagudeli dvigateli, i opyat' oni leteli v  tishine.  Minovav  etu
prichudlivuyu gromadu, korabl' dvinulsya dal'she vo t'mu.
   - |to nedaleko, - bormotal Dzhoss, - s nashimi-to dvizhkami! Dazhe esli  ih
vyklyuchit' i tak letet', i to ne dolgo... Esli, konechno, eto asteroid, a ne
kakoj-nibud' oblomok.
   - Zdes' oblomkov ne byvaet, - vklyuchilsya Noel, - zdes'  ne  to,  chto  na
orbite Zemli,  gde  est'  dostatochno  bolee  prostyh  sposobov  zarabotat'
den'gi. Na Poyase  metallolom  stoit  gorazdo  dorozhe,  chem  neobrabotannyj
metall.
   - Prekrasno, - zametil Dzhoss.
   Nekotoroe vremya oni leteli molcha i s vyklyuchennymi  dvigatelyami.  Zvezdy
medlenno polzli v chernyh illyuminatorah, i... nichego  novogo.  Dzhon  sidel,
naklonivshis' nad ekranom, i ne svodil s nego glaz.
   - Nu-ka, nu-ka... - vdrug probormotal on pro sebya i vklyuchil  dvigateli.
Korabl' stal bystro nabirat'  skorost'.  Svetovaya  tochka,  poyavivshayasya  na
ekrane radara, stanovilas' vse yarche i bol'she.
   - Vy tol'ko posmotrite! - zatorzhestvoval Dzhoss.
   - CHto takoe? - sprosil Iven.
   Dzhoss otkinulsya na spinku kresla i vydohnul:
   - |to metall pod kamnem! Metall pod povrezhdennoj kamennoj poverhnost'yu.
Nashi radar i spektroskopicheskij skaner zasekli znachitel'nyj kontrast mezhdu
plotnost'yu poverhnosti i tem, chto  pod  nej.  90  procentov  raznica!  Tam
chto-to sdelannoe iz stali  ili  kakogo-to  splava.  I  ono  nahoditsya  pod
kamnyami. Vot, smotrite, - Dzhoss pokazal na ekran.
   Oni priblizhalis' k asteroidu, pohozhemu na  dvojnuyu  kartofelinu.  Dzhoss
zamedlil hod i nachal "ee" obletat'.
   - Sejchas posmotrim, - skazal on.
   Iven s interesom razglyadyval poverhnost' asteroida. S  vidu  -  obychnyj
besporyadok: vmyatiny ot stolknovenij,  oblomki  kamnya,  treshchiny,  pyl'.  No
chto-to vse-taki bylo, chto vozbuzhdalo ego vnimanie.
   - Dzhoss, - pozval on, - chto-to zdes' ne tak!
   - Da, - otozvalsya tot. - On slishkom podvizhen, zamet'. I navernyaka ne ot
prostogo stolknoveniya. Kto-to uvelichil ego massu i dazhe ne udosuzhilsya  pri
etom stabilizirovat' ego na orbite. I eto bylo sovsem nedavno...
   - Nu, teper' im nichto ne pomozhet - za rabotu vzyalsya sam SHerlok Holms!
   Dzhoss ulybnulsya.
   - Da, neakkuratnye zdes' lyudi.  Mozhno  podumat',  chto  oni  nikogda  ne
slyshali o fizike.
   On chto-to sdelal na pul'te i glyanul v illyuminator.
   - Vot!
   - CHto vot?
   Dzhoss opyat' potyanulsya k pul'tu:
   - Uzhe proleteli. Sejchas ya zamedlyu hod.
   Prishlos' dovol'no dolgo zhdat',  poka  korabl'  obletel  asteroid.  Iven
myslenno uspokaival sebya  i  nabiralsya  terpeniya.  Dzhoss  kak  mozhno  nizhe
opustil  korabl'  i  eshche  sil'nej  zamedlil  hod.  Kogda,  nakonec,  snova
proletali nad tem mestom, on ukazal rukoj:
   - Vot eto. Kak ty dumaesh', chto eto mozhet byt'?
   Iven posmotrel vniz i mrachno usmehnulsya. Oshibit'sya bylo nevozmozhno - on
videl eto i ran'she na protivopolozhnoj storone Poyasov. Tak  obychno  pryatali
narkotiki.
   - YA by skazal, - nachal on, - chto kto-to vyryl bol'shuyu yamu, svalil  tuda
chto-to znachitel'nyh razmerov i vse zasypal.
   - I eto "chto-to" sdelano iz metalla, - dobavil  Dzhoss,  glyadya  na  svoi
pribory. - A vesit eto okolo 30 tonn. A, Noel?
   Tot kivnul:
   - |to kak raz ves oborudovaniya, kotoroe zaregistrirovala za soboj  Hek.
Vo vsyakom sluchae, ochen' blizko.
   - Nu, stalo byt', -  skazal  Dzhoss  i  potyanulsya  k  pul'tu  upravleniya
oruzhiem korablya,  -  davajte  posmotrim,  udastsya  li  nam  ne  unichtozhit'
veshchestvennye dokazatel'stva.
   - A mozhet, luchshe mne samomu eto sdelat'? -  sprosil  Iven.  On  nachinal
zlit'sya i sam s udovol'stviem posmotrel by, kak etot asteroid razneset  na
kuski.
   Dzhoss vzglyanul na nego, kak by davaya ponyat',  chto  on  vrode  by  i  ne
protiv, no skazal vse-taki: - Net, luchshe uzh pozvol' mne.
   On nazhal eshche na neskol'ko knopok i proiznes:
   -  Srednij  uroven'  dispersii.  |to  sneset  verhnie  tri  metra.  Tri
sekundy...
   Iven shumno vdohnul i vydohnul. CHerez minutu vse v okne  stalo  belym  i
asteroid osvetilsya oslepitel'noj vspyshkoj ognya. Podnyalis' pyl'  i  par,  i
oskolki skaly zabarabanili po korpusu korablya. Kogda vse  uleglos',  Dzhoss
prislonilsya k illyuminatoru i nedovol'no provorchal:
   - CHert, nado bylo posil'nee  nastroit'.  Edva  li  pervyj  metr  soshel.
Pridetsya pal'nut' eshche raz.
   I opyat' oslepitel'nyj svet  napolnil  kabinu  i  oskolki  zastuchali  po
korablyu. Iven videl, kak Noel pri sil'nyh udarah vzdragivaet  i  morshchitsya.
|ti chuvstva i emu byli znakomy - on sam terpet'  ne  mog,  kogda  chto-libo
b'etsya ob korpus i vozmozhny proboiny.
   - Vot tak! - dovol'no skazal Dzhoss, osmatrivaya svoyu rabotu.
   Iven vzglyanul vniz. Bleska metalla on ne uvidel (da bleska  i  byt'  ne
moglo posle  takoj  temperatury),  a  uvidel  on  nechto  temnoe,  pokrytoe
rubcami,  chto-to  takoe,  chto  ne  moglo  okazat'sya  v  nedrah   asteroida
estestvennym obrazom. Pyl' vse bol'she rasseivalas', i mozhno bylo uzhe  yasno
razlichit' ugol gruzovogo modulya, hotya ot vzryva on nemnogo splavilsya.
   - Znakomo vam eto?
   Noel byl potryasen.
   - |to korabl' Hek, tochno, - kivnul on.
   - Nu chto zh, nam nado  ego  vytashchit'.  I  pri  etom  ponadobitsya  ch'ya-to
pomoshch', - skazal Dzhoss.
   Noel slabo ulybnulsya.
   - Konechno. Tol'ko sredstv oni mne ni cherta ne vydelyat.
   - Obychnoe delo. Nado krutit'sya. Nam eshche  ponadobyatsya  vashi  svedeniya  o
drugih propavshih, i, mozhet byt', my eshche ne raz stolknemsya s etoj  rabotoj.
Vozmozhno,  budet  i  chto-to  obshchee,  -  skazal  Dzhoss  i  nachal   medlenno
povorachivat' korabl'. - Pust' ya budu chereschur  podozritel'nym,  -  dobavil
on, nazhimaya knopki na pribornoj doske, - no ya vse-taki zabroshu zdes'  odnu
iz nashih hokkejnyh shajb.
   - Hokkejnyh shajb? - udivlenno peresprosil Noel.
   - Ego luchshe ne sprashivaj, - dobrodushno ulybayas', vmeshalsya Iven, - a  to
opyat' pustitsya v svoi ob座asneniya. |to prosto  takaya  dvigayushchayasya  shtuka  s
malen'koj telekameroj. Da? Ved' tak, Dzhoss?
   V kabine pochuvstvovalos' vdrug, kak  chto-to  otdelilos'  ot  korablya  v
rajone hvosta.
   - Vot tak, - skazal Dzhoss, glyadya na pribory. - Ona prochno zakrepitsya na
poverhnosti, i, esli kto-nibud' zdes' poyavitsya posle nas, my srazu  zhe  ob
etom uznaem. A to, malo li, vdrug kto-to prosledil  za  nami,  nachnet  tut
krutit'sya. - On zagovorshchicheski ulybnulsya.
   Noel pokachal golovoj:
   - Da, esli by u menya byla takaya tehnika... No nam prisylayut syuda tol'ko
to, chto oni sami poschitayut neobhodimym.
   Dzhoss vklyuchil dvigateli.
   - Vot oni i prislali k vam nas. Mozhet byt', my dejstvitel'no smozhem tut
chem-nibud' pomoch'? A poka, pora vozvrashchat'sya...


   Neskol'ko chasov spustya, kogda Iven uzhe sobiralsya  uhodit'  iz  korablya,
Dzhoss vse eshche ne vstaval iz-za komp'yutera, vnosya svedeniya Noela.
   - Ty chto zhe, ostaesh'sya  zdes'?  -  sprosil  Iven.  -  Ne  hochesh'  pojti
chto-nibud' perekusit'? Uzhe stol'ko vremeni proshlo s toj  sedoj  drevnosti,
kogda my eli v poslednij raz!
   - Ne hochu, - otrezal Dzhoss. Kazalos', chto krome sobstvennogo komp'yutera
emu bol'she nichego ot zhizni ne nado.  -  CHert!  -  vyrugalsya  on,  dopustiv
oshibku, skomkal list i brosil ego na pol.
   - Pochemu ty prosto ne prochitaesh' vse i ne zapishesh'?
   Dzhoss pokachal golovoj:
   - |to pomogaet mne dumat'.  Kstati,  ty  chto-to  tam  naputal,  pytayas'
nastroit' algoritm raspoznaniya moego golosa, i teper' komp'yuter  dopuskaet
oshibki. Da mne eto i ne nado, ya i tak spravlyus'. A ty mozhesh' idti. YA  hochu
segodnya kak mozhno bol'she dannyh vvesti v programmu. Ploho, chto ne poprosil
v svoe vremya, chtoby oni vstroili syuda opticheskij skaner, no kto  zhe  znal,
chto pridetsya stol'ko rabotat' s bumagami?!
   -  Ty  prav,  -  soglasilsya  Iven.  -  Pojdu  poka  vse-taki   perekushu
chego-nibud' i skoro vernus'.
   - Da, kstati! - Dzhoss porylsya v bumagah, nashel disketu i  podbrosil  ee
Ivenu. - Ty ved' ne chital svoyu pochtu utrom?
   - Net, byl zanyat santehnikoj, - sostril tot, lovya ee.  -  CHertovski  ne
hochetsya spat' tam snova.
   On vstavil disk v komp'yuter i vyzval na ekrane,  kak  on  eto  nazyval,
"pochtovoe menyu". "O, chert!" - podumal  Iven,  vidya  pered  soboj  poslanie
Lukrecii: "O  VASHEM  TOPLIVE:  vash  komp'yuter  pokazyvaet,  chto  vchera  vy
izrashodovali  pochti  vse  goryuchee,  rasschitannoe  na  celye   sutki,   za
pyatnadcat' minut. YA preduprezhdala vas, chto neobhodimo ekonomno rashodovat'
toplivo".
   - CHto?! - vozmutilsya Iven. - |to malen'koe zhadnoe zhivotnoe! Ona vyrvala
by sosku-pustyshku u mladenca, esli b podumala, chto  tot  poluchaet  slishkom
mnogo udovol'stvij.
   - Ochen' nezhno, - skazal Dzhoss, komkaya eshche odin list  i  brosaya  ego  na
pol. - A esli ona vstavila zdes' kakie-nibud' podslushivayushchie  zhuchki  pered
tem, kak my uleteli?
   - YA nadeyus', chto  ona  eto  sdelala!  Lukreciya,  ty  -  dryan'!  -  Iven
special'no gromko vyrugalsya v potolok i brosil disketu Dzhossu.  -  Na  chto
zhe, ona dumaet, my tratim goryuchee? My by  oba  byli  sejchas  zamorozhennymi
suhimi bifshteksami...
   - Ha! - perebil ego Dzhoss. - YA prosto hochu tebe napomnit', chto  sleduet
iz  vsego  etogo.  |-e-e...  esli  ty  sobiraesh'sya  vypit',  to  zakazyvaj
malen'koe pivo!
   Iven srazu vypustil par.
   - M-da. Tak ty uveren, chto ostaesh'sya?
   - Tochno. Prinesi  mne  chego-nibud',  esli  zahochesh',  i  ne  popadaj  v
nepriyatnosti, - ulybayas', skazal Dzhoss, vse tak  zhe  ne  otryvaya  glaz  ot
komp'yutera.
   Iven dobrodushno usmehnulsya i vyshel. Dzhoss vsegda volnovalsya, kogda  eto
vovse bylo ne obyazatel'no. I byla v ego povedenii kakaya-to perevernutost':
on vdrug polnost'yu  perestaval  volnovat'sya,  kogda  sluchalos'  chto-nibud'
dejstvitel'no uzhasnoe.  Ne  to,  chtoby  on  byl  neostorozhen.  Ego  prosto
perestavalo zabotit' vse to, o chem zabotit'sya stanovilos' bespolezno.
   No Iven uzhe privyk k etoj osobennosti svoego  naparnika.  On  vyshel  iz
angara i poshel po  koridoram  stancii.  Dzhoss  byl  prav,  zdes'  chereschur
gryazno. No, po slovam Noela, na stancii est' mesta i pochishche. I odno iz nih
- eto bar, kotoryj on rekomendoval Ivenu  i  Dzhossu.  Hot'  Noel  ob座asnil
dorogu dostatochno slozhno i zaputanno, no  Iven  byl  uveren,  chto  idet  v
pravil'nom napravlenii. CHut'e podskazyvalo, chto li?
   Lyudi, kotoryh on vstrechal po doroge, smotreli na nego natural'no kak na
inoplanetyanina,  no  vmeste  s  tem  bol'shinstvo   vse-taki   kivali   emu
druzhelyubno. Iven kival i ulybalsya v otvet. Vse byli odety, v  osnovnom,  v
staromodnye  kostyumy,  ochen'  mnogie  dazhe   s   zaplatkami.   Sozdavalos'
vpechatlenie, chto veshchi libo vovse ne popadali  syuda,  libo  stoili  slishkom
dorogo dlya podavlyayushchego bol'shinstva naseleniya. I dejstvitel'no, ved'  Poyas
asteroidov  slishkom  dalek  ot  centrov,  i  importirovat'  syuda  chto-libo
chrezvychajno nakladno.
   "Po krajnej mere, vypivku im  importirovat'  ne  prihoditsya",  -  dumal
Iven, prinyuhivayas' k  vozduhu.  Ili,  mozhno  dazhe  skazat',  ne  sovsem  k
vozduhu. Gde-to poblizosti byl vinnyj zavod.  "Kartoshka",  -  podumal  on,
povorachivaya za ugol. Rezkij zapah gustoj volnoj tak udaril emu v nos,  chto
chut' ne sbil s nog. "A gde zavod, tam i bar",  -  soobrazil  on,  poshmygav
nosom, i tut zhe uvidel otkrytuyu dver' v malen'kij  kupol  nepodaleku.  Nad
dver'yu krasovalas' metallicheskaya plastinka so slovami:  "Salun  "Poslednij
shans".  U  kogo-to  zdes'  eshche  prisutstvovalo  chuvstvo  yumora.  Plastinka
vdobavok byla pokrashena pod  staruyu  drevesinu.  Koe-gde,  pravda,  kraska
pootletala, no vpechatleniya eto ne portilo.
   Iven medlenno voshel, oglyadyvaya pomeshchenie v poiskah stojki. Svet padal s
nevysokogo potolka. Bar, kak ni stranno, napominal starye bary  na  Zemle:
zheltye metallicheskie perila (ne iz  nastoyashchej  medi,  konechno),  obtyanutye
kozhej stul'ya i skam'i (konechno, plastikovye); sama stojka bara  nahodilas'
v konce kupola i tozhe okazalas'  sdelannoj  iz  plastika,  pokrashennogo  v
korichnevyj cvet. Salun byl  pohozh  na  starinnye  viktorianskie  salony  v
Belfaste ili Liverpule. Udivitel'noe mesto,  esli  uchest',  chto  nahodilsya
etot kabachok mezhdu Marsom i YUpiterom!
   Iven podoshel k stojke i pojmal vzglyadom glaza  barmena  -  vysokogo,  s
chernoj borodoj muzhchiny, s  sovershenno  ravnodushnym  vyrazheniem  lica.  Dlya
nachala poprosil piva.
   - CHetvert' ili pol-litra?
   - Pol-litra, pozhalujsta.
   Barmen potyanulsya  za  kruzhkoj.  Iven  prislonilsya  k  stojke  i  okinul
vzglyadom posetitelej. Oni emu napomnili posetitelej vo vcherashnem bare:  te
zhe sgorblennye pozy, tihie, chut' gromche shepota besedy, yavno  nedruzhelyubnye
vzglyady...
   "Nu uzh net! - podumal Iven. - YA ne sobirayus' uhodit' i  v  nepriyatnosti
tozhe popadat' ne sobirayus'. Snachala spokojno vyp'yu, a potom poobedayu..."
   Kto-to podoshel i stal ryadom s nim. Iven povernulsya, ulybayas'.
   - A-a, mister "Smit", kak vy chuvstvuete sebya segodnya? -  bodro  sprosil
on.
   "Smit" nekotoroe vremya molchal. Da i, dejstvitel'no, ne stoilo otvechat':
Iven prekrasno mog razglyadet' otvet na lice "Smita", kotoroe  tak  opuhlo,
chto stalo shire na celuyu tret'. Tut porabotal master, i  Iven  otlichno  ego
znal. Emu dazhe stalo kak-to nelovko.
   - Normal'no, - vydavil nakonec-to opuhshij "Smit",  i  tut  zhe  Ivenu  v
rebra tknulos' chto-to tverdoe. - Sejchas budet gorazdo luchshe.
   Lyudi stali podnimat'sya so svoih mest. Iven ponyal, chto nepriyatnostej  ne
izbezhat',  i  proklinal  sebya,  chto  tak  obmanulsya  vneshnim  vidom  etogo
zavedeniya. Zdes' bylo eshche bol'she narodu, chem vchera, a Dzhossa s nim ne bylo
i pozvat' ego nikak nevozmozhno. A v bok vse sil'nej upiralsya blaster, Iven
chuvstvoval  otverstie  dula  pri  vdohe.  "Po  krajnej  mere,   santimetra
poltora... - dumal on. - Vo mne sejchas  prodelayut  takuyu  dyru,  chto  tuda
mozhno budet provesti zheleznodorozhnyj tonnel'. No vse-taki eto ne nozh..."
   Ivena vse blizhe i plotnej okruzhali eti nedovol'nye lica.  Naskol'ko  on
ponimal, ni u kogo oruzhiya zdes' bol'she ne bylo,  no  oni  s  udovol'stviem
primenili by ego, okazhis' ono pod rukoj. Iven smotrel na ih shcherbatye  rty,
obluchennye i izurodovannye nosy i guby, lysye i lyseyushchie golovy, -  takogo
on ne videl s teh por, kak pokinul drugoj konec (ne konec, konechno zhe,  no
slovo  podhodit)  Poyasov,  gde  lyudi  tak  legkomyslenno  podvergali  sebya
vozdejstviyu kosmicheskoj radiacii, zabolevali i vskore umirali  ot  raka...
No segodnyashnih ego "priyatelej", Iven chuvstvoval, vse eto ne  volnovalo.  A
volnovala ih v dannyj moment odna tol'ko ego, bravogo Ivena, smert'...
   - Vy, policejskie, - skalilsya "Smit", - dumaete, chto mozhete vesti  sebya
gde  i  kak  vam  ugodno,  oskorblyat'  chestnyh  rabochih  lyudej  i  drat'sya
beznakazanno v barah.  No  vy  ne  takie  uzh  krutye  okazyvaetes',  kogda
ostaetes' odni! - On zasmeyalsya, i Iven pochuvstvoval gustoj  zapah  deshevoj
vodki s kakimi-to pobochnymi produktami. - A sejchas  my  prodelaem  v  tebe
neskol'ko akkuratnyh dyrochek, chtoby ty bol'she  nikogda  i  ni  vo  chto  ne
vmeshivalsya...
   Na vtorom ili  tret'em  predlozhenii  torzhestvennoj  rechi  "Smita"  Iven
ponyal, chto pora uzhe chto-to predprinimat'. Ne otryvaya vzglyad ot oratora, on
shvatil ego za ruku, v kotoroj tot derzhal blaster, i rezkim,  molnienosnym
dvizheniem vyvernul ee v protivopolozhnuyu storonu, votknuv dulo pryamo emu  v
zhivot. Glaza "Smita" okruglilis'.
   - Nu, a teper' davaj, zhmi na kurok, - myagko skazal Iven.  -  Davaj  zhe,
mister "Smit", ili tebe  pomoch'?  -  Nashchupav  ego  palec  na  kurke,  Iven
pochuvstvoval, chto ispugannyj "Smit" pytaetsya snyat' ego s kryuchka, i  sdavil
emu ruku eshche sil'nee. - Tebya mozhno otpravit'  v  tyur'mu  za  napadenie  na
policejskogo, no ty ne  dozhivesh'  do  etogo  momenta,  tak  kak  ya  sejchas
prodyryavlyu tebya i tvoih druzhkov sledom...
   Lyudi vyshli iz-za spiny "Smita".
   "Nuzhno chto-to predprinimat', - dumal Iven, - tak dolgo prodolzhat'sya eto
ne mozhet. Arestovyvat' kogo-libo ne imeet smysla. I zachem zhe ya  snyal  svoj
kostyum!"
   - ...No ya ne  hochu  ponaprasnu  tratit'  den'gi  nalogoplatel'shchikov  na
zapolnenie mnozhestva bumag, v tom sluchae, esli ya  tebya  ub'yu.  Tem  bolee,
chto... vy menya prosto vse razdrazhaete...
   Skazav eto, on sil'no udaril po nogam "Smita", pri etom krepko  derzhas'
za blaster. "Smit" pokachnulsya i vypustil ego iz ruk. Momental'no  k  Ivenu
podskochili eshche troe, no strelyat' on ne reshilsya. Bystro vytashchiv obojmu,  on
shvyrnul ee v odnu storonu, pistolet v druguyu i prinyalsya  rukami  i  nogami
kolotit' napadavshih.
   Dal'she bylo vse tak, kak byvaet  obychno  v  podobnyh  situaciyah:  udary
rukami, nogami, promahi, popadaniya, tresk kostej. Ivena shvatili za  ruki,
i edva on uspel skinut' napadavshih, ego shvatili snova,  nanosya  udary  po
golove, zhivotu, spine i kuda popalo...
   Vdrug on pochuvstvoval, chto kto-to skinul odnogo  iz  povisshih  na  nem.
Iven bystro razvernulsya i sbrosil vtorogo. V otkryvshemsya  pole  zreniya  po
ch'ej-to dobroj vole proletel eshche odin lyseyushchij zdorovyak. "Dzhoss poyavilsya",
- podumal on s oblegcheniem i povernulsya,  chtoby  vzglyanut'  na  nego.  Tam
kto-to derzhal odnogo iz napadavshih v gorizontal'nom polozhenii,  prichem  ne
prikladyvaya pochti nikakih  usilij,  zatem,  vybrosiv  goremyku  za  dver',
spokojno napravilsya v storonu treh ili chetyreh mrachnyh figur, ostavshihsya v
centre  bara.  Poluchiv  nebol'shuyu  peredyshku,  Iven  uspel  s   udivleniem
zametit', chto etim "kto-to" okazalas' ochen' dazhe strojnaya, vysokaya zhenshchina
(srazu skazhem: okolo 60 kilogrammov pri roste v 2 metra), s temnymi, pochti
do poyasa, volosami. Odeta ona byla v gryaznyj kostyum serogo cveta i, poverh
nego, chernuyu kurtku. Ee tyazhelye botinki pristegivalis' k bryukam -  eto  on
zametil kak raz v tot moment, kogda ona uvesisto prilozhilas' odnim iz  nih
k grudnoj kletke kakogo-to gromily.
   No vse eto zrelishche dlilos'  dve  sekundy  -  k  Ivenu  uzhe  priblizhalsya
sleduyushchij radushnyj posetitel' zavedeniya, pohozhij bol'she na medvedya, chem na
cheloveka. Iven ne stal teryat' vremeni  na  privetstvie  i  izo  vsej  sily
udaril  napadavshego  ladon'yu  po  gorlu.  Zatem  stremitel'no  rinulsya  na
vysokogo, suhoshchavogo tipa, otchayanno pytavshegosya sobrat' pistolet. Obojma i
blaster opyat' poleteli vverh, a toshchij opustilsya na pol.  Tut  zhe  na  nego
sverhu  poletel  zdorovyak,  pytavshijsya  udarit'   Ivena   stulom.   Bystro
razvernuvshis', Iven uvidel tu zhenshchinu: ona  stoyala  pered  nim,  otryahivaya
rukava kurtki.
   - Nu, kto-nibud' eshche? - zaoral  Iven  na  prisutstvuyushchih.  No  te,  kto
ostavalsya na svoih mestah, pokachali golovami, opustili  glaza  i  zanyalis'
svoimi napitkami.
   - Vot i otlichno, - skazal Iven i povernulsya k barmenu. -  Pozovi  Noela
Hejdena, pust' on tut razberetsya s etimi indyukami i vykinet ih v  otkrytyj
kosmos v podshtannikah... I uznajte, pozhalujsta, chto budet pit' eta ledi.
   Ledi kivnula i, ulybnuvshis' emu, podoshla k baru. Podnyav dva  stula,  na
odin sela sama, na drugoj pokazala Ivenu.
   Vot tak on i poznakomilsya s Mell Fontenej.





   Dzhoss, nakonec, brosil na pol poslednij list bumagi, potyanulsya  i  stal
razminat' pal'cy. "Luchshee iz togo, chto u menya bylo, - podumal  on,  -  eto
moya ucheba na kursah pechataniya..."
   Pobarabaniv pal'cami po ruchkam kresla, on sel  poudobnee  i  zadumalsya.
Informacii bylo ochen' uzh mnogo, i trebovalos' vremya, chtoby  vo  vsem  etom
razobrat'sya. Poka yasno bylo odno: lyudi zdes' nachali propadat' eshche  ran'she,
chem dumal Noel. Po krajnej mere, uzhe mesyaca chetyre proshlo,  kak  nekotorye
korabli stali uletat', ne vozvrashchayas' domoj. Proishodilo eto v srednem raz
v tri dnya, no byvalo, chto i cherez den'.  Vvedya  vse  dannye  v  komp'yuter,
Dzhoss mog vyyasnit' teper' detali i podrobnosti, harakternye dlya vseh  etih
sluchaev vmeste vzyatyh.
   On otkinulsya eshche glubzhe v kreslo i ulybnulsya sam  sebe.  Obychno  durnye
predchuvstviya voznikali snachala u Ivena, a  Dzhoss  tol'ko  posmeivalsya  nad
nim, no, postepenno vnikaya v situaciyu, i  sam  on  nachinal  ponimat',  chto
situaciya ne takaya uzh veselaya. Prosto osobennost' u nego byla takaya.  Dzhoss
imel sklonnost' vesti dela medlenno, shag za shagom, ne otvlekayas' na emocii
i predchuvstviya, - po vsem zakonam logiki.
   "CHeloveku vse vremya neobhodimo uznavat' chto-nibud' novoe..." - zakonchiv
takoj   sentenciej   svoi   razmyshleniya,   Dzhoss   vstal   i   podoshel   k
kommunikacionnomu peredatchiku.
   - Uillans! |to patrul'nyj korabl' CDZ-8064.  Est'  kto-nibud'  doma?  -
sprosil on, nazhav na knopku.
   - Konechno, mister policejskij O'Bannion, dorogusha, -  otvetil  znakomyj
veselyj golos. - My ved' s vami, kazhetsya, sobiralis' vypit', ne tak li?
   - O, chert!
   - Priyatno slyshat' entuziazm v otvete.
   - Izvini, Sesil! YA tut razbiralsya v bumagah... - Dzhoss okinul  vzglyadom
pol kabiny, i eti gory bumagi napomnili emu Trans-Montanu pod Rozhdestvo. -
A ty tak pozdno rabotaesh'? YA-to dumal, chto ty ushla davnym-davno.  Ty  chto,
nikogda ne spish'?
   - ZHizn' slishkom korotka,  mister  policejskij  O'Bannion,  dorogusha,  -
otshutilas' Sesil.  -  Mne  eshche  neskol'ko  chasov  rabotat'.  Moya  smenshchica
zabolela.
   - Nadeyus', chem-nibud' nezaraznym?
   - Da net, ona otravilas' kakim-to vengerskim blyudom v "Satre".
   - U vas chto zdes', vsego odin restoran?
   - SHutit' izvolite? U nas tut okolo pyati  prilichnyh  restoranov!  I  moi
deti, kstati, upravlyayut dvumya iz nih.
   Dzhoss udivlenno pokachal golovoj:
   - Nu-u! YA obeshchayu poobedat' s toboj v kazhdom!
   V dinamike poslyshalsya smeh:
   - Mogu posporit', vy  govorite  eto  vsem  vstrechnym  devushkam,  mister
policejskij O'Bannion, dorogusha.
   - I inogda eto srabatyvaet. Da, naschet vypivki! Mne tut  nado  sletat',
osmotret' odnu kuchu metalloloma, eto  zajmet  chas-poltora.  YA  nadeyus',  k
etomu vremeni ty eshche ne peredumaesh'...
   - Zvuchit zamanchivo. Soobshchi, kogda  vernesh'sya.  Ty  teper'  znaesh',  kak
otkryvayutsya dveri angara?
   - |to bylo pervym, chto ya proveril, - otvetil Dzhoss. - I ne tak  uzh  vse
zdes' okazalos' horosho. Mne  obeshchali  slavu  i  otlichnuyu  zarplatu.  YA  by
gorazdo bol'she zarabotal, esli b ustroilsya sekretarem! I ne nado  bylo  by
taskat' na sebe vse eto oruzhie...
   - A ya dumala, vse muzhchiny lyubyat oruzhie, - razdalos' v dinamike.
   - Ego chistit' nuzhno vse vremya, i ono  sinyaki  na  nogah  ostavlyaet.  Nu
ladno, mne pora.
   - Horosho, konec svyazi.
   Dzhoss vzdohnul, podnyal s pola bumagi i svalil ih na svoyu  krovat',  tak
kak delat' uborku vremeni ne bylo, i zakryl kayutu. Vernuvshis' v kabinu, on
srazu sel za pul't upravleniya,  otkryl  vnutrennie  dveri  angara  i  stal
vklyuchat' dvigateli...
   Neozhidanno poslyshalsya strannyj  shum,  pohozhij  na  zhalobnoe  zavyvanie.
Dzhoss dumal, chto znaet  lyuboj  zvuk,  kotoryj  mozhet  izdat'  korabl'.  No
vse-taki ne stoilo byt' stol' samouverennym, ved'  eta  slozhnejshaya  mashina
byla v ih rasporyazhenii vsego neskol'ko nedel'.
   - Hm... - promychal on ozadachenno i vyklyuchil vektornyj dvigatel'.
   SHum prekratilsya.
   - Hm, -  opyat'  hmyknul  Dzhoss  i  otklyuchil  ionnyj  nagrevatel'  tozhe.
Neskol'ko sekund on prosto sidel molcha i glyadel na pribornuyu dosku,  potom
stal dumat' o strannyh zaplatah na kupolah i o nelepo sobrannyh  korablyah,
teh, chto pylilis' ryadom v angare. I, nakonec,  dobralsya  do  mysli  o  toj
rabote, kotoruyu emu predstoyalo teper' vypolnit' i kak tugo  emu  pridetsya,
esli remont dvigatelej zatyanetsya dnya na dva...
   On potyanulsya k pul'tu.
   - Uillans, eto CDZ-8064.
   - CHto, uzhe spravilsya, mister policejskij O'Bannion, doro...
   - Net, Sesil! - perebil Dzhoss. - U vas est' tut horoshij mehanik? YA imeyu
v vidu, hot' odin dejstvitel'no horoshij mehanik?
   - Net. Horoshie ot nas bystro uletayut, - spokojno otvetila Sesil.
   - Prekrasno... Togda mne nuzhen hot' kakoj-nibud'.
   - YA mogu ego prislat', no tol'ko chut' pozzhe. Sejchas pereryv.
   - Ponyatno. Net problem! Tol'ko mne pridetsya teper' idti peshkom...
   - |to ochen' polezno. Osobenno esli vy sobiraetes' provesti menya po vsem
restoranam! - Sesil yavno podshuchivala nad nim.
   Dzhoss ulybnulsya.
   - Sesil, poslushaj, - sprosil on, - a kak ty vyglyadish'?
   - YA ochen' vysokaya, u menya net shei, vonyaet izo rta  i...  u  menya  shest'
vnukov.
   - O-o! Znachit, ty opytnaya zhenshchina!
   Sesil zasmeyalas'.
   - Ladno, priyatnoj progulki. I bud' ostorozhen, tam ochen' mnogo dyr.
   - Horosho, babulya!
   - Konec svyazi, mister policejskij O'Bannion, dorogusha!
   Dzhoss usmehnulsya i poshel k sebe v kayutu nadevat' svoj skafandr.


   Progulka poluchilas' priyatnaya, no  dovol'no  dolgaya.  Svalka  nahodilas'
vdali ot zaselennoj chasti stancii i predstavlyala soboj prosto ogromnuyu yamu
(chut' bol'she obychnogo kar'era), v kotoruyu sbrasyvalis' starye korabli. YAma
byla takoj glubokoj dlya togo, chtoby novye korabli ne  vytalkivali  iz  nee
starye, davno vybroshennye.  Po  slovam  Noela,  tam  vsegda  bylo  minimum
chetyre-pyat'  korablej.  Kazhdyj  mesyac  priezzhali   ocenshchiki,   vyschityvali
stoimost' tol'ko chto pribyvshih  i  zabirali  na  pererabotku  starye,  uzhe
ocenennye. Dzhoss zabrel syuda potomu, chto emu  ne  terpelos'  vzglyanut'  na
oblomki: malo li chto, a  vdrug  sredi  nih  okazhetsya  kakaya-nibud'  detal'
korablya, ob座avlennogo propavshim! Noel zdes' obnaruzhit' nichego ne smog,  no
Dzhoss znal, kak tot zanyat i zagruzhen, i podozreval, chto on v speshke vpolne
mog chego-nibud' i ne zametit'.
   "Na  svalke  chetyre  korablya..."  -  dumal  pro  sebya  Dzhoss,  pryzhkami
prodvigayas' po skalistoj poverhnosti asteroida. Solnce bylo v etot  moment
s drugoj storony, i vokrug stoyala t'ma takaya zhe, kak na  obratnoj  storone
Luny. Koordinaty svalki on vvel v komp'yuter i teper' shel s vyklyuchennym  na
shleme svetom - marshrut vysvechivalsya u nego vnutri shlema. Dzhoss videl dazhe,
kak podnimaetsya pyl' v teh mestah, kuda on stavil  botinki.  Konechno,  eto
byla  ne  nastoyashchaya  pyl',  a  oskolki  ot   mikrostolknovenij   kroshechnyh
meteoritov. "Slishkom malo lyudej zdes' zhivet, chtoby sledit' za poryadkom,  -
dumal Dzhoss. - Bednyj Noel, on otvechaet odin za  16  millionov  kubicheskih
kilometrov, i pri etom u nego pochti net sredstv. CHto eto za policiya..."
   On ostanovilsya na  sekundu  i  sverilsya  s  marshrutom.  Dazhe  na  takom
malen'kom asteroide mozhno bylo  legko  zabludit'sya.  Na  Lune,  gde  Dzhoss
vyros, on sam byl svidetelem neskol'ko raz, kak ego  druz'ya,  12-13-letnie
rebyata, vyhodili progulyat'sya i nikogda bol'she ne vozvrashchalis'.  Inogda  ne
mogli dazhe najti ih tela. "Navernyaka upali na dno  kakogo-nibud'  kratera,
ili zavalilo lunnoj pyl'yu", - dumal Dzhoss. Sam  on  byl  v  takih  sluchayah
vsegda predel'no ostorozhen.
   Opyat' sverivshis' s koordinatami, Dzhoss  povernul  nemnogo  nalevo,  "na
sever", i uvidel svalku.
   "Nu i  besporyadok!"  -  podumal  on.  V  yame  gromozdilas'  celaya  gora
pokorezhennogo metalla: korobki, podporki, stojki i drugie otsluzhivshie svoj
vek detali, torchavshie, kak nozhki kakogo-to  gigantskogo  nasekomogo.  Ili,
skoree,   yama   pohodila   na   yashchik   s   razbitymi   igrushkami   rebenka
velikanov-razrushitelej.  "Da,  slozhnovato  budet   posmotret',   chto   tam
vnizu..." - skazal sam sebe Dzhoss.
   On dvinulsya k yame. Na glaz ee diametr dostigal metrov dvesti, a glubina
- okolo tridcati metrov. Kosnuvshis' pribora  na  rukave  skafandra,  chtoby
vyzvat'  s  komp'yutera  na  svoem  korable  registracionnye  nomera   vseh
propavshih bez vesti korablej, on sprygnul v yamu...
   Tri chetverti chasa Dzhoss progulivalsya vokrug  kuchi  oblomkov,  pominutno
ostanavlivayas', chtoby poluchshe chto-nibud' rassmotret'. V dannyj moment, kak
on ponyal, zdes' bylo okolo tridcati korablej. Po slovam Noela, proshlo  uzhe
pochti dva mesyaca posle togo, kak syuda v poslednij raz  priezzhali  sborshchiki
loma. Gde-to dal'she na Poyasah byla eshche odna  bol'shaya  svalka  metalloloma,
tak chto ekspertam-ocenshchikam raboty hvatalo. I chego zdes' tol'ko ne bylo! I
"Fol'ksvageny", prosluzhivshie let sorok, i "Lady", kotorye vyglyadeli na vse
pyat'desyat. "Odin Bog znaet, kak oni stol'ko prosluzhili!" - pokachal golovoj
Dzhoss  i  vspomnil,  skol'ko  shutok  poyavilos'  na  svet  blagodarya   etoj
zamechatel'noj modeli korablej. "Vot etot, navernyaka, slomalsya  let  poleta
nazad", - podumal on, osmatrivaya odin, osobenno vydayushchijsya  ekzemplyar,  i,
skoree vsego, byl prav. Na korable ne ostalos'  ni  odnogo  zhivogo  mesta.
Dzhoss zapisal ego nomer i napravilsya k sleduyushchemu,  razmyshlyaya,  kak  mogla
kompaniya prosushchestvovat' tak dolgo, vypuskaya stol' otvratitel'nye korabli.
I eshche prodolzhaet vypuskat' ih do sih por! No, vprochem, i sam on  prekrasno
znal, chto  est'  mnogo  lyudej,  kotorye  vsegda  hotyat  kupit'  chto-nibud'
podeshevle, a potom s etim muchayutsya...
   Kogda on proshel polovinu puti vokrug svalki, vnezapno vyglyanulo solnce,
i vse predmety pustili dlinnye teni. Na kakoj-to moment eto  sbilo  ego  s
pravil'nogo napravleniya. No Dzhoss znal, chto nastupivshij  "den'"  prodlitsya
sovsem nedolgo, prosto asteroid nemnogo otklonilsya ot svoej orbity. "|tim,
kstati, mozhno budet vospol'zovat'sya", - podumal on.
   Ostanovivshis' vozle staroj "SHkody", nebol'shogo gruzovogo korablya, Dzhoss
zametil, chto dvigateli u nego otsutstvovali.  I  neudivitel'no,  ved'  eto
samaya legko adaptiruemaya detal', ih mozhno postavit' pochti na lyuboj  drugoj
korabl'.  Ot  etoj  "SHkody"  tol'ko  i  ostalos',  chto  odin  iscarapannyj
kvadratnyj kuzov. Pod privalennym  sverhu  "SHevrole",  s  tresnuvshim,  kak
skorlupa, korpusom, byli slomany nazemnye stojki.  Vse  kabeli  i  provoda
torchali naruzhu. Dzhoss nagnulsya, ster pyl' s metallicheskogo kuzova i uvidel
carapiny i  sledy  ot  stolknovenij,  iz-za  kotoryh  korabl',  vidimo,  i
tresnul.
   Tut on vspomnil, chto sredi  propavshih  korablej  tozhe  est'  "SHkoda"  i
primerno togo zhe goda vypuska, poshel  vzglyanut'  na  perednyuyu  chast',  gde
dolzhen byl nahodit'sya ee nomer, i... Vsya nosovaya chast'  okazalas'  nachisto
srezannoj!
   "No net, - podumal Dzhoss, starayas'  ne  uvlekat'sya  podozreniyami,  -  v
principe, v etom net nichego strannogo.  Lyudi,  kotorye  sobirayut  razbitye
korabli, znayut, chto te  popadayut  na  svalku  ne  vsegda  iz-za  sluchajnyh
avarij,   i,   vo   izbezhanie   lishnih   nepriyatnostej,   unichtozhayut    ih
registracionnye nomera..."
   On eshche raz vzglyanul na svedeniya o propavshej "SHkode". Nu nado zhe!  Tochno
ta zhe, chto i eta: model' N_38, gruzovoj modul'...
   - M-da... - ozadachenno promychal Dzhoss. No, konechno  zhe,  dokazat',  chto
eto imenno ta "SHkoda", bylo nevozmozhno. "I, krome togo, esli dazhe eto ona,
- bystro podbiral on kontrargumenty, - to ee, znachit, privolokli syuda chut'
li ne s serediny Poyasov! Kto potashchil  tak  daleko  grudu  metalloloma?  Ne
imeet smysla..."
   On postoyal eshche  neskol'ko  minut,  glyadya  v  glubinu  kuchi.  Razglyadet'
chto-nibud' s odnim tol'ko fonarem na shleme bylo trudno. "Da, pridetsya syuda
vernut'sya i vse perevoroshit'", - podumal Dzhoss,  prodolzhaya  hodit'  vokrug
oblomkov. On zametil eshche "Fol'ksvageny" i dazhe "Rolls-Rojs". Poslednee ego
neskol'ko udivilo. "Dobili, navernoe, do  poslednej  stepeni,  i  garantiya
konchilas'... - dumal Dzhoss, perelezaya cherez polomannye  stojki  i  kasayas'
pokorezhennogo borta korablya, - a kogda-to on byl gladkim..."
   "Rolls-Rojs" byl edinstvennym proizvoditelem, ne izgotovlyavshim  korabli
po modulyam (to est' po chastyam),  a  delavshim  ih  cel'nymi,  s  vytyanutymi
gracioznymi ochertaniyami. Dazhe i teper' na etot  gruzovoj  korabl'  priyatno
bylo posmotret',  hotya  v  ego  korpuse  ziyali  tri  bol'shie  dyry.  Dzhoss
vnimatel'no osmotrel otverstiya. "Ot snaryadov, prichem ne  malyh...  U  kogo
zdes' mozhet byt' takoe oruzhie? I zachem ponadobilos' ego  primenyat'  protiv
gruzovogo  korablya?"  -  myslenno  zadaval  on  sebe   voprosy.   Dogadki,
podozreniya i pristupy lyubopytstva ovladevali im vse sil'nee. Protisnuvshis'
mimo "Rollsa", on uvidel sil'no razbityj "Fol'ksvagen", na perednej  chasti
kotorogo krasnoj kraskoj byl napisan registracionnyj nomer. Dzhoss nagnulsya
i  sveril  ego  so  svoim  spiskom...  Sovpalo!  Korabl'  chislilsya   sredi
propavshih. Prichem tozhe gde-to v seredine Poyasov, tam  zhe,  gde  propala  i
"SHkoda". Teper' somnenij u nego bol'she ne bylo! Dzhoss akkuratno,  starayas'
ne  povredit'  skafandr,  nachal  protiskivat'sya   dal'she   k   otsekam   s
dvigatelyami. Na pervyj vzglyad dvizhki "Fol'ksvagena" vse eshche byli na meste,
i eto ego udivilo. No, dobravshis', nakonec, i posvetiv cherez  otverstie  v
korpuse, on uvidel, chto ih tam net.  Dvigateli  slovno  vydolbili:  kto-to
primenil moshchnoe energeticheskoe oruzhie, i vnutri ostalis'  odni  obuglennye
provoda.
   "U dobytchikov ne mozhet byt' dostupa k takomu oruzhiyu, ono est' tol'ko  u
voennyh. |to eshche  moshchnee,  chem  nashe,  i,  veroyatno,  dazhe  luchshe,  chem  u
Kosmicheskih  Sil.  U  kogo  mozhet  byt'  takoe  oruzhie?"  -  dumal  Dzhoss,
oblokotyas' na bort "Fol'ksvagena".
   Nakonec on ostorozhno razvernulsya  i  nachal  vybirat'sya  iz  temnoty  na
poverhnost'. I tut on zametil, chto  osveshchenie  stalo  menyat'sya.  Vse  bylo
po-prezhnemu tiho, no Dzhoss nastorozhilsya: svet dvigalsya  ne  ot  togo,  chto
Solnce stalo opuskat'sya, hotya eto i dolzhno bylo  skoro  sluchit'sya,  -  eto
sama kucha oblomkov nachala menyat'sya v forme!
   "Nu i durak zhe ya... - mel'knulo v golove Dzhossa. - Prishel syuda odin, da
eshche peredal po radio na otkrytom kanale,  kuda  sobirayus'!  Sleduyushchij  raz
budu vse kodirovat'..."
   On posmotrel na svet. Gora znachitel'no izmenilas'.  Kto-to  yavno  zanyal
otlichnuyu poziciyu i tolkal na  nego  oblomki.  Dzhoss  chuvstvoval  zlost'  i
dosadu, straha poka ne bylo. "Oni ved' ne znayut tochno,  gde  ya.  Hot'  eto
uspokaivaet. Nado poprobovat' vykarabkat'sya otsyuda  i...  udivit'  ih",  -
dumal on, priniknuv k korpusu "Rollsa".
   I tut Dzhoss dejstvitel'no chto-to uslyshal. Ne ushami, a,  skoree,  rukoj,
kotoroj on derzhalsya za  "Rolls-Rojs":  dolgij,  nizkij,  kak  by  stonushchij
grohot. I  gde-to  sovsem  nepodaleku!  Teper'  uzh  ego  ohvatila  panika.
Vybravshis' iz-za "Rollsa", on uvidel, chto  Solnce  selo.  Prichem  v  samyj
nepodhodyashchij moment... Dzhoss stal tryasti golovoj, chtoby  skoree  vyklyuchit'
svet na shleme: poka oni ego ne vidyat i ne slyshat, oni bespomoshchny.  Pravda,
i on  takzhe  stanovilsya  bespomoshchen  v  etom  labirinte  iz  pokorezhennogo
metalla. "Vybrat'sya, vybrat'sya otsyuda vo chto  by  to  ni  stalo,  poka  ne
popalsya!" - pul'sirovala v ego golove edinstvennaya mysl'. Vdrug "SHkoda"  i
"Rolls",  mezhdu  kotorymi  on  stoyal,  nachali  zametno  dvigat'sya.   Dzhoss
povernulsya i uspel bystro ubrat' ruki. I kak raz  vovremya:  na  "Rolls"  s
treskom natolknulsya "Fol'ksvagen". On uslyshal  grohot  i  vizg  metalla  i
sodrognulsya: esli by on ne ubral ruku i ee sdavilo b, eshche  neizvestno,  ot
chego by emu ran'she nastal  kayuk  -  ot  poteri  krovi  ili  ot  nedostatka
kisloroda...
   Situaciya stanovilas' kriticheskoj. Dzhoss  popytalsya  protisnut'sya  vozle
"SHkody", no prohoda uzhe ne bylo. On  uzhe  chuvstvoval,  kak  chto-to  ostroe
vpivaetsya emu v spinu. "O, pozhalujsta, vyderzhi!" - molil on svoj  skafandr
i V.F.Gudricha - ego izgotovitelya. K vyhodu Dzhoss vse-taki probiralsya.  No,
kogda do otkrytogo prostranstva ostavalos' vsego okolo  metra,  on  ponyal,
chto zastryal. Ego krepko prizhalo  i  szadi,  i  speredi,  metall  vpilsya  v
grudnuyu chast', gde  bylo  chuvstvitel'noe  elektronnoe  oborudovanie,  i  v
spinu, gde pomeshchalsya blok pitaniya. Ostryj ugol speredi davil emu  pryamo  v
solnechnoe spletenie tak, chto Dzhoss ele dyshal i s trudom sderzhival toshnotu.
Polozhenie stalo prosto otchayannym, teper' malejshee dvizhenie s  ego  storony
privelo by k razryvu obolochki zashchitnogo kostyuma. I  vdrug...  Davlenie  na
spinu oslablo! Hotya chto-to prodolzhalo upirat'sya emu szadi  v  shlem,  Dzhoss
smog otstranit'sya ot davivshego v grud' predmeta. I vse  tak  zhe,  ne  imeya
vozmozhnosti razvernut'sya, izo vseh sil dvinulsya, ne glyadya nazad,  naudachu.
K schast'yu, stanovilos' vse svobodnej, nakonec on  smog  razvernut'sya  i  v
kakuyu-to dolyu sekundy uvidel, chto stoit na  krohotnom,  zakrytom  so  vseh
storon uchastke, chto vokrug vse hodit hodunom i chto za oblomkami  vrode  by
est' svobodnoe mesto. Dolgo ne razdumyvaya, on prygnul, nahodyas'  v  krajne
neudobnom polozhenii dlya etogo smertel'nogo tryuka, i v polete eshche popytalsya
perevernut'sya tak, chtoby ne "priasteroidit'sya" na  lobovoe  steklo  shlema.
Grohnulsya on vse-taki nekrasivo - na bok, no zato  na  rovnoe,  chistoe  ot
oblomkov mesto, podletel eshche raz i pokatilsya ot kuchi v storonu. Posle pary
perevorotov emu udalos' ostanovit'sya i vzglyanut' nazad: v tom  meste,  gde
on tol'ko chto nahodilsya, mnogotonnye kuski korablej uzhe plotno  soshlis'  i
so  skrezhetom   sdavilis',   podnimaya   oblaka   pyli.   Dostignuv   luchej
spryatavshegosya za gorizont solnca, ona zaiskrilas' vysoko v chernom nebe...
   "Prekrasno! -  podumal  Dzhoss,  svirepeya.  -  Eshche  sekunda,  i  tam  zhe
zablesteli by moi kishki". On vskochil na nogi  i  stal  kraduchis'  obhodit'
grudu. Rasstegnuv po puti koburu, dostal ottuda svoj remington i snyal  ego
s predohranitelya. Obychno Dzhoss ne lyubil strelyat' v lyudej, no sejchas on uzhe
gotov byl  polyubit'  eto  zanyatie.  Podojdya  k  mestu,  gde  odin  korabl'
chut'-chut' vydavalsya iz obshchej kuchi, on ostanovilsya i stal zhdat'. "Nu, davaj
zhe, - myslenno podgonyal on sobytiya. - Neuzheli vam ne lyubopytno posmotret',
kogo vy zadavili?" Ni edinogo dvizheniya. I  vse-taki  emu  pokazalos',  chto
oblachko pyli podnyalos' v storone ot neestestvennoj prichiny. Dzhoss  podoshel
poblizhe k korablyu, no nichego ne  uvidel,  hotya  ego  glaza  i  privykli  k
temnote...
   I vdrug - svet! On yavstvenno uvidel vspyshku sveta!
   "O Bozhe, spasibo tebe za to, chto  poslal  takih  glupyh  prestupnikov!"
Dzhoss  blagodaril  Boga  tochno  tak  zhe,  kak  do  etogo  V.F.Gudricha.  On
prodvinulsya eshche nemnogo vpered. Svet ischez, zatem poyavilsya opyat'  i  vnov'
ischez. |to byl dovol'no moshchnyj ruchnoj fonar'. "Idiot! - dumal Dzhoss. - Nu,
chto mne luchshe sdelat'? Obojti  i  napast'  speredi?  Ili  dostat'  szadi?"
Inogda im ovladevali romanticheskie nastroeniya - otgolosok proshlyh  vremen,
osobenno po povodu chesti. No i durakom on ne byl. "Net, luchshe szadi..."  -
reshil on i poshel za svetom, starayas' dvigat'sya ochen' tiho.
   Svet opyat' poyavilsya i  probezhal  po  verhu  kuchi.  "Pravil'no.  Kogo-to
ishchete..." - podumal Dzhoss. I tut  zhe  uvidel,  kogo  sam  iskal:  eto  byl
chelovek v horosho zalatannom skafandre i v temnom shleme. Hotya  cvet  zaplat
trudno bylo razlichit' pri takom osveshchenii, no ih raspolozhenie Dzhoss  srazu
by vspomnil, esli b uvidel ih snova.
   - Nu, davaj zhe... - sheptal on, ostorozhno dvigayas' sledom) - Davaj...  YA
hochu horoshen'ko rassmotret' togo, v kogo sobirayus' palit'...
   Ubivat' on ne hotel, prostrelit' nogu ili ruku cheloveku,  chut'  ego  ne
zadavivshemu, bylo s nego vpolne dostatochno.
   Vnezapno svet ischez, i figura stala na vremya nevidimoj.  Dzhoss  zakusil
gubu i prodolzhal dvigat'sya naugad. Figura poyavilas'  snova  uzhe  metrah  v
sta. Reshiv ne iskat' bolee udobnogo sluchaya,  Dzhoss  podnyal  remington,  no
vklyuchat' radarnuyu navodku ne stal: malo li chto, a vdrug u togo v skafandre
est' passivnaya sistema trevogi...
   "V  nogu...  -  dumal  on,  pricelivayas'.  -  Nogi  luchshe,  chem   ruki,
bezopasnee. Ruki slishkom blizko raspolozheny k vazhnym organam..."
   Kurok myagko podalsya, i tonkij belyj luch proshel vozle  kolena  cheloveka.
Uvidev, chto promahnulsya, Dzhoss  hotel  uzhe  vystrelit'  eshche  raz,  no  ego
protivnik, chisto sluchajno vzglyanuv v eto vremya  vniz,  uvidel  mel'knuvshij
luch, rezko otprygnul, razvernulsya i stal lihoradochno  svetit'  fonarem  vo
vse storony. Dzhoss spryatalsya za izurodovannyj bort  "Fol'ksvagena".  Kogda
svet fonarya napravilsya v druguyu storonu, on vyskochil i vystrelil eshche  raz.
No figura udalyalas' rezkimi  skachkami,  i  on  vnov'  promahnulsya.  Togda,
postaviv remington na "Fol'ksvagen", on uvelichil  silu  lucha  i  vystrelil
tretij raz. CHelovek neestestvenno vysoko podprygnul i tyazhelo opustilsya  na
grunt. Ustoyav kakim-to obrazom  na  nogah,  on  prodolzhal  ubegat'.  Dzhoss
ponyal, chto popal, i dumal uzhe, chto delo sdelano, no  u  beguna  byli  svoi
plany: podzhav nogu, on prodolzhal prygat'  s  takoj  skorost'yu,  chto  skoro
skrylsya za gorizontom. Pravda, gorizont na etom  kroshechnom  asteroide  byl
vsego v dvuhstah metrah.
   - CHert! - vyrugalsya Dzhoss. Kogda on sam dostig togo mesta, gde  skrylsya
ubegavshij, tam uzhe nikogo  ne  bylo.  Navernyaka  on  skrylsya  v  odnom  iz
tonnelej. Dzhoss znal ob ih sushchestvovanii, no proverit' eshche  ne  uspel.  On
byl razdosadovan... No vmeste s tem i dovolen soboj: uznat' etot  skafandr
iz vseh, byvshih na stancii, dlya nego ne sostavit  truda.  |to  dazhe  mozhno
bylo i otlozhit'.
   Teper' situaciya izmenilas' korennym obrazom: oni s Ivenom  rassledovali
delo, kotoroe zastavilo kogo-to sovershit' na nego pokushenie, kak raz v tot
moment, kogda Dzhoss uzhe nachinal nashchupyvat'  real'nye  sledy.  Slava  Bogu,
oboshlos' bez dyrok; on poluchil paru sinyakov, no eto sushchie pustyaki.  Bol'she
vsego na svete on hotel sejchas dobrat'sya do korablya i svyazat'sya so  shtabom
na Lune. Mozhet,  ego  novoe  poslanie  zastavit  Lukreciyu  ne  tak  sil'no
volnovat'sya ob ih zatratah goryuchego!


   Iven otkinulsya na spinku stula i sprosil:
   - Vy chasto syuda prihodite?
   Ona zasmeyalas':
   - Navernyaka etot vopros vy zadaete vsem vstrechaemym v  barah  devushkam.
Pridumajte kakoe-nibud' drugoe klishe.
   Iven pokrasnel. No kak raz ot togo, chto na samom dele  takoe  sluchalos'
krajne  redko.  Devushka  s  nezavisimym  vidom  otkinulas'  na  spinku   i
horoshen'ko otpila iz svoego stakana.
   - Slishkom slabyj, - skazala ona, pomorshchivshis', i obratilas' k  barmenu:
- Vy chto, delaete ego iz kartofelya, kotoryj ostaetsya posle obeda?
   Tot druzheski ulybnulsya i slegka pokrasnel,  no  nichego  ne  otvetil,  a
otoshel v drugoj konec stojki i stal protirat' stakany. Mell povernulas'  k
Ivenu i dobavila:
   - Mne, chestno govorya,  ne  stoilo  zhalovat'sya.  V  proshlom  mesyace  oni
pytalis' delat' vodku iz soevyh bobov, tak zapah  ot  nee  tol'ko  nedavno
vyvetrilsya.
   Iven pokachal golovoj:
   - Zvuchit i to otvratitel'no.
   - Ty sebe dazhe ne predstavlyaesh'!
   Iven izo vseh sil staralsya pokazat', chto on spokoen i dazhe ravnodushen k
proishodyashchemu. No emu eto ne udavalos' - sidyashchaya ryadom Mell Fontenej  byla
eshche prekrasnee, chem  vo  vremya  svoego  shou  s  razbrasyvaniem  napivshihsya
huliganov. On lovil  sebya  na  tom,  chto  ukradkoj  lyubuetsya  ee  bol'shimi
temno-zelenymi  glazami,  ih  postoyanno  menyayushchimsya  vyrazheniem  razdum'ya,
legkoj ironii, zhivogo interesa i iskrennej radosti. Pri etom ih  vyrazhenie
ne vsegda sootvetstvovalo imenno tomu, o chem shel  razgovor.  Takaya  manera
sbivala   sobesednika   s   tolku,   zastavlyala    napryagat'sya,    sil'nej
koncentrirovat' na nej svoe vnimanie i... popadat' pod ee chary.
   - |-e, vy sobiralis' mne skazat', zachem vy vmeshalis'  vse-taki  v  nashu
druzhelyubnuyu besedu?
   -  YA  vmeshalas'?  -  progovorila  Mell  tonom  neskazannogo  udivleniya,
ravnodushnymi glazami glyadya v stakan. Vypiv vse soderzhimoe odnim mahom, ona
postavila  ego  na  stojku  i  pododvinula  k  barmenu.  -  Eshche  togo  zhe,
pozhalujsta. - I, povernuvshis' k Ivenu, skazala pochemu-to s vostorgom: -  U
nas tut malo lyudej, poetomu  kazhdyj  priezzhij  privlekaet  k  sebe  bol'she
vnimaniya, chem emu hotelos' by.
   - Zametno, - progovoril Iven i potrogal slegka opuhshuyu skulu.
   - A vam vnimaniya eshche bol'she. Vy zhe predstavlyaete pravitel'stvo.
   - Ne-et, my ne...
   - Konechno zhe, da, - perebila ona. - Dlya nas. Tochnee, dlya nih.
   - A vy chto, k "nim" ne prinadlezhite? - udivilsya Iven.
   - O net! YA  nezavisimaya  podryadchica.  Spasibo,  Majk.  -  Mell  sdelala
bol'shoj glotok iz prinesennogo ej stakana.
   Iven zasmeyalsya:
   - A ya dumal, chto vy vse zdes' nezavisimye  podryadchiki,  za  isklyucheniem
razve chto bednogo Noela...
   - Bednyaga Noel... - povtorila ona i ulybnulas'. - Da-a, my k  nemu  tut
privykli.
   - Da uzh pora, vosem' let kak nikak!
   - Vo vseh malen'kih soobshchestvah tak. Mozhno rodit'sya zdes' i prozhit' vsyu
zhizn' bok o bok s odnimi i temi zhe lyud'mi, no tak i ne stat'  nikogda  dlya
nih svoim. Noela prinyali. Ne potomu, chto ego syuda naznachili, a potomu, chto
emu ne naplevat'. A vot chto kasaetsya vas s drugom...  -  ona  sdelala  eshche
glotok, - to my ved' dlya vas prosto ocherednoe zadanie.
   - Ne sovsem tak... - poproboval vozrazit' Iven.
   - Lyudi voobshche ne  znayut,  zachem  vy  priehali,  -  progovorila  Mell  s
naporom, glyadya pryamo emu v glaza.
   - Da? YA dumal, chto vsem eto  izvestno,  -  iskrenne  udivilsya  Iven.  -
Ischeznoveniya...
   - Ah, da. No mnogie zdes' ne uvereny,  chto  rassledovanie  ne  vyl'etsya
potom vo chto-nibud' drugoe, bolee obshchee... Nu, skazhem  tak,  u  nas  mnogo
lyudej, zanimayushchihsya raspredeleniem uchastkov, i...
   - Izvinyayus', legal'nym raspredeleniem?
   Ona kivnula  i  otkinula  nazad  svoi  krasivye  dlinnye  volosy.  Iven
zametil, chto ona ochen' chasto eto delala, dazhe kogda oni ej i ne meshali.
   - Vpolne legal'nym. - Ivenu pokazalos', chto Mell posmeivaetsya  nad  ego
akcentom. - Voobshche, lyudi, priletevshie syuda na  svoih  malen'kih  korablyah,
chtoby zhit', vedut svoi raznogo roda nehitrye, malen'kie dela  i  ochen'  ne
hotyat, chtoby kto-libo v nih vmeshivalsya. Ponimaete? Zdes' nikto  ne  zhazhdet
izmeneniya sushchestvuyushchego polozheniya veshchej. A  vy,  dazhe  idya  po  koridoram,
navodite uzhas na prohozhih...
   Iven vzdohnul i nadolgo prilozhilsya k svoemu stakanu.
   - No ya ved' ne osobenno-to i zainteresovan chto-libo zdes' menyat'. Da  i
te, kto nas syuda prislal, platyat nam za  to,  chtoby  my  zanimalis'  odnim
delom - vypolneniem svoego zadaniya, a ne raznymi tam... melochami...  -  On
chuvstvoval, chto gotov opravdyvat'sya. - Slishkom malo deneg!
   - Na prozhivanie v gostinice, odnako,  hvataet,  -  s  izdevkoj  skazala
Mell.
   - A-a, u togo zhulika. - Iven pomorshchilsya. - Kak  tol'ko  emu  ne  stydno
sdavat' komnaty v takom sostoyanii?
   - A vy chto tut ozhidali? Otel' "Hilton" i serebryanye podnosy?
   Iven nachinal zlit'sya.
   - Ledi, - nachal on, - ya prozhil pyat' mesyacev  na  stancii  Hajlajt,  gde
zaplaty na potolkah byli eshche strashnee, chem zdes', i esli vodu davali  hotya
by paru raz v mesyac, to eto vosprinimalos' kak carskaya shchedrost'.  No  zato
uzh esli davali, to ona shla kristal'no chistaya i tebe ne prihodilos'  poldnya
vozit'sya s santehnikoj, vytaskivaya iz kranov vsyakuyu gadost'! - On otpil iz
svoego stakana  etoj  otvratitel'noj  vodki,  chtoby  uspokoit'sya,  no  ego
razdrazhenie tol'ko pereklyuchilos', kak govoritsya, s vody  na  vodku.  Ivenu
pokazalos', chto u nego vo rtu peregnivshaya s gryaz'yu  kartofel'naya  zhizha.  -
T'fu! Hozyain gostinicy prosto voryuga! No ya ego ne arestuyu... U menya  zdes'
drugie dela.
   - Ty uzhe govoril, - skazala Mell i zadumalas'. -  Vam  nado  dat'  shans
proyavit' sebya i horosho zarekomendovat' v glazah publiki...
   - Nado zhe, kakie vy, okazyvaetsya, snishoditel'nye! - poshutil Iven.
   - Oh! - Mell otkinulas' na spinku stula  i  zasmeyalas'.  -  Nu  teper',
nadeyus', my kvity?
   - Ladno. - On ulybnulsya. - Tak vy, madam, tak i ne skazali,  pochemu  zhe
vy vmeshalis'?
   - Reshajte sami. ZHalost'? Lyubopytstvo? Minutnaya poterya rassudka?
   - Navernoe, vse-taki iz-za lyubopytstva, - predpolozhil Iven.
   - A, kstati, u vas ochen' interesnaya tehnika, - skazala Mell. - No b'ete
vy slishkom uzh vysoko. YA b'yu ponizhe.
   - Da? |to lyubopytno. No mne by ne hotelos', chtoby eshche raz prishlos'  nam
demonstrirovat' nashu tehniku. Vy zhe znaete pravilo: odin policejskij, odna
draka...
   - No vas zhe dvoe...
   - Tak uzhe i bylo dve draki. Mozhet byt',  teper'  my  mozhem  pristupit',
nakonec, k rabote?
   - Tretij raz, obychno, samyj vazhnyj! -  so  znachitel'nym  vidom  skazala
Mell, i glaza ee zablesteli. CHto oni vyrazhali  na  sej  raz?  Iven  ponyat'
etogo ne mog. Nastroenie devushki menyalos' bystree, chem on uspeval obdumat'
i ponyat' predydushchee.
   - Ty imeesh' v vidu, chto  mne  predstoit  eshche  odna  beseda  s  misterom
"Smitom"?
   - S kem?
   - Nu, s parnem, kotoryj vse eto nachal.
   - A-a, tak eto zhe Lajf Turok.
   - Kak-kak?
   - Lajf Turok. - Mell nachala smeyat'sya.
   - Ne ochen'-to on pohozh na turka! - zametil Iven.
   -  Ne  ochen',  no  ego  tut  vse  tak  zovut.  YA  dumayu,  on  polufinn,
polurusskij, ili chto-to v etom rode. No rodilsya on na Lune.
   - A chto zhe v nem ot turok?
   - Hodili sluhi, chto on ubil kakogo-to turka, - skazala Mell. - Vrode by
tot pytalsya zalezt' na ego uchastok...
   Iven opustoshil svoj stakan i podvinul ego barmenu, chtoby tot nalil eshche.
   - Pohozhe, zdes' eto proishodit chashche, chem v drugih chastyah Poyasov... Dazhe
slishkom chasto.
   Mell gluboko vzdohnula.
   - Vse bylo by normal'no, esli by bogatye rudoj asteroidy  raspolagalis'
na Poyasah ravnomerno. No ved'  vzryv,  iz-za  kotorogo  oni  obrazovalis',
proizoshel sovsem  nedavno,  i  projdut  eshche  tysyachi  let,  prezhde  chem  ih
raspolozhenie vyrovnyaetsya. No k tomu vremeni  davno  nichego  ne  ostanetsya.
Poetomu-to lyudi i vyryvayut drug u  druga  bogatye  uchastki.  Vse  krupnye,
preuspevayushchie kompanii nahodyatsya na drugoj storone Poyasov. U nih  otlichnoe
oborudovanie, kotorogo zdes' ne najti. Potomu-to tam  i  s  vashej  lyubimoj
santehnikoj vse v poryadke, - Mell govorila, vertya v ruke stakan. - I kogda
nashi lyudi uznayut, chto prileteli  dvoe  policejskih  na  blestyashchem  korable
rassledovat' zahvat uchastkov, im, ponyatnoe delo, stanovitsya  ne  po  sebe.
Dazhe tem, kto ni v chem ne  zameshan.  A  kto  zameshan,  nachinaet  ponemnogu
somnevat'sya, chto u  nego  i  u  etih  policejskih  odinakovye  vzglyady  na
spravedlivost'.
   Iven zadumchivo posmotrel na Mell.
   - Krome togo, - dobavila ona, otkidyvaya nazad volosy, -  lyudi  na  etoj
stancii starayutsya lyubymi putyami skryt' svoi uchastki.  Mnogih  ved'  tol'ko
sekretnost' mestorozhdeniya ih delyanok i sohranyaet ot bankrotstva...
   - No my zhe nikogo ne sobiraemsya razoryat'!  -  perebil  ee  Iven.  -  My
prosto hotim uznat': pochemu za poslednie mesyacy propalo  stol'ko  lyudej  i
pochemu nekotorye zdes' hotyat, chtoby obyknovennye  ubijstva  vyglyadeli  kak
samooborona, zashchita yakoby ot vtorzheniya na ch'i-to delyanki. Dumayu, my  imeem
na eto polnoe pravo! A ty razve tak ne dumaesh'?
   Ona vzglyanula na nego iz-pod vnov' upavshej na glaza pryadi  volos  i  ne
otvetila.
   - M-da... - vzdohnul on, ne dozhdavshis' otveta. - A  chto  ty  delaesh'  s
volosami, kogda ty v skafandre?
   - YA zavyazyvayu ih szadi, - ulybnulas' Mell. - Skazhi, chto ty imel v vidu,
govorya: odna draka - odin policejskij?
   Ivenu ne nravilos',  kogda  ego  otvlekali  ot  temy,  no  on  vse-taki
ulybnulsya i stal ob座asnyat':
   - Nu,  eto  staraya  istoriya.  Byla  kogda-to  na  Zemle  osobaya  gruppa
blyustitelej poryadka, nazyvali ih - rejndzhery. Territorii, na  kotoryh  oni
nesli svoyu nelegkuyu, no pochetnuyu sluzhbu, byli, kak pravilo, ves'ma  dikie.
Povsyudu, znaete li, strel'ba, grabezhi, ugon skota. Nu vot,  a  eti  rebyata
schitalis' neimoverno krutymi. I, vpravdu skazat', nekotorye  takoj  epitet
dejstvitel'no zasluzhivali. Odin primer. Kak-to  raz  u  cheloveka,  kotoryj
delal sedla  -  eto  takie  kozhanye  siden'ya,  pristegivavshiesya  sverhu  k
zhivotnomu pod nazvaniem "loshad'",  dlya  togo,  chtoby  myagche  na  nej  bylo
ezdit', - tak vot, bednyaga obratilsya k etim rejndzheram. Oni  poskakali  po
svoim dikim tehasskim preriyam i, ne uglublyayas' v  tonkosti  dedukcii,  gde
tol'ko videli eti sedla, tut zhe, bez razgovorov, vystrelami  snosili  vse,
chto na nih i pod nimi, i takim obrazom vernuli vsyu  propazhu...  -  Iven  s
nekotorym udovol'stviem sledil za vpechatleniem, kotoroe proizvodil na Mell
svoim nehitrym rasskazom. - Sedel'shchik dazhe bystro poshel v goru,  ved'  emu
vernuli gorazdo bol'she, chem u nego propalo.
   - Ochen'... effektivnyj metod... - progovorila slegka shokirovannaya Mell.
   - Tak vot. V odnom iz gorodov Tehasa nachalis' kak-to  besporyadki.  Delo
obychnoe, no i nadoelo tozhe izryadno, tem bolee, chto unyat' na sej raz  nikak
ne mogli. Poslali pis'mo k etim rejndzheram. I poluchili takoj  otvet:  odin
besporyadok - odin rejndzher. - Iven  ulybnulsya.  |to  byla  odna  iz  samyh
lyubimyh istorij Dzhossa, on rasskazyval ee regulyarno i s vyrazheniem.
   - I vy, stalo byt', takie vot rejndzhery?
   - Nu, chto-to pohozhee est'... - Iven ispytal nekotoroe chuvstvo gordosti.
- Tol'ko my staraemsya strelyat' v lyudej  kak  mozhno  rezhe.  Davaj  vse-taki
pogovorim o Lajfe Turke, tak chem on tam nedovolen?
   - Nedovolen? Ne bud' naivnym. U nego prosto chto-to s golovoj. On v svoe
vremya ko vsem zdes' pristaval. No vy uzh tochno ego razozlili... YA  dazhe  ne
znayu, gde on dostal pistolet, zdes' ved' oruzhie ochen' trudno najti.
   - Znachit, poka o nem hvatit. Nam s naparnikom skoro  pridetsya  zadavat'
nekotorye voprosy lyudyam, kak tol'ko zakonchim  predvaritel'nuyu  rabotu.  Ty
ved' uzhe znaesh', navernoe, chto my obnaruzhili?
   - Korabl' Hek? Znayu, - skazala Mell. - Zavtra nachinaete vykapyvat'.
   -  Da,  bystro  tut  novosti  rasprostranyayutsya...  Tol'ko   nam   nuzhny
pomoshchniki.
   -  YA  by  mogla  porekomendovat'  vam  nekotoryh.  YA  ved'  rabotayu  na
stroitel'stve.
   Iven kivnul i podumal pro sebya: "Stroitel'stve? Znachit, ona -  odna  iz
teh, kto  zdes'  remontiruet,  ili,  luchshe  skazat',  ne  remontiruet.  O,
chert..."
   - Mne nuzhny horoshie specialisty. I te, kto budet predel'no akkuraten  s
tem, chto najdet. Tak chto ya by hotel posovetovat'sya s Noelom  naschet  tvoih
rekomendacij.
   - Kak hochesh', - skazala Mell spokojno. - Uvidimsya zavtra v ofise Noela,
tam vse i proverish'. YA znayu pochti vseh, kto rabotaet s tyazhelym  shahterskim
oborudovaniem.
   - Otlichno, - zaklyuchil Iven i vypil eshche. - Tak esli u Lajfa Turka ne vse
v poryadke s golovoj, pochemu vy ne  otpravite  ego  tuda,  gde  emu  okazhut
pomoshch'?
   - Da potomu, chto on eshche bol'she odureet, -  ser'ezno  otvetila  Mell.  -
Zdeshnij  doktor  naznachaet  emu  lekarstva  bolee-menee  uspokaivayushchie,  i
ladno... U etogo cheloveka ochen' nelegkaya, tragicheskaya  sud'ba:  postoyannyj
tyazhelyj trud, poterya zheny i detej v transportnoj katastrofe... Nu kuda ego
mozhno soslat'? Pust' luchshe uzh zdes' zhivet, gde on vse i vseh znaet  i  gde
ego vse znayut i mogut o nem pozabotit'sya.
   S etim trudno bylo ne soglasit'sya. Iven s chuvstvom pokachal golovoj.
   - A chto naschet tebya? - sprosil on. - Ty pochemu... takaya?
   - Ah... - vzdohnula Mell. - Teper' my pereshli drug na  druga.  Majk,  -
povernulas' ona k barmenu, - ty pomnish'  togo  cheloveka,  s  kotorym  ya  v
poslednij raz pereshla na lichnosti?
   - Ty, kak mne pomnitsya, vyshla za nego zamuzh, - otvetil  tot,  prodolzhaya
protirat' stakany.
   - I ty menya predosteregaesh'? Nu  ladno,  eto  ya  tak,  dlya  podderzhaniya
razgovora. - Iven otpil eshche.
   Ona vnov' otkinula volosy.
   - Pravda, chto li? A ya dumala, eto vse dlya tvoego rassledovaniya.
   - Nu, i dlya rassledovaniya tozhe... Hotya, voobshche-to, ya inogda i prosto  s
lyud'mi razgovarivayu, - ulybnulsya Iven. - A ty? Ty vsegda tak provociruesh',
oskorblyaesh' slegka, uklonyaesh'sya?
   Mell zasmeyalas'.
   - My kvity.
   Nekotoroe vremya oni sideli molcha, derzha v rukah stakany.
   - YA rodilas'  na  Marse,  -  neozhidanno  nachala  Mell,  -  v  malen'kom
podvodnom poselenii. Zanimalas' dobychej kisloroda iz vody, byla  shahterom,
arheologom i t.d. U moih roditelej imelsya garazh. - Mell ulybnulas'. -  Oni
nauchili menya remontirovat' korabli. Nachinala ya s vodnyh, zatem  pereshla  k
kosmicheskim. Odno vremya prodavala "Opeli". Kogda umer moj otec, ya byla uzhe
slishkom stara dlya togo, chtoby nachinat' prinimat' resheniya samoj.  Tak  ya  i
popala syuda... I s teh por nikuda ne vyletala.
   Iven ponimayushche kivnul.
   - Nu, a ty? Tebya ved' ne za prosto tak komissar naznachil oficerom.
   Iven zasmeyalsya i zakazal eshche vypivku. Vspomniv o komissare, on  podumal
ob urezannyh im sredstvah. On uselsya poudobnee  i  stal  rasskazyvat':  ob
Uel'se, gde on vyros, o tom, kak ego vse vremya podgonyali v sem'e, chtoby on
skoree shel rabotat', kem-nibud' stanovilsya, o bezrabotice i nishchete,  potom
ob armii, o tom,  kak  stal  policejskim.  Rasskazal  on  o  svoem  pervom
naparnike, pogibshem v  boyu  s  narkomafiej,  o  svoem  novom  naparnike  -
Dzhosse... Nesmotrya na to, chto ego zhizn' vsya byla smochena krov'yu, slezami i
vypivkoj, istoriya poluchilas' dovol'no suhoj i korotkoj.
   Zakanchivaya svoj rasskaz, on ne byl dazhe uveren, chto Mell  ego  slushaet.
Ona potyagivala iz stakana i vyglyadela utomlennoj i otstranennoj.
   - YA, navernoe, nadoel uzhe tebe?
   -  Konechno,  net,  -  otvetila  Mell,  hotya  po  ee  golosu  s   polnoj
uverennost'yu etogo nel'zya bylo skazat'.  -  Znaesh',  sushchestvuet  tendenciya
dumat' o takih policejskih, kak ty, chto vy ne  lyudi,  a  tupye,  bezdushnye
kuski myasa, - dobavila ona mrachno.
   - Lichno ya nikogo ne starayus'  v  etom  pereubezhdat'.  Inogda  eto  dazhe
pomogaet... - Iven ulybnulsya kak mozhno lyubeznee.
   Mell vzglyanula na nego tak, chto on  dazhe  nemnogo  vzdrognul.  "O,  eto
ochen'  interesnaya  zhenshchina!  -  podumal  on.  -  Dazhe  bol'she;  chem  ochen'
interesnaya. I drat'sya-to ona umeet, i... I etot interes k nej u menya  yavno
ne professional'nyj".
   - A gde ty nauchilas' tak drat'sya? - sprosil Iven. - Net, ya ser'ezno.
   - Moi detstvo i yunost' na Marse byli ne ochen'-to schastlivymi, no ves'ma
pouchitel'nymi. Muzhchiny tam privykli nepremenno poluchat' to, chto  hotyat.  A
ustupat' bez horoshej draki ne imeet smysla, - ona usmehnulas'. - Inogda  i
zdes' sluchaetsya popraktikovat'sya.
   - Gorazdo chashche, chem inogda... -  Iven  zakashlyalsya.  Vot  uzhe  neskol'ko
minut on pytalsya otognat' ot sebya raznye... mysli. Mell  otkusila  by  emu
golovu, esli b smogla sejchas v nee zaglyanut'.  No  eti  mysli  Ivenu  yavno
nravilis'. "CHert poberi, v konce koncov, ya mogu dumat',  o  chem  hochu!"  -
reshil on, nakonec, i dal volyu svoemu voobrazheniyu.
   - Da Bog s nim, - skazala Mell.
   - My chto-to zagovorili o slishkom  uzh  lichnyh  veshchah.  YA  poka  ne  mogu
zhenit'sya, - zasmeyalsya Iven.
   Ee glaza sverknuli v polumrake.
   - Kak ni stranno, ya tozhe.
   - YA tut podumal, - reshil on popravit'sya posle nebol'shoj  pauzy,  -  chto
kak-nibud' v drugoe vremya, v drugom meste bylo by ochen' priyatno provesti s
vami vecher.
   - V drugoe vremya - eto kogda ty vypolnish' zadanie, a drugoe mesto - eto
tam, gde est' restoran poluchshe?
   Iven vdrug podumal: "A ne proslushivayutsya li nashi komnaty?"
   - Nu, priblizitel'no tak... - otvetil on ser'ezno.
   Mell vyrazitel'no na nego vzglyanula.  "Udivitel'no,  -  podumal  on,  -
kakie u nee zelenye glaza! Pryamo kak u koshki".
   - Mogu skazat', u nas tozhe est' prilichnye restorany.  Nesmotrya  na  to,
chto napisano v spravochnike Michellin. Oni tam prosto zaznavshiesya snoby.
   - A, nu togda, kogda my zakonchim... - nachal Iven.
   -  Odin  kitajskij  povar  v  "Moussake"   otlichno   gotovit   "svininu
po-tandorski".
   -  Svininu?  -  udivilsya  Iven.  On  hotel  eshche   chto-nibud'   dobavit'
ostroumnoe, no tol'ko prosto otkryl rot i ne smog vydavit' ni slova.
   - O, chert! Svobodnyj vecher konchilsya, menya vyzyvayut. - Mell soskochila so
stula i ulybnulas' Ivenu. U togo dazhe pot vystupil za ushami.
   - Spokojnoj nochi, Iven, - skazala ona i napravilas' k dveri.
   Iven eshche neskol'ko minut smotrel na svoj stakan, potom, ne  otryvaya  ot
nego vzglyada, podnyal i odnim mahom dopil ostavsheesya. Otdavaya ego  barmenu,
on zametil, chto tot smotrit na nego kak-to zadumchivo.
   - Ochen' horoshaya zhenshchina... - skazal Iven. On uzhe ni  o  chem  drugom  ni
dumat', ni govorit' ne mog.
   - M-da... - proiznes barmen i otvernulsya.
   Iven slez so stula i napravilsya k vyhodu, nasvistyvaya veseluyu pesenku.


   Dzhoss provel celyh dvadcat' minut v vannoj i tol'ko potom  pochuvstvoval
sebya gotovym k novym  dejstviyam.  Kogda  v  nego  strelyali,  on  pochemu-to
postoyanno potel, prichem pot etot byl osobenno protiven, vonyuch i rezok.  On
v容dalsya v kozhu, volosy, odezhdu, i trebovalos' mnogo goryachej vody i  myla,
chtoby ot nego izbavit'sya. Dzhoss kak raz zakazal baki s vodoj i bez  minuty
kolebaniya zaplatil za nih samuyu vysokuyu cenu. Pust'  Lukreciya  dumaet  chto
hochet. V nee nikto ne strelyal.
   On vyshel i napravilsya v bar, gde oni byli vchera, - v "Astoriyu".  Prichem
napravilsya tuda, ni minuty ne razdumyvaya. On byl v forme,  kobura  ot  ego
remingtona byla otkryta, na lice napisano "ne podhodit'!". Kogda on voshel,
vse podnyali glaza i ustavilis' na nego. Dzhoss ustavilsya na nih vse  s  tem
zhe vyrazheniem lica. Glaza ih srazu stali opuskat'sya,  golovy  otvernulis',
prichem tak zhe bystro, kak povorachivalis' k nemu.
   On podoshel k stojke bara, gde sidel vsego lish' odin chelovek,  i  gromko
skazal:
   - YA sobirayus' vypit' s  Sesil,  samoj  krasivoj  zhenshchinoj,  i  kto  mne
pomeshaet, budet ubit! - i, pomolchav, dobavil: - Zatem broshen v  tyur'mu  za
narushenie obshchestvennogo poryadka. Tak chto  esli  vy  chto-to  zatevaete,  to
davajte skoree, chtoby chestnye lyudi ne zhdali.
   Nastupilo molchanie, no molchanie ne mertvoe, a zhivoe, ne  takoe,  kak  v
poslednij raz. Zatem poslyshalis' priglushennye smeshki. CHelovek vozle stojki
obernulsya i skazal:
   - A, mister policejskij O'Bannion, dorogusha, ya uzh dumala vy ne pridete.
   - Madam! - Dzhoss-vzyal  ee  ruku  i  poklonilsya.  -  YA  ne  mog  vas  ne
vstretit'. K sozhaleniyu, - tut on stal  govorit'  tishe,  chtoby  tol'ko  ona
mogla slyshat', - odin  idiot  pytalsya  menya  ubit',  no  ya  uzhe  obo  vsem
pozabotilsya i teper' mogu rasslabit'sya. CHto vy p'ete?  -  sprosil  on  uzhe
normal'nym golosom.
   - Dzhin s tonikom, - otvetila Sesil, vytaskivaya  stul  dlya  nego.  Dzhoss
ulybnulsya.  Sesil  byla  okolo  170  sm  rostom,  slegka  polnovata,   chto
nazyvaetsya "priyatno puhlaya". Volosy ee mozhno bylo  nazvat'  rozovymi,  tak
kak kogda-to oni byli ryzhimi, a teper' stanovilis' serebryanymi. Lico u nee
bylo vse v ele zametnyh morshchinkah, v osnovnom ot ulybok.  Nevozmozhno  bylo
skazat', skol'ko bylo ej let, da i Dzhossu bylo vse ravno.  Glaza  ee  byli
molodymi, pochti ozornymi. CHto eshche nado?
   - Tvoj mehanik skoro podojdet, - skazala Sesil,  berya  svoj  stakan.  -
Izvini za zaderzhku, no trudno najti zdes'  mehanika,  kotoryj  by  vzyalsya,
vo-pervyh, i opytnogo, kakoj tebe nuzhen, vo-vtoryh.
   - Nichego strashnogo,  -  Dzhoss  otpil  iz  svoego  stakana.  -  Kakoj-to
strannyj etot dzhin... - zametil on.
   - |to ekstrakt mozhzhevel'nika. On sinteticheskij. My ne mozhem  vyrashchivat'
mozhzhevel'nik zdes'.
   Dzhoss pozhal plechami:
   - Mne vse ravno, glavnoe - vy vyrashchivaete svinej,  -  on  potyanulsya  za
tarelkoj so svinymi hvostikami.
   Sesil udivlenno, no s odobreniem posmotrela na nego.
   - A otkuda ty znaesh', chto my vyrashchivaem svinej?
   -  Prostoe  issledovanie,  madam.  Importirovat'  sravnitel'no   bednuyu
proteinami pishchu dorogo. A raz u vas est' ushki i hvostiki,  znachit,  u  vas
svoi svin'i. I oni takie vkusnye. - Dzhoss vytashchil odin hvostik i s hrustom
perekusil ego. - Krome togo, ya prohodil vozle kupola, gde  ih  vyrashchivayut.
Ih kormyat molokom, s kotorogo processor snimaet slivki. Razumno!
   - Odin iz moih vnukov delaet syr, drugoj vyrashchivaet zernovye,  kotorymi
my kormim korov. Desyat' procentov ot nashih dohodov my tratim na edu.
   - Da, ya znayu, ya byl v komp'yuternom centre segodnya.
   Sesil podnyala brovi.
   - A ya-to dumala, chto za peredacha protokolov takaya!
   - Ty zametila? - sprosil Dzhoss, ulybayas'. Emu  dejstvitel'no  eto  bylo
interesno.
   - Da, okolo treh chasov nazad. Kak tol'ko chej-libo  komp'yuter  prinimaet
informaciyu s nashego, eto srazu vidno.
   - Ne dumayu, - vozrazil Dzhoss. -  No  ya  byl  udivlen,  naskol'ko  legko
vlezt' v vash bank  dannyh!  Kstati,  kakaya  informaciya  hranitsya  v  tvoem
centre?
   Sesil zasmeyalas'.
   - Da vsya. Ty dumaesh', u nas est' na vse otdel'nye komp'yutery? Net. Zato
esli chto-nibud' sluchitsya, to legche budet pochinit'.  U  nas  kak  raz  byla
polomka, kogda vy prileteli. I chut' iz-za etogo ne  razbilis'  v  lepeshku.
Vam nuzhno bylo ran'she soobshchit'.
   - My hoteli sdelat' syurpriz. Nu da ladno, ne budem ob etom.
   Neskol'ko minut oni shli molcha. Nakonec Dzhoss sprosil:
   - CHto mne hotelos' by znat': kto mozhet proslushivat' svyaz'  mezhdu  nashim
korablem i vashim centrom v angare?
   Sesil udivlenno vzglyanula na nego.
   - Da kto ugodno! Kto nastroitsya na nuzhnuyu chastotu. U  lyudej  zdes'  vse
peredatchiki starye, deshevye, i my dolzhny ih slyshat'.
   Dzhoss kivnul.
   - Ponyatno,  -  skazal  on,  razdumyvaya.  -  Sesil,  ty  hranish'  zapisi
ezhednevnyh peredach?
   - Da, tri mesyaca, - otvetila ona. - Tak polozheno. Hotya nikto pro nih ni
razu ne sprashival za pyatnadcat' let, poka ya rabotayu.
   - Znachit, ty zapisyvaesh' peregovory korablej s centrom. A svyaz' korablya
s korablem?
   - Esli na chastote stancii, to da.
   - A svyaz' v skafandrah?
   - Dorogoj policejskij... V skafandrah ot 18 do  20  razlichnyh  kanalov!
Lyudi sejchas vsegda  hitryat  s  chastotoj,  starayutsya,  chtoby  ih  nikto  ne
podslushal. U kazhdogo v skafandre - raciya, i  oni  boltayut  drug  s  drugom
dnyami. Tut nikak ne zapishesh'...
   Dzhoss vzdohnul. |togo on i boyalsya. Ego komp'yuter tozhe  ne  mog  s  etim
spravit'sya.
   - A vy gde-nibud' otmechaete, kogda lyudi vyhodyat v skafandrah?
   Sesil grustno pokachala golovoj.
   - Dzhoss, - skazala ona, - u nas ne tot uroven' organizacii. Esli by  ty
dumal o nas, kak o YUkone vo vremena  zolotoj  lihoradki  ili  kakoj-nibud'
Mongolii, ty byl by prav. Iz mira nam posylayut  nemnogo  deneg  i  gotovyh
produktov, my zhe  otsylaem  im  syr'e.  Prichem  eksportiruem  bol'she,  chem
importiruem. U nas  net  dazhe  togo,  k  chemu  na  drugih  planetah  davno
privykli.
   Sesil otkinulas', vzyala stakan obeimi rukami  i  stala  krutit'  v  nem
kusochek l'da.
   - YA  syuda  priletela,  -  nachala  ona,  -  uzhe  dovol'no  davno,  posle
ubijstva... - glaza ee zamorgali, kogda ona uvidela ego reakciyu. - O da! -
prodolzhila ona. - Moj pervyj muzh. Kogda on menya vpervye udaril, ya skazala,
chto vtorogo raza ne poterplyu... Kogda ya  osvobodilas',  eto  byl  kakoj-to
koshmar. YA ne mogla najti rabotu  iz-za  sudimosti,  nesmotrya  na  to,  chto
otbyla svoe nakazanie. Ne mogla vzyat' v kredit, ne mogla  najti  prilichnoe
zhil'e. Kto ugodno mog uznat' vse o moej zhizni, stoilo emu nazhat' neskol'ko
klavish. Na Lune bylo ne luchshe, da i  na  Marse  tozhe.  Prishlos'  priletet'
syuda. Zdes', esli ya pokupayu chto-nibud' v kredit, to prosto podpisyvayus', i
moej podpisi dostatochno. Esli  zaklyuchayu  kontrakt,  to  dostatochno  odnogo
moego  slova.  I  nikto  ne  znaet  obo  mne  togo,  chego  ya  sama  im  ne
rasskazyvala. Teper' ty znaesh'. No mne vse ravno. U tebya chestnoe lico.
   - Ne govori, ya starayus' vyglyadet' krutym.
   - Zametno. Nu i kak, pomogaet? Da ladno, ya vse vizhu, u menya uzhe  vnuki.
Ty dumaesh', ya ne ponimayu?
   - YA i ne dumal takogo, - vozrazil Dzhoss.
   - Ladno... - ona stala govorit' tishe. -  Ty  sprashival  pro  skafandry.
Uznat', kto vyhodit i vhodit nevozmozhno. Zdes' okolo vos'midesyati vyhodov,
esli ne bol'she. Kogda nado, lyudi prodelyvayut novye. Znachit,  ty  govorish',
chto kto-to podslushal nash razgovor, potom prosledil za toboj i pytalsya tebya
ubit'?
   - Navernoe, tak, - skazal Dzhoss. - Sesil, kto by  hotel,  chtoby  ya  byl
mertv? YA ved' probyl zdes' vsego-to dva dnya i nichego ne sdelal. Razve  chto
podralsya v bare.
   - Inogda i etogo dostatochno. No ya ne dumayu, chto eto tak v tvoem sluchae.
Ty prosto stolknulsya s Lajfom Turkom. Takoe proishodit chasten'ko.
   - Lajf Turok?
   - Vy vdobavok  policejskie,  a  im  zdes'  dostaetsya,  kak  tol'ko  oni
priezzhayut. Prosto, chtoby napomnit' vam, chto eto ne za stolom rabotat'.
   - YA ponyal vse s pervoj sekundy, kak priletel syuda, pover' mne. - Dolgaya
rabota s komp'yuterom nachinala davat' o sebe znat' - u Dzhossa bolela spina.
   - V lyubom sluchae etogo, konechno, nedostatochno, chtoby hotet' ubit'  vas.
Kstati, sluhi uzhe hodyat,  zachem  vy  prileteli  syuda,  da  ty  i  sam  eto
rasskazal v bare. Tak chto, voobshche, sluchilos'?
   Dzhoss rasskazal ej vse vkratce. Sesil  nekotoroe  vremya  sidela  molcha,
zatem progovorila:
   - Glupo, mister policejskij, dorogusha. Esli by dazhe nikto ne hotel tebe
nichego plohogo, tuda ne stoilo sovat'sya. Dvizhenie asteroida nestabil'no, i
inogda veshchi dvigayutsya sami...
   - Delo v tom, chto kto-to pomog im dvinut'sya.  No  ya  ih  perehitril.  V
sleduyushchij raz oni budut poostorozhnee.
   - I opasnee! - dobavila Sesil. - Znachit, ty smozhesh' uznat' skafandr?
   - Srazu zhe.
   - Otlichno! Slushaj, bol'shinstvo lyudej ne zabirayut skafandry  domoj,  tak
kak tam obychno malo mesta, a ostavlyayut pryamo u vyhoda.  Esli  ty  obojdesh'
vse vhody i vyhody, to, mozhet byt', smozhesh' najti imenno tot  skafandr.  YA
mogla by primerno skazat', chej on i iz kakoj chasti stancii.
   Dzhoss nemnogo podumal i skazal:
   - Mnogo hodit' pridetsya. Mne, konechno, vse ravno, no  podumaj,  kak  my
najdem cheloveka, kotoromu on prinadlezhit? Esli by  ya  pytalsya  kogo-nibud'
ubit' i u menya eto sorvalos', to ya spryatal  by  posle  svoj  skafandr  kak
mozhno dal'she. CHelovek tot navernyaka ponimaet, chto esli ya v  nego  strelyal,
znachit, celilsya, i, stalo byt', videl...
   Sesil kivnula.
   - Dumayu, ty prav.  No  ya  ochen'  somnevayus',  chto  kto-to  zdes'  mozhet
pozvolit' sebe vybrosit' skafandr. On obyazatel'no poyavitsya, pust'  dazhe  v
izmenennom vide.
   Dzhoss soglasilsya.
   - A poka ya ne budu vyhodit' odin. Esli b  tol'ko  znat'  prichiny  etogo
napadeniya. Menya lichno razdrazhayut nichem ne obosnovannye prestupleniya.
   Sesil vzglyanula na nego s grustnoj ironiej.
   - Znaesh', - skazala ona, - ty olicetvoryaesh' to,  ot  chego  imenno  lyudi
syuda bezhali. Organizacii, byurokratiya, nalogi, policiya i tak dalee. |to  ne
tvoya vina, bezuslovno. No mnogie lyudi zdes' etogo ne ponimayut. I ne  hotyat
ponimat'. Vot esli by ty zastrelil napadavshego,  eto  by  otbilo  ohotu  u
drugih.
   Dzhoss vzdohnul, nemnogo podumal o tom,  chto  voobshche  mozhno  skazat'  po
etomu povodu, i, nakonec, sprosil:
   -  Ty  ved'  mozhesh'  kak-nibud'  sluchajno   uslyshat',   komu   vnezapno
ponadobilas'  medicinskaya  pomoshch',  kto   neozhidanno   zahromal   i   tomu
podobnoe...
   - Mogu, konechno, uslyshat'  i  takoe...  I  esli  smogu,  to  postarayus'
soobshchit' tebe, mister policejskij, dorogusha. No tol'ko v tom sluchae,  esli
moej bezopasnosti nichto ne budet ugrozhat'. Ved' lyudyam, kotorye stuchat,  to
est', izvinyayus', donosyat, zdes' prihoditsya ochen' ploho.
   - Ponyatno, - skazal Dzhoss s blagodarnost'yu. -  Kstati,  ty  chto  budesh'
pit'?
   - To zhe samoe. Mne dvojnoj, pozhalujsta.


   - Ta-ak, eshche odna vspyshka yarogo nacionalizma!  -  skazal  Dzhoss,  kogda
Iven voshel.
   - CHto? - ne ponyal tot.
   - Ty opyat' poesh' svoyu pesnyu pro syr. Slava Bogu, ty eshche ne poesh' nichego
poka pro Uel's!
   - YA nikogda ne poyu...
   - Ty vse vremya poesh', osobenno v zavedeniyah s bukvoj "M" na dveryah.
   - I vse, navernoe, pro zavedeniya s bukvoj "ZH"? - otshutilsya Iven.
   - Nu, ladno, poshutili i hvatit. Idi-ka luchshe syuda i posmotri, -  skazal
Dzhoss, podzyvaya ego k komp'yuteru.
   Iven podoshel i vzglyanul cherez plecho Dzhossa na ekran.
   - I chto zhe sie oznachaet? Vizhu razlichnye registracionnye nomera, no  mne
eto ni o chem ne govorit. Nu, ne tyani, ty ved' navernyaka hochesh' chto-to  mne
ob座asnit'.
   - Mne interesno uznat', kto pytalsya ne tak davno menya ubit'.
   - Ty chto, opyat' byl v bare? - sprosil Iven.
   Dzhoss rasskazal emu o svoej ekskursii na svalku.
   - Ty prosto idiot, - progovoril Iven, kogda on zakonchil. - Pochemu ty ne
podozhdal menya?
   - A kto mog znat', kogda ty vernesh'sya?
   Iven pokrasnel opyat'. "O Bozhe, chto eto s nim segodnya?"  -  podumal  pro
sebya Dzhoss i dobavil:
   - I otkuda ya mog znat', chto kto-to  popytaetsya  ubrat'  menya?  Sdvinut'
takuyu kuchu metalla - eto ved' ochen' slozhno. - Dzhoss na mgnovenie zamolchal,
obdumyvaya svoi poslednie slova. - I, krome togo, kak mog chelovek  vse  eto
sdelat'? Golymi rukami, nikakoj  tehniki!  Kogda  ya  vybralsya,  to  uvidel
tol'ko sledy nog.
   Iven zadumalsya.
   - Navernoe, kto-to zaranee podrezal chasti  korablej,  chtoby  nikto  tak
blizko ne podhodil.
   - I etogo nikto ne zametil?
   - A kak mozhno zametit' odnogo cheloveka  na  svalke,  noch'yu,  s  rezhushchej
lampoj? Zdes' lyudi rabotayut i v nochnuyu smenu.
   Dzhoss kivnul.
   - I esli dalee kto-to i zametil, to vse ravno promolchit.
   - Nado budet kak-nibud' shodit' tuda eshche raz, - skazal Iven.
   - YA kak raz sobiralsya tebe eto predlozhit'. Stoit posmotret', skol'ko  i
kakie iz propavshih korablej nahodyatsya na etoj svalke.  Navernyaka  nemnogo.
Bylo by prosto glupo, v konce koncov. - Dzhoss vyzval  na  ekrane  kakoe-to
graficheskoe izobrazhenie. - Teper' posmotri na eto.
   Iven  nagnulsya  i  stal  rassmatrivat'  snimok   proboiny   v   korpuse
"Fol'ksvagena".
   - CHto za chert! - voskliknul on.
   - Vot imenno, - podhvatil Dzhoss. - Otchego mozhet vozniknut' takaya dyra?
   - Pohozhe, chto-to armejskoe.
   - I prichem ne standartnoe, a kakoe-to  sovsem  uzh  novoe.  CHto-to  tipa
novejshego gazovogo lazera, o kotorom, pomnish', ty vse stradal  v  magazine
Dzhejn v proshlom mesyace...
   - YA nikogda ne stradayu po oruzhiyu... - perebil ego Iven, krasneya.
   - Aga... - Dzhoss tol'ko usmehnulsya po etomu povodu. - Nu ladno, delo ne
v etom. Tak, znachit, kto-to zdes' ispol'zuet oruzhie, kotorogo net  dazhe  u
Kosmicheskih Sil, raz ono okonchatel'no eshche ne provereno i ne  odobreno.  Da
vdobavok i cena ves'ma vysoka. Dlya nas eto sovsem plohie novosti...  Stalo
byt', zdes' est' lyudi, kotorye vooruzheny gorazdo luchshe nas. I dazhe  luchshe,
chem eti chertovy Kosmicheskie Sily! I etih  osnovatel'no  vooruzhennyh  lyudej
ochen' zlit to, chto kto-to hochet ih pojmat'.  YA  uveren,  oni  imeyut  samoe
neposredstvennoe otnoshenie k  ischeznoveniyam,  i  eshche  bol'she  uveren,  chto
koe-kto iz nih uzhe pytalsya  izbavit'sya  ot  odnogo  iz  nas,  poka  drugoj
razvlekaetsya s zhenshchinami v bare.
   Iven pobagrovel sil'nee prezhnego.
   - A ya-to podumal, chto ty vstupilsya za chest' policii... Kto ona?
   - Mell Fontenej, - otvetil Iven. - Ona iz remontnoj brigady.
   Dzhoss uselsya v kreslo i vyslushal podrobnyj otchet o priklyuchenii v  bare.
Rasskaz Ivena uzhe s tret'ego predlozheniya obrel vse priznaki  romanticheskoj
ballady o rycare i dame  ego  serdca,  no  nekotorye  momenty  vzvolnovali
Dzhossa ne na shutku.
   - A ty uveren, chto ona vydaet sebya za tu, kto est'  na  samom  dele?  -
sprosil on posle nekotoroj pauzy.
   - CHto-o?!
   - A mozhet, ona i etot Turok soobshchniki? Slishkom  uzh  eta  ledi  dobra  k
tomu, kto hotel tebya  ubit'.  Da  i  poyavilas'  ona  kak-to  podozritel'no
vovremya.
   - I slava Bogu, chto poyavilas'!
   - Poslushaj, - skazal Dzhoss, - ya ne sporyu, chto ona tebe pomogla, no ya ne
vpolne uveren v sluchajnosti proisshedshego!  Kak  ne  uveren  v  sluchajnosti
proisshedshego so mnoj tam, na etoj proklyatoj svalke! Hotya chuvstvuyu,  kto-to
zhelaet, chtoby vse eto vyglyadelo imenno tak.
   - Postoj...
   - |ta zhenshchina, konechno zhe, mogla  by  nam  pomoch'  najti  shahterov  dlya
raboty s nami, - perebil Dzhoss, - no posmotrim, chto zavtra  skazhet  o  nej
Noel! Ponyatno? Nu, a chto kasaetsya vsego ostal'nogo...  tvoe  delo.  Davaj,
dejstvuj! Kstati, Sesil ved' tozhe nichego, no  ya-to,  v  otlichie  ot  tebya,
ostorozhen, ya-to ej do konca ved' ne doveryayu... I voobshche, ya doveryayu  zdes',
mozhet byt', odnomu Noalu, no i tut  prihoditsya  pomnit',  chto  on  slishkom
zanyat i ochen' mnogogo ne zamechaet iz togo, chto tvoritsya vokrug.
   Iven posmotrel na Dzhossa, kak na zakonchennogo paranoika, no tot  uzhe  i
sam dumal, chto s nim tut, na Uillanse, bystro stali  proishodit'  kakie-to
strannye metamorfozy.
   - M-da... - proiznes on nakonec, slegka ochnuvshis'  ot  svoego  pristupa
total'noj podozritel'nosti. - Nu ladno. Nichego  strashnogo,  skoro  my  vse
uladim. A poka nam nuzhno razobrat'sya s tem, chto my uzhe  zdes'  obnaruzhili.
Tak? I, kstati, vyspat'sya...
   Snaruzhi poslyshalsya kakoj-to priglushennyj shum. Dzhoss potyanulsya k ekranu,
vklyuchil i tut zhe vyklyuchil ego.
   - A, eto tehniki so stancii. Prishli vzglyanut' na dvigatel'.  YA  ostavil
otkrytym naruzhnyj dostup k otseku  s  dvizhkami.  Kto  ostanetsya  spat'  na
korable, ty ili ya?
   Iven promolchal, no skorchil takuyu minu, chto  Dzhossa  peredernulo,  -  on
vspomnil, chto imenno takim bylo lico Ivena  pri  pervom  vzglyade  na  svoj
gostinichnyj nomer.
   - Da, nu togda davaj ostanemsya zdes' vdvoem, - reshil Dzhoss. - I k chertu
svyazi s obshchestvennost'yu! Nam zavtra predstoit mnogo porabotat'.
   - Tochno, - soglasilsya Iven, vstal, poshel v svoyu kayutu i zakryl dver'.
   Dzhoss ulybnulsya, vzdohnul, otkinulsya v kresle i polozhil nogi na  pul't.
CHerez neskol'ko minut on uzhe spal...





   Oni prosnulis' pozdno. Dzhoss, pravda, i na etot raz, kak obychno,  vstal
chut' ran'she. V ih komande on byl "zhavoronkom", a Iven -  "sovoj".  Uzh  tot
nikogda ne vstaval ran'she 10:00, esli, konechno, nichto etomu ne  meshalo.  A
segodnya Iven voobshche sobiralsya vstat' v tri chasa dnya - dlya Dzhossa  eto  uzhe
bylo za predelom ponimaniya. No on ved' prosto ne znal, skol'ko Iven  vchera
vypil.
   Obychno zavtraki gotovil Dzhoss, a Iven vsegda  zhalovalsya,  govoril,  chto
ego mama gotovila luchshe, no tem ne menee s容dal vse do  poslednej  kroshki.
Dzhoss uzhe privyk k etomu.
   On sidel vozle komp'yutera s chashkoj kofe, kogda Iven, sopya i fyrkaya, kak
medved', vylez iz svoej kayuty. On byl uzhe odet  i  prichesan,  no  vyglyadel
vse-taki ves'ma neprezentabel'no.
   - Dobroe utro, - skazal Dzhoss.
   - M-m-f... - prozvuchalo v otvet.
   - Tvoj zavtrak v "yadernom yashchike", chaj v termose.
   - M-m-n-n... - promychal Iven.
   Dzhoss ulybnulsya i pogruzilsya v izuchenie dannyh  o  propavshih  korablyah.
Snaruzhi vse eshche donosilos' priglushennoe bryacanie  instrumentov.  Pod  etot
zvuk oni zasypali, pod nego zhe i prosnulis'.
   - Oni vse eshche tam? - progovoril, nakonec, Iven.
   - Pohozhe...
   - Tozhe mne specialisty... Skol'ko oni eshche budut tam kopat'sya?!
   - Ty vypej snachala svoj chaj, - skazal Dzhoss, no Iven uzhe napravlyalsya  k
vyhodu, chtoby  vyskazat'  tehnikam  svoi  ne  sovsem  eshche  prosnuvshiesya  i
neuspevshie  sformirovat'sya  mysli.  Dzhoss   vzdohnul   i   vyshel   sledom,
posmotret', chto iz etogo poluchitsya.
   Iven sprygnul  na  pol  angara  i,  sopya,  ustavilsya  na  ch'i-to  nogi,
torchavshie iz-pod ih korablya v tom meste, gde nahodilis' dvigateli.
   - Vy, konechno, menya izvinite, - nachal on razdrazhenno, - no  skol'ko  zhe
mozhno vozit'sya s takoj pustyakovoj polomkoj?! |tot grohot...
   I tut golos ego  prosto  zastryal  u  nego  v  gorle:  mehanik  medlenno
vykatilsya na telezhke iz-pod korablya i... posmotrela na Ivena s nenavist'yu.
   - YA tut vsyu noch' torchu, kak proklyataya, pytayas' razobrat'sya,  chto,  chert
voz'mi, sluchilos' s vashim chertovym korablem, a ty mne eshche smeesh'  zadavat'
takie idiotskie voprosy!
   Dzhoss videl, kak bednyaga Iven obmyak i pokrasnel  azh  do  kornej  volos.
"Aga!" - podumal on, zloradno ulybayas'.
   - Nu chto zhe ty, Iven,  mozhet  byt',  predstavish'  menya,  nakonec,  etoj
krasivoj ledi?
   Iven chto-to promychal, potom zakashlyalsya i, glyadya pod nogi, progovoril:
   - |to Dzhoss O'Bannion, a eto Mell Fontenej...
   - Ochen' priyatno, madam! - zataratoril Dzhoss. - Spasibo, chto prishli.  Da
eshche v takoj pozdnij chas! YA videl, kak vy nachali rabotat' vchera  noch'yu,  no
ne hotel vas bespokoit'. Nu kak, nashli chto-nibud'?
   Ona vzglyanula na Dzhossa svoimi prohladno-ravnodushnymi zelenymi glazami.
   - Da, ya obnaruzhila nepoladki v odnom  vektornom  dvigatele,  no  hotela
proverit' i ostal'nye sistemy.
   - Ogo! - voskliknul Dzhoss i, hlopaya po plechu  Ivena,  pochti  propel:  -
Starik, chaj-to tvoj ostyvaet!
   No ego bravyj naparnik i dumat' zabyl  o  chae,  on  napryazhenno  shevelil
mozgami, pytayas' pridumat', kak by zagladit' svoyu vinu.
   - Davajte posmotrim  vmeste...  -  predlozhil  on  zaiskivayushchim,  robkim
golosom.
   Mell podnyalas' so svoej telezhki i podoshla k  korobke  s  instrumentami.
Dostav ottuda tyazhelyj bumazhnyj svertok,  ona  podala  ego  Dzhossu.  Vnutri
svertka  okazalsya  srednih  razmerov  predmet,   pokrytyj   plastikom,   s
prikreplennoj sverhu mikroshemoj i s torchashchimi vo  vse  storony  zloveshchimi
provodkami.
   - O Bozhe! - voskliknul Dzhoss, peredavaya predmet Ivenu.
   - YA srazu zhe pererezala provoda, kak tol'ko nashla eto... torchashchim u vas
v ventilyacii vektora. Vzryvchatka. Takoj u nas pol'zuyutsya shahtery. No takoj
mikroshemy ya nikogda ne videla. Dumayu, ona reagiruet na  davlenie,  ili...
eshche chto-nibud'.
   Dzhoss posmotrel voprositel'no na Ivena, zatem na Mell.
   - Ochen' interesno. CHto-nibud' eshche nashli, miss Fontenej?
   - Poka net. No hotelos' by proverit' vse: mozhet okazat'sya, chto  eto  ne
edinstvennyj syurpriz. Krome togo... - ona smushchenno ulybnulas', -  zdes'  u
nas takih korablej pochti ne byvaet. Mne interesno v nem pokopat'sya...
   - Nu, raz  vam  eto  priyatno,  to  naslazhdajtes',  -  skazal  Dzhoss  i,
povernuvshis' k Ivenu, pohlopal ego po plechu. - |j, naparnik, prosnis'! Nam
nado pogovorit'.
   Iven kivnul i napravilsya ko vhodu v korabl'. On vse eshche ne  mog  otojti
ot smushcheniya. Dzhoss vezhlivo ulybnulsya  Mell  i  posledoval  vsled  za  nim.
Vojdya, Iven srazu zhe nalil  sebe  chayu,  a  Dzhoss,  proveriv,  zakrylsya  li
vozdushnyj zamok, podoshel k nemu i  progovoril  tonom  etakogo  prozhzhennogo
intrigana:
   - Nu, starik, ya vpechatlen. Ona vyglyadit prosto prekrasno.
   Iven, prishchurivshis', posmotrel na nego poverh chashki s chaem i skazal:
   - Prekrasno, prekrasno... A  osobenno  prekrasen  u  nee  bokovoj  udar
pravoj. Tak chto na tvoem meste ya by derzhalsya podal'she.
   - Spasibo. V takom sluchae mesto vozle ee ruki i  serdca  ya  velikodushno
ostavlyayu tebe.
   Iven nahmurilsya i vnov' pokrasnel. "O-o... - podumal Dzhoss, - luchshe mne
ego ne dovodit'".
   - Nu... nu prosto mne ne nravitsya, chto ona kopaetsya v moem  korable,  -
progovoril on, kak by opravdyvayas'.
   - V nashem korable, - spokojno popravil Iven. Dzhoss slegka ulybnulsya.
   - YA... prosto podumal,  ved'  ona  sama  mogla  nam  eto  sunut',  daby
pokazat', chto bez ee pomoshchi i bditel'nosti my by vzleteli i  vernulis'  na
rodinu po chastyam...
   - Ne mogla, - skazal Iven uzhe s razdrazheniem.
   - Ona ved' mehanik. U nee svobodnyj dostup v angar.
   - Syuda mozhet zajti kto ugodno! Ty prosto paranoik.
   - Kak znaesh'...
   Dzhoss vzyal predmet u Ivena i otorval mikroshemu.
   - Sejchas my ee proverim.
   Polozhiv ee na special'nyj  pribor,  on  vklyuchil  na  komp'yutere  nuzhnuyu
programmu. Na ekrane poyavilos' graficheskoe  izobrazhenie  diagrammy.  Dzhoss
smotrel na nee s bol'shim interesom.
   - Da-a, eta shtuchka  ne  prostoj  chasovoj  mehanizm.  Ona  reagiruet  na
emissiyu v ionnom dvigatele. Znachit, tol'ko my vyletaem, radostno  nabiraem
skorost', i tut neozhidanno - babah! I vse eto  vyglyadelo  by  kak  obychnyj
neschastnyj  sluchaj.  Vot  chto  lyubopytno-to!  Novyj  korabl',   oshibki   v
konstrukcii,  nepravil'noe   ispol'zovanie   neznakomogo   oborudovaniya...
Pechal'no. I nikto nikogda ne uznal by istinnoj prichiny.  Te  oblomki,  chto
udalos' by sobrat',  konechno,  otvezli  by  na  svalku  i  pererabotali  v
schitannoe chasy. Ostal'nye uleteli by, strashno dalee podumat', kuda...
   - |to mog podlozhit' kto ugodno, - spokojnym golosom otvetil Iven.
   Dzhoss vzdohnul.
   - Tut ty, konechno, prav. A poka nado chto-nibud' pridumat', chtob nikto i
nichego s nashim korablem bol'she sotvorit' ne mog. Hotya vryad  li  budut  eshche
popytki. Oni ved' ne sovsem duraki i navernyaka dogadyvayutsya, chto my primem
nadlezhashchie mery. A eta shtukovina... - on kivnul na mikroshemu.  -  Slishkom
ona horosha, chtob mne ponravit'sya. Ochen' uzh krupnyh  deneg  ona  stoit  dlya
etih mest!
   Iven soglasno pokachal golovoj i nichego ne otvetil.  "Kuda  on  vse  tak
tosklivo smotrit? - podumal Dzhoss. - Ah, na nash vozdushnyj zamok.  On  yavno
hochet vzglyadom proburavit' dver'. Da-a, skol'ko volka ni kormi, on  vse  v
les..."
   - Poslushaj, tebe luchshe vse-taki zakonchit' svoj zavtrak. Esli ne hochesh',
konechno, poteryat' potenciyu...
   Iven vzvizgnul i zapustil v sterveca chashkoj. Dzhoss lovko pojmal  ee  i,
davya hohot, s pritvornym sozhaleniem progovoril:
   - Opyat', znachit, chaj emu moj ne nravitsya. Da-a, nu pridetsya  kak-nibud'
poluchshe zavarivat'. Iven, dumayu, tvoi  yajca  eshche  goryachie,  -  govorya  eti
gadosti, Dzhoss potihon'ku vysmatrival puti otstupleniya, chuvstvuya, chto  eshche
slovo, i raz座arennyj Iven brositsya ego dushit'. - |-e, net-net, nu  kak  ty
mog takoe podumat'?! A vprochem, sejchas u tebya vse mysli ob odnom. YA imel v
vidu te yajca, chto ya sdelal tebe vsmyatku... Aj! Aj! Ty chto? YA poshutil...


   Priblizitel'no  cherez  chas  oni  otpravilis'  v  kontoru  Noela.   Emu,
dejstvitel'no,  udalos'  navesti  poryadok  v  bumagah  i   poluchit'   paru
dopolnitel'nyh stul'ev. Kogda priyateli voshli, Mell Fontenej uzhe sidela  na
odnom iz nih. Iven kivnul, potupilsya i sel v samyj dal'nij ugol ot nee. Na
drugom stule vossedalo  eshche  odno  dvuhmetrovoe  sozdanie  -  muzhchina  let
tridcati pyati, smuglyj, kareglazyj, s kopnoj korichnevyh volos, privetlivyj
na vid, s licom etakogo druzhelyubnogo shchenka.
   - Oficer Glindouer, oficer O'Bannion, - predstavil ih Noel. - A eto moj
pomoshchnik Dzhordzh Klosters, my vmeste razbiraemsya s  uchastkami.  On  pomozhet
vam kopat' segodnya.
   - Ochen' priyatno, - skazal Iven i pozhal ruku muzhchine vsled  za  Dzhossom.
Rukopozhatie Dzhordzha bylo krepkim i sil'nym,  kak  u  cheloveka  uverennogo,
kotoromu ne o chem bespokoit'sya, no vzglyad, kotorym on  okinul  Ivena,  byl
nemnogo nastorozhennym. "|to vse iz-za kostyuma", - podumal Iven. No k takoj
reakcii on uzhe privyk.
   - Noel rasskazal mne o vashej nahodke, - skazal Dzhordzh. - Vam  predstoit
bol'she porabotat' s lazerami, a ne so vzryvchatkoj.
   - Tochnee dazhe, sovsem bez vzryvchatki, - otvetil Dzhoss. - Ne hotelos' by
povredit'  ostatki  korablej.  A  eto  tem  bolee  nelegko   iz-za   grudy
metalloloma vokrug. Esli zhe my povredim  poverhnosti  korablej,  u  nas  v
rukah ne budet uzhe nikakih ulik.
   - Mne kazhetsya, - Mell obratilas'  k  Noelu,  -  im  v  pomoshchniki  nuzhny
akkuratnye lyudi. Dzho Sigler, ya dumayu, podoshel by. I Vanya Rostropovich.
   Noel podhvatil:
   - Da, verno. Ty kak dumaesh', Dzhordzh?
   Tot kivnul v znak soglasiya i, podumav, dobavil:
   - Krome nih, ya mogu porekomendovat' eshche  i  Laru  Vidkis.  U  nee  est'
otlichnoe lazernoe oborudovanie. Ona s otcom neskol'ko let nazad rabotala s
dragocennymi kamnyami, tak oni s teh por hranyat otlichno nastroennye lazery.
Na vsyakij sluchaj!
   - Prekrasno, - progovoril Noel. - A  kak  skoro  nam  udastsya  ih  vseh
sobrat'?
   - Dva-tri chasa, ne bol'she,  -  otvetil  Dzhordzh  svoim  grubym,  hriplym
golosom. - YA pryamo sejchas ih vyzovu.
   - Nu i otlichno. - Noel vzglyanul na Dzhossa. - YA slyshal, vy nashli u  sebya
na korable nebol'shoj podarok segodnya utrom?
   - Da, nashli. - Dzhoss vkratce  rasskazal,  kak  i  gde  byla  obnaruzhena
bomba. - I chto  interesno,  tehnologicheskij  uroven'  etoj  veshchicy  prosto
udivitel'nyj.  Ochen'  izyashchnaya.  Gorazdo  miniatyurnee  teh,  o  kotoryh   ya
kogda-libo slyshal. I ochen' dorogaya.  Udivitel'no,  kak  ona  popala  syuda?
Otkuda ona  vzyalas'?  Skazhite,  u  vas  na  stancii  hranitsya  registraciya
eksporta i importa?
   - Da, - Noel kivnul. - V centre obrabotki dannyh. Ne bespokojtes'.
   - Spasibo. Hotya ya ne uveren, chto obnaruzhu tam chto-nibud'. Navernyaka eto
kontrabanda. No vse zhe proverkoj registracii ya zajmus'.  I  pryamo  sejchas,
poka vse ne soberutsya. Kto-to ochen' hochet nam pomeshat'! - Dzhoss povernulsya
k Mell i dobavil: - Kak po-vashemu, nash korabl' v dannyj moment chist?
   - Ne mogu poruchit'sya za kayuty, - otvetila Mell, - no  dvigateli  i  vse
vneshnie sistemy ya proverila tshchatel'no. Nichego bol'she net.  Kstati,  ionnyj
generator u vas slegka barahlil. YA uzhe pochinila, - ona ulybnulas'.  -  |to
otlichnyj  korabl'.  K  nekotorym  zavodskim  plombam  eshche  nikto  dazhe  ne
prikasalsya. A ya privykla k dvigatelyam, na kotoryh  prileplena  zhevatel'naya
rezinka i vse splosh' zamotano izolentoj. Porabotat' s vashim korablem  bylo
dlya menya priyatnym raznoobraziem.
   - Rad, chto vam eto ponravilos',  -  davya  lyubeznost'yu  slozhnoe  chuvstvo
revnosti i gordosti, progovoril Dzhoss. - Mozhet, vy  pridete  vzglyanut'  na
nego eshche raz zavtra utrom? Prosto na  schast'e.  I  ubedit'sya  zaodno,  chto
nikto v nego ne zalezal.
   - Net problem! - s gotovnost'yu otkliknulas' Mell. - Grafik  moih  rabot
poka dovol'no svobodnyj. A vot nedeli cherez dve, s novym potokom priezzhih,
u menya budet gorazdo bol'she raboty.
   - Nu, vot i otlichno, - skazal Dzhoss. - Spasibo.  Iven,  ty  chem  sejchas
zajmesh'sya?
   - YA by hotel pogovorit'  s  temi,  kotorye  poslednimi  videli  Hek,  -
otvetil Iven. Mysl', chto ona kak-nibud' komu-nibud' mogla nameknut' na to,
chto proishodit, ne davala emu pokoya. - S druz'yami, ili s sem'ej...
   - YA dam vam ih imena i adresa, - skazal Noel. -  No  mnogih  sejchas  ne
zastat'. Kstati, ee rodstvenniki, nu, ili chto-to v etom rode,  tol'ko  chto
vyleteli. Kak raz kogda vy vhodili. Dumayu, vy ih videli.
   - Da uzh... - progovoril Iven, vspominaya molodogo cheloveka, vyrazitel'no
splyunuvshego v ego storonu, kogda on vyhodil. - I kak skoro oni vernutsya?
   - Esli ty imeesh' v vidu - podali li oni svedeniya o svoem polete, to, ne
dumayu. Ved' zdes' bol'shinstvo ne utruzhdayut sebya "takimi pustyakami"...
   Iven vzdohnul. On, pravda, ko  vsemu  etomu  privyk,  prebyvaya  eshche  na
stancii Hajlajt.
   - Horosho, - skazal on. - Posmotrim, chto ya mogu uznat' zdes'.
   - Nu, togda esli eto vse, to davajte zajmemsya delom.
   Posle  etogo  vse  vstali  i  otpravilis'  po  svoim  delam.  Iven,  ne
spuskavshij s Mell glaz, zametil, kak Dzhordzh druzheski pohlopal ee po plechu,
kogda oni, idya k vyhodu, okazalis' ryadom.
   - Tvoj drug? - sprosil on ee, kogda Dzhordzh vyshel.
   - Dumayu, chto tak, - otvetila ona. - |to moj byvshij...
   - Byvshij muzh?
   - Pravil'no! Uvidimsya pozzhe, - skazala Mell i vyshla.
   Iven nekotoroe vremya stoyal kak vkopannyj, vnezapno ponyav, pochemu Dzhordzh
smotrel na nego tak neprivetlivo. "O Bozhe", - podumal on, vnov' krasneya ot
smushcheniya. Dzhoss stoyal pozadi i ulybalsya. Iven ne schel nuzhnym  obrashchat'  na
nego vnimanie. On napravilsya k Noelu za  spiskom  imen,  kotoryj  tot  uzhe
pisal dlya nih.
   - Mnogie zhivut zdes' zhe, nepodaleku, - skazal Noel. - |to samaya  staraya
chast' stancii, i v  nej  ochen'  mnogo  tonnelej  i  perehodov,  ty  mozhesh'
zabludit'sya. Tam vse sbivayutsya s marshruta. No pust' tebya eto ne bespokoit:
lyuboj ukazhet dorogu.
   On peredal spisok Ivenu. V nem bylo vsego chetyre ili pyat' imen.
   - Vot eta zhenshchina, - skazal on, podcherkivaya nogtem pervoe imya, - i etot
muzhchina, - ukazyvaya  na  vtoroe,  -  oni  mogut  rasskazat'  tebe  koe-chto
interesnoe. Da! K slovu skazat', oni chasten'ko vypivali s Hek  vmeste.  Ty
ih kak raz sejchas smozhesh' zastat'.
   - Otlichno! - bravym golosom podhvatil Iven. - Nu, spasibo. Poka,  Noel!
Poka... Dzhoss...
   Ne glyadya v storonu vse eshche uhmylyavshegosya naparnika, on mahnul  rukoj  i
bystro vyshel, boyas' pokrasnet' pri vseh ot kakogo-nibud' zamechaniya Dzhossa.
Ego chuvstva k "koe-komu" yavno  vyshli  iz-pod  kontrolya.  On  stal  uyazvim,
situaciya vse bolee stanovilas' nepredskazuemoj. No prihodilos' mirit'sya  s
hodom veshchej, nichego podelat' on uzhe ne mog...
   Idya bol'shimi shagami po koridoram, on  chasto  nachinal  poryvisto  teret'
sebe lob i otmahivat'sya, tochno ot muhi, ot chego-to nevidimogo pered licom,
no... vse ravno  otchetlivo  videl  pryamo  pered  soboj  ogromnye,  siyayushchie
temno-zelenym  svetom,  kak  podnyavshiesya  besshumno  okeanskie  volny,   ee
glaza...
   - Sesil! - progovoril Dzhoss, vklyuchiv peredatchik. - Kak slyshno? Priem.
   - Slyshu tebya prekrasno. Interesno dazhe - my nikogda ne  svyazyvalis'  na
etoj chastote.
   - Pora nachat'.
   Pervoe, chto Dzhoss sdelal, vernuvshis' na korabl', - on nachal  sostavlyat'
novye kommunikacionnye  programmy  dlya  otdela  obrabotki  informacii.  On
prishel v uzhas, kogda uvidel, chem zdes' pol'zovalis'. No imet'  sobstvennye
programmy bylo slishkom dorogim udovol'stviem dlya takogo krohotnogo  mesta,
kak  eto.  Poetomu  Dzhoss  razmnozhil  svoi  bolee  prostye   programmy   i
adaptiroval ih dlya nuzhd stancii. I sdelal vse, chtob ob etom nikto  nikogda
ne uznal. Teper' on mog byt' uveren, chto ta informaciya, kotoruyu on poluchit
iz  banka  dannyh  stancii,  ne  budet  iskazhena  i  chto  ego   svyaz'   ne
proslushivaetsya. Dzhoss ochen' nadeyalsya, chto kto-to  budet  ves'ma  rasstroen
iz-za etogo.
   - Poka ne zabyl! - spohvatilsya on.  -  Net  li  kakih-libo  svedenij  o
skafandrah vozle vhodov?
   - K sozhaleniyu, net. I nikto iz vrachej ne videl nikogo s ozhogom nogi.
   - Nu, ne vse srazu. Ne vse segodnya. Sesil, ya hochu najti  list  torgovoj
deklaracii. Vot eto ne on? - Dzhoss vyvel na ekrane opredelennye dannye.
   - Da, eto on, - podtverdila Sesil.
   - Otlichno! - Dzhoss bystren'ko vvel eto v pamyat' svoego komp'yutera. Poka
informaciya zapisyvalas', on sprosil:
   - Skazhi-ka,  babulya,  vot  esli  by  ty  hotela  vvesti  v  zabluzhdenie
kogo-nibud' naschet togo, kuda ty sobiraesh'sya napravit'sya, kak  by  ty  eto
sdelala?
   - YA by prosto skazala, chto sobirayus' v drugoe mesto,  -  otvetila  ona,
poniziv golos. - Zdes' eto chasto proishodit.
   Dzhoss usmehnulsya.
   - Net, ya imeyu v vidu, esli by ty byla shahterom...
   - Bozhe upasi! |to uzhasno, - ona neskol'ko sekund pomolchala. - Ty hochesh'
znat', kak lyudi pryachut svoi uchastki?
   - Da, imenno ob etom ya i podumal.
   Sesil zasmeyalas'.
   - Nu-u, mister policejskij, dorogusha, dlya etogo  sushchestvuet,  veroyatno,
ochen' mnogo sposobov. Pozhaluj, dazhe  bol'she,  chem  dlya  prolezaniya  skvoz'
igol'noe ushko. Te, kogo ya znayu, ne prolezut. Hotya, u nas na stancii  mnogo
krys - otvratitel'nye sushchestva... Nu,  konechno,  esli  ty  priblizish'sya  k
ch'emu-libo uchastku na sovsem uzh intimnoe rasstoyanie, peredatchik  vladel'ca
soobshchit, ch'ya eto sobstvennost'. No  ved'  nikto  ne  hochet,  chtoby  k  ego
vladeniyu kto-to  tak  blizko  podlezal,  verno?  I  vse  staraetsya  lyubymi
sposobami izbezhat'  nepriyatnostej.  Ty  zametil,  chto  lyudi  starayutsya  ne
registrirovat' plany poletov?
   - Da, - otvetil Dzhoss  nedovol'nym  golosom.  -  Tol'ko  500  millionov
kubicheskih kilometrov spasayut ih ot stolknovenij!
   Sesil opyat' zasmeyalas'.
   - Dorogoj policejskij! Plany poletov pridumany  na  planetah.  A  zdes'
nikomu net nikakogo dela, kuda otpravlyaetsya drugoj.
   - No esli kto-to  ne  vozvrashchaetsya?!  I,  krome  togo,  elektronika  na
bol'shinstve zdeshnih korablej ne pozvolila by zasech' drugoj  korabl',  dazhe
esli by tot nachal palit' iz yadernogo oruzhiya! Dlya mnogih  razvalyuh,  chto  ya
videl v angare, elementarnaya navigacionnaya sistema kazhetsya  neobyazatel'noj
roskosh'yu!
   - Dlya mnogih, da,  -  soglasilas'  Sesil.  -  Oni  ne  mogut  eto  sebe
pozvolit'. Dreli, vzryvchatka im nuzhny bol'she, chem apparatura dlya  svyazi  s
drugimi korablyami. V lyubom sluchae videt'  blizko  drugie  korabli  oni  ne
hotyat.
   - Znachit, neobhodimoj apparatury u nih net... No vse  ravno,  dazhe  dlya
naimenee obshchitel'nyh dobytchikov est' pravila registracii!
   - Da, - otvetila Sesil. - I oni otpravlyayut nam signaly  raz  v  nedelyu.
Ili okolo etogo. Vse oni rabotayut vokrug stancii, tak chto  eto  dostatochno
effektivno.
   - Ponyatno, - skazal Dzhoss, vidya, chto vvod dannyh v pamyat' zakonchen.  On
ochistil ekran i potyanulsya  za  svoim  elektronnym  karandashom.  -  Znachit,
smotri: zdes' stanciya, - on postavil tochku, -  a  dobytchik  letaet  gde-to
zdes', - on provel vokrug tochki okruzhnost'. - I iz  raznyh  mest  na  etom
kruge ego korabl' posylaet signal.
   - Pravil'no.
   - I sam signal imeet napravlenie, konechno zhe.
   - Esli korabl' dvizhetsya po odnomu krugu, to da. My mozhem  uznat'  bolee
ili menee tochno  ego  raspolozhenie,  esli  nam  ponadobitsya.  U  nas  est'
priemnye machty na oboih koncah asteroida. No vse zhe  izmerit'  pogreshnost'
ochen' trudno. V bol'shinstve sluchaev my etogo voobshche ne delaem.
   - Nu, potomu chto vam eto ne nado. No kto-to, nahodyashchijsya v 50  ili  100
kilometrah ot stancii i komu eto nado, mozhet  perehvatit'  eti  signaly  i
legko opredelit' mestonahozhdenie drugogo korablya v treh izmereniyah.
   - Konechno, mozhet, - Sesil zadumalas'. - I potom, prodelav eto neskol'ko
raz, on legko mozhet vyjti na ego uchastok.
   - |to vpolne osushchestvimo,  trebuetsya  tol'ko  vremya,  -  skazal  Dzhoss,
rasseyanno chirikaya karandashom po ekranu. -  YA  vot  dumayu,  kak  eto  mozhno
predotvratit'?
   Nastupila pauza.
   - Ty znaesh', - skazala nakonec  Sesil,  -  ya  by  uhitrilas'  otpravit'
signal ottuda, gde na samom dele menya net i ne bylo.
   - Nu, ty, voobshche, ochen' hitraya, babulya, - zasmeyalsya Dzhoss. - YA by  tozhe
smog.  Otpravil  by  kakoj-nibud'  peredatchik  na  druguyu  orbitu,  a  sam
prespokojno potyagival by pivo v storonke.
   - A gde? - sprosila Sesil.
   - Da prosto gde-nibud' v lyubom drugom napravlenii, uchastke... Esli  by,
konechno, ya byl upryam, egoistichen, ili chto-nibud' v etom rode.
   - Mnogie by zdes' tak i postupili - ya dumayu,  ty  ved'  hotel  skazat':
"Esli by u menya byl skvernyj harakter?" Ne tak li?
   - Tochno.  -  Dzhoss  zasmeyalsya  i  podumal,  chto  stoilo  by  eshche  razok
posmotret' eti "Dni v  Doline  Smerti".  -  K  sozhaleniyu,  v  etom  sluchae
ostaetsya eshche okolo 400 kubicheskih kilometrov, gde tebya stoit iskat'.
   - No uzhe legche, mne kazhetsya...
   - V etom est' nekotoryj smysl. - Dzhoss ustavilsya na  ekran.  On  dumal,
chto esli by iskomyj korabl' imel tol'ko odnu  traektoriyu,  to  obnaruzhenie
ego takim sposobom bylo by bol'shoj problemoj, no esli zhe traektorij bylo b
neskol'ko, to zasech' peredatchik, ili  dazhe  peredatchiki,  i  vychislit'  ih
tochnoe mestonahozhdenie uzhe stalo by vozmozhnym. A ved' ih vpolne moglo byt'
neskol'ko.
   - Ah Bozhe! - voskliknul Dzhoss. - Vse  eto  bespolezno!  Nu  chto  by  ty
sdelala zatem? - sprosil on, ochishchaya ekran i vyzyvaya vse svedeniya o svyazi s
Uillansom za poslednie tri mesyaca, prichem tak, chtoby Sesil ne zametila.
   - YA? Poshla by poobedat'. YA, kstati, znayu  odin  prekrasnyj  ital'yanskij
restoranchik.
   - Odnogo iz tvoih vnukov?
   - Nu, ponyatno, pochemu ty  v  policii,  dorogusha.  Ty  lyubish'  kalamari?
[blyudo ital'yanskoj kuhni]
   - U vas chto, vyrashchivayut zdes' kalamari? - udivilsya Dzhoss.
   - Net, - otvetila Sesil. - No moj vnuk neploho  delaet  ih  iz  soevogo
proteina.
   Komp'yuter zakonchil vvedenie informacii v pamyat'.
   - Vy ochen' interesnaya madam! - potyanuvshis', progovoril Dzhoss. -  Mozhet,
segodnya vecherom i shodim?
   - Zavisit ot raboty. YA s toboj svyazhus', esli mozhno?
   - Da, konechno. Nu, znachit, uvidimsya pozzhe. Konec svyazi.
   - Poka, mister policejskij, dorogusha.
   Dzhoss nachal nazhimat' na razlichnye knopki, vyvodya dannye o  signalah  so
vseh  korablej  za  poslednie  tri  mesyaca  na  ekran   i   opredelyaya   na
golograficheskoj sheme ih polozhenie. Na eto  emu  ponadobilos'  okolo  dvuh
chasov. No on znal, chto potom ego zhdut bolee priyatnye zanyatiya.  K  tomu  zhe
esli povezet, to i Iven razuznaet chto-nibud' lyubopytnoe.
   Sudya po risunkam na gologramme, mnogie uzhe pol'zovalis' etoj  tehnikoj.
Dzhoss vnimatel'no smotrel na krivye i paraboly na  ekrane.  Sejchas  bol'she
vsego im nuzhny byli podrobnye pokazaniya.
   "Nikto luchshe nego s etim ne spravitsya, - veselo podumal  Dzhoss  ob  Ive
ne. - Lyudi slyshat ego glupyj akcent i tut zhe vykladyvayut vse,  chto  znayut.
Gde-to on sejchas?"


   Pinta Ivena oprokinulas', zalivaya stojku bara,  za  kotoroj  on  stoyal.
Iven vzdohnul, razvernulsya i udaril kulakom  cheloveka,  kotoryj  oprokinul
ego kruzhku...
   |to byla ne takaya bol'shaya i shumnaya draka, kak poslednie dve, no u  etoj
tolpy byli nozhi, a Iven nozhi nenavidel.  Ih  bylo  slozhnej  otobrat',  chem
drugoe oruzhie, i esli na nih nastupit',  to  oni  lomalis'  vovse  ne  tak
legko.  "Opyat'  ya  bez  kostyuma",  -  podumal  on  i  udaril  eshche  odnogo,
naletevshego iz-za stola.
   - A, chert! - uslyshal Iven. Poslyshalsya tresk i vorchanie:  kogo-to  szadi
nego otshvyrnuli cherez vsyu komnatu. Eshche odin,  nahodyashchijsya  ryadom,  poluchil
udar v lico, i Iven uznal tonkoe zapyast'e i kulak, nanosyashchij udary.
   - Tvoi navyki obshcheniya ne podhodyat dlya malen'kih obshchestv, - skazala Mell
i udarila nogoj v zhivot ogromnogo muzhchinu. - CHto ty im skazal?
   - Prosto: "Privet", - otvetil Iven i zalomal ruku malen'komu  cheloveku,
napadavshemu s nozhom. Na nego odnovremenno nasedalo chelovek  desyat',  i  on
vser'ez podumal, a ne vospol'zovat'sya li emu oruzhiem, nezavisimo ot  kakih
by to ni bylo obshchestvennyh otnoshenij. - Po krajnej mere, zdes'  net  Lajfa
Turka, - dobavil on, sbivaya s nog napadavshego na nego sboku.
   - |j, vy vse,  nu-ka  prekratite!  -  pronzitel'no  zakrichala  Mell.  V
zakrytom pomeshchenii eto prozvuchalo  osobenno  gromko,  i  mnogie  pobrosali
stakany, butylki i nozhi prosto  ot  shoka.  -  Iven  ne  hochet  vam  nichego
plohogo, vy, idioty! On prosto hochet najti togo, kto ubil Hek, vot i  vse!
A teper' zatknites' i sadites', ili  u  vas  vskore  nachnutsya  problemy  s
vashimi korablyami!
   Iven opersya na stol i ustalo smotrel na tolpu. Vse  smotreli  na  nego.
Te, kto vse eshche derzhal butylki i nozhi, polozhili ih.  Vyrazhenie  lic  stalo
nemnogo menee ozloblennym. "Vozmozhno, - podumal on, - razdrazhennyj mehanik
dejstvuet na nih sil'nee, chem horoshij udar".
   - Ostav'te etih lyudej v pokoe! - krichala Mell. - Oni na nashej  storone.
Kak naschet tvoego druzhka, Lyuk? Sorok let  on  prorabotal  i  vdrug  ischez.
Dumaesh', eto sluchajnost'? A Meri La Blanka i ee dvoe synovej?  U  nee  byl
luchshij korabl' zdes'. Vy dumaete, on prosto slomalsya? A Dil Marigni i  Leo
Ballinger?
   Lica vokrug pomrachneli.
   - A teper' podojdite k Ivenu i rasskazhite emu, kto poslednij raz  videl
lyudej, kotorye propali. Emu naplevat', gde vashi uchastki. On hochet  uznat',
kto ubivaet nashih lyudej. A vy emu suete svoe der'mo! Luchshe  prekratite,  a
to ya nachnu posylat'  vam  scheta  dlya  oplaty  togo,  chto  vy  mne  dolzhny.
Ponyatno?!
   Po tolpe probezhala zametnaya drozh'. Poslednij raz on videl takoe,  kogda
lyudyam vokrug osazhdennogo zdaniya ob座avili, chto u terrorista yadernaya  bomba.
|ffekt emu ponravilsya.
   - Vot zdes', - Mell pokazala Ivenu na stol, na kotorom ne  bylo  bitogo
stekla. On byl mokrym, no Ivenu bylo vse ravno. On sel na  nego,  starayas'
ne kazat'sya slishkom samodovol'nym ili uspokoennym.
   - CHto budesh' pit'? - sprosila ona, v to vremya kak lyudi stali  podnimat'
i rasstavlyat' stul'ya.
   - CHto ty predlagaesh'? - sprosil Iven.
   Mell posmotrela na tolpu i skazala:
   - Zakazhi "Svill".
   Iven udivlenno vzglyanul v zelenye cveta morskoj volny  glaza  i  skazal
barmenu, kotoryj podoshel s suhoj tryapkoj, chtoby proteret' ih stolik:
   - Mne "Svill", pozhalujsta...
   Barmen kivnul i udalilsya. Lyudi  stali  podtaskivat'  poblizhe  stul'ya  i
usazhivat'sya. Oni vse smotreli na Ivena. I on ne byl uveren,  chto  situaciya
stala  luchshe,  chem  togda,  kogda  ego  bili.   Vzglyady   lyudej   vyrazhali
lyubopytstvo, podozrenie,  nedoverie,  smeshannye  s  interesom,  strahom  i
otvrashcheniem. Ivenu bylo dazhe strashnee sejchas, chem kogda na nego napravlyali
oruzhie, no  nichego  podelat'  on  ne  mog,  ne  mog  on  i  zashchitit'  sebya
skafandrom. "Nuzhno spravit'sya", - skazal on sebe, kak  v  tot  den'  vozle
zdaniya s atomnoj bomboj. On gluboko vzdohnul i popytalsya uspokoit'sya.
   -  Vava,  podojdi-ka  syuda,  -  Mell  podozvala  nevysokuyu  zhenshchinu   s
serebristymi volosami, kotoraya sovsem nedavno napadala na Ivena  s  nozhom.
Iven byl rad, chto emu ne prishlos' brosit' v nee  stulom.  On  pochuvstvoval
kakuyu-to nelovkost': eta zhenshchina napomnila emu ego mat'. Vava - bylo odnim
iz imen v spiske, kotoryj dal emu Noel. Mell usadila ee ryadom i skazala: -
Rasskazhi emu, kogda ty videla Hek v poslednij raz. I chto ona govorila.
   Nastupila pauza. Barmen prines vysokij stakan so l'dom. Iven s trevogoj
posmotrel na nego. V armii emu mnogo raz davali stakany, kotorye vyglyadeli
bezobidnymi snaruzhi, no ih soderzhimoe bylo ogromnoj nepriyatnost'yu. No etot
stakan on vzyal, poblagodaril barmena i posmotrel na lyudej vokrug sebya.
   - Spasibo, - skazal on vsem srazu. Oni smotreli na nego,  kak  budto  v
ozhidanii chego-to. Iven vzglyanul na barmena i sprosil:
   - A oni razve ne budut pit'?
   Vse vokrug stola otricatel'no pokachali golovami.
   - Nu, davajte zhe, vypejte! - vdrug skazal Iven. On opyat' vspomnil  mamu
i kak ego zastavlyali s容st' eshche odno pirozhnoe, a on ne hotel.
   Golovy opyat' otricatel'no zakachalis'.
   - Nu, a teper' vam pridetsya! - skazal  on  vsem  sidyashchim  za  stolom  i
ulybnulsya, vspominaya, kak v detstve ego pichkali edoj do teh por,  poka  on
uzhe s trudom ne nachinal dvigat'sya.
   - Za menya hotya by. Kto chto budet?
   Tut zhe poslyshalsya gul golosov, i okolo shesti chelovek  shvatili  barmena
za rukav, kricha zakazy, nekotorye byli dovol'no slozhnymi.  Iven  podozhdal,
poka u vseh v rukah budut  stakany.  Iz  ego  stakana  shel  takoj  aromat,
kotorogo dazhe smelomu cheloveku sledovalo opasat'sya. No on  byl  uzhe  ne  v
kolledzhe, i opasat'sya bylo ne k licu.
   Iven ne osmelivalsya smotret' na Mell, kotoraya sidela sboku i derzhala  v
ruke napitok, takoj zhe kak u nego samogo. Kogda u vseh uzhe  byli  stakany,
Iven skazal:
   - Nu, s bogom! - i zalpom vypil svoj "Svill".
   On znal, chto vse smotryat na nego, i pil, ne starayas' pochuvstvovat' vkus
togo, chto p'et. Neskol'ko sleduyushchih mgnovenij Iven voobshche ne dyshal.
   "Policejskomu i ne nado dyshat'", - podumal on, pytayas' ne  zadohnut'sya.
Ego golosovye svyazki kak budto paralizovalo, a po  glaznym  yablokam  budto
kto-to stuchal iznutri malen'kim ostrym molotochkom. Kazalos', v  gorlo  emu
brosili granatu i podozhgli  fitil'  na  konce  pozvonochnika.  Iven  dumal:
skol'ko eshche on budet nahodit'sya v takom sostoyanii?
   CHerez nekotoroe vremya on obnaruzhil, chto mozhet dyshat'. Vokrug nego  lyudi
aplodirovali. S trudom vydaviv iz sebya  ulybku,  Iven  posmotrel  na  svoj
stakan, chtoby uznat', vypil on ego ili prosto  oprokinul.  Kakim-to  chudom
stakan okazalsya celym i, slava Bogu, pustym.
   Iven sderzhival zhelanie vstryahivat' golovoj, tyazhelo dyshat' i vse takoe v
etom rode. On staralsya obshchat'sya s okruzhayushchimi i ne byl uveren,  horosho  li
eto u nego poluchaetsya, no ego uspokaivalo to, chto mnogie pili to zhe samoe.
On povernulsya k Mell i, kogda lyudi, s  kotorymi  on  govoril,  otvleklis',
sprosil:
   - CHto v nem bylo?
   Ona ulybnulas'.
   - Tehnicheskij spirt i koe-chto drugoe.
   - O Bozhe, - Iven vzdohnul, potom podnyal vzglyad na barmena i  skazal:  -
Mne eshche odin "Svill", pozhalujsta.
   Vse vokrug posmotreli na nego s vostorgom. "Pozzhe, navernoe, budet  eshche
huzhe, chem esli by menya izbili, no, k chertu, policejskij  dolzhen  vypolnyat'
svoj dolg..."
   Iven ploho pomnil, skol'ko vremeni probyl tam. On dolgo razgovarival  s
lyud'mi, kotorye sobralis' vokrug nego, osobenno  s  malen'koj  zhenshchinoj  s
serebristymi volosami  po  imeni  Vava,  Ona  sovsem  nemnogo  smogla  emu
rasskazat'. Tol'ko o tom, chto Hek chasto povtoryala:  "Moj  uchastok  nadezhno
spryatan", no Vava ne znala, kak. Sama ona, k sozhaleniyu, dobytchicej ne byla
i ne imela nikakogo ponyatiya o tehnologii.
   - No Hek govorila eshche, - dobavila ona, - chto  ee  uchastok  kogda-nibud'
vse-taki  obnaruzhat.  CHto  kto-nibud'  prosto  natolknetsya  na   nego.   I
povtoryala: "Vse eto chush'!" - Vava pechal'no  pokachala  golovoj.  -  "Prosto
chush'!". I ona byla prava...
   ZHenshchina vzdohnula i vypila. Vzglyanuv na Mell,  Iven  zametil,  chto  ona
chem-to obespokoena.
   - CHush'? - peresprosila ona. - Vava, ona govorila "chush'", ili  "Langtons
CHush"?
   Vava nahmurilas' i progovorila:
   - Mozhet byt'. |to bylo davno uzhe. Ona vse vremya povtoryala eto - "chush'".
Ili "CHush"?
   - |to staraya stanciya, - skazala Mell Ivenu. - Ona  obankrotilas'  okolo
pyatnadcati let nazad i byla slishkom  malen'koj,  chtoby  nachinat'  tam  vse
snachala. Ottuda vse  vyvezli.  Tam  teper'  tol'ko  mayak,  preduprezhdayushchij
lyudej, chto ona zakryta.
   Iven kivnul, zafiksiroval u sebya etu informaciyu i povernulsya k  drugim.
Lish' nemnogie iz prisutstvuyushchih smogli rasskazat' emu  o  svoih  propavshih
druz'yah, i opyat' - ni koordinat, nichego konkretnogo.  Iven  byl  neskol'ko
rasstroen, no, nesmotrya na vsyu skudnost' informacii, chuvstvoval, chto  hotya
by dobilsya bolee druzheskogo raspolozheniya k sebe sredi mestnyh. Teper',  po
krajnej mere, ne budut vsyakij raz izbivat', kogda emu  prispichit  zajti  v
bar. I esli nichego ne  sluchitsya,  to  ego  obshchestvennye  svyazi  stanut  so
vremenem eshche luchshe.
   On vzglyanul na Mell, kotoraya sidela  naprotiv,  otkinuvshis'  na  spinku
stula  i  takzhe  so  "Svillom"  v  stakane.  Ee  holodnye  zelenye   glaza
rassmatrivali ego kak-to zadumchivo...
   - A ty otlichnyj gid po  etim  mestam,  -  skazal  Iven,  poka  boltovnya
okruzhayushchih pereklyuchilas' na drugie temy.
   Mell naklonila golovu nabok i progovorila:
   - YA znala, chto on budet tebe neobhodim.
   Iven snachala smutilsya i ne  hotel  priznat',  chto  ona  prava,  no  ego
smushchenie bystro proshlo, i navernyaka blagodarya vypivke.
   - Mozhet, ty i prava, - skazal on. - Horosho, teper' ya tvoj dolzhnik.
   Ona podnyala brovi.
   - Ostorozhnej, ya mogu i poverit'.
   - A ya i ne boyus', - otvetil on, uzhe spokojno glyadya ej v glaza.
   - Ty? - Ona usmehnulas'. - Esli b i boyalsya,  to  nikogda  by  etogo  ne
pokazal.
   - Nu, togda... - ostal'noe Iven "dogovoril" svoej charuyushchej ulybkoj.
   Ona protyanula emu ruku. On vzyal ee ves'ma elegantno. Oni molcha vstali i
vyshli, ostavlyaya za soboj vse bolee ozhivlyavshuyusya boltovnyu...


   - YA dumayu, Iven sejchas sil'no zanyat, -  skazal  Dzhoss  Dzhordzhu.  -  Nam
luchshe otpravlyat'sya.
   - Nu, my vse gotovy, - otozvalsya tot iz svoego korablya v  drugom  konce
angara. - Davajte otpravlyat'sya.
   - Sesil, - pozval Dzhoss. - My  otpravlyaemsya.  Esli  Iven  budet  iskat'
menya, skazhi, chto my vernemsya cherez paru chasov.
   - Poslednee, chto ya o nem  slyshala,  eto  chto  on  byl  v  staroj  chasti
stancii, v bare pod nazvaniem "Dyra v stene". Tam dazhe bylo  chto-to  vrode
draki, - skazala Sesil ustalym golosom.
   - Ne mozhet byt'! Hotya, mozhet. On v poryadke?
   - Kazhetsya, da.  On  tam  eshche  pil  kak-to  gerojski  -  eto  uzhe  samoe
poslednee, chto ya slyshala.
   Dzhoss zasmeyalsya:
   - Nu, znachit, on dejstvitel'no zanyat delom. Ladno, net  problem.  My  i
bez nego prekrasno spravimsya. Do vstrechi, Sesil!
   - Dobryj put', mister policejskij, dorogusha.
   Dzhoss   uzhe   dovol'no   dolgo   razogreval   dvigateli,    vnimatel'no
prislushivayas' k shumu. Proveril predvaritel'no vse sistemy,  kak  budto  by
vse bylo v poryadke. No Dzhoss ne znal: radovat'sya etomu ili  net.  Tak  kak
teper', esli  by  kto-to  zahotel  isportit'  ego  korabl',  on  navernyaka
pridumal by chto-nibud' eshche bolee izoshchrennoe,  chem  v  pervyj  raz.  "Est',
konechno, nekotoroe uteshenie v  tom,  chtoby  umeret'  neozhidanno,  -  dumal
Dzhoss, podnimaya korabl', - no... vse-taki malovato..."
   On proshel atmosfernyj shlyuz, podozhdal, poka dveri - akkuratno na sej raz
- otkroyutsya pered nim i zakroyutsya uzhe szadi, i plavno poshel na  uskorenie.
Sejchas Dzhossu eshche bol'she udovol'stviya dostavlyalo upravlenie korablem,  chem
v pervye dve nedeli. On legche manevriroval  i  stal  dazhe  luchshe  nabirat'
skorost'. "Obkatka podhodit k koncu, - podumal Dzhoss. - Ili podruzhka Ivena
dejstvitel'no ispravila kakie-to nedostatki".
   Podruga Ivena! Dzhoss dazhe zasmeyalsya. Iven vsegda  byl  konservativen  i
neuklyuzh v otnosheniyah s zhenshchinami, on boyalsya vzglyanut'  na  nih!  Hotya  mog
byt' i galantnym. A teper' vot krasneet ot  smushcheniya.  |to  smeshno!  Dzhoss
pozhalel o tom, chto podozreval etu zhenshchinu. "Hotya v takoj  dyre,  kak  eta,
vse mogut byt' prichastny ko vsemu - ili napryamuyu, ili chut'-chut', kosvenno,
- opravdyvalsya on myslenno. -  I  nikakoj  pomoshchi!  Znachit,  nam  pridetsya
proseyat' informacii bol'she, chem zdeshnim shahteram ih pustoj porody!"
   Uvidev szadi korabl' Dzhordzha, vyletayushchij iz  dverej,  on  obratilsya  ko
vsem trem korablyam:
   - Tak. U vseh est' koordinaty? Togda letim.
   - Ponyatno, - otvetil Dzhordzh.
   - Letim, - otozvalsya vtoroj.
   Iz tret'ego  korablya  razdalsya  golos  s  sil'nym  vostochno-evropejskim
akcentom:
   - |j, policejskij, dorogusha, a kak nazyvaetsya tvoj korabl'?
   Dzhoss dobrodushno fyrknul. On ponyal, chto  eto  prozvishche  zakrepilos'  za
nim, i chto-libo delat' uzhe bespolezno.
   - U nego, v otlichie ot menya, klichki poka eshche net.
   - Nehorosho! - vmeshalsya drugoj golos. - Ne  goditsya  upravlyat'  korablem
bez nazvaniya, dorogusha. |to mozhet obernut'sya i protiv tebya.
   -  Tak  chto  zhe  delat',  poka   nazvaniya   net?   -   sprosil   Dzhoss.
Vostochno-evropejskij golos usmehnulsya:
   - Prozvishche... No ty ne mozhesh' dat' ego sam. Dolzhen kto-to drugoj. Kogda
dayut nastoyashchee imya, eto delayut  s  vinom,  kak  polozheno.  Tot,  kto  daet
prozvishche, daet i nastoyashchee imya.
   - Horoshij predlog dlya vseh, chtoby shodit'  kuda-nibud'  i  napit'sya,  -
uhmyl'nulsya Dzhoss.
   - A za chto zhe eshche pit'? Vot za  zabastovki,  svad'by,  rozhdeniya  detej,
pohorony i naimenovanie korablya...
   - V etom est' smysl, - soglasilsya Dzhoss. On vklyuchil ionnye uskoriteli i
skomandoval, chtob sledovali za nim. - Nu, tak kakoe zhe pridumat' prozvishche?
   Nastupilo korotkoe molchanie.
   - Ty prosish' menya dat' eto prozvishche?
   Dzhoss pomedlil i skazal:
   - Da, madam, proshu.
   Posledovala eshche odna pauza, i golos skazal:
   - My tut uzhe zovem ego... "Nosatyj". U nego tam vmyatina.
   Dzhoss zasmeyalsya. |to kak raz  bylo  to,  k  chemu  ne  mog  on  ostat'sya
ravnodushen.
   - Otlichno! - podhvatil on. - Otmetim eto oficial'no, kogda vernemsya.
   Na dvuh drugih korablyah tozhe zasmeyalis'.
   - Mister policejskij, - skazal odin iz pilotov, -  u  vas  eshche  ne  vse
poteryano...
   - Nadeyus', - skromno otvetil Dzhoss.
   Oni  nabirali  skorost'  minut  dvadcat',  potom  nachali   zamedlyat'sya.
Asteroid Hek, s ego otrezannym koncom i torchashchim iz nego korablem,  vskore
nachal poyavlyat'sya pered nimi. Dzhoss podozhdal, poka vse podletyat, i skazal:
   - Vot i on. Nam predstoit eto otkopat'. Ledi i dzhentl'meny,  my  dolzhny
byt' ochen' akkuratny.  Ni  v  koem  sluchae  nel'zya  povredit'  ostatki  ee
korablya. Lyubaya detal' mozhet byt' ulikoj.
   - My budem ostorozhnymi, - zaveril vostochnoevropejskij golos.
   Oni prizemlilis' na dal'nem konce asteroida, i  cherez  neskol'ko  minut
piloty nachali vytaskivat' instrumenty.  Dzhoss  posadil  svoego  "Nosatogo"
ryadom s korablem Dzhordzha, nadel skafandr i vyshel...
   Na asteroide oni probyli v celom okolo shesti  chasov.  Otkopat'  korabl'
Hek okazalos'  neprosto:  na  nego  bylo  navaleno  mnogo  porody.  Sverlya
nabrosannye sverhu glyby, Dzhoss stolknulsya s trudnostyami: steklo ego shlema
pokryvalos' carapinami. On zavidoval gornyakam, stekla shlemov kotoryh  byli
special'no izgotovleny iz bolee prochnyh materialov. Emu tut zhe  prishlo  na
um potrebovat', chtoby i Kosmicheskaya Policiya ispol'zovala takie materialy.
   Korabl' Hek medlenno poyavlyalsya iz-pod grudy  oblomkov.  Dzhoss  poprosil
rabochih ne trogat' poka dver', ego interesoval otsek s dvigatelyami. Dzhordzh
sprosil:
   - CHto ty ozhidaesh' uvidet'?
   Dzhoss naklonilsya k nemu tak blizko, chto ih shlemy kosnulis'.
   - Poslushaj, - skazal on, - ty kogda-nibud' slyshal o voennyh korablyah  v
etih mestah?
   Dzhordzh vzglyanul na nego nastorozhenno.
   - Inogda. Byvalo, nashi korabli terpeli katastrofy, i  my  slyshali,  chto
kak raz v eto zhe vremya nepodaleku  prohodyat  uchebnye  manevry  Kosmicheskih
Sil. My  trebovali  ob座asnenij,  no  otveta  nikogda  ne  poluchali.  Takoe
sluchalos' uzhe ochen' davno, mnogo let nazad. No vse-taki,  prezhde  chem  vse
zdes' bolee-menee naladilos', eto bylo chasten'ko.
   Dzhoss vspomnil starye istorii  o  rybackih  barkasah,  ch'i  seti  rvali
krejsernye podvodnye lodki. V luchshem sluchae  rybakov  tashchili  desyatki  ili
sotni mil' po moryu, v hudshem... ih bol'she ne videli nikogda. Ob ih sud'bah
nichego  nel'zya  bylo  uznat',  tak  kak  sluzhba   bezopasnosti   zapreshchala
priznavat', chto podvodnye lodki voobshche tam byvali. Ponemnogu Dzhoss nachinal
podozrevat', chto i v tom dele, po kotoromu ih syuda  napravili,  sushchestvuet
politicheskaya podopleka...
   Poverhnost' korablya Hek, medlenno, no verno osvobozhdaemogo  ot  grunta,
byla pokryta vsya teper' tolstym sloem pyli  ot  sverleniya.  Dlinnaya,  yavno
vykopannaya dorozhka vela k toj storone, gde korabl' sidel naibolee  daleko.
Tam rabotala Lara, "vostochnaya evropejka". Sognuvshis' v tri  pogibeli,  ona
malen'koj drel'yu tshchatel'no ochishchala porodu s ego poverhnosti. Dzhoss podoshel
k nej i pomog ochistit' ot pyli i oblomkov uchastok borta,  zatem  ostanovil
ee i, kosnuvshis' ruki, pokazal:
   - Von tam, vidish' tu kromku?
   |to byl ostryj, izognutyj kusok metalla, vystupavshij na 45 gradusov  ot
korpusa korablya. Dzhoss ne videl  vyrazheniya  lica  Lary,  kotoroe  skryvalo
steklo shlema, no ponyal, chto ona porazhena. Nakonec ona skazala:
   - Dyra ot vzryva, ne tak li?
   - Pohozhe na to, - otvetil Dzhoss. - Davaj posmotrim poblizhe.
   Oni vmeste issledovali kraya proboiny. Kogda vse stalo yasno,  pereshli  k
perednej chasti. Dyra v boku okazalas' shirinoj okolo metra, metall po krayam
svernulsya.  Lara  s  grust'yu  smotrela  na  vzorvannye  batarei  vnutri  i
skruchennyj, obgorevshij kabel'.
   - Toplivnyj bak, - progovorila ona. - Oni chasto vzryvayutsya.  Ih  delayut
nepravil'no. Net dostatochnoj zashchity, ya dumayu...
   Dzhoss pomolchal, zatem pohlopal Laru po plechu i skazal bodrym golosom:
   - Prodolzhajte rabotat'. YA sejchas pridu.
   On podoshel k perednej chasti, gde rabotali Dzhordzh,  Dzho  i  Vanya  -  tot
vozilsya s perednej chast'yu lyuka.
   - Posmotrim, smozhem li my proniknut' vnutr', - skazal Dzhoss i nachal emu
pomogat'.
   U nih ushlo okolo poluchasa na to, chtoby ochistit'  dver'  ot  oblomkov  i
oskolkov porody. Kogda dver' byla svobodna, Vanya i Dzhoss lomami  i  drel'yu
popytalis' otkryt' ee.
   Vnutri bylo temno, pyl'no. I polnejshij besporyadok. Nesmotrya na to,  chto
korabl' byl dovol'no malen'kij, v nem bylo  dostatochno  mesta  dlya  mnogih
veshchej  Hek:  knig,  instrumentov,  zapasnogo  skafandra,  tarelok,  odeyal,
lakirovannogo podnosa dlya chaya. Vse  eto  valyalos'  na  polu,  ispachkannoe,
chernoe ot kopoti. CHashki ot chaya byli  razbity  vdrebezgi.  Na  verhu  vsego
lezhalo telo Hek v skafandre...
   Snachala vse ocepeneli.  Zatem  Dzhoss  sdelal  shag  vpered,  medlenno  i
ostorozhno perevernul telo.  Ono  okamenelo.  Neudivitel'no,  esli  uchest',
skol'ko ono lezhalo v vakuume. Treshchiny, kak pautina, rashodilis' po  steklu
shlema. Malen'kaya dyrochka proshla steklo shlema naskvoz'.
   Lico bylo pohozhe na masku mumii s zamerzshej i ssohshejsya  krov'yu.  Dzhoss
krepko szhal zuby i podumal: "Kogda-to ona byla privlekatel'noj..."
   On ostorozhno opustil telo i napravilsya v zadnyuyu chast' korablya.  Vhod  v
mashinnoe otdelenie okazalsya pomyatym, i Dzhossu prishlos'  povozit'sya,  chtoby
raspravit' ego i vojti. On vpolz vnutr' i byl udivlen tomu, chto  predstalo
ego vzoru...
   V bake s toplivom byla malen'kaya dyrochka. Dzhoss dotronulsya do nee svoej
perchatkoj i ochistil. Kraya byli pochti  ne  obugleny.  Kto-to  ochen'  moshchnym
oruzhiem probil bak, i on vzorvalsya. Dzhoss stoyal i razmyshlyal. CHto zhe  moglo
proizojti? Kto-to vzorval korabl' i spryatal, chtoby ego ne nashli?
   Dzhossu nuzhny byli dokazatel'stva, chto zdes' prichastny  voennye:  teper'
oni u nego byli. No problema byla v tom, chto poka dazhe  u  voennyh  takogo
oruzhiya ne bylo. Konechno, ono proizvodilos' i pokupalos',  i,  estestvenno,
ispol'zovalos'. No zdes'!
   On podoshel k stoyashchim vozle tela Hek.
   - Davajte vytashchim korabl' do konca, - skazal on. - Otvezem vse domoj  i
pohoronim etu zhenshchinu kak polagaetsya.
   - |to iz-za toplivnogo baka? - sprosila Lara.
   - Kto-to hotel, chtoby vse vyglyadelo imenno tak, - skazal Dzhoss. - Vzryv
proizoshel iznutri. Kto-to priletel syuda, ubil etu  zhenshchinu  i  vzorval  ee
korabl', chtoby vse vyglyadelo  kak  neschastnyj  sluchaj.  Zatem  ee  korabl'
zaryli. Skazhite svoim druz'yam obo vsem etom, pust' hodyat  sluhi,  spletni,
mne vse ravno. YA  hochu  znat',  otkuda  zdes'  takoe  oruzhie.  Pust'  vashi
znakomye pomogut mne. Nado vyyasnit', kto i zachem ubil Hek. Vecherom ya  budu
v "Astorii".
   Nastupilo molchanie. Vse kivali golovami.
   - Davajte zakanchivat'. Pora domoj.
   Proshlo eshche okolo dvuh chasov, prezhde chem oni byli gotovy  vzyat'  korabl'
na buksir. Dzhoss vspomnil o luchevyh tyagachah, kotorye on videl  v  fil'mah,
no  sovremennaya  tehnologiya  eshche  ne  doshla  do  etogo.   Im   prihodilos'
pol'zovat'sya obyknovennymi trosami, chto bylo ochen' neudobno, no Lara i D'yu
s etim otlichno spravilis'. "Oni eto sdelali luchshe, chem  sdelal  by  ya",  -
dumal Dzhoss po puti domoj.
   Oni ostavili korabl' Hek nedaleko ot svalki metalloloma. Dzhoss postavil
svoj korabl' nepodaleku, chtoby Prismatrivat'  za  nim,  poka  ne  prislali
kogo-nibud' iz sluzhby bezopasnosti Uillansa...
   Itak, Dzhoss postavil svoego "Nosatogo" v angarnom kupole  i  otpravilsya
iskat' Ivena. On stolknulsya s nim v odnom iz koridorov.
   - Nu kak, povezlo? - sprosil Dzhoss. Iven pokrasnel.  -  Da  ne  v  etom
smysle. - Dzhoss druzheski pohlopal ego  po  plechu.  -  Pojdem,  pohozhe,  ty
hochesh' kofe. Ty dazhe pahnesh' kak budto hochesh' kofe. CHto ty pil? -  sprosil
Dzhoss.
   - "Svill", - Iven morgal glazami, budto svet byl ochen' yarkim.
   - Verno... - skazal Dzhoss, i oni vmeste poshli k svoemu  korablyu.  Kogda
oni voshli i vozdushnyj zamok  zakrylsya,  Dzhoss  skazal:  -  My  tol'ko  chto
zakonchili vykapyvat' korabl'.
   - Nu i...
   - Kto-to s lazerom, pochti kak u tebya, prorezal korabl'  Hek  i  vytashchil
vse detali.
   Iven sidel nasupiv brovi.
   - CHaj? - sprosil Dzhoss.
   - Da, pozhalujsta. YA ne mogu ponyat'  tol'ko,  zachem,  esli  korabl'  uzhe
pritashchili na svalku, bylo zakapyvat' bak na asteroide. Nikto by vse  ravno
nichego ne zametil.
   - YA tozhe ob etom dumal. Mozhet byt', postupili drugie ukazaniya?
   Iven vzdohnul.
   - My uznaem eto tol'ko togda, kogda najdem togo, kto eto sdelal.
   - No snachala  ego  nado  vysledit',  -  skazal  Dzhoss.  -  YA  sobirayus'
svyazat'sya s  Lukreciej  i  popytayus'  poluchit'  u  nee  vsyu  informaciyu  o
Dejstviyah Kosmicheskih Sil v etom rajone.
   - YA ne dumayu, chto u nee est' takaya informaciya.
   Dzhoss pozhal plechami.
   - Vse ravno stoit poprobovat'. Da, kstati, kak tvoya vstrecha s mestnymi?
   - YA podralsya, - skazal Iven, sderzhivaya ulybku.
   - A eshche chto? - sprosil Dzhoss.  Iven  srazu  pokrasnel.  -  Poslushaj,  -
prodolzhal Dzhoss, - esli tebya mozhno pozdravit', to pozdravlyayu. Pohozhe,  chto
ona priyatnaya zhenshchina. No vse ravno, ne govori ej nichego lishnego.
   - Dzhoss, ona mne ochen' pomogla. Esli by ne ona, so mnoj nikto  ne  stal
by razgovarivat', - skazal Iven takim nezhnym golosom, kakogo nikto nikogda
ne slyshal ot nego.
   - Vse eto horosho. No vse ravno, zdes' ni v kom nel'zya  byt'  uverennym.
Poka nel'zya. Zdes'  proishodit  chto-to  vazhnoe,  i  kto  podhodit  slishkom
blizko, togo ubivayut. Ne hotelos' by, chtoby eto sluchilos' s nami...
   Dzhoss  sel  za  komp'yuter  i  vyvel  na  ekran  grafiki,   kotorye   on
rassmatrival, poka razgovarival s Sesil.
   -  Vzglyani-ka  vot  na  eto,  -  skazal  on.  -  Mozhet,  ty  chto-nibud'
pridumaesh'. YA prostavil nazvaniya korablej.
   Iven sel ryadom s Dzhossom i ustavilsya na  krugi  i  ellipsy  na  ekrane,
otkuda lyudi posylali signaly.
   - YA ne znayu, - skazal on nakonec. - Mne segodnya  mnogo  rasskazali,  no
nikakih tochnyh koordinat, kuda propavshie korabli napravlyalis'.
   Kto-to postuchal  snaruzhi.  Dzhoss  svistnul,  i  zamok  otkrylsya.  Voshel
Dzhordzh. Dzhoss kivnul emu.
   - Vse v poryadke?
   - Da, - otvetil tot, glyadya na Ivena. - Vozle korablya postavlena ohrana.
Hotya ya ne dumayu, chto chto-nibud' sluchitsya.
   -  YA  tozhe  ne  dumayu,  -  skazal  Dzhoss,  glyadya,  kak  Iven  i  Dzhordzh
obmenivayutsya vzglyadami. "Dovol'no prohladnye, ocenivayushchie vzglyady, - dumal
Dzhoss. - Nado budet  pogovorit'  s  Sesil".  -  Dzhordzh,  -  skazal  Dzhoss,
vstavaya, - ya razgovarival s Sesil o registracii poletov i podachi signalov.
Ty znakom s nomerami i chislami, kogda propadali korabli?
   - CHertovski horosho znakom, - otvetil Dzhordzh.  -  YA  nachinal  zanimat'sya
etim, kogda Noel nachal chto-to podozrevat'.
   - Prekrasno. Davaj ya tebe pokazhu vse na golograficheskom displee. Mozhet,
ty pomozhesh' nam razobrat'sya.
   V vozduhe poyavilis' X, Y i Z - osi koordinat i razlichnye krugi,  krivye
i giperboly. Vse eto bylo pohozhe na spletennyj iz linij shar.
   - Vot oficial'nye svedeniya podachi signalov s korablej. Krasnymi liniyami
oboznacheny propavshie korabli. Oni vse dvigalis' vokrug stancii, no eto nam
daet ochen' malo. |to ostavlyaet nam pochti polovinu poyasov, chtoby iskat' ih.
   Dzhordzh ustavilsya na displej.
   - U nas takoj tehniki nikogda ne bylo! Esli by i byla,  to  my  by  vse
ravno s nej ne spravilis'. S chislami ya vam pomoch', boyus', ne smogu. No  so
sluhami... Naprimer, vot etot, - on ukazal na uzkij krasnyj ellips. -  |to
Katti Sark. Nik govoril mne, eshche zadolgo do togo, kak  on  ischez,  chto  on
rabotaet na koordinatah 5-50, 9-20, 9-20, to est', gde-to zdes', -  Dzhordzh
tknul pal'cem v svobodnoe mesto na gologramme. Dzhoss  bystro  otmetil  ego
tochkoj. - A ego signaly postupali vot otsyuda, no ne ottuda, gde on skazal.
   Iven vdrug vstrepenulsya.
   - Gde Langtons CHush? - sprosil on. - Vava skazala, chto Hek tam rabotala.
   Dzhordzh s udivleniem posmotrel na nego.
   - Vot zdes', - on  pal'cem  pokazal  na  drugoe  mesto,  gde-to  v  500
kilometrah ot pervogo.
   Dzhoss otmetil i ego tochkoj.
   - |to, - skazal on, - statisticheski ochen' vazhno. CHto obshchego u etih dvuh
mest?
   - Ne znayu, - horom skazali Iven i  Dzhordzh,  zatem  posmotreli  drug  na
druga so slabym razdrazheniem.
   - Esli mezhdu nimi provesti liniyu,  -  skazal  Dzhoss,  -  to  eto  budet
maksimal'nym rasstoyaniem mezhdu signalami s etih korablej. |ti  dve  tochki,
vozmozhno,  fokusy  ellipsa.  No  v  etoj  forme  ostaetsya  slishkom   mnogo
neohvachennogo prostranstva. Davajte zhe, vy, dvoe, vykladyvajte vse  sluhi,
chto slyshali, schitaete li vy ih vazhnymi ili net?
   Za etim oni proveli eshche chas, risuya tochki i okruzhnosti, gde lyudi  dolzhny
byli nahodit'sya sootvetstvenno ih raschetam ili prosto kuda sobiralis',  po
sluham.
   Kogda  oni  zakanchivali,  nachal'noe  izobrazhenie  bylo   pochti   skryto
razlichnymi tochkami i sharikami. No odno mesto bylo osobenno  useyano  imi  i
nahodilos' chut' v storone ot drugih. I poseredine  etogo  pyatna  prohodila
liniya mezhdu dvumya tochkami, kotoruyu narisoval Dzhoss.
   - Ona peremeshchalas', - skazal Dzhoss, kogda oni sideli v svoih kreslah  i
pili chaj i kofe. - Zdes' fal'shivye peredatchiki, kotorye  ispol'zuyut  lyudi,
chtoby podavat' signaly i skryt' svoe nastoyashchee mestonahozhdenie. |to gde-to
zdes', - on ukazal na mesto, kotoroe bylo vse v tochkah  i  sharikah.  -  Ne
mnogo prostranstva ostalos' proverit'. Gde-to 300 kubicheskih mil'.
   - Zadacha dlya rebenka, - suho, s ironiej proiznes Dzhordzh.
   - Tochno. Dzhordzh, a chto zdes' nahoditsya?
   - Voobshche, nichego. Pustoe mesto. YA by udivilsya, esli by tam bylo  bol'she
15-20 asteroidov razmerom v  kubicheskij  kilometr.  Ochen'  nizkij  uroven'
koncentracii.
   -  Otlichnoe  mesto  dlya  poddel'nyh  peredatchikov.  Nikto  na  nih   ne
natknetsya, tak kak tam malo letayut. Dobytchiki, po krajnej mere.
   Oni posmotreli drug na druga.
   - Kogda otpravlyaemsya? - sprosil Dzhordzh.
   Dzhoss posmotrel na Ivena.
   - YA by ostavil vecher na dezintoksikaciyu, posle takogo  utra,  -  skazal
tot.
   Dzhoss kivnul.
   - Znachit, zavtra utrom?
   - Otlichno.
   - Dzhordzh, tebya Noel otpustit?
   - Dumayu, da. YA uznayu i soobshchu vam.
   - Prekrasno.
   Dzhoss zametil, kak Iven i Dzhordzh smotryat drug na druga.
   - Mne nado shodit' k Noelu i otdat'  emu  kopii  etogo,  -  skazal  on,
kopiruya bumagi. CHerez neskol'ko sekund vse bylo gotovo, kopii vyskochili iz
avtomata. - YA skoro vernus'.
   Dzhoss vyshel iz vozdushnogo zamka, posvistyvaya. On  otlichno  usvoil  odnu
veshch' za gody raboty vmeste - v nekotorye veshchi vmeshivat'sya ne stoit...
   Dazhe esli ty umiraesh' ot lyubopytstva.


   - YA prosto hotel skazat' tebe:  bud'  s  nej  poostorozhnej,  -  govoril
Dzhordzh.
   Iven prohladno smotrel na nego, starayas' ne vydat' sebya.
   - Kak eto ponimat'? - sprosil on.
   - Ona ochen' osobennaya, ochen'. - Dzhordzh s  kazhdoj  sekundoj  vse  bol'she
hmurilsya.
   - Soglasen, - skazal Iven. Vse eto svodilo ego s uma.  On  ochen'  hotel
voznenavidet' Dzhordzha. "On slishkom privlekatelen, umen, ochen'  opasen",  -
dumal Iven. I eto bylo pravdoj: Mell ego lyubila, Mell ego i ostavila...
   - Ona o tebe horosho otzyvaetsya, - skazal Iven. |to  bylo  vse,  chto  on
smog pridumat'. "CHert! CHto takoe v etoj zhenshchine zastavlyaet menya shodit'  s
uma?"
   - Uzhe pozdno, - skazal Dzhordzh. Bylo li eto sozhaleniem?  Iven  nadeyalsya,
chto da. Mell ne vdavalas' v detali, pochemu oni rasstalis', krome togo, chto
rasstavalis' protivno, no Ivena eto ne kasalos'. No v to  zhe  vremya  Ivena
zlila sama mysl', chto kto-to mog obidet' ee, dazhe esli i byla  prichina.  A
etot chelovek ee obidel.
   On pozhelal byt' sejchas v svoem skafandre i gde ugodno, tol'ko ne zdes'.
   - U vas prosto reputaciya i vse, - skazal Dzhordzh mrachno. - Vy priletaete
i uletaete, vy... - on oborvalsya. - YA prosto ne hochu, chtoby ee obizhali.
   Iven chut' ne rassmeyalsya, no sderzhalsya. Lico  Dzhordzha  bylo  iskrivleno,
kak u prestupnika na priznanii, starayushchegosya priderzhivat'sya svoej versii i
ne sorvat'sya.
   - YA tozhe ne hochu ej vreda, - skazal on.  |to  bylo  vse,  chto  on  smog
pridumat' v otvet.
   - Postarajsya  ne  delat'  etogo,  -  skazal  Dzhordzh,  i  v  ego  glazah
pokazalas' zlost', no vsego na neskol'ko sekund. Iven ne  privyk  k  takim
vzglyadam. Ruki ego byli pusty, kostyum visel v  kayute,  a  Dzhordzh  derzhalsya
uverenno.
   "K chertu eto vse!"
   -  YA  sam  razberus',  -  skazal  Iven  vsluh.  On  staralsya  derzhat'sya
estestvenno. V konce koncov, kto znal, kak  k  nemu  otnositsya  Dzhordzh  na
samom dele? Velikolepnaya kar'era policejskogo, na otlichnom korable,  pryamo
rycar' na belom kone. On hotel dat' ponyat',  chto  ne  sobiraetsya  otgonyat'
lyudej ot Mell, - no ee zelenye glaza, myagkij golos...  "Kak  ya  mogu  byt'
uveren?"
   - Poslushaj, - nachal on pochti otchayanno  v  znak  primireniya.  No  Dzhordzh
vstal, kivnul natyanuto i vyshel.
   Iven otkinulsya i chut' bylo ne vzvyl, dazhe sam udivilsya. Zatem on  vstal
i poshel v sanitarnyj otsek gotovit'sya k vecheru. I k nej...


   Dzhoss prosnulsya rano. Iven eshche ne vernulsya, i ne udivitel'no,  sudya  po
obstoyatel'stvam. Dzhoss  ostavil  vklyuchennym  magnitofon  vchera  vecherom  i
zapisal razgovor Ivena  i  Dzhordzha.  Zapis'  on  proslushal  so  smeshannymi
chuvstvami  i  unichtozhil.  Bylo  ne  ochen'  etichno  delat'  takoe.   No   i
obstoyatel'stva byli neprostymi.
   Poslyshalsya shum snaruzhi. "|to Mell prishla proverit', - podumal Dzhoss.  -
Znachit, skoro poyavitsya Iven". On nastroil pul't na  proverku  vseh  sistem
posle togo, kak ujdet Mell. Sdelal on eto ne potomu, chto ne doveryal  Mell,
a prosto...
   On vysunul golovu iz vozdushnogo zamka.
   - Dobroe utro, madam, - i rezko ostanovilsya, kogda ponyal,  chto  eto  ne
Mell, a vysokij, toshchij muzhchina v rvanom chernom  skafandre,  kotoryj  delal
chto-to s dvigatelem.
   - |j! - zakrichal Dzhoss. Muzhchina vzglyanul na nego. Lico ego bylo  vse  v
shramah ot radiacii, trudno bylo skazat', gde u nego nos. Tol'ko glaza byli
ozhivlennye. Na sekundu chelovek byl prosto v shoke. On brosil to, chto bylo u
nego v rukah, - metallicheskij prut s zakruglennym  koncom,  -  i  brosilsya
ubegat'.
   Ubegaya, on prihramyval.
   - A, tak eto moj drug so svalki! - Dzhoss vyprygnul iz korablya,  golosom
zakryl zamok, mel'kom vzglyanul na dvigatel', uvidel, chto  iz  nego  torchit
metallicheskaya zamazka, i pomchalsya vdogonku.
   -  Stoj,  Kosmicheskaya  Policiya!  -  krichal  on,  kak   trebovalos'   po
instrukcii, no bespolezno: chelovek  ubegal,  hromaya,  no  vse  zhe  bystro,
vybezhal iz angara, po koridoru, svernul  napravo  v  osnovnoe  peresechenie
koridorov.
   "O, chert!" - podumal Dzhoss. V  etom  peresechenii  byla  stoyanka  karov,
kotorye ispol'zovalis' dlya perevozki gruzov, a kogda lenilis'  ili  prosto
dlya udovol'stviya, i sebya. "Hot' bezhat' ne pridetsya. No, radi  Boga,  pust'
mne popadetsya zapravlennyj kar".
   On brosilsya po koridoru, dobezhal do stoyanki na  peresechenii  koridorov.
Tam bylo okolo pyatnadcati rozovyh karov, i chelovek uzhe sidel  v  odnom  iz
nih, nabiraya skorost' i  svorachivaya  za  ugol.  Za  neskol'ko  dnej  Dzhoss
nemnogo uznal marshruty zdes' i srazu ponyal,  chto  chelovek  napravlyaetsya  v
staruyu chast' stancii. Tam, v zaputannyh tonnelyah, Dzhoss  mog  gonyat'sya  za
nim celuyu nedelyu i ne pojmat', esli, konechno, tot sam ne zahotel by, chtoby
ego pojmali. No nado bylo popytat'sya. Dzhoss vprygnul v kar, povernul  klyuch
i pomchalsya za nim so vsej skorost'yu.
   Situaciya byla ne iz luchshih. U  begleca  byli  preimushchestva:  on  ran'she
startoval i znal mestnost'. Dzhoss mog poprobovat'  prostrelit'  emu  shiny.
Podderzhki nikakoj ne bylo, Noel ne mog nikak emu pomoch'.  Dzhoss,  fyrknuv,
uvernulsya, chtoby ne sbit' vyhodyashchuyu iz-za ugla zhenshchinu.
   - Izvinite, - kriknul on, upravlyaya odnoj rukoj i razmahivaya  pistoletom
v drugoj. Vperedi on edva  mog  razlichat'  cheloveka  v  kare,  za  kotorym
gnalsya. Dzhoss slyshal  kriki  lyudej  v  karah  i  peshehodov,  kotorye  edva
uspevali uvernut'sya ot nego. "Mne nuzhna sirena", - dumal on, vpisyvayas'  v
povoroty - napravo, nalevo. CHelovek opyat'  poyavilsya  vperedi.  Videt'  ego
bylo nevozmozhno s takim kolichestvom povorotov.  Dzhoss  dvigalsya  na  zvuk.
CHelovek byl metrah v soroka ot nego. Oni ehali po pryamomu, bez  povorotov,
koridoru dovol'no dolgo.
   "Aga!" - podumal Dzhoss i pribavil gazu. Sud'ba byla milostiva k nemu na
sej raz - ego kar byl  moshchnee.  Dzhoss  vse  blizhe  i  blizhe  podbiralsya  k
beglecu. Oni priblizhalis' k perekrestku. Kar vperedi nego povernul nalevo.
Dzhoss - za nim.
   Tut sleva i sprava vyehali drugie. Tochnee - dva  sprava  i  tri  sleva.
Dzhoss  udaril  po  tormozam,  starayas'  uvidet'  lica   i   spravit'sya   s
upravleniem. No bespolezno - ego krutanulo, kar  zaskol'zil  v  storonu  i
udarilsya v stenu. Neskol'ko sekund on sidel osharashennyj.
   Ne uspel on nichego sdelat', kak vse kary ischezli v raznyh  napravleniyah
po koridoram.
   Dzhoss nekotoroe vremya posidel, tyazhelo dysha, i ubral pistolet.
   "CHert!" - podumal on i slegka ulybnulsya.  Teper'  u  nego  byla  ulika,
kotoroj nedostavalo. |to byli  ne  prosto  sluchajnosti,  a  organizovannyj
sabotazh! Ego special'no  veli  po  etomu  koridoru,  a  cheloveka,  kotoryj
pytalsya ego ubit', vyruchili ego druz'ya. Ih bylo pyat'. I oni pozabotilis' o
tom, chtoby vse vyglyadelo tak, kak budto eto Mell proveryaet dvigateli.  Oni
navernyaka znali pro eto.
   Ili dazhe pozabotilis' o tom, chtoby  ona  znala.  Byla  li  Mell  na  ih
storone?
   Dzhoss otpravilsya nazad k "Nosatomu". Emu ponadobilos' na eto polchasa  -
sovsem zabludilsya v etih koridorah! Vernuvshis', on proveril vse snaruzhi  -
nichego... I posmotrel na isporchennyj  dvigatel'.  Esli  by  on  nichego  ne
zametil, to pri vzlete dvigatel' by vzorvalsya.
   "Buh!" - podumal on, podnyal broshennyj prut i stal vykovyrivat' zamazku,
poka ona ne zatverdela. Kogda on  zakonchil,  to  voshel  vnutr'  i  vklyuchil
diagnostiku vseh sistem. CHerez nekotoroe vremya on uzhe tochno  znal:  chto-to
ne tak v ionnom drajvere.
   Dzhoss vspomnil kolichestvo lyudej, podstroivshih vse eto. Poka on  gonyalsya
na kare, kto-to chto-to sdelal eshche.
   "Interesno, - podumal on, vyhodya naruzhu, chtoby snyat' chehol s dvigatelya,
- zametit li Mell nepoladki?"
   On vernulsya i sdelal sebe chashku kofe.


   - Pohozhe, chto ne hvataet mikroshemy v  luchevom  generatore,  -  skazala
Mell, ee golos zvuchal  priglushenno  -  ona  byla  pod  korablem  na  svoej
telezhke.
   - Ty mozhesh' zamenit' ee?
   - U nas takih net na sklade. Vy priletaete syuda na novejshej tehnike,  i
otsyuda u vas problemy. Esli by  u  vas  byl  "Fol'ksvagen",  ya  by  smogla
chto-nibud' sdelat'.
   - "Nosatyj" uzh tochno ne  "Fol'ksvagen",  -  skazal  Dzhoss,  vylezaya  iz
korablya.
   - "Nosatyj"? - udivilsya Iven.
   - Nado zhe kak-to ego nazvat', a to eto durnaya primeta. Vot,  Mell,  eto
pravil'nyj nomer. - Dzhoss vynul plastikovyj paket s antistatikovoj  lentoj
vokrug.
   Ona vysunula ruku, vzyala mikroshemu i ubrala opyat' pod korabl'.
   - Otlichno. YA nadeyalas', chto u vas est' zapasnoj.
   - U nas po tri komplekta zapchastej, - skazal  Dzhoss  vezhlivo.  -  Krome
mozgov, konechno. Ne hochesh' li chayu?
   - Da, spasibo, ya eshche ne zavtrakala.
   - Ty ploho obrashchaesh'sya s zhenshchinoj, - skazal Dzhoss Ivenu. - Pojdemte.
   Iven byl ne uveren, ponimat' li eto v bukval'nom smysle.  On  poshel  za
Dzhossom i sprosil:
   - CHto-nibud' ne tak?
   - YA by ne hotel pri nej, - skazal Dzhoss. Iven sel, Dzhoss zakryl dver' i
rasskazal emu ob utrennej pogone.
   - Znachit, oni vse-taki organizovany, - skazal Iven.
   - Da, i oni nervnichayut!
   - Ty tozhe nervnichaesh'.
   - U menya est' prichina, ya  dumayu,  -  skazal  Dzhoss.  -  Nam  nado  byt'
predel'no ostorozhnymi, Iven. YA ne hochu, chtoby mne prodyryavili bok lazerom.
   - Mne pridetsya s toboj soglasit'sya. A gde Dzhordzh?
   - On zhdet nas na mayake. Kogda Mell zakonchit, my mozhem vyletat'. - Dzhoss
posmotrel na Ivena s sozhaleniem. - Ty v poryadke?
   Iven gromko zasmeyalsya. Nesmotrya na vse nepriyatnosti i oslozhneniya vokrug
nego, on byl v poryadke  kak  nikogda  v  svoej  zhizni.  No  kak  emu  bylo
ob座asnit' eto Dzhossu?
   - YA tak ponimayu, chto da, - skazal Dzhoss.
   "Kak mne emu skazat'? - dumal Iven. - YA nikogda v zhizni ne vlyublyalsya. YA
ne znayu, chto delat', i, o Bozhe, mne vse ravno".
   - Konechno, da, - skazal on nakonec. - Ne volnujsya.
   "On budet volnovat'sya", - podumal Iven.
   - A ya budu volnovat'sya! - tut zhe skazal Dzhoss, i oni oba zasmeyalis'. No
smeh Dzhossa byl ne takim radostnym, kak obychno.
   - YA znayu, chto budesh'. Tak chto bespokojsya. Nam eshche predstoit porabotat'.
   Dzhoss kivnul.
   - Pojdem posmotrim, kak tam ona, i  potom  poletim  iskat'  peredatchiki
signalov.





   Oni leteli v holodnoj t'me. Im potrebovalos'  dovol'no  mnogo  vremeni,
chtoby dobrat'sya do nuzhnogo mesta. Ne to, chtoby  eto  bylo  odno  mesto,  -
nuzhno bylo prochesat' ogromnoe prostranstvo, prislushivayas' k  peredatchikam,
kotorye, mozhet byt', vse eshche peredavali signaly. Dzhoss nastroil  raciyu  na
chastotu, po kotoroj oni peredavalis'. Poka nichego slyshno ne bylo.
   A Ivenu s trudom udavalos' dumat' o rabote.
   - Tebe nado znat' obo vsem, - skazal on v temnote.
   Ona zasmeyalas'.
   - Menya, kak v starom videofil'me, soblaznil policejskij, i  ya  rasskazhu
emu  vse  moi  sekrety.  Gde  spryatano  zoloto...  Teper'  ya   shpionyu   na
pravitel'stvo! - Ona zasmeyalas' sil'nej. - Iz  shkafa  vyhodit  vooruzhennyj
chelovek. No u menya net shkafa. Podozhdi-ka, est'. Tut zahodyat  fotografy  so
starymi fotoapparatami i  vspyshkami.  Potom  tebya  shantazhiruyut:  prisylayut
domoj fotografii i zapisku: "Ne suj svoj  nos,  kuda  ne  sleduet,  ne  to
snimki popadut v mestnye gazety".
   Iven tozhe zasmeyalsya. On  poshchekotal  ee,  ona  zapishchala  i  udarila  ego
podushkoj.
   - Teper' ser'ezno. Ty ved' znaesh' vseh zdes'. Mne  kazhetsya,  ty  znaesh'
chto-to takoe, chto ochen' nam pomozhet.
   - Mozhet byt', - skazala ona.
   - Nu davaj zhe, Mell...
   - Iven, ty zdorovennoe tupoe brevno.  Ty  pytaesh'sya  menya  perehitrit'?
Konechno, ya znayu o nekotoryh  nelegal'nyh  veshchah.  Lyudi  vsegda  predlagayut
mehanikam takoe, ot chego, oni dumayut, mehaniki ne otkazhutsya. Krome...
   - Krome?
   - Krome togo, chto u menya net na eto vremeni.  YA  predpochitayu  spokojnuyu
zhizn'.
   - Vsegda?
   - CHto, ya vyglyazhu kak Deva Mariya?
   - CHestno  govorya,  u  menya  ne  bylo  takogo  vpechatleniya.  Net,  -  on
usmehnulsya.
   Mell opyat' stuknula ego, uzhe sil'nej.
   - Podumaj, - skazala ona, kogda Iven uspokoilsya. - Zdes'  mnogo  raznyh
lyudej. Nekotorye mashut den'gami,  drugie  delayut  to,  chto  ot  nih  hotyat
pervye, potomu chto... chert, vse delo v den'gah! U mnogih  dobytchikov  est'
sem'i, o kotoryh nado zabotit'sya. Ostal'nye eto ponimayut i ne vmeshivayutsya.
A esli sluchaetsya chto-nibud' plohoe, to lyudi nichego ne znayut ob  etom.  Vse
kazhetsya bezobidnym...
   Ego golos oslab.
   - Znachit, ty tozhe delala chto-nibud' "nevinnoe"?
   Ona spokojno vzglyanula na nego.
   - Ty chto, dumaesh', chto ya zameshana v chem-nibud' plohom? Pravda?
   On smotrel na  nee:  volosy  kak  vual',  glaza  prohladnye  i  nemnogo
grustnye.
   - Net, - skazal on. - Konechno, net. YA prosto sprosil.
   Ona ponimayushche kivnula, no glaza byli vse eshche grustnye.
   - Ty by mne vse ravno ne skazala.
   - Skazala by, - Mell pomolchala minutku i dobavila: - YA dumayu, skazhu.
   Iven obnyal ee krepche i poceloval.


   - Ne tot signal, - skazal Dzhoss Dzhordzhu. - |to zhivoj korabl'.  Posmotri
u sebya na ekrane, ya pometil ego.
   - Moj ekran ne prinimaet tvoih  krupnyh  pometok,  -  skazal  Dzhordzh  s
ironiej. - On u menya ne graficheskij.
   - O Bozhe! - voskliknul  Dzhoss.  -  Nu,  da  ladno.  Togda  voz'mi  svoj
karandash, ili chto tam u tebya est' i otmet' ego:  2,  6,  8-9,  4.  No  eto
dejstvuyushchij korabl', on nam ne nuzhen.
   - O'kej, ponyal, - otvetil Dzhordzh.
   Dzhoss vzdohnul, otkinulsya na spinku i potyanulsya.
   - Ne mogu terpet' volnenie, - skazal on Ivenu. - Ty  ved'  tozhe  chem-to
vzvolnovan?
   Iven vzglyanul na Dzhossa, ne v silah sderzhat' ulybku.  Nesmotrya  na  vsyu
staratel'nost', akkuratnost'  i  terpenie,  Dzhoss  dejstvitel'no  vyglyadel
izmotannym raznymi pogonyami i dolgim ozhidaniem chego-to vazhnogo.
   - Tebe nado posmotret' kakoj-nibud' fil'm, - skazal Iven.
   Dzhoss ulybnulsya.
   - Ty hochesh', chtoby ya chto-nibud' posmotrel? Pervyj  raz  slyshu  ot  tebya
takoe. CHto by mne posmotret'?
   Iven podumal i skazal:
   - Hotya by tot, pro mysh'.
   - Tebe nado menyat' vkusy.
   - CHto, vse vkusy?
   Dzhoss podnyal brovi:
   - Nekotorye iz nih kak budto v poryadke.
   CHto-to zapishchalo na pul'te; Dzhoss povernulsya, nazhal na knopku i skazal:
   - Opyat' ne to, Dzhordzh. Eshche odin zhivoj korabl'.
   - Ponyal.
   - Nikakih myshej, - skazal Dzhoss Ivenu. - My  eto  pozzhe  obsudim.  Tebe
samomu neobhodimo otvlech'sya.
   - Ne nado, - skazal Iven, hotya znal, chto eto bylo bespolezno. Dzhoss byl
dovol'no dolgo s Ivenom, chtoby znat' ego nastroenie.
   - Kazhetsya, Dzhordzh dlya tebya chto-to vrode problemy?
   - Hot' my i naparniki, ne dumayu, chto stoit obsuzhdat' eto.
   - YA dumayu, chto stoit, tak kak eto  vliyaet  na  tvoyu  rabotosposobnost'.
Prichem zametno vliyaet - ty stal rasseyannym.
   Iven vzdohnul:
   - Nichego ne podelaesh'...
   - Ty zhe sam govoril, chto s toboj nikogda takogo ne bylo.
   - YA skazal, nevazhno!
   - Nu horosho, - skazal Dzhoss myagko; na ego pul'te opyat' chto-to zapishchalo.
- Ostavim eto poka. - On posmotrel na ekran i rezko vypryamilsya.
   - Dzhordzh, - pozval on, - chto u tebya na 0, 0, 6-1, 9?
   Posledovala pauza.
   - Signal korablya, - otvetil Dzhordzh. - Ne ochen' sil'nyj.
   - Neudivitel'no, esli ya prav, to etot korabl' chut' ne pridavil menya  na
svalke.
   - O chert... - skazal Dzhordzh, hotya v golose ego poslyshalas' radost'.
   - Da, - proiznes Dzhoss.
   Iven bystro podoshel k nemu i vzglyanul cherez plecho na  ekran.  Tochka  to
zagoralas', to pogasala, signal byl to sil'nee, to slabee.
   - Ty posmotri, signal idet s asteroida kilometrov za sto  ot  nas.  Kak
budto ego posylayut komu-to na Uillanse. Interesno, est' li  tam  eshche  odin
peredatchik? Ili prosto reflektor? - on nachal nastraivat' chto-to na pul'te.
- Dzhordzh, ty vidish' napravlenie signala?
   - Da, hotya on slabyj, ya vizhu, chto ih dva!
   -  Vtorichnoe  usilivayushchee  otrazhenie,  otlichno!   Bolee   sil'nyj   nas
interesuet. Zdes' my ih ulavlivaem otchetlivo, a na Uillanse  ne  ochen'-to.
Tam oni slyshat pervichnyj signal s peredatchika voobshche. Vot eto sistema!  Nu
i rabotaet zhe u kogo-to mozg!
   - Nadeyus', chto on u nego eshche cel, - vstavil Iven.
   -  Trudno  skazat'.  Nam  nado  eto   srochno   vyyasnit'.   Dzhordzh,   ty
napravlyaesh'sya k pervomu peredatchiku.
   - Tochno.
   - My - ko vtoromu. Tol'ko blizko drug  k  drugu  ne  priblizhat'sya,  tam
slishkom malo mesta, mozhno stolknut'sya. Iven, prigotov' svoj skafandr, tebe
pridetsya vzglyanut' na eto poblizhe.
   Iven kivnul i otpravilsya v svoj otsek.
   - YA mogu pritashchit' ego syuda, esli hochesh'.
   Dzhoss zadumalsya.
   - Hm. Ne znayu. Ty  dumaesh',  stoit?  A  esli  kto-to  zametit,  chto  my
vklyuchaemsya v peredatchik?
   - Net. YA ponyal tebya. Luchshe ego  ne  trogat',  -  skazal  Iven,  nadevaya
skafandr. - Skol'ko nam letet' tuda?
   - Tochno skazat' slozhno, no, ya dumayu, ne bol'she poluchasa.
   - Veroyatno, okolo dvadcati minut, - vstavil Dzhordzh. - YA prinimayu signal
bolee otchetlivo.
   Oni podleteli blizhe. Postoyannye  myagkie"  gudki  prodolzhali  zvuchat'  v
kabine. CHerez nekotoroe vremya v kabinu vernulsya Iven i vzglyanul na ekran.
   - Ty tak gromko topaesh' v svoem skafandre, - skazal  Dzhoss.  -  Horosho,
chto zdes' nikto ne spit. Ty by srazu vseh razbudil.
   Iven usmehnulsya.
   - Da, on ne byl sdelan, chtoby hodit' na cypochkah za lyud'mi. |to  verno.
Skol'ko eshche ostalos'?
   - YA vizhu, ty ochen' hochesh' vyjti. Okolo desyati minut, ne tak li, Dzhordzh?
   - Okolo vos'mi, - otvetil tot. - YA sbrasyvayu skorost'.
   - Togda my tozhe, - skazal Dzhoss i potyanulsya k pul'tu.
   Iven prislonilsya k stene, chtoby ne pokachnut'sya.
   - Kak, dumaesh', eta shtuka vyglyadit? - sprosil on.
   Dzhoss pokachal golovoj.
   - Podozrevayu, chto sostoit ona iz  batarej,  raz  podaet  takoj  sil'nyj
signal. Vryad li eto solnechnye batarei, navernyaka yadernye  ili  himicheskie,
ne znayu, kakie imenno. Dolzhna byt' massivnoj.
   - Ponyatno, - skazal Iven. On byl rad,  chto  ego  predupredili.  Tyazhelye
veshchi sohranyali svoyu massu v nevesomosti, nesmotrya na to, chto teryali ves, i
lyuboe neostorozhnoe dvizhenie moglo prevratit' ego v lepeshku.
   - Kogda my posmotrim na etot peredatchik poblizhe, to smozhem skazat', kak
on peredaet signaly, i,  vozmozhno,  uznaem,  kuda  oni  posylayutsya,  esli,
konechno, ya razberus' s ego nachinkoj.
   - Dumaesh', ty spravish'sya? - sprosil Iven, nadevaya shlem.
   Dzhoss mnogoznachitel'no szhal pal'cy v kulak.
   - Poprobuyu.
   - Ty stal ne tem, kem nado bylo: tebe luchshe byt' vzlomshchikom sejfov  ili
shpionom.
   Dzhoss ulybnulsya i povernulsya k pul'tu.
   Iven zakonchil styagivat' zastezhki na skafandre, podoshel k  oknu  i  stal
smotret'.
   - Uzhe skoro, - skazal Dzhoss, nazhimaya na  knopki.  -  Smotri,  a  vot  i
Dzhordzh.
   Iven uvidel otblesk solnechnogo sveta na korable Dzhordzha,  kotoryj  byl,
kak i vse korabli na stancii, korobka i shar, "prikleennye" drug k drugu, i
nozhki-podstavki, chtoby stoyal. Ego bylo trudno  ne  zametit':  po  prichine,
izvestnoj tol'ko emu samomu,  Dzhordzh  pokrasil  ego  v  chernyj  s  zheltymi
polosami,  kak  u  shmelya.  Iven  podumal,  chto  vyglyadel  on,  kak   bozh'e
proklyatie...
   - Trudno ne zametit', - proburchal Iven. - Uzhe tri minuty  ostalos'.  Ty
chto-nibud' vidish'? U menya na ekrane nebol'shoj predmet  pryamo  pered  nami.
Sudya po signalu, my mozhem byt' pryamo nad nim.
   Iven tryahnul golovoj i vklyuchil uvelichitel'nye pribory vnutri shlema.
   - CHto-to est'. Primerno poltora metra dlinoj. Trudno skazat'...
   Dzhoss kivnul i vklyuchil tormozyashchie dvigateli.
   - Vot tak, - progovoril on. - Dzhordzh, u tebya est' vidimost'?
   - Vas ya vizhu, bol'she nichego.
   - Iven govorit, chto ono nizhe nas na tysyacha vosem'sot metrov.
   CHerez neskol'ko sekund Dzhordzh otvetil:
   - Ponyatno. Vstretimsya tam. Eshche odna minuta.
   Dzhoss chto-to delal na pul'te.
   Iven smotrel v illyuminator i videl, kak  eto  priblizhalos'  vse  blizhe.
Dzhoss zamedlil hod, i oni proleteli mimo etogo predmeta. On byl  pohozh  na
dve pivnye banki, prikleennye drug k drugu, tret'ya  banka  byla  prikleena
sverhu pervyh dvuh. Dzhoss vyklyuchil dvigateli i ostanovil korabl'.  Korabl'
Dzhordzha ostanovilsya ryadom.
   - Vot on, -  skazal  Dzhoss  Ivenu.  -  Znaesh'  kabel',  kotoryj  lezhit,
svernutyj vozle vozdushnogo zamka?
   - S nakonechnikami? Konechno, znayu.
   - Prikrepi odin konec k nosu korablya. Esli mne ne  udastsya  vypotroshit'
etot peredatchik na distancii, pridetsya s nim povozit'sya.
   - Fizicheskoe prikosnovenie primitivno, - vyskazal svoe  mnenie  Dzhordzh,
hotya ego nikto ob etom ne prosil.
   - YA ne shuchu, - skazal Dzhoss Ivenu, kotoryj napravilsya k vyhodu. -  Bud'
ostorozhen.
   Iven ulybnulsya.
   - Postarayus'.
   On vyshel cherez vozdushnyj zamok, vzyal kabel' i zakryl vnutrennyuyu dver'.
   - Ty chto, budesh' vtyagivat' vozduh? - sprosil Iven Dzhossa.
   - Konechno, my za nego stol'ko platim na Uillanse.
   Vozduh zashumel v vozdushnom zamke.
   Iven snyal kabel', namotal ego na ruku  i,  priderzhivayas'  za  ruchki  na
korpuse korablya snaruzhi,  dvinulsya  k  nosovoj  chasti.  Dzhoss  prozhektorom
osvetil peredatchik.
   - YA dumayu, ty byl prav naschet batarej, - skazal Dzhordzh.  -  Vidish'  eti
dve shtuki snizu?
   - Da, - otvetil Dzhoss. Iven slyshal v svoih naushnikah, kak  tot  nazhimal
na knopki.
   - CHto, ne poddaetsya? - sprosil Iven.
   - Aga. U etoj shtuki kakoj-to kod. Otvratitel'no...
   - Ne mozhesh' proniknut'?
   - Potrebuetsya neskol'ko minut. Terpenie.
   Iven dvinulsya k peredatchiku, otpuskaya ruki s  korablya  i  vklyuchil  svoj
personal'nyj dvigatel'. Podletev sovsem blizko, on ostanovilsya  i  vklyuchil
fonar', chtoby poluchshe razglyadet' ego. CHernaya poverhnost' peredatchika  byla
vsya v carapinah ot mikrostolknovenij s meteoritami.
   - A v nem mozhet byt' chto-to vrode miny? - sprosil on Dzhossa.
   - Ne dumayu, no luchshe proverit'. Protyani k nemu ruku, no ne prikasajsya.
   Iven sdelal, kak emu skazali.
   - Teper' uberi ruku. Ne reagiruet.
   - |to horosho?
   - |to shtuka ne  vzorvalas'  ot  priblizheniya,  mozhet  ona  reagiruet  na
prikosnovenie?
   - Prekrasno, mozhet mne ee pnut' i posmotret', chto budet?
   - Kak u tebya s zashchitoj? - sprosil Dzhordzh obespokoenno.
   - Esli tam atomnaya mina, to mne  prishlos'  by  ploho,  -  skazal  Iven,
oglyadyvaya peredatchik. - No ne dumayu, chto ona tam  mozhet  byt'.  Peredatchik
slishkom malen'kij. Nado poprobovat'.
   On protyanul ukazatel'nyj palec pravoj ruki i  tknul  im  v  peredatchik.
|tim prikosnoveniem mozhno bylo probit' dyru v kirpichnoj stene.
   Nichego ne sluchilos'.
   - Inogda ty byvaesh' prosto idiotom! Tebe nado bylo otojti i  brosit'  v
nego kakoj-nibud' predmet, - skazal Dzhoss, perevodya dyhanie.
   - Erunda. A kak tam u tebya? Pronik v programmu?
   - Tot, kto sozdal etu shtuku, nichego ne  ponimal  v  elektronike.  Tupaya
sistema.
   - Zato deshevle... - skazal Dzhordzh. On  yavno  hotel  chem-nibud'  pomoch',
hotya prekrasno znal, chto nichem pomoch' ne mozhet.
   - Hm, - proburchal Dzhoss. On vsegda dumal, chto mozhet razobrat'sya s lyuboj
tehnikoj.
   - Nu chto, poprobovat' kabelem? - sprosil Iven.
   - Davaj, chert poberi! - v golose Dzhossa zvuchala dosada.
   Iven akkuratno  osmatrival  peredatchik  v  poiskah  mesta,  k  kotoromu
prikrepit' kabel'. Verhnyaya chast' byla  gladkoj.  On  vklyuchil  dvigateli  i
napravilsya osmatrivat' niz.
   - Hm. I zdes' ne k chemu prikrepit'. Posmotryu na dne.
   - Dzhordzh, ty vidish'? - sprosil Dzhoss.
   - Vizhu chto? - peresprosil Dzhordzh. Iven osmatrival dno, no i tam ne bylo
ni odnogo otverstiya.
   - CHto-to neponyatnoe na 1-0-1-5 i vyshe?
   Na nekotoroe vremya nastupila tishina.
   - Dzhoss, - pozval Iven. - |ta shtuka, kak  banka  dzhema  "|nt  |mi".  Ni
odnogo otverstiya.
   Dzhoss zavorchal. Iven chut' bylo ne zasmeyalsya vsluh, no sderzhalsya.
   - Nichego ne vizhu, - skazal Dzhordzh.
   - Nu ladno. Mozhet eto prosto otrazhenie. Iven, sdelaj dyru.
   - Gde? - sprosil Iven, oglyadyvaya peredatchik.
   - Luchshe sverhu. - Dzhoss pomolchal i  dobavil:  -  Potom  voz'mesh'  konec
kabelya s kryukom i zacepish'.
   Teper' zamolchal Iven.
   - Ponyatno, - nakonec proiznes on.
   - Pricepish' kak ugodno. Mozhet, cherez otverstie mne  udastsya  proniknut'
vnutr'.
   Iven  ulybnulsya,  vklyuchil  svoj  reaktivnyj  mini-dvigatel'   i   cherez
neskol'ko sekund byl uzhe naverhu. "Teper' ne ochen' gluboko", - podumal  on
i povernul zapyast'e, gotovya luchevoj lazer na pravoj ruke  k  dejstviyu.  On
opustil temnoe steklo v shleme i tri sekundy ego luch  prozhigal  peredatchik.
Metall nachal plavit'sya. Kogda par rasseyalsya, Iven vzglyanul vnutr' i uvidel
raznye provoda. On vstavil svoj kabel' i prikrepil ego.
   - Vse v poryadke, - skazal on Dzhossu.
   - Otlichno.
   - Teper' i  ya  vizhu,  -  udivlenno  zametil  Dzhordzh.  -  |to  vovse  ne
otrazhenie.
   - A, chert! - Dzhoss nachinal nervnichat'. - Posmotri za nim  vmesto  menya,
Dzhordzh. Nu, davaj zhe, konservnaya banka.
   Iven slyshal rugan' Dzhossa i to, kak on kolotil  po  klavisham,  sudya  po
shumu, dazhe nogami.
   - Nikak? - sprosil on.
   Otvet byl mnogoslovnyj, no poleznoj informacii ne nes.
   - Signal vse sil'nee, - skazal Dzhordzh. - Kto  by  eto  ni  byl,  oni  s
bol'shoj skorost'yu priblizhayutsya k nam. Mne poslat' im  nash  opoznavatel'nyj
znak-signal?
   - Luchshe ne nado. - Dzhoss vdrug perestal rugat'sya, na  neskol'ko  sekund
zamolchal i zatem rezko skazal: - O chert! Iven, davaj bystrej nazad!
   Iven ne stal peresprashivat', zachem. Po golosu Dzhossa mozhno bylo  ponyat'
vse. On vklyuchil svoi dvigateli i sam stal  rugat'sya  na  nih.  Emu  vsegda
kazalos', chto oni slishkom uzh medlennye. CHerez neskol'ko  sekund,  kotorye,
emu kazalos', tyanulis' tak dolgo, on byl uzhe vozle korpusa svoego korablya,
vzyalsya za nizhnie ruchki, i, perebiraya rukami, dvinulsya k vozdushnomu  zamku.
Dzhoss nachal povorachivat' korabl', i Iven boltalsya kak nitka na vetru.
   - Da chto, chert voz'mi, sluchilos'? - sprosil on, hvatayas'  za  poslednyuyu
pered vhodom ruchku.
   Otvet on uvidel sam. Liniya bledno-golubogo plameni proshla  pryamo  vozle
nih! Ona byla metra tri v tolshchinu, i kak by spletena iz  goryachih,  blednyh
energeticheskih volokon.
   Iven otkryl vozdushnyj zamok, nyrnul v nego i zahlopnul za soboj.  CHerez
neskol'ko sekund, kogda zamok napolnilsya  vozduhom,  pered  nim  otkrylas'
vnutrennyaya dver'. Dzhoss rezko razvernul korabl'.
   - Vot nam, milen'kij, syurpriz na segodnya, - skazal on. - CHert! CHert!  YA
byl pochti gotov!
   Eshche odna liniya ognya mel'knula pered nimi. Ona byla eshche shire,  spleteniya
linij byli otchetlivo vidny.
   - Zachem oni strelyayut? - sprosil Iven.
   - Otkuda ya znayu. Ne nravimsya my im.  Dzhordzh,  davaj  skorej  otsyuda!  -
zakrichal on. - Nas ne zhdi, ne otvechaj! Davaj!
   Na ekranah ne bylo vidno, chto delaet Dzhordzh. Na vseh  bylo  uvelichennoe
izobrazhenie priblizhayushchegosya korablya. Iz pyatna  on  nachal  obretat'  formu.
Korobka, shar, podstavki.
   - CHto-to znakomoe, - skazal Dzhoss.
   - Obyknovennyj shahterskij  korabl',  -  otvetil  Iven,  ne  verya  svoim
glazam. - U kogo iz shahterov mozhet byt' takoe oruzhie?
   - Ni u kogo. - Dzhoss rezko povernul korabl' v storonu, tak chto popadali
veshchi. - Kogda vse zakonchitsya, uberesh' svoj chajnik, - dobavil on.
   - |to yavno ne shahter. No kto-to, kto ochen' hochet, chtoby dumali, chto  on
shahter.
   - Ty tol'ko posmotri na ih oruzhie! - skazal  Dzhoss.  -  I  posmotri  na
dvigatel'. U nih ne mozhet byt' horoshego dvigatelya. |to by ih srazu vydalo.
No oni napichkali svoj korabl'  oruzhiem,  luchshim  v  Solnechnoj  sisteme.  I
teper' sledyat za lyud'mi i ubivayut ih! Kak Hek...  O  Bozhe,  Dzhordzh,  davaj
skorej!
   - On uzhe uletel? - sprosil Iven, nachinaya nervnichat'.  Emu  by  prishlos'
otvetit' na mnogie voprosy Mell,  esli  by  Dzhordzh  ne  vernulsya  celym  i
nevredimym.
   - Ne znayu. Nu, davaj zhe, rzhavoe koryto, davaj zhe "Nosatyj"!
   Korabl' rezko  dvinulsya  v  druguyu  storonu.  Liniya  plameni  proshla  v
dvadcati metrah vozle nosa. Dzhoss  vklyuchil  ionnye  uskoriteli  i  korabl'
prygnul vpered. Iven podtyanul sebya k nemu i popytalsya zastegnut' remni, no
ne smog, tak kak lono ne bylo prednaznacheno dlya skafandra, i v  nem  mozhno
bylo sidet' tol'ko v forme.
   - Nu ladno, - skazal Dzhoss i nazhal na  knopku:  -  Neopoznannoe  sudno!
Prekratite  ogon'!  Inache  my  otkroem  ogon'.  Vy  sejchas   podvergnetes'
dosmotru.
   Otveta ne posledovalo. Dzhoss pozhal plechami.
   - Ladno. U nih byl shans...
   Iven kivnul. On userdno molilsya. Udivitel'no, kak tol'ko on pomnil  eti
molitvy, kogda ego tryaslo v raznye storony, po nemu strelyali, i on  nichego
podelat' ne mog? Dzhoss byl  ves'  v  potu.  Na  ego  lice  bylo  vyrazhenie
sosredotochennosti i zlosti. Iven nikogda ne  videl  ego  takim.  Dzhoss  ne
smotrel v illyuminator, a tol'ko na ekrany  radara,  kak  budto  ego  zhizn'
zavisela ot nego. I dejstvitel'no, zavisela! On usmehnulsya, vidya eshche  odnu
liniyu ognya, kotoraya proshla mimo.
   - My kruzhim vokrug drug druga. |ta shtuka ne dvizhetsya.
   - CHto?
   - Ne dvizhetsya. Ona zakreplena i ne vorochaetsya. Inache my by  razletelis'
na kuski v raznye storony. - On ulybnulsya. Ivenu ne ponravilas' eta ulybka
i on vzdrognul. - Oni mogut strelyat' tol'ko pryamo vpered.
   - Nu, a my, konechno...
   - Smotri! - skazal Dzhoss, ego pal'cy begali  po  knopkam.  -  On  ochen'
medlennyj.
   - Pravda?
   - Medlennej, chem my. Davaj zhe, "Nosatyj"! Davaj!
   Korabl' nachal vibrirovat'.
   - Horosho, chto Mell nalila tu shtuku, - skazal Dzhoss,  starayas'  kazat'sya
spokojnym. - Sejchas my byli by uzhe trupami. My,  navernoe,  uzhe  blizki  k
celi, Iven-druzhishche, raz kto-to uporno pytalsya nas ubit'.
   - Ne trudno dogadat'sya, - zametil  Iven,  pytayas'  pristegnut'sya  v  to
vremya, kak Dzhoss povernul korabl' sovsem v drugom napravlenii.
   Dzhoss ulybnulsya i nachal chto-to napevat', no  slova  Iven  razobrat'  ne
mog.
   - Na-na, na-na-naa...
   - CHto ty napevaesh'? - sprosil Iven.
   - To zhe, chto i ty, kogda edesh' po Holmu Mertvyh, i tvoi  kolesa  grozyat
otvalit'sya, - skazal Dzhoss veselo. - Na-na-naa...
   On fal'shivo pel versiyu uvertyury Uil'yama Tellya. Iven vzdohnul i podumal:
"|to pomogaet emu tak zhe, kak mne molitvy".
   Korabl' opyat' rezko dernulsya, ionnye uskoriteli zarabotali sil'nej.
   - Davaj zhe... - prigovarival Dzhoss, - davaj zhe, sukin syn.
   Korabl' opyat' dernulsya, no na etot raz  sovsem  po-drugomu,  kak  budto
chto-to sil'no udarilos' v bok.
   - Raketa otoshla. Pyat'  sekund,  -  skazal  Dzhoss  i  eshche  raz  povernul
korabl'. Opyat' vspyshka golubogo cveta pryamo pered  illyuminatorom  i  opyat'
tak blizko, chto mozhno bylo razlichit' tonkie niti sveta.
   "Voobshche-to, eto vyglyadit krasivo", - podumal Iven.
   Lico Dzhossa zasiyalo.
   - Pryamo v otsek s dvigatelyami! -  voskliknul  on.  -  Otlichnyj,  prosto
hirurgicheskij vystrel. Posmotrim, chto sluchitsya.
   Gul dvigatelej "Nosatogo" stal tishe.
   - Neopoznannoe sudno, prekratite ogon', inache  my  primem  nakazyvayushchie
mery! - skazal Dzhoss, povorachivaya korabl'.
   Iven ozabochenno posmotrel na Dzhossa.
   - Ty ved' ne vzorvesh' ih?
   - A ty by predpochel ih otshlepat'? - Dzhoss zasmeyalsya.
   - Konechno, net, idiot. |ti lyudi - nashi uliki, kto by oni ni byli.
   Oslepitel'naya vspyshka sveta pered illyuminatorom.  Hot'  steklo  i  bylo
zatemnennym, im prishlos' otvernut'sya. CHerez neskol'ko sekund  oni  uvideli
yarkoe pylayushchee oblako.
   - CHert! - skazal Dzhoss, glyadya na svoi pribory.  -  U  nih  bylo  eshche  i
yadernoe oruzhie, poetomu oni i vzorvalis'. Po  krajnej  mere,  ya  etogo  ne
delal.
   - Kak nasha zashchita? - sprosil Iven.
   - V poryadke. No, chert poberi! - vyrugalsya Dzhoss, glyadya na ekran, i lico
ego pokrivilos'. - Svoim poslednim vystrelom  oni  unichtozhili  peredatchik.
Der'mo!
   - Ty tak nichego i ne smog ponyat' v nej?
   - Niskolechko. CHert ih vseh voz'mi!
   Iven sidel i pokachival golovoj.
   -  Zato  teper'  my  tochno  znaem,  chto  my  dvigaemsya   v   pravil'nom
napravlenii.
   - Da, - soglasilsya Dzhoss. - A  ty  znaesh',  vo  chto  mne  oboshelsya  tot
kabel'?
   Na eto Iven ne znal, chto otvetit'.
   - Ladno, - skazal Dzhoss posle nekotoroj pauzy. - Povorachivaem nazad.  YA
hochu sostavit' raport, nemnogo podumat' i zadat' koj-kakie voprosy.
   - Kakie, naprimer?
   - Kto znal, chto my napravlyaemsya syuda? YA Sesil nichego ne govoril.
   - Dzhordzh znal.
   - Da. I on uletel, - skazal Dzhoss, otkidyvayas' na spinku kresla.
   Iven nachinal zlit'sya.
   - Ty zhe sam emu skazal!
   - No on dazhe ni razu ne  vystrelil.  Kogda  my  vernemsya,  pust'  luchshe
okazhetsya, chto u nego ne bylo nichego, iz chego mozhno bylo  strelyat',  ili  ya
nachnu zlit'sya. A kto eshche znal?
   - Mell, konechno. - Iven posmotrel na Dzhossa mnogoznachitel'no.
   - Konechno...
   - Dzhoss, ty soshel s uma! CHto ty imeesh' v vidu?
   - Kto-to na stancii soobshchaet, kuda my napravlyaemsya. Iven, my ne probyli
zdes' i pyati minut, kak poyavilis' eti sub容kty. |to chto,  tebe  nichego  ne
govorit?
   Iven sidel ne dvigayas', pytayas' sderzhivat'sya.
   - Govorit, - skazal on nakonec ochen' spokojno. - No vse ravno,  u  tebya
net dokazatel'stv.
   Dzhoss znal etot ton Ivena i poetomu uspokoilsya sam.
   - Horosho, - skazal on. - No, tem ne menee, s etim nuzhno schitat'sya. Tebe
luchshe zadat' svoej dame neskol'ko voprosov.
   Iven pomolchal i skazal:
   - YA schitayu eto neobyazatel'nym. Esli ty hochesh' ee o chem-to sprosit',  to
sprosi sam, oficer.
   - YA tak i sdelayu. No  pozzhe.  A  sejchas  letim  obratno  na  Uillans  i
proverim, vse li tam v poryadke.


   Put' nazad, na Uillans, byl dolgim i spokojnym. Nikto ne  hotel  nichego
govorit' drug drugu. Takaya natyanutost' na  bortu  byla  neobychnoj.  Pervym
narushil tishinu Dzhoss:
   - Ty pojdesh' so mnoj, - skazal on spokojno. |to ne bylo ni pros'boj, ni
prikazom. On prosto podumal, chto ego drug  soglasitsya,  ne  trebuya  lishnih
ob座asnenij. No on byl ne prav.
   - Kuda? -  sprosil  Iven.  CHto-to  bylo  v  ego  golose  i  vo  vzglyade
vyzyvayushchee, kakaya-to nastorozhennost'. On znal kuda, zachem  i  k  komu  oni
sobiralis', no hotel, chtoby Dzhoss sam skazal ob etom.
   - K Mell, - Dzhoss nazhal na neskol'ko klavish s vidom, kak budto eto bylo
ochen' vazhno. On posmotrel Ivenu pryamo v glaza. -  YA  hochu  byt'  absolyutno
uveren naschet tvoej podruzhki. A sejchas ya ne uveren.
   Iven pochuvstvoval priliv krovi, adrenalina i vozduha v  legkie.  Obychno
eto  oznachalo  nepriyatnosti  dlya  kogo-libo.  Skafandr  skryl  eto.   Iven
popytalsya sohranit' lico spokojnym, tak chto Dzhoss nichego ne zametil,  lish'
kakuyu-to  neuverennost'  v  golose.  Iven,  pytayas'  kazat'sya   spokojnym,
sprosil:
   - Zachem?
   - Nu ladno, oficer Glindouer! - na etot raz Dzhoss  special'no  proiznes
familiyu pravil'no. - Nas tol'ko chto atakoval korabl'. Komanda kotorogo  ne
smozhet otvetit' na voprosy. CHto delal etot korabl' tam,  gde  byli  my,  i
zachem im takoe oruzhie? Tak kak u  nas  sovsem  malo  podozrevaemyh,  dumayu
nachat' s togo, kto k nam blizhe.
   - Mne eto ne nravitsya, O'Bannion! - skazal Iven. Emu eto  dejstvitel'no
ne nravilos'. Obychno on byl vsegda uveren v svoej pravote, no na  sej  raz
ne byl. Poetomu skryt'  svoyu  neuverennost'  on  pytalsya  za  oficial'nymi
imenami i pokaznym nedovol'stvom vmesto togo, chtoby soglasit'sya s Dzhossom.
   Kazalos', oni vdvoem eto ponimayut.
   Ponimaya i to, k chemu privedet etot  dialog,  oba  zamolchali.  Vnezapnoe
molchanie bylo eshche glupee, chem vezhlivoe  povyshenie  tonov.  Oni  posmotreli
drug na druga, ne znaya, kak ih sleduyushchie slova budut vosprinyaty.
   - O'kej, - skazal Iven. - Kstati, nash korabl' hot' kak-to postradal?
   Dzhoss pokachal golovoj:
   - Net. No diagnosticheskaya sistema ne mozhet opredelit' te nedostatki, za
kotorye ya volnuyus'. Ty znaesh' temperaturu togo lucha?
   - Dostatochnaya, chtoby obzhech' nam zadnicy.
   Dzhoss fyrknul.
   - Okolo pyatisot  tysyach  gradusov  Cel'siya,  ili  okolo  etogo.  Pravda,
sensory na korpuse ne prednaznacheny dlya takih izmerenij,  i  ocenka  mozhet
byt' zanizhena.
   - Zanizhena! - vydohnul Iven. - |to  goryachej,  chem  vnutrennosti  mnogih
zvezd.
   - Vseh zvezd, - dobavil Dzhoss. -  Malejshij  kontakt  rasplavil  by  nam
korpus. Vakuum, konechno, otlichnyj izolyator, no nikogda ne  pozvolyaj  takoj
shtuke kasat'sya tebya.
   Iven pokachal golovoj:
   - Ogo!
   - Kosmicheskie Sily polyubili by takie veshchi.
   - Ne uveren, chto pravitel'stvo pozvolilo by im. |to podbrosilo im idej,
- myagko skazal Iven.
   - U kogo-to uzhe est' idei. Iven, kto eti lyudi?
   Iven otricatel'no pokachal golovoj:
   - Delo yavno ne v narkotikah, - nachal Dzhoss. - Vryad li zdes'  kto-nibud'
stanet vkladyvat' v eto den'gi. Kto eshche mozhet pozvolit' sebe kupit'  takoe
oruzhie zdes'? I skol'ko eshche korablej s takim oruzhiem mozhet  byt'  na  etoj
stancii?
   Iven vzglyanul na Dzhossa.
   - Mozhno vyyasnit' v policii,  kakie  krupnye  kompanii  prodavali  takoe
oruzhie i komu za poslednee vremya?
   Dzhoss vzdohnul:
   - Vryad li my poluchim eti svedeniya. Bol'shinstvo  kompanij  nahodyatsya  na
Zemle, vne nashej yurisdikcii.
   - No u nih est' filialy, - skazal Iven, ego glaza blesteli. - Na  Lune.
Mozhet u nih svedeniya takogo plana vneseny v  komp'yutery.  Dzhoss,  nado  zhe
nachinat' kak-to, a ne tol'ko zadavat' voprosy... - on nahmurilsya. - K tomu
zhe eto vryad li pomozhet.
   Dzhoss tozhe nahmurilsya, zatem ego lico posvetlelo.
   - YA dal Lukrecii zadanie. Pust' ona tozhe porabotaet, a ne  tol'ko  shlet
nam zhaloby naschet zatrat.
   Iven vdrug vspomnil, chto ne smotrel na svoj ekran uzhe paru dnej. On byl
v shoke. "Neuzheli Dzhoss prav? - podumal on. - Ona vliyaet na moyu rabotu? No,
o Bozhe, kak ya mogu rabotat' bez nee?"
   - I vot eshche chto, - prodolzhal Dzhoss. - Esli  u  proizvoditelej  na  Lune
est' dannye, kotorye nam nuzhny, to navernyaka eti  sertifikaty  poddel'nye.
To est' my ne uznaem, komu imenno eti lazery  byli  prodany  i  kuda  byli
otpravleny. Oni unichtozhili vse sledy.
   - No eto bylo hotya by nachalom.  My  uzhe  znaem,  chto  zdes'  proishodit
chto-to, vo chto vovlecheny bol'shie den'gi. No zachem im takoe oruzhie?
   Dzhoss nazhal na neskol'ko knopok, na ekrane poyavilas' tochka sveta - mayak
Uillansa.
   - Da, nam nado potoropit'sya. Oni uzhe znayut, chto  my  zdes'  i  vplotnuyu
podoshli k nim. Kto-to postaraetsya skryt' vse.
   - Ili spryatat' nas. Metra na tri.
   Dzhoss kivnul.
   - I chem bystrej popytayutsya, tem luchshe, - on nazhal na klavishu  svyazi.  -
Uillans,  eto  sudno  Kosmicheskoj  policii  "Nosatyj".   Vozdushnyj   zamok
svoboden?
   - Svoboden, mister policejskij, dorogusha, - skazala  Sesil.  -  Zaletaj
zhe.
   - Sesil, ty kogda-nibud' spish'? - sprosil Dzhoss.
   - Zavisit ot togo, kto pozovet.
   - Pozzhe, Sesil, u nas sejchas dela. Dzhordzh vernulsya?
   - Da, prichem on ochen' toropilsya.
   - Predstavlyayu sebe, - Dzhoss popytalsya govorit' estestvenno. Iven,  vidya
ego lico, ne byl uveren, chto kogda tot uvidit Dzhordzha, to budet  takim  zhe
spokojnym. - Ladno, peredaj, pozhalujsta, Noelu, chto my budem u nego  cherez
desyat' minut.
   - Horosho. Konec svyazi.


   Oni nashli Noela u sebya. On byl ochen' vzvolnovan. Ivena eto  ustraivalo,
tak kak on i sam byl vzvolnovan.
   - S vami vse v poryadke? - sprosil Noel, prekrashchaya perekladyvat'  bumagi
i vstavaya im navstrechu. - Tol'ko chto zdes' byl Dzhordzh, on ochen' perepugan.
   - Ne somnevayus', - skazal Dzhoss. - Kto-to  s  yadernym  lazerom  pytalsya
obzhech' ego i nas tozhe.
   - CHto?!
   Dzhoss rasskazal emu vse. Noel dazhe ne zametil, kak  opustilsya  na  kuchu
bumag u sebya na stole.
   - O Bozhe, Dzhoss, ved' ego korabl' ne vooruzhen!
   - YA nadeyus' na eto. Ty znaesh',  Noel,  kto-to  na  stancii  informiruet
lyudej, kotorye yavlyayutsya prichinami ischeznovenij.
   - CHto?!
   - YA  sobral  signaly  korablej,  kotorye  ob座avleny  ischeznuvshimi.  Oni
zaneseny u vas v  komp'yuter.  Tak  vot,  korabl',  kotoryj  nas  atakoval,
ob座avlen propavshim okolo polutora mesyacev nazad, i ego net na svalke.  Tak
chto vycherkni ego, Noel. YA  tozhe  vycherknu  iz  svoego  spiska  korabli,  o
kotoryh nechego  bespokoit'sya.  Potomu  chto  skoro  oni  poyavyatsya  i  budut
presledovat' nas.
   Noel kivnul.
   - Sejchas zhe etim zajmus'.
   - I eshche. Neobhodimo najti, kto  soobshchaet  o  nas  tem,  kotorye  v  nas
strelyayut, i pochemu. I mne nado najti odnogo tipa, -  on  opisal  toshchego  v
shramah cheloveka, kotoryj kovyryalsya v ih korable.  -  |tot  paren'  pytalsya
ubit' menya na svalke. U nego okolo pyati  druzej,  kotorye  i  pomogli  emu
skryt'sya segodnya. Sabotazh byl splanirovan i horosho organizovan. Oni hoteli
nas ubit', tem samym  reshit'  vse  svoi  problemy.  A  mne  nravitsya  byt'
problemoj. - Dzhoss uhmyl'nulsya, i Iven podumal, chto ego naparnik  ne  odna
problema. - V lyubom sluchae, etogo parnya nado pojmat' i  arestovat'.  Pusti
sluh, chto za ego poimku polagaetsya nagrada v pyat' tysyach kreditov,  kotoraya
budet vyplachena nemedlenno. - Dzhoss ulybnulsya, vidya kak Iven pomorshchilsya ot
mysli o Lukrecii.
   Noel vytarashchil glaza.
   - Pyat' tysyach?
   - YA dumayu, eto vyzovet kakie-nibud' dejstviya, - skazal Iven.  -  A  eto
to, chto nam nuzhno.
   - Pravil'no! - dobavil Dzhoss. - I tysyacha  kreditov  za  to,  chtoby  ego
dostavili syuda do 18:00 segodnya. Nas, mozhet, zdes' i ne budet v eto vremya,
no my pridem kak tol'ko smozhem. Ty poza s nim porabotaj. Ob座asni, chto my s
nim sami razberemsya. - Iven odobritel'no posmotrel na nego. Dzhoss  imel  v
vidu, chto oni  budut  yavlyat'sya  sud'yami,  prisyazhnymi  i  sami  privedut  v
ispolnenie prigovor. |to proishodilo ne chasto, vo  izbezhanie  besporyadkov.
Nikakoj drugoj sud ne mog osparivat' pravil'nost' dejstvij policii.
   - Posmotrim, chto zhe eshche... - on podumal minutu. - Poka  vse.  Hotya  eshche
vopros, Noel. Pochemu vse kary pokrasheny v rozovyj?
   Noel posmotrel na Dzhossa i zasmeyalsya.
   - |to tradiciya. Uillans -  eto  shvejcarskoe  nazvanie.  Sem'ya,  kotoraya
osnovala stanciyu, byla iz Bejzel-Siti. A v  Bejzel-Siti  byli  velosipedy,
kotorymi mog pol'zovat'sya kto ugodno; brat' ih pryamo na ulice i ostavlyat',
gde hochesh'. Oni vse byli  rozovymi.  Kogda  syuda  priehali  Uillansy,  oni
sdelali to zhe samoe s karami, vot i vse.
   Dzhoss pokachal golovoj:
   - Ponyatno, Iven?
   - Nam pora idti, - skazal Iven Noelu. - Esli uvidish' Mell Fontenej,  ne
mog by ty peredat', chto my ee ishchem.
   - Konechno! - otvetil Noel.


   Iven pokazyval dorogu, k etomu vremeni on uzhe razbiralsya  v  zaputannyh
koridorah, kotorye veli v staruyu chast' stancii,  gde  potolki  stanovilis'
nizhe, prohody - uzhe. Vozduh stanovilsya holodnej, oni opuskalis' vse  nizhe.
Staryj gorod byl vsego lish' okolo kilometra v diametre, no  tonnelej  bylo
mnogo, oni izvivalis' i im, kazalos', net konca.
   - Tuda, - skazal Iven. - Za uglom.
   Dzhoss kivnul, ego lico bylo nepodvizhnym.  Oni  podoshli  k  dveri  Mell.
Dver' byla staroj, s ruchkoj i metallicheskim  zamkom.  Iven  uzhe  sobiralsya
postuchat', no bez nadobnosti: dver' byla otkryta.
   - Mell? - pozval Iven i zaglyanul vnutr'.
   - Gde ona? - zakrichal kto-to iznutri, vyskochil iz dveri i udaril  pryamo
v grud' Ivena. Iven tochno by upal, ne bud' on v  svoem  skafandre.  |ffekt
byl takoj, chto kto-to naskochil na kirpichnuyu  stenu.  |to  byl  Dzhordzh.  On
otskochil, pokachalsya neskol'ko sekund i snova brosilsya na  Ivena.  Na  etot
raz Iven pojmal ego tak akkuratno, kak mog. Dzhordzh popytalsya vyrvat'sya, no
eto bylo bespolezno.
   - CHert! - zaoral Dzhordzh. - |to vy vinovaty! Gde ona?
   Iven ne sil'no potryas Dzhordzha. Postavil ego  na  zemlyu.  Neudobno  bylo
derzhat' takogo zdorovogo i zlogo muzhchinu bespomoshchnym, kak rebenka.
   - Uspokojsya, Dzhordzh. My tozhe ne znaem, gde ona. My sami  ee  ishchem.  CHto
zdes' sluchilos'?
   Dzhordzh s nenavist'yu vzglyanul na Ivena, pokazal v storonu na  komnaty  i
otvernulsya. Iven voshel i oglyadelsya.
   - O Bozhe, - proiznes on i gluboko vzdohnul. Eshche vchera zdes' vse bylo  v
poryadke. Takie komnaty mozhno bylo tol'ko pozhelat'. Mebel' i vsya obstanovka
byli elegantnymi  i  prostymi,  s  preobladaniem  belogo  cveta.  Antichnaya
datskaya mebel' oboshlas' Mell dovol'no dorogo, i ochen' podhodila k kamennym
stenam. Sejchas  vsya  mebel'  v  zale  byla  perevernuta,  polomana,  shkafy
otkryty, ih soderzhimoe: knigi, tarelki, odezhda - vse valyalos' na polu.  To
zhe samoe bylo i v spal'ne. Kak spokojno" vse  vyglyadelo  zdes'  vchera  pri
myagkom tusklom  svete  svechi.  Sejchas  kremovye,  oranzhevye  i  korichnevye
tkanevye oboi byli oborvany, pokryvala s krovatej sorvany.
   - Priznakov vzloma net, - zametil Dzhoss, pytayas' uspokoit' Ivena. - Ona
sama vpustila ih, kto by tam ni byl.
   Iven i Dzhordzh pereglyanulis'.
   - Vy dvoe, prekratite sejchas zhe, - strogo skazal Dzhoss. - Ni u kogo  iz
vas ne bylo ni vozmozhnosti, ni vremeni. Iven byl  so  mnoj,  chto  kasaetsya
tebya, Dzhordzh, ya sledil za toboj po radaru, i ty prizemlilsya vsego lish'  za
pyat' minut do nas. Kto by mog eto sdelat'?
   Dzhordzh pokachal golovoj.
   - Nikto! - zakrichal on. - Esli by ona ne vstrechalas' s toboj!
   Iven poblednel.
   - Dazhe esli i tak, to eto nam ne pomozhet, - skazal Dzhoss. - I,  Dzhordzh,
my stolknulis' zdes' s veshchami poser'eznee,  chem  odno  ischeznovenie,  hotya
oni, konechno, vzaimosvyazany. Raskroem odno, raskroem i  drugie.  A  teper'
poslushaj, - on tryahnul Dzhordzha. - Ty podumaj poka, kto zdes' mozhet tratit'
takie den'gi na oruzhie,  kotorym  tebe  chut'  ne  obozhgli  zadnicu.  Kogda
chto-nibud' pridumaesh', pridi k nam i rasskazhi. My  poka  budem  zdes'.  No
radi Boga, ne svyazyvajsya s nami po otkrytomu kanalu.
   Dzhoss poshel v spal'nyu i posmotrel vokrug.
   - Vse polomano, - skazal on, pokachivaya golovoj. - Zdes' ne strelyali,  i
krovi ya ne vizhu.
   Iven nastroil special'nyj pribor v  stene,  chtoby  provesti  himicheskij
analiz i vyyavit' infrakrasnye sledy, no nichego ne obnaruzhil.
   - Byla bor'ba,  -  skazal  on.  -  Ih  bylo  neskol'ko,  inache  oni  ne
spravilis' by s Mell.
   Dzhoss kivnul:
   - Mozhet byt', eto moi utrennie  druz'ya...  CHert,  ya  hochu,  chtoby  togo
cheloveka nashli. - On eshche raz proshel po komnate. - Kto-to, kogo ona  znala,
- dobavil on myagko. - Hotya ona navernyaka znala vseh zdes'.
   Dzhordzh kivnul:
   - Da, pochti vseh.
   - Otlichno! - skazal Iven. - Znachit nam nado oprosit' vseh na stancii.
   - No u nas est' koe-kakie zacepki, - skazal Dzhoss. Dzhordzh posmotrel  na
nego bezuchastno. - I ven, poshli k "Nosatomu", nam nuzhno koe-chto  vyyasnit'.
A ty, Dzhordzh, poka nikuda ne uhodi.
   Dzhoss napravilsya k vyhodu, Iven za nim, s sochuvstviem glyadya na Dzhordzha,
no tot oskalilsya i otvernulsya.
   Iven chuvstvoval zlost' i strah, no pytalsya ne pokazyvat' etogo. On  byl
na rabote.


   - Dva s polovinoj chasa, chert poberi, - vyrugalsya Dzhoss, snova  sidya  za
komp'yuterom. - Kto  znaet,  skol'ko  eshche  im  ponadobitsya  vremeni,  chtoby
poluchit' informaciyu s voennyh firm. Esli oni voobshche ee poluchat.  Mozhet  so
mnoj ne vse v poryadke?
   - Poluchi informaciyu lyubym  sposobom  i  ne  volnujsya,  s  toboj  vse  v
poryadke. My gotovy?
   - Gotovy, - skazal Dzhoss i vzdohnul. - Ty uveren, chto tebe zdes' bol'she
nichego ne nado? A to my nadolgo.
   - Uveren, - otvetil Iven spokojno.
   - Uillans, eto "Nosatyj".
   - Slushayu tebya, mister policejskij, dorogusha.
   - My vyletaem, vernemsya ne  skoro.  Nezaplanirovannyj  vylet.  Esli  my
komu-nibud' ponadobimsya, skazhi, chto my budem pozzhe.
   - Horosho. Udachnoj vam ohoty.
   - Slyshal by tebya Bog, Sesil, Konec svyazi. - Dzhoss otklyuchil kanal svyazi.
- Ona tochno nikogda ne spit, - dobavil on, podnimaya korabl' i nabiraya  kod
dlya otkrytiya dverej vozdushnogo zamka. - Libo u nee est'...
   Iven sidel ryadom i smotrel v okno.
   - V lyubom sluchae, - skazal Dzhoss, - nikto ne znaet, kuda my letim, hotya
sam Dzhordzh im skazal. No oni mogut  dogadyvat'sya,  ili  kto-nibud'  drugoj
skazal. Poetomu my sdelaem krug, pobudem tam den'-drugoj i posmotrim,  kto
poyavitsya.
   - Esli voobshche kto-nibud' poyavitsya, - skazal Iven.
   - Kto-to uzh tochno poyavitsya. Slishkom mnogoe postavleno na kartu. My  tam
uzhe byli i videli to, chto nam ne sledovalo. Poetomu  kto-to  drugoj  budet
tam, chtoby prosledit', chtoby eto ne povtorilos'. Nikto ne  znaet,  chto  my
delali na Uillanse segodnya i poetomu dolzhno chto-to proizojti, chto-to bolee
vazhnoe, chem obychno. YA rasschityvayu  na  eto.  Tak  chto  my  otpravlyaemsya...
spokojno... i zhdem.


   Oni stali zhdat'.
   V polovine vtorogo dnya Dzhoss ponyal, chto ozhidanie svodit Ivena s uma. No
nablyudenie provodilos' komp'yuterom i im ne nuzhno bylo sledit' za radarom i
skanerom, tak kak komp'yuter videl  vse  gorazdo  luchshe.  Oni  ostanovilis'
nedaleko ot togo mesta, gde byl peredatchik, zatemnili stekla  i  otklyuchili
radio, chtoby prinimat' signaly tol'ko po odnomu kanalu.
   Dzhoss posmatrival inogda na monitory, no nichego poka ne bylo. Ostal'noe
vremya on gotovil edu, smotrel starye videofil'my i  razgadyval  krossvordy
na  svoem  personal'nom  komp'yutere.  Inogda  on  zasypal.  Iven  staralsya
sosredotochit'sya na chtenii, no eto emu ne udavalos'; on postoyanno  hodil  v
svoyu kayutu chistit' skafandr. Dzhoss podozreval chto-to simvolichnoe. No  chto?
On ne byl uveren. Kogda Iven nachal chistit' ego v chetvertyj ili pyatyj  raz,
Dzhoss pozhal plechami i zanyalsya otchetom Noela o radarnyh znakah korablej  so
svalki, kotoryj peredan byl ne pryamo im (iz-za opasnosti,  chto  kto-to  na
stancii obnaruzhit ih mestonahozhdenie), a snachala na  Lunu,  zatem  uzhe  na
komp'yuter "Nosatogo".  Oni  ne  obnaruzhili  nichego;  tam  ne  bylo  drugih
propavshih korablej, no Dzhoss zanosil ih znaki ya svoj komp'yuter, na sluchaj,
esli  kto-to  prodal  ih  chasti  tomu,  kto  byl  zainteresovan  v  chastyah
bolee-menee horoshego kachestva, i potom postavil na nih lazery.
   Postupali i  drugie  svedeniya,  i  oni  otvlekali  Ivena,  hotya  tol'ko
vremenno.
   "NASCHET VASHIH RASHODOV: vy oba klyalis', polozha ruku na serdce, chto  eto
ne budet dorogostoyashchim zadaniem s ogromnymi podkupami  i  pozhertvovaniyami.
Molites', chtoby vash  otchet  (chto  po  vam  strelyali),  proizvel  takoe  zhe
vpechatlenie na komissara, kak i na menya. I premiya, kotoruyu vy naznachili za
poimku... U menya budut nepriyatnosti pri ob座asnenii vsego etogo  v  verhah.
|to vovse ne igra. Menya takzhe  bespokoyat  vashi  scheta  iz  barov.  Inogda,
konechno, neobhodimo "podmazat'" mestnyh kakim-to obrazom. No ne  tak,  kak
eto delaete vy. Komissar mozhet  podumat',  chto  eto  umnaya  ulovka,  chtoby
skryt' to, chto vy prosto neprosto kabinetnye alkogoliki".
   Dzhoss fyrknul.
   - U nas net kabineta, - skazal on i otbrosil svoj elektronnyj  bloknot.
- CHto eshche hochet miss Deshevka skazat'?
   Iven stranno vzglyanul na nego i skazal:
   -  Nichego  osobennogo,   tol'ko   to,   chto   informaciya   ot   voennyh
proizvoditelej budet poluchena ne skoro i tak dalee, i tak dalee.
   Dzhoss vzdohnul:
   - Obychnoe delo. Kakoj smysl v tom, chto ty policejskij i ne mozhesh'...  -
on oborvalsya.
   - Nevazhno. YA do sih por ne pojmu, v chem ih  problema.  Pyat'  tysyach  mne
kazalis' takim prekrasnym, kruglym chislom.
   Na paneli chto-to zapishchalo. |to sluchalos' raz po dvadcat' ili tridcat' v
den'. |to vsegda byli otdalennye radarnye signaly, ne  predstavlyavshie  dlya
nih nikakogo interesa. No nadezhda ostavalas'. Dzhoss podoshel  vzglyanut'  na
ekran.
   - Hm, - promychal on.
   - Ne nachinaj, - skazal Iven. - V chem delo?
   - Trudno skazat'. CHto-to dvizhetsya v nashem napravlenii.
   - Tebe nuzhen "hi-signal"? - sprosil Iven, podhodya, chtoby  vzglyanut'  na
galograficheskij ekran displeya.  On  malo  ponimal  v  svetyashchejsya  otmetke,
kotoraya  byla  bledno-oranzhevogo  cveta,  byla  vyshe  mestnogo   Poyasa   i
nahodilas' v neskol'kih sotnyah kilometrov ot nih, sudya  po  osyam  X-Y-Z  v
centre gologrammy.
   - Net, - skazal Dzhoss.  -  Napravlyayutsya  v  drugom  napravlenii,  -  on
vzdohnul, plyuhnulsya  opyat'  v  svoe  kreslo  za  pul'tom  i  potyanulsya  za
elektronnym bloknotom.
   Iven sel ryadom i ustavilsya v okno.
   - Interesno, gde ona? - sprosil on.
   Dzhoss pokachal golovoj:
   - Mne by tozhe hotelos' uznat', druzhishche. Ne pohozhe  na  nee,  chtoby  ona
ischezla tak vnezapno, - on  vzdohnul  i  polozhil  svoj  bloknot.  -  Esli,
konechno, eto vse ne podstavka, i ona ne rabotaet na nih. Oni spryatali ee i
sdelali vne podozreniya.
   Iven nahmurilsya. Dzhoss sderzhal ulybku.
   - Pochemu ty vsegda dumaesh' o lyudyah hudshee? - sprosil Iven.
   - Potomu chto, esli ya okazyvayus' ne prav, ya byvayu priyatno udivlen.
   Radar zapishchat snova.
   - CHert! - vyrugalsya Dzhoss, otbrasyvaya  svoj  bloknot,  i  vstal,  chtoby
posmotret' na ekran. - Dumayu,  mne  nado  ego  perenastroit'.  On  slishkom
chuvstvitelen.
   Iven podnyal bloknot Dzhossa.
   - Slovo iz pyati bukv, oboznachayushchee skuku, - skazal on zadumchivo.
   - YA dumayu, ty mozhesh' mne ego nazvat', - skazal Dzhoss. - Hm.
   Iven zamahnulsya na nego elektronnym bloknotom.
   - O net. Dejstvitel'no, "hm"! Interesno...
   - CHto?
   - Ty videl tot poslednij korabl'.  My  videli  ego  segodnya  utrom,  on
opisyval bol'shoj krug. Vzglyani na nego sejchas.
   Iven vzglyanul na gologrammu. Dzhoss vyvel na nej staryj  i  novyj  kursy
korablya.
   - Nu kak? - sprosil Iven.
   - Da, on povernul v obratnom napravlenii,  napravlyayas'  syuda.  -  Dzhoss
pokazal na krasnuyu tochku, kotoraya oboznachala ih, potom na liniyu mezhdu nimi
i podozrevaemym korablem. Ona ukazy - vala kak raz to napravlenie,  otkuda
poyavilsya korabl' s yadernymi lazerami.
   - Poletim k nemu? - sprosil Iven.
   - Net, ostanemsya zdes'. Pust' on proletit mimo nas legko i svobodno. Nu
chto, pridumal?
   - CHto?
   - YA imeyu v vidu slovo iz pyati bukv, oboznachayushchee  skuku.  Kuda  ischezlo
klassicheskoe obrazovanie.
   - Otec vsegda govoril, chto razgadyvanie krossvordov -  razvlechenie  dlya
nedalekih lyudej.
   - On ne chital "Tajms", ne  tak  li,  |nnui?  Vpishi  tuda.  Togda  mozhno
otgadat' 54 po vertikali.
   Oni  sideli,  bloknot  byl  mezhdu  nimi,  oni  inogda  posmatrivali  na
gologrammu.
   Tochka, za kotoroj oni sledili, priblizhalas' vse blizhe i  blizhe  k  nim.
Ona byla uzhe ne bolee desyati kilometrov ot nih. Ona zamedlila  dvizhenie  i
povernula k Solncu, otklonyayas' ot linii.
   - CHert voz'mi,  -  skazal  Iven.  On  opyat'  smotrel  na  cifru  23  po
gorizontali.
   V techenie neskol'kih sekund Dzhoss pytalsya uspokoit'sya i najti slovo  iz
vos'mi bukv, oboznachayushchee ataku, gde tret'ya i chetvertaya bukvy byli  "K"  i
"L".
   Radar zapishchal snova.
   - YA tayu i znal, - vydohnul Dzhoss.
   - |skalada, - skazal Iven.
   - YA tak i znal, ya tak i znal. - Dzhoss  podskochil  k  gologramme.  -  Ty
posmotri na nego!
   Korabl' opyat'  izmenil  kurs.  On  opyat'  vernulsya  na  liniyu,  kotoraya
interesovala ih.
   - Vot on! - Dzhoss edva ne tanceval ot vostorga. - Oni dumayut,  chto  nas
zdes' net.  Oni  vyzhidayut  vremya:  posleduem  li  my  za  nimi!  A  my  ne
posledovali. I teper' oni napravlyayutsya...
   - K chemu? - sprosil Iven.
   Dzhoss pokachal golovoj:
   - Ty ponyal, naparnik? K mestu, gde oni hranyat oruzhie,  chtoby  nikto  iz
lyubopytnyh ne znal, i kuda oni privozyat razbitye imi korabli.
   Iven pokachal golovoj:
   - Asteroid v storone ot prolozhennogo marshruta?
   - Veroyatno. YA by sdelal imenno tak. No kto by eto mog byt'? Kto?
   - Poleteli za nimi?
   - Ne sejchas, eshche rano.
   Oni prozhdali eshche tri chasa. Vremya ot vremeni  korabl',  za  kotorym  oni
sledili, otklonyalsya ot linii i vozvrashchalsya na nee snova. Dzhoss  sledil  za
nim, potiraya ruki. On snova stal dumat' nad slovom na 36  po  gorizontali,
kotoroe oznachalo ital'yanskoe blyudo iz kazeina s  bukvoj  "O"  v  seredine.
Iven opyat' pochistil svoj skafandr, no Dzhoss ne stal podtrunivat'  nad  nim
na sej raz.
   Nakonec oni dvinulis' za korablem, poka on sovsem ne ischez iz vida.


   Oni sledovali za nim poltora dnya na ochen' tihoj skorosti, dvigayas'  tak
medlenno, chtoby ih ne zametili. Oni byli ten'yu dlya presleduemyh, a  ne  on
dlya nih. I tol'ko apparatura,  ustanovlennaya  na  "Nosatom"  po  nastoyaniyu
Dzhossa pered vyletom s Luny, pozvolyala voobshche videt' presleduemyj korabl'.
Snachala Iven dumal, chto Dzhoss prosto  risovalsya,  kogda  staralsya  udivit'
vseh oborudovaniem, pristroennym k komp'yuteru. Teper' on tak ne dumal.
   V polovine vtorogo  dnya  chto-to  sluchilos'  so  sledom,  on  stanovilsya
nechetkim, kak budto drugie fizicheskie ob容kty zashchishchali ego signal.
   - Posmotri na eto, - skazal Dzhoss Ivenu, glyadya na gals-grammu. - CHto ty
dumaesh' ob etom?
   Iven vzglyanul na gologrammu.
   - My nahodimsya nad Poyasom. No i zdes' mogut byt' negodyai.
   - Konechno, - skazal Dzhoss. - Otklyuchaem radio i podletaem.
   Iven kivnul:
   - Esli by tol'ko Lukreciya dostala etu chertovu informaciyu ob oruzhii.
   - Da. No sejchas nas volnuet  drugoe.  Zdes'  net  poselenij.  My  tochno
obnaruzhim kakuyu-to tajnuyu  operaciyu.  Dumayu,  stoit  vzglyanut'  poblizhe  i
razobrat'sya, chto proishodit, pered tem kak dokladyvat'.
   Dzhoss vzglyanul na Ivena v ozhidanii.
   Iven kivnul:
   - YA soglasen.
   - Tak my i sdelaem.
   Na eto u nih ushel eshche odin den'. Oni dvigalis'  v  temnote.  Iven  rezhe
chistil svoj skafandr i otgadal to slovo na 36 po gorizontali "gorgonzola".
Dzhoss vozilsya s  apparaturoj  i  rugalsya  pro  sebya.  Emu  ochen'  hotelos'
vklyuchit' ionnye uskoriteli i pomchat'sya po linii za presleduemym  korablem,
no eto byl neplohoj sposob unichtozhit' i sebya. Pri priblizhenii on polnost'yu
polagalsya na komp'yuter. On ponimal, chto im ne  stoit  dvigat'sya  pryamo  za
korablem. On lezhal i pytalsya ponyat' chto-nibud' v knige Ivena  "Gordost'  i
predrassudki"...
   K vecheru oni  obnaruzhili  asteroid  i  priblizilis'  k  korablyu.  Dzhoss
podgotovil spisok radarnyh znakov. Kogda oni obletali otdalennyj  korabl',
rezko umen'shaya skorost', komp'yuter ulovil ryad znakov, kotorye oni  uznali.
Dzhoss otorvalsya ot ekrana i iskosa posmotrel na Ivena.
   - Uznaesh', kto eto?
   - Kto?
   - |to eshche odin korabl', izgotovlennyj  iz  chastej  propavshih  korablej.
Strannaya moshchnost', naskol'ko ya vizhu. Ne ahti kakoj dvigatel',  no  otlichno
vooruzhen. Kak ego priyatel' vchera.
   - Ego poslali uznat', chto sluchilos' s tem drugim korablem.
   Dzhoss kivnul zadumchivo:
   - Pohozhe na to. I chtoby ubit' togo, kto unichtozhil ego priyatelya.  No  on
ne nashel, chto iskal, ya imeyu v vidu nas. I teper' otpravlyaetsya domoj. I eto
- dom!
   On pokazal na bol'shoe, neyasnoe pyatno na  gologramme.  Postepenno  stali
poyavlyat'sya i drugie sledy korablej  v  etom  rajone.  Nekotorye  dvigalis'
dovol'no bystro. Na golografe dvigalis' krasnye i golubye tochki.
   - |to baza, - skazal Dzhoss.
   - I dovol'no bol'shaya, dlya bol'shih korablej,  -  proiznes  Iven,  smotrya
dannye o razmerah i massah korablej, kotorye stanovilis' vidimymi.
   - Da, no malen'kih  bol'she.  U  nekotoryh  dovol'no  moshchnye  dvigateli.
Posmotri von na tot.  CHto  za  dvigatel'  oni  zasunuli  v  etu  malen'kuyu
rakushku? I eshche, - dobavil Dzhoss:  -  CHto  v  nej  za  oruzhie?  Navodit  na
razmyshleniya...
   - Bessporno, - skazal Iven ugryumo.
   Dzhoss kivnul:
   - Budet interesno. Nu chto, priblizimsya?
   - Dumayu, eto luchshee, chto my mozhem sdelat'.
   Vpervye za eto dolgoe vremya Dzhoss sam sel za pul't upravleniya korablya i
stal upravlyat' im, perenimaya upravlenie u komp'yutera.
   - Teper' my podkradyvaemsya.
   Oni eshche shest' chasov medlenno podbiralis' vse  blizhe  i  blizhe  k  baze.
Kogda u lyudej byli den'gi, oni tratili ih na oruzhie. Kakie radary  byli  u
nih, skazat' bylo trudno. No eshche ne byla izobretena takaya sistema radarov,
kotoraya  mogla  byla  zasech'  korabl',  kotoryj  pochti  ne  dvigalsya.  Oni
dvigalis' pochti shagom, priblizhayas' vse blizhe i blizhe, hotya eto  i  svodilo
Dzhossa s uma ot ozhidaniya.
   Na semidesyati kilometrah on polnost'yu ostanovil "Nosatogo", ostavlyaya  v
rabote odin dvigatel', i obratilsya k Ivenu:
   - |to neplohoe mesto dlya rassmotreniya nashih vozmozhnostej.
   Iven kivnul i  sel  ryadom.  Oni  oba  izuchali  gologrammu.  V  seredine
nahodilsya asteroid, dovol'no bol'shoj, razmery ego byli 10 km, 5 km, 5  km.
Na radare bylo vidno, chto v nem byli dyry. |to  govorilo  o  tom,  chto  on
polnost'yu vyrabotan. Na nem nahodilos' mnogo  raznyh  korablej.  Vremenami
kontur asteroida menyalsya, kogda korabl' vyletal  iz  nego.  Vokrug  vsegda
nahodilos' pyat'-shest' korablej.
   - Patruli? - Dzhoss sprosil Ivena. - Oni na rasstoyanii desyati kilometrov
drug ot druga.
   - Vozmozhno. A mozhet byt' eto kakie-to ucheniya?
   Dzhoss kivnul.
   - Nemnogo korablej priletaet sejchas, bol'she uletayut.  Korabli,  kotorye
pobol'she - gruzovye, navernoe?
   Iven zaprokinul golovu, razmyshlyaya:
   - Veroyatno...
   - A nash novyj znakomyj, - skazal Dzhoss, - tol'ko  chto  prizemlilsya.  Ty
videl? Skoree vsego  dlya  tehnicheskogo  osmotra.  Proverit'  oborudovanie,
zapravit'sya, zatem snova vyletet' i razobrat'sya  s  policejskimi,  kotorye
unichtozhili ih korabl'. Lyuboj, kto posmotrit na korabl', ne interesuyas' ego
specificheskimi  radarnymi  dannymi,  podumaet,  chto  eto   vsego   navsego
shahterskij chelnok. Poka on ne vzorvet ih na kusochki.
   Iven posmotrel na Dzhossa.
   - Neplohoj  sposob  pryatat'  nebol'shoj  kosmicheskij  flot.  Kto  stanet
prismatrivat'sya  k  staromu  korablyu  s  registraciej  na  Poyasah?  Bednyj
rodstvennik, priletevshij vzglyanut' na ogni bol'shogo goroda.
   - I s takim oruzhiem! - dobavil Dzhoss. - Kak by  mne  hotelos'  vzorvat'
tam vse. No, dumayu, oni prevoshodyat nas chislom.  Kak  ty  dumaesh',  oficer
O'Bannion?
   - Oficer Glindouer, ya dumayu, nam stoit sidet' tiho i izo vseh sil zvat'
na pomoshch'.
   On otpravilsya za svoim elektronnym bloknotom, chtoby  napisat'  poslanie
Lukrecii.





   Proshlo eshche dva s polovinoj chasa. Oni dlilis' beskonechno dolgo.
   - Slovo iz shesti bukv, oznachayushchee diatribu?
   - Rezkaya kritika, - skazal Iven.
   Dzhoss otricatel'no pokachal golovoj, vnimatel'no  glyadya  na  gologrammu.
Iven vzdohnul i otkinulsya na spinku. On ostavalsya v  takoj  poze  dovol'no
dolgo, ne zhelaya razgovarivat' sovsem. Babushka Ivena skazala by  pro  nego,
chto  on  vyglyadel  "obrechenno",  chto  oznachalo:  mrachnyj  i  opasnyj   dlya
bol'shinstva lyudej. No u babushki  Ivena  eto  slovo  podhodilo  dlya  lyubogo
vyrazheniya, kotoroe ej ne nravilos'. Kak pravilo, ona bila lyubogo  s  takim
vyrazheniem lica s takoj siloj,  kotoruyu  ona  schitala  podhodyashchej  dlya  ih
vozrasta i sprashivala: "CHto u tebya na hvoste?"
   Iven ne vozrazhal, esli by ona okazalas' ryadom v etot moment. No byl eshche
odin chelovek, s kem on hotel by byt' eshche bol'she sejchas.
   - Grosh im cena, - skazal on Dzhossu.
   - A?
   - YA skazal, grosh cena tvoim razmyshleniyam.
   Dzhoss potyanulsya, pritvoryayas' razdrazhennym.
   - YA by dal za nih bol'she.
   Iven skorchil grimasu:
   - Nekotorye lyudi mogli by podumat' tak. No te li eto  lyudi,  kto  znayut
tebya?
   - Ot tebya nikakoj  pomoshchi,  -  skazal  Dzhoss.  -  Kakogo  cherta  molchit
Lukreciya? Vot o chem ya dumayu.
   - YA tozhe podumyval ob etom.
   Vocarilos' glubokoe molchanie.
   - Znaesh', - skazal Dzhoss, -  esli  oni  dazhe  i  otpravyat  vse  chertovy
Kosmicheskie Sily  v  podderzhku,  skol'ko  vremeni  ponadobitsya  im,  chtoby
dobrat'sya syuda?
   - V etom-to i problema. I kak oni doberutsya syuda nezamechennymi? I chtoby
ih ne raznesli vdrebezgi?
   Dzhoss kivnul. |togo  vyvoda  trudno  bylo  izbezhat'.  Kosmicheskie  Sily
slavilis' skorost'yu svoih  korablej,  o  kotoryh  bol'shinstvo  policejskih
govorili: "devyat' skorostej v obratnom napravlenii". Takzhe  slavilis'  oni
svoimi ogromnymi razmerami i ustarevshim oruzhiem, kotoroe skudno i medlenno
priobretalos' dlya nih otdelom  snabzheniya;  tam  schitali,  chto  vse,  bolee
usovershenstvovannoe, chem rezinovye dubinki, bylo izlishne slozhnym  i  ploho
funkcioniruyushchim v srazhenii. Pravda zhe byla v tom,  chto  Kosmicheskim  Silam
osobenno nechego bylo delat', tak kak planety ob容dinilis' na  federativnyh
nachalah. Narody zhili mirno, v celom, chto kasalos' samih planet,  to  vojny
mezhdu nimi byli nevozmozhny s ekonomicheskoj tochki zreniya. Kazhdaya iz  planet
imela neobhodimye resursy dlya drugih,  i  lyuboj,  kto  pytalsya  napast'  i
vernut'sya na chuzhuyu territoriyu, v  techenie  mesyaca  poplatilsya  by  za  eto
polnym krahom svoej ekonomiki.  Puteshestvie  po  kosmosu  stoilo  nedeshevo
poka, i grozilo ostavat'sya dorogim eshche mnogie veka. Kosmicheskie  Sily  vse
eshche sushchestvovali potomu, chto  kak  tol'ko  kto-to  predlagal  ih  rospusk,
podnimalsya  spor,  kak  mnogo  let  nazad,   kogda   predlagali   demontazh
SHvejcarskoj armii. Kosmicheskie Sily schitalis' siloj, podderzhivayushchej mir  v
shirokom masshtabe, podobnoj vojskam Ob容dinennyh Nacij. Lyudi  polyubili  ih,
to est' privykli dumat', chto mir zavisel ot Kosmicheskih Sil, a ne  ot  nih
samih.
   No Kosmicheskie Sily byli  pochti  bespolezny,  kogda  delo  dohodilo  do
bystroj mobilizacii ili lyubogo voennogo  vmeshatel'stva,  kotoroe  ne  bylo
svyazano s planetorazrushitel'nymi bombami.
   - Kogda oni poyavyatsya, - skazal mrachno Dzhoss, -  eti  malen'kie  korabli
prosto  unichtozhat  ih.  I  vse.  Ih  zdorovye  korabli  obladayut  toj   zhe
manevrennost'yu, chto i ogromnyj kit v rakovine umyval'nika.
   Iven kivnul, zatem vzglyanul na Dzhossa s vyrazheniem uzhasa, kotoroe roslo
v nem.
   - Ty ne dumaesh'...
   - CHto?
   - Ty ne dumaesh', chto oni tyanut s otvetom, chtoby my otpravilis'  tuda  i
razobralis' vo vsem sami.
   Dzhoss grustno vzglyanul na nego.
   - Odin rejndzher - odin boj.
   - YA inogda tebya ne vynoshu, - skazal Iven.
   - Ne tak sil'no, kak stoilo by, no, k schast'yu, vse eto vremenno.
   Neskol'ko minut oni smotreli drug na druga.
   - V hudshie vremena u menya byvaet paralich konechnostej.  |to  vyshe  nashih
vozmozhnostej, starina. My odni protiv pyati bol'shih korablej.
   Iven pokachal golovoj:
   - Davaj zhdat'.
   Oni neskol'ko sekund vslushivalis' v tishinu.
   - A chto, esli oni voobshche ne otvetyat? - sprosil Dzhoss. - Nu, predpolozhim
v techenie neskol'kih dnej.
   Iven podnyal brovi:
   - K tomu vremeni kto-nibud' obyazatel'no zametit nas.  My  ved'  ne  tak
daleko ot nih.
   - Esli my ne budem dvigat'sya, s nami vse budet v poryadke.
   - No rano ili pozdno oni vse zhe natknutsya  na  nas,  Dzhoss.  Nam  nuzhno
chto-to delat'.
   - Otvratitel'naya mysl', - skazal  Dzhoss  i  demonstrativno  vzyal  snova
knigu "Gordost' i predrassudki", i stal chitat'.
   Iven vernulsya k krossvordu Dzhossa i prinyalsya skladyvat' slovo iz  shesti
bukv.
   - Iven, - pozval Dzhoss, - skazhi mne chto-nibud'?
   Iven snova podnyal brovi.
   - Ty dejstvitel'no dumaesh', chto lyubish' ee?
   U Ivena chelyust' otvisla. On zakryl rot i zadumalsya.
   - Dumayu, chto eto lyubov'. - On  otlozhil  elektronnyj  bloknot  Dzhossa  i
slozhil ruki. - Kazhetsya, chto ona so mnoj, gde by ya ni byl. YA postoyanno hochu
govorit' s nej, dazhe kogda eto vyglyadit glupo. YA  ne  hochu  verit'  nichemu
plohomu o nej, dazhe kogda znayu, chto vozmozhno eto i pravda. YA chuvstvuyu, chto
mne chego-to ne hvataet, - on vzdohnul. - YA ne znayu, kak nazvat' eto.
   Dzhoss posmotrel na nego s sochuvstviem, tak, po krajnej mere, pokazalos'
Ivenu. Esli by kto-to posmotrel na nego tak, on by ne sterpel. No eto  byl
Dzhoss, i Iven smirilsya i dazhe nashel eto slegka zabavnym.
   - I chto ty sobiraesh'sya delat'? - sprosil Dzhoss.  -  Tvoj  obraz  zhizni,
esli eto slovo podhodit k tomu, chto  my  vedem,  ne  sovsem  podojdet  dlya
zhenatogo cheloveka. Esli ty imeesh' v vidu eto. Tebe neobyazatel'no zhenit'sya.
Konechno, est' i zhenatye policejskie...
   - Nikogda ne podumal by, chto ty daesh' sovety, - skazal Iven suho.
   Dzhoss zamahal rukami v znak protesta.
   - Ne bud' idiotom, - skazal on i zamolchal.
   Iven vzglyanul na nego i pokachal golovoj.
   - Dzhoss, - skazal on, - ya ne znayu, chto delat'. Dejstvitel'no ne znayu. -
YA tol'ko hochu znat', gde ona. YA hochu...
   Dzhoss kivnul i snova vzyal knigu.
   - Vse pravil'no, - skazal on  i  pozhalel,  chto  voobshche  zavel  ob  etom
razgovor.
   Razdalsya signal trevogi. Dzhoss podskochil k ekranu radara.  On  nastroil
radar i skanery na priblizhayushchiesya predmety. Hotya oni i byli nad Poyasom, ne
isklyuchena vozmozhnost', chto sluchajnyj meteorit mog stolknut'sya s nimi. Byla
i drugaya neposredstvennaya opasnost': ih mogli najti, prodyryavit'  raketami
ili dazhe chem-nibud' porazrushitel'nej.
   Dzhoss stoyal i smotrel na golograf. On nastroil  apparaturu  tak,  chtoby
samim videt' i pri etom ostavat'sya nezamechennymi dlya radarov drugih.
   - Eshche para korablej vyletayut iz asteroida, - skazal on. - Veroyatno, eshche
odin patrul'.
   - Ne kazhetsya li tebe, chto oni stali poaktivnej? - sprosil Iven.
   Dzhoss pozhal plechami:
   - Trudno skazat'. U nas net tochnyh statisticheskih dannyh.
   - CHto eshche noven'kogo, - sprosil Iven, glyadya na gologrammu. -  |to  chto,
eshche odin?
   - Da, - skazal Dzhoss. - Eshche odna yarkaya tochka otdelilas' ot asteroida  -
eshche korabl'. I eshche odin.
   - Slishkom mnogo srazu! - skazal Iven.
   - A vot i eshche neskol'ko. CHto eto? - sprosil Dzhoss.
   Oni nablyudali za korablyami, odin za odnim podnimayushchihsya s asteroida.
   -  Uzhe  desyat',  -  skazal  Iven.  -  Posmotri  tol'ko.  U  nih   celoe
formirovanie.
   Na   neskol'ko   minut   dvizhenie   priostanovilos'.   Zatem   poyavilsya
odinnadcatyj korabl', zanyal  svoe  mesto  vperedi  pervyh  desyati,  i  vse
medlenno dvinulis' v napravlenii Solnca. Dzhoss i Iven pereglyanulis'.
   - Skol'ko zhe vsego my naschitali? - sprosil Iven.
   - Okolo pyatnadcati, - otvetil Dzhoss. -  Po  krajnej  mere,  pyatnadcat',
kotorye ya vizhu, pyat' iz kotoryh schitayutsya propavshimi.
   On sel za komp'yuter i stal nazhimat' na klavishi.
   -  |to  kak  raz  to,  na  chto  mne  hotelos'  vzglyanut'.  Posmotri  za
gologrammoj vmesto menya.
   - Horosho, - skazal Iven. No izmenenij  poka  ne  bylo.  Korabli  prosto
udalyalis' ot asteroida. - Kuda oni dvinutsya?
   - CHerez minutu skazhu, - otvetil Dzhoss. - Menya sejchas interesuet koe-chto
drugoe. Oni poka eshche vmeste?
   - Da.
   - Horosho.
   Neskol'ko minut oni molchali, poka Dzhoss rabotal s pul'tom.
   - Vot smotri, - skazal on nakonec. - Na displee poyavilis' nomera chernyh
yashchikov, identifikacionnye znaki i nazvaniya korablej.
   - Oni razletayutsya, - skazal Iven.
   - YA tak i dumal. Sledi za nimi. - Dzhoss nazhal eshche na neskol'ko  knopok.
Na gologramme poyavilsya kurs vsej gruppy - dlinnaya liniya, slegka izognutaya.
Dzhoss uvelichil masshtab. Liniya nad Poyasom napravlyalas' vnutr'. - Smotri,  -
skazal Dzhoss. - YA dumal, chto oni tak postupyat. Posmotri na  znaki.  -  Oni
izmenyalis' odin za drugim, bukvy i cifry menyalis' na novye. -  Ukradennye!
Vzglyani na nih!
   Iven vzglyanul na primechanie, kotoroe vyvel Dzhoss vnizu ekrana.
   - Nekotorye iz nih, - skazal on podumav, - ne s Uillansa.
   Dzhoss kivnul:
   - Nekotoryh iz nih net v chisle propavshih. Vidish',  tot  sleva?  "Lark"?
|to korabl', kotoryj proletal mimo nas,  kogda  my  leteli  syuda  vpervye.
Pomnish' teh, kto plyunul v nashu storonu  i  poprosil  ubrat'  "Nosatogo"  s
dorogi. - On pomrachnel. - Mogu posporit', chto piloty mertvy.
   - Ne budu s toboj sporit', - skazal  Iven  tiho,  glyadya,  kak  odin  za
drugim menyalis' nomera. Teper' oni napravlyayutsya vo vnutrennyuyu  sistemu.  -
Sel'skie rodstvenniki vyletayut posmotret' yarkie ogni! I  letyat  oni  ne  k
Marsu: oni leteli by v druguyu storonu. |ta gruppa letit  na  Zemlyu,  -  on
posmotrel na  Dzhossa.  -  CHto  zhe  budet  proishodit'  vozle  Zemli  cherez
neskol'ko dnej?
   Iven ne mog ponyat' vyrazhenie lica Dzhossa.
   - Ty na samom dele ne pomnish'? Mozhet byt' my byli ochen' zanyaty.
   Iven pristal'no posmotrel na Dzhossa.
   - YA chto, obshchestvennyj kalendar'? - sprosil on. Zatem on uspokoilsya. - O
Bozhe, ved' skoro otkrytie Hajlendz L5, ne tak li? Tam budet stol'ko vazhnyh
person,  vse  eti  vlozheniya  i  tak  dalee.  |to  prekrasnaya  mishen'   dlya
terrorista. Trebovat'  vykup...  -  u  nego  perehvatilo  dyhanie.  -  Ili
vzorvat'.
   - Pohozhe na to, - skazal Dzhoss. - Tol'ko Bog znaet pochemu? U  nas  malo
vremeni, chtoby uznat' eto. Oni ne mogut dvigat'sya bystro, inache u  nih  ne
vyderzhat pokrytiya. V luchshem sluchae oni okazhutsya  na  zemnoj  orbite  chasov
cherez tridcat' shest'. Esli b tol'ko dostat' Lukreciyu iz ee nory.
   No Iven dumal o drugom.
   - Poslushaj menya, - skazal on. - V dannyj moment  menya  volnuet  drugoe.
Vsya ih sila tol'ko chto proletela pered nami.
   Dzhoss posmotrel na Ivena s uzhasom.
   - O chem ty dumaesh'? Ne govori  mne.  Ty  smotrish'  slishkom  mnogo  moih
video. V etom vsya problema. Ty dumaesh' o proklyatoj geroicheskoj smerti.
   - Smert' poka ne vhodit v moi plany, a slavu obychno preuvelichivayut,  po
tvoim zhe slovam. Tishe,  Dzhoss.  Vse  ih  korabli  vyleteli!  I  zachem  nam
Kosmicheskie Sily?
   - Vopros soderzhit v sebe otvet, - zametil Dzhoss. -  No  est'  i  drugie
"no", ty glupyj valliec. My ne mozhem byt' absolyutno uvereny v tom, chto  te
parni otpravilis' na Zemlyu. Kurs mozhet izmenit'sya. |ti  rebyata  zanimayutsya
etim uzhe ne odin den'. |to prosto patrul'.
   - |to ne byl patrul', - skazal Iven,  -  i  ty  prekrasno  znaesh'!  |to
boevoj vylet. YA znayu, ty predlozhish' sledovat' za nimi, no eto  bespolezno!
Esli oni zametyat nas  -  chem  dal'she  my  budem  sledovat'  za  nimi,  tem
veroyatnost' byt' zamechennymi vyshe - togda my trupy. Oni razotrut nas,  kak
chesnok v souse dlya spagetti. CHto  zhe  nam  predprinyat'?  Oni  razdelilis',
dumayu, po giperbolicheskim orbitam. Nado chto-to pridumat'.
   - Ty, - nachal Dzhoss, - hochesh' nadet' svoj  skafandr  i  razgromit'  etu
bazu?
   - Konechno, net, - skazal Iven i shiroko ulybnulsya.
   Dzhoss v upor posmotrel na nego.
   - A chto ya budu delat', poka ty igraesh' v soldatiki.
   Iven vzdohnul, ostorozhno podbiraya slova:
   - Nejtralizaciyu!
   Dzhoss pristal'no posmotrel na nego. Iven likoval: po etomu pristal'nomu
vzglyadu on ponyal, chto emu udalos' privlech' vnimanie Dzhossa.
   - YA ne mogu otpravit'sya tuda bez nadezhnogo prikrytiya, - skazal Iven.  -
Tebe tozhe pridetsya razbombit' koe-chto. My ved' mozhem za  minutku  raznesti
vse eto mesto, unichtozhit'  radary,  razrushit'  vozdushnye  zamki,  zavalit'
nahodyashchihsya tam lyudej. Zatem ya razberus' s nimi.
   - Ob etom ne mozhet byt' i rechi, - skazal Dzhoss, no Iven  znal,  chto  on
somnevaetsya. - Dolzhen skazat', chto presledovat' ih bespolezno.
   - Pojdu odenu svoj skafandr, - skazal Iven.
   - Podozhdi hot' minutu, ty, tupoj valliec! - kriknul Dzhoss emu vsled.  -
CHto ty pridumal?
   - CHto?
   - Esli lyudi, kotorye tol'ko chto  vyleteli,  -  skazal  Dzhoss,  proyavlyaya
terpenie cheloveka, kotoryj ob座asnyaet pro radugu slepomu, - uznayut, chto  my
delaem,  oni  vernut'sya  i  unichtozhat  nas,  i  vsemu   konec:   i   tvoej
romanticheskoj zhizni, i moim krossvordam, i velikomu romanu, kotoryj ya  eshche
ne zakonchil.
   - YA prochel pervuyu glavu, on ne tak uzh horosh.
   - CHto?!
   - Da. I ya nashel podslushivayushchego zver'ka, kotoryj  ty  nacepil  na  menya
chetyre dnya nazad.
   Dzhoss byl porazhen.
   - U nas net  shkafa.  Tak  chto  ne  budem  luchshe  ob  etom,  ty,  chertov
irlandskij izvrashchenec, podsmatrivayushchij  v  zamochnye  skvazhiny!  -  rugalsya
Iven.
   Dzhoss ponuril golovu. Ivenu nravilos' videt' eto.
   - Esli ty, umnik, smozhesh' srazu razrushit'  ih  kommunikaciyu,  to  nikto
nichego ne uznaet. Esli ty ne smozhesh' sdelat' eto svoej umnoj tehnikoj,  to
ya mogu eto prosto vzorvat', - dobavil on.
   - Moj kabel', - skazal Dzhoss grustno, no glaza ego radost'yu svetilis'.
   Iven prodolzhal nastupat':
   - Ne ty li mne  govoril  nedavno,  kak  legko  mozhno  porazit'  cel'  s
blizkogo rasstoyaniya? Ty i  tvoj  zhargon,  i  vse  prochee.  Tak  sdelaj  zhe
chto-nibud'! Najdi ih chastotu peredachi  i  iskazi  ee.  Zatem  ya  najdu  ih
peredayushchie antenny i unichtozhu. Ili ty unichtozhish'. Oni ne uspeyut i kriknut'
o pomoshchi, kak tri pyatyh ih sil budut unichtozheny.
   - I ya ostanus' odin protiv pyati korablej?
   - Na-na-na-na-naa, - Iven peredraznil pesnyu Dzhossa.
   Dzhoss posmotrel na nego, uzhe na vosem'  desyatyh  soglasnyj,  ego  glaza
govorili "da", rot - "net".
   - Ty dazhe ne znaesh', kto takoj Bill Kozbi! - skazal on.
   - Mne by ochen' hotelos' uznat'. No esli my ostanemsya  zdes'  dol'she,  i
poyavyatsya rebyata iz ih patrulya, to u menya ne budet  i  shansa.  Reshajsya  zhe,
Dzhoss.
   Dzhoss nahmuril brovi, zatem rezko raspravil ih.
   - Udacha soputstvuet smelym. Ili chto-to vrode etogo. My ne mozhem  zhdat',
poka v shtabe poshevelyat svoimi zadnicami, - skazal Dzhoss. - CHto tam  u  nih
sluchilos'?
   - Esli povezet, my razberemsya zdes' i uznaem, chto tam v shtabe.  A  poka
davaj gotovit'sya. Podumaj.
   - Da, - skazal Dzhoss, glyadya  na  izobrazhenie  asteroida  na  ekrane.  -
Serediny pochti  net.  Vyrabotan,  i  vnutrennyaya  chast'  ispol'zuetsya,  kak
ukrytie.
   - Ukrytie dlya korablej.
   - Naselenie ego neveliko.
   - Soglasen. V osnovnom, chleny ekipazhej i obsluzhivayushchij personal.  Zdes'
i ne mozhet byt' mnogo lyudej, tak kak gotovitsya  voennaya  operaciya.  Vopros
dazhe ne v den'gah. Delo v bezopasnosti i sekretnosti.
   Dzhoss kivnul.
   -  Horosho.  Znachit,  tam  ne  budet  dvenadcati  millionov  vooruzhennyh
shturmovikov. Skol'ko vremeni potrebuetsya tebe, chtoby dobrat'sya do osnovnyh
chastej? Ty hochesh' lishit' ih glavnoj sily  i  radarnoj  ustanovki,  esli  ya
pravil'no ponimayu? YA smogu unichtozhit' antenny, no radar  dolzhen  ostat'sya,
inache podnimut trevogu i nashi druz'ya vernutsya.
   - Poka trudno sudit', ya dumayu, nam nuzhno podletet'  poblizhe,  -  skazal
Iven, - kilometrov na dvadcat'. Proverit' vse nashi radary tvoim detektoram
radiochastoty. Tol'ko potom ya prygnu tuda.
   - Prygnesh'? - sprosil Dzhoss.
   - Konechno, prygnu. Neuzheli ty dumal, chto ya poproshu tebya prizemlit'sya na
asteroid, durak? Ty budesh'  nepodaleku  i  razrushaj,  skol'ko  smozhesh',  i
budesh' prikryvat' menya sverhu. YA zhe sam  prygnu  i  spushchus'.  Tol'ko  tebe
pridetsya opustit'sya ponizhe.
   - Soglasen, - skazal Dzhoss. - Inache ty budesh' opuskat'sya  celuyu  nedelyu
na svoih malen'kih reaktivnyh dvigatelyah.
   - YA delayu okolo soroka kilometrov v chae, kogda ya v horoshem nastroenii.
   - |to vse erunda, - skazal Dzhoss. - Nu, ladno, ya poka podgotovlyu vse  k
razvedke. A tebe luchshe napisat' poslanie  Lukrecii  na  svoem  elektronnom
bloknote, chtoby nikto nichego ne perehvatil. YA ne hochu, chtoby te klouny  so
svoimi lazerami chto-nibud' uslyshali. I my ne nachnem operaciyu  ran'she,  chem
chasa cherez tri. YA hochu, chtoby oni byli ot nas na bezopasnom rasstoyanii.
   - Spravedlivo, - zametil Iven. S etim bylo trudno ne soglasit'sya.
   Dzhossu   ponadobilos'   vremya,   chtoby   nastroit'    apparaturu    dlya
razvedyvatel'nogo poleta, i oni opyat' stali zhdat'. Ivenu bylo ochen' trudno
sidet' i zhdat', hotya i ego skafandr  byl  gotov,  i  on  mog  by  zanyat'sya
krossvordom. No  postoyanno  vspominal  o  Melli...  On  otpravil  poslanie
Lukrecii, opisyvaya, chto oni sobiralis' predprinyat' i priblizitel'no kogda.
On proveryal svoj skafandr snova i snova, udelyaya  osoboe  vnimanie  oruzhiyu.
Ego lazery byli zaryazheny, malen'kie rakety byli v poryadke. |to  ustraivalo
ego. Vsya elektronika byla v polnoj ispravnosti.
   Ostavalos' tol'ko zhdat'.
   Proshlo dva chasa. Ot Lukrecii ne bylo nikakih svedenij.  Dzhoss  vzglyanul
na Ivena i skazal:
   - Vremya!
   Iven poshel odevat' skafandr. Ego slegka peredergivalo,  poka  on  delal
eto. Skafandr byl otlichnyj. No v to zhe vremya, kak i  drugie  bolee  plohie
skafandry, on byl uyazvim. Ego mozhno bylo probit', tak  zhe  kak  i  drugie.
Naskol'ko  on  znal,  skafandr  byl  v  otlichnom  sostoyanii  i  skoro  emu
predstoyalo eto proverit'.
   Dzhoss nazhimal knopki na pul'te upravleniya.
   - Vse pravil'no,  -  skazal  on.  -  Nachinaem  opuskat'sya.  Tebe  luchshe
pristegnut'sya. My poletim ochen' bystro. YA uznal chastotu,  na  kotoroj  oni
peredayut. YA ee zapishu, kogda my obletim asteroid v pervyj  raz,  ostal'noe
sdelayu, kogda budem  obletat'  vo  vtoroj  raz.  CHem  men'she  shansov  byt'
zamechennymi, tem luchshe. Gotov?
   Iven sel v siden'e ryadom s Dzhossom. On uzhe udlinil remni.
   - Poleteli, - skazal on.
   Dzhoss vklyuchil ionnye uskoriteli.
   |to byl sumasshedshij polet, eshche bystrej, chem dazhe kogda oni  ubegali  ot
shahterskogo korablya s lazerami. Dzhoss kak budto ne  znal,  kakuyu  skorost'
mozhet vyderzhat' chelovecheskij zheludok. Iven nachal zhalet',  chto  s容l  utrom
stol'ko spagetti-karbonari, i vyskazalsya po etomu povodu.
   - Ne nado est' pishchu, kotoraya legko vyhodit  nazad,  -  skazal  Dzhoss  i
ulybnulsya.
   Iven  zakatil  glaza,  oni  byli  na  povorote,  na  vysochajshej   tochke
giperboly. On posmotrel na gologrammu, na kotoroj poyavilis'  novye  detali
asteroida. On videl machty na oboih ego koncah,  tochno  takie  zhe,  kak  na
Uillanse, tarelki-antenny i kupola, v kotoryh nahodilis' elektrostancii.
   - |to dlya tebya, ya dumayu, - skazal Dzhoss. - A vot eto  dlya  menya.  -  On
pokazal na tri ogromnye iskusstvennye otverstiya v poverhnosti asteroida. -
Vozdushnye zamki i vhody tam. Esli ya pravil'no  vyschital  rasstoyanie  mezhdu
radarom, to v kazhdom otverstii est' angar. Esli  vzorvat'  dveri,  to  eti
lyudi ne v skorom budushchem pochinyat ih. Esli u nih  voobshche  est'  budushchee.  U
korablej budushchego net, eto uzh tochno, esli u menya vse poluchitsya.  V  to  zhe
vremya, tam dolzhny byt' dveri, zakryvayushchiesya pri  izmenenii  davleniya.  Tak
chto my  mozhem  rasschityvat'  na  to,  chto  ne  vse  pogibnut  ot  vzryvnoj
dekompressii.
   - Horosho, ya tozhe postarayus' vse sdelat' pobystrej.
   - Tebe luchshe potoropit'sya, a to mne budet slozhno podobrat' tebya, esli u
tebya budut nepriyatnosti. Esli ya  zadenu  korablem  asteroid,  Lukreciya  ne
vyplatit nam zhalovan'e.
   - Ona prosto deshevka, - skazal Iven, otpuskaya  ruchki  kresla,  tak  kak
korabl' letel plavnee.
   - I eshche. Poka ty budesh' tam, posmotri, est'  li  tam  komp'yutery.  Esli
est', voz'mi vot eto. - Dzhoss poiskal na pul'te i peredal Ivenu  malen'kuyu
chernuyu kvadratnuyu korobochku so storonami v shest' santimetrov, s  blestyashchej
metallicheskoj plastinkoj na odnoj iz storon. - |to  chto-to  vrode  otmychki
dlya apparatury. YA poluchu dostup k ih komp'yuteram, esli ty prisoedinish'  ee
k provodam. Esli potrebuetsya, prodelaj otverstie. Esli by u menya  byl  moj
kabel'...
   - Tebe nuzhen podlinnee kabel', -  zametil  Iven,  zasovyvaya  korobku  v
karman na rukave skafandra, gde lezhali granaty.
   - |to pravda, no mne vse ravno ego zhalko. On byl takoj  poleznyj.  Esli
ty pravil'no  postavish'  etu  shtuku,  to  ya  poluchu  dostup  k  pamyati  ih
komp'yuterov. Togda my poluchim ob座asnenie,  kuda  nashi  druz'ya  tak  speshno
otpravilis' i zachem. Mozhet tam budet eshche kakaya-nibud'  vazhnaya  informaciya.
Sdelaj eto srazu zhe. Zatem razberis' s lyud'mi i s ostal'nym.
   - Postarayus'.
   - Veryu. Otlichno, - skazal Dzhoss. - Posmotri na gologrammu, ty ne budesh'
zanosit' ee na svoj elektronnyj bloknot?
   - YA uzhe sdelal eto.
   - Horosho. Togda kriknesh', kogda tebya zabrat'. - I derzhis'  podal'she  ot
vhodov i vozdushnyh zamkov, poka ya s nimi ne pokonchil.
   - Ponyatno.
   - Nu chto, Iven. - Dzhoss smushchenno protyanul ruku. Iven  pozhal  ee.  -  Ne
perelomaj nogi, tupoj valliec! - skazal on.
   - Tebe tozhe udachi, - skazal Iven i napravilsya k vyhodu. On  chuvstvoval,
kak Dzhoss idet na vtoroj krug.
   - YA budu strelyat', ne popadis' pod liniyu  ognya!  -  kriknul  Dzhoss  emu
vsled.
   - Menya etomu uchili! - otvetil Iven, zastegivaya shlem.
   - A eshche chemu tebya uchili?
   Iven otvetil tak, chto Dzhoss  chut'  ne  podavilsya  ot  smeha.  Kogda  on
perestal smeyat'sya, to sprosil:
   - Svyaz' v poryadke?
   - V poryadke.
   - Nikogda ne meshaet proverit'. Pyatnadcat' sekund.
   I ven otkryl vnutrennyuyu dver' vozdushnogo zamka, podozhdal,  poka  vyjdet
vozduh, i otkryl naruzhnuyu dver'. Zvezdy mel'knuli v prohode.  Dzhoss  kruto
povorachival.
   - Desyat' sekund nalevo, - skazal Dzhoss. - Tam dlinnyj konec asteroida i
pervaya antenna.
   - Ponyatno.
   - 5 sekund, 4, 3, 2, 1, prygaj!
   Iven vytolknul sebya iz zamka, vklyuchil  dvigateli,  i  vniz,  i  nalevo.
Korabl' besshumno skol'znul za nim. Iven  tol'ko  videl  otblesk  sveta  na
serebristom pokrytii. Iven szhalsya, eshche raz uskoril dvigateli  na  nogah  i
poletel vniz k asteroidu.
   Sprava on videl, kak "Nosatyj" opuskaetsya k pervomu otverstiyu-vhodu, ne
opuskayas' vnutr', a prosto proletaya blizko, kak s nego vyleteli dve  yarkie
polosy pryamo v vozdushnyj zamok. CHerez sekundu  iz  zamka  vyletelo  oblako
golubogo  plameni  i  pyli.  Ogon'  bystro  ischez,  no   pyl'   prodolzhala
podnimat'sya iz togo mesta, kuda upali rakety. Oblako bylo uzhe  razmerom  s
chetvert' kilometra i prodolzhalo rasti. Iven otyskal  glazami  svoyu  pervuyu
cel'-machtu na uzkom konce asteroida. ZHdat' ne bylo smysla. On mog i otsyuda
vystrelit' tochno. On podnyal odnu ruku, napravil  ee  na  osnovanie  machty,
pal'cem nazhal na knopku spuska na ladoni. Raketa vyskochila  iz  ego  ruki,
otdacha nemnogo tolknula ego nazad. Ne dumaya, on na vsyakij sluchaj  vypustil
eshche odnu raketu, vypryamlyaya  padenie  dvigatelyami  na  nogah.  "Nikogda  ne
znaesh', naskol'ko krepkie eti shtuki".
   On nachal schitat' pro sebya. Na schet  pyat'  machta  razletelas'  oskolkami
metalla i kamnya. Vtoraya raketa  popala  v  to  mesto,  gde  stoyala  machta,
prodelav dyru v metra dva i ogoliv tolstyj kabel', kotoryj  teper'  torchal
naruzhu.
   "Otlichno", - podumal Iven i stal prizemlyat'sya. Do poverhnosti asteroida
bylo eshche metrov trista, i on bystro opuskalsya. Prizemlit'sya v  nevesomosti
ne  sostavlyalo  problemy,  -  ne  bol'she,  chem  sprygnut'   so   stupenek.
Policejskih dolgo etomu obuchali. On prizemlilsya, podprygnul: pervyj pryzhok
byl, po krajnej mere, metrov pyat'desyat dlinoj i on  okazalsya  pochti  ryadom
vozle antenny.
   "Razve mozhno vse antenny stavit' ryadom?" -  podumal  Dzhoss  i  napravil
raketu pryamo v seredinu skopleniya.
   "Tak, konechno, proshche, no ved' noch'yu mogut pridti  lyudi  i  sdelat'  vot
tak..."  Tarelki  antenny  podleteli  v  vozduh  i  razletelis'  vo   vseh
napravleniyah. "S etim pokoncheno, teper' dal'she..."  On  zaprygal  bystree,
udivlyayas', chto v nego eshche ni razu ne vystrelili. CHto  oni  tut  delayut?  V
karty igrayut?
   Tut asteroid zatryassya. "A vot i Dzhoss", - podumal Iven i  sekund  cherez
tridcat' uvidel proletavshego nad nim "Nosatogo", na  etot  raz  eshche  nizhe,
metrah v pyatidesyati  ot  poverhnosti,  kotoryj  otpravlyalsya  k  sleduyushchemu
otverstiyu s vozdushnym zamkom. Iven videl, kak vyleteli rakety, kak ogon' i
pyl' podnyalis' iz vhoda. Dzhoss skrylsya za asteroidom.
   "On otlichno letaet", - podumal Iven voshishchenno, napravlyayas'  ko  vtoroj
machte, prygaya po sero-korichnevoj poverhnosti asteroida. On uzhe  podgotovil
eshche odnu raketu. Vnutri stancii rakety emu  byli  ne  nuzhny.  Dlya  sten  i
dverej u nego byli granaty, dlya vsego ostal'nogo - ego luchevoj lazer.
   - Novosti ot Lukrecii, - skazal golos v naushnikah ego shlema.  -  I  oni
tebe ne ponravyatsya. Podrobnosti pozzhe. A poka ya razbombil tretij  vhod,  i
pyat' kurochek kak raz byli v gnezdyshke.
   - Horosho, - otvetil Iven i pustil raketu vo vtoruyu  machtu.  Ona  popala
pryamo v osnovanie,  i  machta  svalilas'.  Iven  podprygnul  k  nej,  chtoby
proverit'. Kabel' okazalsya eshche ne oborvannym. Iven napravil  na  nego  luch
svoego lazera: posypalis' iskry i  kabel'  pererezalsya.  Iven  povernul  k
odnomu iz razbomblennyh vozdushnyh zamkov-vhodov. Samo  otverstie  ostalos'
celym. Iven  prygnul  vniz,  vklyuchaya  svoi  dvigateli.  Dveri  vhoda  byli
massivnymi  polukrugami.  Teper'  oni  byli  razrusheny:   tolstyj   metall
prognulsya vniz. Iven opuskalsya vniz cherez vnutrennie dveri, kotorye  Dzhoss
tozhe vynes, i eshche nizhe, tuda, gde ran'she byl angar.
   Angar  byl  polukruglym  pomeshcheniem,  vydolblennym  v  skale.  Razbitye
korabli valyalis' na polu. Ih szheg Dzhoss. Kak on eto sdelal, Iven ne  znal.
V angare byli dveri v stenah. Iven vybral srednyuyu, otkryl ee i voshel.
   Vnutri vse eshche byl svet, znachit i elektrichestvo.  Dzhoss  eshche  ne  nashel
elektrostanciyu, i eto bylo  dazhe  na  ruku  Ivenu.  Vezde  gudeli  signaly
trevogi. |togo bylo ne izbezhat', ved' Dzhoss probil vse dveri i vzorval vse
korabli v angare. Iven opustil svetoradiacionnyj fil'tr v svoem shleme.  On
iskal komp'yutery, kotorye interesovali Dzhossa.  Sleva  byl  viden  tusklyj
svet.
   Iven i napravilsya v  tom  napravlenii,  podprygivaya  i  oglyadyvayas'  po
storonam. Zdes' bylo vse, chego na Uillanse ne bylo. Stanciya byla chistoj  i
novoj, udivitel'no novoj: etim koridoram ne moglo byt' bol'she goda.
   Tut on uvidel cheloveka s oruzhiem, kotoryj poyavilsya pered  nim.  CHelovek
vystrelil.
   "Puli?" - podumal Iven s udivleniem, i na  nego  posypalsya  grad  pul'.
Obychno  pulyami  ne  pol'zovalis'  v  vozdushnom  prostranstve,  predpochitaya
luchevoe oruzhie. V lyubom sluchae, zashchita skafandra vzyala na sebya  etot  grad
pul'. On slegka pokachnulsya i dvinulsya dal'she. CHelovek posmotrel na nego  s
uzhasom, neozhidanno u  nego  konchilas'  obojma  s  patronami.  On  brosilsya
ubegat', chtoby pomenyat' ee.
   Iven podnyal pravuyu ruku i otkryl  ogon'  iz  vmontirovannogo  pulemeta.
CHelovek upal, sudorozhno dergayas' v luzhe krovi. Iven  proshel  mimo  nego  i
vzglyanul na ukazatel' na stene ugla koridora. On byl  na  yaponskom  yazyke:
"KANXI I KATAKANA".
   "Vot tebe i klassicheskoe obrazovanie", - podumal Iven  grustno.  On  ne
ponimal yaponskogo.  Iven  posmotrel  na  svoj  detektor  radiochastot:  tot
ukazyval nalevo. CHtoby ubedit'sya, on podnyal golovu vverh,  zatem  naklonil
vniz. "Nemnogo vyshe, - podumal on. - Vse v poryadke, mne nuzhen lift".
   On  dvinulsya  dal'she  po  koridoru,  ostorozhno  nablyudaya  za   dvernymi
proemami, no nikto ne vyhodil iz nih, i eto ego slegka  udivlyalo.  "Zdes',
dejstvitel'no, nikogo net", - podumal Iven. No eto ego ustraivalo tozhe.
   Vdrug iz-za ugla pryamo  pered  nim  vyskochili  vooruzhennye  lyudi.  Iven
zametil, chto oni byli v kakoj-to odinakovoj uniforme:  na  rukavah  u  nih
byli nashivki s ukazaniem ranga, a mozhet, dazhe imen. No emu nekogda bylo ob
etom dumat', tak kak oni otkryli po nemu ogon'. Na  sej  raz  eto  byli  i
puli, i luchi, prichem otnositel'no moshchnye. Vot poetomu-to  Iven  i  nachishchal
svoj skafandr do  bleska!  Blesk  sluzhil  takoj  zhe  zashchitoj,  kak  i  sam
skafandr. Puli  otskakivali  ot  nego,  otrazhennye  luchi  skol'zili  i  ne
prichinyali vreda. "Horosho, posmotrim, ostanetsya kto-nibud' iz etih parnej v
zhivyh". On nachal strelyat', vnimatel'no i reshitel'no, starayas'  celit'sya  v
golovy, i perestrelyal ih odin za drugim korotkimi ocheredyami  iz  pulemeta,
starayas' sekonomit' svoi sobstvennye boepripasy. Nakonec na nogah  ostalsya
tol'ko odin chelovek. Vo vzglyade ego byli panika  i  uzhas.  Iven  prekrasno
ponimal etot vzglyad. Odin lish' vid ego  neuyazvimogo  skafandra  dejstvoval
kak oruzhie, navodil  uzhas.  CHelovek  strelyal  v  Ivena,  poka  u  nego  ne
konchilis' patrony, zatem povernulsya i  brosilsya  ubegat'.  Iven  akkuratno
napravil svoj luch po nogam i srezal ego. So strashnym krikom chelovek  upal.
Iven pryzhkami podskochil k  nemu,  shvatil  za  spinu  i  rezkim  dvizheniem
postavil na nogi. Iven tryahnul ego, chtoby tot ne vpal v shokovoe sostoyanie.
   - Gde osnovnye komp'yutery? - sprosil on.
   CHelovek s uzhasom tarashchilsya na nego.
   - Gde komp'yutery? - povtoril Iven, shvativ dlya pushchej ubeditel'nosti ego
za gorlo i nachal sdavlivat'.
   |to dejstvovalo  na  lyudej  bezotkazno,  osobenno  esli  oni  chut'-chut'
ponimali v moshchnosti skafandra. Nikomu ne  hotelos',  chtoby  emu  otkrutili
golovu, kak cyplenku.
   - U-u-odin vverh, - proiznes tot, - v dal'nem konce.
   - Spasibo! - skazal Iven. On sil'no udaril cheloveka  po  golove,  chtoby
tot mog spat' celyj den'. Priyatno bylo  osoznavat',  chto  tvoe  snaryazhenie
dobyvalo tebe informaciyu.
   On povernul i poshel po  samomu  bol'shomu,  vidimo,  glavnomu  koridoru.
Zdes' on natolknulsya eshche na neskol'kih chelovek, na etot raz ih bylo  okolo
desyati. U vseh byli moshchnye lazery. Iven poshel na nih  strelyaya,  ne  zhelaya,
chtoby v nego strelyali slishkom mnogo i emu bylo zharko vnutri.  "YA  vse-taki
razberus' s vami", - dumal Iven. Odin za drugim oni padali na zemlyu, ne  v
sostoyanii protivostoyat' lucham ego "vinchestera", kak on  mog  protivostoyat'
ih oruzhiyu.
   Probirayas' cherez trupy, on ostanovilsya i podnyal oruzhie, kotoroe vyzvalo
ego lyubopytstvo. Ono bylo prekrasno sdelano, pohozhe na "Toshibu",  hotya  na
dule ne bylo marki. "CHastnoe proizvodstvo, - podumal Iven. - Ochen',  ochen'
interesno. Esli by ya ran'she ne znal, chto vo vsem etom ogromnye den'gi,  to
ya by dogadalsya sejchas".
   On podoshel k liftu. Obychno  Iven  predpochital  lestnicy,  no  v  dannyj
moment ego ustraival i lift. Lift byl na  etom  etazhe,  vidimo,  v  nem  i
spuskalis' lyudi, kotorye tol'ko chto napali na nego. Iven voshel,  posmotrel
na knopki, nadpisi na nih opyat' byli na yaponskom, no na etot  raz  na  nih
byli i arabskie cifry. Lift byl na shestom etazhe, sudya  po  cifre,  kotoraya
gorela na tablo. On nazhal na knopku s  cifroj  "7"  i  stal  zhdat'.  Dveri
zakrylis' i lift tihon'ko zagudel. Zatem ostanovilsya  i  dveri  otkrylis'.
Kto-to brosil vnutr' granatu...
   "|to ne gumanno", - podumal Iven. On podnyal granatu i vyshel iz lifta.
   Tam stoyala nebol'shaya gruppa lyudej v uniforme  i  glyadela  s  uzhasom  na
poyavivshegosya Ivena. I eshche s bol'shim uzhasom, kogda tot shvyrnul v nih ih  zhe
granatoj. Ona vzorvalas'.
   Kogda rasseyalsya dym, on proveril  svoj  detektor  radiochastot  i  poshel
dal'she, povorachivaya napravo i peremahivaya cherez iskromsannye  kuski  myasa.
Iven priostanovilsya, vzglyanul vniz na to, chto emu napominalo odno iz  tel.
|to bylo tulovishche i  ruka,  prikreplennaya  odnoj  myshcej.  Na  pleche  byla
petlica, kotoruyu on videl ran'she, a nizhe znachok.  Iven  naklonilsya,  chtoby
poluchshe razglyadet' ego. |to byl goluboj drakon!
   Iven vypryamilsya, lico ego stalo hmurym. On videl etot znak, etu emblemu
mnogo raz, kak i vse,  kto  zhil  na  Zemle.  Ego  mozhno  bylo  uvidet'  na
upakovkah soten izdelij, ot mashin do  produktov  pitaniya.  S  minutu  Iven
kopalsya v svoej pamyati, zatem on vspomnil nazvanie kompanii,  proizvodyashchej
zonty: TKV Internejshnl. |to byla mnogonacional'naya korporaciya, upravlyaemaya
yaponcami.
   On vspomnil ob ukazatelyah na stenah na  yaponskom,  nahmurilsya  i  poshel
dal'she.
   Nekotoroe vremya Iven ne vstrechal nikogo i eto ego ustraivalo.  "Odnako,
ya dumal, zdes' men'she lyudej, - dumal on. -  |to  ob座asnyaet  nalichie  zdes'
takih sil. No chto zhe oni zdes' eshche proizvodili, krome oruzhiya? I k chemu oni
gotovilis'? Vooruzheny oni otlichno..."
   Tol'ko on svernul v drugoj koridor, kak na nego opyat' posypalis'  puli.
"|to uzhe nachinaet nadoedat'", - podumal Iven, pytayas' uderzhat'sya na  nogah
i stoyat' pryamo. |to uzhe  byl  stacionarnyj,  zakreplennyj  pulemet,  a  ne
legkie perenosnye avtomaty, iz kotoryh v nego uzhe strelyali.  On  s  trudom
probilsya pod potokom pul' k pulemetu. |to byla shtuka, kotoraya vypuskala iz
sebya shest'sot pul' v sekundu, i na nej byl shchit dlya zashchity togo, kto iz nee
strelyal.
   "Dolzhno byt', ya probirayus' k chemu-to stoyashchemu", - dumal  Iven,  podhodya
speredi k pulemetu. Puli rikoshetom otletali ot nego  v  samye  neveroyatnye
storony. Iven vzyal pulemet za dulo i podnyal ego.
   CHelovek, nahodyashchijsya  s  drugoj  storony  shchita,  otskochil  nazad.  Iven
pristrelil ego i dvinulsya dal'she, no snachala vzglyanul na ego uniformu.  Na
nej  tozhe  byl  znak  golubogo  drakona.  Iven  snova  posmotrel  na  svoj
radiochastotnyj detektor. Dejstvie voln stanovilos' vse sil'nee.
   On prodolzhal idti, ne vidya i ne  slysha  nikogo.  "Oni  dovol'no  bystro
mobilizovalis',  kogda  my   priehali.   Opredelenno,   kakaya-to   voennaya
organizaciya. Klerki, rabotayushchie s bumagami, vryad li by  otreagirovali  tak
bystro na vooruzhennoe vtorzhenie. Hotya i eto im ne pomozhet", - dumal Iven.
   On ostanovilsya u perekrestka, proveril napravlenie po detektoru i poshel
napravo. Kogda prohodil vozle odnoj dveri, detektor pisknul, i signal stal
spadat'.
   "Aga", - podumal Iven i poproboval vojti. Dver' byla  zaperta.  No  eto
mozhno bylo legko ispravit'. On prislonilsya  k  nej  i  tolknul.  Dver'  ne
otkrylas'. "Ukreplena, -  podumal  Iven.  -  Otlichno,  znachit  tam  chto-to
vazhnoe. Nado ee akkuratno otkryt', chtoby ne isportit' apparaturu vnutri, a
to Dzhoss mne golovu otorvet".
   Iven shiroko rasstavil nogi i dvumya  rukami  sil'no  tolknul  ee.  Dver'
skripnula, no ne poddalas'. "Ukreplennye petli, - podumal on,  -  sprava".
On nanes neskol'ko udarov po pravoj srednej chasti dveri i  tolknul  snova.
Ego  skafandr  protestoval,  pokazyvaya  peregruzku.  No  Iven  ne  obrashchal
vnimaniya i prodolzhal tolkat'.  Nakonec  dver'  sletela  s  petel'  i  Iven
vvalilsya vnutr' vmeste s nej.
   On bystro vskochil na nogi, ozhidaya strel'by, hotya  takaya  perspektiva  i
razdrazhala ego: emu bylo zhalko skafandra. No v  komnate  nikogo  ne  bylo.
"Otlichno", - podumal on i oglyadelsya. Komnata  byla  takoj  zhe  opryatnoj  i
steril'no chistoj,  kakimi  komp'yuternye  centry  byli  veka  nazad:  mnogo
pustogo mesta, stoly s komp'yuterami stoyali vdol' sten, v centre stoyal stol
s glavnym komp'yuterom.
   Iven podoshel k stene, nashchupal ventilyacionnuyu panel'  i  akkuratno  snyal
ee. Zatem  on  dostal  chernuyu  korobku  Dzhossa  i  stal  dumat',  kuda  ee
prikrepit'. K schast'yu, na korobke bylo chto-to vrode vilki, i  on  spokojno
vstavil ee v otverstie. Zatem vyzval Dzhossa.
   - Proverka svyazi.
   Posledovala pauza.
   - Slyshu tebya otlichno, - otvetil Dzhoss. - Mogu hot'  dvazhdy  podtverdit'
eto. Ne volnujsya, ty pozabot'sya obo vsem u sebya, a ya pozabochus' u sebya.
   - Horosho, - skazal Iven i postavil  obratno  ventilyacionnuyu  kryshku  na
komp'yuter toch'-v-toch' kak bylo, vyshel i poshel dal'she. U nego bylo kakoe-to
predchuvstvie, chto chto-to emu obyazatel'no nado sdelat'. Iven vsegda doveryal
svoim predchuvstviyam. Za dver'yu on ostanovilsya i skazal predchuvstviyu:
   - Horosho, vedi menya, kuda ty hochesh', chtoby ya poshel?
   Neskol'ko sekund otveta ne bylo. Zatem Iven podumal, chto  mozhno  projti
eshche dal'she napravo.


   Dzhoss sidel i potel za  svoim  komp'yuterom.  On  poluchal  shest'  raznyh
signalov trevogi:  povyshennaya  radiaciya,  dvizhenie  poblizosti  korablya  i
drugie. No v etot moment on prosto ne obrashchal na nih vnimaniya.
   Malen'kaya korobka, kotoruyu on dal Ivenu, byla na  meste  i  uzhe  delala
svoe delo, ili, po krajnej mere, sobiralas', kak  tol'ko  Dzhoss  uznal,  s
chego nachat'. Iven uhitrilsya vstavit' ee pryamo v processornoe ustrojstvo.
   "Ili emu povezlo? Uznayu pozzhe", - podumal Dzhoss. Tem vremenem on  videl
na ekrane kakie-to  neponyatnye  znaki.  Ego  komp'yuter  vypolnyal  kakuyu-to
programmu, no chto eto bylo, Dzhoss srazu ponyat' ne mog.
   On nastraival svoyu logicheskuyu probu, pytayas'  chto-nibud'  vyyasnit',  no
pamyat' ego komp'yutera nichego ne nahodila. Dzhossu nuzhny byli  prosto  fajly
informacii, a ne programmy. On popytalsya vytyanut' ih iz  malen'koj  chernoj
korobochki.
   Ego poisk zakonchilsya  poyavleniem  na  ekrane  eshche  kakih-to  neponyatnyh
znakov. Ne bylo ni edinogo  ponyatnogo  znaka,  kotoryj  by  ego  komp'yuter
uznal.
   "CHetyresta, - dumal Dzhoss. - Kto  budet  kodirovat'  takuyu  informaciyu?
Zdes' vse peremeshano, chtoby  nikto  ne  mog  nichego  ponyat'.  Nuzhno  mnogo
vremeni".
   On nachal prosto perepisyvat'  vse  s  komp'yutera  na  etoj  stancii  na
komp'yuter   na   "Nosatom".   Kogda   vse   bylo   gotovo,   on    vklyuchil
kriptoanaliziruyushchuyu raskodiruyushchuyu programmu, nad kotoroj  rabotal  stol'ko
mesyacev na Lune. Kodirovanie bylo hobbi  Dzhossa  s  teh  por,  kogda  otec
podaril emu golovolomku, kogda emu ispolnilos' vosem'  let.  |to  hobbi  v
posledstvii okazalos' ochen' poleznym. Mozhet eto pomozhet emu i sejchas?
   Komp'yuter rabotal tiho. Inogda Dzhoss zhalel ob  etom:  on  hotel,  chtoby
vertelas' lenta,  vspyhivali  lampochki  i  vse  gudelo.  |to  by  dobavilo
effekta. No na samom dele eto ne imelo znacheniya. Dzhoss predpochital bystroe
dejstvie svetu i zvuku. Osobenno segodnya.
   Nichego ne proyasnyalos' dovol'no dolgoe vremya. Dzhoss potel. Bez  svedenij
i dokazatel'stv o tom, chto zdes' proishodit, kotorye mozhno bylo dostat' iz
komp'yutera, on i Iven okazalis' by po ushi v der'me, i ih srazu zhe vykinuli
by iz policii.
   - Davaj zhe, mashina! - prigovarival Dzhoss. - Dumaj!
   Komp'yuter sidel i dumal, no nichego ne govoril.
   - Davaj zhe! Davaj!


   Iven prodolzhal dvigat'sya vpered.
   On hodil po  koridoram  etazhom  nizhe,  gde  byli  komp'yutery,  medlenno
podhodya k perekrestku, kotoryj byl metrov sto ot nego.  Uslyshav  shagi,  on
spryatalsya v dvernom proeme. Tam on postoyal neskol'ko sekund.
   Dal'she  po  koridoru  na  perekrestke  ostanovilsya  chelovek  s  bol'shim
svertkom pod myshkoj, posmotrel po storonam i bystro poshel vpered.
   Ivena ohvatilo lyubopytstvo.  Podozhdav  eshche  tri  sekundy,  on  dvinulsya
sledom i edva uspel spryatat'sya v drugom dvernom proeme:  pryamo  za  pervym
chelovekom proshel vtoroj v uniforme i bejsbol'noj kepke.
   Iven podozhdal eshche sekundu i bystro  poshel  dal'she  po  koridoru,  chtoby
uznat', kuda pojdut pervye dvoe. Oni poshli vniz. Iven ostorozhno,  besshumno
sledoval szadi. Oni ne  vospol'zovalis'  liftom  i  nachali  spuskat'sya  po
lestnice: snachala vysokij chelovek so svertkom, za nim - malen'kij v kepke.
Iven myagko nachal spuskat'sya sledom.
   Oni spustilis' na chetyre etazha. Iven zakladyval  v  pamyat'  shlema  plan
mestnosti i uvidel, chto lyudi, kotoryh on presleduet,  dvizhutsya  v  storonu
vozdushnogo zamka, otkuda on sam vyshel. |to bylo horoshej novost'yu, to est':
esli emu prishlos' by  bystro  vybrat'sya  otsyuda,  on  smog  by  legko  eto
sdelat'.
   Neozhidanno dvumya etazhami nizhe zvuk etih shagov  prekratilsya.  Iven  tiho
pospeshil vniz, ubiraya  radiochastotnyj  detektor  i  ustanavlivaya  v  shleme
informacionnyj. On uvidel sledy tel v  prostranstve  i  ubedilsya,  chto  ne
poteryal ih.
   Vnizu nikogo ne bylo, i poetomu sledy byli otchetlivo vidny. Odin vyshe -
menee yarkij, drugoj nizhe - bolee,  -  oni  oba  vyhodili  iz  dveri.  Iven
podoshel, tihon'ko priotkryl dver' i  vyglyanul.  Sledy  povernuli  napravo.
Nevooruzhennym glazom uvidet' ih bylo nel'zya, tak kak oni uzhe  svernuli  za
ugol. Iven poshel za nimi.
   On znal, chto priblizhaetsya k chemu-to opasnomu, kogda uvidel zheltyj  znak
i strelku, ukazyvayushchuyu dal'she po koridoru. "Reaktor", - podumal Iven.
   On nachal toropit'sya. V golovu emu prishla  mysl':  chto  moglo  byt'  pod
myshkoj u togo parnya?
   Na uglu on ostanovilsya. On uvidel otkrytuyu  dver'  i  vhodyashchego  v  nee
malen'kogo cheloveka. Iven tryahnul  rukoj:  avtomaticheskij  vtoroj  magazin
vskochil v ego pulemet. On shagnul vpered.
   Iz komnaty razdalsya muzhskoj krik.
   Iven vbezhal v otkrytuyu dver' s avtomatom nagotove i uvidel dvoih  lyudej
v uniforme, barahtayushchihsya po polu. Svertok valyalsya v storone.  Bejsbol'naya
shapka sletela s cheloveka, pytavshegosya vstat' na nogi.  Iz-pod  etoj  kepki
vypali dlinnye, dlinnye temnye volosy... Mell!
   U Ivena perehvatilo dyhanie i sil'nee zabilos'  serdce.  On  podskochil,
shvatil svertok i vybrosil v koridor s takoj siloj, chto mozhno bylo probit'
stenu. Poslyshalsya priglushennyj vzryv, i v komnatu zaleteli oskolki  steny.
Zatem Iven podoshel k cheloveku,  derzhavshemu  Mell,  shvatil  ego  za  pered
kombinezona i sboku tak udaril po golove, chto ona otskochila  i  so  stukom
udarilas' o pul't v drugom konce komnaty.
   Iven povernulsya, podnyal steklo shlema na minutu.
   - Mell, - skazal on.
   Ona v shoke smotrela na nego, zatem podskochila i obnyala ego rukami. Iven
popytalsya bystrej osvobodit'sya.
   - Gde, chert voz'mi, ty byla? - sprosil on. - CHto ty zdes' delaesh'?
   - Oni menya privezli. |to lyudi s Uillansa, Iven, lyudi, kotoryh  ya  znayu!
Oni prishli ko mne i skazali,  chto  nado  koe-chto  otremontirovat',  no  ne
skazali, chto imenno. YA zapodozrila neladnoe i  skazala,  chto  zanyata.  Oni
obeshchali horosho zaplatit'. - Mell peredernula plechami. - YA lyublyu den'gi, no
ne nastol'ko, chtoby delat'  to,  chto  mne  ne  nravitsya.  Togda  oni  menya
shvatili, pritashchili syuda i zastavili iz staryh chastej sobirat' korabli.  -
Ona znakomym zhestom  otkinula  volosy.  -  Dumayu,  oni  eshche  chto-to  potom
ustanavlivali na nih.
   - Znayu, chto ustanavlivali. Poslushaj, u nas  malo  vremeni.  Nado  najti
tebe skafandr i ubirat'sya otsyuda. - Iven posmotrel vokrug  vzvolnovanno  i
dobavil: - Oni sobiralis' vzorvat' reaktor? Vzorvalas' by vsya stanciya.
   - |to chtoby unichtozhit' uliki. YA znala,  chto  kto-to  bombil  stanciyu  i
dumala, chto vy. Mne hotelos' vam pomoch' i sohranit' uliki. Iven, eti  lyudi
sumasshedshie. Oni hotyat raskolot' mir, raskolot' planety,  chtoby  vse  bylo
kak ran'she, do Soyuza.
   - Raz容dinit' strany? - peresprosil Iven s otvrashcheniem. -  CHtoby  opyat'
byli vojny?! Ty s uma soshla!
   - Oni etogo hotyat. Na ih storone proizvoditeli oruzhiya,  no  v  osnovnom
oni bezumcy, fanatiki. Prosto fanatiki. YA slyshala, o  chem  oni  vse  vremya
govoryat: vse o pobede ili smerti.
   - Otlichno, - skazal Iven. - Poshli.
   Vmeste oni vyshli v koridor. On byl ves' v oskolkah ot vzryva, i v stene
byla ogromnaya dyra.
   - Otlichno, - skazal  Iven  i  shvatilsya  za  zheleznye  prut'ya,  kotorye
torchali iz steny. - Otojdi v storonu, Mell.
   Ona otoshla s nedoumeniem glyadya na nego. Iven shvatilsya  za  ukreplyayushchie
prut'ya i otodvinul celyj kusok steny.
   - Zakroj, pozhalujsta, dver', - poprosil on.
   Mell opustila zheleznye zashchelki. Iven dostal svoj luch i  nadezhno  zapayal
ih. Zatem on pridvinul bol'shoj kusok steny k samoj dveri.
   - |to pomeshaet tem, kto ostalsya zhiv, popytat'sya  povtorit'  etot  tryuk,
poka Dzhoss ne poluchit, chto emu nuzhno. A potom  -  vse  ravno.  Hotya  ya  ne
dumayu, chto zdes' kto-nibud' ostalsya v zhivyh. V lyubom sluchae, poshli  najdem
tebe  skafandr,  ya  ottashchu  tebya  na  korabl'.  YA  ne  hochu  zdes'  bol'she
ostavat'sya.


   Dzhoss sidel za svoim komp'yuterom, chto-to  bormocha  pod  nos.  SHifruyushchaya
programma rabotala, no nichego novogo ne bylo.
   - Davaj zhe, tupaya tehnika! - rugalsya Dzhoss.
   Nichego. Programma zavyla. Ona ved' byla dlya lichnogo pol'zovaniya.
   No vdrug na ekrane nachali poyavlyat'sya nazvaniya fajlov.
   - Aga, - skazal Dzhoss s oblegcheniem, - vot chto ya hotel uvidet'!
   Dzhoss ne imel predstavleniya, chto oznachayut vse fajly, na izuchenie  etogo
ushli by chasy, dazhe dni. On nachal prosmatrivat' ih.
   "Vse ravno razberus'", - usmehnulsya Dzhoss i nazhal na neskol'ko  klavish.
Na asteroide ego chernaya korobka  vse  eshche  schityvala  fajly  s  processora
glavnogo komp'yutera. Vopros byl v tom, skol'ko na eto ujdet vremeni. Dzhoss
dumal,  chto  nachinaet  uznavat'  sistemu  etoj  programmy,  no  vse  ravno
razobrat'sya ne mog. Poka on polagalsya na svoyu apparaturu. Bylo  yasno,  chto
na stancii rabotal umnyj programmist.
   "Bylo by gorazdo  bystree,  esli  by  u  menya  byl  moj  kabel'",  -  s
sozhaleniem dumal Dzhoss.
   Poslyshalsya shum v vozdushnom zamke na vhode. Dzhoss dazhe  ne  poshevelilsya,
zamok byl s golosovym kodom, i on prekrasno znal, kto tam mog  byt'.  Hotya
Iven ne dolzhen byl tak rano vernut'sya po ego raschetam.
   - U nas kompaniya! - skazal Iven veselo.
   - O? - Dzhoss uvidel Mell, kotoraya voshla vsled za Ivenom.  -  Tak,  tak!
Vot ty znachit gde!
   - YA zastal ee, kogda ona pytalas' ubit' parnya, kotoryj  hotel  vzorvat'
stanciyu, chtoby my ne uznali, chto tam proishodit.
   Dzhoss slegka ulybnulsya.
   - Mell, - skazal on, - ya ploho o tebe podumal,  izvini.  Prosto  byvaet
pohozhe, chto my na drugoj storone.
   - Nu, a kak tvoi dela? - sprosil Iven.
   Dzhoss nedovol'no vzglyanul na ekran.
   - Poka nichego. YA poka zanoshu vse na nash komp'yuter. Pytayus', po  krajnej
mere. No uzhe znayu vse fajly, chto mne nuzhny. V osnovnom, oni tekstovye.
   - Otlichno, - skazal Iven. - Tam vse byli prekrasno vooruzheny, hotya  bez
skafandrov. |to voennaya  gruppirovka,  horosho  finansiruemaya,  po  krajnej
mere, odnoj yaponskoj korporaciej...
   - TKV, govorili oni, - skazala Mell. - Iven, oni  gordilis'  etim,  oni
dazhe hvastalis' etim! YA videla dazhe nekotoryh iz nih. Oni priletali  syuda,
kogda menya privezli chinit' ih neschastnye  korabli,  -  ona  posmotrela  na
Ivena, - nekotorye prinadlezhali lyudyam, kotoryh ya znayu, ili, vernee, znala!
   - YA znayu, - skazal Iven.
   - Aga! - pochti propel Dzhoss torzhestvenno. - Vse!
   - Prekrasno, - skazal Iven. - Togda usazhivajtes'  i  ubiraemsya  otsyuda.
Kstati, chto govorit Lukreciya?
   Dzhoss skrivil lico.
   - Ona ponimaet, chto my chuvstvuem i soglashaetsya s  nami.  No  est'  odna
problema. Sejchas obshchestvennost', mir i bratstvo, i "naverhu" schitayut,  chto
vvodit' syuda Kosmicheskie Sily budet nepodhodyashchim resheniem. Tak chto  pomoshchi
ot nih nam ne stoit ozhidat'. Lukreciya  govorit,  chto  postupil  prikaz  ot
komissara, etogo mednogo idiota, chtoby vse ostavalos' kak est'.
   - Znachit, my zdes' dolzhny sami  razbirat'sya,  -  s  otvrashcheniem  Skazal
Iven. - Dzhoss, nam s toboj malo platyat!
   - Kak vsegda, - spokojno proiznes Dzhoss. - No Lukreciya schitaet, chto vse
v poryadke. Esli nam i pomogut, to vse budet  skrytym.  I  nikakoj  krupnoj
sily.
   Iven vzdohnul.
   - CHto zhe, Mell, u tebya est' vybor: libo letish' s nami, libo  ostaesh'sya.
YA dumayu, tebe luchshe ostat'sya.
   Ona prohladno vzglyanula na Ivena.
   - Ty dumaesh', ya boyus'.
   - YA by predpochel, chtoby ty byla v meste, gde men'she  shansov,  chto  tebya
ub'yut. To est', ne s nami, - skazal Iven.
   - Konechno, ty by predpochel.
   - Mell, ya tebya znayu...
   - Ty dumaesh', chto znaesh'.
   - Mell, tebe luchshe ostat'sya, - skazal Dzhoss.
   Iven i Mell povernulis' k nemu. Dzhoss pozhal plechami, smotrya i na  ekran
komp'yutera i na radar.
   - Mne prosto kazhetsya, - nachal Dzhoss, - chto na stancii nikogo v zhivyh ne
ostalos'. Ne tak li?
   Iven i Mell pereglyanulis'.
   - Moi sensory pokazyvayut, chto po poverhnosti nikto ne dvigaetsya.  Tebe,
Iven, luchshe znat', kak tam vnutri.
   - Tam bylo maksimum chelovek pyat'desyat ili shest'desyat, - skazala Mell.
   - YA sam prikonchil chelovek dvadcat' pyat', - skazal Iven.
   - Togda,  Mell,  ty  mozhesh'  vernut'sya,  pochinit'  odin  iz  ostavshihsya
korablej tam i uletet'. YA sam  videl  paru  korablej,  kotorye,  ochevidno,
trebuyut remonta.
   - YA ne toroplyus' ih chinit', - skazala Mell i slegka  ulybnulas'.  -  Ne
lyublyu rabotat' bez kontrakta.
   - Sejchas na stancii nikogo net, - skazal Dzhoss. - Pervyj, kto  poyavitsya
na nej, budet ee vladel'cem.
   Mell vzglyanula na Ivena. On podnyal glaza na Mell.
   - Horosho, - skazala ona. - Kogda vy uletaete?
   - Podozhdi... - nachal Iven obizhenno.
   - YA sprosila.
   - Nam nado ubrat'sya otsyuda v techenie dvuh  chasov,  -  skazal  Dzhoss.  -
Otpravlyu poslanie Lukrecii, ob座asnyu,  chto  proishodit,  i  srazu  uletaem.
Zdes' nam bol'she nichego ne nado. Kogda  ty  doberesh'sya  tuda,  Mell,  esli
smozhesh', zakroj komnatu s komp'yuterami. Oni mogut ponadobit'sya kak uliki.
   - Net problem! - skazala ona.
   - A poka ne ostanesh'sya s nami poobedat'? - skazal Iven i  posmotrel  na
Dzhossa. - Moj naparnik gotovit otlichnye spagetti-karbonari.
   Dzhoss zakatil glaza i skazal:
   - K sozhaleniyu, ne mozhem predlozhit' vam vina...
   - YA mogu prinesti butylochku, - skazala Mell. - Zdes' u nih polno, - ona
ulybnulas' i dobavila: - U menya ego polno!
   - O Bozhe! - Dzhoss posmotrel na  Ivena.  -  U  nih  ochen'  mnogo  deneg!
Importirovat' vino na Poyasa!
   - YA ne budu zhalovat'sya, - skazal Iven.
   - A kak zhe my budem pit' na sluzhbe? - sprosil Dzhoss.
   Iven mnogoznachitel'no snyal shlem i shvyrnul ego na kreslo.
   - Otlichno! - skazala Mell. - YA sejchas prinesu paru butylochek.
   - Odnoj hvatit, - skazal Dzhoss. - Nam zavtra utrom spasat' Vselennuyu...
   - Dzhoss!
   - Nu ladno, dve, - soglasilsya Dzhoss, glyadya na vyrazhenie lica Ivena.
   - Ne zaderzhivajsya, - skazal Iven Mell, kogda ona zastegivala shlem.
   |to bylo otlichnoe krasnoe vino. Posle obeda Dzhoss nezhno derzhal stakan i
prosmatrival fajly s bazy. "Oni tochno sumasshedshie", - dumal on.
   Poslyshalsya shchelchok, i dver' kayuty Ivena otkrylas'. Ottuda vyshli  Iven  i
Mell,  -  oni  vyglyadeli  slegka  vz容roshennymi.  Iven  ulybnulsya  Dzhossu.
"Absolyutno neraskaivayushchijsya vzglyad", - dumal  Dzhoss  On  podmignul  emu  i
skazal:
   - Pochemu by vam ne otkryt' vtoruyu butylochku, vy dvoe,  i  ne  vzyat'  po
elektronnomu bloknotu. YA vam pokazhu koe-chto interesnoe.
   Iven otkryl vino i  napolnil  stakany,  poka  Dzhoss  iskal  elektronnyj
bloknot dlya Mell. Ona posmotrela i poshchupala knopki, poka  ne  razobralas',
chto k chemu.
   - O Bozhe! Vse eto? - sprosila ona.
   - Materiala mnogo, no ya vybral dlya vas samoe interesnoe.
   Iven sel ryadom s Mell i vzyal svoj bloknot. Vocarilas' tishina, oni stali
chitat'.
   - TKV, - skazal Iven cherez nekotoroe vremya.
   - Da. I drugie. No ya dumayu, chto direkciya TKV i odin chelovek  ottuda,  v
osobennosti, - glavnye figury. Zdes'  mnogo  i  drugogo:  personal  -  vse
neznachitel'noe. Materialy o Zemle s nomerami  marshrutov.  Mnogo  poleznogo
dlya nas, - skazal Dzhoss.
   Mell tozhe chitala.
   - Oruzhie, rakety. Ne prosto prodazha, a ispol'zovanie ih! - skazala ona.
   - TKV poneslo poteri posle obrazovaniya Soyuza, - skazal Iven. - Oni byli
bolee  mogushchestvennymi,  chem  mnogie   pravitel'stva   na   Zemle.   Vdrug
rasstanovka ih izmenilas', u nih ne okazalos' bol'she takogo vliyaniya.
   Mell kivnula:
   - Men'she stalo vojn. Oni delali ogromnye den'gi na vooruzhenii.
   - Ne tol'ko na vooruzhenii, konechno, -  skazal  Dzhoss.  -  Oni  ne  byli
glupymi. No vse ravno, posle formirovaniya  Soyuza  sem'ya,  kotoraya  vladela
kompaniej, ponesla ubytki. I prichinoj byl Soyuz. I oni ne sobiralis' sidet'
slegka ruki. Zdes'  est'  interesnye  fajly  o  gryaznyh  mahinaciyah  pochti
vekovoj davnosti!
   Rot Mell priotkrylsya, ona nashla chto-to.
   - Posmotrite na eto, - skazala ona. - Pribyl' ih v etom godu nizhe,  chem
v  proshlom.  Destabilizaciya  politicheskih   struktur   posluzhit   prichinoj
normalizacii del kompanii na birzhe. - Mell udivlenno posmotrela na Dzhossa.
   Dzhoss vzdohnul.
   - Da, eto deviz birzhevyh  maklerov.  Lyudi  vkladyvayut  den'gi  libo  iz
zhadnosti, libo iz straha. Kogda dela politicheski  nestabil'ny,  na  birzhah
pod容m, kogda stabil'ny - upadok.
   Ona pokachala golovoj:
   - |to uzhasno, hotya i po-racionalizatorski.  No  eto  ne  to,  o  chem  ya
slyshala na  stancii.  Oni  vse  bol'she  govorili  o  rasizme,  -  ee  lico
pomorshchilos' ot otvrashcheniya, - nacionalizme,  o  raz容dinenii  stran,  kogda
odna strana luchshe, chem drugie.
   Dzhoss kivnul.
   - |to zdes' tozhe est'. Pravlenie TKV - chleny  odnoj  sem'i.  Oni  ochen'
zainteresovany  v  vosstanovlenii  yaponskoj  nacii,  chtoby  drugie  strany
podchinyalis' YAponii.
   - Tochno spyatili, - skazal Iven.
   - Oni nenavidyat mir, kakoj on sejchas, i obvinyayut ego v svoih problemah.
I hotyat, chtoby vse bylo kak ran'she. To  est'  tak,  kak  oni  dumayut  bylo
ran'she ili dolzhno bylo byt'. Oni sumasshedshie, no u nih mnogo deneg,  chtoby
delat' bezumnye  veshchi  v  ogromnom  masshtabe.  Naprimer,  "destabilizaciya"
Soyuza. Mozhete sebe predstavit', esli eti bezumcy vzorvut Hajlendz?  Vojny,
ya dumayu, ne budet,  no  doverie,  kotoroe  tak  dolgo  zavoevyvali,  budet
poteryano. Inymi slovami, "destabilizirovano". A ya  pochti  uveren,  chto  na
birzhah budet  pod容m.  Ne  mogu  dazhe  vynosit'  mysl',  chto  eti  ublyudki
nazhivayutsya terrorizmom. Hotya, kak  vy  videli,  oni  staratel'no  zametayut
sledy.
   - Oni mogut sebe eto pozvolit', -  skazal  Iven.  -  Vot  eshche.  Bol'shie
den'gi tratyat na Poyasah. SHahteram platyat za to, chtoby oni  ne  rabotali  v
opredelennyh mestah.  Teh,  kto  ne  povinuetsya,  ubivayut.  Otkupayutsya  ot
personala stancii, chtoby smotreli na veshchi skvoz' pal'cy.  Den'gi  otmyvayut
cherez razlichnye scheta. CHerez scheta chlenov  upravleniya  TKV.  Takavabara  -
odin iz chlenov sem'i.
   Dzhoss kivnul.
   - Vot eshche interesnoe. Posmotrite na sleduyushchij list. Net, na  sleduyushchij.
Posylki za poslednee vremya.
   Iven vzglyanul, i u nego perehvatilo dyhanie.
   - O Bozhe!  Komu-to  dostavili  skafandr  i  sovsem  ne  deshevyj,  firmy
"Krupp-Tonagava".
   - Horoshij? - sprosila Mell.
   Iven zasmeyalsya.
   - Pochti luchshij. Takie prodayut tol'ko voennye  na  Zemnoj  orbite:  dazhe
Kosmicheskie Sily  ne  mogut  pozvolit'  sebe  skafandry  "Krupp-Tonagava".
Otlichnye kostyumy.
   - A ty zametil, kto ego poluchil?
   Iven kivnul.
   - Takavabara, - skazal on i nahmurilsya.
   Dzhoss vzdohnul i otlozhil svoj bloknot.
   - YA poslal vse eto Lukrecii, - skazal  on.  -  No  ne  dumayu,  chto  ona
izmenit reshenie. Dazhe esli ona i peredumaet, to net nikakoj garantii,  chto
peredumaet komissar. My ne dolzhny rasschityvat' na pomoshch'. Po krajnej mere,
u nas est' plan ih dejstvij. |to nam pomozhet. Na Hajlendz uzhe est'  bomby,
na sluchaj, esli vooruzhennaya ataka provalitsya. Lukrecii pridetsya chto-nibud'
predprinyat'.
   Iven skrivil lico.
   - Pozhalujsta, Iven  i  Dzhoss,  -  skazal  on.  -  Vzorvite  odinnadcat'
korablej, kotorye vooruzheny luchshe, chem  vy,  sudya  po  vsemu  u  nih  est'
yadernoe oruzhie. Ne volnujtes' i sdelajte tak, chtoby nikto ob etom ne znal.
Vot vam trubochka, chtoby strelyat' iz goroha.
   - U nas est' koe-chto poluchshe trubochek, - skazal  Dzhoss,  pohlopyvaya  po
pul'tu upravleniya "Nosatogo", kak by izvinyayas'. - Hotya situaciya...  ne  iz
luchshih.
   Iven usmehnulsya, vzdohnul i povernulsya k Mell:
   - Nam pora.
   Ona posmotrela na nego nedolgo i skazala:
   - Pojdu, nadenu skafandr.
   Dzhoss zanyalsya drugimi veshchami special'no, chtoby ne meshat' Ivenu i  Mell.
Skoro oni vyshli, Mell byla v skafandre.
   - Tebe ne nuzhno ego zaryadit'? - sprosil Dzhoss.
   - Net, on v horoshej forme.
   - Togda bud' ostorozhnee, - skazal Dzhoss. - I radi Boga,  ne  vypej  vse
vino! Nam ono tozhe ponadobitsya, kogda my vernemsya.
   Ona kivnula. Ne govorya ni slova, ona shvatila Ivena  i  pocelovala  ego
tak, chto u lyubogo drugogo otvalilas' by  golova.  Iven  spravilsya  s  etim
nailuchshim obrazom.
   - Devyat' celyh chetyre desyatyh! - poshutil Dzhoss.
   Mell zasmeyalas':
   - Poka, Iven, beregi Dzhossa...
   - Postarayus'. |ta rabota na vsyu zhizn'.
   Mell ulybnulas', zastegnulas' i ischezla v zamke. Iven zakryl ego za nej
i pomahal v malen'kij illyuminator. CHerez neskol'ko sekund ona  ischezla,  i
Iven zakryl naruzhnye dveri zamka.
   Dzhoss potyanulsya k pul'tu upravleniya i vklyuchil ionnye uskoriteli.
   - My provodim ee, chtoby nichego ne sluchilos', potom - k chertu otsyuda. My
poletim domoj po drugomu kursu i razob'em teh rebyat na Zemnoj orbite.
   - A smozhem? - sprosil Iven.
   - Posmotrim, - otvetil Dzhoss i zanyalsya pul'tom.





   - Vot tak vot! - skazal Dzhoss.
   - Prekrati zhalovat'sya, - otvetil golos. - Priyatno slyshat' tebya!  Proshlo
stol'ko dnej.
   - Bylo ochen' spokojno, - skazal Dzhoss Telii. Oni snova byli  na  orbite
Zemli, i snova Teliya i Lukreciya, i ostal'naya Kosmicheskaya  policiya  byli  v
sekundah ot nih. K sozhaleniyu, pomoshchi ot nih ne bylo.
   - Poslushaj, - skazal Dzhoss,  -  ya  tebe  pokazal  okolo  pyati  mest  na
Hajlendz L5, gde mogut nahodit'sya eti chertovy bomby. My  ne  mozhem  nachat'
operaciyu, poka ih ne obezvredyat.
   - Poslednee, chto ya slyshala, - govorila Teliya, - oni obnaruzhili bomby vo
vseh teh mestah. Sejchas oni prochesyvayut ostal'nuyu chast' stancii. Nikto  ne
dolzhen znat' ob etom, vy zhe ponimaete.
   Dzhoss zabarabanil pal'cami. Iven tem vremenem odeval skafandr  v  svoej
kayute.
   - Kogda my budem znat'?
   - Oni govoryat cherez dvadcat' minut.
   Dzhoss tyazhelo vzdohnul:
   - Ved' ceremoniya nachinaetsya cherez dvadcat' minut?
   - YA znayu.
   - Dzhoss, - skazal Iven, vyhodya iz svoej kayuty, - prekrati zhalovat'sya. S
tvoimi igrushkami my ne ostavim im shansov protiv nas.
   - Ty dumaesh', ty samyj umnyj?  -  mrachno  provorchal  Dzhoss.  |to  Dzhoss
pridumal plan operacii, no kak i vse,  chto  probuesh'  v  pervyj  raz,  eto
zastavlyalo ego nervnichat'.
   Iven  vynes  nebol'shoj  paket  s  chernymi  korobkami.  Ih  bylo   vsego
odinnadcat', kazhdaya byla s magnitom.
   - Poslushaj, -  skazal  Iven,  -  ya  mogu  nabrat'  skorost'  do  soroka
kilometrov v chas.
   - Budem nadeyat'sya, chto etogo budet dostatochno, - skazal Dzhoss. V kazhdoj
iz korobok bylo po dva pribora. Odin mog podslushivat' svyaz' korablya  cherez
korpus, drugoj zanosil virus v komp'yuter korablya, kotoryj mog sbit'  kurs,
sistemu upravleniya vooruzheniem i tak dalee. Proletayushchee  patrul'noe  sudno
moglo spokojno prostrelit' dvigateli  takomu  korablyu.  No  i  zdes'  byli
oslozhneniya.
   -   A   esli   odin   iz    etih    sukinyh    synov    uzhe    vypustil
distancionno-upravlyaemuyu raketu? Ona ved' vse ravno budet letet', - skazal
Dzhoss.
   - Ne davaj im strelyat'. Pridumaj chto-nibud'.
   - YA eto uzhe slyshal.
   - Ne nado tak bespokoit'sya, - spokojno skazal Iven. - YA vzorvu vse, chto
budet ryadom. Ty postarajsya, chtoby v menya ne popali lazerom.
   Dzhoss zagrustil. |to mozhno bylo sdelat', tol'ko esli privlech' ogon'  na
sebya. No esli na korabl' prikrepit' ego chernuyu korobku, to on ne  smog  by
strelyat',  tak  kak  lazer  napravlyalsya  komp'yuterom.  Ostavalos'   tol'ko
prikrepit' k nim korobki.
   Iven napravilsya k vyhodu, Dzhoss smotrel na gologrammu, na kotoroj  byli
vidny korabli protivnika. Oni uzhe vyshli na ishodnuyu  poziciyu  i  dvigalis'
ochen' medlenno.
   - Ty uveren, chto vse budet v poryadke? - sprosil Dzhoss.
   - Vse budet otlichno.
   Iven vhodil v vozdushnyj zamok.
   - Ty znaesh' kurs?
   Dzhoss kivnul.
   - Snachala prolechu vozle pervyh dvuh parnej. Ty dolzhen prikrepit' k  nim
korobki, ili vzorvat'. No ne podhodi k nim speredi, a to tebya  zasekut  ih
radary.
   - Postarayus'. - Dver' zakrylas' za Ivenom.
   - Postarajsya, - skazal Dzhoss i medlenno vklyuchil ionnye  uskoriteli.  On
dolzhen byl byt' pohozhim na obyknovennyj patrul'. Dzhossu dlya etogo prishlos'
smenit' registracionnye nomera i  indentifikacionnyj  radiosignal:  on  ne
hotel, chtoby ego uznali. |ti lyudi byli otnyud' ne durakami.
   Odin iz ekranov na  pul'te  pokazyval  process  i  ustanovlenie  chernyh
korobok. Na nem gorelo odinnadcat' stolbikov.
   Bol'she vsego sejchas hotelos' Dzhossu, chtoby Iven nezametno ih ustanovil.
Zatem on by srazu ih vklyuchil vse vmeste.  Na  korablyah  srazu  by  propala
svyaz', otkazali komp'yutery, vyshli  iz-pod  kontrolya  dvigateli,  no  samoe
vazhnoe - ne rabotali by ih lazery.
   - Teliya, chto novogo o bombah?
   - Nichego poka. Esli chto-nibud' budet, to srazu zhe soobshchu.  Kstati,  kak
tam restorany? - sprosila Teliya.
   Dzhoss zasmeyalsya.
   - Potom rasskazhu. V spravochnike Michelin mnogoe ne ukazano.
   Na  ekrane  zagorelas'  informaciya,  chto  odna  chernaya   korobka   byla
ustanovlena.
   "Otlichno, - dumal Dzhoss. - S kakoj zhe skorost'yu on dvizhetsya?"
   Dzhoss zhdal v tishine. Iz  okna  byla  vidna  stanciya  Hajlendz  L5,  ona
blestela v solnechnom svete. |to byla ochen' krasivaya stanciya, vsya iz stekla
i metalla. Ona kak budto plyla nad goluboj atmosferoj Zemli.  I  esli  vse
vyshlo by kak nado, ona ne prevratilas'  by  v  oskolki.  Zagorelsya  tretij
stolbik, pokolebalsya i ustanovilsya.
   "Otlichnyj, prochnyj kontakt, - dumal Dzhoss. -  Drugie  budut  poslozhnej,
tak kak oni dal'she".
   - Na otmechennoj chastote idet kakaya-to svyaz', - skazala Teliya.
   - Nadeyus', oni ne podozrevayut, - otvetil Dzhoss myagko.
   Zagorelsya eshche odin stolbik na ekrane, podergalsya i ostanovilsya.
   - Uzhe chetyre, - skazal Dzhoss. - Teliya, ya ne znayu, kak  on  delaet  eto.
On, navernoe, shutil naschet soroka kilometrov v chas.
   Zagorelsya pyatyj stolbik. Vdrug na gologramme nachalos' bystroe dvizhenie.
   - O net, - skazal Dzhoss. - CHto eto, Iven?
   - Davaj! - skazal Iven.
   Iven  nazhal  na  knopku  na  pul'te  i  vklyuchil  pyat'  chernyh  korobok,
prikreplennyh k  korablyam.  Stolbiki  nachali  migat',  na  korablyah  stala
otkazyvat' apparatura. Pyat' korablej na displee nachali menyat' skorost'.
   Ostal'nye nachali uskoryat'sya.
   - Problemy, Iven, - skazal Dzhoss. - Oni znayut.  Samyj  glavnyj  korabl'
nomer odinnadcat' napravlyaetsya nazad. Drugie priblizhayutsya.
   - Vizhu, - otozvalsya Iven. On visel v  kosmose  s  sumkoj  s  korobkami,
razdav tol'ko polovinu. Nedaleko ot Hajlendz on videl otbleski  shahterskih
korablej. Vnutri shlema on videl ih kursy. Oni dolzhny byli obletet' stanciyu
poblizosti i, esli nuzhno, razbombit' ee.
   Odin iz nih byl ot nego vsego v kilometre i dolzhen byl  proletet'  mimo
metrah v trehstah. Iven vklyuchil dvigateli. On podletel  k  korablyu  snizu.
|to byl "Fol'ksvagen", ionnyj uskoritel' byl otlichnoj mishen'yu. Iven dostal
granatu. Ona poletela, kak ptica letit v gnezdo, s toj lish' raznicej,  chto
pticy ne vzryvayutsya.
   Polovina korablya prosto otletela, drugaya  vzorvalas'  ot  dekompressii.
CHast' trupa proletela metrah v dvadcati ot Ivena, otorvannaya ruka pomahala
emu na proshchanie. Iven ne obrashchal vnimaniya. Ego bol'she interesovalo to, kak
razvalilsya korabl'.
   "Ne mudreno, chto im nuzhna byla Mell", - podumal on.
   Nedaleko ot nego eshche odin korabl' izmenil kurs  i  napravilsya  k  nemu.
Iven ne dumal, chto on viden, no na vsyakij sluchaj  podnyal  nogi,  stanovyas'
men'she. Korabl' bystro priblizhalsya k nemu.
   Iven ne dvigalsya. On podumal, chto takim sposobom smozhet obmanut' ih,  i
prikinulsya kuskom meteorita. On  tak  i  visel,  podzhav  nogi  i  dumaya  o
prekrasnom. O Mell...
   - My byli ne pravy po otnosheniyu drug k drugu. Ty i sejchas ne prav.
   - Da, - skazal on.
   - CHto zhe my budem delat'?
   - Ne znayu. Ni ty, ni ya ne hotim zhenit'sya, ili zhit' po-drugomu. No my  i
ne hotim teryat' drug druga.
   - Da.
   - Tak chto zhe delat'?
   - Poka delaj svoyu rabotu. Pozzhe...
   - Pozzhe.


   Vtoroj korabl' priblizhalsya vse blizhe.
   "Pyat' paralizovano, - dumal Iven, - odin vzorvan.  Znachit  o  shesti  ne
nado volnovat'sya. Eshche pyat' takih, kak etot".
   Korabl' byl v dvuhstah metrah. On  medlenno  obletal  oblomki  pervogo.
Iven videl otverstie pushki, kogda korabl' proletel nad  nim,  i  ochen'  ne
hotel, chtoby ono bylo napravleno na nego.  Iven  vypryamilsya,  dal  sil'nyj
tolchok svoim dvigatelyam i vzletel vverh.
   CHerez desyat' sekund on nakonec shvatilsya za vystup na korable. |to byla
"Lada". On nachal podbirat'sya k kabine, ne osobenno zabotyas' o tom, chto ego
mogut uslyshat' vnutri, shvatilsya za kreplenie  mezhdu  kabinoj  i  gruzovym
otsekom i sil'no rvanul, tak, chto pal'cy v perchatke vonzilis' v stal'.  On
nachal tyanut' sil'nee i sil'nee.
   Korabl' razorvalsya pryamo v seredine. No  dazhe  skafandr  Ivena  ne  mog
ustoyat' pered vzryvom ot  dekompressii.  Ego  otshvyrnulo  ot  korablya  kak
probku iz butylki shampanskogo. On letel kuvyrkom sekund tridcat', poka  ne
obrel kontrol' i nachal zamedlyat'sya. Ostanovivshis', on  uvidel,  kak  kuski
korablya razletayutsya v raznye storony.
   Vdrug polosa golubogo plameni proletela tak blizko, chto chut' ne  zadela
ego ruku. Hotya eto bylo i nevozmozhno v vakuume, on pochuvstvoval zharu.
   Strelyali szadi. Iven bystro povernulsya, vklyuchil dvigateli i brosilsya  v
storonu. Korabl' proletel metrah v  sta  ot  nego,  vse  eshche  strelyaya,  no
bespolezno. Kak Dzhoss i govoril, orudie bylo zakrepleno  i  ne  dvigalos'.
Iven otpravilsya za nim, molyas', chtoby on uspel ego dostat' prezhde, chem tot
povernetsya.
   Tak dazhe bylo udobno, chto oni za nim  gonyatsya,  a  ne  naoborot.  Takim
obrazom  on  ekonomil  toplivo.  Iven   vspomnil   o   Lukrecii.   Korabl'
povorachivalsya, no Iven byl provornej. On zashel snizu, gde byli  podstavki.
|to byl eshche odin "Fol'ksvagen", no bolee novyj, - tyagach dlya rudy.  On  byl
krepche sdelan. Iven vzdohnul, dostal  eshche  granatu,  brosil  ee  v  ionnyj
dvigatel' i bystro ottolknulsya.
   Korabl' vzorvalsya za ego spinoj. Iven szhalsya, chtoby v  nego  ne  popali
oskolki i ne sneslo vzryvnoj volnoj. Zatem povernulsya i posmotrel.
   Za stanciej tiho vspyhnul vzryv.
   - |to ty? - sprosil Dzhoss.
   - Net, ya byl zanyat drugim.
   - YA prikonchil odnogo paralizovannogo. U nih, navernoe,  mnogo  bomb,  -
skazal Dzhoss ulybayas'. - A ty skol'kih sdelal?
   - Troih. Vozle menya poka bol'she nikogo net.
   - Zaviduyu tebe, - skazal Dzhoss.
   "Davaj zhe "Nosatyj". My sdelaem eto. A esli net, to my trupy", -  dumal
on pro sebya.
   U Dzhossa na hvoste bylo dva korablya. Glavnogo ne bylo.  No  i  eti  dva
byli otlichno vooruzheny i strelyali v Dzhossa.  Oni  byli  ochen'  serdity  na
nego.
   Ih mozhno bylo rasserdit' eshche bol'she, no nuzhno bylo i ostat'sya v  zhivyh,
tak kak esli by ego korabl' povredili, to i ostal'nye pyat'  paralizovannyh
korablej vyshli by iz-pod kontrolya, i Ivenu prishlos' by sovsem hudo.
   Dva korablya byli sovsem blizko, no hot' u  nih  dvigateli  v  dva  raza
bol'she, chem u "Nosatogo", oni byli menee manevrennymi. Dzhoss uklonyalsya  ot
vystrelov, i eto vyvodilo ih iz sebya. Kazhdyj raz, kogda oni promahivalis',
oni byli uvereny, chto popadut v sleduyushchij raz.
   Odin korabl' opyat' vystrelil v Dzhossa, no  tot  uzhe  uspel  uvernut'sya.
Drugoj stal povorachivat', chtoby pojmat' "Nosatogo"  v  perekrestnom  ogne.
Dzhossu etogo sovsem ne hotelos'. On kolotil po pul'tu,  opuskayas'  nizhe  k
Zemle. Oficial'no etogo delat' bylo nel'zya, no on  hotel  uvesti  banditov
kak mozhno dal'she ot  Hajlendz.  Hotya  i  banditam  bylo  by  pravil'nej  i
logichnej  derzhat'sya  ottuda  podal'she,  ved'   pyat'   ih   korablej   byli
nedeesposobny, drugie byli  metallolomom.  Oni  dolzhny  byli  ponyat',  chto
kto-to znaet o ih planah. "Esli by ya byl sushchim fanatikom, chto by ya delal?"
- dumal Dzhoss, vse nizhe  opuskayas'  k  Zemle  i  zamedlyaya  hod.  Oni  tozhe
zamedlili, no prodolzhali presledovat' ego. Esli by on mog pokazat' im, chto
u nego nepoladki s dvigatelem ili chto-to v etom rode.
   Oni podbiralis' vse blizhe.
   - Nu, davaj zhe, "Nosatyj"! - On rezko povernulsya v storonu, eshche  kruche,
chem kogda-libo proboval. Korabl' vzvyl, Dzhoss  nikogda  ne  slyshal  takogo
zvuka. Korabli za nim tozhe povernuli, no ne tak kruto, kak on.  Dzhoss  eshche
raz kruto povernul "Nosatogo", razvernulsya i vypustil raketu.
   Ona popala v korabl', kotoryj byl blizhe k nemu. Drugoj, proletaya  cherez
oblomki, popytalsya svernut'.
   "O net, ne vyjdet", - podumal Dzhoss i povernul za nim. On by predpochel,
chtoby man'yak gnalsya za nim, a ne v napravlenii  Hajlendz.  Byla  eshche  odna
problema: tam byl odinnadcatyj korabl', lider  gruppy.  "Tot  paren'  zhdet
menya, - dumal Dzhoss. - Lukreciya, ty chto dumaesh', chto my budem odni spasat'
tvoi pyatimilliardnye vlozheniya v propagandu mira?".
   Otsutstvie drugih policejskih korablej dalo otvet na ego vopros.  Dzhoss
materilsya.
   - Izvini, "Nosatyj", eto ya ne na tebya, - skazal on,  presleduya  vtorogo
bandita.
   Tot udiral, i udiral bystro, ne pytayas' povernut'sya k Dzhossu.  I  vdrug
stal opuskat'sya k Zemle. "Znaet, chto ya  ne  mogu  sledovat'  tuda".  Dzhoss
ulybnulsya.
   On sdelal to, chto vsegda hotel: s siloj  vdavil  ionnye  uskoriteli  do
upora. Oni, okazalos', byli eshche bystree, chem on dumal. "Mell postaralas'",
- podumal Dzhoss i ulybnulsya shire.  On  vse  blizhe  podbiralsya  k  banditu.
Steklo pered nim nachalo mutnet' ot tepla snaruzhi.
   "Atmosfera", - podumal Dzhoss i dobavil skorosti. Strelyat' on ne mog:  v
atmosfere ego orudiya zaklinivalo. On uzhe byl  metrah  v  pyatidesyati,  dazhe
tridcati.
   Bandit dal'she tak ne mog.  On  opustil  hvost  i  stal  podnimat'sya  ot
atmosfery obratno v kosmos, prichem eshche bystree.
   "Horoshie dvigateli, - podumal Dzhoss. - No u menya luchshe".
   - Davaj "Nosatyj", bystree! - krichal on, nazhimaya na knopki,  kak  budto
eto pomogaet. On uzhe  sobiralsya  vypustit'  rakety,  kak  korabl'  vperedi
sdelal  rezkij  ryvok  i  nachal  otryvat'sya.  Dzhoss  ne  mog  bystree,   a
manevrennost' byla zdes' ni  k  chemu.  "Davaj,  "Nosatyj",  davaj!"  -  on
umolyal. Ego skorost'  vdrug  uvelichilas',  neznachitel'no,  no  dostatochno,
chtoby priblizit'sya. Dzhoss udaril po knopke puska rakety i  rezko  povernul
"Nosatogo", tak kruto, naskol'ko u nego hvatilo smelosti.
   Korabl' banditov vzorvalsya: vzryva bylo tri. Dva drugih vzryva byli  ot
bomb, kotorye on nes.
   Dzhoss tyazhelo dyshal, kak budto dolgo i bystro begal.
   - Vse! - skazal on Ivenu. - Ostalsya odin glavar'.
   Otveta ne bylo.
   - Iven? - pozval Dzhoss.
   Opyat' nichego.
   - Iven?!
   - Ne krichi na nego, - skazala Teliya. - On zanyat.


   SHlem Ivena govoril emu o sostoyanii skafandra, no u nego ne bylo vremeni
obrashchat' na eto vnimanie.
   On smotrel pryamo v  dulo  pushki  poslednego  korablya,  kotoryj  ne  byl
shahterskim sudnom, a byl noven'kim, blestyashchim voennym korablem.
   "Navernyaka stoit deneg", - dumal Iven.
   On podletel k etomu korablyu, chtoby posmotret', chto s nim mozhno sdelat'.
K ego udivleniyu, ego zametili, hotya on podbiralsya ochen' akkuratno. Korabl'
ne strelyal v nego, prosto stoyal na meste i zhdal.
   Iven ustal zhdat'. Lazer smotrel pryamo na nego. Iven vzglyanul cherez okno
v kabinu, nastroil radio shlema na obshchuyu chastotu i skazal:
   -  |to  Solnechnaya  policiya.   Sdavajtes'   nemedlenno,   eto   povliyaet
vposledstvii na reshenie suda.
   Posledovala pauza, zatem poslyshalsya smeh.
   -  Oficer,  -  skazal  golos.  -  V  takoj  pozdnij  chas  my  ne  mozhem
vosprinimat' vse ser'ezno.
   - Mozhete okazat' mne uslugu, - skazal  Iven.  -  YA  ved'  vam  uzhe  vse
skazal.
   Eshche odna pauza.
   - Oficer, kak vashe imya?
   - Glindouer. Ouen Glindouer.
   - Oficer Glindouer, vam pridetsya ponyat', chto my vypolnim nashu operaciyu,
esli dazhe vy popytaetes' nam meshat'.
   - A vam pridetsya ponyat', chto ya vam ne dam sdvinut'sya s mesta.  Vy  ved'
glavar', gospodin Takavabara, ne tak li? Vy ved' - nyneshnyaya  glava  sem'i?
Ot vas ya ozhidal luchshego.
   Posledovala pauza. Iven chuvstvoval, kak u nego po  lbu  katitsya  pot  i
kapaet na ukazatel', kotoryj govoril, kak malo topliva u nego ostalos'.
   - Vy udivitel'no horosho informirovany, oficer Glindouer.
   Iven ulybnulsya i popytalsya govorit' tverzhe:
   - Da. No ya nichego ne mogu ponyat', esli vy  tak  verite  v  to,  za  chto
boretes', to pochemu by vam ne vyjti i ne srazit'sya samomu?
   - Mudrym generalom rukovodyat ne strasti, a logika i pravila srazheniya.
   - Tak skazal Lao Tzu. No on eshche skazal: "Vkus  pobedy  ne  tak  sladok,
esli ona dostignuta za schet drugih".
   - Oficer, ty ne mozhesh' znat'...
   - YA znayu, chto ty hochesh' zateyat' ubijstva ne iz-za ekonomicheskoj storony
dela! Ty mozhesh' durachit' svoih  podchinennyh,  no  ne  menya.  Mne  dazhe  ne
obyazatel'no bylo prosmatrivat' fajly na baze,  chtoby  uznat'  staromodnogo
yarogo nacionalista.
   - Glindouer, - skazal golos, razmyshlyaya. - Mozhet i tak.
   - Tochno tak, - prodolzhal Iven. - No ya znayu, chto v  nacionalizme  ploho.
Nenavist', strah. Mozhno byt' vallijcem, ili  yaponcem,  no  ne  obyazatel'no
ubivat' drug druga iz-za staryh predrassudkov i vrazhdy, ekonomicheskoj  ili
kakoj by tam ni bylo. Ty zhe predpochitaesh' nacionalizm celikom,  so  staroj
nenavist'yu i gordost'yu.
   - Pochemu by net? - ravnodushie  v  golose  ischezlo.  -  My  vsegda  byli
luchshimi i znaem, chto byli luchshimi. Nasha produkciya  vsegda  byla  luchshej  v
mire uzhe mnogo stoletij. A kto my sejchas? My dazhe ne strana.
   - Pervye sredi ravnyh.
   -  Kto  hochet  byt'  pervym  sredi  takih  ravnyh?  -  skazal  golos  s
prezreniem. - Naciya brokerov, krest'yan,  kotorye  dumayut,  chto  oni  luchshe
vseh. Vycvetshij mir. Luchshe by oni zanimalis' tem,  chem  ran'she:  trepetali
pered vlast'yu. |to by ustraivalo i ih, i nas.
   - Ty nastol'ko gord i tshcheslaven, a vyjti drat'sya boish'sya.  U  tebya  net
chesti!
   - Ty nichego ne ponimaesh' v etom.
   - YA-to ponimayu. YA byl na vashej baze, i u menya est' dokazatel'stva togo,
chto vy ubivaete lyudej. YA vseh tam ubil, zabral  togo,  kogo  vy  pritashchili
tuda siloj, i razobral dva tvoih korablya golymi rukami!  YA  -  "vycvetshij"
mir, zhalkaya imitaciya, novyj poryadok - vse to, chto ty nenavidish'. Ty sidish'
vnutri i ne mozhesh' dokazat' mne, chto prav. Ty ne luchshe, chem  te  pridurki,
kotoryh ya  segodnya  ubil,  kotorye  verili  tebe  i  umerli  za  veru.  Ty
nichtozhestvo. Esli by ty byl zdes' peredo mnoj, ya by vzyal iz tvoih ruk  mech
i slomal by ego  u  tebya  na  glazah!  -  zakonchil  Iven  golosom,  polnym
prezreniya.
   - Ty poprobuesh', - spokojno proiznes golos.
   - Sprosi teh, kogo ya ubil, kak ya probuyu.
   - A kogda ya tebya ub'yu, chego ty dob'esh'sya?
   - Kogda my budem drat'sya, my oba pojmem, u kogo sila.
   - Esli ty stol'ko znaesh' obo mne, to ty znaesh' i kak ya vooruzhen.
   - YA znayu, chto na tebe, no kak ty vooruzhen - eto sovsem drugoe delo.
   - Esli ty dazhe kak-nibud' sluchajno i ub'esh' menya,  chto  malo  veroyatno,
moi lyudi ne prekratyat bor'bu. Oni razrushat vashu dragocennuyu stanciyu i vashi
smeshnye Soyuzy vmeste s nej.
   - My pozabotimsya o tvoih lyudyah, - skazal  Iven  spokojno,  hotya  on  ne
znal,  chto  proishodit  na  stancii,  no  on   ne   stal   vydavat'   svoyu
neuverennost'. - Nichego  ne  ostalos',  tol'ko  etot  korabl'  i  chelovek,
kotoryj pryachetsya za bol'shoj pushkoj. Nu, chto? CHelovek  s  golubym  drakonom
budet stavit' na krasnoe? Ili ty sobiraesh'sya menya  ubit'?  No  togda  tebya
prikonchit moj naparnik. On chelovek chesti, ne to chto ty. On ub'et  tebya,  a
potom budet sozhalet'.
   Posledovala dolgaya pauza.
   - Oficer Glindouer, ya skoro vyjdu.
   Ivenu ne prishlos' dolgo zhdat'.
   On vyshel iz vozdushnogo zamka, v kotorom byl dazhe lift. Na ego  botinkah
byli magnity, i on  spustilsya  kak  volshebnik,  ili  dazhe,  kak  Bog.  Ego
skafandr byl chernym i blestel ot sveta  stancii  Hajlendz.  Ranec  za  ego
spinoj byl ogromnym: Iven znal, chto tam yadernoe oruzhie, prichem raza v  dva
bol'she  togo,  chto  bylo  u  nego.  "Po  krajnej  mere,   on   ne   smozhet
vospol'zovat'sya im v blizhnem boyu, - dumal Iven. - Postarayus', chtoby on  ne
vystrelil v stanciyu. Hotya, kto znaet, chto u nego tam". V rukavah byli  dva
pulemeta proizvodstva Kruppa, dva luchevyh lazera  i  ognemet,  mozhet  dazhe
dva. I, konechno, rakety, po chetyre v kazhdoj  ruke,  dve  rakety  teplovogo
navedeniya, kotorye nel'zya bylo ispol'zovat' na cheloveka!
   Iven proveril optiku shlema i drugoe snaryazhenie, posmotrel na Takavabaru
i vzdohnul.
   "YA sam ego razdraznil.  CHto  teper'  delat'?  Udarit'  ego  palkoj  ili
popytat'sya uspokoit'?" - dumal Iven.
   Takticheski,  situaciya  byla  otvratitel'noj:  spravit'sya  bylo  trudno.
Predotvratit' ispol'zovanie oruzhiya dolgogo radiusa dejstviya, sdelat'  tak,
chtoby on ispol'zoval oruzhie korotkogo radiusa...  na  tebya.  Vsegda  legche
skazat', chem sdelat'.
   I Dzhoss byl gde-to zanyat i ne mog pomoch'.  "Net,  Iven,  druzhishche,  tebe
samomu pridetsya razbirat'sya".
   Iven opyat' proveril apparaturu. U nego bylo malo topliva, no  eto  bylo
ne vazhno v dannyj moment. "Somnevayus', chto mne dolgo pridetsya gonyat'sya  za
etim parnem", - dumal on. Iven  vklyuchil  vse  sistemy  zashchity  i  trevogi,
vklyuchil dvigateli i podletel k Takavabare, prislushivayas', chto  skazhut  ego
sistemy. On  slyshal  gul  moshchnosti,  kotoryj  ishodil  ot  ego  skafandra.
"Neudivitel'no, glava kompanii mozhet pozvolit' sebe takoj kostyum. No kakaya
zhe dolzhna byt' batareya, chtoby proizvodit' takuyu energiyu".
   Vremeni na razdum'ya ne bylo. Nado  bylo  nachinat'  i  proverit'  slabye
mesta protivnika. "Esli takie est'", -  skazala  truslivaya,  predatel'skaya
chast' v golove Ivena. Ot odnogo vida takogo skafandra  vragi  razbegalis'.
|to byl psihologicheskij effekt. Takavabara byl  kak  monstr,  kotoryj  mog
otorvat' golovu i s hrustom razzhevat' ee. Iven pered nim byl  kak  karlik,
kak David, idushchij na Galiafa...
   On byl metrah v pyatidesyati ot protivnika. Takavabara izuchal  ego,  odna
ruka ego poshevelilas'. CHto-to malen'koe i temnoe soskochilo  s  etoj  ruki.
Iven  otreagiroval  ne  razdumyvaya,  dostal  svoj  pulemet,   kotoryj   on
perezaryadil na Uillanse. Ego puli popali v mini-raketu, kotoraya vzorvalas'
na polputi.
   SHlem Ivena potemnel i posvetlel snova, oberegaya ego glaza  ot  vspyshki.
No zvuk trevogi podskazal emu, chto v nego letyat eshche dve rakety. Iven videl
traektoriyu ih priblizheniya. On podnyal obe ruki i  vystrelil  iz  pulemetov,
kak strelyaet ohotnik,  chtoby  srazu  ubit'  neskol'kih  ptic.  Obe  rakety
vzorvalis'.
   Zatem goryachij luch lazera proshel pryamo vozle ego levoj nogi,  Iven  edva
uspel uklonit'sya. Sistemy trevogi zazveneli  v  ushah,  pokazyvaya  ogromnyj
vypusk  energii.  Luch  lazera  byl  gorazdo  shire  obychnogo.  SHlem   Ivena
posvetlel, i on uvidel, chto Takavabara opyat' celitsya v nego. Iven  opustil
golovu, luch lazera proshel pryamo nad nej.
   - Voz'mi etot mech, - skazal Takavabara, - esli smozhesh'! - On  spustilsya
s lestnicy i povis v nevesomosti.
   "Nevozmozhno", - podumal Iven, rot ego peresoh. "CHert s nim!  -  reshilsya
on. - Pora nachinat'".
   On podgotovil svoi rakety, podnyal levuyu  ruku,  pricelilsya  i  vypustil
srazu tri.
   Takavabara podnyal ruku i lazerom srezal snachala  pervuyu,  zatem  vtoruyu
rakety. Tret'ya chut' ne snesla emu ruku. Iven ulybnulsya. "Vot  i  vse,  chto
nuzhno, odna malen'kaya oshibka". Takavabara byl tyazhelo vooruzhen, chto  delalo
ego ne takim podvizhnym.
   Tut na Ivena posypalis' puli, perevorachivaya  ego  snova  i  snova.  Vse
sistemy skafandra zveneli ot takogo grada pul'. Iven pytalsya vklyuchit' svoi
dvigateli, chtoby vybrat'sya iz etogo potoka, no oni stali ochen' medlennymi.
V eto vremya sistema trevogi predupredila Ivena eshche ob odnom rezkom  vyhode
energii. On podgotovil  raketu,  reagiruyushchuyu  na  teplo,  nastroil  ee  na
dovol'no nizkuyu temperaturu i vystrelil.
   Raketa vyletela, no vzryva ne bylo. Iven  vse  eshche  boltalsya  v  potoke
pul'. Vozle nego opyat' proshel luch lazera.
   "Special'no? - podumal Iven. - Ili slishkom vzbeshen i ne mozhet popast'".
   Nakonec, raketa Ivena nashla cel'. On videl vzryv, rezko otvernul  lico,
ne doveryaya dazhe zatemneniyu stekla, i ves' szhalsya v  komok.  CHerez  sekundu
poyavilas' vspyshka, pohozhaya na solnce. "Okolo kilotonny", -  podumal  on  s
professional'nym interesom. Potok pul' vdrug prekratilsya.  Iven  prodolzhal
viset', podnyav koleni. Krugom  rasprostranyalsya  rozovyj  tuman.  Oni  byli
nedaleko ot Zemli i vakuum ne byl absolyutnym. "Interesno, kak ego skafandr
reagiruet na radiaciyu?" - dumal Iven.  On  sam  sobiralsya  proverit'  svoj
dozimetr po vozvrashchenii domoj. Esli Lukreciya dumala, chto vse  budet  tiho,
to naprasno. Navernyaka pol stancii smotrelo sejchas iz okon, gadaya, chto  zhe
proishodit.
   Vdrug chto-to sil'no udarilo emu v spinu, ego  sistemy  ne  predupredili
ego. Iven vypryamilsya ot shoka, on ne byl uveren: probit li  skafandr  szadi
ili net. Bylo pohozhe, chto net. Ivena kto-to shvatil. "CHto za  dvigateli  u
nego?" - dumal on, chuvstvuya ruki Takavabary vokrug sebya.  YAdernaya  vspyshka
oslepila ego detektor, poetomu on i  ne  zametil  priblizhenie  protivnika.
"Nado budet skazat' mehanikam, kogda vernus'", -  podumal  Iven.  Esli  by
bylo  prityazhenie,  on  perebrosil  by  protivnika  cherez  golovu,   no   v
nevesomosti eto bylo nevozmozhno. "Nado povernut'sya", - dumal on,  otchayanno
pytayas' vysvobodit'sya. U nego bylo men'she  reaktivnyh  dvigatelej,  chem  u
Takavabary, i men'she topliva. "Nado povernut'sya k  nemu  licom".  Ne  vidya
protivnika, nel'zya bylo skazat', kuda napravlen  ego  lazer.  A  s  takogo
rasstoyaniya promahnut'sya bylo trudno.
   "YA tozhe ne promahnus'", - podumal Iven  i  posmotrel  vniz.  U  kazhdogo
skafandra   byla   Ahillesova   pyata.   Nikomu   ne   udavalos'    ubedit'
proizvoditelej, chto zashchita nog tak zhe vazhna. Nogi byli  otlichnoj  mishen'yu,
no Iven ne mog vysvobodit'sya: ego derzhal chelovek,  skafandr  kotorogo  byl
moshchnej v neskol'ko raz. Ego sdavlivali vse sil'nee. "Mozhet mne  ne  stoilo
hvastat'sya, chto ya razorval ego korabli golymi  rukami",  -  dumal  Iven  i
napryag nogi i ruki. Vdrug Takavabara otpustil ego.
   U protivnika bylo malo opyta bor'by v  nevesomosti,  on  ne  znal,  kak
uderzhat'sya. "Otlichno", - podumal Iven i napravil pulemet na levoj ruke  na
nogu Takavabary. Iven izlil potok pul' i uvelichil ih skorost'. Struya  byla
kak budto iz sploshnogo metalla so skorost'yu pyat'sot kilometrov  v  chas.  S
takim zhe uspehom kto-to mog shvatit' Takavabaru za nogu i stashchit'  ego  so
spiny Ivena. On otpustil ruki, struya iz pul' potyanula ego vniz. Iven rezko
povernulsya i shvatil protivnika za ruku, chtoby tot  ne  uspel  vystrelit'.
"Teper' on ne vystrelit", - podumal Iven. V  etot  moment  lazer  mel'knul
pryamo pered nosom Ivena. Ego shlem srazu zhe potemnel. On dazhe  pochuvstvoval
teplo i udivilsya, kak mozhno bylo  ego  pochuvstvovat'  cherez  skafandr.  On
bystro udaril po drugoj ruke protivnika  s  nadezhdoj  chto-nibud'  slomat',
zatem nogoj  v  zhivot.  "A  on  vse  ravno  strelyaet".  Iven  derzhal  ruku
Takavabary,  na  kotoroj  byl  lazer  i   boyalsya   ego   otpustit'.   "|to
nespravedlivo. U nego takoj skafandr i ostal'noe..."
   Tut v golovu emu prishla ideya.  No  v  etot  zhe  moment  svobodnaya  ruka
Takavabary shvatila Ivena za perednyuyu chast' skafandra  i  nachala  otdirat'
perednij ranec.
   "O net", - podumal Iven i shvatil druguyu  ruku.  Situaciya  byla  ne  iz
priyatnyh. Iz ruki, v kotoroj ne bylo lazera,  posypalis'  puli,  stucha  po
shlemu i grudi Ivena. On dazhe ne slyshal, chto dumaet, esli voobshche mozhno bylo
slyshat' mysli.  On  molilsya,  chtoby  shlem  i  grudnaya  plastina  vyderzhali
strel'bu s takogo blizkogo rasstoyaniya.
   Oni ne byli rasschitany na takie udary, no poka derzhalis'.
   CHto-to udarilo emu v  golen',  no  on  ne  obrashchal  vnimaniya  na  bol',
starayas' uderzhat' perednij ranec. On pytalsya  razzhat'  pal'cy  Takavabary,
szhimayushchie material. |to byl kevlon, teoreticheski nervushchijsya material,  no,
kazalos', Takavabaru ob etom ne predupredili. Sumka nachinala rvat'sya. "On,
navernoe, znaet, chto tam, - podumal Iven. - Znachit, ya prav".
   On rezko otpustil ruku Takavabary, zapustil svoyu v  sumku,  gde  lezhali
chernye korobki Dzhossa, i popytalsya vytashchit' dve srazu.  Ostavalos'  tol'ko
ne dat' protivniku vospol'zovat'sya lazerom, hotya by na  neskol'ko  sekund,
vsego na neskol'ko.
   On vse eshche derzhal ruku Takavabary, na kotoroj byl  lazer.  Tot  strelyal
paru raz v pustotu, no Iven uzhe ne boyalsya. "Poka v menya  ne  popadet,  vse
normal'no". On nogoj udaril po svobodnoj ruke protivnika, zatem  po  shlemu
dva raza, i eshche  raz  na  udachu.  Zatem  ottolknulsya,  popytalsya  vklyuchit'
dvigateli, chtoby dobrat'sya do korablya, i...
   Bezrezul'tatno. Indikatory v shleme pokazyvali, chto topliva ne ostalos'.
On nervno oglyanulsya na Takavabaru, tot medlenno dvigalsya libo iz-za udara,
libo iz-za sobstvennoj tyazhesti, - skazat' bylo trudno. Dazhe  samyj  luchshij
shlem ne mog polnost'yu zashchitit' ot blizkih,  tyazhelyh  mehanicheskih  udarov.
Zashchita skafandra Takavabary ne byla rasschitana na to, chto k nemu  podojdut
blizko i prosto udaryat.
   Iven napravil svoj pulemet nazad i dal neskol'ko korotkih ocheredej. Oni
tolknuli ego v nuzhnuyu emu storonu, dazhe bystree, chem dvigateli. On ne stal
delat' dvizhenij, imitiruyushchih  beg.  Tak  obychno  delali  vse,  kogda  byli
napugany, i szadi byl kto-to strashnyj. Iven slyshal svoe  tyazheloe  dyhanie.
On posmotrel na indikator kisloroda. Ego pochti  ne  ostalos'.  On  vklyuchil
dopolnitel'nyj kislorod, nadeyas', chto vse eto ne zatyanetsya nadolgo. Zapasa
hvatalo tol'ko na polchasa.
   Iven opyat' oglyanulsya. Takavabara slabo shevelilsya. "Slabo  ya  ego,  -  s
sozhaleniem podumal Iven. - Slishkom uzh ya zabochus' o zhivom dokazatel'stve. YA
- voin, a oni sdelali iz menya  policejskogo,  -  on  usmehnulsya.  -  Mozhet
sluchitsya tak, chto nechego budet klast' v moyu mogilu".
   Do korablya ostavalos' metrov desyat'. Iven priblizhalsya k nemu snizu. Bez
somnenij, Takavabara dal prikaz svoim lyudyam ne strelyat'.  On  byl  uveren,
chto sam pokonchit s Ivenom.
   "Ne tut-to bylo",  -  podumal  Iven,  kogda  dobralsya  do  korablya.  On
podtyanulsya do sluzhebnogo lyuka, otodral ego i prikrutil  igrushku  Dzhossa  k
kontaktam.
   V svoem shleme on uslyshal signal  trevogi,  povernulsya  i  posmotrel  na
Takavabaru. Tot napravlyal lazer na  svoj  korabl'  i  na  Ivena.  Iven  ne
somnevalsya, chto tot vystrelit. On i tam, u sebya,  legko  zhertvoval  svoimi
lyud'mi.
   Signal trevogi vse narastal i narastal.  Iven  smotrel  na  Takavabaru.
Signal byl uzhe sovsem oglushayushchim.
   Vdrug on oborvalsya.
   Nichego ne sluchilos'. Ni zhary, ni  vspyshki  golubogo  cveta.  Takavabara
celilsya, no bezrezul'tatno.
   Iven ulybnulsya. "Znachit ego skafandr svyazan s bortovym komp'yuterom". On
stal vzbirat'sya, derzhas' za ruchki na korpuse. Takavabara podletal k  nemu.
On libo ne ponyal, chto sluchilos' s ego oruzhiem, libo schital, chto  spravitsya
i tak.
   "Nikogda ne delajte iz  cheloveka  shuta  v  skafandre",  -  dumal  Iven,
podbirayas' k liftu. On  dvigalsya  v  obratnuyu  storonu.  Lyudi  hot'  i  ne
strelyali v nego, zato ponimali, chto on mozhet vojti. Hot' eto i ne  vhodilo
v plany Ivena. On shvatil lift za platformu i stal  tyanut',  poka  tot  ne
poravnyalsya s polom. On chuvstvoval, kak lift gudit i  soprotivlyaetsya.  Iven
ulybnulsya  i  stal  tyanut'  sil'nee.  Gul  prekratilsya.  Zatem  s  treskom
platforma lifta oblomalas' i ostalas' v rukah u Ivena. On nekotoroe  vremya
derzhal  ee,  glyadya  na  priblizhayushchegosya  Takavabaru,   kotoryj   popytalsya
ostanovit'sya, vidya, chto nazad v korabl' ne vojti  i  chto  ostalsya  snaruzhi
vmeste s Ivenom.
   Iven derzhal platformu i razmyshlyal. On horosho metal diski v universitete
i dumal: sletit li shlem, esli on brosit ee,  ili  shlem  ostanetsya,  a  sheya
slomaetsya? ZHelanie provesti etot eksperiment bylo ogromnym.
   No Lukreciya vzbesilas' by. Ona uzhe byla v beshenstve ot yadernogo  vzryva
i vsego ostal'nogo. Ubit' togo, kogo sledovalo doprosit', bylo ne po  dushe
Ivenu. On otshvyrnul platformu v storonu.
   Tut proizoshel vzryv. Ivena bol'no udarilo.  Vzryv  byl  ochen'  sil'nyj.
Ivenu dazhe pokazalos', chto on neskol'ko raz podryad  teryaet  zrenie:  Zemlya
mel'kala pod nim, svet stancii, oslepitel'naya vspyshka, chernyj  dym  i  vse
takoe. Kogda k nemu vernulos' soznanie, on pochuvstvoval, chto stoyal na tom,
chto vzorvalos', to est' vzryv podejstvoval na nogi, a ne na vse  ostal'noe
telo. Iven prodolzhal letet'. Nepodaleku stoyal "Nosatyj"!
   - Tebe nado prekrashchat' strelyat' vo vse, chto vidish'! - skazal Iven.
   - Izvini, -  golos  Dzhossa  byl  ochen'  tonkim  iz-za  togo,  chto  byli
povrezhdeny naushniki. - Spasibo,  chto  prikrepil  moyu  shtukovinu.  Oni  uzhe
sobiralis' vypustit' rakety, a potom vzorvat' sebya, tebya i  svoego  bossa.
On, ochevidno, im prikazal.
   - Ne udivitel'no. No ty vse ravno mog by menya predupredit'.
   - Oni by mogli uslyshat'. Krome togo, ya celilsya tak, chtoby ne vse  bomby
vzorvalis'. Ty by ved' ne hotel tam byt', i chtoby ves' ih zaryad vzorvalsya.
   - A gde Takavabara?
   - Ishchu ego, poluchayu slabye signaly.
   - A chto Lukreciya? Ochen' zlitsya na nas? Nado bylo by mne  samomu  s  nim
razobrat'sya.
   - Ty mne bol'she nravish'sya celikom, - skazal Dzhoss.
   - Mne tozhe, - skazala Teliya. - Ty byl velikolepen.
   Iven ulybnulsya.
   - ZHenshchina, kotoraya znaet, kogda pomolchat', dorozhe zolota.
   - Spasibo.
   - Vot on! - vdrug skazal Dzhoss. - Cel i eshche zhiv. YA podberu  ego.  A  ty
davaj domoj, ili ne hochesh'?
   - S udovol'stviem. Nogi ochen' bolyat.
   - A u kogo iz policejskih ne bolyat? - sprosil Dzhoss.


   Brifing na Lune prohodil dva dnya. Dzhoss i Iven teper'  byli  uvereny  v
tom, chto shahtery  i  ih  korabli  ne  budut  bol'she  tak  chasto  ischezat'.
Informaciyu, kotoruyu oni dostavili, obrabotali luchshie specialisty so mnogih
stran   na   Zemle.   Nacionalisticheskie   terroristicheskie   gruppirovki,
osnovannye i finansiruemye Takavabaroj  i  drugimi,  byli  obezvrezheny.  O
mahinaciyah  Takavabary  podozrevali  i  ran'she,   no   ne   bylo   nikakih
dokazatel'stv. Teper' ih bylo bol'she, chem nuzhno. Sam on byl pod arestom  v
gospitale, po ironii sud'by, na Hajlejndze, v luchshem gospitale, v  kotorom
bylo oborudovanie, chtoby spasti zhizn' cheloveku,  stradayushchemu  gipoksiej  s
povrezhdeniyami golovnogo mozga, mnogochislennymi  ushibami  i  povrezhdeniyami,
kak budto ego kto-to sil'no udaril nogoj po golove  i  po  drugim  mestam,
ochen' sil'no.
   Piratskaya baza byla  zaregistrirovana  kak  sobstvennost'  Mell.  I,  k
ogromnomu udivleniyu Ivena, o zatratah i o vzryvah  vblizi  Zemli  ne  bylo
skazano ni slova. No i medalej im tozhe  ne  dali,  hotya  oni  dumali,  chto
zasluzhili...
   Lukreciya podoshla k nim v konce poslednego soveshchaniya i skazala:
   - CHto vy o sebe dumaete? CHto vy osobennye? Vas poslali na  zadanie,  vy
ego vypolnili. CHto, vam teper' za eto medali davat'?
   Dzhoss i Iven pereglyanulis'.
   - My vypolnili pochti nevypolnimoe zadanie! - vozmutilsya  Dzhoss.  -  Bez
vsyakoj pomoshchi, v kotoroj my tak nuzhdalis'. I eto nichego po-tvoemu?!
   Lukreciya nezhno posmotrela na nih. Iven podozreval, chto ona tak smotrela
tol'ko na hronicheskih bol'nyh.
   - Vy ochen' umnye i horoshie, - skazala ona. -  Hot'  vy  dazhe  i  gubite
kletki mozga, upotreblyaya takoe, chto nel'zya  dazhe  priznat'  alkogolem.  Vy
sdelali to, chto ya ot vas ozhidala. Esli vy dejstvitel'no menya udivite, to ya
dam vam medali. A  poka  ubirajtes'  k  chertu!  Poka  ya  ne  peredumala  o
dvuhnedel'nom otpuske.  I  mne  nuzhny  vashi  pis'mennye  otchety  zavtra  k
poludnyu! - ona nachala iskat' chto-to u sebya na stole, kak budto iskala, chem
v nih shvyrnut'...
   Poetomu oni postupili mudro, i ubralis'.
   -  Nikakoj  blagodarnosti!  -  skazal  Dzhoss.  -  Nikakoj.  Nam   stoit
obidet'sya...
   - O chem ty dumaesh'? - sprosil Iven.
   - Mozhno vypit' togo, chto nel'zya nazvat' alkogolem.
   Iven slegka ulybnulsya, i oni napravilis' v angar.


   CHerez chetyre dnya oni byli na Uillanse. Sem' dnej proshlo, - oni vse  eshche
byli na stancii, i vecherinka, kotoruyu oni nachali, ne konchalas'. Oni menyali
bary, i Iven dazhe sbilsya so scheta, vo skol'kih zavedeniyah on byl.
   Dzhoss delal zametki dlya spravochnika-putevoditelya Michelin. Tajskaya  pishcha
byla velikolepnoj. Na Uillanse!
   Otnoshenie k nim rezko izmenilos', kogda doshli sluhi o tom, chto Dzhoss  i
Iven obnaruzhili, i chto zatevali bandity. Vse,  dazhe  Turok,  vstrechaya  ih,
pokupali im vypit'. Hotya Lajf i popytalsya zateyat' draku s Ivenom prosto po
staroj pamyati, no ego usadili pochti vse posetiteli bara,  a  kto  ostalsya,
prinesli  izvineniya  za  nego.  Potom  Lajf  podpeval  Ivenu  ego  lyubimuyu
"Uel'sskuyu pesnyu" s chistym uel'sskim akcentom. Iven  dolgo  udivlyalsya,  no
potom perestal,  kogda  kto-to  pokazal  emu  butylku  domashnego  elya.  On
perestal udivlyat'sya voobshche.
   Na sed'moj den' prazdnovali za imya "Nosatogo", i ego pokrasku proverili
vylivaniem na  nego  ogromnogo  kolichestva  spirtnogo,  prichem  na  kazhdyj
santimetr korpusa! Imya "Nosatyj" proiznosili na vseh  yazykah,  na  kotoryh
tol'ko govorili na Uillanse.
   Mell i Iven stoyali v storone i nablyudali. Dzhoss  vo  glave  kompanii  s
butylkoj v ruke krichal:
   - CHtoby na nashem korable ne bylo ni odnogo slabogo mesta!
   Oni obhodili ego i polivali.
   Iven ulybnulsya i skazal:
   - Nakonec.
   - CHto? - sprosila Mell.
   - Nakonec, on skazal - "nash korabl'".
   Mell kivnula i tozhe ulybnulas'.
   - Tak ono i est'.
   Iven vzglyanul na nee. Vmeste oni otoshli podal'she  k  vnutrennim  dveryam
angara.
   - Tak  kak  naschet  tebya?  Ty  teper'  bogataya  dama,  vladeyushchaya  celoj
stanciej?
   - Teper' mne prihoditsya  za  nej  sledit',  -  skazala  Mell  i  slegka
ulybnulas'. - Nikto, konechno, ne popytaetsya u menya ee  otnyat'.  No  kto-to
gde-nibud' podumaet, chto ona mne slishkom legko dostalas',  -  ona  grustno
posmotrela na Ivena. - No vy, rebyata, tak postaralis'! Pridetsya  potratit'
million, chtoby vse vosstanovit'.
   - No komp'yutery cely?
   Ona kivnula.
   - YA nanyala agenta na Marse, on uzhe nashel neskol'ko  kontraktov.  Mne  i
policiya platit za to, chto ya sohranila informaciyu Takavabary. No vse ravno,
potrebuetsya, kak minimum god, chtoby stanciya stala funkcionirovat'.  A  kak
naschet tebya? - sprosila ona. - Ty  teper'  znamenit.  Ty  raskryl  zagovor
nacionalistov!
   Iven zasmeyalsya, no smeh ego ne byl polnost'yu schastlivym.
   - Znamenit. Vsya slava idet policii. A cherez nedelyu nam opyat' na rabotu.
I Bog znaet kuda...
   - A mozhno uznat' zaranee, esli vas poshlyut syuda? - sprosila Mell.
   Iven grustno vzglyanul na nee.
   - A nuzhno li?
   Ona vzdohnula.
   - YA dazhe ne znayu. Sejchas vse peremeshalos'.
   - Da. No nesmotrya ni na chto, ty dolzhna znat'... eto bylo prekrasno.
   Ona vzglyanula na nego i ulybnulas'.  Ot  etoj  ulybki  u  Ivena  ran'she
perehvatyvalo dyhanie. Tak bylo  i  sejchas.  No  skoro  eto  proshlo  i  on
ulybnulsya ej.
   - Dlya menya tozhe, - skazala ona. - Mozhet, kogda-nibud'...
   - Mozhet byt', - skazal Iven. I eto bylo tak. V ogromnoj Vselennoj slova
"nevozmozhno" i "nikogda" ne sushchestvovali.
   Oni posmotreli na veseluyu kompaniyu, polivavshuyu korabl'.
   - YA dumayu, - skazal Iven, - chto esli my ne vyp'em, to sojdem s  uma  ot
aromatov.
   - Tochno.
   Ona posmotrela vokrug, zatem vniz i podnyala chto-to,  chto  lezhalo  vozle
tela, pohozhego na Lajfa Turka.
   - Pol'em? - sprosila ona.
   - Konechno! - skazal Iven i vzyal butylku.
   Vmeste oni podoshli k korablyu i stali ego oblivat'.

Last-modified: Thu, 05 Sep 2002 07:05:41 GMT

Ocenite etot tekst: