Franc Kafka. Progulka v gory
(Per. I.Tatarinovoj)
Ne znayu, --- voskliknul ya bezzvuchno, --- ya ne znayu. Raz
nikto ne idet, tak nikto i ne idet. YA nikomu ne sdelal zla, mne
nikto ne sdelal zla, no pomoch' mne nikto ne hochet. Nikto,
nikto. Nu i podumaesh'. Tol'ko vot nikto ne pomozhet mne, a to
eti Nikto-Nikto byli by dazhe ochen' priyatny. YA by ochen' ohotno
--- pochemu net? --- sovershil progulku v kompanii takih
Nikto-Nikto. Razumeetsya, v gory, kuda zhe eshche? Skol'ko ih, i
vse oni prizhimayutsya drug k drugu, skol'ko ruk, i vse oni
pereplelis', splotilis' vmeste, skol'ko nog, i vse oni topchutsya
vplotnuyu odna k drugoj. Samo soboj, vse vo frakah. Vot tak my i
idem. Veter probiraetsya vsyudu, gde tol'ko mezhdu nami ostalas'
shchelochka. V gorah dyshitsya tak svobodno! Udivitel'no eshche, chto my
ne poem.
Last-modified: Fri, 09 Apr 2004 20:57:20 GMT