et nasha Amerika, Dzhim!.. (I) Cm Ab (II) Em Gm (III) C Gm Cm F#dim Dm C7 F C7 F Fm Cm Fm Fm C Gdim Fm C Gdim C Eb-dim G7 C Eb-dim G7 Fm Eb-dim G7 C (prmechanie: akkompaniment ispolnyaetsya na 3-6 str.) O tom i rech', chto mgla i tishina recham ne pomeha. * * * O tom i rech', chto mgla i tishina recham ne pomeha. Prostor otkryt, i mozhno tolkovat' o nem beskorystno. No pache slov, yasnej, chm golosa, slyshny v etu poru Kryla bogin', rezcy netopyrej, shagi pehotincev... Teatry spyat, molchit kinematograf, noch' bespredel'na. -Cm Mercaet Mars, m vremya, zamerev, stoit izvayan'em. Takoj poroj, kogda malejshij mig i zvuk divno dolgi, - O tom i rech', chto netu nichemu konca. I ne budet. Brodyachij cirk unylo peresek sertu gorodskuyu -Ebm I edet proch', vpolgolosa skvoz' son branya bezdorozh'e. Dlya kolesa - versta ravna verste, emu vse edino: Peski, selen'ya, gory, goroda, lesa, vodopady... Nichto, nichto ne sginet bez sleda, nikto ne ischeznet. -F#m Spustya veka vseh vychislit i vossozdast restavrator. Vsemu, vsemu otvazhnyj arhivist vernet cvet i obraz, Dela uchtet i lica vosstanovit vse. Krome nashih. I cirkachej, i prazdnyh poselyan spaset Mnemozina. -Am Iz-pod zemli lopata izvlechet dvorcy, mavzolei... Odni lish' my sol'emsya s tishinoj i mgloj. My - soldaty. Nam vse edino: gory, goroda, veka... My shagaem. Am F E Am Cm Ab C7 Fm Cm Bm C7 Fm Cm Ab G O, gorod slez! Mechta, mechta... O, gorod slez! Mechta, mechta... Kontrol'no-propusknoj rezhim. Raskras' ego vo vse cveta - Vovek ne stanet on cvetnym. Kakoj by v nem smychok ne pel, Kakoj by kiparis ne ros - Ne zdes' sady tvoi, Otrada. Zdes' gorod slez. V ego stenah, pod zvon cepej, Brozhu, prizhav ladon' ko lbu. Zdes' mog by ya, hot' sam plebej, Otkryto prezirat' tolpu. Zdes' mog by ya, svincu zhivot Podstaviv, izbezhat' sedin. No dazhe umerev, ne mog by Pobyt' odin. O, gorod slez! O, krov' i gnev! Klevretstvo, myatezhi, nuzhda. Likuet vsyak, chuzhoe s®ev, Vse kak vezde, vse kak vsegda. Privychnyj vid, izvechnyj lad. Voistinu, roptat' greshno: Obychnye dela zhivotnyh, Ne Bog vest' chto. ....................... Ne stranno li, chto vnov' i vnov' - Pyat' let nazad, vchera, sejchas - Mne hochetsya skazat' komu-to: "Pomiluj nas!" Ostrova - xxh Hm Em F# Syn moj! H Em Nikakih ostrovov net. H Em Uspokojsya, ne trat' sil. Hm Em |to vse moryaki lgut. Hm F# Hm F# S moryakov nevelik spros. Hm A7 D D7 Ver' mne: G ni odin iz moih slug C Eb G ne vstrechal ostrovov teh. C Eb G YA doprashival vseh, syn. H7 Em YA pytalsya iskat' sam. F# H7 Sem' dnej Em sem' moih korablej shli; Am Em sem' tochnejshih morskih kart Am D7 G C ya imel pod rukoyu; E7 Am sem' nochej ne smykal glaz... F# H Vse zrya! E Skol'ko ya ni glyadel vdal', Em Hm gorizont byl vsegda chist, Em Hm okean bal krugom pust. F# H YA vernulsya ni s chem, syn. F# Hm Em F# Bog vest', H etc. kto velel moryakam lgat'! Veroyatno v lyuboj lzhi zaklyuchen potajnoj smysl... No oni govoryat vzdor! Syn moj, moryaki - eto tak, zvuk... Korabli - chepuha, blazh'... Ibo nekuda im plyt'. Geografiya - bred, syn. Cep' voln obrazuet sploshnoj krug. Odinok materik nash. Ostrova - eto schast'e. Nikakih ostrovov net. Sem' dnej dlitsya put' ili sem' let - libo vspyat' povernet on, libo v zuby kitam, tem, na kotoryh stoit mir... Fdim Podhodi k okeanu ne ran'she chem Hm Hm/A uyasnish' nastavlen'e moe. Podozhdi, E7/G# G poka stanesh' razumen i trezv. I togda - Hm/F# D podhodi k okeanu, bez riska oslepnut' Am H7 pri vide semi ostrovov iz legendy, Em G7/F semi ostrovov zolotyh... Moryaki Hm/F# G7 govoryat: ih ne bol'she, ne men'she, E7/G# B no imenno sem'... Hm Ochnulsya utrom ves' v slezah. Lico pomyl. Tabletku s®el * * * Ochnulsya utrom ves' v slezah. Lico pomyl. Tabletku s®el. Dm Preobrazilsya. Vyshel von. Taksomotorom prinebreg. Ne potomu, chto deneg malo. Voobshche nipochemu. Gm Polez v metro. Tam ochen' mramor grandioznyj. Inter'er Dm takoj ser'eznyj. K mestu sluzhby, v uchrezhden'e, priskakal. Am Poldnya rabotal. Pritvoryalsya molodym. Potom vspylil. A Nazval direktorshu seledkoj. Byl uvolen navsegda. Dm V dveryah spotknulsya, ruhnul nazem'. Vyzhil, vyzdorovel. Vstal, tabletku s®el. Pobrel v kontoru po sosedstvu, v dvuh shagah. Gm V otdele kadrov poskandalil. Na rabotu postupil. Dm Poldnya staralsya, pritvoryalsya Bog vest' chem. Potom ushel. Am Minut za dvadcat' do zakryt'ya posetil universam, A kupil v rassrochku holodil'nik nebyvaloj belizny. Dm Domoj priehal. S®el tabletku. Proslezilsya. S®el eshche. Ne pomoglo. Mahnul rukoj. Razdelsya, leg. Zevnul. Zasnul. Gm I vse - odin. Odin kak perst, kak sukin syn, kak SHerlok Holms! D7 Izvestnyj syshchik, mezhdu prochim. Nado zh ponimat'. Gm No my ne hochem. Dm No my ne hochem. Fm Nas tut polno takih ser'eznyh, cellyuloznyh, neftyanyh, - Fm religioznyh, bespoleznyh, pronikayushchih vo vse, zheleobraznyh, sharovidnyh, cveta kofe s molokom, taksomotornyh, yarko-chernyh, pohodyashchih na bambuk, pyatikonechnyh, krupnoblochnyh, v'yuchnyh, izredka ruchnyh, shirokoshumnyh, ostroverhih, s legkoj kak by hripotcoj, nemolodyh, pretencioznyh, prazdnyh, sdelannyh na glaz, bez chertezhej, bez osnovanij, bez edinogo gvozdya, ortodoksal'nyh, shchepetil'nyh, radikal'nyh kak nikto, vooruzhennyh, nesomnennyh, konnyh, dazhe zavodnyh, demisezonnyh, osiyannyh, strannyh, chtoby ne skazat' - katastroficheskih, bravurnyh, stoprocentnyh, ot sohi, morozostojkih, bystroglazyh, rastvorimyh v kislote, gromokipyashchih, illyuzornyh, nebyvaloj belizny, krovopuskatel'nyh, drobil'nyh, bditel'nyh do stolbnyaka, kraeugol'nyh, zlopoluchnyh, vsyakij chas hotyashchih est', novozavetnyh, sitnyh, myatnyh, mednyh, zolotyh, neveroyatnyh... Fm neveroyatnyh... Db neveroyatnyh... Fm Nichemu ne poveryu, nichem ne prel'shchus' Nichemu ne poveryu, nichem ne prel'shchus', D Krome etogo zvonkogo chuda. Hm |ta muzyka s dymom letit k oblakam, Em Em/D Pereletnyh lishaya obzora. Em6/C# A7 |ti zvuki pobedno paryat v vyshine Am H7 I bravurno sletayut ottuda, Em Po puti razryvaya nebesnuyu tkan' Gm D I rozhdaya morya i ozera. F#7 Hm Daj mne ruku... ya chuyu dolekuyu flejtu Gm Dm Gm Dm I znayu, kogo prizyvaet ona. Gm D Uzh ne eta li sladkaya vlazhnaya dal', Ne ona li odna, ne zatem li Ot zanyatij moih otnimala menya, Vyryvala menya iz ob®yatij, chtoby plyt' vo vsyu pryt', vo vsyu moch', na vsyu noch', Otkryvaya vse novye zemli?.. A kogda ischerpayutsya sidy moi, Otchego by i zhizn' ne otnyat' ej? Net spasen'ya, ya syshu - moj chas uzhe blizok, I slaboe serdce gotovo k nemu. Ne imeet predelov, ne znaet granic |ta strastnaya vlastnaya lira, Sopryagaya muchitel'nyj golos nizin S perezvonom zaoblachnoj tverdi. Slovno tajnye temnye toki Zemli, Rastvoryayas' v garmonii mira, Sozdayut etu bol', no ne skorb', etot son, No ne smert', a dvizhenie k smerti. Skvoz' prostranstvo ya vizhu magicheskij otsvet I ch'i-to odezhdy u samoj vody. Osypaetsya bereg, potoki shumyat, Golubeet tumannaya Leta, Navisaet nad Letoyu dym bytiya, - Do chego zhe on gorek i lakom! O, pomiluj neschastnoe serdce moe, Ne konchajsya, "Volshebnaya flejta"! Sohrani etot zvuk, razomkni etu cep', YA eshche svoego ne doplakal... Daj mne ruku... ya vse svoi vethie struny I redkie knigi ostavlyu tebe. Pesenka o molodosti Oj, chistoe okno! Za oknom - volya. Hm H7 Em Dom - ne dom, a skazka, i chego tut tol'kl net! Em6 Hm F# G Dazhe dobryj duh est'. Zovut - Kolya. H7 Em Hm A hot' by i Dima zvali, ne o nem syuzhet. Em Hm F# H7 Syuzhet o tom, kak - molodoj, neposlushnyj - Em Am Parit vverhu nad domom korablik vozdushnyj. H7 Em Ne to inoplanetnyj, ne to obman zren'ya - H7 Em Am Ne dal ob®yasneniya poka nikto. H7 Em F# No sred' zastol'ya ili v trezvoj pamyati, Hm G Em6 Poodinochke, libo vsem narodom vraz - F# G F# Byvalo, vyglyanem, a on, krasavec, tam letit, - Hm H7 Em Hm I znachit kak by vse v poryadke, s Novym godom vas! Em6 Hm F# H7 On porhaet v vyshine kak babochka, Em Am I tridcat' pervogo chisla, i pervogo. H7 C H7 A traektoriya ego zagadochna - Em E7 Am Em Ne to parabola, ne to giperbola... Am6 Em H7 Em F# Kratkij god podoben dnyu, den' pod stat' bliku. Sprosyat: chem vy zhili? I ne vymolvish' v otvet, CHto mol, pili vodku... eli klubniku... A hot' by i smorodinu, ne o nej syuzhet. Syuzhet o tom, kak - samoj sebe v radost' - Letela moya molodost', moya mladost'. Mahal krylom korablik s nebes i byl svetel... Nikto i ne zametil, kak on ischez. A vmeste s nim ushel syuzhet iz povesti, I strochki v'yutsya vkriv', kak tradeskanciya. A pishu ya ih, k primeru, v poezde, I sleduyushchaya stanciya - Franciya... Vy mne skazhete, chto eto, mol, lirika, I chto korablik tot v kino vse videli. A vse zhe mne by na nego, hot' izredka, Poglyadet' by nayavu, hot' izdali. Postuchat' by v to okno, posvistat' diko, Vmesto "guten morgen" kukareknut' kak petuh: Holodna li vodka? Sladka l' klubnika? Vse li dobryj duh sil'nej nedobryh dvuh?.. Ne zhdu otveta, ne ishchu vozvrata. Ona zatem i molodost', chto krylata! CHego ne ponyal v dvadcat', vdrug - pojmesh' v sorok. Uzh tut nikto ne zorok. Vsyak blizoruk. I potomu-to ya sizhu teper' v poezde, A nezabvennyj motylek - korablik moj - Po parabole nesetsya Bog vest' gde. I konca i kraya net parabole toj. Na chestnom slove ili tak, na otzvuke, Na pervoj bukovke ot slova chestnogo, No letit on, kuvyrkayas' v vozduhe, Po parabole Lobachevskogo... Vsyak byl molodoj. Da ne vsyak - staryj. Odnogo zastolie vleklo, drugogo - hram. Kto brenchal monetoj, a kto - gitaroj: Tam-taram-taram-tam-taraj... tam-taram-taram... Em Hm F# Hm Em Hm F# Hm etc Pros'ba Ne umiraj v kamyshah na podvizhnom peske, razvernuvshis' licom Em k zaozernoj norvezhskoj derevne, otkuda slyshny nabirayushchij silu Borej da gudenie vethih D7 mel'nic... Am ni kolokol'nyh tebe, ni inyh golosov. Em Hm Em Hm Em Pust' ya opyat' udivlyus', otryahnuv s lepestka dozhdevoj D7 Am Em blesk na ruiny i yashmy oskolok v zaliv uroniv: D7 Am Em pochemu povisayut nad kamnem volshebnye kapli H7 E9 A i, ne kosnuvshis' volny, pochemu zastyvaet nad nej samocvet? C#m/E Abm6/Eb G B/D Am Ne ischezaj mezhdu dvuh ravnoznachnyh polej, na gremyashchem hodu, v bezvozdushnoj tomyas' tesnote, ne svoeyu ohotoj katyas' po zheleznoj doroge k yugu... yakoby k yugu - ne vazhno, sezon ne sezon, - k yakoby teplym stvolam evkaliptov... moj Bog! chto za bednost'! Igry s magnitnoj streloj... dolgota, shirota... Nuzhdy net, hot' na beloj Alyaske tvoe preseklos' by dyhan'e, razve totchas v Kalifornii zheltoj ne vspomnil by ya o tebe? CHudom, oshibkoj - ostan'sya v zhivyh, vozvratyas' nakonec v neizbezhnyj, central'nyj, lyubimyj toboj, nenavidimyj mnoyu gorod... devyat' predmestij odno za drugim minovav. Pust' ya zastanu tebya v masterskoj, gde glazami nikakih del, krome drevnej nastennoj tarelki... moj Bog! skol'ko tajn my na etoj glazuri nedavno eshche razlichali! V treshchinah melkih ee skol'ko raz nenarokom chitalas' sud'ba... Da, no teper', po proshestvii, mozhet, kakoj-nibud' tysyachi dnej, nenarokom priblizivshis', chto my na etoj finifti vidim? CHto, priglyadvshis', my vidim na nej? Nichego. SHarmanshchik - xxh Malo li chem predstavlyalsya i chto oznachal Em Tvoj zolotoj s bubencami kostyum maskaradnyj - E7 Dm E7 Am V gody, kogda italijskij prostor vinogradnyj F Am6/F# Em Am6 Zvonkie dali tebe, chuzhaku, obeshchal... C F# H7 E Ved' ne vyshlo, i muzyka ne pomogla. Dm E7 Nebo poniklo, pomerklo. Doroga razmokla. Dm E7 Am Dal' otzvenela i, sdelavshis' blizkoyu smolkla... F Am6/F# Em smolkla - Am C7/B I okazalas' ne skazkoj, a tem, chto byla. Em F# H7 C Malo li chto pod rukami tvoimi poet - Skripka, gitara, volynka, sharmanka, chelesta... Vremya glyadit na tebya, kak na rovnoe mesto, Budto by vovse ne vidit. No v srok prizovet. Vorozhish' li, v almaz pretvoryaya grafit, Ili chudish', bubency prishivaya k odezhde, - V srok prizovet tebya vremya; vot razve chto prezhde... prezhde Dast opravdat'sya - i tol'ko potom umertvit. Malo li kto, povtoryaya kanconu tvoyu, Skazhet, vzdohnuv, chto "v Italii etakih netu"... Samyj krylatyj napev, nagulyavshis' po svetu, Tak zhe stremitsya k zabven'yu, kak ty k zabyt'yu. Ne vzdohnut' nevozmozhno, no veren li vzdoh? Pravo, sharmanshchikom men'she, sharmanshchikom bol'she... Vse, krome boli, umolknet i skroetsya, bol' zhe... bol' zhe - Vechno byla i ostanetsya vechno. Kak Bog. 1991 |to dolzhno sluchit'sya. Vremya vyshlo, kolokol b'et.  * * * |to dolzhno sluchit'sya. Vremya vyshlo, kolokol b'et. Am Em Esli ne nynche, to kogda zhe, esli ne zdes', to gde? E7 Am Skazhem, vchera eshche moglo byt' vovse naoborot, Em Hm no uzh teper' spastis' i dumat' nechego. Byt' bede. F#m F# Navernyaka pogibnesh' nynche. Nynche navernyaka. Hm F#m To-to ty vsya zvenish', mercaesh', ne govorish' - poesh', F# Hm to-to ty tak smeesh'sya k mestu, to-to legka, tonka - Dm Am Am6 slovno by i ne ty segodnya navernyaka padesh'. C Em H7 Slovno i Bog s bichom - Am Em ne za tvoim plechom. H7 Em CHto za vostorg raz®yat', ne drognuv, barhatnyj bergamot, vzorom sverknut', rukav obnovki londonskoj zakatat', muzhu vpoloborota molvit' pervoe, chto vzbredet... Razve on ugadaet, nezhnyj! Gde emu ugadat'. Vot uzhe - v shutku - "gor'ko! gor'ko!" - net by chut' pogodit'. Vot uzh i dni koroche, nochi stalo byt' holodnej. Stalo byt', po vsemu, pogibnesh', nedaleko hodit', zdes' zhe, na pyatilet'i svad'by, slovno i ne tvoej. Libo svedesh' s uma, libo sojdesh' sama. A horosha-to kak, beda i tol'ko, kak horosha. Ochen' idet k tebe vse eto. Tak nikogda ne shlo. Vsya eta muzyka, lihoradka, raznye antrasha. |ti mgnoveniya - 10, 9, 8 - kak na tablo... Kstati, vot tam, naprotiv, nekto - ne po tvoyu li chest'? Kem priglashen ne yasno, polusumrakoi poluskryt. Mozhet, eto i est' tot samyj, mozhet eto i est'? To-to on tak sidit, ne smotrit, to-to on tak molchit. To-to on ves' takoj kak nikakoj drugoj.  * PESNI BEZUMCA *  - Kogda ya byl pomolozhe, ya tozhe imel konya, * * * Oni i lyudi durnye... i na durnyh loshadyah ezdyat Ksenofont, "Kiropediya" Kogda ya byl pomolozhe, ya tozhe imel konya, Vragov nazhival v sosedyah i damam vozil cvety. I damy, konechno tozhe zasmatrivalis' na menya - Sovsem kak teper' na _etih_ zasmatrivaesh'sya ty. O Bozhe, Bozhe!.. Teper' vremena inye, i sam ya uzhe v godah. Mne loshadi bezrazlichny - kak, vprochem, i vsyakij zver'. A ty moloda i nyne. I _eti_ na loshadyah, Uzh tem tebe simpatichny, chto derzhatsya chut' rezvej. I vsya eto tak ponyatno: ty hochesh' imet' uspeh, Ty vsya eshchya v polnom cvete svoih dvadcati vos'mi. Mne dazhe slegka priyatno, chto ty na ustah u vseh. No mne nepriyatny _eti_ - s cvetami i loshad'mi. O Bozhe, Bozhe!.. Ne sporyu, poroj umestny i revnost' i nepokoj: Stradan'e dayat prozren'e, v prozrenii - blagodat'. No ya-to pochti i bezdny, do kraya podat' rukoj! Nedolgi moi mgnoven'ya, i nekogda mne stradat'. Poetomu pust' v otvete za vsya ostayus' ya sam, No nenavisti i strasti v sebe ya ne zaglushu, I esli nazavtra _eti_ eshchya raz priskachut k nam - YA ih razorvu na chasti. A loshadej zadushu. O Bozhe, Bozhe!.. Em C/E C7/E Em C/E C7/E E7 Am F Dm Am Am6 Em C7/B A Em C#m6/E Am H7 Zaveshchanie bezumca Speshite videt', nebyvalyj nomer, zrelishche, kur'yaznyj fenomen! YA, Imyarekov, obyvatel' s vidu, lirik, ne protivnik peremen - imeyu sposob, ne vstavaya s kresla, molcha i s takoj zhe prostotoj, s kakoj dyshu, v ustrojstvo mira privnosit' dobro i razum, sovershenstvo i pokoj. I privnoshu. Uzhe nemalo rezul'tatov vazhnyh dal moj trud, a skol'ko eshchya dast! YA snizil smertnost', holoda smyagchil, uluchshil ochertan'ya gosudarstv. YA podnyal hramy, uglubil kolodcy, noch' ukorotil, otpravil vspyat' desyatki v'yug; plyus medicina, prosveshchen'e, transport - mozhno prodolzhat' perechislyat', no nedosug. Rodimyj gorod mozhet spat' spokojno, ibo ya uvyal ne tol'ko krys, No takzhe koshek - do edinoj, pod chistuyu vseh, i mnogih sam zagryz. Teper' on smelo, to est' gorod, mozhet chuvstvovat' sebya kak vol'nyj raj sredi stepej! Ty slyshish', gorod? Net, uvy! Ty kak vsegda ne slyshish'. Ladno, pochivaj. Dyshi rovnej... Speshite videt': unikal'nyj sluchaj, novyj, nevozmozhnyj pri care! Dvizhen'em mysli ya buzhu okrestnyj sumrak, tochno kochet na zare. YA, mnemotehnik, domosed zavzyatyj, baloven', lb'itel' seryh dnej i tyaplyh zim, smeshchayu gory, vremena droblyu i vsya odnoj fantaziej svoej, nichem inym. No podozhdite: probegut stolet'ya, mir gryadushchij vstanet k rychagam. I my posmotrim mne li on svoe spasibo skazhet ili zhe vot vam, vam, prezidenty, veterany partij, kormchie, giganty ili mne, kto slab i mal, i v ch'ih tvoren'yah nadlezhit k lyubomu slovu pribavlyat' chasticu "ne". YA vsya skazal. Em Am Em : Am Em : G G/F# G/F E7 C E7/H Am : Am/G F Em H7 Em H7 Em (Em/F# G E7/G#) Est' damy, * * * Em G F# Em (bis) Est' damy, Em Kotorye slavyatsya chutkim skeletom Am Em I kazhdoyu kost'yu vibriruyut strastno Am Em (osobenno buduchi navesele), F Em G F# F krasneya, Em no ne otricaya, chto chasto pri etom Am Em v sustavah oni oshchushchayut prostranstvo, Am Em kotoromu ravnogo net na zemle! H7 Em Em/G Am H7 Sej fokus Dm menya porazhaet ne huzhe otravy - E7 Am do sudorog v serdce i zvona v mozgu. Am/G F H7 O eti sustavy! (bas:) h g f# Em YA ne mogu! H7 Em (pr.) Bog znaet, kakie neslyhannye epizody yavlyaet sud'ba, izdevayas' nad nami! I zhenskij skelet - podtverzhden'e tomu. YA merknu pred etim volnuyushchim chudom prirody: kogda naslazhden'e vkushayut kostyami - sie nedostupno umu moemu. Oh, woman! Voistinu, ty - brilliant bez opravy, Samo estestvo pred toboyu v dolgu. No eti sustavy! YA ne mogu! Pokorno blyudya etikety i delom i rech'yu, vsegda soglashayus' bez teni protesta, chto vsyakaya dama dostojna pera; tem pache - kogda neuklyuzhemu gostyu navstrechu ona, kak volna, podnimaetsya s mesta, ne skripnuv nichem, ne spugnuv komara! Pri etom nastol'ko dvizhen'ya eya velichavy, chto dazhe carya obrashchayut v slugu. YA ruku celuyu, sognuvshis' v dugu... F H7 No vizhu sustavy! I ne mogu! Istoriya lyubvi Snachala ya, natural'no, zhil bez vsyakogo razumen'ya. Hm G F# Hm Zatem podros, no, buduchi slep, rasschityval na chut'ya. G F# Hm Potom odnazhdy razdalsya zvon, poslyshalos' dunoven'e Dm E7 Am I vdrug otkrylis' moi glaza. I ya uvidel eya. Em H7 E ZHelan'e chuda svetilos' v nej prozhilkoyu goluboyu, Am F E Am No ya eshchya ne umel ni dat', ni vymolvit' nichego... F E Am Ona byla - to kristall, to gaz; a ya predstavlyal soboyu Gm A7 Dm Kakoe-to neizvestnoe himikam buroe veshchestvo. Am/A-G-F# E Am F# Potom ya videl eya na perekryastkah shumnogo grada: Klyki molodyh lyudej to zdes', to tam eya teregli. To zdes', to tam dvizheniem kabluchka plecha ili vzglyada Ona prikazyvala klykam ne smet' - i te ne mogli. Statistov, kak motyl'kov v ogon', vlekla eya pantomima, Sulya prizy i kazni - komu zazrya, komu podelom. Moj brat stupal po eya sledam, stradaya neutolimo... Lish' ya skuchal v storone. I vsya teklo svoim cheredom. Potom ya vyuchil yazyki i sdelalsya bezuprechen. V eya raschyaty syurpriz takoj, skorej vsego, ne vhodil. Poetomu stoilo mne mel'knut', kak ya uzhe byl zamechen: Ne to chtoby izbran, no uchtyan, vo vsyakom sluchae byl. Itak, "velikij slepoj prozrel", dal'nejshee - ne zagadka: Beznogij poshyal plyasat', lishyannyj sluha sel za royal'. Ona i ya okazalis' vdrug edinoj chacht'yu poryadka, Smenit' kotoryj ne vlastny ni bezumie, ni moral'. V konce koncov (ne vedayu kto iz demonov nauchil nas), Svershilos' nechto - i navsegda sokrylos' v carstve tenej... Uzhe dva goda minulo s toj pory, kak eto sluchilos', No bol'she ya eya ne vstrechal. I malo slyshal o nej. Vsya takzhe, vidimo, gde-to ona mayachit i propadaet, Vertya prostransto pered soboj, kak pryaha vereteno. Vsya tak zhe brat moj hodit za nej vosled i tak zhe stradaet. No eto mne, prostite, uzhe dva goda kak vsya ravno. 3-ya struna a a a a a a a 4-ya, 5-ya f e eb d c h b (Am) Vozdvig ya pamyatnik Pozabyvshi - gde ya, kto ya, - Hm V polden' na prospekte pyl'nom, D Vozle monumenta stoya, Em Hm Mayus' v zatrudnen'i sil'nom. F# Hm CHuvstvuyu sebya neskladnoj Hm Veshch'yu, vosh'yu, mezhdomet'em - D Pered etoj glyboj hladnoj, Em Hm Pered istukanom etim. F# Hm No ne zrya s nahal'nym vidom G ZHmus' ya u nego pod nosom: Em Mnitsya mne, chto etot idol - G Doka po lyubym voprosam. Em Kazhetsya, sprosi chto-libo - Dm Tut zhe on tebe otvetit, Am CHem i oschastlivit, ibo Em Svet prol'yat i cel' nametit... F# - Stop! - shepchu sebe ya hmuro, - Beregis' nadezhd opasnyh. Pomni, chto siya skul'ptura - Ne dlya razgovorov chastnyh. Bud' hot' sorok raz filosof, Smolkni, porazmysliv tonko: Zdes' ne zadayut voprosov, Zdes' blagogoveyut tol'ko... Grozen monument i v oba Smotrit, nagonyaya stuzhu. No voprosy zhgut mne nyabo Percem - i hotyat naruzhu! Esli ne sderzhu zadora - Mozhet, i dob'yus' otveta, No ne udivlyus', kol' skoro Krepko poplachus' za eto. Tyazhkij vertikal'nyj nogot' Pryamo nado mnoj mayachit: Znachit, ya umru, dolzhno byt', Tut zhe, na prospekte, znachit. Ah, neuzhto pesnya speta? Drognuv, ya sbivayus' s takta. Nado uhodit' s prospekta. Nado poberech'sya kak-to. Bozhe, do chego zhe vsya zhe Glup ya i vospitan ploho! S mramorom shutit' ne gozhe, Libo - ozhidaj podvoha. No yazyk moj, vrag moj, tak i Lezet, ne ponyav ugrozy! Ves' v azarte, ves' v atake, Rvyatsya zadavat' voprosy. CHuyu: gromyhaet topot - Komandora? Mojdodyra? Slyshu: podnimaet ropot Vsya prokuratura mira. No bezumstvo svyatotatca Mnoj uzhe vladeet, vidno. Tak i ne sumev sderzhat'sya, YA proiznoshu besstydno: - Pamyatnik, zachem tebe takie bol'shie ushi? G Em - CHTOBY LUCHSHE SLYSHATX! - Pamyatnik, zachem tebe takie bol'shie ruki? G Em - CHTOBY OBNYATX TEBYA! - Pamyatnik, zachem tebe takie bol'shie zuby? G Em (ne dayat otveta...) G H7 Em Deklaraciya - XXX My, zhiteli sociuma, ne mogushchego bez vojny, grazhdane giper-Otechestva po prozvishchu "trojka-ptica", nynche, slozhiv oruzhie, s toj i drugoj storony shodimsya, chtoby na mig pobratat'sya i k tebe obratit'sya Ty - nash potomok obshchij, gryadushchij let cherez sto, mal'chik predpolagaemyj, voobrazhaemyj praprapravnuk, nishchij naslednik nashih, transformiruyushchihsya v nichto, del protivoestestvennyh, bogoprotivnyh i protivopravnyh. Kto tebe my, voinstvuyushchie prut'ya byloj metly? - Hm V sud'i ili edinomyshlenniki ty vrode by ne godish'sya. Propast' mezhdu toboj i nami ogromna - ved' my mertvy, ty zhe eshchya ne rodilsya, mal'chik. A Bog dast - i ne rodish'sya. No, esli ty vsya zhe yavish'sya, chto stranno amo po sebe, - Am i libo zhrecom nasiliya stanesh', libo pevcom svobody, - dolgo eshchya toboyu aukat'sya budem - uchti sie, my - zhivshie vekom ranee zveri tvoej porody. Kazhdyj vek vyrazhaet po-svoemu v kazhdoj otdel'noj strane - Hm zavist' k chuzhomu budushchemu i strah pered t'moj zagrobnoj; my vyrazili eto tem, chto vyrezali zvezdu u tebya na spine i brosili tebya odnogo umirat' v strane dopotopnopodobnoj. Am F Am6/F# F Am/E F Am6/F# Em C A7/B D/A Dm Fm E Am (okonchanie) Em Em6 Hm Gm F# Hm6/D Panorama - XXX D Dm Am F E Pervym nomerom budesh', skorej vsego ty. To est' nekogda zvonkij Am kutila, razbojnik i drug dorogoj. A teper' - neznakomec bradatyj. A Dm B Am E Ty zachem-to mne nuzhen - kak chast' panoramy, pyatno, siluet, Am bez familii, v profil' - ty vsya zhe mne vazhen ne men'she, chem nomer vtoroj. A Dm B A Nomerom vtorym pobudet dama srednih let. Ne iz razryada primadonn. D Dm Am V proshlom aspirantka, polubaryshnya iz etih, znaesh', koih legion. E F Cm Koi vrazumitel'no celuyutsya i plachut, no pochti ne govoryat. F Fm Cm Syzmal'stva gotovyatsya v balet, no postupayut na mehmat. G Ab G C E Tretim nomerom, vidimo, budu ya sam. To est' byvshij geroj, moreplavatel', plotnik i prochee. Tol'ko ne chlen nikakih akademij. Bez menya panorame ne byt', kak ne byt' ej bez mnogih eshchya nomerov, razlichimyh slabee, i dazhe ne nazvannyh v etoj svyazi. Vseh ne narisuesh', da i nezachem, dostatochno otmetki na shkale. Pepel podtverzhdaet silu plameni, no plamya ne nuzhdaetsya v zole. ZHivopis' pitaetsya detal'yu, no moya zadacha - zhertvuya mazkom, vyigrat' vo vremeni. A vremya ne nuzhdaetsya ni v kom. Ne poverish', no s toj sumasshedshej pory, kogda vsya eshchya bylo drugim, sohranil ya butyl': suvenirnyj portvejn, ne poverish' - "Massandra" Pochemu-to mne nebezrazlichny zelyanoe eto steklo i napitok vnutri, neproglyadnyj, prosti za banal'nost', kak polnoch' v Krymu. Vidimo, pri nyneshnem menyu, v kotorom dyagot' - obyazatel'naya sned', v novoj topografii, gde kazhdyj perekryastok priglashaet umeret', - te oblomki proshlogo, chto vovremya ne sgnili i ne predany ognyu, vyglyadyat po-svoemutorzhestvenno. K chemu ya i klonyu. Davaj, brat, umryam, no sperva vosparim, kak kogda-to. Kogda-to... Am Dm Am E "Massandru" pochnyam, priglasim aspirantku s mehmata. Kutnyam. Am Dm A Stoit li gadat', kakimi imenno luchami ozarit nas Bozhestvo? Vsya, chto my svershim i skazhem, budet - dlya Nego. No bez oglyadki na Nego. Vsya, vklyuchaya prihoti, uzhimki i pryzhki k sed'momu nebu bez shesta, bedem my prodelyvat' edinstvenno vo slavu Bozhestva. No Bozhestva ne zamechaya. Am Brodyagi - XXX Pyas ih znaet brodyag, dlya kakoj oni pol'zy, brodyagi? Po kakim po takim orderam prinimat' ih v raschyat? V chyam zhelatel'no bylo by s nimi sojtis'? V chyam ne stoit? Da i est' li oni voobshche. Kto ih videl, brodyag? Ne pojmi-razberi, chto za lica u nih, chto za vzglyady. - Cm Razgovor - ne pojmi, alfavit, kalendar' - ne pojmi. CHto za dikost', dolzhno byt', u nih v golovah i v odezhdah. SHerst' i vojlok, dolzhno byt', i vsya. Zamerzaj, propadaj. YA sluzhu v patrule, ya v mashine sizhu policejskoj. - Gm Mezh razvalin kakih-to kruzhu, shevelen'ya slezhu. Uzh ne shabash li tam u brodyag? Ne inache kak shabash. To vorona vzletit, to sobach'ya mel'knyat golova. Uzh ne s nimi li ty korotaesh' teper' novolun'e? - Cm Pohudela, dolzhno byt', obvetrilas', stala smugla. SHerst' i vojlok na byadrah tvoih i na grudi, sherst' i vojlok. Kak zaputali, chem zavlekli? Pyas ih vedaet, psov. Mne neradostno zdes' odnomu mezh razvalin kakih-to. - Gm Do utra daleko. Slab i slep moj patrul'nyj fonar'. ZHizn' bessmyslenna. Ty ne so mnoj. CHto za dikost' povsyudu! Mne tosklivo, temno. YA lyublyu tebya. Psy ne pri chyam. Gm/G-F#-F-E Gm/G-F#-F-E Cm/G-H-B-A Gm/G-F#-F-E - To, chto hotel by ya vyskazat', vyskazyvaniyu ne podlezhit, * * * To, chto hotel by ya vyskazat', vyskazyvaniyu ne podlezhit, ibo vot to, chto ya vyskazat' hotel by, ono takovo, chto, kogda ego vsya zhe vyskazat' pytaesh'sya, ono bezhit, a kogda ne pytaesh'sya, vvek ne izbavish'sya ot nego. Koe-komu v etom vidyatsya kontury nekoego sovershenstva. Mne zhe mereshchitsya nechto nelepoe: novyj naryad korolya; k chuchelu chudishcha ne podoshedshie zuby, hrebet, plavnik; tyamnyj akkord vne tonal'nosti, vyazkoe "do - fa diez - lya"; v mukah razbituyu masterom vazu skleivayushchij uchenik... Koe-kto bez osobyh prichin imenuet eto soblaznom. B'yu sebya po rukam, tverzhu: ostav', ne shodi, brat, s uma; ty, dazhe v rodnom dialekte ne orientiruyas' navernyaka, buduchi lish' prilozheniem k vyveske "Genrih" ili tam "Fransua" lovish' na slove to, dlya chego ne vydumano yazyka... Koe-kto, neizvestno zachem, pribegaet s etim k latyni. Nomen? Sermo? Aestus? Aevum? Aurum? Oriens? Malum? Scelus? Lutum? Luctus? Maeror? Odium?.. Vidimo, ya ne prav, govorya, chto pogody stoyat eshchya te. Vidimo, oni uzhe eti, dvadcatogo raza po sto nashej, ne ch'ej-nibud', ery v ne ch'ej-nibud' nishchete... Stop! |to vsya uzhe bylo, bylo... znachit, ne to, ne to... Koe-komu eto kazhetsya chem-to nesovmestimym s kar'eroj. Mne zhe - vot tol'ko chto - chudilos': vizhu, nashyal, soshlos'! YAvstvenno obnaruzhilis' kakie-to mayaki, rezeda, mistral'... Pravda, cherez sekundu eto pokrylos' korostoj i vzorvalos', v vozduhe vychertiv snezhnuyu sverhskorostnuyu gorizontal'... Koe-kto pochitaet za blago ne trogat' etogo vovse. Carmen. Metus. Merum. Mustum. Reditus. Requies. Lumen. Flamen. Caelum. Deus. Venia. Otium... Sbrosit' ocepenenie, bukvy pereschitat', povtorit' "ne to", vstat', potoptat'sya neskol'ko - i snova nazad, v durman... Est', nakonec, eksperty avtoritetnee, chem koe-kto... SHar zamedlyaet dvizhenie... Prah osypaetsya so stremyan... Koe-kto nichego voobshche pod etim ne razumeet. Poseshchenie - XXX Ne userdstvuj, na etih tryahstah stelazhah - v osnovnom Dm B7 E7/G# kriptogrammy, lish' koe-kogda - logarifm, palindrom... Gm A B Dm/A No intimnyh poslanij ty zdes' ne najdyash' ni stroki. Dm Gm E7/G# SHlyut v izbytke, da mne sohranyat' ne s ruki. Dm E A Dm E A |toj shirmy ne trogaj, za nej pust' ne gibel', no risk: D7 Gm tam yutitsya - otnyud' ne nalozhnica, net - vasilisk. E7 Gm A7 On ne kormlen, no esli besshumno ego minovat', Dm Gm E7/G# ne prosnyatsya. Policiyu mozhesh' ne zvat'. Dm E A Dm |ti s tonkoj figurnoj rez'boj vertela-bliznecy sut' antenny dlya lovli osobyh luchej i pyl'cy, no ne bol'she. Ne rozgi dlya dam, ne eshchya chto nevest'. Uspokojsya, antenny na mesto prives'. Pryamo drama, naskol'ko u strasti glaza veliki. Kstati, pomni: v podpol'e kak raz pod toboj - ledniki. Vryad li stoit, vsem telom vrashchaya, lomat' rekvizit. Raspalish'sya, namoknesh'. Tebya proskvozit. Uglovoj zhe kamin ne rascenivaj kak takovoj: - Em v etu utvar' vmontirovan mnoj tipovoj bytovoj generator pogodnyh syurprizov... Pri chyam tut postel'?! Ne svirepstvuj, ved' ty zhe ne sledovatel'. Trizhdy v sutki - v odinnadcat', v sem' popoludni i v tri na rassvete - ya utvari sej govoryu "govori", i nesyatsya ciklon v Vavilon, uragan v Michigan. ZHrec del'fijskij v sravnen'i so mnoj - mal'chugan. Esli to, chto v tvoyam nazyvaetsya "spat'" slovare, poseshchaet odnih ezhenoshchno, drugih - po pore, to (ne vseh zhe k odnim i drugim prichislyat', gospoda!) ya iz tretih. Iz teh, chto ne spyat nikogda. Ne vibriruj, dyshi cherez raz, v ostal'nom ya vpolne zauryaden. I chto u drugih pri sebe, to pri mne: serdce sprava, zelyanaya krov', golova na vintah... i dovol'no. Davaj rassuzhdat' o cetah. YA lyublyu giacinty. A ty? - Vademekum Esli vy u nas vpervye, vot vam nezhnyj moj sovet: Zdes' prostory ne takie, chtob vzirat' na nih sto let. Sto let, tak skazat', cherezchur nepomernyj srok, perebor, nesuraznaya cifra sama po sebe, da i delo, k tomu zhe, minutnoe, esli s umom. Vmesto kajzera v granite, vmesto vechnogo ognya - vy na kartochku snimite isklyuchitel'no menya. Menya, tak skazat', suppletivnaya forma vinitel'nogo padezha, ot abstraktnogo termina "ya", to est' mestoimeniya, lichnogo, ne kakogo-nibud'. I - spokojno, v biznes-klasse, nynche (raz uzh ne vchera) otpravlyajtes' vosvoyasi, gryanuv gromkoe ura. Ura, tak skazat', progressu, dvuzheniyu vverh i vperyad, a ravno i lyubomu bol'shomu i malomu sociumu, individuumu i umu. Mu-mu-muzyka, marsh! A potom, v rodnom Kitae, gde techet reka YAnczy, ob neschastnom nashem krae uronite dve slezy. Slezy, tak skazat', ne prolit' po dostojnomu povodu bylo by negraciozno, k tomu zhe minutnoe delo, maknuli platochkom i dal'she poshli. No, shagaya k novoj ere, sohranyajte moj portret. Vsya zhe on, v izvestnoj mere, simvolicheskij predmet. Predmet, tak skazat', nashej lekcii v nej osveshchyan doskonal'no, glubinnye svyazi raskryty, vopros o bessmert'e reshyan v polozhitel'nom smysle. Zanaves. Obmorok. K sorokonozhke YA sdelal grafiki upadka carstv, osobenno vostochnyh. Eb7 D7 Tomov pyat'sot prorocheskogo tolka izuchil. Vzboltal istochnik Eb7 D7 smysla, kak zemnogo, tak i vnezemnogo. Eb7 D7 I v rezul'tate sih uchyanyh shtudij poluchil odno lish' slovo. Eb7 D7 Gibel'! Vsem-vsem-vsem. Rebus run, shifr majya Gm Eb Cm D7 (bis) hleshchut radiovolnoyu vdal' i vverh Cm Eb bezumnyh liter fejerverk nad chernotoj vzdymaya... Gm D7 Cm G Sorokonozhka rezvaya, pover' alhimiku, begi v lesa, Gm Cm navstrechu vechnoj muzyke, dlya vechnoj radosti, na vechnyj srok. Gm Ne dlya togo l' dany tebe zdorov'e, graciya, talant, krasa? Dm A7 D D7 I edingot original'nogo pokroya? Eb7 D7 I dazhe angel'skij, byt' mozhet, golosok? A vprochem - chto ya! Eb7 D7 Gibel'! Vsem-vsem-vsem. Doktor, gde tvoj nozhik? Plut s bukashkoj sueslovit zrya. CHizhik rezvuyu izlovit, nesmotrya na vse sorok nozhek. Byla b ona hotya by strekozoj, mogla by uletet' domoj, s materika na ostrov, gde hotya by vsya-taki ne tak cherno. Gde net ni chizhika, kotoryj klyunet, ibo ot rozhden'ya zloj, ni murav'ya, kotoryj ryavknet, chto, mol, skachesh'? Zakonov obshchih znat' ne hochesh'? Nichego, zimoj poplachesh'. Gibel'! Vsem-vsem-vsem. Ostrov est' chast' sushi. Sverhu - pevchih dirizhablej hor, snizu - gonchej submariny zhabij vzor. Holodnye ushi. YA nahozhus' na karte polusharij, rovno posredi, kak stolp. Sorientirovan na sever, etakoe status-kvo. Ni v okeanskih mass peremeshchen'ya, ni v peredvizhen'ya tolp ne vovlechyan. I, krome prizrakov arhivnyh na storone moej, kak prezhde, nikogo. Derzhis', alhimik! Sleva - sto let mgly. Sprava - San-Francisko. Sever - v severnom siyan'e, yug - v dymah. Kakoj razmah! Kak blizko... Gibel'! Navek i naproch'. Drug moj! Moj men'shij brat! Na karnavale prygaya cherez goryashchij obruch, uslyshish' li menya? Edva li. Drugoe obrashchenie k geroyu Prozhivi, kak ya hot' dvesti Hm let, hot' trista, hot' na meste sidya, hot' chertya krivye, - ty v tablicy voskovye ne uveruesh', kak ya. Em Mudreno chitat' na voske... da i mir - skorej podmostki, C chem, uvy, biblioteka. A I plevat' kakogo veka est' metafora siya. Hm Ty nevzlyubish' etot tyamnyj balagan s ego skoromnoj boltovnyaj, s bit'yam predmetov kuhni, s bleyan'em klarnetov i zhuzhaniem gitar, s nevmenyaemym parterom i lyubovnikom-prem'erom, chto na gore vsem aktrisam, hot' i vyglyadit narcissom, vsya zhe pahnet, kak kentavr. Ty derznyash', kak ot zarazy, proch' bezhat', prezrev prikazy, koih al'fa i omega v otricanii pobega, deskat', tozhe boltovnya! I raskaesh'sya tem pache v dolzhnyj srok. No kak inache? YA ved' bral scheta k oplate, a tebe s kakoj zhe stati byt' udachlivej menya? Novym Glosterom, vpustuyu prinimaya za krutuyu goru ploskoe prostranstvo, stanesh' ty menyat' grazhdanstvo s bystrotoc sverhzvukovoj, primeryaya, kak dlya bala, anturazh kakoj popalo - i dragunskij, i shamanskij, i burgundskij, i shampanskij, i cerkovno-cirkovoj... Tak i vizhu, kak v Granade ili v Birme na kanate ty tancuesh', gord i strashen, mezh bumazhnyh krysh i bashen pred bumazhnym bozhestvom i, ponyatnyj bozhestvu lish', ves' gorish' i torzhestvuesh', no - v Krymu li, na Sumatre - vsya opyat'-taki v teatre, i opyat'-taki v plohom. Lishnij raz nad bashnej blizhnej promahav rukami lishnij chas i lishnij raz dotoshno ubedivshis' tol'ko v tom, chto tverd' voistinu tverda, ty opustish' ruki slovno rab cepnoj, kotoryj bryavna voroshit i kamni dvizhet, i otchayan'e pronizhet plot' i krov' tvoyu togda. I sovsem uzhe besstrastno, ni kontrasta, ni prostranstva ne boyas', uzhe u kraya, pryamo v publiku nyryaya, pryamo v chyarnye ryady, oshchutish' spinoj negibkoj, chto glyadit tebe s ulybkoj kto-to vsled. I budet eto Lyucifer, nositel' sveta, angel utrennej zvezdy. - Bez moej komandy, - skazhet on, - vokrug tebya ne lyazhet mgla, i medlennoj volnoyu ne sojdyatsya nad toboyu voshititel'naya tish'. Tak chto, gde-nibud' v Laose potancuj eshya na trose ili gde-nibud' v Majami pomashi eshchya rukami, mozhet, vsya-taki vzletish'. - Mchis' nad volnoj smelyj Mchis' nad volnoj smelyj, Parusnik moj belyj, Nad golovoj shaloj Svetitsya Mars alyj, Levo rulya, Larsen, Mozhet byt', s Marsa, Mozhet byt', ya prishlyj I na Zemle lishnij, Mozhet byt', ya vechnyj, Mozhet, moj put' Mlechnyj, Mne na puti etom Kraya konca netu, Ostrov li tam mysli, Plemya l' chuzhoj krovi, Il' eto ten' mysli O dorogom krove, Il' eto moj oblik, Il' eto moj otblesk V shume vetvej dreva, V pesne tvoej, deva, Il' ot tebya eto Noch' menya proch' gonit, Il' v glubine gde-to CHert vodyanoj stonet, On dnishcha sudam moet, Vseh na sebe nosit, A po nocham voet - Dushu moyu prosit, YA lyudyam otdam sushu, YA nebo otdam Bogu, YA chertu otdam Dushu - Ih u menya mnogo, I, slovno durnoj priznak, YAvitsya prizrak V shume vetvej dreva, V pesne tvoej deva, Zrya ty glaza pryachesh', Zrya mne pokoj prochesh', Znayu o chem plachesh' - Serdce zabrat' hochesh', Nu, chto zh, zapiraj dvercy, No pomni: ved' ya s Marsa, CHto zh, zabiraj serdce, No ih u menya massa, I kazhdoe mne milo, I v kazhdom iz nih sila, I znamya moej voli, I plamya moej boli, No eto ne moj oblik, |to lish' moj otblesk, V shume vetvej dreva, V pesne tvoej deva. Sm. takzhe Stranica SHCHerbakova u Vladimira Smirnova ¡ http://blackalpinist.com/scherbakov/ Stranichka Eleny Koroteevoj. SHCHerbakov ¡ http: //www.npi.msu.su/~lenka/hobby.links.html 100 pesen SHCHerbakova u Evgeniya Krossera na www.online.ru ¡ http://koi.www.online.ru/people/crosser/ksp/M.Scherbakov/ Spisok ot Pavla Bernshtama ¡ http://www.cs.bgu.ac.il/~barnshte/sherba.html Stranichka Tani Vol'fson ¡ http://euclid.ucsd.edu/~broido/werbaeng.html