Ocenite etot tekst:



----------------------------------------------------------------------------
     Hrestomatiya po antichnoj literature. V 2 tomah.
     Dlya vysshih uchebnyh zavedenij.
     Tom 1. N.F. Deratani, N.A. Timofeeva. Grecheskaya literatura.
     M., "Prosveshchenie", 1965
     OCR Bychkov M.N. mailto:bmn@lib.ru
----------------------------------------------------------------------------


                          (Nachalo VI v. do n. e.)

Sapfo - poetessa, vidnaya predstavitel'nica lesbosskoj meliki nachala VI v. Na
ostrove  Lesbose  Sapfo stoyala vo glave "musicheskogo kruzhka" zhenshchin-poetess.
Kak  aristokratka,  ona,  podobno Alkeyu, byla izgnana demokratiej i bezhala v
Siciliyu,  gde,  po  rasskazam,  budto  by  brosilas'  so  skaly v more iz-za
neschastnoj lyubvi k krasavcu Faonu {Faon - mificheskij geroj iz cikla mifov ob
Afrodite.}.  Na samom zhe dele ona vposledstvii vmeste s drugimi izgnannikami
byla vozvrashchena na Lesbos, gde i osnovala svoyu shkolu. Sapfo pisala svadebnye
pesni,  gimny  i  drugie melicheskie stihotvoreniya. Muza Sapfo polna sil'noj,
inogda  muchitel'noj  strasti;  ona  zovet  k  lyubvi, k zhizni, k solncu. Svoi
stihotvoreniya  Sapfo  oblekaet  v  raznoobraznuyu  slozhnuyu  metricheskuyu formu
                          ("sapficheskaya strofa".]
[Perevody  v  Hrestomatii  V.  Alekseeva, i V. V. Veresaeva, Polnoe sobranie
                             sochinenij, t. X.]


                                [K AFRODITE]

                   Pestrym tronom slavnaya Afrodita,
                   Zevsa doch', iskusnaya v hitryh kovah!..
                   YA molyu tebya, ne krushi mne gorem
                                                        Serdca, blagaya!
                   No pridi ko mne, kak i ran'she chasto
                   Otklikalas' ty na moj zov dalekij
                   I, dvorec pokinuv otca, vshodila
                                                           Na kolesnicu
                   Zolotuyu. Mchala tebya ot neba
                   Nad zemlej vorobushkov malyh staya;
                   Trepetali bystrye kryl'ya ptichek
                                                         V dalyah efira,
                   I, predstav s ulybkoj na vechnom like,
                   Ty menya, blazhennaya, voproshala,
                   V chem moya pechal' i zachem boginyu
                                                            YA prizyvayu,
                   I chego hochu dlya dushi smyatennoj.
                   "V kom dolzhna Pejto {a}, skazhi, lyubovno
                   Duh k tebe zazhech'? Prenebreg toboyu
                                                        Kto, moya Sapfo?
                   Proch' bezhit - nachnet za toboj gonyat'sya.
                   Ne beret darov - pospeshit s darami,
                   Net lyubvi k tebe - i lyubov'yu vspyhnet,
                                                      Hochet, ne hochet".
                   O, pridi zh ko mne i teper' ot gor'koj
                   Skorbi duh izbav' i, chto tak strastno
                   YA hochu, svershi i soyuznicej vernoj
                                                  Bud' mne, boginya {1}.

     a Boginya ubezhdeniya.

                   Perevod V.V. Veresaeva


        [Sleduyushchee stihotvorenie daetsya v perelozhenii russkim stihom
                            akad. F. E. Korsha.]



               Po mne, - tot ne smertnyj, a bog bezmyatezhnyj,
               Kto mozhet spokojno sidet' pred toboj
               I slushat' tvoj golos plenitel'no-nezhnyj
                  I smeh voshititel'nyj tvoj.
               Ot etogo schast'ya v predveden'e muki
               Mne dushu tesnit uzh ispytannyj strah.
               Tebya lish' uvizhu, o Lesbiya, - zvuki
                  V moih zamirayut ustah.
               YAzyk moj nemeet, v krovi moej pyshut
               Beguchimi iskrami strujki ognya,
               V glazah lish' potemki, i ushi ne slyshat,
                  Nemolchnym priboem zvenya.

               Perevod F.E. Korsha




                  Est' prekrasnoe ditya u menya. Ona pohozha
                  Na cvetochek zolotistyj, milaya Kleida.
                  Pust' dayut mne za nee vsyu Lidiyu {a}, ves' moj, milyj
                                                                  (Lesbos)...
                  Perevod V.V. Veresaeva

     a Oblast' v Maloj Azii.




                         Venkom ohvati,
                           Dika moya {a},
                                 volny kudrej prekrasnyh.
                           Narvi dlya venka
                             nezhnoj rukoj
                                 svezhih ukropa vetok.
                           Gde mnogo cvetov,
                             teshitsya tam
                                 serdce bogov blazhennyh,
                           Ot teh zhe oni,
                             kto bez venka,
                                 proch' otvrashchayut vzory.

                         Perevod V.V. Veresaeva

     a Veroyatnee vsego, podruga ili uchenica Sapfo.



                               [OTVET ALKEYU]

                  Esli b mysli tvoi byli chisty, prekrasny,
                  S yazyka ne rvalosya neskromnyh rechej, -
                  Nikogda b tebe styd ne tumanil ochej
                          I slova tvoi byli by yasny.

                  Perevod S.I. Radciga



                         (Svadebnye horovye pesni)

                        |j, potolok {a} podnimajte,
                                O Gimenej {b}!
                          Vyshe, plotniki, vyshe,
                                O Gimenej!
                          Vhodit zhenih, podobnyj Areyu,
                          Vyshe samyh vysokih muzhej,
                          Vyshe, naskol'ko pevec lesbosskij
                                drugih prevyshaet!

                        Perevod V.V. Veresaeva

     a Gornicy.
     b Bog braka.




                               Napitok v kotle
                       Byl rastvoren ambrosijnyj {a};
                               Ego razlival
                       V kubki Germes-vinocherpij
                               Bessmertnym gostyam;
                       Polnye chashi podŽemlya,
                               Oni zhenihu
                       Zdravicu v lad vozglashali

     a Ambrosiya - pishcha bogov.




     1  |to  stihotvorenie  imeetsya  v prevoshodnom perevode F. E. Korsha, no
ispolnennom rifmovannym stihom, chto idet vrazrez s antichnym podlinnikom.

Last-modified: Fri, 02 Apr 2004 05:50:11 GMT
Ocenite etot tekst: