Ocenite etot tekst:



---------------------------------------------------------------
     © Copyright Konstanten Grigor'ev
     Email: kastet682001(@)mail.ru
     Date: 29 Jan 2007
     WWW: http://www.okm.ru/
---------------------------------------------------------------



        Vot eti stihi napisal ya na more,
        Gde vypil nemalo vina na prostore,
        Gde upodoblyalsya ya superobzhore
        I pesni pisal ezhednevno v mazhore.
        Gde faune ya udivlyalsya i flore,
        Gde gromko pel basom v mal'chisheskom hore,
        Gde byl u devchonok ya mestnyh v favore,
        Vstrechaya s podrugami yuzhnye zori.
        Podruzhki ne chayali prosto, i'm sorry,
        Dushi v moem tolstom i dlinnom pribore.
        Na more ya chasto sidel na zabore,
        Lyubil, slovno kot, pokachat'sya na shtore.
        YA, p'yanstvom sebya pered vsemi pozorya,
        Likery likeril v kazach'em dozore,
        I kokom sluzhil na ogromnom linkore,
        Otkuda za p'yanstvo uvolen byl vskore.
        Sluzhil ya eshche i v sekretnoj kontore,
        E-mejly prosmatrival na monitore,
        No sdelal oshibku v odnom dogovore
        I snova za p'yanstvo uvolen byl vskore.
        Vot, ya rasskazal vam o zhizni na more.
        Ozvuchil stihi - net pravdivej ih v mire.



        I eti stihi napisal ya na more,
        No v nih sovershenno inaya rifmovka.
        Tak, v strokah otdel'nyh otsutstvuet rifma,
        Hotya ya rifmuyu vsegda ochen' lovko.
        V Krinice s Dobryninym zhili my druzhno,
        ZHil'e krajne vygodno snyav. My gulyali,
        Smotreli na tolpy lyudej zagorelyh,
        I v more kupalis', i diko buhali.
        Osobenno chasto my diko buhali
        V zabavnom kafe pod nazvaniem "Troya",
        Gde lastochki gnezdyshko svili pod kryshej,
        Gde kurochku-gril' pokupal ya poroyu.
        Na kladbishche mestnom ranetok nabral ya,
        Mobil'nikom fotkal Andreya i more,
        Tri devushki milyh poili nas chaem,
        Oni, k sozhalen'yu, uehali vskore.
        Sverchki i cikady vse vremya zveneli,
        A yabloki pryam pod nogami valyalis'.
        YA borodu sbril i usy kak-to utrom,
        I vse menya znavshie dolgo smeyalis'.
        My pili vse dni rodnikovuyu vodu,
        A ya v Internet vyhodil, pod rukoyu
        Imeya karmannyj komp'yuter s mobiloj,
        Zabit' na dela i rabotu ne smeya.
        Zaryadku ya delal, kuril i pil kofe,
        Hodil dobrovol'no za svezhej vodicej.
        O, skol'ko ya let bez morej zhil, rebyata!
        O, robkoe schast'e! O, avgust v Krinice!



        Strannye, ranee mne neznakomye,
        V Krinice vstretilis' mne nasekomye.
        Odin udivitel'no gadkij zhuk
        Vyzval vo mne nepoddel'nyj ispug.
        Gromko treshchali povsyudu cikady,
        Mne by pobol'she uznat' o nih nado.
        Gromko shumeli povsyudu sverchki.
        Viseli pod potolkom pauchki.
        Letali, zhuzhzha, i osy, i pchely.
        Boyalsya ya ih - ved' hodil polugolyj.
        Gusenic videl. Vot ih ne boyalsya,
        Naprotiv, nad nimi podolgu smeyalsya.
        Smeyalsya eshche ya nad murav'yami,
        Muhami, drevesnymi klopami.
        YA videl sparivan'e strekoz,
        Ocenil izyashchestvo etih poz.
        Videl babochek raznoobraznyh,
        Ochen' krasivyh, belyh i krasnyh.
        Sfotografiroval i bogomola,
        Vilkoj potrogal ego dlya prikola.
        Po list'yam dereva on ubegal,
        A pozzhe vniz golovoj zastyval.
        YA videl sobachku, pivshuyu vodu morskuyu,
        I kroshechnyh krabov, po koim nevol'no toskuyu...
        Nasekomye druzhno zhivut u morya,
        Ni za chto ne platya i ni s kem ne sporya,
        Pomimo ih, est' eshche melkota -
        Sobachki brodyat, kotov docherta,
        Odnazhdy zabrel k nam ezhik smeshnoj,
        V stakan iz-pod smetany zalez s golovoj.
        Melkoty povsyudu takoe nalichie,
        CHto menya voshishchaet Bozh'e velichie,
        Spasibo emu ya vsegda govoril
        Za to, chto razumnym menya sotvoril,
        Talantom poeta menya odaril
        I ves' etot mir predo mnoyu raskryl.
        I etomu miru ya gimny pishu
        I budu pisat' ih, pokuda dyshu.
        CHto zhe do melkoty - ona zabavna,
        Za nej nablyudat' polezno i slavno,
        No rad ya, priznayus', byt' ne chervyachkom,
        A chelovecheskim chuvachkom.



        My, konechno, ne eli cikad i sverchkov,
        Lichno ya ih gotovit', uvy, ne mogu,
        No otvedali raznyh kopchenyh syrov,
        Ovoshchnoe so s myasom vkushali ragu.
        Pomidory i persiki, kurochka, hleb -
        |to vse vklyucheno bylo v nashe menyu.
        Pil ya vodku i vina, na more okrep,
        Vkus izyskannyh vin ya otnyne cenyu.
        V Krasnodare ya s容l dorogushchee sushi,
        A v Krinice el melkie sochnye grushi.
        My v stolovoj poroj korotali dosug.
        Kstati, my otdyhali uzhe vpyaterom:
        Ved' vselilsya uzhe krasnodarskij nash drug
        Vova Truhan s zhenoyu i synom v nash dom.
        Pit' staralsya Dobrynin odno lish' vino,
        No nechasto, chem sil'no menya udivil,
        Mne nastol'ko byt' sderzhannym vryad li dano -
        YA dymil kazhdyj chas, on sovsem ne kuril.
        Pravda, vypil on vodki odnazhdy, da tak,
        CHto povel sebya kak alkogolik-man'yak.
        Svet vklyuchal, bormotal, s kem-to sporil vsyu noch',
        YA, chtob vyspat'sya, dolzhen byl vybezhat' proch'.
        YA zaryadkoj pytalsya ubavit' zhivot,
        No eda tak i lezla pod vecher mne v rot.
        Vot chto eli i pili v Krinice my. Vot
        Moj prikol'no-pravdivyj ob etom otchet.



        YA boyalsya, chto moj ukradut KPK
        I mobil'nik, moj samyj lyubimyj poka,
        Ili sp'yanu ya vse eto sam poteryayu,
        Kak i den'gi, i pasport. YA zh krepko buhayu.
        YA boyalsya, chto my razob'emsya v puti,
        K moryu mchalis' my bystro, na 120-ti,
        Ochen' bylo by diko vdrug zhizni lishit'sya,
        Po doroge v Krinicu, v puti iz Krinicy.
        Otravit'sya boyalsya edoj i pit'em
        I togo, chto ognem zapylaet nash dom,
        I togo, chto sgoryu ya pod solnca luchami,
        Ili nogu slomayu, vlekomyj volnami.
        YA boyalsya, chto zub zabolit, chert voz'mi,
        Otnoshen'ya boyalsya isportit' s lyud'mi,
        Da, konfliktnyh boyalsya ves'ma situacij
        Plyus togo, chto stihi v golove ne rodyatsya.
        YA boyalsya rabotu svoyu poteryat'
        Il', insul't perezhiv, glupym ovoshchem stat',
        CHto menya navsegda zvezdnyj svet zacharuet
        I togo, chto kvartiru v Moskve obvoruyut.
     Gluhoty ya boyalsya, eshche slepoty
     I togo, chto nash dom atakuyut koty,
        Ne prostye, a tipa svirepyh fashistov,
        I nosy otgryzut u zhivyh man'eristov.
        Doma, to est', v Moskve, pomnyu, ya usmehnulsya -
        Bozhe moj, ya zhivym iz poezdki vernulsya!
        YA nastol'ko sebya zapugal na moryah,
        CHto v Moskve vse ravno oshchushchayu ya strah.
        No glyazhu ya na vashi prekrasnye lica
        I sebe govoryu - nichego ne sluchitsya,
        Da, plohogo so mnoj nichego ne sluchitsya.



        Deti, na more reshiv otdyhat',
        Pomnite neskol'ko pravil prostyh:
        Nuzhno pomen'she kurit' i buhat',
        CHashche kupat'sya v vodah morskih.

        Nuzhno starat'sya ne obgoret',
        Na specmatrase po moryu skol'zya.
        Pomnite: ot anashi oduret'
        I na tancul'kah drat'sya - nel'zya.

        Bychit' ne stoit priehavshim v Krym,
        Doma bykujte, sred' vashej bratvy,
        Zdes' poveden'em nesnosnym svoim
        Ne ogorchajte roditelej vy.

        YA ponimayu, chto hochetsya vam
        Samostoyatel'nyh dejstvij uzhe.
        Byl ved' kogda-to rebenkom i sam,
        Tozhe vse dni provodil v kutezhe.

        Tozhe s utra zalival ya shary
        Odekolonom i pesni oral,
        Posle hotelos' mne detskoj igry,
        Hmuro v pesochnice ya, pomnyu, igral.

        Byl ya puzatym ves'ma malyshom,
        Vse iz pesochka doma vozvodil,
        Tozhe po plyazhu brodil golyshom,
        Hnykan'em predkov svoih izvodil.

        No, povzroslev, ya hochu vam skazat' -
        Detstvo dano vam odin tol'ko raz,
        Vy ne speshite, druz'ya, podrastat',
        Luchshie gody imeya sejchas.

        Pozzhe pridut k vam lyubov' i uspeh,
        Nu, a sejchas vy na yuzhnyh moryah
        Gromko vizzhite. Lyublyu ya vash smeh
        I udivlenie miru v glazah.



        Lezhu na plyazhe i buhayu,
        I deneg mne nichut' ne zhal'.
        YA zdes' dushoyu otdyhayu,
        Zabyv ustalost' i pechal'.

        Tut nedotrogi i dotrogi
        Plenyayut zhenskoj krasotoj.
        Sejchas domoj pojdu. V doroge
        Mahnu vina stakan-drugoj.

        Pridu. Vkushu s druz'yami uzhin,
        Zabyv o suetnoj Moskve.
        Moj otdyh mnoj vpolne zasluzhen,
        I mne sejchas on bol'she nuzhen,
        CHem lishnih baksov sotnya-dve.



     YA, pamyat' svoyu otpiraya, kak sejf,
     Vdrug vspomnil, chto znachit poludennyj kejf.
     Da, kejf, a ne kajf, proiznosit arab.
     O sushchnosti kejfa povedat' pora b.
     Prekrasnoe vremya - poel i lezhish',
     I myslyami v divnye dali letish'.
     Prohladnaya spal'nya vsya v dymke chudes,
     Problemy na vremya utratili ves.
     YA dumayu lish' o priyatnyh veshchah,
     Kupayas' v nezrimyh, no nezhnyh luchah,
     Vokrug vse sverkaet, poet vse vokrug.
     Na kojke sosednej kejfuet moj drug.
     Sejchas my podremlem, a posle pojdem
     Kupat'sya-valyat'sya na plyazhe morskom.
     YA slyshu, kak kto-to gotovit obed.
     Meshaet mne shum etot? Net, vovse net,
     Po grezam drejfuyu, mne nravitsya drejf.
     CHudesnoe vremya - poludennyj kejf.
     Na more ya ponyal znachen'e ego,
     Vsyu prelest' ego, vse ego volshebstvo...
     Kejfovo ne delat' sovsem nichego.



     K zhizni nado proshche otnosit'sya,
     Ne vosprinimat' ee vser'ez,
     I kak mozhno chashche veselit'sya,
     I ne lit' naprasno gor'kih slez.

     YA vot lichno tak razveselilsya
     K 38 svoim godam,
     CHto sovsem pod gorku pokatilsya:
     Kazhdyj den' - buhlo i lovlya dam.

     Pozabyty goresti bylye.
     Oh, moi delishki horoshi:
     Kazhdyj den' - zaguly udalye,
     Kazhdyj den' - veselie dushi.

     YA pri tom rabotat' uspevayu
     I za zhivotom svoim sledit',
     No kuryu i chasto vypivayu,
     Pomnya - lish' by lyudyam ne vredit'.

     Ochevidno, mudrym stal ya, bratcy,
     Nafig mne unynie, druz'ya?
     A k tomu zhe, esli razobrat'sya,
     Mnogie iz vas zhivut, kak ya.

     I nikto ne lyubit suetit'sya,
     Vechno byt' rabocheyu pcheloj.
     K zhizni nado proshche otnosit'sya.
     Porabotal, tyapnul - den' doloj.

     Novyj den' snabdit moguchej siloj
     Iskrennih lyudej. Da budet tak.
     Tak skazal ne kto-nibud' unylyj.
     Tak skazal Kostyajka-vesel'chak!



     YA chitayu turkmenskie skazki,
     Ibo mne podaril ih uchitel',
     I nadeyus' popast', ih chitaya,
     Bystro v mudrosti vysshej obitel'.

     Dazhe esli uhudshitsya zren'e,
     Budu pyalit' ya v knizhechku glazki,
     CHtoby vse izuchit' i zapomnit'
     Do edinoj turkmenskie skazki.

     Esli zh ya sovershenno oslepnu,
     To uedu k turkmenam naveki -
     Na bazare rasskazyvat' skazki
     Za edu. Skazhem, za chebureki.

     Podnesut bulamak mne vkusnejshij
     Ili misochku plova s ajranom.
     Novyh skazok pridumayu mnogo,
     Budut zvat' menya vse Kostej-dzhanom.

     Budu v chernyh ochkah i v halate
     YA sidet' u dverej na bazare.
     Postepenno, chtob stat' populyarnej,
     Obuchus' ya igrat' na dutare.

     Mozhet byt', obo mne pojdet slava,
     I skoplyu ya ten'ge i tumanov,
     Schet otkroyu ya v mestnom Sberbanke,
     Kak nemalo izvestnyh porhanov.

     Mozhet byt', menya peri polyubit.
     Vspomnyu ya, oceniv ee laski,
     Den' v Krinice, kogda mne Andryusha,
     Podaril vdrug turkmenskie skazki.



     Mudryj, hitryj, zorkookij, udaloj odin poet
     Okazalsya na Vostoke - stranstvovat' lyubil poet.
     Kazhdyj vecher za kal'yanom i vinom on kejfoval,
     Pesni pel pod karaoke v kazhdom gorode poet.
     I krasotkam ezhednevno nailuchshie svoi
     Poeticheskie stroki naraspev chital poet.
     Tri prekrasnyh yunyh peri kak-to podnesli emu
     Na podnose plov i soki. Udivilsya nash poet.
     No emu skazali peri - za chudesnye stihi
     Prepodat' lyubvi uroki my hotim tebe, poet.
     I, durman-travy moshchnejshej bystro vykuriv stakan,
     Soglasilsya bez moroki peri ublazhat' poet.
     20 dnej bez pereryva on volshebnic treh lyubil,
     Pryamo ves' uvyaz v poroke, v sladostrastii poet.
     Razomlev, skazali peri - tri zhelan'ya zagadaj,
     V bystrye dovol'no sroki sbudutsya oni, poet.
     Poprosil on dolgolet'ya i zdorov'ya poprosil,
     I dohod sebe vysokij vyprosil togda poet.
     Na kovre na samolete uletel zatem v Moskvu.
     Ot sluchivshegosya v shoke byl nemnozhechko poet.
     A u peri tri synishki ot poeta rodilis',
     Znat', ne zrya metal moloki celyh 20 dnej poet.
     Ryzhekudry i zabavny ochen' eti pacany,
     Hot' umom i nedaleki, kak papan'ka ih, poet.
     Vremya s ochevidnoj pol'zoj na Vostoke provedya,
     Zapisalsya v lezheboki i razbogatel poet.
     I sozvanivat'sya s peri po mobile lyubit on,
     I nael bol'shie shcheki, kak i puziko, poet.
     Konstanten Grigor'ev ryzhij za stihi vse poluchil.
     Nynche vo Vladivostoke otdyhaet sej poet.



     V kafe pod nazvaniem "Briz"
     YA risling sidel-popival,
     I laskovyj s morya dul briz,
     I ros op'yaneniya shkval.

     Kupalsya ya v more, sejchas
     Zashel v etot slavnyj kabak.
     Pustivshis' v nedolgij rasplyas,
     Kuril ya i dumal vot tak:

     Raz ya zarabotal v Moskve,
     Nesut shashlychochkov svinyh
     Mne oficiantochki dve
     S figurami krepkih plovchih.

     Tak radostno serdcu v grudi,
     CHto hochetsya vykriknut': - Ah,
     Vse bedy moi - pozadi,
     I veselo mne na moryah!

     V Moskve ya vse vremya pahal,
     Ved' ya zhe sebya ne shchazhu,
     No ya otdohnu, ya skazal,
     I vot otdyhayu sizhu.

     Doshlo do menya v kafe "Briz",
     Gde tak shashlychki horoshi:
     Moj otdyh - ne blazh', ne kapriz,
     A neobhodimost' dushi.

     Mne nravitsya eto vino,
     Mne nravitsya eta eda.
     Na otdyh - uzhe resheno -
     Raz v god budu ezdit' vsegda.



     Devushka, zamuzh idi za menya,
     Budu lyubit' tebya den' oto dnya,
     Nu, podojdi zhe, ya dam tebe hleb.
     Pravda, poka chto ty hodish' v mekteb,
     Pravda, poka chto ty ochen' mala,
     A nu i chto. YA razvratnyj mulla.
     Serdce moe prevratilos' v kebab,
     YA ne hochu nikakih drugih bab.
     YA ved' ne tol'ko uchitel' - ya drug.
     Dash' sebya tronut' - poluchish' kurdyuk.
     Daj poceluj - poluchi zolotoj,
     Svad'bu zakatim - po-nashemu toj.
     Zamuzh tebya ya ohotno voz'mu.
     Budesh' gotovit' mne kashu yarmu,
     Budesh' gotovit' mne blyudo chel'pek.
     Ver', ya horoshij v dushe chelovek.
     Budesh' vsyu zhizn' otvechat' za tandyr,
     Budem s toboyu my delat' tyr-tyr.
     Budem kurit' my otbornyj gashish,
     P'yanstvovat' budem. Nu chto ty molchish'?
     Budu tebya ya sherbetom poit',
     Budu kishmishem s gorohom kormit'.
     Kstati, moya dorogaya Zuhra,
     Takzhe tvoya mne zhelanna sestra.
     CHto ubegaesh', kak yunyj dzhejran?
     Glupaya, luchshe poprobuj ajran.
     Ladno, pora polistat' mne Koran.
     Ved' s minareta ya slyshu azan.



     CHto pered smert'yu ya vspomnyu (esli ya vspomnit' uspeyu)?
     Detstvo, zhenit'bu, koncerty... To, chto zhil'ya ne imeyu.
     Da, v etoj zhizni s kvartiroj ne povezlo mne, rebyata.
     Ladno, nadeyus', chto vse zhe vspomnyu i to, chto kogda-to
     Byli sud'boj vrucheny mne mesyac uteh i dosuga,
     Velikolepie morya, velikolepie yuga.



     CHasa v chetyre dnya, netoroplivo,
     Lish' v plavkah, no nesya v rukah pakety,
     S Dobryninym Andreem my shagaem
     Kupat'sya na central'nyj plyazh Krinicy.
     Denek segodnya zharkij. My smeemsya,
     Pridumyvaya vsyacheskie shutki.
     Kupil ya dorogie sigarety,
     Po lestnice idem zheleznoj krasnoj.
     Ona dlinna. Navstrechu nam ustalo
     SHagayut otdohnuvshie na plyazhe.
     No vot, spustivshis' vniz, my nakonec-to
     Vyhodim na central'nyj plyazh Krinicy.
     Zdes' muzyka igraet, lyudi brodyat,
     V palatkah pokupaya suveniry.
     My kupim tualetnuyu bumagu,
     I v myagkom pereplete tomik Kinga,
     A takzhe batarejki k fonaryu.
     Kupili. Nam fonarik prigoditsya,
     Kogda v Krinice vecherom stemneet.
     Sejchas zhe svetit solnce, a nad nami
     Povisli nepodvizhno oblaka.
     Idem my po dovol'no krupnoj gal'ke,
     Mestechko dlya kupan'ya vybiraem,
     CHtob ryadom tualet byl, i, konechno,
     Kabinka, chtoby v nej pereodet'sya.
     Nashli mestechko. V tempe razlozhili
     Podstilki-lezhaki na gal'ke pryamo.
     Na svoj lezhak kladu ya polotence,
     Kotoroe kupil vchera bukval'no.
     Krasivoe ono - na sinem fone
     Plyvet del'fin, vokrug del'fina - rybki.
     Bezvkusica, no v tom-to vsya i prelest'.
     Lyublyu podobnyj kitch i sobirayu.
     |h, more! Bezo vsyakih tam razdumij
     Idu skorej kupat'sya. O, vodichka
     Segodnya horosha, progrelas' za den'.
     Nyryayu. |to glavnyj mig v kupan'e,
     Blazhennyj mig. Nemnozhechko poplavav,
     Lenivyj stil' v dal'nejshem izbirayu -
     Sizhu v vode, a volny nabegayut
     I s shumom razbivayutsya o gal'ku,
     Menya pri etom takzhe okativshi.
     Vse, hvatit. Vyhozhu i, otplevavshis'
     Vodoj solenoj, buhayus' na kovrik,
     Platochkom uterev lico, a posle,
     Nadev svoi ochki-hameleony,
     Kuryu. Okurki v gal'ku zaryvayu.
     Pozagoral. Andrej poshel kupat'sya.
     Vernulsya. My chitaem molcha knigi,
     Poroj stihi, opyat' zhe molcha, pishem,
     Drug druzhke chtob ne ochen'-to meshat'.
     Smotryu za parapet. Piramidal'nyh
     YA vizhu topolej vysokih mnogo.
     Dlya nas dovol'no gromko iz kolonok
     Poet svoi ballady Dzhon Bon Dzhovi,
     Zatem zvuchit nad plyazhem CHelentano.
     Idut dva negra. |ti, kak obychno,
     Vykrikivayut - eto ih rabota -
     Slova smeshnye tipa "mumba-yumba",
     I "oba-na", i "gde moya nevesta",
     "Akuna" vosklicayut i "matata".
     I sfotkat'sya na pamyat' s nimi mozhno,
     A takzhe s popugaem i martyshkoj
     I dazhe nebol'shim krokodilenkom.
     Kartavaya opyat' idet devchonka,
     CHurchhelu, pirozhki nam predlagaet,
     Ee mne, esli chestno, kak-to zhalko -
     Korzinki celyj den' ona taskaet.
     S Andreem zhdet nas pozzhe moshchnyj uzhin,
     I ya ne pokupayu pirozhochkov.
     Krugom detej hohochushchih nemalo,
     Muzhchin i zhenshchin krajne zhivotastyh,
     Ser'eznyh muskulistyh adygejcev,
     Devchonok. Blin, segodnya net krasivyh,
     A to by lyubovalsya by ya imi.
     Nu ladno. Raza tri my iskupalis'
     Po ocheredi - edak bezopasnej,
     Nikto ne uvoruet nashi den'gi,
     Mobil'nik moj ne vynet iz paketa.
     CHto dal'she? My idem kupat'sya v Pshadu,
     I, v etoj rechke sol' morskuyu smyvshi
     Sredi mal'kov beschislennyh snuyushchih,
     V kabinki my zahodim vyzhat' plavki.
     Nadev trusy i shorty, my shuruem
     V kafe s nazvan'em "Briz". Vina suhogo
     Oficiantka Sveta nam prinosit,
     I p'em my s naslazhden'em teplyj "Risling".
     Volodya-armyanin shashlyk prekrasnyj
     Gotovit. Ah, kak on ego gotovit!
     Berem po trista grammov shashlychochku
     I s sousom da s lukom uminaem.
     Eshche edim bliny - s gribami, s syrom,
     Mobil'nikom ya fotkayu nash uzhin.
     Naelis', rasplatilis', zahmeleli.
     CHto zavtra budem delat', obsuzhdaem.
     Na dikij plyazh my dvinem, veroyatno.
     Soboj dovolen ya, Andryusha - tozhe,
     Segodnya i stihi my sochinili,
     I slavno iskupnulis', i buhnuli,
     I vecherom buhnem vsenepremenno.
     Kakoj u nas chudesnyj vyshel avgust
     V 2006 godu, ej-bogu!
     Vyhodim iz kafe. K pansionatu
     My derzhim put', beseduya o zhizni.
     Otlichnogo vina kupiv tri litra,
     Domoj my vozvrashchaemsya s progulki.
     A tam - syurpriz. Na listike inzhira
     Sidit zelenyj krupnyj bogomol.



     YA prosnulsya i umylsya, a zatem zaryadku sdelal,
     Kofejku "Pele" pokrepche pryamo v kruzhke zavaril,
     I, ubravshi kipyatil'nik, s naslazhdeniem ogromnym
     Sigaretochku "Asmolov" na verande zakuril.
     Stalo holodno v Krinice, nado budet odeyala
     U hozyaina segodnya nam s Andreem poprosit'.
     My s Dobryninym, podumav, vse-taki reshili v Bettu,
     Hot' ona sovsem neblizko, obyazatel'no shodit'.
     V dva chasa otsyuda vyjdem, esli dozhdika ne budet,
     A poka chto mne uborku nuzhno v tempe predprinyat',
     I Agnivceva, i SHekli, Kinga Stivena i skazki
     Ponemnozhku na krovati v komnatushke pochitat'.
     CHerez pyat' vsego denechkov my uedem iz Krinicy,
     V Krasnodare zhdut nas ochen', ochen' vazhnye dela -
     Fotosessii i zapis' v studii stihov i pesen,
     CHtoby na morya poezdka nasha s pol'zoyu proshla.
     Novoj muzyki i fil'mov prikupit' hochu na sklade,
     Obnaruzhil v Krasnodare ya odin chudesnyj sklad.
     Obsmotryus' v Moskve popozzhe svezhih klipov, luchshih fil'mov,
     I obslushayus' plastinok, yavno budu ochen' rad.
     Vot takoj vot den' segodnya, vot takie, znachit, plany.
     YA, konechno, budu v more nynche plavat', kak tyulen'.
     Budu vspominat' v Moskve ya etot slavnyj den' v Krinice,
     I ego nepovtorimost'... Ah, kakoj byl slavnyj den'!



     Pribyli. Proshlis'. Narodu dofigishcha.
     YA iskupalsya i vypil vinishcha.
     S容l dva chebureka vkusnyh s goloduhi.
     Andrej ne vyspalsya i yavno byl ne v duhe.
     Sfotkal ya bettinskij plyazh, i pachku
     Sigaret "Parlament" kupil. Vzyali tachku,
     Skazali - dokinesh' za stol'nik, zema?
     I cherez 20 minut byli doma.
     Vse.



     Polyubil princessu yunyj pazh.
     Ehal on v karete s nej po lesu,
     Na kamnyah tryahnulo ekipazh,
     Pazh upal, i pryamo na princessu.

     Stal on izvinyat'sya, tol'ko vdrug
     Devushka chut' slyshno prosheptala:
     - Net, vstavat' ne nuzhno, milyj drug...
     A zatem pazha pocelovala.

     V yasnye glaza ego vzglyanula,
     Svoj korset vpervye rasstegnula...
     Les shumel, siyali zvezdy leta
     I, skripya, kachalasya kareta.

     Nu, a kucher osuzhdal vse eto.
        KOROTKO I YASNO

     K devushke prishel mudrec
     I skazal ej: - Zdras'te.
     Razreshite dolozhit'
     O moej k vam strasti.
     I doklad na tri chasa
     V sadike ustroil,
     I uchenost'yu ego
     Devushku rasstroil.
     Sypal ciframi mudrec,
     Summami procentov.
     V tom doklade bylo vse,
     Krome komplimentov.
     I skazala devushka:
     - Vy menya prostite,
     No, proshu, iz sadika,
     Sudar', uhodite.
     YA ne veryu, chto menya
     Lyubite vy strastno.
     Vyrazhajtes' vpred' legko,
     Korotko i yasno.

     Vecherom drugogo dnya
     SHel mudrec vdol' sada
     I obdumyval proval
     Svoego doklada.
     Vdrug uslyshal zvonkij smeh
     Toj zhe samoj devy
     I tajkom prokralsya v sad,
     Zakipev ot gneva.
     Tam krasivyj parenek,
     YAvno vypiv vodki,
     - Mozhet, seksanemsya, a? -
     Predlozhil krasotke.
     Rassmeyalas' devushka
     I progovorila:
     - Nu, a pochemu by net?
     Seksanemsya, milyj.
     Ty zhe smotrish' na menya
     Laskovo i strastno,
     Govorish' uverenno,
     Korotko i yasno.
     My prostye sovershim
     Sladkie dvizhen'ya...

     Tut mudrec pokinul sad,
     Bormocha v smushchen'i:
     - Mne ved' devushki eshche
     V zhizni popadutsya.
     YA zapomnyu navsegda
     Slovo "seksanut'sya".
     Ne gotovit' mne doklad
     V budushchem. Prekrasno!
     Budu vyrazhat'sya vpred'
     Korotko i yasno.



     Utro v Krinice. Dobrynin i ya
     V pohod sobiraemsya. Da, druz'ya,
     Segodnya u nas est' chetkaya cel' -
     I eto Krasnaya SHCHel'.
     Ona ne vyhodit iz golovy -
     No eto ne to, o chem podumali vy.
     Voobrazhen'e imeya cinichnoe,
     Mozhno podumat' pro neprilichnoe.
     |to mestechko odno pod Krinicej,
     Kuda krinichanin kazhdyj stremitsya.
     Krasnaya SHCHel', o, Krasnaya SHCHel' -
     Stol' skazochnyh mest ya ne videl dosel'.
     Sosny i gory, nevidannye rasteniya.
     YA o mestechke nailuchshego mneniya.
     Tam ya zaplakal ot schastiya,
     Ibo net mesta shchelyastee.
     Da, zamechal pozzhe chasto ya,
     - Samoe naishchelyastoe.
     SHli my dolgo i ochen' ustali,
     Ved' nogi iz ploti u nas, ne iz stali.
     No my dobralis' do krasot.
     Nami ne zrya byl predprinyat pohod.
     Lezli izo vseh shchelej lihie
     Devushki i parni shchelevye.
     Mesto prinadlezhit Kubanskomu horu.
     My poglazeli na faunu i floru.
     Tam sosny boryutsya so shtormami,
     Pytayutsya vyzhit' nad valunami.
     My byli vremenno v roli schastlivchikov,
     Videli devushek, zagoravshih bez lifchikov.
     My sami iskupalis' v more golyshom,
     Zatarilis' vinom i vernulis' v dom.
     Budete v Krinice, damy i gospoda,
     Rekomenduyu shodit' vam tuda.
     Krasnaya SHCHel', o, SHCHel' Krasnaya -
     Voistinu mesto prekrasnoe!
     ZHizni uchit nas mat'-priroda.
     Kogda my vernulis' iz pohoda,
     My napilis' v chest' Dnya voditelya...
     CHitateli i zriteli, vy vypit' ne hotite li?

        RUbAI PRO SVERHRAZUM

     Gde-to v more est' sverhrazum. On vse znaet, i emu
     Dat' otvety ochen' prosto na sto tysyach "pochemu".
     Gluboko on v more spryatan, i ni razu nikogda
     Nichego ne soobshchil on ni o chem i nikomu.

     Kak zhe vyglyadit sverhrazum? Kak ogromnyj tarakan?
     Ili sorok staj del'finov, ili nad vodoj tuman?
     Mozhet byt', on sprut gigantskij ili nekij zmej morskoj?
     Ili b'yushchij pod vodoyu nekij myslyashchij fontan?

     Kak obshchaetsya sverhrazum? Nu, on yavno telepat.
     Ponimaet s hodu mysli vseh zhivyh sushchestv podryad.
     Esli cheloveku Koste on horoshij dast sovet,
     Kostya budet blagodaren, Kostya budet ochen' rad.

     Esli b ya nashel sverhrazum, ya by u nego sprosil:
     - CHto mne sdelat' dlya togo, chtob ya bogatym ochen' byl?
     Vyslushav otvet, poshel by ya osushchestvlyat' mechty.
     Pervym delom ya kvartiru tochno by sebe kupil.

     A byt' mozhet, ya uslyshu: - Na bogatstvo ty naplyuj,
     Stan' mudrejshinoj velikim, lyudyam istinu daruj,
     Den'gi - eto zlo, pover' mne, otreshis' ot suety.
     CHelovechestvu na tajnu smysla zhizni ukazuj.

     Neizvestno, chto uslyshu - ezheli uslyshu ya.
     Vdrug dogadku pro sverhrazum podarili mne morya.
     CHto-to est', konechno, v nebe, no i v more tozhe est'.
     V CHernom more est' sverhrazum. Tak mne kazhetsya, druz'ya.



     Kak slozhitsya den', neizvestno.
     Menyayutsya mysli i plany,
     YA schastliv s utra, esli chestno,
     Prichem kazhdyj den', postoyanno.

     O, skol'ko priyatnyh sobytij
     Menya vperedi ozhidaet!
     O, skol'ko chudes i otkrytij
     Pochti ezhednevno byvaet!

     Druz'ya poyavlyayutsya vsyudu,
     Kon'yak s nimi p'yu i vodchonku,
     Vozmozhno, segodnya ya budu
     Krasivuyu trogat' devchonku.

     V kafe posidet' s nej umestno,
     SHeptat'sya o tom, chto intimno.
     Kak slozhitsya den', neizvestno.
     No, dumayu, slozhitsya divno.

     Zabyv pro dushevnuyu smutu,
     CHudesnye vizhu mirazhi.
     YA v dannuyu schastliv minutu.
     YA schastliv! Ne veritsya dazhe...




     Letayut nad Moskvoyu NLO.
     I dnem, i noch'yu, chuvstvuyu, letayut.
     Za nami ezhechasno nablyudayut,
     Glyadyat v illyuminatorov steklo.

     Nam tochno neizvestno ih chislo.
     Ne vse prishel'cy zlobnymi byvayut.
     Poroj stihi ih nashi zabavlyayut,
     Togda oni gogochut veselO.

     YA, pomerev, na Marse okazhusya,
     Zatem soobrazhu, kogda ochnusya,
     YA - vo dvorce, i zhiv ya, i zdorov.

     Vruchiv mne s vodkoj dlinnyj stakanoid,
     Vdrug skazhet, ulybnuvshis', gumanoid:
     "Pojdem. My vse hotim tvoih stihov".



     V mobil'nike est' fotoapparat.
     Teper' ya, kak bezumnyj, vse snimayu,
     I goroda, v kotoryh ya byvayu,
     I vsyakih ofigitel'nyh devchat.

     YA seks poroj pofotkat' ochen' rad,
     Kak mnogie iz vas, ya tochno znayu.
     YA v tajnoj papke fotki sohranyayu,
     Na fotkah etih ya... lyublyu devchat.

     Pust' kachestvo ne ochen', nu i chto zhe,
     Mnoj sfotkannoe mne vsego dorozhe,
     Ved' eto zhizn' ne ch'ya-to, a moya.

     Najdut moi potomki pornofotki
     I skazhut - eto zh ded nash na molodke!
     I s fotki podmignu potomkam ya.


     Proshli bolezni, snova ya zdorov.
     Murlychu ya s utra, kak ryzhij kotik.
     Ne nuzhen mne teper' antibiotik,
     I koldakt ya ubral, i ketanov.

     I zhizn' bukval'no rvetsya iz shtanov,
     Imeyu ya v vidu lyubovnyj drotik,
     I zhenskoj laski nuzhen mne narkotik,
     I mir opyat' prekrasen, svezh i nov.

     I ya teper' prekrasen, pohudevshij,
     I v tvorchestve vzapravdu preuspevshij,
     Segodnya budu schastliv ya, druz'ya!

     S devchonkami ya budu obnimat'sya!
     YA budu hohotat' i napivat'sya!
     O, svezhest' chuvstv! O, radost' bytiya!


     Nezametno, potihonechku
     Pejdzher v proshloe ushel.
     A nedavno vmeste s pejdzherom
     Biznesmen k pobedam shel.
     Diktoval svoej lyubovnice
     Messidzh, a zatem ona
     Na svoem chitala pejdzhere
     Ot bojfrenda pis'mena.
     Apparat schitalsya sotovyj
     Zapredel'nym i krutym,
     A sejchas u vseh mobil'niki,
     My uzhe privykli k nim.
     Esli dazhe vam zahochetsya
     Pejdzher v delo zapustit',
     Sluzhby pejdzhernye vymerli...
     Kak zhe s apparatom byt'?
     Nado pohorony pejdzherov
     Vmeste organizovat',
     Vyzvat' pressu, televiden'e,
     Vseh druzej svoih sozvat'.
     CHtob igral orkestr buharikov,
     Rechi prozvuchali chtob,
     A potom by eti pejdzhery
     Polozhili v skromnyj grob.
     Nad mogiloj mini-pamyatnik
     Nado by ustanovit',
     I na nem izobrazhenie
     Pejdzhera izobrazit'.
     A potom upit'sya vodochki,
     Vspominaya vremena,
     Svyaz' kogda byla po pejdzheram
     Absolyutno vsem nuzhna.
     Vspomnit' vaucher, mavrodiki,
     Perestrojku, slovno son,
     Kak hodili na erotiku
     V mestnyj videosalon.
     Vspomnit' Gorbacheva, El'cina
     I teleprogrammu "Vzglyad".
     Vse proshlo, a vrode bylo-to
     Let tak neskol'ko nazad.
     Ty v metro poedesh' s kladbishcha.
     Vspomnish', neskol'ko vzgrustnuv,
     Kak lyubil odnu krasavicu,
     V strastnyh laskah utonuv.
     Kak lezhali vy, obnyavshisya,
     Pejdzher ryadom s nej lezhal.
     Gde teper' tvoya krasavica?
     Ved' ee ty obozhal.
     Kak ty schastliv byl, zadumajsya!
     Kak kruzhilas' golova!
     Kak zabyt' te nochi strastnye,
     Te goryachie slova?
     Molodost' proshla prekrasnaya,
     I chto tolku volkom vyt'?
     Tehnika puskaj menyaetsya,
     No vot eto - ne zabyt'.



     Kakaya-to diskriminaciya!
     Vnov' rol' muzhchiny neyasna.
     Raz zhenskaya est' konsul'taciya,
     To i muzhskaya byt' dolzhna.
     Hochu, chtob vrach menya osmatrival,
     Da ne za den'gi, prosto tak,
     I uteshal chtob, i podbadrival,
     I govoril: "Ne hnych', chuvak.
     Ty perenervnichal, mne kazhetsya,
     V profilaktorij poezzhaj.
     Tam otdohnesh', i vse ulyazhetsya,
     Vse eto prosto stressy, znaj".
     No vrach ne govorit mne etogo,
     On prosto tupo deneg zhdet.
     Emu real'no fioletovo,
     CHto tam so mnoj proizojdet.
     Da, pochemu-to tak schitaetsya,
     CHto est' bablo u muzhikov,
     I doktor dazhe ne stesnyaetsya
     Tyanut' u nas iz koshel'kov.
     A esli u menya depressiya,
     A ezheli bolit dusha?
     Muzhik - ved' eto ne professiya,
     Brozhu poroyu bez grosha.
     S druz'yami my stuchim stakanami,
     Kogda na lavochke sidim,
     Glazami dobrymi i p'yanymi
     Na zhenshchin s zavist'yu glyadim.
     Kak raz naprotiv konsul'taciya,
     Zakrytaya dlya alkashej.
     Net, nam ostalas' lish' prostraciya,
     Ostalos' nam lish' slovo "Pej!"
     "Spaset nas alkogolizaciya! -
     Mne sobutyl'niki tverdyat. -
     Pust' zhenshchiny k vracham speshat,
     Puskaj krugom diskriminaciya,
     Mahnem po dvesti pyat'desyat!

     U nas tut tozhe konsul'taciya,
     Gde kazhdyj sobutyl'nik - brat".

        SONET O LYUBVI K BER汶KE
     Posvyashchaetsya  russkim   poetam,  vospevavshim  i  prodolzhayushchim  vospevat'
russkie berezy.

     Rebyata, ya berezku polyubil!
     Skazhu, poskol'ku vzroslye my lyudi,
     CHto ya uvidel bedra v nej i grudi,
     I Mashej nazyvat' ee reshil.

     YA Mashu obnimal, s nej govoril,
     YA slit'sya s nej zhelal, mechtal o chude,
     Kogda zh sbylas' mechta o nashem blude,
     S nej chokalsya ya, vodku s neyu pil.

     Kak Masha molchaliva, kak pokorna!
     My chasto smotrim s nej zhurnaly porno.
     "Smotri, kak nado", - Mashe ya shepchu.

     Vnov' glazhu ya berezon'kiny vetki.
     Mne kazhetsya, u nas rodyatsya detki.
     I v zags pojti s berezkoj ya hochu.

        NEOBRATIMOSTX (basnya)
     Ivan byl krajne nebogatym.
     Rugal vseh oligarhov matom,
     Druz'ya zavidoval ustroennym,
     Byl vechno p'yanym i rasstroennym.
     On kak-to raz nashel kuvshin.
     Poter. Ottuda vylez dzhinn.
     Skazal - ozvuch' mne tri zhelan'ya,
     Tebe ya povinuyus', Van'ya.
     Ivan vskrichal - hochu stat' bogachom,
     ZHit' veselo, imet' shikarnyj dom!
     Bac - i sidit Ivan v dzhakuzi,
     Ves' v zolote i s viski v puze.
     No tut vryvaetsya OMON,
     Torchat stvoly so vseh storon,
     I vdrug vezut v tyur'mu Ivana
     Sulyat otsidku, kak ni stranno.
     I shepchet oligarhu dzhinn:
     - Dovolen li moj gospodin?
     Net, - govorit Ivan, - uvol',
     Ne nravitsya mne eta rol'.
     Bankirom sdelaj ryadovym,
     No vse zh bogatym i krutym.
     Bac - i teper' Ivan bankir.
     Dzhip u nego i pyat' kvartir,
     No chto eto? V nego strelyayut,
     Kontrol'nyj v cherep dobavlyayut,
     Stoit v krovi ogromnyj dzhip,
     A chto Ivan? Ivan pogib.
     I snova shepchet hitryj dzhinn:
     - Dovolen li moj gospodin?
     Net, net, skoree ozhivi
     Menya, sidyashchego v krovi!
     Hochu domoj k sebe vernut'sya,
     Ot etih uzhasov ochnut'sya.
     Pust' budu ya prostym Ivanom,
     Sidyashchim doma so stakanom.
     Bac - i svalilsya nash Ivan
     ZHivym na staryj svoj divan.
     Dzhinn proiznes: - Nu chto zh, gud baj.
     Raz vodka est', tak nalivaj.
     Ty trizhdy proyavil reshimost',
     No znaj, chto est' neobratimost'
     I kazhdyj platit za uspeh
     Takoj cenoj, chto vyshe vseh.
     Poroyu zhizn'yu dazhe platit.
     Nu, mne pora, proshchat'sya hvatit.
     Ty - eto ty, o chem i rech'.
     Svoej sud'be ty ne perech'.


     Ivan v zatylke pochesal
     I vodochki mahnul ryumashku,
     I zakuril, vzdohnuvshi tyazhko,
     I dzhinnu vezhlivo skazal:
     "Da, mir vokrug real'no slozhen.
     V zhelan'yah budu ostorozhen.
     To, chto imeyu, ne cenyu,
     ZHelayu vsyakuyu fignyu.
     Raz zhizni hod neobratim,
     YA, dzhinn, s toboj navek rasstanus',
     Uzh luchshe ya soboj ostanus'.
     Pust' nebogatym, no zhivym".



     Skazali mne, chto ya fashist.
     Nu vot. Zachem zhe obzyvat'sya?
     YA kurtuaznyj man'erist,
     Poet i muzykant ya, bratcy.

     Lyudej lyublyu i nashu Rus',
     ZHivu spokojno, kak umeyu.
     V politiku ya ne suyus'
     I ubezhdenij ne imeyu.

     YA voobshche kak nekij kot,
     ZHivushchij radi naslazhdenij.
     Nikto k kotu ne pristaet
     Naschet partijnyh ubezhdenij.

     V odnom lish' kotik ubezhden -
     On dolzhen spat' i est' pechenku,
     A po vesne ne protiv on
     Pokryt' koshachuyu devchonku.

     Takoj podhod po nravu mne.
     No vse hotyat otvetov yasnyh -
     Na ch'ej ya vse zhe storone,
     Za belyh ya ili za krasnyh?

     Vse eto - ne moya igra.
     Voprosy eti pahnut krov'yu.
     ZHelayu lyudyam ya dobra,
     Zovu k dushevnomu zdorov'yu.

     YA ne fashist, ni liberal,
     Pishu stihi ya neustanno,
     I ya stranu ne obokral,
     Kak mnogie politikany.

     YA ot politiki dalek
     Eshche i potomu, moj kritik,
     CHto mne po zhizni ne pomog
     Ni razu ni odin politik.

     Mne ne nuzhna chuzhaya rol'
     I vashi ne nuzhny znamena.
     Poet - on sam sebe korol',
     On sozdaet svoi zakony.

     Svoyu real'nost' ya slepil,
     I, v zhazhde radostej neistov,
     V odin soyuz by ya vstupil -
     Soyuz total'nyh gedonistov.

     CHtob yarko, srazu s dvuh koncov,
     Moej gorela zhizni svechka,
     CHtob ya imel bez lishnih slov
     Vse, chto plenyaet chelovechka.

     Ne nado yarlykov lepit'.
     Vruchili muzy mne koronu,
     I schastliv ya poetom byt'
     I poklonyat'sya Apollonu.



     Vy poety hot' kuda, my vas pochitaem,
     Pozdravlenie svoe my vam pochitaem.

     Vas, kak detskij element, pozdravlyaem druzhno.
     V godovshchinu vashu nam pozhelat' vam nuzhno,

     CHtob hotelos' i moglos', chtoby ne skuchalos',
     I s piarom chtob u vas vse by poluchalos'.

     CHtoby vas ne utashchil demon alkogolya,
     CHtob ne pryatali ot nas knizhki vashi v shkole.

     CHtob, naoborot, my ih v klassah izuchali,
     Kurtuaznye stihi chtoby vsluh chitali.

     My eshche zhelaem vam chashche ulybat'sya
     I na kritikov svoih rezhe obizhat'sya.

     Soobshchali chtob o vas luchshie gazety,
     CHtob pisalos' vam legko, dyaden'ki-poety.

     CHtoby ne grustili vy na svoej rabote,
     CHtoby okruzhali vas pravil'nye teti.

     CHtob hvatalo vam ikry, maslica i hleba.
     Premii chtob, ordena dali vam v Kremle by.

     Tverdo verim, zhdut vas vseh novye pobedy.
     My zhe uchimsya u vas, hot' i neposedy.

     Pishem pro vojnu polov novye poemy,
     I pro p'yanki bez konca, znaya vashi temy.

     Pro vampirov i hvoshchi pishem my uspeshno,
     I pro vsyakih Huanit, i pro seks, konechno.

     Pravda, mnogogo poka my ne ponimaem,
     No uzh raz vy luchshe vseh, my vam podrazhaem.

     Novyh knig zhelaem vam, i gastrolej novyh,
     I anshlagov, i cvetov, i poklonnic klevyh.

     My vas lyubim, no pora nam pokinut' scenu.
     Vot kogda my podrastem, vam pridem na smenu!

     Budem tak zhe, kak i vy, v yumore iskristy,
     V kurtuaznye pojdem druzhno man'eristy!

     A segodnya my dlya vas skromnyj stol nakroem,
     Detskoe shampanskoe radi vas otkroem!

     18 let uzhe vashemu techen'yu!
     My varen'ya prinesli, a eshche pechen'ya.

     Razdobyli my eshche s kon'yakom konfety. *
     Vot oni uzhe dlya vas, dyaden'ki-poety!

     Variant: (tri pornokassety).




     |h, druz'ya, davajte vyp'em!
     Gde zh zavetnaya butyl'?
     Pro nol' sem' horoshej vodki
     Govorili mne ne vy l'?

     Gde zhe, gde zhe nasha vodka?
     Vizhu stol pustoj, druz'ya.
     Vy li eto il' ne vy li?
     YA li eto il' ne ya?

     Tishina menya smushchaet.
     Smutnaya tomit pechal'.
     Vy l' o vodke govorili?
     YA li? Kto zhe zh? Vy l'? Il' ya l'?


     YA produktov kupil
     I shchagayu domoj pod zontom.

     Kak kitaec Li Bo,
     YA lyubuyus' osennim dozhdem.

     I sidyashchej v vetvyah
     Govoryu obez'yane prodrogshej:

     "V dom ko mne prihodi,
     Vmeste vodki horoshej pop'em".

     Obez'yana v otvet
     Govorit: "YA Vam tol'ko kazhus',

     Tak zhe kazhetsya Vam,
     Budto est' supermarket i dom".

     Ozadachen ee
     Filosofskim otvetom, ya pozzhe

     Vodki vidimost' p'yu,
     Uzhin prizrachnyj skushav pritom.

     Somnevayas' uzhe
     V tom, chto prizrachnoj vodki mne hvatit,

     V prizrachnyj supermarket
     YA idu za vtorym puzyrem.

     Tam kassirsha sidit,
     |to vidimost' tol'ko kassirshi,

     No za prizrachnym ya
     Po privychke tyanus' koshel'kom.

     CHto za strannaya osen'.
     Vdrug durachit menya obez'yana,

     V smysle, prizrak ee,
     I my vse zdes' vzapravdu zhivem?

     |to nado obdumat'.
     A poka chto ya v dom vozvrashchayus',

     Vse zh real'nuyu dver'
     Otpiraya real'nym klyuchom.


     Da, kak vy vidite, ya ryzhij,
     No, kstati, ne sovsem besstyzhij,
     Ne Ubil dedushku lopatoj,
     K tomu zhe ya ne konopatyj.
     No chto podelat' - ryzhina
     Mne ot rozhdeniya dana.
     Kto ryzhim byl eshche? Mark Tven,
     Neron, Iuda i Roden,
     Vival'di, Stalin, Iisus.
     Byt' ryzhim - minus ili plyus?
     Vot Tician ryzhevolosyj,
     Vot |rik Ryzhij s Barbarossoj.
     Vot tetya Kidman, dyadya Gejts.
     Vot ryzhij, naprimer, koreec.
     Vot vam Bal'mont i Brodskij tozhe.
     Markiz de Sad i Ryurik. CHto zhe?
     Kakoj tut mozhno sdelat' vyvod?
     Est' ryzhie, a est' i vy vot.
     Nu, v smysle, lyudi ostal'nye -
     CHernyaven'kie i l'nyanye.
     Zabavno obsuzhdat' vser'ez,
     Nastol'ko vazhen cvet volos.
     Ne vazhen, ya vas uveryayu,
     Za Vonnegutom povtoryayu,
     CHto lozhnyj poprostu karass
     Vseh ryzhih vydelit', kak klass.
     Net, kak uchil nas Bokonon,
     Vse eto prosto granfallon.
     CHitali "Kolybel' dlya koshki"?
     Smahnite snova pyl' s oblozhki
     I etu knizhku nebol'shuyu
     Perechitajte, vas proshu ya.
     Soyuzy ryzhih est', ya znayu,
     YA v nih, odnako, ne vstupayu,
     Net vremeni na eto, net.
     Odnako shlyu ya svoj privet
     Vsem ryzhim rossiyanam nashim
     I tem, kto v ryzhij cvet pokrashen.
     Byt' ryzhim - znachit ponevole
     Ne nyt' "da chto ya, ryzhij, chto li"?
     Byt' ryzhim - znachit byt' gnevlivym,
     Byt' liderom chestolyubivym,
     Byt' voinom, byt' agressivnym,
     No umnym byt' i progressivnym.
     Po zhizni chasto nash ryzhun
     SHalun, prikol'shchik, hohotun.
     I obayatelen nash ryzhik,
     I mnozhestvo prochel on knizhek,
     I mnogim lyudyam nash ryzhuk
     Po zhizni samyj luchshij drug.
     Raz nash ryzhul'kin zlatokudr,
     On, kak da Vinchi, chasto mudr.
     Podderzhivaet duh pobednyj
     V nem cvet volos prestizhno-mednyj...
     Byt' ryzhim - znachit byt' schastlivym.
     Za chto ya vyp'yu vodki s pivom!
     Davajte pit' i veselit'sya
     I vneshnost'yu svoej gordit'sya.


     VSTRECHAYU SVOIH DRUZEJ, NESUSHCHIH NA KONCERT VODKU I PIVO

     YA stoyu i kuryu,
     Vdrug Sergun'ku Gavrilova vizhu,

     I Blek Bombera s Van'koj
     S paketami v krepkih rukah.

     Priblizhayas', oni
     Mne duhovno stanovyatsya blizhe,

     Ved' ne doma sidyat,
     A nuzhdayutsya v novyh stihah!

     PROHOZHU S DRUZXYAMI V GRIM沖KU MUZEYA MAYAKOVSKOGO

     YA v grimerku idu,
     Gde Dobrynin menya podzhidaet,

     Vot i Lokker prishel k nam,
     Skazal mne - gde knigi, davaj.

     Vsya grimerka v dymu,
     Kuryat vse pacany i buhayut,

     I devchonki vse p'yut...
     Poneslis' nashi dushen'ki v raj!



     CHto zhe, vypil i ya,
     Sigaretku, smeyas', vynimayu,

     A Bobrova s Gavrilovym
     Dostayut vsevozmozhnuyu sned'.

     - Pochemu ty opyat', -
     Govoryu rasshalivshejsya Maje, -

     Na devchonok drugih
     Mne sovsem ne daesh' poglazet'?



     Vse, pora nachinat'.
     Vse, stihi my s Andreem chitaem.

     A vo vremya antrakta ya
     Vodku kushayu, kak porosya.

     Vodku p'et i Andrej,
     I, konechno, my s nim ponimaem,

     CHto uspeh nalico,
     CHto segodnya koncert udalsya.



     Pochitali eshche
     Da na ulicu vyshli gur'boyu,

     Vse dovol'ny i schastlivy,
     Do svidan'ya, lyubimyj muzej.

     Pokuril ya, zatem,
     Vzyav lihuyu podruzhku s soboyu,

     Edu v tachke domoj,
     Vspominaya ulybki druzej.



     Utro. Legkij bodun.
     Razgrebayu pakety i sumki.

     Ot Andreya zhurnal'chiki.
     I ot Fishmana mnozhestvo knig.

     Diski, shapki, halat
     I kakie-to dazhe risunki.

     Vot i kuchka den'zhat.
     Ah! Svetleet pomyatyj moj lik!


     Da, v piku nashim virsham udalym
     Pora by napisat' sonet unylyj.
     V nem dozhd' idet, sidit rahitik hilyj,
     V gryazi s shchenochkom vozitsya bol'nym.

     CHahotochnyj poet napilsya v dym
     I kashlyaet nad svezheyu mogiloj,
     So strashnoj siloj plachet on o miloj,
     Ved' tifom uneslo ee bryushnym.

     Pytaetsya poet opredelit'sya -
     Povesit'sya emu il' zastrelit'sya?
     Promozglyj vecher holoden i mglist.

     Oblezlyj kot v ovrage pomiraet.
     Bezumnye melodii igraet
     Kosoj, gorbatyj mestnyj garmonist.


     Uhlestyvaya za Dashej, Natashej ili Mashej,
     Prismatrivajtes' k tatuirovkam na zhenshchine vashej.

     Pomnite, podrugu za prelesti trogaya, -
     Tatuirovki mogut ob座asnit' ochen' mnogoe.

     Naprimer, v kakoj zone ona srok otbyvala
     I o chem pod odeyalom kazennym mechtala.

     Esli na kartinke zhenshchina golaya,
     S butylkoj v ruke, na del'fine veselaya

     S razvevayushchimisya volosami po moryu skachet,
     "Rozhdennaya svobodnoj" siya kartinka znachit.

     Celuyushchiesya golubki, sidyashchie na vetke,
     |to pamyat' o lyubvi. Takie tatu neredki.

     Banditke nakolyut v zone ili na etape
     Damu v chulkah, s pistoletami i v kovbojskoj shlyape.

     Serdceedke nakolyut damu so shpagoj.
     Na shpage serdca, dama smotrit s otvagoj.

     Intellektualke nakolyut muzu s arfoj letyashchuyu,
     Na muze krylatoj cep', pohozhaya na nastoyashchuyu.

     Vot golyj muzhik darit zhenshchine koronu i dragocennosti, chto li?
     |ta tatuirovka oznachaet "Bylo vse, poluchila nevolyu".

     Ot zvonka do zvonka otsidela - eto chasy na ruke.
     10 let v kolonii - roza v kolyuchej provoloke.

     Letyashchaya na aiste po nebu dama -
     |to mat'-odinochka, skazhu vam pryamo.

     ZHenshchina, stoyashchaya na krylatom kolese,
     Oznachaet Fortunu, eto znayut vse.

     Simvol amnistii - lastochka s pis'mom v klyuve, samo soboyu.
     Tigr - eto otricalovka. Kot v cilindre - sklonnost' k razboyu.

     Prezrenie k smerti - eto plyashushchie skelety.
     Hvatit, pozhaluj. No proshu vas zapomnit' vse eto.

     Esli vy tatuirovki zhenskie, kak ya, izuchaete,
     O svoih podrugah vy mnogoe uznaete.

     Kstati, vy o tatuirovkah bol'she mozhete znat'.
     Podhodite, ya gotov vse interesnoe narisovat' i zapisat'.



     Priletela ko mne
     Ptichka-nebylichka.
     Golova kak u kota,
     Vmesto tel'ca - spichka.

     Kryl'ya kak u babochki
     I odin lish' glaz.
     |tot glaz poroj rubin,
     A poroj almaz.

     Na palas moj sela,
     Radostno zapela:

     "Na Taganke s utra
     Ezdyat na pingvinah.
     Ozhivaet ikra
     V vashih magazinah.
     Snes yajco petushok
     V metropolitene.
     Karlik pishet stishok
     V polietilene.
     Na Kamchatke vsplyla
     Nynche chudo-ryba
     I ona proiznesla
     Basom slovo "Ibo".
     A s Kitajskoj steny
     Snyali karuseli
     I vchera tri luny
     Nad Zemlej viseli".

     Ptichka zamolchala.
     YA skazal: "Nu chto zh,
     Novostej nemalo,
     Horosho poesh'".
     Ptichku poblagodaril
     I pechenkoj pokormil.

     Mne bez ptichki ne uznat', -
     Vdumajtes', otkeda? -
     CHto proizoshlo opyat'
     V mire snov i breda?
     Pust', kak prezhde, ko mne
     Priletaet ptichka,
     Nayavu da vo sne.
     Est' uzhe privychka.
     YA privetstvovat' rad
     Tvarej neobychnyh,
     CHto v moj dom tak speshat
     Iz mirov razlichnyh.
     Mnogo ih, nelegko
     Im poroj zhivetsya.
     Zdes' dlya nih molochko
     I myasko najdetsya.

     Vot poela i spit
     Ptichka-nebylichka.
     Glaz-almaz ne gorit...
     |h ty, goremychka.
     Ladno, milaya, spi.
     Do sih por ne znayu,
     Iz kakoj ty stepi,
     Iz kakogo krayu?
     Lapkami terebya,
     Ty lezhish' komochkom.
     YA nakroyu tebya
     CHisten'kim platochkom.

     Slyshu shoroh opyat'.
     Slyshu shepot: "Kostya..."
     Vnov' pora prinimat'
     Mne kogo-to v gosti.


     Stremyatsya vse drug druga zaklejmit' -
     I za soboj ya tozhe zamechayu,
     CHto lyudyam ya ocenki vystavlyayu,
     Hot' s etim i ne sleduet speshit'.

     Smotryu ya - vot podlec. No chto za pryt'!
     Podlez ko vsem kormushkam kak-to s krayu.
     Vot lezet grafoman k zemnomu rayu,
     ZHdet premij, rastudy ego yazvit'.

     Hohochut razdolbaj i psihopatka,
     I krajnij egoist smeetsya gadko.
     Vse nad toboj hohochut. Vot der'mo.

     Najdut tebe, pover' mne, pogonyalo.
     Tebe na lob postaviv dlya nachala
     Pohleshche, chem ty dumaesh', klejmo.



     Vot stat' by neschastnym i slaben'kim,
     CHtob ne pristavali ko mne
     S rabotami, s dikoj kvartplatoyu,
     I zhil by ya tiho vpolne.

     Nikto b na menya ne rasschityval,
     Poskol'ku ya ne potyanu,
     I strashnoe cen povyshenie
     Menya b ne tyanulo ko dnu.

     Imel by ya skromnuyu pensiyu,
     Imel by ubogon'kij vid
     I spravku imel by o tom, chto ya
     Po chasti uma invalid.

     Igral by ya s koshkoj lyubimoyu,
     CHital by vse dni naprolet,
     Smotrel serialy po teleku,
     Edoj nabivaya zhivot.

     Rodnya vydavala by deneg mne
     Za to, chto ya slabyj takoj.
     I byl by vrachami mne vsyakimi
     Predpisan uyut i pokoj.

     A raz ya i sil'nyj, i umnica,
     A raz ya trudit'sya mogu,
     To dolzhen, kak loshad', ya vkalyvat',
     Kryahtet', dobyvaya den'gu.

     Proektami dolzhen bezumnymi
     Uvy, zanimat'sya vse dni,
     I lyudi krichat mne - ty spravish'sya,
     I vechno toropyat oni.

     Tak stal ya psihovannym, derganym,
     I za nebol'shoe bablo
     Na raznyh frontah ya rabotayu,
     Svoj um proklinaya, kak zlo.

     I chasto nevol'no ya dumayu -
     Da na fig mne sila moya?
     Za gody muchitel'noj pahoty
     Ne stal ya bogache, druz'ya.

     Probit'sya ne smog v millionshchiki
     I vryad li kogda-to prob'yus',
     Hotya ved' s utra i do vechera
     Pochti ezhednevno truzhus'.

     Smotryu, v chelovecheskom obshchestve
     Zakony ves'ma horoshi:
     Ty slabyj - tebya my ne trogaem,
     Ty sil'nyj - idi i pashi.

     Raz ya ne alkash, ne narkosha ya,
     Vsadivshij bablo v gandzhubas,
     So mnoyu nikto i ne nyanchitsya,
     A nyanchatsya s nimi kak raz.

     Nu, kak zhe! Oni zhe neschastnye,
     Ne mogut v sebe poborot'
     ZHelan'e buhat' azh do belochki,
     Igloyu prokalyvat' plot'.

     Tak luchshe pribit'sya mne k slaben'kim,
     Pokoj i uyut obresti,
     Poka ot trudov i bezdenezh'ya
     S uma ne uspel ya sojti.

     Est' sila ogromnaya v slabosti,
     S toj siloj schitayutsya vse,
     ZHaleyut bol'nyh, ch'ya bespomoshchnost'
     V svoej ochevidna krase.

     Molyus', glyadya v chistoe nebushko:
     "YA skoro svihnus' ot truda.
     Tak sdelaj, proshu tebya, Bozhen'ka,
     CHtob ya ne pahal nikogda.

     Snabzhaesh' drugih milliardami,
     A mne ne daesh' ni shisha.
     Muzhik ya moguchij, a vse-taki
     Ustal ya, ustala dusha.

     Hochu stat' neschastnym i slaben'kim,
     No skromnyj dohod poluchat',
     I celymi dnyami v butylochku
     S lyubimoyu koshkoj igrat'".


     1.
     Menya interesuet sil'no,
     Kem kot sebya osoznaet.
     Byt' mozhet, on ne znaet vovse,
     CHto on zovetsya slovom "kot"?

     Byt' mozhet, on Korol' Vselennoj,
     A lyudi - slugi dlya nego?
     Vot on lezhit i istochaet
     Uverennost' i volshebstvo.

     Da, kot kotom u nas zovetsya,
     No ne zhivotnoe na nas,
     A nechto bol'shee vziraet
     Iz glubiny koshach'ih glaz.


     Koshach'ih krepko uvazhaya,
     Boyusya tigrov ya i l'vov,
     No vot domashnij milyj kotik
     Dostoin samyh nezhnyh slov.

     On uspokaivaet kak-to
     Samim nalichiem svoim,
     Ego pechenkoyu kormlyu ya,
     Pushistik etot mnoj lyubim.

     YA, kstati, voobshche koshatnik,
     I mne ne nuzhen vernyj pes.
     Kota ya tiskayu i glazhu,
     Pishchashchego, celuyu v nos.


     Poroj poet pro koshku pishet,
     Hot' koshki u nego i net,
     On zavesti ee ne mozhet,
     V raz容zdah vechno nash poet.

     Ostavit' ne s kem budet koshku,
     On mozhet lish' o nej mechtat',
     S kotenkom tol'ko virtual'nym,
     Komp'yuternym sidet'-igrat'.

     Kogda zhe ryadom kot real'nyj
     Murlychet, pesenki poet,
     CHego o nem pisat' stihi-to?
     On ne mechta, a prosto kot.


     V kvartire ochen' sil'no pahnet,
     I zapah nepriyaten sej.
     Ty govorish' kotu: "Tvoj zapah
     Smushchaet vseh moih druzej".

     Ty govorish' kotu shutlivo:
     "Vot nakazhu tebya za von'!",
     No verolomno on utknetsya
     Vdrug mordochkoj v tvoyu ladon'.

     CHto zh, kot, zhivushchij kak umeet
     Soglasno svoemu umu,
     Tak lastitsya i tak murlychet,
     CHto vmig proshchaesh' vse emu.


     Koty uzhasno lyubyat spatki,
     I, veroyatno, vidyat sny.
     Im dollary, kak mne ne snyatsya,
     Oni im prosto ne nuzhny.

     Prosnus' - a na grudi murlychet
     Prigrevshijsya lyubimyj kot.
     Vstayu. Bezhit za mnoj na kuhnyu,
     Sel i sidit. Pechenki zhdet.

     YA govoryu: "A net pechenki.
     Mne deneg neotkuda vzyat'".
     Sidit i smotrit, dryan' takaya.
     Potom idet obratno spat'.


     Kot - nerazumnoe sozdan'e,
     A esli neporodist kot,
     To ot nego dohoda netu,
     Odni ubytki i rashod.

     Vot on igraetsya s bumazhkoj,
     A ya s utra sizhu-truzhus',
     I inogda na darmoeda
     Hvostatogo ves'ma serzhus'.

     No vot i vecher. YA p'yu vodku,
     I snova dorog mne moj kot,
     Poskol'ku on krasivyj, myagkij
     I tozhe pesni sozdaet.


     Vot ya lyublyu metall poslushat',
     Kotu, pohozhe, vse ravno,
     Igraet "Ksentriks", ili UDO,
     Ili kakoe-to govno.

     I vot kota ya priuchayu
     Ot gruppy gruppu otlichat',
     I poyavilas' na mordashke
     Kota razumnosti pechat'.

     Kogda zvuchit metall, kotyara
     I vesel, i horosh s lica,
     Kogda popsnya zvuchit, skuchaet
     I lapoj umyvaetsya!


     Kot inogda ne ponimaet,
     CHto cheloveku on vredit.
     Vot provod on zhuet, a provod
     Nevkusnyj vrode by na vid.

     Nevkusnyj, a k tomu zhe vazhnyj!
     Ved' on k komp'yuteru vedet!
     A nu-ka, zhivo brys' otsyuda,
     Besstyzhij i vrednyuchij kot!

     Ty chto s komp'yuterom nadelal?
     Vse mne isportil, vse szheval!
     Smotri, sgryzu tvoi igrushki,
     Kotorye tebe daval.


     Pristal ya k svoemu kotishke:
     "Skazhi, ty russkij ili net?
     Zachem ty ne Ivan, a Murzik?
     Davaj nemedlenno otvet.

     I chto v grafe "nacional'nost'"
     Obychno pishesh' ty, skazhi?
     Gde registraciya, gde pasport?
     A nu-ka, mne ih pokazhi.

     CHto, netu? Tak i ne myaukaj,
     Bespasportnoe sushchestvo.
     Raz v yuridicheskih voprosah
     Ne ponimaesh' nichego.


     Net bol'she Murzika na svete.
     Ego sbil chernyj "Mersedes",
     Kogda kotishka na dorogu
     Nevedomo zachem polez.

     No ya daryu emu bessmert'e -
     Ved' ya zhe cikl stihov slozhil
     O tom, chto zhil na svete Murzik,
     I chto poet ego lyubil.

     Teper' nash Murzik, slovno Gamlet,
     Literaturnyj est' geroj.
     I vspomnyat o kote prikol'nom
     Moi chitateli poroj.


        STIHI PRO SPIRTNOE


     Vot moj kosmicheskij korabl',
     Vot pishchevoj otsek.
     Android sluzhit - robot on,
     YA p'yu - ya chelovek.

     My vozvrashchaemsya domoj,
     Za eto p'yu do dna.
     Ah, Zemlyushka, planetushka!
     Takaya ty odna.

     Android bleet: "Vy uzhe
     Opustoshili bar,
     Pokuda dobiraemsya
     Domoj my so Stozhar.

     Poslednij tyubik vodochnyj
     Pod vasheyu stopoj,
     U Vas ne prazdnik redkostnyj,
     A formennyj zapoj!"

     "Molchi, neschastnyj, - govoryu, -
     CHto mozhesh' ty ponyat'?
     Kuda upryatal ty kon'yak
     I dzhin, yapona mat'?

     Smotri, pojdesh' sortirovat'
     Venerianskij moh".
     Android, prosheptav "O, net!",
     Izobrazhaet vzdoh,

     Uhodit, vozvrashchaetsya,
     Prinosit mne podnos,
     Na koem dzhin, i LSD,
     I mnogo papiros,

     A takzhe tyubik luchshego
     Na svete kon'yachka.
     Zemlya v illyuminatore
     Sovsem uzhe blizka.

     Gitaru shestistrunnuyu
     YA dostayu svoyu
     I zadushevno-iskrenne
     Vpolgolosa poyu

     O teh, kogo ne videl ya
     Uzhe davnym-davno...
     Android plyashet, dvigayas'
     Zadumchivo-smeshno.

     I slovno cvetomuzyki
     Vklyuchilos' volshebstvo
     Na lysoj, metallicheskoj
     Na golove ego.


     ZHil chelovek po familii Durnovo.
     Familiya ego soseda byla Kavagoe.
     No kruche familiya byla u togo,
     Kogo zvali Ivan Palych Spirtnoe.

     Primernym chelovekom byl Durnovo,
     Ocharovatel'nejshim byl Kavagoe,
     Oba vypivali, v otlichie ot togo,
     CH'ya familiya prizyvala kupit' spirtnoe.

     Ivan Palych Spirtnoe ne kuril,
     Otrodyas' ne vypil vina ni gramma,
     V gostyah on serdilsya i govoril:
     "Nu ne p'yu ya, nu, chto vy kak deti pryamo!"

     On kollekcioniroval marki i kalendariki,
     CHem smeshil Durnovo i lysogo Kavagoe.
     Prodaval v zooparke vozdushnye shariki
     Dobrodushnyj usach Ivan Palych Spirtnoe.

     ZHizn' ego proletela legko i stremitel'no,
     Teper' on v rayu otvergaet stakan,
     On umer vo sne... No k chemu zhe, dejstvitel'no,
     K chemu byla trezvost', Spirtnoe Ivan?


     Odni poverili kel'tam, drugie - sumrachnym gotam,
     Odni krichat - my pAdonki, drugie lyubyat hip-hop,
     A ya za tyazhest' i skorost', za tresh i hevi, chego tam,
     Oldskul'nyj ya metallyuga, lyublyu, s zapilami chtob.

     Plevat' hotel ya na modu, plevat' hotel na nyu-metal,
     Urodstvo eto, ej-bogu, my znaem kajfa recept.
     Ved' my iz vos'midesyatyh, my mecheny nekoj metoj,
     Oldskul'nye metallyugi, hotim my slushat' "Aksept".

     S kakimi-to mudakami nas telek svodit, kak svodnya,
     I net na teleekrane ni hevi, ni treshaka,
     A my za "Rejdzh" i "Kriejtor" buhnem vodyary segodnya,
     Oldskul'nye metallyugi, za "Slejer" tyapnem pivka.

     - Ty "Slejer" novyj-to slyshal? - sproshu ya reppera gnevno.
     A on i znat'-to ne znaet istoriyu "Dzhudas prist"...
     A ya vot "|ksedes" novyj kruchu pochti ezhednevno,
     Pri etom ya kurtuaznyj izvestnyj vsem man'erist.

     Zakroyu dveri dushi ya popsne i prochemu kalu.
     Metall - on vechen, ne to chto gniloj popsovyj kumir.
     Davajte tyapnem, rebyata, za vernost' nashu metallu.
     Buhnem, druz'ya-metallurgi, za nash proklepannyj mir!


     A kto iz vas tut pil odekolon?
     YA pil, chego niskol'ko ne stesnyayus'.
     Hotya ya chashche vodku pit' starayus',
     No byl mnoj kak-to on upotreblen.

     O, bednost' perestroechnyh vremen!
     YA pomnyu, kak na etot shag reshayus' -
     V kompaniyu druzej svoih vlivayus',
     Pit' nechego, no vse krichat "Komon!",

     I v kruzhki polilsya napitok "Sasha".
     Skazala mne potom moya mamasha,
     CHto slishkom nadushilsya chem-to ya,

     Navral ya pro svidanie s devicej.
     Itak, hotite moshchno nadushit'sya?
     CHto zh, eksperimentirujte, druz'ya!


     Vo Francii russkih bogatyh
     nazyvayut slovom "nuvarishchi".
     Neologizm zabavnejshij
     rodil nedavno Parizh,
     Skrestiv estestvennym obrazom
     russkoe slovo "tovarishchi"
     So slovom svoim francuzskim
     prezritel'nym "nuvorish".

     CHto p'et nuvarishch na Zapade?
     To zhe, chto vse nuvarishchi.
     "Hennessi" ili starinnoe
     sverhdorogoe vino.
     P'et, poka pol-Rossii
     mret ot palenoj vodyarishchi,
     A eto kak raz nuvarishchu
     puzatomu vse ravno.

     I hochetsya mne obratit'sya
     S prizyvom k etim nuvarishcham:
     Prezhde, chem vse vy lopnete
     Ot izyskannyh vin,
     S bedstvuyushchimi rossiyanami
     Svoim delites' navarishchem,
     Prishlite vagon s "Vdovoj Kliko"
     V Moskvu hotya by odin.

     Ved' mozhet zavtra krasnyj petuh
     Podkrast'sya k vashim ambarishcham,
     I yahty vashi roskoshnye
     On tozhe ohvatit vraz.
     I vashi vse assignacii
     Ohvatit lyutym pozharishchem,
     Vot tak za zhadnost' vam otomstyat
     Gospod' da rabochij klass.

     Delites', padly, nagrablennym,
     Konchajte vashi hudozhestva,
     Bogach, krivyashchij gubishchi,
     Bednomu lyudu vrag.
     U nas ved' tut ruki dlinnye,
     My znaem sposobov mnozhestvo,
     Kak vas spasti, chtob ne lopnuli
     Sotni vashih puzyak.

     SHlite nam vina krutye, nuvarishchi,
     Konkretno nam, man'eristam kurtuaznym,
     Inache vy nam voobshche ne tovarishchi,
     I my vas podvergnem nasmeshkam i izdevatel'stvam raznoobraznym.

        SKAZKA PRO POROS沐KA PAFNUTIYA
     ZHil porosenok Pafnutij,
     V kreposti moshchnoj zhil.
     Ot vsevozmozhnyh bedstvij
     On sebya ogradil.
     Grozy, laviny, volki
     Byli emu ne strashny,
     Vorota kreposti beloj
     I vysoki, i prochny.
     Mnogo imel on deneg,
     Mnogo imel edy,
     Knizhek i dividyushek,
     I klyuchevoj vody.
     V gosti k sebe Pafnutij
     Dazhe druzej ne zval,
     Pro vozmozhnost' rashodov
     Zlobno pod nos burchal.
     CHasto smotrel na zvezdy
     On v teleskop vsyu noch',
     I nikomu na svete
     On ne hotel pomoch'.
     On ne iskal vesel'ya,
     Vechno buhal odin.
     Vyshivkoj uvlekalsya
     Mrachnyj Pafnutij-svin.
     I ukololsya kak-to
     Rzhavoj odnoj igloj,
     I vsya ruka raspuhla,
     I on sheptal: "Oj-oj!"
     I zarazhen'e krovi
     On poluchil, uvy.
     On ne pokurit bol'she
     Vkusnoj durman-travy.
     On, pomiraya, hnykal -
     Nu dlya chego zhe ya
     Vse ne istratil den'gi?
     Gde zh vse moi druz'ya?
     CHto zh ya ne veselilsya,
     CHto zh ya dam izbegal?
     Lishchal sebya udovol'stvij,
     Luchshej zhizni ne znal?
     Vrach ko mne ne uspeet,
     Ved' lavina proshla.
     ZHdut v adu menya cherti,
     Plohi moi dela.
     Hryuknul Pafnutij - zrya ya
     ZHil otshel'nikom, oh!
     I ispustil poslednij
     Svoj porosyachij vzdoh.
     Gde-to baly prohodyat,
     Gde-to strasti kipyat,
     Vsemi zabyt Pafnutij,
     O nem i ne govoryat.
     Krepost' ego otnyne
     Mertvenna i pusta.
     V chem zhe moral' sej skazki?
     Skazki moral' prosta:

     Beda prihodit ottuda,
     Otkuda ee ne zhdesh'.
     Byl bogachom Pafnutij,
     A vot pogib ni za grosh.
     Nelepa ego konchina,
     No ot sud'by ne ujdesh'.
     Drug moj, radujsya prosto
     ZHizni, poka zhivesh'.
     Ne predavaj znachen'ya
     Slishkom bol'shogo den'gam,
     A veselis', kak mozhesh',
     I pomogaj druz'yam.
     Esli ty lyubish' zvezdy,
     Tozhe zapomni vpred',
     CHto v teleskop priyatnej
     S damoj vdvoem smotret'.
     Vmeste smotret' ne vyjdet,
     Ochered' dame daj,
     Sam zhe ee pri etom
     Priobnimi nevznachaj.
     Smozhete vy uvidet',
     Kak vdali, gde-to tam
     Zvezdnyj letit Pafnutij,
     Zavist'yu polon k vam.



     Poemy ne lyublyu ya sochinyat'.
     Sonety raspechatyvaet printer.
     Ne stajer ya, zato umelyj sprinter.
     Korotkie stihi pishu opyat'.

     Dyhalka takova moya, vidat'.
     Takoj sredi poetov ya chuvinter.
     Poema chto? Rastyanutyj rezinter.
     Rondel', kasyda... Vot gde blagodat'!

     Kon'-sprinter oboznachen slovom "flyaer".
     Puskaj krivit gubishchi umnik-fraer,
     No ya ne prisposoblen dlya poem.

     I vnov' sonet mnoj bystro sochinilsya,
     YA otstrelyalsya, den' osvobodilsya
     Dlya poiska idej i svezhih tem.


     Opyat' 8-e marta na nosu.
     Opyat' daryu podruzhkam ya kvartiry,
     Rubiny, brillianty i sapfiry,
     I shuby kazhdoj lichno v dom nesu.

     Mashiny, syr, ikorku, kolbasu
     Daryu. My, bogachi, poroj tranzhiry.
     U nas, milliarderov, est' kumiry -
     My krajne lyubim zhenskuyu krasu.

     YA shchedrosti svoej ne udivlyayus'.
     V dushe milliarderom ya yavlyayus',
     Podarkami hochu vseh udivit'.

     Pust' nayavu ya beden, k sozhalen'yu,
     No vsem daryu mechty i pozdravlen'ya,
     Mogu sonet vot etot podarit'!



     Rassmatrivayu svoj fotoal'bom.
     Vot ya sovsem malyusen'kij, kudryavyj,
     A vot uzhe oveyan gromkoj slavoj,
     I ochen' p'yan, i s devushkoj pritom.

     A vot moi druz'ya sidyat s buhlom.
     A vot artisty druzhnoyu oravoj.
     A vot ya dazhe v smokinge. Vid bravyj,
     V karete ya sizhu. A vot moj dom.

     Da, tvorcheskij moj put' byl neobychen.
     YA dumayu - chto zh, ya fotogenichen
     I yavno dobrym angelom hranim.

     Mne prosto zahotelos' ubedit'sya,
     CHto mnogim smog ya v zhizni nasladit'sya,
     Umel druzhit', lyubil i byl lyubim.

        GAZELX O ZHIZNELYUBII (podrazhanie Navoi)

     O dnyah ushedshih ne grushchu, total'nyj gedonist!
     ZHivu i smerti ne ishchu, total'nyj gedonist!

     Mne ne ponyat' samoubijc i teh, kto priunyl.
     Smeyus' ya chashche, chem ropshchu, total'nyj gedonist!

     Lyublyu popojki i druzej, a esli podnap'yus',
     To vseh vragov svoih proshchu, total'nyj gedonist!

     YA mudrym stal, no do sih por do zhizni zhaden ya.
     YA svoego ne upushchu, total'nyj gedonist!

     Razbogateyu vskore ya, ob容zzhu celyj svet,
     Krasotok mnogih razvrashchu, total'nyj gedonist!

     Nas vseh podsteregaet smert', no zhivy my poka.
     K sebe pechal' ne podpushchu, total'nyj gedonist!

     YA, Konstanten, lyublyu porzhat', i v zhiznennom sadu
     CHudes i radostej ishchu, total'nyj gedonist!


     V slavnom v gorode stolichnom-ot
     Kak byl Kastet-poet da muzykant.
     A prezhde u Kasteta imushchestva ne bylo:
     Odni byli gusel'ki yarovchaty;
     Po piram hodil-igral Kastet.

     Ego den' ne zovut na tusovyj pir,
     Drugoj ne zovut na tusovyj pir
     I tretij ne zovut na tusovyj pir,
     Po tom Kastet soskuchilsya.
     Kak poshel Kastet ko Moskve-reke,
     Sadilsya na bel-goryuch kamen'
     I nachal igrat' v gusel'ki yarovchaty.
     Kak tut-to v ozere voda vskolybalasya,
     Pokazalsya car' morskoj,
     Vyshel ves' pochti iz reki,
     Sam govoril takovy slova:

     - Aj zhe ty, Kastetka moskovskij!
     Ne znayu, chem bude tebya pozhalovat'
     Za tvoi za utehi za velikie,
     Za tvoyu-to igru nezhnuyu:
     Al' besschetnoj zolotoj kaznoj?
     A ne to stupaj vo Moskvu-ot
     I udar' o velik zaklad,
     Zalozhi svoyu bujnu golovu
     I vyryazhaj s prochih kupcov
     Lavki tovara krasnogo
     I spor', chto v Moskve-reke
     Griby est' meskalinovy.
     Kak udarish' o velik zaklad,
     I podi svyazhi shelkovoj nevod
     I priezzhaj lovit' v Moskve-reke:
     Dam tri griba meskalinovyh.
     Togda ty, Kastet, schastliv budesh'!

     Poshel Kastet ot reki domoj,
     Kak prihodil Kastet vo stolichnyj grad,
     Pozvali Kasteta na tusovyj pir.
     Kak tut Kastet razveselilsya,
     Stal igrat' v gusel'ki yarovchaty;
     Kak tut stali ego popaivat',
     Stali emu podnashivat',
     Kak tut-to Kastet stal pohvastyvat':
     - Aj zhe vy, kupcy vy moskovskie!
     Kak znayu chudo-chudnoe vo Moskve-reke:
     A est' griby meskalinovy vo Moskve-reke!

     Kak tut-to kupcy vse moskovskie
     Govoryat emu takovy slova:
     - Ne znaesh' ty chuda-chudnogo,
     Ne mozhet byt' vo Moskve-reke gribov meskalinovyh.

     - Aj zhe vy, kupcy vy moskovskie!
     O chem zhe b'ete so mnoj o velik zaklad?
     Udarim-ka o velik zaklad:
     YA zalozhu svoyu bujnu golovu,
     A vy zalagajte lavki tovara krasnogo.
     Tri kupca povykinulis',
     Zalozhili po tri lavki tovara krasnogo,
     Kak tut-to svyazali nevod shelkovoj
     I poehali lovit' vo Moskve-reke.
     Zakinuli ton'ku v Moskvu-reku,
     Dobyli grib meskalinovyj;
     Zakinuli druguyu ton'ku vo Moskvu-reku,
     Dobyli drugoj grib meskalinovyj;
     Tret'yu zakinuli ton'ku vo Moskvu-reku,
     Dobyli tretij grib meskalinovyj.
     Tut kupcy vse moskovskie
     Otdali po tri lavki tovara krasnogo.

     Stal Kastet potorgovyvat',
     Stal poluchat' baryshi velikie.
     Vo svoih palatah belokamennyh
     Ustroil Kastet vse po-shikarnomu:
     U vseh kompy - i v palatah kompy,
     U vseh tivi - i v palatah tivi,
     U vseh kajfy - i v palatah kajfy.

     Potom Kastet-poet, bogatym stav,
     Zazval k sebe na tusovyj pir
     Tyih muzhichkov korolevskih
     I tyih rasprekrasnejshih poetushek:
     Andreya Dobrynina i Skibu Aleksandra.

     Vse na piru naedalisya,
     Vse na piru napivalisya,
     Pohval'bami vse pohvalyalisya.
     Inoj hvastaet besschetnoj zolotoj kaznoj,
     Drugoj hvastaet siloj-udachej molodeckoyu,
     Kotoryj hvastaet moshchnym kompom,
     Kotoryj hvastaet fotokameroj.
     Slavnym tvorchestvom, molodym molodechestvom,
     Umnyj hvastaet novoj pesneyu,
     Bezumnyj hvastaet svoim bezumiem.

     Govoryat muzhichki da poetushki:
     - Vse my na piru naedalisya,
     Vse na tusovke napivalisya,
     Pohval'bami vse pohvalyalisya.
     CHto zhe u nas Kastet nichem ne pohvastaet?
     CHto u nas Kastet nichem ne pohvalyaetsya?
     Govorit Kastet-poet, bogatym stav:
     - A chem mne, druz'ya, hvastat'sya,
     CHem mne, druz'ya, pahvalyatisya?
     U menya l' zolota kazna ne toshchitsya,
     Cvetno plat'ice ne nositsya,
     Pesni znatnyya ne sochinyayutsya?
     Da boyus', chto car' morskoj pridet
     I, obdolbannyj, koncerta vnov' potrebuet.

     Tut razdalsya stuk v vorota kamenny.
     Otkryval Kastet vorota kamenny.
     Vidit - pered nim sam car' morskoj,
     Golova u carya kak kucha sennaya.
     Govorit car' takovy slova:
     - Aj zhe ty, Kastet-poet, bogatym stal!
     Vek ty, Kastet, zhil zamechatel'no,
     Tol'ko koksu, vrode by, ne nyuhival,
     A davaj-ka primem vkusnye narkotiki.
     I sygraj zhe mne v gusel'ki yarovchaty.

     Kak nachal igrat' Sadko v gusel'ki yarovchaty,
     Kak nachal plyasat' car' morskoj obdolbannyj,
     Kak rasplyasalsya car' morskoj!
     Igral Sadko sutki, igral i drugie,
     Da igral eshche Sadko i tretii -
     A vse plyashet car' morskoj obdolbannyj.

     Na chetvertyj car' morskoj skazal: - Uh, veselo!
     CHto zh ne probuesh' narkotiki, Kastetushka?
     Govorit emu Kastetka takovy slova:
     - YA po vodke bol'she, da i ty b zavyazyval,
     A pomog by mne, druz'yam moim-tovarishcham
     Knizhki vypustit' i zhit' privol'no-skazochno.

     Muzhichki tut korolevskie s poetami
     Podderzhali rech' razumnuyu Kastetovu,
     I poklyalsya car' morskoj ne delat' gluposti,
     A real'no posposobstvovat' kompanii.

     Ne stal bol'she car' morskoj zhrat' narkotiki,
     Stal sponsorom poetov on, odumavshis'.
     Kazhdyj den' u nih stolovan'e da tusovyj pir,
     Kazhdyj den' u nih devchonki vo palatushkah,
     CHto ni mesyac, knigi vsyudu poyavlyayutsya
     Ot Kasteta i Dobrynina so Skiboyu.

     Rasprekrasno vse v itoge ustroilos',
     Vse dovol'ny, i zdorovy, i schastlivy,
     I slozhil narod ob etom bylinushku,
     V Internete skachat' ee mozhete.
     Obratite tam, kstati, vnimanie
     Vy na sajt "Kurtuaziya.ru" pol'zitel'nyj,
     Mnogo tam vsego najdete interesnogo
     O poetah, chto v byline perechisleny.
     Nu, a prinimat' ili ne prinimat' narkotiki,
     Kazhdyj sam puskaj prinimaet reshenie.
     No, ej-bogu, i bez nih raschudesna zhizn',
     Luchshe vodku prinosit' na tusovyj pir!



     Kak strashno, skazhem, zazhivo sgoret'
     V avto ili, dopustim, v samolete.
     Obidno utonut' v lesnom bolote,
     V pustyne ot bezvod'ya umeret',

     Na l'va ili akulu posmotret'
     I stat' zatem kuskom s容dobnoj ploti...
     Zachem ya razmyshlyayu na rabote
     O smerti? Razmyshlyat' ne budu vpred'.

     O chem zhe dumat'? ZHenshchinam ya nravlyus',
     S druz'yami v bar ya vecherom otpravlyus',
     I deneg mnogo est', i net hvorob.

     CHto tolku razmyshlyat' o smerti lyutoj?
     YA v zhizni dorozhu lyuboj minutoj,
     Iz chashi zhizni zhadno p'yu vzahleb!



     My i angely, i cherti.
     Ty i greshnik, i svyatoj.
     Veselis' do samoj smerti!

     Otryvajsya na koncerte,
     Ver', unynie - otstoj.
     My i angely, i cherti.

     Posle uzhina v deserte
     My nuzhdaemsya poroj.
     Veselis' do samoj smerti!

     Den' - risunok na mol'berte.
     Ne grusti, a pesni poj.
     My i angely, i cherti.

     Den'gi poluchi v konverte
     I propej s druz'yami, hoj!
     Veselis' do samoj smerti!

     V ezhednevnoj krugoverti
     Pomni, trezvyj i buhoj:
     My i angely, i cherti.

     Veselis' do samoj smerti!

        KOMU CHTO SNITSYA (sonet)
     Den' otshumel, i spat' lozhatsya vse.
     I vsem sozdan'yam chto-nibud', da snitsya.
     O prince grezit yunaya devica,
     Sobachka vidit son o kolbase.

     Man'yaku son o lesopolose
     Pokoya ne daet - mel'kayut lica
     Ubityh. Oligarhu snitsya Nicca,
     Voditelyu - koshmar o kolese.

     A mne vot spat' erekcii meshayut.
     Vo sne menya krasavicy laskayut...
     Pomen'she nado myasa s percem zhrat'.

     No luchshe priglasit' k sebe krasotku,
     Lyubit' ee i pit' ves' vecher vodku,
     Zatem bez snovidenij vovse spat'.



     Sulit vostorgi chelovekam poezIya!
     Otkryta dver', za nej lezhit strana GrezIya.
     Tam razdaetsya udivitel'na muzYka,
     Zvuchat slova volshebny rosskogo yazYka.
     V sadochkah begayut charuyushchi devOchki,
     CHto graciozno podnesut gostyam vodOchki.
     Medvedi belye tam plyashut iz ArktIki.
     Oni obucheny chislu i grammatIke.
     Porhayut vsyudu tam poyushchie babOchki,
     U vodopada tam rastut baobabOchki.
     Tam ugostit'sya mozhno greznoj sigarOyu.
     Za vami hodit tam Grigor'ev s gitarOyu.
     Lezhat poklonniki izyashchnogo v gamAkah,
     A vesel'chAki ryadom prygayut v bashmAkah.
     Tuda, tuda skorej! No gde najti GrezIyu?
     V nee uvodyat vseh stihi kurtuaznYe.
     Vot, naprimer, segodnya vsem znakomyj mUzej
     Opyat' vmeshchaet na koncert pribyvshih drUzej,
     Uzhe izbravshih gedonizm filosofIej,
     V stranu GrezIyu vovlekomyh garmonIej.
     Davajte zh vina pit' i raznye kon'YAki
     Za to, chtob chashche my v Grezii byli pAki!

        NOEV KOVCHEG (vol'naya interpretaciya mifa)
     Noev kovcheg. Kazhdoj tvari po pare.
     Tolpyatsya zhenshchiny na trotuare,
     ZHdut - a kogo iz nih vyberet Noj?
     Dolzhen uehat' on tol'ko s odnoj.
     Vyshel i smotrit - kogo zh emu vzyat'?
     |ta glupa, esli myagko skazat',
     Ta lyubit sporit', s nej trudno uzhit'sya,
     S etoj izvratom nel'zya nasladit'sya.
     |ta umna, no ni kozhi, ni rozhi.
     Vot i bliznyashki. S nimi negozhe.
     |ta ozloblena chto-to ne v meru.
     Ta prinyala ochen' strannuyu veru.
     |ta tolsta chereschur, ta - hudyshka,
     Vot ochen' melkaya, prosto kak myshka.
     Ryadom - ogromnaya, rostom dva metra.
     |ta mila, no v bashke mnogo vetra.
     Ta chem-to stydnym vse vremya boleet,
     |ta gotovit' sovsem ne umeet...
     S toyu soyuz mozhet byt' ochen' prochen.
     Noj prizadumalsya, Noj ozabochen.
     Vot ulybnulas' emu negrityanka.
     Vot podmignula emu indianka.
     CHukcha stoit i prizyvno hohochet,
     No beluyu zhenshchinu Noj vybrat' hochet.
     Proshche s ezhami - ezh da ezhiha,
     Esli komar - k nemu komariha.
     S zhenshchinoj slozhno. Minusy, plyusy,
     Raznye mneniya, raznye vkusy...
     A vybrat'-to nado vsego lish' odnu.
     Vse ostal'nye pojdut ko dnu.
     Krichat emu zhenshchiny - ty ne tyani!
     Menya vybiraj! - Net, menya! - |j, riskni!
     CHego ty molchish'? Ved' vremya idet!

     Otkashlyavshis', Noj otkryvaet rot...












Last-modified: Sun, 28 Jan 2007 19:39:34 GMT
Ocenite etot tekst: