Dmitrij SHashurin. Detektiv s Baboj YAgoj
-----------------------------------------------------------------------
Avt.sb. "Pechornyj den'".
OCR & spellcheck by HarryFan, 26 September 2000
-----------------------------------------------------------------------
Baba YAga nikak ne mogla reshit', chto nuzhno sdelat' snachala: pochesat'
konchik nosa ili otkryt' anglijskim klyuchom dver' svoej izbushki. Ona uzhe
davno zavela stupu v garazh i s teh por vse toptalas' na krylechke.
Meshok i karmany Baby YAgi byli zanyaty. Tam sidelo chto-to zhivoe, chto Babe
YAge prihodilos' priderzhivat' svobodnoj rukoj da eshche loktem toj ruki, v
kotoroj ona derzhala klyuch.
Za dver'yu vnutri izbushki to i delo slyshalsya preryvistyj mehanicheskij
shum.
- Leshij tebya zadavi, - shipela Baba YAga, - eshche i telefon zvonit! - Ona
izlovchilas', pochesala konchik nosa shchetinistym podborodkom.
Ostal'noe bylo legche. Vojdya v izbushku i tshchatel'no zaperev dver', Baba
YAga vytryahnula iz meshka mal'chika i devochku, a iz karmanov shchenka i kotenka.
Devochka shvatila shchenka, mal'chik - kotenka, i, prizhavshis' drug k drugu,
vse chetvero stali smotret' na Babu YAgu. Im pochemu-to ne bylo strashno. A
Babe YAge bylo pochemu-to skuchno.
Tut za pechkoj opyat' zatarahtelo, i Baba YAga zakovylyala k telefonu.
- Na-roge-po-borode-otvesili-ushi, - skazala Baba YAga v trubku.
Mal'chik s devochkoj i shchenok s kotenkom uslyshali, kak v otvet na ee slova
v trubke nevnyatno zauhalo, zahryukalo, zasvistelo, zakukarekalo.
- Ni eto, ni eto, ni eto! - zakrichala Baba YAga v trubku, kak budto
zastrelyala iz pulemeta. - Ne svisti, ne svisti! Ni eto, ne hryukaj! YA eshche
stupu ne pomyla. Ne uhaj. Iz komandirovki priehala.
- YAsno, iz otdela kadrov, - skazal mal'chik tonom soseda po kvartire. I
dobavil tonom pionervozhatogo: - Davaj igrat'!
- Igrushek net, - skazala devochka tonom zaveduyushchego magazinom.
Oni vpervye popali v takuyu neprivychnuyu obstanovku i ne mogli iz-za
nelovkosti razgovarivat' svoim tonom. Dazhe kotenok pytalsya vilyat' hvostom,
a shchenok - murlykat'.
- CHto, odin den'? CHto, odin den'? - krichala Baba YAga tem vremenem v
telefonnuyu trubku. - Den' priezda i den' ot®ezda - dva dnya!
- Huliganistaya devushka, - skazal mal'chik tonom sochuvstvuyushchego
passazhira.
- Nervnaya, - skazala devochka tonom ustavshej konduktorshi i dobavila
neopredelennym tonom: - Est' hochetsya.
- Mne tozhe! - soglasilsya mal'chik svoim tonom.
Kotenok zamurlykal, shchenok zavilyal hvostom, potomu chto oni tozhe zahoteli
est' i tozhe uzhe vpolne privykli k neprivychnoj obstanovke.
- Dokladnuyu napishu, zayavlenie podam! - yarostno ugrozhala Baba YAga
nevedomomu slushatelyu. - Lihomanku podoshlyu. Bud' zdorov, dorogoj!
Uho-na-zavyaz.
Baba YAga eshche nemnogo potoptalas' za pechkoj i vyshla, zavyazyvaya na toshchem
zhivote lyamki zasalennogo bajkovogo halata.
- Mozhet, u menya nasmork? - bormotala ona, podozritel'no prinyuhivayas'. -
Obratno zhe psinoj i koshatinoj pahnet. CHuyu. A vot russkogo duhu net. - Baba
YAga zlobno posmotrela na mal'chika s devochkoj.
- Tak vy eto kto? - sprosila ona. - Po nacional'nosti.
- My nad etim ne dumali, - otvetili deti tonom vospitatel'nicy detskogo
sada i svoim tonom dobavili: - My hotim est'!
Baba YAga topnula kostyanoj nogoj. A kak tol'ko ona topnula, na stole
pered det'mi poyavilis' tarelki s mannoj kashej, a pod stolom - misochki s
zalitym molokom nakroshennym hlebom.
Kotenok i shchenok totchas zhe prinyalis' lakat'. A deti, pol'zuyas'
otsutstviem vospitatel'nicy i neprivychnoj obstanovkoj, k kotoroj oni uzhe
privykli, prodelali snachala s lozhkami vse nepozvolitel'nye manipulyacii i
tol'ko togda stali est' mannuyu kashu.
Baba YAga smotrela na detej i prikidyvala, nuzhno ej chego-nibud' govorit'
ili ne nuzhno. Hotela dazhe skazat': "Namayalis', serdeshnye!", no
spohvatilas', chto za takie slova ee kak Babu YAgu mogut sovsem
diskvalificirovat', i nichego ne skazala.
A deti, kak tol'ko spravilis' s kashej, stali po-zapreshchennomu boltat'
nogami, po ne menee zapreshchennomu stuchat' lozhkami po stolu i po samomu
strozhajshe zapreshchennomu krichat' kapriznym tonom:
- Dezhurnyj, kompot davaj! Kompot davaj!
Baba YAga topnula kostyanoj nogoj, i na stole poyavilis' stakany s
kompotom, a pod stolom blyudechki s abrikosovym zhele.
SHCHenok tknulsya v zhele nosom i popyatilsya. On pyatilsya do samoj steny. Tam
on sel i stal udivlenno smotret' na zhele, podnyav odno uho i opustiv
drugoe. Potom zamorgal, vytyanul perednie lapy, polozhil na nih golovu i
usnul, tak i ne opustiv odnogo uha.
Kotenok ostorozhno ponyuhal zhele v svoem blyudechke, ponyuhal zhele v
blyudechke u shchenka, otvernulsya i poshel k pechke, tshchatel'no otryahivaya na hodu
lapy. Dojdya do pechki, on ne stal dazhe vspominat' pro zhele, a vsprygnul na
lezhanku i sejchas zhe usnul. Ukladyvalsya on uzhe vo sne.
Deti doeli kompot i sgryzli vse prosto vrednye, vrednye-razvrednye i
vrednye-pere-perevrednye kostochki, a Baba YAga nikak ne mogla vspomnit',
chto nuzhno delat' dal'she.
Togda mal'chik i devochka skazali Babe YAge tonom dvornika:
- Teper', znachit, raz: chitatel' dolzhen znat', i, znachit, dva: detskij
sad dolzhen znat'. Radi boga! (Dvornik vsegda govoril: "Radi boga"), - i
svoim tonom dobavili: - My hotim spat'!
Baba YAga topnula kostyanoj nogoj v tretij raz, i na meste stola
poyavilis' dve krovatki. Mal'chik i devochka sejchas zhe ochutilis' v nih
razdetymi i totchas zhe usnuli.
- Leshij tebya razderi, - kak po pisanomu udivilas' Baba YAga. - Teper' im
budet snit'sya detskij sad, a chitatel' uznaet, kak oni syuda popali.
Ona dostala s polki chashku s kofejnoj gushchej i stala smotret' v nej, kak
v televizore, chto snitsya mal'chiku s devochkoj i shchenku s kotenkom.
Vospitatel'nicej detskogo sada byla tetya Zina - Evdokiya Ivanovna. Tetej
Zinoj ee zvali deti, a dvornik i drugie vzroslye - Evdokiej Ivanovnoj. No
ona sama nichem ne podcherkivala razlichiya mezhdu det'mi i vzroslymi i so
vsemi razgovarivala tonom vospitatel'nicy.
Tak zhe ona razgovarivala i s milicionerom, kotoryj prishel v detskij sad
i sprosil:
- Zdes' propali deti?
- Vytrite, pozhalujsta, nogi! - otvetila Evdokiya Ivanovna.
Milicioner bezropotno pokrutilsya na malyusen'kom kovrike i popytalsya
utochnit':
- Mal'chik i devochka?
- Snimite golovnoj ubor, - ohotno otvetila Evdokiya Ivanovna.
Milicioner snyal furazhku i, prodolzhaya dobivat'sya svoego, nameknul:
- Ne iz etoj sluchajno komnaty?
- Sadites'! - rasporyadilas' Evdokiya Ivanovna, ostaviv bez vnimaniya
namek milicionera.
On sel i, vzdohnuv, postesnyalsya dal'she zadavat' voprosy, utochnyat',
namekat' i dazhe kashlyat'.
Togda Evdokiya Ivanovna ob®yasnila milicioneru, skol'ko byvaet vremen
goda, chto takoe detskij sad, kakie byvayut deti, pochemu oni delyatsya na
mal'chikov i devochek, kakie roditeli horoshie, kakie plohie, pochemu ee zovut
tetej Zinoj i Evdokiej Ivanovnoj.
Milicioner vse ponyal, krome odnogo, pochemu Evdokiyu Ivanovnu zovut tetej
Zinoj. No on ne stal peresprashivat' i horosho sdelal. Potomu chto tetya Zina
- Evdokiya Ivanovna nachala ob®yasnyat' emu, chto takoe miliciya, milicionery,
nachal'nik milicii, milicejskie svistki, milicejskie sobaki i syshchiki. Esli
by on peresprosil pro tetyu Zinu, to tut emu by prishlos' peresprashivat' na
kazhdom slove, i tetya Zina - Evdokiya Ivanovna nikogda by ne konchila
ob®yasnyat'. Vprochem, ona i tak nikogda by ne konchila ob®yasnyat'. Ona uzhe
sobiralas' perejti ot milicii k zheleznodorozhnomu, morskomu i vozdushnomu
transportu, imeya v perspektive kosmicheskie polety, no tut v sosednej
komnate poslyshalsya zvon razbitogo stekla. Detskie kriki: "Tetya Zina!", bas
dvornika: "Evdokiya Ivanovna, radi boga!" Milicioner mgnovenno ostalsya
odin.
On bystro dogadalsya, chto nuzhno nemedlenno dejstvovat', i on nemedlenno
nachal obsledovat' komnatu.
Vdol' vseh sten stoyali platyanye shkafchiki. U milicionera ne bylo
special'noj lupy dlya obsledovaniya platyanyh shkafchikov. On bystro
prisposobil dlya etogo lupu, kotoroj obychno obsledoval steny, - perevernul
ee i perelozhil iz pravoj ruki v levuyu.
Na kazhdom shkafchike byla nakleena bumazhka. Na kazhdoj bumazhke byl
risunok. Kazhdyj risunok byl drugoj: kukla, grib muhomor, zvezdochka,
zajchik, petuh, grib podberezovik, loshadka, a na dvuh bumazhkah risunkov
pochemu-to ne bylo.
Milicioner prilozhil lupu i uvidel na etih bumazhkah sledy. Na odnoj kak
budto sidel kotenok, a potom vstal i ushel. A na drugoj kak budto
sidel-sidel shchenok, a potom vstal i ushel.
- Aga! - bystro skazal milicioner.
Kak tol'ko milicioner skazal "Aga", kotenok i shchenok, kotorye spali v
izbushke u Baby YAgi, vzdrognuli.
Milicioner bystro nashel sledy ostryh kogtej kotenka, kotorye veli vniz
po dverce shkafa na pol. Eshche bystrej obnaruzhilis' sledy neuklyuzhih lap
shchenka, kotorye proborozdili dvercu shkafa do samogo pola.
Milicioner bystro dostal special'nuyu lupu dlya obsledovaniya pola i
popolz po sledam na polu. Otpechatki myagkih lapok kotenka i neuklyuzhih lapishch
shchenka shli ryadom, a vskore k nim prisoedinilis' i otpechatki bosyh nog
mal'chika i devochki.
- |ge, - bystro skazal milicioner.
Kak tol'ko milicioner skazal "|ge", mal'chik i devochka, kotorye spali v
izbushke u Baby YAgi, vzdrognuli.
Sledy veli v ugol komnaty. CHem blizhe podpolzal milicioner k uglu, tem
sledy stanovilis' men'she i men'she, priblizhayas' k lezhashchej na polu raskrytoj
knige, i ischezli v nej.
- Nu, tut pridetsya razuvat'sya, - bystro smeknul milicioner.
On podoshel k stolu, vynul iz kozhanoj sumki list bumagi i sdelal na nem,
kak delayut vzroslye, kogda govoryat: "Otstan', detochka, ya pishu", a sami
chertyat, chertyat neponyatnye strochki.
No milicioner, krome strochek, sdelal ponyatnoe izobrazhenie. Ono sostoyalo
iz neskol'kih risunkov. Na nih bylo pokazano, kak milicioner razuvaetsya,
kak vstaet bosymi nogami na sledy mal'chika i devochki, i kak on idet po nim
k knizhke i umen'shaetsya, umen'shaetsya, i kak milicioner razmerami s muhu
uhodit v knizhku.
On tak i postupil, kak narisoval: ushel bosikom v knizhku, v skazochnyj
les.
Dal'she vse poshlo eshche bystree. Priehali eshche milicionery s motociklami.
Prochli zapisku, razulis', snyali s motociklov shiny i uehali na nih po
sledam mal'chika, devochki i milicionera v knizhku, v skazochnyj les. Vskore
odin iz nih vernulsya i vyzval po telefonu vertolet.
Vertolet tozhe prishlos' razuvat', chtoby on vlez v knizhku, - snimat' s
nego shiny.
Ochen' skoro Baba YAga uslyshala shum motora vertoleta nad svoej izbushkoj i
vzdrognula. Mal'chik i devochka, shchenok s kotenkom nichego ne uslyshali, potomu
chto spali i vse eto videli i slushali vo sne.
Baba YAga otkryla zaslonku pechki, uhvatom stala vynimat' iz pechki
chuguny, perevertyvat' ih i puskat', kak rakety, cherez trubu, kak cherez
zenitnuyu pushku. Puskala i komandovala sama sebe:
- Razderi polpnya na chetyre kornya! Pricel! Poldereva na chetvert' pnya!
Ogon'!
CHuguny so svistom vyletali iz truby i vzryvalis' nad izbushkoj. Odnim
vzryvom ranilo letchika na vertolete, i vertolet nachal padat'...
Mal'chik i devochka horosho eto videli, no im vse ravno ne bylo strashno,
potomu chto oni znali, chto sejchas prosnutsya i okazhutsya v svoih krovatkah v
detskom sadu.
I oni dejstvitel'no prosnulis'. |to ne chuguny lopalis', a tetya Zina
hlopala v ladoni, chtoby rebyata poskoree vstavali, potomu chto v detskom
sadu konchilsya tihij chas.
Mal'chik i devochka snachala pozhaleli, chto Baba YAga ostalas' v svoej
izbushke srazhat'sya s vertoletom v odinochku, no potom dogadalis', chto raz
oni blagopoluchno vernulis' v detskij sad, to i Babu YAgu tozhe ostavili v
pokoe, i poshli igrat' v milicionera, motocikl i vertolet.
Last-modified: Wed, 04 Oct 2000 06:41:23 GMT