Vitalij Valentinovich Bianki. Rosyanka - komarinaya smert'
---------------------------------------------------------------------
Kniga: V.Bianki. "Rasskazy i skazki"
Izdatel'stvo "Narodnaya asveta", Minsk, 1978
OCR & SpellCheck: Zmiy (zmiy@inbox.ru), 30 dekabrya 2002 goda
---------------------------------------------------------------------
Dlya detej mladshego shkol'nogo vozrasta.
Letel Komar nad prudom i trubil:
- YA - Komarishche!
ZHigat' masterishche.
Nosom voster,
Zol i hiter.
Vse menya boyatsya:
Za vseh umeyu vzyat'sya.
Zverya i pticy
Krovi napit'sya.
Nedrugi ishchut
Menya, Komarishchu,
A ya udal:
ZHig! - i umchal.
Nikomu menya, Komara, ne slovit'!
Uslyhala ego Strekoza i govorit:
- Ne hvalis', Komar, hrabrost'yu da lovkost'yu. V lesu dremuchem na bolote
topuchem zhivet Rosyanka - Komarinaya Smert'. Izlovit tebya, krovopijcu, Rosyanka.
- A vot ne izlovit! - govorit Komar.
Zatrubil i poletel v les.
Priletel v les dremuchij - vidit: sidit na sosne Kopaluha. Pero u
Kopaluhi plotnoe, nogi zhestkie, nos kostyanoj. Podi podstupis' k nej!
A Komar sel ej na brov', gde peryshek net, izlovchilsya - zhig ee v brov'!
Sorvalas' Kopaluha s sosny, zaklohtala, zagremela kryl'yami po lesu!
A Komar uvernulsya, v storonu metnulsya, povyshe podnyalsya - letit, trubit:
- Ne slovila menya, Komara, Kopaluha!
Letit po lesu dremuchemu, vidit: v kustah Gribnik probiraetsya, sukovatym
batozhkom podpiraetsya, kartuzom ot moshki otbivaetsya. Na tele u Gribnika
rubaha, na nogah - shtany, a vnizu - sapogi. Podi podstupis' k nemu!
Komar sel emu na nos, gde na kozhe net odezhi, izlovchilsya - zhig ego v
nos!
Vskriknul Gribnik, zamahal batozhkom, griby vyronil.
A Komar uvernulsya, v storonu metnulsya, povyshe podnyalsya - letit, trubit:
- Ne slovil menya, Komara, Gribnik!
Letit po lesu dremuchemu, vidit: iz chashchi Sohatyj pret, borodoj tryaset,
rogami dereva zadevaet, nogami burelom sokrushaet. Vse telo Sohatogo dlinnoj
sherst'yu poroslo, a roga da kopyta kostyanye. Podi-ka k nemu podstupis'!
A Komar podletel, na veko emu, gde sherst' korotka, sel - zhig v glaz!
Vzrevel Sohatyj, rogom derevo s kornem vyrval, kopytami zemlyu vzryl.
A Komar uvernulsya, v storonu metnulsya, povyshe podnyalsya - letit, trubit:
- Ne slovil menya, Komara, Sohatyj!
Letel-letel, glyadit - sredi lesa dremuchego boloto topuchee. Nikogo na
bolote net, tol'ko moh krugom, a vo mhu malaya Travinka rastet.
Spustilsya Komar na boloto, sel na Travinku.
Sprashivaet Travinku:
- Uzh ne ty li Rosyanka - Komarinaya Smert'?
Otvechaet Travinka sladkim goloskom:
- Poglyadi, Komar, na moi cvetochki.
Poglyadel Komar na cvetochki. Belye cvetochki v zelenyh kolokol'chikah.
Solnce za tuchku, - cvetochki v kolokol'chiki. Solnce iz tuchki, - i cvetochki
vyglyanut.
Govorit Komar Travinke:
- Horoshi u tebya cvetochki! A ne vidala ty Rosyanki - Komarinoj Smerti?
Govorit Travinka sladkim-presladkim goloskom:
- Poglyadi, Komar, na moj kolosok...
Poglyadel Komar na kolosok.
Kolosok pryamoj, zelenyj, strojnen'kij.
Govorit Komar Travinke:
- Nichego sebe kolosok. A ne slyhala ty pro Rosyanku - Komarinuyu Smert'?
Govorit Travinka pritornym goloskom:
- Poglyadi, Komar, na moi listochki!
Poglyadel Komar na listochki. Kruglye listochki lezhat na zemle, po krayam
ih chastye bulavochki, na bulavochkah medvyanaya rosa kapel'kami.
Kak uvidel Komar te kapel'ki, - srazu pit' zahotel. Sletel na listok,
opustil v kaplyu nosok, stal rosu medvyanuyu pit'.
Letela mimo Strekoza, uvidala Komara na listke i govorit:
- Popalsya Komar Rosyanke!
Hotel Komar kryl'yami vzmahnut', - kryl'ya k listku pristali; hotel
nogami shagnut', - nogi uvyazli; hotel nos vytashchit', - nos prilip!
Izognulis' gibkie bulavochki, vonzilis' v komarinoe telo, prizhali Komara
k listku, - i vypila Rosyanka komarinuyu krov', kak pil Komar krov' zverinuyu,
ptich'yu i chelovech'yu.
Tut Komaru i smert' prishla.
A Rosyanka i po sej den' na bolote zhivet i drugih komarov k sebe zhdet.
Last-modified: Mon, 30 Dec 2002 09:07:23 GMT